Τί πρέπει να κάνουμε στο Πανεπιστήμιο... (μερικές σκέψεις)

Ποτέ άλλοτε δεν πήρα -μαζεμένη- 4 βδομάδες άδεια, όπως έκανα φέτος. Το έκανα όμως συνειδητά, γιατί είχα κουραστεί ψυχικά, διέκρινα ελαφρά σημάδια κατάθλιψης να με περιτριγυρίζουν, άκουσα τη συμβουλή της γυναίκας μου για αρκετή ξεκούραση, και είπα να φύγω λίγο από την καθημερινή ρουτίνα, να ανανεωθώ λιγάκι, να σπάσω έγκαιρα το κακό σπυρί... μέσα μου.

Δεν πρόλαβα να κάνω μερικά μπάνια (προσκαλεσμένος από φίλο) στην πανέμορφη Θάσο και μόλις γύρισα πίσω, προσγειώθηκα ανώμαλα μαθαίνοντας τα κακά μαντάτα για τις μετακινήσεις - απολύσεις στα Πανεπιστήμια. Διαβάζω κάθε μέρα τα μειλ των συναδέλφων και μαυρίζει η ψυχή μου.

Μέρες στριφογυρίζουν διάφορες σκέψεις στο κεφάλι μου, για το τι πρέπει να κάνουμε για να καταπολεμήσουμε την νέα (αλλά αναμενόμενη) λαίλαπα που έρχεται κατά πάνω μας, αλλά όλο και το ανέβαλα για αργότερα, ίσως γιατί διαπίστωνα μια καλή κινητοποίηση από πολλά μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μας και όχι μόνο. Τελευταία όμως έγινε κάτι εντελώς λάθος (ειρωνικό μειλ μέλους του ΔΣ προς συναδέλφους του ΠΑΜΕ), που μας γυρίζει στις παλιές κακές στιγμές διαμάχης αναμεταξύ μας και γι' αυτό είπα να γράψω τις παρακάτω σκέψεις μου.

Α.) Είμαστε όλοι εν δυνάμει απολυμένοι! Να το πω λαϊκά, όποιος πιστεύει ό,τι κάνοντας την πάπια θα την σκαπουλάρει, πλανάται πλάνην οικτράν! Τα ίδια λέγαμε και πέρσι τέτοιο καιρό αν θυμάστε... Η μνημονιακή συνταγή ορίζει, όπως όλοι έχουμε ήδη πολλές φορές ακούσει, ότι ως το 2015 περίπου 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να απολυθούν. Πώς τα πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να παρέχουν τις από το σύνταγμα προβλεπόμενες υπηρεσίες; Δεν τους ενδιαφέρει, αυτοί κάνουν ό,τι τους προστάζει η τρόϊκα, είναι τα καλύτερα φερέφωνά της. Άλλωστε υπάρχει και η λύση των συμβασιούχων έργου ορισμένου χρόνου - που εφαρμόζεται ήδη κατά κόρον στα πανεπιστήμια - και τελευταία ακούγονται και τα περίφημα συμβόλαια "μηδέν ωρών" (εφαρμόζονται ήδη στην Αγγλία). Η μονιμότητα θα καταργηθεί, τα πανεπιστήμια σιγά -σιγά θα γίνουν ιδιωτικά.

Συνάδελφοι, πιστεύω πως η κυβέρνηση είναι πολύ ικανή, ξέρει τι θέλει, θέλει να καταστρέψει όχι να χτίσει, κι επιλέγει τους σωστούς ανθρώπους για να κάνουν αυτή τη βρώμικη δουλειά. Υπήρχε καλύτερος άνθρωπος από τον Αδωνη Γεωργιάδη για να καταστρέψει ολοσχερώς το δημόσιο σύστημα υγείας; Υπήρχε καλύτερος άνθρωπος από έναν της οικογένειας Μητσοτάκη για να διώξει άκριτα χιλιάδες εργαζόμενους απ' το δημόσιο, αρχίζοντας πρώτα από τους ποιο αδύνατους και ταπεινούς, στο όνομα της δήθεν αναδιοργάνωσης του δημοσίου;

Β.) Αν δεν "αγαπηθούμε" μεταξύ μας, αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο, αν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε αυτά που μας ενώνουν κι όχι αυτά που μας χωρίζουν (πολιτικά - κομματικά και όχι μόνο), είμαστε εν δυνάμει - αργά ή γρήγορα - χαμένοι από χέρι! Τι νόημα έχει λοιπόν να υποδαυλίζουμε κομματικές έριδες; Δεν είναι καλύτερα να παραδειγματισθούμε από τα κινήματα στις Σκουριές Χαλκιδικής, της Κερατέας (παλαιότερα) και τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ, που αγωνίζονται όλοι μαζί, ανεξάρτητα κομματικών αποχρώσεων, και μας δείχνουν με το παράδειγμά τους ποιόν δρόμο πρέπει να βαδίσουμε; Ανεξάρτητα από την επιτυχία ή όχι αυτών των πρωτοβουλιών, τα κέρδη για όλους τους συμμετέχοντες θα είναι πολλαπλά: οι διαπροσωπικές σχέσεις αναβαθμίζονται, η συντροφικότητα και η άδολη αλληλεγγύη μπαίνουν ξανά σε ημερήσια βάση κ.α. και σε κάθε περίπτωση -σύμφωνα και με τη θεωρία του χάους- τίποτα δεν πάει χαμένο, παραμένει παρακαταθήκη για επόμενους αγώνες.

Δεν έχει λοιπόν νόημα να αρχίσουμε να λέμε εγώ είμαι ΠΕ, ΤΕ, άσε τους ΔΕ / ΥΕ συναδέλφους να πάνε στο διάολο! Ή ας περιμένουμε να δούμε, μπορεί και φέτος να τη σκαπουλάρουμε, να μη διώξουν κανένα από το ΠΘ, ασ' το για αργότερα...

Γ.) Πρέπει να βρούμε συμμάχους στον αγώνα μας! Και φυσικοί σύμμαχοί μας είναι στο πανεπιστήμιο τα μέλη ΔΕΠ και φυσικά οι φοιτητές. Επίσης η διοίκηση του ΠΘ. Την επιστολή του προέδρου του ΣτΙ του κ. Ζούμπου προς τον υπουργό, τη βρήκα αρκετά καλή και αν δεν είναι προσχηματική, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε όταν τα πράγματα γίνουν ποιο... άγρια.

Επίσης φυσικοί σύμμαχοί μας είναι οι συνάδελφοι από άλλες δημόσιες υπηρεσίες στην πόλη και βέβαια οι συνάδελφοι στον Δήμο και στην τοπική ΕΡΤ.

Δ.) Δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ μας. Μπορούμε κάλλιστα να δημιουργήσουμε α) δικό μας ιστότοπο, β) ομάδα facebook ή και τα δύο μαζί. Παρόλα αυτά έως ότου κάτι τέτοιο πάρει σάρκα και οστά, πρέπει να συνεχίσουμε όπως τώρα να επικοινωνούμε με μειλ. Η περίπτωση β) είναι -κατά τη γνώμη μου- η καλύτερη και ευκολότερη: μέλος του ΔΣ την δημιουργεί και την διαχειρίζεται και καλεί όλα τα μέλη του συλλόγου να εγγραφούν.

Προτάσεις δράσης:

• Κάλεσμα του συλλόγου μελών ΔΕΠ σε κοινή συνεδρίαση, το ίδιο με συλλόγους φοιτητών των διαφόρων σχολών / τμημάτων. Συνεχής συνεργασία με την διοίκηση του ΠΘ. (κυρίως πρύτανη και αναπληρωτές πρυτάνεις).
• Κλιμάκια του ΔΣ (όπως πριν ένα χρόνο για τον ίδιο λόγο) να διοργανώσουν επισκέψεις - συζητήσεις ανά ομάδα εργαζομένων, με στόχο όχι μόνο ενημέρωση, αλλά κυρίως εμψύχωση για τον κοινό αγώνα και καταπολέμηση του Φόβου.
• Σύνδεση του αγώνα μας με άλλες δημόσιες υπηρεσίες στην πόλη και βέβαια με τους συναδέλφους στον Δήμο και στην τοπική ΕΡΤ, για απο κοινού ενέργειες και εκδηλώσεις.
• Συννενόηση και κοινός βηματισμός, -όπου αυτό είναι δυνατόν- με τους συναδέλφους και τα ΔΣ των άλλων Πανεπιστημίων & ΤΕΙ, όπως και με την Ομοσπονδία.
• Αμέσως μετά τα προηγούμενα βήματα, κάλεσμα σε γενική συνέλευση, με έτοιμες προτάσεις αγώνα. Θα ήταν λάθος να γίνει εσπευσμένα μια ΓΣ χωρίς το ΔΣ να έχει το ίδιο σχηματίσει μια ολοκληρωμένη πρόταση αγώνα!.

Υ.Γ. Έχω μια βδομάδα άδεια ακόμη, ελπίζω όταν επιστρέψω την μεθεπόμενη Δευτέρα στις 19 του Αυγούστου, να βρώ το γραφείο μου... να με περιμένει. Είμαι... σπίτι μου και stand by για οτιδήποτε χρειασθεί.

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#