Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Πεινάς; Ιδεολογική καθαρότητα Του Νίκου Αραπάκη

Παρασκευή, Αυγούστου 15, 2014
Πεινάς; Ιδεολογική καθαρότητα Του Νίκου Αραπάκη
Πείνασαν. Πιάνουν την κατσαρόλα για να μαγειρέψουν. Ανοίγουν το ψυγείο, άδειο. Ανοίγουν τα ντουλάπια, άδεια. Η γυναίκα πέφτει στα μαύρα πανιά. Ο άνδρας, ως ο αισιόδοξος της παρέας, δίνει τη λύση: θα μαγειρέψουμε ιδεολογική καθαρότητα. Τρώγεται, τον ρωτά. Όχι μόνο τρώγεται, της απαντά, αλλά είναι και πολύ χορταστική.

Γεμίζουν την κατσαρόλα με νερό, ρίχνουν λάδι, μπόλικα μπαχάρια και περιμένουν να γίνει το φαγητό. Όντως, σε λιγότερο από μια ώρα ήταν έτοιμο. Βραστερή η ιδεολογική καθαρότητα. Πιο βραστερή κι από τις πιο βραστερές φακές.

Στρώνουν τραπέζι. Γεμίζουν τα ποτήρια με νερό, χαρτοπετσέτες, κουταλοπήρουνα. Αρχίζουν να τρώνε. Το πρώτο πιάτο δεν τους έκανε τίποτα. Τρώνε και δεύτερο. Τα ίδια. Ή έφαγαν ή δεν έφαγαν ένα και το αυτό. Η γυναίκα διαμαρτύρεται ότι δεν χόρτασε. Αν και ξέρει ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, ζητάει κι άλλο πιάτο. Της λέει ότι δεν κάνει να φάει άλλο. Η γυναίκα δυσανασχετεί. Της εξηγεί ότι όποιος φάει πολύ ιδεολογική καθαρότητα μπορεί να γίνει ΚΚΕ. Τρομάζει και υπαναχωρεί. Αλλά η πείνα, πείνα.

Προσπαθώντας να την ξεγελάσει τρίβει την κοιλιά του, δήθεν ότι χόρτασε. Αλλά πώς να ξεγελάσεις τον πεινασμένο; Του επιτίθεται μεμιάς: "Η ιδεολογική καθαρότητα δεν τρώγεται. Όσα παραμύθια κι αν πουλήσετε, την κοιλιά δεν μπορείτε να την ξεγελάσετε". Αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο και προσπαθεί να τη ρίξει στο φιλότιμο: "Ναι, αλλά έτσι θα ταΐσουμε τις γενιές που έρχονται. Θα πεινάσουμε εμείς, αλλά θα χορτάσουν αυτοί". Την εκνευρίζει ακόμη περισσότερο: "Χέστηκα για τις γενιές που έρχονται. Πεινάω και θέλω να φάω. Τώρα". Της εξηγεί ότι ο φίλος του ο Βασίλης, παλιός σύντροφος και μεγάλος αγωνιστής, χρόνια τρώει μόνο ιδεολογική καθαρότητα. Κι είναι μια χαρά. Την βγάζει από τα ρούχα της και του λέει ότι είναι ηλίθιος. Ο Βασίλης δεν έχει αφήσει πιτσαρία για πιτσαρία και σουβλατζίδικο για σουβλατζίδικο. Γι' αυτό και είναι 200 κιλά. Η ιδεολογική καθαρότητα χορταίνει μόνο τους χορτασμένους.

Τα βρίσκει σκούρα και, για να ξεφύγει, την εγκαλεί για ρατσισμό απέναντι στους εύσωμους. Τον φασκελώνει κι αρχίζει να τρώει τα νύχια της. Εκνευρίζεται κι αυτός: "Δηλαδή, είσαι υπέρ της επίσκεψης Τσίπρα στα μοναστήρια;". "Είμαι με όποιον μπορεί να μου προσφέρει δουλειά κι ένα πιάτο φαΐ. Χέστηκα για το αν αυτός επισκέπτεται μοναστήρια ή όχι". "Κι η υποκρισία δεν σε ενοχλεί;". "Όχι, ρε, δεν με ενοχλεί. Ή, αν προτιμάς, με ενοχλεί λιγότερο από την πείνα μου".

Ο άνδρας κάτι μουρμουρίζει για ρεφορμισμό. Τον φασκελώνει ξανά: "Ρε κόπανε, όταν οι άλλοι σε πολεμάνε με χημικά κι εσύ τους πετάς πέτρες, δεν καταλαβαίνεις ότι θα σε φάνε λάχανο"; "Ποιοι πετάνε χημικά;". "Ποιοι; Όλοι τους. Αυτοί που μας έχουν βάλει κάτω και μας πατάνε. Δες τους ευαίσθητους κεντροαριστερούς. Μόλις είδαν ότι υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουν την κουτάλα μέσα σε μια ώρα βάφτισαν τους φασίστες φιλελεύθερους. Κι όχι μόνο τους βάφτισαν, όχι μόνο συνεργάστηκαν μαζί τους, αλλά τους εκθειάζουν κιόλας. Κι εσύ μου τσαμπουνάς αρλούμπες για ιδεολογικές καθαρότητες. Τον εχθρό σου πρέπει να τον πολεμήσεις με τα όπλα του". "Εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς. Εμείς θα διεκδικήσουμε την εξουσία με τους δικούς μας όρους". "Και ποιοι είναι οι δικοί σας όροι;". "Η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας. Η κοινωνία, αργά αλλά σταθερά, αποκτά ταξική συνείδηση". "Ποια ριζοσπαστικοποίηση και ποια ταξική συνείδηση, ρε κακομοίρη. Έχεις δει τι κυκλοφορεί εκεί έξω; Αν νομίζετε ότι θα χώσετε ταξική συνείδηση στο κεφάλι του ψηφοφόρου του Μπέου είσαστε αξιοθρήνητοι. Θέλεις να σου πω πού ποντάρετε; Στην εξαθλίωση. Παρακαλάτε να εξαθλιωθεί ακόμη περισσότερο η κοινωνία για να πάρετε την εξουσία με τους δικούς σας όρους". "Κι είναι κακό αυτό;". "Ναι, ρε, είναι. Γιατί αν ήσασταν πραγματικοί ιδεολόγοι θα προσπαθούσατε να σώσετε όσο το δυνατόν περισσότερους, κι όχι να παρακαλάτε να ψοφήσουν οι μισοί, για να γίνουν ψηφοφόροι σας οι εναπομείναντες ζωντανοί".

"Μας αδικείς", παραπονιέται. "Όχι, δεν σας αδικώ. Ξέρεις πότε θα σας αδικήσω; Αν και αύριο δεν έχω τίποτα να βάλω στην κατσαρόλα. Τότε όχι μόνο θα σας αδικήσω, αλλά θα σας πάρω και στο κυνήγι με τον πλάστη. Τ' ακούς; με τον πλάστη...".

----------------------------
Πηγή:tvxs

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

"Η καρδιά μου είναι πιο κοντά στους άγριους άρρωστους με τα φτερά, στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς"...

Τετάρτη, Αυγούστου 13, 2014
Ρόμπιν Γουίλιαμς
Ο "Κύκλος των Χαμένων Ποιητών" σημάδεψε τη δική μου γενιά. Ο χαρακτήρας τού καθηγητή Τζον Κίτινγκ, τον οποίο τόσο συγκινητικά είχε ερμηνεύσει ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, αποτελεί διαχρονικό πρότυπο του ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου, ο οποίος αδυνατεί να ακολουθεί νόρμες και να κοιτά τον κόσμο με τα μάτια των άλλων κι όχι με τα δικά του. Δεν ήταν παρά μια πιο "πολιτισμένη" εκδοχή μιας ακόμα μυθικής κινηματογραφικής φιγούρας, του Ράνταλ Μακ Μέρφι στη "Φωλιά του Κούκου", όπως τον υποδύθηκε ένας άλλος γίγαντας της υποκριτικής, ο Τζακ Νίκολσον. Αν όλοι οι δάσκαλοι κι όλοι οι τρελοί αυτού του κόσμου ήταν όπως ο Τζον Κίτινγκ κι ο Ράνταλ Μακ Μέρφι τα προβλήματά μας θα ήταν πολύ λιγότερα, αφού θα είχαμε κατανοήσει ότι στη ζωή έχουν σημαντικότερη αξία οι ερωτήσεις που της θέτεις κι όχι οι απαντήσεις που της δίνεις. Δυστυχώς, χαρακτήρες όπως οι πρωταγωνιστές τού "Κύκλου των Χαμένων Ποιητών" και της "Φωλιάς του Κούκου" δύσκολα δραπετεύουν από τη μεγάλη οθόνη για να γίνουν "γείτονές" μας στη φαρσοκωμωδία τής καθημερινότητάς μας.

Κι όταν ακόμα τα καταφέρνουν να γίνουν κάτι περισσότερο από ήρωες μυθοπλασίας, εμείς που κλάψαμε μαζί τους για το δράμα που πέρασαν στην τέχνη τους είμαστε οι πρώτοι που θα τους ρίξουμε το ανάθεμα αν αποκτήσουν σάρκα κι οστά στον "πραγματικό" κόσμο. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, αν σας έλεγε το παιδί σας πως ο καθηγητής του ανεβαίνει στα θρανία και ζητά από εκείνο και τους συμμαθητές του να αδράξουν την ημέρα. Θα ζητούσατε την παραδειγματική τιμωρία του από το διευθυντή του. Αναλογιστείτε, επίσης, αν βλέπατε κάποιον να προσπαθεί να σηκώσει ένα λέβητα προκειμένου να το σκάσει για να δει έναν αγώνα ποδοσφαίρου και στο τέλος να σας έλεγε, ηττημένος αλλά όχι απογοητευμένος, "τουλάχιστον προσπάθησα, έτσι δεν είναι"; Θα ήσασταν οι πρώτοι που θα του περνούσατε το ζουρλομανδύα...


"Αγάπησα τους ζωντανούς ανθρώπους, όμως η καρδιά μου ήταν πιο κοντά στους άγριους άρρωστους με τα φτερά, στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς", γράφει ο Μίλτος Σαχτούρης, αποτυπώνοντας την αιώνια αγωνία να καλύψουμε το κενό που χωρίζει το τετριμμένο από το σπουδαίο. Και για να το πετύχουμε απλούστατα δεν υπάρχει χρόνος για κατάθλιψη, αυτή την ασθένεια των καλομαθημένων. Οι γονείς και οι παππούδες μας δεν είχαν την πολυτέλεια να κοιμούνται όλη την ημέρα για να καταπολεμούν το άγχος τής επιβίωσης. Επρεπε να παίρνουν μαζί τους την πέτρα στο μεροκάματο και να τη στύβουν για να μπορούν να τα βγάζουν πέρα οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Κι όταν η στενοχώρια τούς βάραινε πολύ τους ώμους μαζεύονταν παρέες σε σπίτια ή καπηλειά και τραγουδούσαν τον πόνο τους, χόρευαν την θλίψη τους, έπιαναν το Χάρο από το γιακά και του ψιθύριζαν "πέρνα μια άλλη ημέρα, σήμερα είσαι πολύ αδύναμος για να με νικήσεις". Μπορεί να μην είχαν ψυχοθεραπευτές, κλινικούς ψυχολόγους, πυρηνικούς φυσικούς στους οποίους να απευθύνονται για να διεκτραγωδούν τους καημούς τους, αλλά είχαν καρδιακούς φίλους που τους συμπαραστέκονταν στις δυσκολίες. Δεν διέθεταν διαδίκτυο για να εντοπίζουν τα συμπτώματα της δυστυχίας τους, ωστόσο έβγαιναν στο μπαλκόνι τους, θωρούσαν τον ήλιο κι αυτό τους ήταν αρκετό για να παίρνουν δύναμη για να συνεχίζουν τον ανήφορο...

Στην πορεία, όμως, περιπλέξαμε την ύπαρξη, ανεβάσαμε στο βάθρο ακατάληπτους ποιητές και λοιδορήσαμε τον καζαντζακικό Ζορμπά. Υποταχθήκαμε στην ηγεμονία πνευματικών ανθρώπων που έδεναν με ναυτικούς κόμπους τις λέξεις για να φαίνονται οι ίδιοι σοφότεροι από τον απλό άνθρωπο, που με ένα ζεϊμπέκικο βγάζει τη γλώσσα στον θάνατο και με ένα ποτήρι κρασί καταπίνει χίλιες στενοχώριες. Φτιάξαμε σοδειά απόφοιτων πανεπιστημίων-εξπέρ στο στρουκτουραλισμό και στο συμπεριφορισμό αλλά ανίδεων όσον αφορά τις προϋποθέσεις που οδηγούν στην ευτυχία. Θεωρητικοποιήσαμε το βίο σε τέτοιο βαθμό που τον ξεζουμίσαμε από τις βιταμίνες του. Φιλοσοφήσαμε τόσο εξαντλητικά την ύπαρξη που στο τέλος της στερήσαμε κάθε νόημα. Αγιοποιήσαμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε για να απορρίψουμε ό,τι μας δίνει χαρά. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν σκέφτονται, που παρασύρονται σαν φύλλα ποταμιού από τη δίνη τής Ιστορίας. Πλήττω, ωστόσο, και στη συντροφιά εκείνων που μπορούν να αναλύουν επί ώρες αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Δεν έχει καμιά σημασία πνευματικοί μου "τιτάνες" ποιός είναι ο γεννήτορας, μου αρκεί τα αβγουλάκια να φτιάχνουν νόστιμη ομελέτα...    

Του vromostomos

-------------------------
Πηγή: vromostomos

(Σήμερα 12/8/14 πέθανε ο -εκπληκτικός για μένα- ηθοποιός, Ρόμπιν Γουίλιαμς, σε ηλικία 63 ετών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται περί αυτοκτονίας.)

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Τα αφεντικά των ΜΜΕ πανηγυρίζουν!

Πέμπτη, Αυγούστου 07, 2014
«Αν η υιοθέτηση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών χαρακτηρίζει θετικά ένα πολίτευμα, αντίθετα η μη υιοθέτησή της ταυτίζεται με την αυταρχική άσκηση της εξουσίας.» Δεν το διαβάσαμε σε προκήρυξη «αριστεριστών», σε βιβλίο μελέτης του Συντάγματος το διαβάσαμε.  Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, βέβαια, δεν θα μας εντυπωσιάσει να ακούσουμε στα δελτία των 8 ότι τέτοιες απόψεις είναι «εξτρεμιστικές» και βάζουν σε κίνδυνο την «ομαλή πορεία» της χώρας…


Άλλωστε, ποιος θυμάται τώρα πια ότι η δικαιοσύνη θα ’πρεπε να ελέγχει την εξουσία και όχι να της εξασφαλίζει ασυλία; Θα ’πρεπε να απονέμεται αναλογικά κι όχι να φυλακίζει τον άνεργο και να χάνει από τα μάτια της τον οφειλέτη της λίστας Λαγκάρντ; Ακόμη χειρότερα, ποιος θυμάται ότι η «τέταρτη» εξουσία, τα ΜΜΕ, είναι αυτή που θα πρεπε να ελέγχει (εδώ πια γελάμε) την κυβέρνηση, να αποκαλύπτει τα ψέματά της, να βγάζει στη φόρα την κατάχρηση της εξουσίας και τα καθημερινά σκάνδαλα;

Η τροπολογία που ψήφισε η θλιβερή κυβερνητική πλειοψηφία του Β θερινού τμήματος της Βουλής, δεν ήταν απλώς μια τροπολογία που ανοίγει το δρόμο στη συγχώνευση των μεγάλων ομίλων των ΜΜΕ. Ήταν μια τροπολογία που στην πραγματικότητα αποτυπώνει μια «συγχώνευση» που έχει συμβεί εδώ και καιρό. Τη «συγχώνευση» σε σάρκα μία της κυβερνητικής εξουσίας, της οικονομικής ελίτ και των αφεντικών των ΜΜΕ, κάτω από το άδειο βλέμμα της «τυφλής» Δικαιοσύνης. Αν λοιπόν αυτοί που θα πρεπε να ελέγχουν την εξουσία είναι οι πρώτοι που επωφελούνται από αυτήν, καμία Δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί. Θα πρεπε κάποτε να μας απασχολήσει ότι η δημοσιογραφία και η δικαιοσύνη ίσως έχουν τελικά το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης που συνεχίζει να κυβερνά ανενόχλητο αυτό ακριβώς το πολιτικό προσωπικό…

Η τροπολογία σκάνδαλο που ψηφίστηκε από τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ευνοεί προκλητικά τους ολιγάρχες των ΜΜΕ, εξαφανίζοντας ουσιαστικά τα μικρά και ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, ενώ στρώνει ταυτόχρονα το έδαφος για τις μαζικές απολύσεις εργαζομένων και τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων του τύπου.

Το νέο δώρο της κυβέρνησης στους καναλάρχες και μεγαλοεκδότες αποτελεί άλλο ένα ρουσφέτι των Σαμαρά και Βενιζέλου στα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Μια απροκάλυπτη συναλλαγή των κυβερνώντων με τα τα αφεντικά τους, με την οποία δίνονται και τυπικά τα κλειδιά του χώρου της ενημέρωσης σε μια δράκα επιχειρηματιών.

Η μαύρη συγκυβέρνηση, εν κρυπτώ, αργά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, μέσα σε ένα εντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για την κύρωση της σύμβασης δωρεάς στο Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς «Αγιοι Ανάργυροι», εμφάνισε μια τροπολογία 22 σελίδων! Την τροπολογία κατέθεσαν οι υπουργοί Χαρδούδελης, Βορίδης, Σταμάτης και Βρούτσης, τα ξημερώματα της Παρασκευής. Οι τέσσερις κυβερνητικοί αξιωματούχοι –που εντελώς συμπτωματικά χαίρουν άκρας εκτίμησης από τα δελτία των 8– σήκωσαν το βάρος της διευθέτησης των απαιτήσεων των αφεντικών, με μοναδικό στόχο να βολέψουν τους «εργολάβους» – ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Το σκηνικό ολοκληρώθηκε με τον γαλαζοπράσινο «θίασο» των βουλευτών που συμμετέχουν στο Β” θερινό τμήμα της Βουλής, να υπερψηφίζουν με συνοπτικές διαδικασίες την τροπολογία με τον ισχυρισμό ότι από την κυβερνητική νομοθετική πρωτοβουλία δήθεν θα …«σωθούν» θέσεις εργασίας.
Από την ψηφοφορία αποχώρησαν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, καταγγέλλοντας τη διαδικασία και κάνοντας λόγο για αιφνιδιασμό και εξυπηρέτηση συμφερόντων. Απαντώντας στα περί αιφνιδιασμού, ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης ισχυρίστηκε ότι η τροπολογία κατατέθηκε σε αυτό το νομοσχέδιο «για να ρυθμιστούν τα ζητήματα πριν αρχίσει η νέα σεζόν»!

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι με τη φωτογραφική τροπολογία θα διευκολυνθούν οι σχεδιασμοί μια χούφτας «εθνικών νταβατζήδων». Οι Ψυχάρης (ΔΟΛ και Mega), Μπόμπολας (Πήγασος καιMega), Βαρδινογιάννης (STAR), Αλαφούζος (Σκάι και Καθημερινή), Κυριακού (όμιλος Ant1) και Κοντομηνάς (Alpha), μετά το «δώρο» της κυβέρνησης ετοιμάζονται να αλλάξουν ριζικά το τοπίο των ΜΜΕ, ισοπεδώνοντας εργασιακά δικαιώματα, απολύοντας εκατοντάδες εργαζομένους, σβήνοντας χρέη των εταιρειών τους και αυγατίζοντας τα μελλοντικά τους κέρδη από το ξαναμοίρασμα της διαφημιστικής πίτας. Το «αντάλλαγμα» που θα δώσουν στους πολιτικούς υπαλλήλους τους, είναι ακόμα ισχυρότερες δόσεις μαύρης προπαγάνδας και στήριξης στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, ώστε να κερδίσει πολιτικό χρόνο για να ολοκληρώσει το ξεπούλημα του τόπου και την αφαίμαξη του ελληνικού λαού.

Πρώτα έριξαν «μαύρο» την ΕΡΤ. μετά νομιμοποίησαν την δωρεάν εκχώρηση ψηφιακών τηλεοπτικών συχνοτήτων στους ιδιοκτήτες των μεγάλων καναλιών. Παραχώρησαν το ψηφιακό φάσμα για 15 χρόνια έναντι του ευτελούς ποσού των 18 εκατομμυρίων ευρώ (όταν το όφελος από την ψηφιακή εκπομπή υπολογίζεται στα 715 εκατ. ευρώ), μέσα απο ένα διαγωνισμό παρωδία στην εταιρία Digea, δηλαδή την κοινοπραξία των 6 τηλεοπτικών σταθμών (ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤ1, STAR, ALPHA, ΣΚΑΙ και Μακεδονία).

Και σήμερα έρχονται με νόμο να ολοκληρώσουν την…αποστολή τους: Να διευκολύνουν τους μιντιάρχες να κάνουν συγχωνεύσεις στα «μαγαζιά» τους. Να παρατείνουν επ’ αόριστον το προσωρινό καθεστώς λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης και των ραδιοφωνικών σταθμών, όπως απαιτούσαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Να προσφέρουν το μεγαλύτερο κομμάτι της διαφημιστικής πίτας στους μεγάλους εκδοτικούς και ραδιοτηλεοποτικούς ομίλους. Να δημιουργήσουν ακόμα ισχυρότερα καρτέλ στο χώρο της ενημέρωσης. Να τσεκουρώσουν το «αγγελιόσημο», δίνοντας τη χαριστική βολή στα ταμεία και τις συντάξεις των δημοσιογράφων και των υπόλοιπων εργαζομένων του χώρου των ΜΜΕ.

Η τροπολογία έκτρωμα είναι άλλο ένα δείγμα αντιδημοκρατικής εκτροπής της κυβέρνησης των μνημονίων. Αποτελεί όμως ταυτόχρονα και μια περίτρανη απόδειξη των σχέσεων αίματος που έχουν συνάψει οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με τα μεγάλα συμφέροντα. Επί της ουσίας τους προϊσταμένους τους, για τους οποίους νύχτα και μέρα, χειμώνα καλοκαίρι «εργάζονται» προκειμένου να εξυπηρετούν τα σχέδιά τους. Το περιεχόμενό της τροπολογίας είναι ένα νέο συμβόλαιο των κομμάτων της συγκυβέρνησης με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα της χώρας.
Ήταν τέτοια η πρεμούρα των υπουργών και της κυβέρνησης να εκτελεστεί μέσα στο κατακαλόκαιρο και εν τάχει το συγκεκριμένο συμβόλαιο, που το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους –για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά– γράφει ότι δεν πρόλαβε «λόγω ασφυκτικών χρονικών περιθωρίων να συντάξει την έκθεση του με την εκτίμηση των οικονομικών αποτελεσμάτων της τροπολογίας»! Ψηφίστηκε λοιπόν στη Βουλή μια τροπολογία που δεν γνωρίζουμε με πόσα βάρη φορτώνει τον κρατικό προϋπολογισμό -άρα και την τσέπη όλων μας!

Αλλά για την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, τέτοια γεγονότα αποτελούν πταίσματα, μπροστά στη διευκόλυνση του Ψυχάρη, του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη και των λοιπών μεγαλοεπιχειρηματιών του τόπου.

Με την συγκεκριμένη τροπολογία «τακτοποιούνται» μια σειρά ζητήματα ιδιοκτησιακών σχέσεων και συγχωνεύσεων των μίντια. Σε μια περιόδο που οι Μπόμπολας και Ψυχάρης ετοιμάζονται να «συγχωνεύσουν» τα μαγαζιά τους, οι διατάξεις της τροπολογίας θα μετατραπούν σε «βούτυρο» στο ψωμί τους. Ειδικότερα οι διατάξεις που επιτρέπουν συγχωνεύσεις στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ συμβάλλουν στη μείωση του κόστους λειτουργίας των συμπραττουσών επιχειρήσεων καθώς και τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν οι μιντιάρχες προσωπικό από συνδεδεμένες μεταξύ τους επιχειρήσεις ΜΜΕ που έχουν υπό τον έλεγχο τους και ανάβουν το πράσινο φως στους δυο επιχειρηματίες να προχωρήσουν τα σχέδιά τους.

Η συγχώνευση που φημολογείται ότι ετοιμάζουν οι Ψυχάρης και Μπόμπολας, γίνεται ακόμα πιο εύκολη μέσω της τροπολογίας, αφού τους δίνει τη δυνατότητα να απολύσουν μαζικά εργαζομένους, επικαλούμενοι τη μείωση του κόστους λειτουργίας, ενώ παράλληλα τους απαλλάσσει από το πρόβλημα που θα δημιουργείτο λόγω της δεσπόζουσας θέσης που θα κατέχουν στην αγορά των ΜΜΕ, αλλάζοντας τον ορισμό για το τι σημαίνει «δεσπόζουσα θέση».

Συγκεκριμένα καταργεί τα όρια δεσπόζουσας θέσης ενημερωτικών Μέσων επιτρέποντας και την απόκτηση μη ενημερωτικών Μέσων. Δίνει επίσης την δυνατότητα σε ΜΜΕ που έχουν άδεια ενημερωτικού σταθμού να αυτοχαρακτηριστούν μη ενημερωτικά. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την συμφωνία που κατέληξαν οι δύο επιχειρηματίες- εκδότες με την Alpha Bank, η οποία προβλέπει «κούρεμα» των ανεξόφλητων δανείων των ομίλων «Πήγασος» (συμφερόντων Μπόμπολα), ΔΟΛ (συμφερόντων Ψυχάρη) και ΜEGA (όπου έχουν μαζί το 54,8% των μετοχών) κατά 68% προς την τράπεζα, δίνει πλέον τη δυνατότητα στον υπερχρεωμένο όμιλο, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και των τραπεζιτών, να ανοίξει τα πανιά του!

Υπολογίζεται ότι από τη συγκεκριμένη ρύθμιση οι Μπόμπολας και Ψυχάρης θα ωφεληθούν κατά 275 εκατομμύρια ευρώ αφού από τα 402 εκατομμύρια (το σημερινό ύψος των χρεών τους σε δάνεια προς την τράπεζα) θα πληρώσουν τελικά μόνο 130 εκατομμύρια!

Με αλλα λόγια Μπόμπολας κερνάει και Ψυχάρης πίνει… και όλοι μαζί οι μιντιάρχες τρίβουν τα χέρια τους, αφού οι περιορισμοί που απαγόρευαν τη συγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια λίγων ή ενός επιχειρηματία, πάνε περίπατο. Μετά το σκάνδαλο της DIGEA, η τροπολογία έρχεται να ενισχύσει τη δημιουργία συνθηκών καρτέλ και να διαμορφώσει ένα ακόμα ποιο ισχυρό καθεστώς ελέγχου της ενημέρωσης. Τα σκάνδαλα των αφεντικών και των πολιτικών τους υπαλλήλων θα θάβονται ακόμα πιο βαθιά. Οι δουλειές θα γίνονται χωρίς ενοχλητικές «παρεμβολές». Το τηλεοπτικό «κουτί» σε όλες τις συχνότητες θα μεταδίδει τις ειδήσεις αποστειρωμένες με μπόλικη δόση από «success story», με στόχο να …ελέγχει το πόπολο.

Το καλοκαιρινό ρουσφέρι στα μεγάλα συμφέροντα του τόπου, μέσω της τροπολογίας, προβλέπει επίσης:

- Την απευθείας τιμολόγηση των διαφημίσεων από τα ΜΜΕ κι όχι από τις διαφημιστικές εταιρείες. Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες ΜΜΕ να ελέγξουν απόλυτα τη διαφημιστική αγορά, με τον κίνδυνο να μπει λουκέτο στις ελάχιστες διαφημιστικές εταιρείες που έχουν απομείνει στη χώρα.
Τη χρέωση του αγγελιοσήμου επί του τιμολογίου (που θα κόβει η κάθε επιχείρηση στον διαφημιζόμενο για τη διαφημιστική του δαπάνη) και όχι επί του τιμοκαταλόγου χρέωσης διαφημιστικού χρόνου. Έτσι, το ύψος του αγγελιόσημου επί των διαφημίσεων που ενισχύει ως «εργοδοτικός» πόρος το ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων (όπως είναι γνωστό η εργοδοσία των ΜΜΕ δεν καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές για το δημοσιογραφικό προσωπικό), θα μειωθεί δραματικά προς όφελος των εργοδοτών και σε βάρος των ασφαλισμένων.

- Την απαλλαγή του αγγελιοσήμου για τις διαφημίσεις που αφορούν στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση (κοινώς τα μηνύματα της Digea). Ωστε να μην πληρώνουν οι άνθρωποι για να διαφημίσουν το προϊόν τους!

- Την παράταση του προσωρινού καθεστώτος λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών αλλά και των ραδιοφωνικών σταθμών. Ετσι εξασφαλίζετι η διαιώνιση του προσωρινού καθεστώτος νομιμότητας των ιδιωτικών καναλιών, το οποίο ωστόσο δεν είναι και τόσο …νόμιμο, αφού τα περισσότερα από αυτά λιεουργούν παράνομα, με τους ιδιοκτήτες τους να μην έχουν πληρώσει τίποτα για τις συχνότες που κατέχουν εδώ και χρόνια.

- Τη μετατροπή των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών από ενημερωτικούς σε ψυχαγωγικούς με μία μόνο αίτηση στο ΕΣΡ. Η απλούστεση της διαδικασίας για την αλλαγή περιεχομένου των Μέσων Ενημέρωσης, θα δίνει τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να απολύουν νόμιμα και τους εργαζομένους που δεν θα θέλουν, μετά τη μεταβολή της φυσιογνωμίας του μέσου τους.

Η κυβέρνηση λοιπόν, στάθηκε στο ύψος της. Τα αφεντικά μπορούν να κάνουν συγχωνεύσεις, να απολύσουν εργαζόμενους, να σβήσουν δάνεια, να πάρουν ολόκληρη την πίτα της διαφήμισης, να μην πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να συνεχίσουν επ” αόριστον να εκπέμπουν χωρίς άδειες. Τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές, βλέπετε, μια σειρά από …εκκρεμότητες πρέπει να κλείσουν. Εξάλλου στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά και πολύ νωρίτερα, οι καναλάρχες δεν θα ξεχάσουν τους πολιτικούς τους «υπαλλήλους». Σε αυτές τις περιπτώσεις «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο» το σύστημα.

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

---------------------------------------
Πηγή:unfollow.com.gr 

Γάζα: Ο θάνατος απελευθερώνει! Του Στέλιου Ελληνιάδη

Πέμπτη, Αυγούστου 07, 2014
Γάζα: Ο θάνατος απελευθερώνει!
Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής εκτελούν στα Καλάβρυτα Αχαΐας συνολικά 1.104 άνδρες (από 14 χρονών και πάνω) και καταστρέφουν 1.000 σπίτια!

Οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής εξοντώνουν –μέχρι στιγμής- 1.300 άντρες, γυναίκες και παιδιά και καταστρέφουν σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, τεμένη, αγορές και δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, μεταφορών και επικοινωνίας. Και δεν είναι η πρώτη φορά.

Στις δόξες του ναζισμού, Σλάβοι, Εβραίοι, τσιγγάνοι, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλοι, ζητιάνοι και άλλοι «υπάνθρωποι» επιβιβάζονταν σε τρένα και μεταφέρονταν, ταξιδεύοντας επί μέρες, σε στρατόπεδα που αποτελούσαν ολόκληρες πολιτείες, με μεγάλες υποδομές και οργανωμένη διοίκηση, επί έτη πολλά. Κι όλα αυτά σαν αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να οδηγηθούν οι μελλοθάνατοι στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια. Προηγουμένως, οι ναζί είχαν υφαρπάξει τα περιουσιακά τους στοιχεία, από εδάφη και σπίτια μέχρι πίνακες ζωγραφικής. Στα στρατόπεδα αφαιρούσαν τα χρυσά δόντια, τις βέρες, τα ρολόγια και ό,τι είχαν πάνω τους οι μελλοθάνατοι με αξία. Όχι μόνο για να ενισχυθεί το έθνος των εκλεκτών, αλλά και για να μην μένει ίχνος από το πέρασμα όλων αυτών των θυμάτων από τη γη. Άλλοι εξοντώθηκαν με δηλητηριώδη αέρια, άλλοι πέθαναν από την πείνα, άλλοι εκτελέστηκαν με σφαίρες, άλλοι κάηκαν ή θάφτηκαν νεκροί ή μισοζώντανοι. Άντρες, γυναίκες, γέροι, νέοι, έφηβοι και μικρά παιδιά, ανάπηροι και αρτιμελείς, αδιακρίτως. Ήταν εχθροί, μισούσαν το φασισμό, μερικοί προέβαιναν και σε πράξεις τρομοκρατίας. Για να διασφαλιστεί η ύπαρξη και ευημερία του γερμανικού έθνους έπρεπε να εξοντωθούν όλοι, μαζικά, ώστε να μην μπορεί κανείς να σηκώσει κεφάλι, οι κατώτεροι να υπηρετούν τους ανώτερους.

Αυτή είναι η ιστορική εμπειρία. Η «μέθοδος», στην ίδια κλίμακα, με τοπικές παραλλαγές, εφαρμόστηκε και από τους Γιαπωνέζους στην Ασία.

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Η μέθοδος εξελίχθηκε, με τη βοήθεια της πείρας και της τεχνολογίας. Τώρα πια δεν χρειάζονται στρατόπεδα σαν το Νταχάου και το Άουσβιτς-Μπιρκενάου για μαζικές εξολοθρεύσεις. Οι Αμερικάνοι έδειξαν το δρόμο, και οι Ευρωπαίοι επίσης. Μόνο στο Βιετνάμ που, μέχρι τη δεκαετία του ’60, κανένας Αμερικάνος δεν γνώριζε την ύπαρξή του, εκτελέστηκαν με σφαίρες, οβίδες και πυραύλους, κάηκαν με ναπάλμ, δηλητηριάστηκαν με χημικά orange ή θάφτηκαν ζωντανοί κάτω από χαλάσματα περίπου τρία εκατομμύρια Βιετναμέζοι. Οι Γάλλοι είχαν «καθαρίσει» ένα εκατομμύριο ανθρώπους, επί τόπου, στην Αλγερία, οι Ιταλοί στην Αιθιοπία, οι Άγγλοι στην Ινδία…

Στα χνάρια του ναζισμού

Το Ισραήλ ανέλαβε να συνεχίσει και να αναβαθμίσει αυτή την «παράδοση» που, σε κάποια φάση, νομίσαμε ότι εγκαταλειπόταν από τον αναπτυγμένο κόσμο, ότι περνούσαμε σε ένα άλλο επίπεδο πολιτισμού παρ’ όλες τις εκτροπές και τα πισωγυρίσματα.

Έτσι, αντί να φτιάξει πολλά μεγάλα στρατόπεδα στα εδάφη του ή να τα εγκαταστήσει σε άλλες χώρες, όπως έκανε η Γερμανία στην Πολωνία, την Τσεχία, την Ουκρανία, την Αυστρία, τη Σερβία κ.ά., μετέτρεψε σε στρατόπεδα τα ίδια τα εδάφη που κατοικούν οι «υπάνθρωποι». Μέσα σε λίγα χρόνια, υφάρπαξε το μεγαλύτερο μέρος της γης των Παλαιστινίων και, κλέβοντας κομμάτι-κομμάτι ό,τι έχει απομείνει, στριμώχνει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο και μικρότερα περιφραγμένα γκέτο, χειρότερα κι απ’ αυτά του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. Στη Δυτική Όχθη, με ένα τείχος ύψους δώδεκα μέτρων και μήκους 700 χιλιομέτρων, ατέλειωτα συρματοπλέγματα, φυλάκια και στρατόπεδα, απομονώνει το ένα χωριό από το άλλο εμποδίζοντας τη μεταξύ τους συνοχή και επικοινωνία. Παράλληλα, καταπάτησε μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις των Παλαιστινίων, ξερίζωσε 800 χιλιάδες ελιές και, το κυριότερο, έθεσε υπό τον έλεγχό του όλες τις πηγές του νερού, σφραγίζοντας πηγάδια και γκρεμίζοντας δεξαμενές. Κι ανάμεσα στα κατακερματισμένα χωριά, χτίζει εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια, πολιτείες, εγκαθιστώντας εποίκους που προέρχονται από την Ουκρανία, τη Ρωσία, την Αμερική, την Ευρώπη ή την Αφρική. Ξένους στη γη των Παλαιστινίων με το επιχείρημα ότι αυτό θέλει ο θεός κι αυτή η γη τους ανήκει επειδή την κατοίκησαν οι πρόγονοί τους πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Μήπως, άραγε, πρέπει κι εμείς να διεκδικήσουμε την Κάτω Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα), αλλά και την Κριμαία (Ταυρική Χερσόνησο);!

Παρ’ όλη τη βία, οι ιθύνοντες του Ισραήλ δεν έχουν καταφέρει ακόμα να εξολοθρεύσουν ή να εκδιώξουν όλους τους κατοίκους της Παλαιστίνης από τις εστίες τους. Είναι σκληροί, λένε, αυτοί οι υπάνθρωποι, με τα μαντίλια και τις μαντίλες, κι ανυποχώρητοι. Προτιμούν να πεθάνουν επί τόπου. Κι εκεί θα πεθάνουν. Είτε από ασιτία, είτε από αρρώστιες, είτε από βόμβες. Ξεκινώντας από το πιο μεγάλο στρατόπεδο στον κόσμο, ίσως όλων των εποχών, τη Γάζα. Το πιο καλά φυλαγμένο, με ένα εκατομμύριο οκτακόσιες χιλιάδες κρατούμενους. Μεγαλύτερο απ’ όλα τα lager των ναζί ενωμένα. Και αυτοδιαχειριζόμενο. Δεν χρειάζεται να φτιάχνουν υποδομές και να ασχολούνται με τη διοίκησή του οι κατακτητές. Αντιθέτως, κάθε τρία-τέσσερα χρόνια φροντίζουν με σαρωτικές επιχειρήσεις να καταστρέφουν κάθε στοιχείο υποδομής που χτίζεται από τα υλικά των προηγούμενων ερειπίων ώστε οι περίκλειστοι στο στρατόπεδο να υποσιτίζονται, να υποπεριθάλπονται, να υποζούν, μέχρι να μαραζώσουν, να σακατευτούν και να πεθάνουν ή να φύγουν μαζικά προς το πουθενά. Από το 2000 μέχρι σήμερα, 8.100 Παλαιστίνιοι έχουν δολοφονηθεί από το Ισραήλ! Με πρώτους στόχους τα στελέχη των κοινοτήτων. Δολοφονούνται συστηματικά όσοι διακρίνονται στην εσωτερική διαχείριση, όσοι εκλέγονται, όσοι δραστηριοποιούνται σε οποιοδήποτε τομέα είναι ζωτικός για την επιβίωση των αποκλεισμένων. Σήμερα, εκτελείται με πύραυλο ακριβείας στο αυτοκίνητό του μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του ο Αχμέτ, αύριο εκτελείται με κατεδάφιση της πολυκατοικίας που διαμένει μαζί με άλλες τέσσερις πολυμελείς οικογένειες ο Αμίρ κ.ο.κ. Για να μην έχει ο υπό εξολόθρευση πληθυσμός κανέναν επικεφαλής. Να είναι ακέφαλος, έρμαιο των αποφάσεων του Ισραήλ. Με πρόσχημα τη δολοφονία των τριών νεαρών Εβραίων, άγνωστο από ποιον, το Ισραήλ, πριν επιτεθεί εκ νέου στη Γάζα, συνέλαβε στη Δυτική Όχθη δεκάδες από τους φυλακισμένους Παλαιστίνιους που είχαν απελευθερωθεί στο πλαίσιο της ανταλλαγής με τον στρατιώτη Γκίλαντ Σαλίντ. Έτσι τηρεί τις συμφωνίες της η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ!

Μετά τη γη και το νερό, το Ισραήλ θέλει και το πετρέλαιο, που εντοπίστηκε στα θαλάσσια οικόπεδα που ανήκουν στη Γάζα. Αυτοί οι ενοχλητικοί πρέπει να εξαφανιστούν ταχύτερα. Τους έχουμε μέσα σε ένα μεγάλο κλουβί. Δεν χρειαζόμαστε ούτε τρένα για να τους μεταφέρουμε ούτε θαλάμους αερίων για να τους στείλουμε στην αποτέφρωση και σε ομαδικούς τάφους. Τους ξεκληρίζουμε επί τόπου!
Αφού δεν έφυγαν οικειοθελώς, να προστεθούν στα άλλα πέντε εκατομμύρια Παλαιστινίων που ζουν εξόριστοι στην ξενιτιά, αφού ο υποσιτισμός (35% των παιδιών πάσχουν από αναιμία, αβιταμίνωση και έλλειψη βάρους) ενεργεί αποτελεσματικά αλλά θέλει χρόνο, αφού οι στοχευμένες δολοφονίες στελεχών, ακτιβιστών, ιερωμένων, γιατρών, δασκάλων κ.λπ., δεν τους πτοεί, θα επισπεύδουμε τη διαδικασία με τακτικές επιθέσεις μεγάλης κλίμακας που θα ισοπεδώνουν τα πάντα, θα τους γυρίζουν πίσω στη νεολιθική εποχή, θα ζουν σαν ποντίκια σε χαλάσματα, μέχρι να πεθάνουν ή να γονατίσουν ή να ξεκουμπιστούν να φύγουν όλοι. Μέχρι την Τετάρτη, 30 Ιουλίου, είχαν πραγματοποιηθεί 3.800 επιθέσεις του ισραηλινού στρατού εναντίον 1.200 στόχων στην περίκλειστη Γάζα! Στην επίθεση του Δεκ. 2008-Γενάρη 2009, ο στρατός κατεδάφισε 4.455 κατοικίες Παλαιστινίων μόνο στη Γάζα! Και τώρα, πόσες;

Γι’ αυτό, χωρίς τρένα και γραφειοκρατίες, η Γάζα είναι το μεγάλο κρεματόριο του 21ου αιώνα. Οι εγκλωβισμένοι θα πεθαίνουν σκελετωμένοι, όπως στο Μπούχενβαλτ, θα θάβονται ζωντανοί όπως στην Τρεμπλίνκα, θα εκτελούνται μαζικά όπως στο Γιασένοβατς. Πρέπει να εξαφανιστούν όλοι, ανεξαιρέτως, ζωντανοί ή νεκροί. Όχι μόνο οι τρομοκράτες. Κι αν το επιτρέψουν οι συνθήκες, όλη τους η ράτσα, όπως εν χορώ φωνάζουν οι έποικοι στις πλατείες «Θάνατος στους Άραβες»!
Στο μεγάλο Ισραήλ, δεν απελευθερώνει η εργασία, Arbeit macht frei, που έγραφαν οι Γερμανοί στην είσοδο του Άουσβιτς. Εδώ, στη Γάζα, απελευθερώνει ο θάνατος· Tod macht frei!

Εβραίοι αντισιωνιστές

Πόσο άδικο για τους Εβραίους! Όχι μόνο για τον Μαρξ, τον Φρόιντ, τον Αϊνστάιν και την Χάνα Άρεντ, που φώτισαν τον κόσμο με το πνεύμα τους, αλλά και τους σύγχρονους, γνωστούς και άγνωστους, σαν τον Νόαμ Τσόμσκι που δήλωσε κατηγορηματικά «δεν είναι πόλεμος, είναι δολοφονία», τον Νόρμαν Φίνκελσταϊν που συνελήφθη για καθιστική διαμαρτυρία στη Νέα Υόρκη, τον καθηγητή και συγγραφέα Ίλαν Παπέ που δήλωσε ότι «το Ισραήλ διάλεξε να είναι ένα ρατσιστικό κράτος με την υποστήριξη των ΗΠΑ», τον Ρίτσαρντ Φοκ του ΟΗΕ, τον ειρηνιστή Γιούρι Αβνέρι, τους δημοσιογράφους Αμίρα Χας και Γκιντεόν Λεβί, τον μουσικό Γκίλαντ Άτζμον, τον τηλεοπτικό σχολιαστή Τζον Στιούαρτ, τη σκηνοθέτρια Σίρα Γκέφεν που ζήτησε ενός λεπτού σιγή μαζί με άλλους κινηματογραφιστές για τη σφαγή των παιδιών στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Ιερουσαλήμ και δέχτηκε την επίθεση της υπουργού Πολιτισμού Limor Livnat που την αποκάλεσε «ντροπή για το Ισραήλ», την ηθοποιό Orna Banai που έχασε τη δουλειά της επειδή δήλωσε ότι είναι αριστερή και αγαπάει τους Άραβες, την αείμνηστη Ρέιτσελ Κόρι που την συνέθλιψε μια μπουλντόζα που κατεδάφιζε σπίτια Παλαιστινίων, τους ραβίνους των «Ενωμένων Εβραίων εναντίον του σιωνισμού» που κατεβαίνουν με ομόδοξούς τους στους δρόμους της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου καταγγέλλοντας τη σφαγή στη Γάζα, τον Siamak Marreh Sedq, Εβραίο βουλευτή στο ιρανικό κοινοβούλιο που παρομοίασε τις πράξεις του Ισραήλ με αυτές των Ναζί, τη Chavka Fulman-Raban, από τους τελευταίους επιζώντες του γκέτο της Βαρσοβίας, που αποδοκίμασε την ισραηλινή κατοχή και αμέτρητους άλλους που καταδικάζουν με ανακοινώσεις, υπογραφές και διαδηλώσεις διεθνώς, αλλά και στους δρόμους του Ισραήλ, τα ρατσιστικά εγκλήματα του μοντέρνου σιωνισμού. Ανάμεσά τους και οι φρικαρισμένοι φίλοι μου, Εβραίοι, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στη Μαύρη Θάλασσα, στο Ισραήλ!

Δυστυχώς, διάσημοι Έλληνες καλλιτέχνες δεν ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις των Παλαιστινίων για μποϊκοτάζ, όπως ανταποκρίθηκε ο Roger Waters των Pink Floyd μαζί με τον Brian Eno και πολλούς άλλους διανοούμενους και καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, στους οποίους προστέθηκε τώρα και ο κορυφαίος επιστήμονας Stephen Hawking!

Συλλογική ευθύνη και ηθικός εκφυλισμός

Η συνοικία Σουτζάγια και όλη η Γάζα θυμίζει σε μας τα ναζιστικά ολοκαυτώματα στην Ελλάδα. Όλα ως αντίποινα: Δίστομο (229 εκτελεσθέντες), Καισαριανή (200), Κερδύλλια Νιγρήτας (222), Μεσόβουνο Κοζάνης (142), Δοξάτο Δράμας (200), Δομένικο Ελασσόνας (117), Μουσιώτισα Ηπείρου (154), Μονοδέντρι Λακωνίας (118), επαρχία Βιάννου Λασιθίου (451), Κλεισούρα Καστοριάς (280), Μέτσοβο (150), Χορτιάτης (146), Κυνουρία Αρκαδίας, Πάρνωνας (202) και πόσα άλλα! Φεύγοντας από το Κομμένο της Άρτας, οι ναζί άφησαν πίσω τους ένα καμένο χωριό με 317 νεκρούς, μεταξύ των οποίων 97 νήπια και παιδιά μέχρι 15 ετών και 119 γυναίκες! Πόση τραγική ομοιότητα με τη Γάζα!
Νεαροί φανατικοί Εβραίοι κάψανε ζωντανό ένα δεκαεξάχρονο Παλαιστίνιο στην Ιερουσαλήμ γεμίζοντάς τον βενζίνη από το στόμα και πυρπολώντας τον από τα εντόσθια! Η μάνα ενός από τα τρία Εβραιόπουλα που βρέθηκαν δολοφονημένα, εξέφρασε τον αποτροπιασμό της για την τυφλή εκδίκηση. Στο Τελ Αβίβ, σύμφωνα με δημοσίευμα της Haaretz, μεγάλες ομάδες Εβραίων με σβάστικες στις φανέλες τους και άλλα ναζιστικά σύμβολα λιντσάρουν Άραβες με ισραηλινή υπηκοότητα και καταστρέφουν τα μαγαζιά τους. Τους εξωθεί και ο ακροδεξιός υπουργός Εξωτερικών Avigdor Lieberman, ενώ η βουλευτίνα Ayelet Shaked του εθνικιστικού κόμματος «Εβραίικη Πατρίδα», ζήτησε να δολοφονηθούν όλες οι Παλαιστίνιες μητέρες που γεννούν «φιδάκια»!

Ο καθηγητής Mordechai Kedar του Πανεπιστημίου Bar-Ilan, στο οποίο σπούδαζε και ο φοιτητής που δολοφόνησε τον πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν, παροτρύνει τους στρατιώτες να βιάζουν τις μανάδες και τις κόρες των Παλαιστινίων για να συμμορφωθούν οι άντρες τους· ένα μεγάλο πόστερ του Δήμου που βρίσκεται στο σημείο εισβολής των τανκς στη Γάζα, ενθαρρύνει απερίφραστα στους στρατιώτες να γαμήσουν τους Παλαιστίνιους· νεαροί στις πλατείες τραγουδούν: «Η Γάζα είναι νεκροταφείο! Αύριο δεν θα λειτουργήσουν τα σχολεία γιατί όλα τα παιδιά θα είναι νεκρά»! Παιδιά προσχολικής ηλικίας εκπαιδεύονται από τους γονείς τους στα όπλα για να σκοτώνουν Άραβες, κορίτσια ζωγραφίζουν οβίδες για να βρίσκουν καλύτερα το στόχο τους και ο πρόεδρος των ραβίνων, στη δημόσια συγκέντρωση υπέρ του Ισραήλ στη Νέα Υόρκη, παρόντων και Αμερικάνων γερουσιαστών, δήλωσε, υπό τις επευφημίες των παρευρισκομένων, απευθυνόμενος στους Παλαιστίνιους αμάχους: «εάν ψηφίσατε τη Χαμάς, το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να σας σκοτώσει»!

Τελικά, το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι βομβαρδισμοί. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι αυτό που η Αμίρα Χας αποκαλεί ηθική κατάπτωση του λαού της. Ενός αυτοαποκαλούμενου περιούσιου λαού…
«Είμαι Εβραίος, έβδομης γενιάς Ιερουσαλημίτης, βετεράνος του ισραηλινού στρατού», λέει ο Eran Efrati. «Αυτά που βλέπω στο Ισραήλ τις τελευταίες βδομάδες είναι πέρα απ’ ό,τι έχω βιώσει στη ζωή μου… Συμμορίες που σέρνουν τους Παλαιστίνιους έξω από τα μαγαζιά τους και τους λιντσάρουν, ενώ οι συμπολίτες μου παρακολουθούν απαθείς…»

«Το Ισραήλ χρησιμοποιεί απαγορευμένα όπλα που προκαλούν τραύματα που δεν διακρίνονται άμεσα με ακτινογραφίες, αλλά μετά από λίγο αρχίζουν και αιμορραγούν», καταγγέλλει ο Νορβηγός γιατρός Μαντς Γκίλμπερτ και στο γράμμα-έκκληση που έστειλε στο βρετανικό κανάλι Channel 4, γράφει για «ολόκληρα αυτοκίνητα γεμάτα με ακρωτηριασμένους, διαλυμένους, μέσα στα αίματα, ετοιμοθάνατους Παλαιστίνιους όλων των ηλικιών, όλοι άμαχοι, όλοι αθώοι».

«Όταν κανείς σκέφτεται ότι το σιωνιστικό όνειρο βασίζεται στην επαναλαμβανόμενη σφαγή αθώων, τότε έχουμε βαθιά κρίση όλων μας που αφοσιωθήκαμε στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ», επισημαίνει στο Democracy Now ο ραβίνος Henry Siegman, ο οποίος ήταν επικεφαλής επί 16 χρόνια του Αμερικανοεβραϊκού Κογκρέσου, στις ΗΠΑ.

Αλλά τα ερωτήματα που ανακύπτουν απ’ αυτή την ηθική κατάπτωση παραμένουν αναπάντητα.
Πώς εκτραχηλίζεται ένας λαός; Πώς χάνει την ψυχή του; Πώς θρυμματίζει τον πολιτισμό του; Πώς εκβαρβαρίζεται; Πώς ο γερμανικός λαός τότε και πώς ο εβραϊκός τώρα; Είναι αυτό εξαίρεση; Είναι παρακμή του δυτικού πολιτισμού ή προδιαγράφει το μέλλον της ανθρωπότητας;


(5/8/2014 Στέλιος Ελληνιάδης)

--------------------------------
Πηγή:e-dromos.gr

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Cry for us Argentina, not for you...

Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2014
Cry for us Argentina, not for you... Του vromostomos
Είναι αρκετοί στην Ελλάδα εκείνοι που βιάζονται να δουν το πτώμα τής Αργεντινής για να πανηγυρίσουν πάνω σε αυτό και να αισθανθούν δικαιωμένοι για το ότι είναι δειλά ανθρωπάκια που δεν τολμούν να πουν ούτε ένα "όχι" στη ζωή τους. Είναι χρήσιμο, επομένως, να υπενθυμίσω στους γερμανοτσολιάδες πως η λατινοαμερικανική χώρα αρνείται αυτήν την στιγμή να πληρώσει ένα ποσό όχι πολύ μεγαλύτερο από 500.000.000 ευρώ σε ορισμένα επενδυτικά funds (έτσι λένε τους καρχαρίες στις ημέρες μας) όχι γιατί δεν τα έχει, αλλά γιατί αν το κάνει θα κινηθούν εναντίον της οι υπόλοιποι πιστωτές της, με τους οποίους είχε έρθει σε συμφωνία το 2005 και το 2010. Η Αργεντινή, εξάλλου, μόνο χαμένη δεν βγήκε αυτήν τη δεκαετία από τη σθεναρή και υπερήφανη στάση που κράτησε απέναντι στα κοράκια των αγορών. Κι αυτό που κέρδισε είναι κάτι παραπάνω από την εθνική της ανεξαρτησία και τη δυνατότητα να ανοικοδομήσει την οικονομία της σε πιο γερά θεμέλια από αυτά που της είχε επιβάλει και ήθελε να διαιωνίσει ο νεοφιλελευθερισμός.

Οι αργεντινοί απολαμβάνουν σήμερα του παγκόσμιου σεβασμού για τη γενναία στάση τους, για το ότι στήριξαν τις κυβερνήσεις τους που τα έβαλαν με τις δικές τους τρόικες και τις νίκησαν. Στο τέλος έτσι κι αλλιώς θα είμαστε όλοι νεκροί. Δεν είναι, όμως, προτιμότερο να μας θυμούνται για την αντίσταση που δείξαμε απέναντι στη φθορά μας από το να διηγούνται οι επόμενες γενιές ιστορίες για τους τρομοκρατημένους νοικοκυραίους, που όχι μόνο δεν τόλμησαν να αντιπαραταχθούν στους βασανιστές τους, αλλά τους έπλεκαν και το εγκώμιο;...

Η Αργεντινή δεν είναι σήμερα κάποιος σοσιαλιστικός παράδεισος. Κι αυτό γιατί δεν τόλμησε ούτε αυτή να προχωρήσει στις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες δεν θα έμεναν στο να πετάξουν στην θάλασσα τους δανειστές και στην υλοποίηση επιδοματικών κοινωνικών πολιτικών, αλλά θα προχωρούσαν στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και στην παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου. Με λίγα λόγια, η Αργεντινή δεν τόλμησε να κάνει το μεγάλο άλμα από τη σοσιαλδημοκρατία στο σοσιαλισμό κι αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία είναι προ των πυλών στην Ελλάδα, ώστε να μην το επαναλάβει. Με τη στήριξη του λαού βεβαίως, γιατί αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, έχει ιστορικό χρέος να μη συμβιβαστεί με μια λογική διαχείρισης της κρίσης, η οποία θα περιοριστεί στο σκίσιμο των μνημονίων. Οι συνθήκες είναι ωριμότερες σήμερα παρά ποτέ άλλοτε τα τελευταία σαράντα χρόνια ώστε να γίνουν αλλαγές προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, που θα αποτελέσουν και πρότυπο για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς κι όχι μόνο...

Προφανώς ο δρόμος θα παραμείνει ανηφορικός για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού τα όρνεα, εγχώρια και διεθνή, θα πέσουν για να κατασπαράξουν την Ελλάδα όπως το επιχείρησαν και με τους αργεντινούς. Την τελευταία, πάντως, φορά, που κοίταξα στο χάρτη, διάβασα στη "Wikipedia" κι ενημερώθηκα από τις ειδήσεις υπάρχει ακόμα ένα υπερήφανο κράτος που λέγεται Αργεντινή και το οποίο δεν λυγίζει μπροστά στη βουλιμία των αρπακτικών. Για την Ελλάδα πάλι εδώ κι αιώνες διαβάζω μόνο για μια αποικία, για μια μπανανία, για ένα προτεκτοράτο που κατοικείται από εθελόδουλους, φοβισμένους κι άρα εκ προοιμίου ηττημένους ραγιάδες...

