Η επανάσταση του αρπακτικού κεφαλαίου, με τις θεωρίες του νεοφιλελευθερισμού του Φρίντμαν της σχολής του Σικάγου, έγινε μια νέα πολιτική θρησκεία που προσηλύτισε σοσιαλιστές και ανανεωτικούς κομμουνιστές (π.χ. Χριστόφιας, Κουβέλης στα καθ” ημάς) και έκλεισε τους κλασικούς κομμουνιστές στο μοναστήρι του Ορθού Δόγματος, όπου επιδίδονται σε λιτανείες και προσευχές για την έλευση της αταξικής κοινωνίας, στην οποία ο παράδεισος θα μετακομίσει από τον ουρανό στη Γη και θα εγκατασταθεί οριστικά.
Τα τρία τελευταία χρόνια η Ελλάδα δέχτηκε την ολομέτωπη επίθεση του αρπακτικού καπιταλισμού, δημιουργώντας μια ανθρωπιστική καταστροφή που συγκρίνεται μόνο με το ρήμαγμα που φέρνει ένας πόλεμος. Η μετάβαση της χώρας από προτεκτοράτο σε αποικία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, αν δεν αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό και οι εγχώριοι υπογκαουλάτορες συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, που θα φτάσει όχι μόνο στην εκχώρηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και της δημόσιας-λαϊκής περιουσίας, αλλά και νησιών και αρχαιολογικών χώρων.
Η χώρα ολόκληρη είναι υποθηκευμένη, σύμφωνα με το Αγγλικό Δίκαιο. Εκεί θα οδηγήσει το χρέος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και που διαρκώς θα αναγεννάται.
Οι προσεκτικοί παρατηρητές της δημόσιας ζωής έχουν διαπιστώσει πως η διάλυση του Κράτους Πρόνοιας και η λεγόμενη εξυγίανση της Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι τίποτα άλλο από τον σχηματισμό μιας φτηνής αποικιοκρατικής διοίκησης, που στο απώτερο μέλλον θα δημιουργήσει τα στρατόπεδα εργασίας με 12 ώρες την ημέρα δουλειά, 365 μέρες τον χρόνο, με ωρομίσθιο 50 λεπτά. Και τότε βέβαια θα έρθουν οι επενδύσεις.
Για τους καπιταλιστές της Γερμανικής Ευρώπης είναι πιο επικερδές να έχουν τα εργοστάσιά τους στην Ευρώπη απ” ό,τι στην Πολυνησία ή την Ταϊλάνδη. Γλιτώνουν τα μεταφορικά. Ηδη η Κεντρική Ευρώπη έχει γνωρίσει αυτό το είδος της ανάπτυξης, με αποτέλεσμα η φτώχεια να εδραιωθεί για τα καλά.
Στις περιπτώσεις που έχουμε ανθρωπιστική καταστροφή, όπως σήμερα στην Ελλάδα, δραστηριοποιούνται φιλανθρωπικές οργανώσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις και κινήματα αλληλεγγύης. Η φιλανθρωπία με τη σημερινή της έννοια είναι θεολογικός όρος και δηλώνει την αγάπη του θεού προς τον άνθρωπο, με κορυφαία έκφραση την ενανθρώπιση του Χριστού. Δηλαδή, μια υπέρτατη δύναμη, που δεν είναι συγκρίσιμη με τον αδύναμο-θνητό άνθρωπο, τον ελεημονεί για να ζήσει.
Αυτή η αντίληψη διαδόθηκε κυρίως στις ΗΠΑ, όπου οι φιλανθρωπικές, όπως και οι φιλοζωικές οργανώσεις, περιθάλπουν αδέσποτα ανθρώπινα όντα και ζώα. Κάποιες έχουν έργο και άλλες εξαντλούνται σε φιλανθρωπικά τσάγια κυριών. Ποτέ δεν εξετάζεται η φτώχεια ως κοινωνικό φαινόμενο αλλά αντιμετωπίζεται σαν κάτι φυσιολογικό. Συχνά η φιλανθρωπία είναι και εργαλείο προσηλυτισμού.
Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι διαιρεμένες σε δύο βασικά στρατόπεδα: Αυτές που ασκούν μια κρατική πολιτική εκεί που το κράτος δεν μπορεί να επέμβει-και φυσικά όλα γίνονται με το αζημίωτο. Υπάρχει όμως και το άλλο στρατόπεδο που δουλεύει εθελοντικά και με αυτοθυσία, συντηρείται από τα μέλη του και τους φίλους του και δεν δέχεται καμία επιχορήγηση, κρατική ή άλλη.
Αυτές οι οργανώσεις συγγενεύουν με τα κινήματα αλληλεγγύης, αλλά είναι πιο οργανωμένες και έχουν διάρκεια στον χρόνο. Τα κινήματα αλληλεγγύης είναι μια άμυνα στην καταστροφή μιας χώρα και συνήθως είναι πρωτοβουλίες αριστερών ακτιβιστών που βαρέθηκαν τις κομματικές διαδικασίες κλειστού χώρου και βγαίνουν κατευθείαν στην κοινωνία και συχνά κάνουν θαύματα.
Να δούμε εδώ τα πρώτα κύτταρα μιας μελλοντικής κοινωνίας πιο αλληλέγγυας και λιγότερο ανταγωνιστικής ή βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα που να δικαιώνουν τις επιθυμίες μας; Ο χρόνος θα δείξει. Εντούτοις, είναι ένα μικρό φωτάκι στα σκοτάδια που ζούμε. Και το φως έχει μεγαλύτερη δύναμη από το σκοτάδι, όσο μικρό κι αν είναι.
-------------------------------
Πηγή:www.efsyn.gr
Popular
Sites
Labels
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου