Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΑΚΣΕΣ ΣΤΩΡΗ

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 29, 2013
ΣΑΚΣΕΣ ΣΤΩΡΗ
Εντάξει, τον είδαμε. Τον βλέπετε. Σας κάνει για ικανό να στήσει και να διαχειριστεί το πολιτικό εύρος του νεοναζισμού στην Ελλάδα; Δηλαδή, τον έχετε ικανό να διαχειριστεί επικοινωνιακά τους λόγους που έφεραν στη «Χρυσή Αυγή» τα ποσοστά της; Φυσικά, ούτε η φάτσα και ο λόγος του Γεωργίου Παπαδόπουλου έπειθε ότι θα μπορούσε να διαχειριστεί μια χούντα. Από την πρώτη στιγμή, όμως, ήταν γνωστό ότι ο Παπαδόπουλος υπήρξε το πρόσωπο των «από πίσω». Εντολοδόχος ήταν.

Επικίνδυνος ο Μιχαλολιάκος, συμφωνώ. Επικίνδυνος γι’ αυτό ακριβώς που κατηγορείται: για εγκληματική συμμορία. Φυσικά και θα χαρώ αν μπουν στη φυλακή και λιώσουν εκεί μέσα. Για τους φόνους που έκαναν, τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα. Όμως τί ακριβώς τελειώνει αν διαλυθεί η «Χρυσή Αυγή»; Η δράση μιας εγκληματικής οργάνωσης, που εύκολα αύριο θα αντικατασταθεί από μια «Χρυσή Κλωστή» ή μια «Μαύρη Αυγή». Το ερώτημα που παραμένει είναι αν νικήθηκε ο φασισμός και οι πρακτικές του.

Εν ολίγοις, μήπως νικήθηκαν οι συνθήκες που δημιούργησαν την ξενοφοβία; Όχι, φυσικά. Νικήθηκαν οι συνθήκες αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος και η εκδικητικότητα εναντίον του που δημιουργείται σε απεγνωσμένους πολίτες; Νικήθηκε η ευνοϊκή συμπεριφορά απέναντι σε εφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες; Νικήθηκε η δύναμη των τραπεζών που σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό δανειοληπτών που έχασαν τα πάντα; Νικήθηκε η ατιμωρησία της πολιτικής τάξης; Όχι, φυσικά. Ε, όταν δε νικιούνται οι συνθήκες που στέλνουν τους πολίτες στην αγκαλιά ακροδεξιών «εκδικητών» και «σωτήρων» είναι μάταιο να πανηγυρίζεις πολιτικές νίκες.

Ο Μιχαλολιάκος ήταν υπεύθυνος για «διέγερση σε βιαιοπραγίες ή μίσος». Όμως τί το διαφορετικό έκανε ο πρωθυπουργός όταν έδινε το σύνθημα για την «ανακατάληψη των πόλεών μας» ρίχνοντας το ανάθεμα σε όλους τους μετανάστες γενικώς και αορίστως; Ο Μιχαλολιάκος έδινε εντολές για εκβιασμούς. Όμως τί διαφορετικό κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά όταν εκβιάζει πολίτες πως αν δεν έχουν να πληρώσουν θα μπουν φυλακή ή όταν εκβιάζει επιχειρήσεις πως αν δεν «τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους» θα τους πάρει το ΑΦΜ;

Ο Μιχαλολιάκος έδινε πολιτική κάλυψη στα τάγματα εφόδου του που άνοιγαν ανενόχλητοι κεφάλια. Μα τί διαφορετικό κάνει ο Σαμαράς όταν προσφέρει κάλυψη στην αστυνομική βία που ανοίγει τα κεφάλια όσων τολμήσουν να κατεβούν σε πορεία, που κάνει πογκρόμ προσαγωγών υπόπτων με κριτήριο την εμφάνισή τους, που δέρνει και βασανίζει μέσα σε κρατητήρια;

Μα τι είναι αυτά που λέω; Ο Σαμαράς είναι εκλεγμένος! Μα και ο Μιχαλολιάκος ήταν. Εκτός κι αν το δικαιολογημένο ποσοστό βίας και αυθαιρεσίας είναι ανάλογο του ποσοστού που παίρνει ο κάθε αρχηγός στις εκλογές. Μα η αστυνομία είναι θεσμός! Μα και οι χρυσαυγίτες που χτυπούσαν και πετούσαν πέτρες, δίπλα στο θεσμό το έκαναν, όλοι τα βλέπουμε.  Μα η Δικαιοσύνη λειτούργησε! Ναι, όμως με εντολή της κυβέρνησης και αυτό δε δίνει καμία αίσθηση ανεξαρτησίας της. Μα έστω, η κυβέρνηση αντέδρασε. Ναι, από τη στιγμή που έδωσαν την εντολή οι Βρυξέλλες φτάνοντας στο σημείο να απειλήσουν και με απώλεια της προεδρίας της Ε.Ε.

Μα ταυτίζω την κυβέρνηση με τη «Χρυσή Αυγή»; Μπα; Γιατί όχι; Εδώ ο Σαμαράς ταύτισε την αξιωματική αντιπολίτευση, τις ομάδες αντεξουσιαστών και όλους τους προοδευτικούς πολίτες  με τη «Χρυσή Αυγή», βαφτίζοντάς τους «άλλο άκρο». Εδώ ο Σαμαράς βάφτισε «άλλο άκρο» τους κατοίκους που υπερασπίζονται τη ζωή τους στις Σκουριές. Εδώ ο Σαμαράς ταύτισε το γιαούρτι με το μαχαίρι, γιατί να μην έχω το δικαίωμα να ταυτίσω την κυβέρνησή του με τη «Χρυσή Αυγή»; Άλλωστε, δεν ήμουν εγώ που υπέθαλπτα τη βία της «Χρυσής Αυγής» και την άφηνα ατιμώρητη για τον τρόμο που σκορπούσε, ούτε είμαι έτοιμος να κερδίσω ψηφοφόρους της «Χρυσής Αυγής» εξαγνίζοντάς τους με την αγιαστούρα της «επιπόλαιας επιλογής».

Οι πανηγυρισμοί για τη «νίκη της Δημοκρατίας» είναι αντίστοιχης αξίας με εκείνους για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το χωράφι του φασισμού είναι καλά οργωμένο. Σπόροι υπάρχουν αμέτρητοι. Το τηλεοπτικό show του Μιχαλολιάκου με χειροπέδες δεν έπιασε καλή τηλεθέαση. Αν δεν είναι ο Μιχαλολιάκος, θα είναι κάποιος άλλος που θα κάνει τη βρώμικη δουλειά μέχρι να τον φάει κι εκείνον η αλαζονεία του. Μέχρι να πιστέψει κι εκείνος ότι είναι πιο δυνατός από τα αφεντικά του. Ηλίθιοι υπάρχουν. Πρόθυμοι ακόμη περισσότεροι να καλύψουν τη δουλειά της «Χρυσής Αυγής» στην περίπτωση που χαθεί από το προσκήνιο. Ο φασισμός δε χρειάζεται να έχει τη φάτσα του Μιχαλολιάκου για να σε καταπιεί. Μπορεί να έχει και το χαμογελαστό πρόσωπο ενός ανύπαρκτου success story.

---------------------------
Πηγή: kartesios

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Φωτογραφίες από την συμμετοχή μας στην διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ την Τρίτη 24/9/2013

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 26, 2013
Φωτογραφίες από την μαζική συμμετοχή μας στην διαδήλωση - πορεία της ΑΔΕΔΥ στο Βόλο την Τρίτη 24/9/2013 (οι φωτογραφίες είναι από τη συνάδελφο Νατάσσα Καρακατσάνη).

Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, μετά το πέρας της πορείας στο Δημαρχείο Βόλου, το μπλοκ των συναδέλφων του Συλλόγου μας, που αριθμούσε πάνω από 100 άτομα, κατευθύνθηκε συντεταγμένα και με το πανό μπροστά, διαμέσου της παραλίας πίσω στο συγκρότημα Παπαστράτου.

Κατά τη διάρκεια της πορείας και ενώ περνούσαμε μπροστά από τις καφετέριες, σκαρώναμε αυθόρμητα συνθήματα και τα βροντοφωνάζαμε εν χορώ.


















Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Φωτογραφίες από τους... 33 που απολύονται από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 25, 2013
Η σημερινή κινητοποίηση όλου του διοικητικού προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ήταν πολύ μεγάλη κι εντυπωσιακή. Έγινε με στόχο την άσκηση πίεσης στον Πρύτανη και στα μέλη της Συγκλήτου που σήμερα στις 10:00 συνεδρίαζαν εκτάκτως στο συγκρότημα της Γεωπονίας στο Φυτόκο, με μόνο θέμα την διαθεσιμότητα - απόλυση των 33 συναδέλφων μας, σύμφωνα με την ΚΥΑ του υπουργείου που εκδόθηκε χθες.

Τελικά ύστερα από εξαντλητική συζήτηση 3 ωρών, πάρθηκε απόφαση αναστολής λειτουργίας των διοικητικών και ακαδημαϊκών υπηρεσιών από σήμερα Τετάρτη 25 έως και Παρασκευή 27/9/2013 και ορίσθηκε νέα έκτακτη σύγκληση της Συγκλήτου, για το ίδιο θέμα για τη Δευτέρα 30/9/13 στις 11:00.

Οι συνάδελφοι είχαν την ωραία ιδέα να τυπώσουν σε Α4 τα 33 νούμερα (1-33) και τα καρφίτσωσαν συμβολικά στο στήθος τους (βλέπετε φωτογραφίες παρακάτω).

Επιπλέον κατά την διάρκεια της 3ωρης συνεδρίασης, οι συνάδελφοι που ήταν απ' έξω στο διάδρομο, δεν σταμάτησαν να φτιάχνουν αυθόρμητα διάφορα συνθήματα και να τα βροντοφωνάζουν όλοι μαζί εν χορώ.




Φωτογραφία του συναδέλφου Κώστα Ζάρπα
Στο πλαίσιο της ενημέρωσης του κοινού για την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων και το κλείσιμο των κτηρίων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η ομάδα μας έφτιαξε το παρακάτω δίλεπτο βιντεάκι. (Νατάσα Καρακατσάνη/ OramaPhotos.gr)


Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Η Αριστεία και η άδικη μεταχείριση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από το Υπουργείο

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013
Οι Εθνικές/Περιφερειακές στρατηγικές έρευνας και καινοτομίας την περίοδο 2014-2020 είναι ολοκληρωμένες δράσεις τοπικού οικονομικού μετασχηματισμού, οι οποίες θα πρέπει οπωσδήποτε να φροντίσουν να διοχετεύσουν τους πόρους (περίπου 15 δις ευρώ για τη χώρα) επικεντρώνοντας στις προκλήσεις και ανάγκες για ανάπτυξη βασισμένη στη γνώση.

Σε αυτή τη λογική α) αξιοποιούν τα δυνατά σημεία κάθε χώρας/περιφέρειας, τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματά της και τη δυναμική για αριστεία, β)υποστηρίζουν την τεχνολογική, καθώς και τη βασισμένη στην πρακτική καινοτομία και στοχεύουν στην τόνωση των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα. γ) επιτυγχάνουν την πλήρη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων παραγόντων και ενθαρρύνουν την καινοτομία και τον πειραματισμό.

Το διάγραμμα που ακολουθεί απεικονίζει τις τάσεις εξειδίκευσης περιόδου 2000-2012 στις κυριότερες επιστημονικές περιοχές στις οποίες δραστηριοποιείται το ερευνητικό δυναμικό που είναι εγκατεστημένο στη Θεσσαλία και έχει σχέση με την παραγωγή καινοτομίας. Η ερευνητική παραγωγή στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην ερευνητική προσπάθεια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ο οριζόντιος άξονας δείχνει το location quotient της περιόδου 2000-2006 κανονικοποιημένο στην περιοχή [-1,1] ενώ ο κατακόρυφος άξονας την ίδια τιμή της περιόδου 2007-2012.

Το location quotient ορίζεται ως ο λόγος της ποσοστιαίας κατανομής ενός μεγέθους σε μία περιφέρεια προς το λόγο της ποσοστιαίας κατανομής του ίδιου μεγέθους στο σύνολο της χώρας. Επειδή το πηλίκο μπορεί να πάρει οποιαδήποτε τιμή στην περιοχή [0,?), συνήθως κανονικοποιείται μέσω μίας συνάρτησης στην περιοχή [-1,1]. Στην περίπτωσή μας χρησιμοποιήθηκε η συνάρτηση (x-1)/(x+1).

Πρακτικά, σε συνδυασμό με τη συνάρτηση που χρησιμοποιήθηκε, κανονικοποιημένες τιμές πάνω από 0.20 υποδηλώνουν ότι υπάρχει στην περιφέρεια 50% μεγαλύτερη συγκέντρωση ερευνητικής προσπάθειας σε κάποιο επιστημονικό τομέα απ’ ότι στο σύνολο της χώρας διότι (1.5-1)/(1.5+1) = 0.2].

Με βάση το διάγραμμα -τα δεδομένα του οποίου είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας πρωτογενών στοιχείων από τη βιβλιογραφική βάση Web of Science της Thomson Reuters- προκύπτει ότι η περιφερειακή εξειδίκευση του ερευνητικού δυναμικού της Θεσσαλίας είναι διαχρονικά υψηλή σε επιστημονικά πεδία που είναι άμεσα συσχετισμένα με τον πρωτογενή τομέα (Κτηνιατρική, Γεωπονία και Επιστήμη των Τροφίμων) ενώ εμφανίζεται ως ανερχόμενο πεδίο η Βιοχημεία & Μοριακή Βιολογία που είναι οριζόντια υποστηρικτική τεχνολογία για τα παραπάνω. Όλοι οι υπόλοιποι πράσινοι κύκλοι είναι οι Ιατρικοί κλάδοι στους οποίους η Θεσσαλία είναι διαχρονικά υψηλή στην παραγωγή γνώσης.

Αυτά τα στοιχεία τα παρουσιάσαμε στο Υπουργείο Ανάπτυξης και στις 15 Οκτωβρίου έχουμε κληθεί να μιλήσουμε στα υπόλοιπα Πανεπιστήμια και σε Περιφέρειες της χώρας, αποτελώντας σύμφωνα με τους αξιωματούχους του Υπουργείου best practice για τη χώρα. Ως ανταμοιβή για την προσπάθεια που κάνουμε ως ΠΘ, χωρίς να ξεχωρίζω κανένα κρίκο του πανεπιστημίου (συναδέλφους, βοηθητικό και διοικητικό προσωπικό), γιατί στην επιτυχία αυτή συνέβαλαν όλοι που εργαζόμαστε στο ΠΘ, από τον δικό του χώρο ο καθένας, εισπράξαμε σήμερα την διαθεσιμότητα 33 συναδέλφων διοικητικών από το Υπουργείο Παιδείας. Μας είπατε από το Υπουργείο, να κάνουμε αυτούς τους πίνακες πριν το καλοκαίρι. Αποδείξαμε με στοιχεία ότι το ΠΘ ανήκει ως ένα μεσαίου μεγέθους πανεπιστήμιο, στα άριστα της χώρας. Θέλετε να προωθήσετε την ανταγωνιστικότητα και την αριστεία στη χώρα. Τι άλλο θα πρέπει να κάνουμε για να σας πείσουμε? Τι να πω στους φοιτητές μου? Πώς να κοιτάξω στα μάτια τους συναδέλφους διοικητικούς που μεγαλώσαμε μαζί, όταν ήρθα στο ΠΘ πριν 20 χρόνια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τόσα όνειρα?

Κύριοι το πανεπιστήμιο δεν είναι περίπτερο. Είναι ο χώρος που θα στηριχθεί η ανάπτυξη της χώρας μας. Αν μας αφήσετε να την κάνουμε, και αν τη θέλετε φυσικά

Δημήτριος Κουρέτας
Αναπληρωτής Πρύτανη ΠΘ

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ: Τώρα πια όλοι ξέρουμε

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 23, 2013
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ: Τώρα πια όλοι ξέρουμε
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τώρα πια όλοι ξέρουμε

Τώρα πια όλοι ξέρουμε. Η πολιτική της υποβάθμισης της δημόσιας ανώτατης παιδείας που πρώτα στραγγάλισε οικονομικά τα ιδρύματα και επιχείρησε να τα απαξιώσει πολλαπλά με κατευθυνόμενες δηλώσεις, έφτασε να πλήξει συγκεκριμένα και απτά και την ίδια την καρδιά των ΑΕΙ: το προσωπικό τους, διοικητικό και εκπαιδευτικό. Οι εργαζόμενοι που θα απολυθούν έχουν πια αριθμό, περιγράφονται, και σε λίγο, αν δεν ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική, θα έχουν όνομα. Αλλά και οι διδάσκοντες έχουν ήδη αποψιλωθεί, με τις απώλειες θέσεων που καταργούνται μετά τις συνταξιοδοτήσεις, με την πολιτική των μη-διορισμών εκλεγμένων συναδέλφων, με την ουσιαστική κατάργηση των αναθέσεων διδασκαλίας του Π.Δ. 407/80 και σε Επιστημονικούς Συνεργάτες των ΤΕΙ.

Τώρα πια όλοι ξέρουμε. Αυτοί που στοχοποίησαν κάθε τομέα του δημοσίου, εκποιώντας δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, αυτοί που καταστρέφουν τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία, τη δημόσια τηλεόραση, αυτοί που ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, δε θέλουν δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Γνωρίζουν ότι τα μεγάλα ΑΕΙ, κεντρικά και περιφερειακά που διακρίνονται διεθνώς για της επιδόσεις τους και αποτελούν φυτώρια νέων επιστημόνων, ερευνητών, δασκάλων και διανοουμένων δε θα μπορούν να λειτουργήσουν χάνοντας το μισό προσωπικό τους (διοικητικό, υποστηρικτικό της έρευνας και της εκπαίδευσης αλλά και εκπαιδευτικό). Γνωρίζουν ότι χωρίς ποιοτική εκπαίδευση, έρευνα και καινοτομία δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας μας. Παρόλα αυτά, αμείλικτοι προχωρούν στο σχέδιο της καταστροφής που επινόησαν σε συνεργασία με τους οικονομικούς και πολιτικούς εντολοδότες τους: δεν θέλουν δημόσια ανώτατη εκπαίδευση υψηλού κύρους, θέλουν εκπαιδευτήρια επαγγελματικής κατάρτισης εργαζομένων χωρίς ελπίδα για αξιοπρεπή εργασία, χωρίς μόρφωση και κριτική σκέψη.

Τώρα πια όλοι ξέρουμε: για να τους σταματήσουμε εμείς οι ίδιοι πρέπει να αγωνιστούμε. Εμείς, όχι κάποιοι άλλοι στο όνομά μας. Εμείς, για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Σήμερα, όχι αύριο. Δίπλα σε όσους και όσες αγωνίζονται για δουλειά και αξιοπρέπεια. Για την υπεράσπιση του κοινού πλούτου μιας κοινωνίας που λεηλατείται. Και δεν θα επιτρέψουμε στους κρατούντες να στρέψουν τον ένα αγώνα ενάντια στον άλλον, να συκοφαντήσουν τις διεκδικήσεις και να δαιμονοποιήσουν τους διαφορετικούς κλάδους εργαζομένων κάθε φορά με την ίδια πάντα τακτική του διαίρει και βασίλευε.

Είναι καιρός να αντιστρέψουμε τα ιδεολογήματα που εγκλωβίζουν και δυσφημούν τους αγώνες της πανεπιστημιακής κοινότητας:

Ανοικτό, όχι κλειστό πανεπιστήμιο μας φωνάζουν και μας φώναζαν: Αλήθεια πόσο ανοικτό θα είναι εκείνο το πανεπιστήμιο που θα χάσει το προσωπικό του, θα έχει δίδακτρα, θα παρέχει κατάρτιση μόνο και όχι γνώσεις, που δεν θα κάνει καθόλου έρευνα, που θα είναι προσβάσιμο μόνο από λίγους και όπου η ελευθερία της έκφρασης θα ποινικοποιείται; Ανοικτό σε ποιους; Σε τι; Αγωνιζόμαστε για να μην κλείσουν τα ΑΕΙ, για να μην εκποιηθούν και για να παραμείνουν ανοικτά στην κοινωνία, την κριτική και την ανάπτυξη της γνώσης.

Σύνεση μας ζητούν. Αίσθηση ευθύνης. Ευθύνης απέναντι σε ποιους; Απέναντι σε αυτούς που παραβιάζουν το σύνταγμα καταστρέφοντας το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, αποφασίζοντας αυθαίρετα περικοπές, συγχωνεύσεις ιδρυμάτων και υπηρεσιών, συρρικνώσεις γνωστικών αντικειμένων; Ευθύνη απέναντι σε αυτούς που στέρησαν τα ΑΕΙ από τα αποθεματικά τους και έβγαλαν στην αγορά την περιουσία τους; Ευθύνη απέναντι σε αυτούς που έσπευσαν να στελεχώσουν τα ΣΙ επιβάλλοντας βίαια νομοθετικές ρυθμίσεις και σήμερα αν δεν σιωπούν συνένοχα ψελλίζουν ανεύθυνες ανοησίες περί αριστείας και ανάπτυξης; Η ευθύνη μας ως δασκάλων που ορκίστηκαν να υπηρετούν τη δημόσια δωρεάν παιδεία είναι πάνω απ' όλα να αποτρέψουμε τη σχεδιασμένη καταστροφή.

Όσοι μιλούν για τη νομιμότητα που δήθεν παραβιάζουν οι αγώνες και οι αποφάσεις των διοικήσεων ας αναλογιστούν οι ίδιοι τι νομιμοποιεί την κυβέρνηση και τις αποφάσεις της. Ας μας απαντήσουν αν το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που ζούμε έχει κάποια σχέση με τη δημοκρατική νομιμότητα. Η δική μας ευθύνη είναι σε τούτες τις συνθήκες ευθύνη υπεράσπισης ενός υπέρτερου αγαθού, του αγαθού της δημόσιας δωρεάν και ελεύθερης παιδείας.

Τώρα πια είναι φανερός ο τρόπος που επιδιώκουν να επιβάλλουν τις πολιτικές της καταστροφής: η κοινωνία δεν πείθεται, δεν συναινεί, μόνος δρόμος τους ο τρόμος και η ενστάλαξη μιας αίσθησης απελπισίας. «Ξαφνικός θάνατος», «fast track», «μηδενική ανοχή». Ο αντιμεταναστευτικός αυταρχισμός και η αντεργατική νομοθεσία συνδυάζονται με την καταδίωξη των μικροοφειλετών και την προστασία των επισήμων τοκογλύφων. Πόσο απέχουν αυτές οι πολιτικές από τον βίαιο και στοχευμένο αυταρχισμό του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»; Πόσο μακριά είναι από το μίσος που ενσταλάζει η Χρυσή Αυγή; Στη σκιά μιας πολιτικής δολοφονίας που στοχοποιεί και τρομάζει όποιον αντιστέκεται, οι επιλογές της κυβέρνησης φωτίζονται με καινούργιο φως: αστυνομοκρατούμενες πόλεις, απεργοί που αντιμετωπίζονται με τα ΜΑΤ και την επιστράτευση, αυστηροποίηση της νομοθεσίας, δικαστές που σπάνια ξεχωρίζουν από την εκτελεστική εξουσία. Μια κυβέρνηση που ασκεί βία στην κοινωνία και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους μιλά για ακραίους, μιλά για άκρα που συναντώνται. Ακραία αντιδημοκρατική και ακραία ταυτισμένη με τα συμφέροντα των ισχυρών (ντόπιων και ξένων) που λεηλατούν μια κοινωνία, η μνημονιακή κυβέρνηση αποτελεί σήμερα την πιο ακραία απειλή για τη ζωή όλων μας και το μέλλον των παιδιών μας.

Τώρα πια κανείς δεν δικαιούται να ισχυρίζεται ότι δεν ξέρει. Είμαστε εδώ, στην καμπή ενός καθοριστικού αγώνα μακρύ και δύσκολου και τα διακυβεύματα είναι πεντακάθαρα. Δεν υπάρχουν κρυψώνες να περάσει κανείς απαρατήρητος και να μείνει αλώβητος. Όποιος και όποια ακολουθούν τον ατομισμό και την ιδιώτευση ας γνωρίζουν ότι αυτή η στάση είναι άκρως πολιτική. Όποιος και όποια αρνούνται την πλευρά του αγώνα υπηρετούν συνειδητά ή ασυνείδητα την καταστολή του.

Προτείνουμε:

Άμεση σύγκληση των συνελεύσεων των μελών ΔΕΠ/ΕΠ με προοπτική τη συνέχιση του αγώνα με 5/θήμερη απεργία. Ο στόχος διπλός: ενεργή συμπαράσταση στον αγώνα των εργαζομένων και διεκδίκηση των δικών μας αιτημάτων για οικονομική στήριξη των ΑΕΙ, διορισμούς, νέες θέσεις και αξιοπρεπείς μισθούς.

Συντονισμό όλων των συλλόγων των ΑΕΙ που βρίσκονται σε κινητοποίηση σε πανελλαδική κλίμακα. Άμεση συνάντηση εκπροσώπων των εργαζομένων, των φοιτητών και των μελών ΔΕΠ/ΕΠ με προοπτική την κοινή δράση. Κοινές απεργιακές επιτροπές και εκδηλώσεις ενημέρωσης ανά ίδρυμα (ή και ανά πόλη).

Άμεση και σκληρή καταγγελία της διοίκησης της ομοσπονδίας μας που αρνείται να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι βλέπουν με μεγάλη ανησυχία την ΠΟΣΔΕΠ να εξελίσσεται σε φορέα κυβερνητικού συνδικαλισμού και σε υπερασπιστή προνομιούχων καθηγητικών συντεχνιών ελευθέρων επαγγελματιών.

Στήριξη των αποφάσεων αναστολής της λειτουργίας των ιδρυμάτων που παίρνονται σε όλα τα επίπεδα της ακαδημαϊκής αυτοδιοίκησης (Σύγκλητοι, Σχολές, Τμήματα κ.λπ.)

Μαζί, με όσους αγωνίζονται για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και της ζωής τους θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις πολιτικές της εκποίησης και του εκφασισμού. Τώρα πια είναι φανερό: ή εμείς ή αυτοί.

Εμείς. Όχι αυτοί.

Πανελλαδική Συνάντηση Πανεπιστημιακών Δασκάλων - 21/09/2013

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Απαράδεκτη απόφαση του Συμβουλίου Διοίκησης του Π.Θ.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 22, 2013
Απαράδεκτη απόφαση του Συμβουλίου Διοίκησης του Π.Θ.

Αγαπητοί Συνάδελφοι του Π.Θ.

Εδώ και 2 εβδομάδες δίνουμε έναν για εμάς οικονομικά αιματηρό αγώνα, αλλά ωραίο και δίκαιο αγώνα, με ψηλά το κεφάλι, για να προασπίσουμε την δουλειά μας, την αξιοπρέπειά μας την ζωή μας.

Δεν αγωνιζόμαστε μόνο για την πάρτη μας, αλλά για όλους τους συναδέλφους των πανεπιστημίων, όλων των εργαζομένων στην πατρίδα μας που πλήττονται, που κατασυκοφαντούνται από τα πληρωμένα ΜΜΕ και τα τσιράκια τους, επειδή τυχαίνει να έχουν ακόμα δουλειά. 

Η κοινωνία του Βόλου και των άλλων πόλεων στη Θεσσαλία και αλλού, έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν, ποιοι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ μαζί μας, σ' αυτόν τον αγώνα ζωής και θανάτου που κάνουμε, ποιοι είναι ΔΉΘΕΝ μαζί μας και ποιοι ουσιαστικά μας ΚΟΡΟΪΔΕΎΟΥΝ ΑΣΎΣΤΟΛΑ.

Τα απόνερα του μνημονιακού νόμου της Διαμαντοπούλου 4009, που μόνο στόχο έχει την ιδιωτικοποίηση των Πανεπιστημίων, δημιούργησαν ένα δήθεν όργανο διοίκησης, το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το οποίο κανείς δεν ξέρει τι κάνει, τι αρμοδιότητες ακριβώς έχει, ούτε καν ποιοι το απαρτίζουν είναι σε όλους γνωστό.

Αυτό λοιπόν το δήθεν όργανο συναντήθηκε χθες, με μόνο θέμα την απόλυση των 33 συναδέλφων μας. Η απόφαση που έβγαλε, μόνο θυμηδία και οργή προκαλεί σε όλους μας... Ένα γενικόλογο, έντεχνα και νομικίστικα ουδέτερα γραμμένο κείμενο, μιλάει για "πόρους", δηλαδή για νούμερα
("αποστέρησης πολύτιμων και απαραίτητων ανθρώπινων πόρων από το διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας") που θα χαθούν, και όχι για ανθρώπινες υπάρξεις που θα μείνουν άνεργοι, και ψυχικά καταρρακωμένοι. Καμία λέξη παραμυθίας -έτσι για τα μάτια του κόσμου βρε αδερφέ-, μόνο γενικόλογο και προσχηματικό μπλα-μπλα και προτροπή άλλων οργάνων του Πανεπιστημίου, να κάνουν κάτι, αντί για αυτούς. Καμία ουσιαστική υποστήριξη του αγώνα μας, ένα απαράδεκτο κείμενο, κοντολογίς ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!!!

Προσυπογράφω πλήρως την απάντηση που έδωσε σε αυτήν την απόφαση του ΣτΠ ο φίλος, καθηγητής Τάκης Πολίτης. Από εδώ και στο εξής έτσι πρέπει να απαντάμε σε κάθε πρόκληση απ' οπουδήποτε κι αν προέρχεται

Κι επειδή πλέον τα ψέμματα και οι ευγένειες τελείωσαν, πρέπει να μετρήσουμε τους φίλους και τους εχθρούς μας, παντού και στο πανεπιστήμιο και στην κοινωνία. Γι' αυτό βγάζω τα πάντα στη 'σέντρα'. Δημοσιεύω παντού και τα 2 κείμενα, να τα μάθουν όλοι. Να μάθουν όλοι ότι το λεγόμενο ΣτΠ ουσιαστικά μας εμπαίζει.

Έπεται συνέχεια...

Αποστόλης Μωραϊτόπουλος

***

Απόφαση του Συμβουλίου για τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων

Το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στη 16η/21-9-2013 συνεδρίαση του, συζήτησε εκτενώς τα προβλήματα που δημιουργούνται από την ενδεχόμενη εφαρμογή του μέτρου της διαθεσιμότητας για την ομαλή λειτουργία του ιδρύματος και θέλει να εκφράσει δημοσίως την κατηγορηματική του αντίθεση του σε αυτό.

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υφίσταται εδώ και 3 χρόνια πολλαπλά πλήγματα: υπέστη μια δραματική μείωση της κρατικής επιχορήγησης κατά 50% σε σχέση με το 2008, τα μέλη του (διδακτικό και διοικητικό προσωπικό) υπέστησαν μείωση των αποδοχών τους κατά 40%, ο αριθμός των εργαζομένων κάθε κατηγορίας συνεχώς μειώνεται ενώ ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών συνεχώς αυξάνεται. Όπως επισημάναμε και στην επιστολή μας προς τον Υπουργό Παιδείας της 8ης Αυγούστου, η αναλογία διοικητικού προσωπικού προς φοιτητές είναι 1/50 καθιστώντας τη λειτουργία του ΠΘ ήδη προβληματική. Αντί άλλης ενέργειας, το Υπουργείο αποφάσισε την δημιουργία ενός πέμπτου πόλου εκπαίδευσης και έρευνας για το Πανεπιστήμιο μας, ιδρύοντας ένα νέο τμήμα χωρίς καμία τεκμηρίωση, επεκτείνοντας τη δράση του και σε άλλη Περιφέρεια της χώρας!

Σήμερα επίκειται η ανακοίνωση της αποστέρησης πολύτιμων και απαραίτητων ανθρώπινων πόρων από το διοικητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, παρά την τεκμηριωμένη έκθεση της Διοίκησης που στηρίχθηκε στην πλήρη εφαρμογή των κριτηρίων που έθεσε το ίδιο το Υπουργείο, και απέδειξε ότι το Πανεπιστήμιο έχει έλλειμμα προσωπικού. Ταυτόχρονα παρατηρούμε ότι το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας είναι το μοναδικό ελληνικό ΑΕΙ με έδρα σε πέντε πόλεις που πλήττεται από το μέτρο της διαθεσιμότητας, σε αντίθεση με άλλα πολυεδρικά ιδρύματα που δεν υφίστανται καμία απώλεια.

Εν όψει αυτών των δυσμενών εξελίξεων:  1ον καλούμε τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας να εξαντλήσει τα νομικά μέτρα που διαθέτει ώστε να προσβάλλει τη νομιμότητα του μέτρου. 2ον καλούμε τη Διοίκηση του ΠΘ να προβάλλει δημοσίως τα αξεπέραστα προβλήματα λειτουργίας που δημιουργούνται με βάση και την ιδιαιτερότητα της πολυεδρικότητας του. Είμαστε πρόθυμοι να συμμετάσχουμε σε μια κοινή συνέντευξη τύπου Διοίκησης-Συμβουλίου-εργαζομένων όπως το έχουμε επανειλημμένα ζητήσει, εγγράφως και προφορικώς. 3ον καλούμε τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας να διερευνήσει εκ νέου τη δυνατότητα λειτουργίας του νέου Τμήματος Πληροφορικής και την ενδεχόμενη μετακίνηση των εκπαιδευτικών και διοικητικών λειτουργιών σε άλλη έδρα του ΠΘ.

Δηλώνουμε προς την ελληνική κοινωνία ότι τα Πανεπιστήμια δεν είναι δημόσιοι οργανισμοί που μπορούν να εξοικονομήσουν πόρους, αλλά φορείς εκπαίδευσης και έρευνας που προετοιμάζουν  τις επόμενες γενιές και συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας. Κάθε περαιτέρω περικοπή δαπανών ή προσωπικού θα οδηγήσει σε δραματική έκπτωση της ποιότητας του παρεχόμενου έργου προς την ελληνική κοινωνία και οικονομία.
***

Απάντηση στην απόφαση του ΣτΙ του Καθηγητή Τάκη Πολίτη


Βλέπω το mail «Απόφαση του Συμβουλίου για τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων» και το ανοίγω με ανυπομονησία, ενώ αυθόρμητα χαρούμενος σκέφτομαι: «Να βρε! Και το Συμβούλιο στηρίζει τους διοικητικούς». Αρχίζω να το διαβάζω, αλλά φευ, οποία απογοήτευσις…

Ούτε έστω μια κουβέντα από αυτές που πραγματικά χρειάζονται οι διοικητικοί. Οι λέξεις «συμπαράσταση», «αλληλεγγύη», «αξιοπρέπεια», «δικαίωμα», «υποστήριξη» απουσιάζουν από το κείμενο. Μια σκέψη μου περνάει φευγαλέα από το μυαλό: μήπως, λόγω αχρηστίας και πάντα υποσυνείδητα βέβαια, απουσιάζουν πλέον και από το λεξιλόγιο των μελών του Συμβουλίου;

Για την διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων μας γράφετε κ. Πρόεδρε, αλλά δεν φαίνεται να ανησυχείτε, εσείς και το Συμβούλιό σας, για το αν θα τεθούν σε διαθεσιμότητα (έτσι λέγεται κομψά η απόλυση, φαντάζομαι ότι το γνωρίζετε) ο Κώστας, η Μαρία, η Αθηνά, οι οποιοιδήποτε 33 συνάδελφοι μας διοικητικοί υπάλληλοι. Δεν ανησυχείτε για το αν θα έχουν την επόμενη μέρα να πληρώσουν το νοίκι τους, να ταΐσουν τα παιδιά τους, να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους…

Αυτό που σας ανησυχεί είναι η «…αποστέρηση πολύτιμων και απαραίτητων ανθρώπινων πόρων…». Θα σας καθησυχάσω λοιπόν! Σας υπενθυμίζω το ΕΣΠΑ, και ειδικότερα το ΕΣΠΑ της περιφέρειας Θεσσαλίας. Στις επιλέξιμες δαπάνες του προβλέπει και «ανθρώπινους πόρους» και μάλιστα με κόστος που μπορεί να είναι κατά πολύ χαμηλότερο ακόμα και των κατά 40% μειωμένων -όπως εσείς γράφετε- μισθών των διοικητικών υπαλλήλων. Ουπς! Ελπίζω να μην μπαίνουν ιδέες, ότι οι 33 είναι λίγοι, ότι με περισσότερους σε διαθεσιμότητα μπορούμε να κάνουμε –για το καλό της χώρας πάντα- ακόμα μεγαλύτερη οικονομία…

Απόφαση του Συμβουλίου σας μας στέλνετε κ. Πρόεδρε, αλλά δεν διαβάζω κάτι που εσείς και το Συμβούλιό σας αποφασίσατε να κάνετε για την αποτροπή της διαθεσιμότητας των απαραίτητων « για την ομαλή λειτουργία του ιδρύματος» (η έκφραση είναι δική σας) διοικητικών υπαλλήλων.  Αυτό που διαβάζω ότι αποφασίσατε να κάνετε, είναι να καλέσετε κάποιους άλλους να κάνουν διάφορες ενέργειες, επικοινωνιακού χαρακτήρα και αναμφισβήτητης αναποτελεσματικότητας. Στη βάση της βολικής λογικής της ανάθεσης, καλείτε: 1ον τον Πρύτανη του ΠΘ, 2ον τη Διοίκηση του ΠΘ, 3ον τη Σύγκλητο του ΠΘ, να κάνουν! Μάλιστα! Εξαιρετική στάση για ανώτατο όργανο διοίκησης Πανεπιστημίου…

Τελικά τι μας λέτε, εσείς και το Συμβούλιό σας κ. Πρόεδρε, με το κείμενο των 392 λέξεων που μας στείλατε; Απολύτως τίποτα! Ή μάλλον κάτι μας λέτε: ότι προθυμοποιείστε να βγείτε στα κανάλια, σε κοινή συνέντευξη τύπου με τους απεργούς διοικητικούς. Επιτρέψτε μου να σας πω αυτό: Να μην βγείτε στα κανάλια κ. Πρόεδρε, ούτε εσείς, ούτε το Συμβούλιό σας. Να παραμείνετε όσο το δυνατόν περισσότερο στην αφάνεια. Όσοι λιγότεροι σας γνωρίζουν, τόσο το καλύτερο για εσάς… 

Δυστυχώς, με καμία εκτίμηση

Τάκης Πολίτης
Αναπλ. Καθηγητής ΠΤΔΕ ΠΘ

Άκου φασιστάκο…

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 22, 2013

Άκου φασιστάκο…
Το εξώφυλλο του Πρώτου θέματος ήταν στημένο - εδώ και χρόνια

 Οι παλιοί αποικιοκράτες συνήθιζαν να κρεμάνε τα κεφάλια των θηραμάτων τους στο σαλόνι του σπιτιού τους.

Οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών κυκλοφορούσαν με τα κομμένα κεφάλια των Ελλήνων αντιστασιακών από χωριό σε χωριό.

Ο Θέμος Αναστασιάδης «κρέμασε» το πτώμα του Παύλου Φύσσα στο εξώφυλλο του Πρώτου Θέματος.

Την περίμενε για καιρό αυτή την ημέρα.

Από τότε που έστηνε ψεύτικα ρεπορτάζ, για να παρουσιάσει τους δολοφόνους του Μιχαλολιάκου σαν καλά παιδιά που βοηθάνε τις γιαγιούλες να παίρνουν χρήματα από το ΑΤΜ.

Από τότε που έριξε όλο το βάρος της εκπομπής του για να εξανθρωπίσει τον Καιάδα.

Και πιο παλιά. Όταν προσποιούνταν τον αναλυτή στις σελίδες του Βήματος, καταχειροκροτούμενος από τους αυλικούς του Λαμπράκη.

Και ακόμη πιο παλιά, όταν έφτυνε τα ηλίθια, ρατσιστικά ανέκδοτά του στην πίσω σελίδα της Ελευθεροτυπίας. Δεν τον έδιωχνε τότε ο διευθυντής της. Πούλαγε φύλλα πάνω στα πτώματα των Αλβανών που πέθαιναν από ρατσιστικές επιθέσεις και εργατικά ατυχήματα στα εργοτάξια των ολυμπιακών αγώνων. Η πρώτη σελίδα έγραφε «Αθήναζε» και η τελευταία «Μαύρη Τρύπα».

Και όλο κάτι αντιφασιστικά «τσογλάνια» να του πετάνε γιαούρτια. Ήξερε όμως ότι μια ημέρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Θα έβαζε πρωτοσέλιδο το πτώμα ενός από αυτούς που τον ταπείνωναν με τη λεβεντιά τους σε κάθε τους βήμα. Τους μικρούς ανώνυμους ήρωες που έφτυναν τον πολιτισμό του. Που σιχαίνονταν όλους όσοι πέρασαν από τις εκπομπές του.

Ο Θέμος Αναστασιάδης βέβαια δεν είναι ένας τόσο διαφορετικός Έλληνας. Είναι το πρόσωπο μιας υπαρκτής Ελλάδας. Αυτής που ψήφισε Χρυσή Αυγή. Της Ελλάδας που δεν ταυτίστηκε ποτέ με τον Προμηθέα αλλά με το Κράτος και τη Βία, που έδεσαν το σώμα του Τιτάνα στον Καύκασο. Της Ελλάδας που έβγαλε τον Εφιάλτη αλλά και τον Κοτζαμάνη, τον Τσολάκογλου αλλά και τον Μπάμπαλη – είναι η φάρσα μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται.

Και η εφημερίδα του όμως δεν είναι μια τυχαία εφημερίδα. Εδώ και χρόνια ύφαινε κάθε βδομάδα τον ιστό του life-style ναζισμού στην Ελλάδα, πάντα με την εβδομαδιαία συνδρομή των αναγνωστών της. Με μερικά ευρώ μπορούσες να εξασφαλίσεις ότι το νεοναζιστικό παραλήρημα θα συνεχιζόταν και την επόμενη εβδομάδα. Και πάνω από 100.000 συμπολίτες μας το έκαναν κάθε εβδομάδα.Την πλήρωσαν ακριβά αυτή τη δολοφονία και τη δικαιούνται.

Και ο τίτλος τους δικαιώνει: Δεν ξεχνώ τον φασισμό. Δεν τον ξέχασαν ποτέ. Ήταν πάντα μέσα τους.
Μόνο που πρέπει να θυμάστε ότι οι φωτογραφίες που γράφουν ιστορία είναι πολλές. Υπάρχουν φωτογραφίες από το πτώμα του Παύλου Φύσσα, και του Άρη Βελουχιώτη και του Τσε Γκεβάρα. Υπάρχει όμως και η φωτογραφία του Μουσολίνι κρεμασμένου ανάποδα στο Μιλάνο.

Άρης Χατζηστεφάνου

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Μαζική συμμετοχή των Διοικητικών Υπαλλήλων του Π.Θ. στη Διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ στο Βόλο στις 18/9/2013

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 18, 2013
Η σημερινή Διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ στο Βόλο στις 18/9/2013, ήταν κατά γενική ομολογία πολύ μεγάλη -πολύ μιλάνε για πάνω από 2000 άτομα, πάντως φαίνονταν διπλάσια από αυτήν της Δευτέρας- στην οποία μόνο το μπλοκ των διοικητικών υπαλλήλων του Π.Θ. μετρούσε πάνω από 100 συναδέλφους και ήταν 2ο στην κορυφή της πορείας με το πανό του.

Στη πλατεία Ελευθερίας

Στη πλατεία Ελευθερίας



Η πορεία του ΠΑΜΕ Δημητριάδος με Καρτάλη

Ιάσονος με Καρτάλη η αρχή της πορείας, το 2ο μπλοκ είναι το δικό μας


Πρώτη φορά με πάνω από 100 άτομα το μπλοκ των συναδέλφων του Π.Θ.


Εδώ λίγο από το ύψος του συγκροτήματος Παπαστράτου


Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 17, 2013
Ανοιχτή επιστολή εργαζομένων στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
Εμείς, το διοικητικό προσωπικό της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, βρισκόμαστε σε διαδικασία κινητοποιήσεων εδώ και περίπου δύο εβδομάδες. Θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί.

Τα στοιχεία που έχουμε μιλούν για διαθεσιμότητα των δύο τρίτων περίπου των διοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος. Αποσοβήθηκε προς το παρόν, έχει όμως προαναγγελθεί και είναι ζήτημα μηνών η διαθεσιμότητα σχεδόν των μισών εκλεγμένων διδασκόντων. Γνωρίζουμε τους ακριβείς αριθμούς, και οι αριθμοί αυτοί είναι αμείλικτοι.

Θα ακουστεί ίσως κοινότοπο –άλλωστε η κοινωνία έχει σκόπιμα και μεθοδικά εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους δηλώσεις με καχυποψία– αλλά δεν πρόκειται για ένα στενόμυαλο, συντεχνιακό αίτημα μερικών εκατοντάδων ανθρώπων. Υπερασπιζόμαστε, προφανώς, το δικαίωμα του καθενός μας στη δουλειά. Ταυτόχρονα, όμως ο νους και η καρδιά μας βρίσκεται μαζί με όλους εκείνους που έχουν ήδη βιώσει την ανεργία, με όλους εκείνους για τους οποίους προμηνύεται το ίδιο. Και είναι –θα είμαστε– πολλοί.

Θέλουμε τη ζωή μας πίσω

Δεν περισσεύει κανείς, δεν θα δεχτούμε την απόλυση ούτε ενός, δεν διαγκωνιζόμαστε τη στιγμή αυτή για να περισώσουμε ο καθένας τον εαυτό του. Είναι δραματικό να χάνει κανείς τη δουλειά του, να ανατρέπεται η ζωή του σε μια νύχτα. Δεν το αγνοούμε: η ανεργία, η αγωνία, έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα των οικογενειών και των φίλων μας. Δεν υποτιμούμε τον κίνδυνο ούτε για μια στιγμή. Θέλουμε τη ζωή μας πίσω -αλλά δεν υπερασπιζόμαστε μόνο τη δική μας καθημερινότητα. Υπερασπιζόμαστε την καθημερινότητα της Σχολής, από εδώ και πέρα με τον αγώνα μας, όπως το κάναμε μέχρι τώρα με τη δουλειά μας.

Δεν καθόμαστε, δεν βαριόμαστε, δεν τα πιάνουμε, δεν κλέβουμε. Εργαζόμαστε με εξαθλιωμένους μισθούς, αντέχοντας σε καθεστώς ανασφάλειας εδώ και πολύ καιρό, με κόπο πολύ και χρόνο -όχι από αυτόν που έχουμε, αλλά από το περίσσευμα ψυχής και αξιοπρέπειας του κάθε ενός από εμάς. Μαζί με τους δασκάλους και τους σπουδαστές μας προσπαθούμε και εμείς να κρατήσουμε τη Σχολή όρθια. Σε πείσμα των καιρών.

Ο,τι διακυβεύεται αυτή την ώρα δεν είναι μόνο η μοίρα του καθενός μας, αλλά κάτι απείρως ευρύτερο, που ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο αφορά πολλούς, πολύ περισσότερους από εμάς τους ίδιους: είναι το τι σημαίνει να υπάρχει και τι προσφέρει -στο σύνολο και όχι σε μία ή σε λίγες ομάδες- ένα καλό δημόσιο πανεπιστήμιο. Τι θα πει να συνεχίσει να λειτουργεί, πώς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα, τι συμβαίνει όταν υποβαθμίζεται η σπουδή και το πτυχίο, τι σημαίνει να λοιδορείται και να εξευτελίζεται με κάθε τρόπο ο θεσμός. Σε τι τελικά αποσκοπεί και πού θέλει να καταλήξει η καταιγιστική επίθεση που ζούμε σε βάρος του δημόσιου πανεπιστήμιου. Οχι γιατί είναι η πρώτη φορά, αλλά γιατί αυτή τη φορά, στην πολλοστή απόπειρα διάλυσης της δημόσιας παιδείας, δεν υπάρχουν ούτε επιφυλάξεις ούτε προσχήματα. Η επίθεση είναι σχεδιασμένη, αδίστακτη, αναίσχυντη.

Το να κλείνει ένα σχολείο, μια σχολή, ένα πανεπιστήμιο, δεν σημαίνει ότι κάποιο πρωί θα βρεις ένα λουκέτο στην πόρτα. Σημαίνει να χτυπήσεις σταδιακά, συστηματικά, ένα ένα, τα συστατικά του στοιχεία, εκείνα που είναι αυτονόητα για την ύπαρξή του – και μετά να το αφήσεις να καταρρεύσει, να σβήσει σιωπηλά. Δεν υπάρχει σχολείο χωρίς υποδομές και εγκαταστάσεις, κυρίως όμως δεν υπάρχει σχολείο χωρίς ανθρώπους.

Είναι συστατικό στοιχείο της Σχολής μας οι σπουδαστές της. Αλλά και οι δάσκαλοί της. Αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύουμε, κάθε μέρα και για κάθε τι που συμβαίνει εδώ, πίσω από την οθόνη, πίσω από το γραφείο, μέσα στο εργαστήριο. Οπως είναι συστατικό στοιχείο της Σχολής μας η ενασχόληση με τον χώρο, η θέση της στο κέντρο, η σχέση της με τη γειτονιά που την περιβάλλει. Το ρίσκο που παίρνει –ή, αλλιώς, η δυνατότητα που διεκδικεί– να ακούει και να αποκρίνεται, κάθε μέρα, στον σφυγμό μιας πόλης που δοκιμάζεται. Και αποκρίνεται με πολλούς τρόπους. Δυσφημιζόμενη. Κάποτε απειλούμενη. Καμιά φορά με κίνδυνο. Ισως με απώλειες. Και, χρόνια τώρα, με μια διαρκή ευαισθησία.

Δεν… ξεχνάμε

Ζούμε –ζήσαμε ώς τώρα– σ’ έναν χώρο που είναι εγγεγραμμένος στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας μέσα από δρόμους που δεν ξεχνιούνται. Η ματωμένη καγκελόπορτα που συνέθλιψε το τανκ μαζί με τα σώματα των φοιτητών και φοιτητριών στις 17 Νοέμβρη του ’73 είναι ακόμα στο προαύλιό μας, εδώ στην οδό Πατησίων. Αυτή η πόρτα φυλάχτηκε από γενιές φοιτητών, εργαζομένων και δασκάλων εκεί που έπεσε, για να μην επιτρέψει να ξεχαστεί ποτέ αυτό που σήμερα μας επιβάλλουν να ξεχάσουμε: το Πολυτεχνείο. Εμείς, δεν τη βλέπουμε μόνο στις επετείους –τη βλέπουμε κάθε μέρα, ερχόμενοι και φεύγοντας από τη δουλειά μας. Αυτήν τη δουλειά που δεν ξέρουμε αν θα έχουμε αύριο.

Ζούμε –είχαμε την τύχη να ζήσουμε ώς τώρα– σ’ έναν χώρο με μνήμες συγκλονιστικές, με ιστορία περήφανη. Το Πολυτεχνείο υπάρχει από το 1836 – δεν θέλουμε να αφήσουμε να το κλείσουν τώρα, έτσι. Εξακολουθεί να αντανακλά, σ’ αυτούς τους καιρούς τους δυσοίωνους, συμβολισμούς, μνήμες, ίχνη – ψήγματα αλλοτινών, καλύτερων στιγμών. Συνεχίζει να παράγει και να εκπέμπει. Διατηρεί μια ολοζώντανη, δημιουργική, δροσερή, γλυκιά καθημερινότητα. Το Πολυτεχνείο δεν είναι κέντρο ανομίας, και στην Αρχιτεκτονική θα έχουμε γιορτή. Σας καλούμε να είστε όλοι εκεί.

Εργαζόμενοι Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 2013.

Στη χώρα των αθώων

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 17, 2013
Στη χώρα των αθώων
Την παρέμβαση του εισαγγελέα προκάλεσε η προτροπή του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου προς κατοίκους της βορειονατολικής Χαλκιδικής να μην αφήνουν τον Πάχτα να κυκλοφορήσει και να τον λιντσάρουν. Η παρέμβαση του εισαγγελέα είναι μάταιη. Και θα έπρεπε να το ξέρει.

Έχω γράψει άπειρες φορές τα τρία τελευταία χρόνια πως το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η απουσία της Δικαιοσύνης.

Υπάρχει η εντύπωση σε κάποιους πως, αν κάνουν συνέχεια αναλύσεις και δηλώσεις για οικονομικά μεγέθη, για ανάπτυξη ή για τον «κίνδυνο της Χρυσής Αυγής», θα ξεχαστεί η χρεοκοπία της χώρας και το ποιοι είναι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία.

Η απουσία της Δικαιοσύνης -ή η επιλεκτική Δικαιοσύνη που είναι και πάλι απουσία της Δικαιοσύνης- δημιούργησε στην κοινωνία πλήρη αίσθηση ατιμωρησίας.

Ο συνδυασμός της απουσίας της Δικαιοσύνης με μια κυβέρνηση που κυβερνά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τη συστηματική καταστρατήγηση του Συντάγματος οδηγούν την χώρα στα βράχια και στην εκτροπή.

Από το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Θόδωρου Πάγκαλου -που σημαίνει πως, αφού τα φάγαμε όλοι μαζί, δεν είναι κανείς υπεύθυνος για την χρεοκοπία της χώρας και όλοι είναι αθώοι- φάνηκε η αδυναμία της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Κανένας εισαγγελέας δεν κάλεσε τον κ. Πάγκαλο ο οποίος παραδέχτηκε δημόσια πως τα έφαγε. Αυτό έκανε με τη δήλωσή του ο Πάγκαλος. Μόνο αυτό. Αλλά δεν το πρόσεξε κανείς.

Κανένας εισαγγελέας δεν παρενέβη για την «επένδυση» στις Σκουριές. Οι δικαστές αγαπούν τον αθώο Μπομπολα.

Ο Πάνος Καμμένος το έπιασε αμέσως και είπε πως δεν χρειάζεται παρέμβαση του εισαγγελέα και πως θα παραδοθεί μόνος του, όταν ο εισαγγελέας παρέμβει «για το δηλητήριο που πότιζαν τα παιδιά στις Σκουριές και σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, μόλις παρέμβει ο εισαγγελέας για το δηλητήριο στα φρούτα, στα λαχανικά και σε όλη τη διατροφική αλυσίδα, για το έγκλημα που έχει συντελεστεί σε όλη την περιοχή».

Η διαρκής ατιμωρησία φέρνει περισσότερη ατιμωρησία και μετατρέπει την κοινωνία σε ζούγκλα.
Έχω επισημάνει πολλές φορές πως, από την στιγμή που δεν αναζητήθηκαν οι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας, ουσιαστικά δεν μπορεί να τιμωρηθεί κανείς και για τίποτα.

Αφού οι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία και τα δεινά που επέφερε στη χώρα και στους πολίτες κυκλοφορούν ελεύθεροι, ό,τι και να κάνει κάποιος από εμάς είναι πταίσμα.

Η επιλεκτική απονομή Δικαιοσύνης το μόνο που καταφέρνει είναι να επιτείνει το αίσθημα της αδικίας και να δίνει σε όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού της χώρας την εντύπωση πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους.

Οι έλληνες δικαστές αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Για μια ακόμα φορά.
Θα πρέπει οι έλληνες δικαστές να αντιληφθούν τις ευθύνες τους.

Ακόμα και το έκτρωμα της Χρυσής Αυγής «φούσκωσε» εξαιτίας της δικής τους ανυπαρξίας.
Αν και υποψιάζομαι πως και
πολλοίδικαστές -εκτός από την οικονομική ελίτ- θεωρούν την Χρυσή Αυγή ασπίδα για την ασφάλειά τους.

Η δικογραφία για την δήλωση του Πάνου Καμμένου θα μπει στο αρχείο.

Ο λόγος είναι απλός: Τόσες και τόσες δηλώσεις και ενέργειες κυβερνητικών στελεχών τα τελευταία χρόνια δεν συγκίνησαν κανέναν εισαγγελέα.

Οπότε, αθώος και ο Πάνος Καμμένος.

Σε άλλη περίπτωση, η Δικαιοσύνη θα θεωρηθεί όργανο της κυβέρνησης.

Όλοι αθώοι, λοιπόν. Και οι δικαστές, και ο Πάνος Καμμένος, και ο Πάχτας, και οι πολίτες που ψήφισαν τον Πάχτα, κι εγώ, κι εσείς, και ο Χατζηπετρής.

Την κατάληξη της ανομίας και της ατιμωρησίας δεν είναι δύσκολο να την φανταστεί κάποιος.

Χωρίς Δικαιοσύνη -έστω αυτή την αστική δικαιοσύνη- η χώρα είναι καταδικασμένη.

Αλλά δεν βλέπω και πολλούς να ζητούν Δικαιοσύνη.

Είναι αυτή η βεβαιότητα πως είμαστε όλοι αθώοι.

Το να είσαι Έλληνας θεωρείται από τους Έλληνες πιστοποιητικό αθωότητας.

Αλλά υπάρχει ένα πτώμα στη μέση του δωματίου. Και μας κοιτάει.

Χώρια που έχει αρχίσει να μυρίζει.

 Του πιτσιρίκου

-----------------------------------

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Απεργία από Δευτέρα 16/9 μέχρι Παρασκευή 20/9 των μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 12, 2013
Απεργία από Δευτέρα 16/9 μέχρι Παρασκευή 20/9 των μελών ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφαση Γενικής Συνέλευσης
του Συλλόγου ΔΕΠ Πανεπιστημίου Αιγαίου (12/9/13)

Απεργία από Δευτέρα 16/9 μέχρι Παρασκευή 20/9

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Κεντρικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας (3/09/13), την οποία υιοθετούμε:
Η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε συνεργασία με την Τρόικα συνεχίζει την προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Στο πλήθος των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων που έχουν ήδη εφαρμοστεί, έρχονται να προστεθούν οι διαθεσιμότητες/απολύσεις 12.500 εργαζομένων στο δημόσιο τομέα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, ανάμεσά τους και 1765 διοικητικοί υπάλληλοι, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ, που θα έρθουν να προστεθούν στις στρατιές των ανέργων. Μέχρι το τέλος του 2014 θα πρέπει να έχουν απολυθεί 14000 εργαζόμενες/οι ακόμη. Οι δηλώσεις περί «εξυγίανσης» του δημόσιου τομέα και αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών δεν είναι παρά η κυνική προσπάθεια για τη νομιμοποίηση μιας επικίνδυνης πολιτικής. Όσο για την «αξιολόγηση» των δομών δεν είναι παρά το πρώτο βήμα για τις μαζικές απολύσεις και τη διάλυση του δημοσίου.
Οι διαθεσιμότητες/απολύσεις αυτές θα διαμορφώσουν οριακή συνθήκη διάλυσης και αδυναμία λειτουργίας για την ανώτατη εκπαίδευση. Τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ βρίσκονται σε τραγική κατάσταση τόσο από τις αντιδραστικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων (Νόμοι Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου), όσο και από τη συστηματική υποχρηματοδότηση, την καθυστέρηση του διορισμού των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, τη διαφαινόμενη κατάργηση των πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες με βάση το ΠΔ 407/80.
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε για το "νέο λύκειο" εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, αναγκάζοντας τους γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους μια εκπαίδευση παραδομένη, ως πεδίο κερδοφορίας, στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν κάθε δημόσιο αγαθό: την υγεία, την ασφάλιση, την ενέργεια, τις συγκοινωνίες.
Η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αποδεικνύεται ότι έχει διαλέξει το ρόλο του κυβερνητικού υπαλλήλου. Η αγωνιστική απάντηση πρέπει να έρθει από τους ίδιους τους Συλλόγους ΔΕΠ σε συντονισμό με τους άλλους εργαζομένους στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ (διοικητικούς, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ), τους φοιτητές αλλά και συνολικά το εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Στο παραπάνω πλαίσιο θεωρούμε ότι σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα, σε συντονισμό με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. Το δρόμο το δείχνουν οι απεργίες των διοικητικών υπαλλήλων, η απεργία της ΟΛΜΕ, οι απεργίες που έχουν ήδη αποφασίσει άλλοι σύλλογοι ΔΕΠ σε όλη την Ελλάδα.
Και απαιτούμε:
- Να μην γίνει καμιά διαθεσιμότητα υπαλλήλου, ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ στην ανώτατη εκπαίδευση και σε όλο το δημόσιο. Καλούμε τις πρυτανικές αρχές και τη σύγκλητο να απορρίψουν τις διαθεσιμότητες και να μην συμπράξουν με τη στάση τους στις μαζικές απολύσεις. Να μην υπογραφεί από τους πρυτάνεις καμία διαπιστωτική πράξη ούτε να δοθεί στην κυβέρνηση οποιαδήποτε ονομαστική ή άλλη κατάσταση που θα αξιοποιηθεί για απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων.
- Να γίνουν τώρα όλοι οι διορισμοί των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ χωρίς άλλη καθυστέρηση.
- Να δοθούν πιστώσεις συμβασιούχων διδασκόντων για τις πραγματικές ανάγκες των τμημάτων. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια να μειωθούν τεχνητά οι ανάγκες των Τμημάτων σε διδάσκοντες, όπως π.χ. μέσα από κατάργηση μαθημάτων και με αυτή την έννοια διαφωνούμε με την πρόσφατη σχετική απόφαση της Συγκλήτου. Επιμένουμε ότι τα Τμήματα πρέπει να διεκδικούν το σύνολο των διδασκόντων που αναλογούν στα προγράμματα σπουδών τους.
- Να δοθεί τώρα χρηματοδότηση στην ανώτατη εκπαίδευση για να μην καταρρεύσει.

Επιπλέον παλεύουμε για την ανατροπή:
- των αντιεκπαιδευτικών νόμων των τελευταίων χρόνων, πρώτο βήμα για μια ανώτατη εκπαίδευση πραγματικά δημόσια, δωρεάν και δημοκρατική,
- της μνημονιακής εξαθλίωσης
- της καταπάτησης κάθε έννοιας δημοκρατίας στο όνομα της εξυπηρέτησης των πιστωτών.
- της πολιτικής κυβέρνησης και Τρόικας

Διακηρύσσουμε
Την πλήρη και αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα των διοικητικών συναδέλφων μας. Η απεργία τους είναι και δική μας. Είμαστε στο πλευρό τους και τους στηρίζουμε σε κάθε βήμα, σε κάθε απόφαση που θα πάρουν για να περιφρουρήσουν την απεργία τους. Συντονιζόμαστε μαζί τους σε κάθε βήμα με κοινές συσκέψεις, εκδηλώσεις, συνελεύσεις.

Και αποφασίζουμε
- Πενθήμερη απεργία από την Δευτέρα 16/9 μέχρι και Παρασκευή 20/9 και Νέα Γενική Συνέλευση την Παρασκευή 20/09.
- Στήριξη όλων των πανεκπαιδευτικών και απεργιακών συλλαλητηρίων και τοπικά και στην Αθήνα.
- Συντονισμό με τους υπόλοιπους Συλλόγους ΔΕΠ ενάντια στην απεργοσπαστική πρακτική της ΠΟΣΔΕΠ. Συντονισμό με τους συλλόγους διοικητικών υπαλλήλων όλων των πανεπιστημίων, με τους συλλόγους εκπαιδευτικών, με φορείς από υγεία και άλλους κλάδους, τόσο τοπικά όσο και κεντρικά, και ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμά τους για συντονισμό, κοινές συσκέψεις και κοινό βηματισμό.

Με την ενότητα, την αλληλεγγύη, την κλιμάκωση των αγώνων θα δώσουμε απάντηση στην κλιμάκωση της βαρβαρότητας, θα υπερασπιστούμε τις/τους συναδέλφους, θα ανατρέψουμε την επιχείρηση διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας παιδείας!

Κυρία Ρεπούση ΔΗΜΑΡτον

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 12, 2013
Κυρία Ρεπούση ΔΗΜΑΡτον
Ακόμη και ένα χαλασμένο ρολόι,δυο φορές την ημέρα δείχνει τη σωστή ώρα. Με αυτή την έννοια, όλα έχουν την επιβεβαίωσή τους, ακόμη και αν δεν έχουν χρηστικότητα. Δεν ξέρω γιατί η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ κυρία Ρεπούση, επιλέγει συνεχώς να έχει το ρόλο του χαλασμένου ρολογιού, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι θα υποστηρίξουν πως κάποιες φορές δείχνει τη σωστή ώρα. Γιατί δηλαδή δείχνει να επιλέγει να απασχολήσει με “μη χρηστικές” προκλήσεις, για να προσέξουμε πως υπάρχει ένα ρολόι, στο κομοδίνο του δημόσιου προβληματισμού.

Επιφανειακά, η κυρία βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, έχει το θάρρος της γνώμης και επιλέγει να μιλήσει χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος. Αναρωτιέμαι όμως, είναι έτσι; Την κυρία Ρεπούση την γνωρίσαμε όταν συνωστίστηκε όλη η Ελλάδα γύρω από την επιστημονική της άποψη για τον συνωστισμό στη Μικρασιατική καταστροφή. Η ιστορικός Ρεπούση, δεν παρέθεσε στο βιβλίο της την ιστορική καταγραφή. Δεν είχε το θάρρος έστω να γράψει πως τα ελληνικά στρατεύματα προελαύνοντας στην Ανατολία έκαναν έστω σφαγές. Απλώς «σαπούνισε» την ιστορία, λείανε τις αιχμές για να εξασφαλίσει έναν καθαρό συμψηφισμό. Παραποίησε δηλαδή την ιστορία, προς όφελος της καλής εμφάνισης, απολογούμενη σε έναν εθνικισμό από την ανάποδη. Με τον ίδιο τρόπο που οι εθνικιστές την παραποιούσαν για να έχουμε εθνικό και γενναίο δίκαιο, αυτή την παραποίησε για να έχουμε τουριστικό άδικο. Κάπως έτσι, οι σφαγιασθέντες πρόγονοι, συνωστίστηκαν στο βιβλίο της Ρεπούση και δεν υπήρξε έλληνας που δεν την έμαθε.

Η κυρία Ρεπούση χτυπάει συνεχώς με τον ίδιο τρόπο, εφευρίσκοντας μια αναγκαιότητα και μια αποκλειστική έκφραση του προοδευτισμού. Το θέμα που έθεσε με την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία είναι όντως ένα σοβαρό θέμα. Η πίστη είναι θέμα των εκκλησιών και όχι των σχολείων. Των ιερέων κάθε θρησκείας και όχι των δασκάλων. Της ανησυχίας του καθενός και όχι της επιβολής της. Αλλά όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος, στην Ελλάδα υπάρχει ένα σοβαρό θέμα με τον εναγκαλισμό της Εκκλησίας με το Κράτος. Για δεκαετίες το κρατικό ταυτίζεται με το χριστιανικό και αντίστροφα. Το δημοκρατικό αίτημα λοιπόν θα ήταν ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος. Δεν το έθεσε ούτε η κυρία Ρεπούση,ούτε το κόμμα της. Έτσι απλώς παρέδωσε στον ακροδεξιό λαικισμό, στη Χρυσή Αυγή δηλαδή και ένα κομμάτι της ΝΔ, τη δυνατότητα να θολώσουν τα νερά και να μιλήσουν για ανθέλληνες και για άπιστους. Υποβάθμισε ένα σοβαρό πολιτικό αίτημα, σε ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα.

Το τελευταίο χτύπημα της κυρίας Ρεπούση, αφορούσε την κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών ως νεκρή γλώσσα. Να σημειώσω εδώ, πως ως μαθητής με επιλογή στις θετικές επιστήμες, θεωρούσα κι εγώ τα Αρχαία μη αναγκαία. Μέχρι που ένα βράδυ σε εστιατόριο στο Βερολίνο ντράπηκα όταν κάποιος Ιταλός από τη Μεγάλη Ελλάδα με πλησίασε και άρχισε να μου μιλά αρχαία ελληνικά που εγώ δεν ήξερα τόσο καλά. Το ίδιο περίπου συνέβη και πριν από μερικές ημέρες, με ισπανίδα συνάδελφο που μου έπαιρνε συνέντευξη. Αναθεματίζω τον εαυτό μου που δεν μπορώ να διαβάσω την αρχαία ελληνική γραμματεία από το πρωτότυπο και που τόλμησα κάποια περίοδο στη ζωή μου να θεωρήσω ένα κομμάτι γνώσης περιττό και νεκρό.

Τα Αρχαία δεν είναι νεκρή γλώσσα. Πολύ περισσότερο δεν είναι άχρηστη γνώση. Είναι ένας τεράστιος πλούτος που είμαστε κομμάτι του, ακόμα και αν δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε. Επίσης όπως ίσως γνωρίζει η κυρία Ρεπούση, στο ελληνικό σχολείο το πρόβλημα δεν είναι τα Αρχαία Ελληνικά. Είναι η παπαπαγαλία, η ακύρωση της κριτικής σκέψης, είναι η παραπαιδεία, το εκπαιδευτικό σύστημα και τώρα πλέον είναι και τα σχολεία που δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Α,να συμπληρώσω πως το πρόβλημα επίσης είναι πως πολλά από τα παιδιά που πάνε στο όποιο δημόσιο ακόμη σχολείο υπάρχει, δεν έχουν να φάνε και ίσως κάποιοι γονείς τους αυτοκτονούν. Νεκροί στην πραγματικότητα κυρία Ρεπούση και όχι μεταφορικά όπως λέτε για τα αρχαία.

Η κυρία Ρεπούση δεν εξέφρασε κανέναν προβληματισμό για αυτά. Επέλεξε το θορυβώδες και ειδικό για να ακουστεί. Δεν μπορώ να την κατατάξω σε καμιά ομάδα που συνωμοτεί για να καταστρέψει την Ελλάδα, ούτε σε αυτούς που συγκρούονται για συγκρουστούν, από ιδεοληψία ή πολιτικό εγωισμό. Θεωρώ απλώς πως βρίσκει τρόπο να ακούγεται. Από το κοινοβουλευτικό έδρανο που της χάρισε αυτή της ιδιαιτερότητα, σηκώνει διακριτικά το πόδι και αμολάει μια ηχηρή. Άποψη εννοώ.

Του Κώστα Βαξεβάνη

------------------------------------------------------ 
 Ακόμα ένα ωραίο άρθρο για το θέμα από τον σημερινό Στάθη
-------------------------------------------------------------------------------------------
(κι εκεί που σχολίαζα σε ανάλογη ανάρτηση φίλου μου (και μάλιστα υπερασπιστική) στο φβ για το ίδιο θέμα, βρήκα αυτό το άρθρο του Κ.Βαξεβάνη που με επιβεβαιώνει:
1)Η κ. Ρεπούση αναδεικνύει τις παρονυχίδες και αφήνει το κυρίως πρόβλημα ασχολίασττο: εδώ η ευρωληγούρικη μνημονιακή λαίλαπα κλείνει σχολεία, απαξιώνει και απολύει καθηγητές, ιδιωτικοποιεί την δημόσια εκπαίδευση, στρέφει τα φτωχά λαικά στρώματα να πληρώνουν αυτά που πλέον δεν έχουν στα φροντιστήρια, απαξιώνει τα πανεπιστήμια κ.ο.κ. και η κ. Ρεπούση συστηματικά αγνοεί όλα αυτά και προκλητικά εξακολουθεί να πετάει πομφόλιγες για τις "παρονυχίδες", για δευτερεύοντα θέματα... Γιατί δευτερεύον θέμα είναι αν θα γίνεται μάθημα Θρησκευτικών ή Θρησκειολογίας στο Γυμνάσιο ή αν πρέπει να διδάσκονται τα αρχαία ατόφια ή από μετάφραση, όταν σχολεία κλείνουνε, τάξεις διπλασιάζονται, οι δάσκαλοι είναι πένητες και απαξιωμένοι...Λυπάμαι αδυνατώ να την παρακολοθήσω άλλο πόσο μάλλον να την υπερασπιστώ, γιατί πλέον πιστεύω ότι το κάνει με σύστημα.
2)ακόμα και μια έστω σωστή θέση πρέπει να διατυπώνεται στο σωστό τόπο και χρόνο, αλλιώς είναι προσχηματική ή υπηρετεί αλότρια συμφέροντα. Την Ρεπούση αφενός τη θεωρώ κακή ιστορικό και αφετέρου την εντάσω στον εσμό εκείνων των δήθεν διανοούμενων ακαδημαϊκών του επιπέδου Διβάνη, Σώτης Τριανταφύλλου, (αλλά και Τατσόπουλου), της ομάδας protagon, που θέτουν το εγώ τους ποιό πάνω από τη κοινωνία και εθίζουν και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο με μισές αλήθειες που δεν γιατρεύουν τη οποιαδήποτε "νόσο", αλλά έντεχνα περνούν νεοφιλελεύθερες απόψεις. Δεν διεκδικώ το αλάθητο, αλλά πιστεύω ότι αυτοί κάνουν μεγαλύτερο κακό.
AMOR)

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.