Του vromostomos 

*********************************

Μερικά τουιτς για πληροφόρηση σχετικά με την Αργεντινή:


*********************************



--------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

"Ε, ρε και να ήμουν στη Μύκονο τώρα"...

Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2014
Απόδειξη νεόπλουτου στη Μύκονο
Ελάτε, ας είμαστε λίγο ειλικρινείς: δεν σκανδαλιζόμαστε με τα ποσά και τη χλιδή που συνοδεύουν τις αρπαχτές των τραγουδιστών στη Μύκονο, αλλά με το ότι δεν είμαστε κι εμείς παρόντες στο όργιο σπατάλης. Πολλοί ανάμεσά μας θα έκαναν τα πάντα για ένα μικρό έστω τραπεζάκι κάπου στο βάθος τού "πολιτιστικού κέντρου", για να έτρωγαν έστω τα υπολείμματα από τις δαγκάνες κάβουρα και να έπιναν μόνο τον αφρό από τις εκατοντάδες σαμπάνιες που ανοίγει ο κάθε μεγιστάνας, να κάπνιζαν τη στάχτη από τα πούρα του, να χάιδευαν μόνο τα χέρια των μοντέλων που τον συνοδεύουν. Η Μύκονος δεν είναι απλώς η εξαίρεση στον κανόνα μιας χώρας που βιώνει μια οικονομική γενοκτονία. Είναι μια υπενθύμιση ενός ψεύτικου τρόπου ζωής, τον οποίο ναι μεν έχουμε χάσει, αλλά φοβάμαι πως οι περισσότεροι θα έκαναν τα πάντα για να επιστρέψουν σε αυτόν. Για σκεφτείτε το: αν αύριο μεθαύριο σας έταζαν μια υψηλά αμειβόμενη αργομισθία στο Δημόσιο, πού θα "επενδύατε" τα χρήματά σας; Στην ενίσχυση, για παράδειγμα, των αγωνιζόμενων καθαριστριών ή σε ένα πρώτο τραπέζι πίστα για να ραίνετε με γαρύφαλλα γυναίκες με μούσια και παλιμπαιδίζοντες ξεπεσμένους αστέρες;...

Ηταν, κι αποδείχθηκε στην πορεία, σχεδόν αδύνατο η κρίση να μας διδάξει από μόνη της ταξική συνείδηση. Ο καπιταλισμός, δηλαδή η ικανοποίηση των ατομικών συμφερόντων έναντι του συλλογικού, έχει πολύ γερά θεμέλια για να γκρεμιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Οσο τα πρότυπα που τίθενται στο πόπολο καθορίζονται από το λάιφσταϊλ, όσο από την οικογένεια, το σχολείο, τα μέσα προπαγάνδας, την πολιτική, τη δικαιοσύνη δεν μαθαίνουμε να συγκροτούμε κοινωνίες αλλά να παλεύουμε μέχρις εσχάτων για την ικανοποίηση των ατομικών μας φιλοδοξιών η Μύκονος, με την προκλητική επίδειξη πλούτου κι οπισθίων, θα αποτελεί τον ορισμό τού επίγειου παράδεισου κι οτιδήποτε άλλο με φτηνό υποκατάστατό του. Οσο τα βαθύτερα συναισθήματα θα καταποντίζονται μπροστά στην απόλαυση των χυδαιότερων ενστίκτων μας τόσο πιο θολωμένα θα συνεχίζουμε την αναζήτηση της ευτυχίας. Οποιος λούμπεν προλετάριος πιστεύει, και είναι πολλοί αυτοί, ότι κοινωνική καταξίωση είναι να τρως τον αστακό σου και την ίδια ώρα να περιλούζεις με σαμπάνια τον αγαπημένο σου αοιδό είνα σχεδόν αδύνατο να αντιληφθεί τί σημαίνει πάλη των τάξεων, κοινωνική δικαιοσύνη, κατάργηση των διακρίσεων, ίσες ευκαιρίες για προκοπή. Πώς να δεις τί κρύβεται στο βυθό όταν σε πνίγουν οι μπουρμπουλήθρες;...

Δεν είναι κακό να διασκεδάζεις μια στο τόσο με την Κοντσίτα, την Αννα Βίσση, τον Αντώνη Ρέμο ή τον Χούλιο Ιγκλέσιας. Δεν έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που κυκλοφορούν πάντοτε με ένα σοβαροφανές προσωπείο κι αδυνατούν να αντιληφθούν πως έχει και το καλτ τις χάρες του. Αλίμονο, όμως, αν ανάγουμε το δευτερότριτο σε εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν. Χίλιες φορές να χορεύουμε στους δρόμους ξανά και ξανά το ζορμπακικό συρτάκι από το να πιστεύουν οι ξένοι ότι στην Ελλάδα το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να χορεύουν και να τραγουδούν με άσματα που περιφρονούν την ιδέα τής μουσικής. Ακόμα και η ίδια η Μύκονος είναι πιο όμορφη από την εικόνα που έχει διαλέξει η ίδια να δείχνει στον πλανήτη. Κι όμως, επιμένουμε να λειτουργούμε σα να μην είμαστε ικανοί για τίποτα άλλο από το να γινόμαστε οι γελωτοποιοί σερβιτόροι τής Ευρώπης, εκφωνητές των "ώπα" και των "άλα", ρέπλικες ευδαιμονίας σε έναν τόπο τον οποίο θερίζει η αδικία, την οποία εμείς οι ίδιοι σπονσοράρουμε ως ιδανικό. Η Μύκονος δεν είναι τίποτα άλλο από την οφθαλμαπάτη που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε για να αντέξουμε την έρημο στην οποία, πάλι εμείς οι ίδιοι, υποβιβάσαμε τη ζωή μας...

Του vromostomos
--------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Ο αρκούδος, το Συριζαίικο τέρας της προπαγάνδας

Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2014
Ο αρκούδος, το Συριζαίικο τέρας της προπαγάνδας
Το άφησα να κάτσει από την Κυριακή το βράδυ. Συνήθως, όταν δίνω χρόνο μέχρι την αντίδρασή μου, έχω την ευκαιρία να δω λίγο διαφορετικά τα πράγματα, να αποστασιοποιηθώ από τυχόν παρεξηγήσεις, να καταλάβω λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

Δεν μου πρόσφερε τίποτα ο χρόνος που πέρασε εδώ όμως. Δυσκόλεψε μάλλον τα πράγματα. Οπότε, όπως πάντα, προσωπικό ποστ για να ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις μας.
Από πριν σας λέω, μην εστιάσετε στα πρόσωπα. Δείτε την λογική του πράγματος, αλλιώς θα χάσετε πολλά προσωποποιώντας καταστάσεις.


Λίγο ιστορία λοιπόν.

Έχω λοιπόν μία κουβέντα, με έναν άνθρωπο στο twitter. Λέω πόσο δύσκολα είναι με τον ΕΝΦΙΑ, που μόλις τον έχω δει, και στα δικά μου οικονομικά δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα.

Δεν βγαίνουν τα λεφτά, γράφω. Δεν κόβονται από πουθενά.

“Κόβονται”, μου λέει ο συνομιλητής μου. “Αν κόψουμε Δημοσίους Υπαλλήλους, κόβονται. Αλλά…”
Ωπ, αντιδρώ. “Αυτό χρειάζομαι τώρα”, σημειώνω. “Χειρότερες υπηρεσίες, περισσότερους ανέργους και λιγότερο κράτος να με προστατέψει”

“Εσύ οφείλεις να προστατέψεις τον εαυτό σου, όχι το κράτος” σημειώνει ο συνομιλητής μου. “Τι δηλαδή; Θες “πατερούλη” τυπου Στάλιν?”

Μέχρι εδώ, η κουβέντα είναι πολιτική – θα έλεγα όχι κομματική, αλλά όπως το δει κανένας. Μέχρι εδώ όμως, κανένα πρόβλημα.

“(αφήνοντας τον Στάλιν κατά μέρος), το κράτος είμαι εγώ – γιατί να μην προστατέψω τους αδύναμους; Πιστεύω ότι αξίζει ως κατεύθυνση” η απάντησή μου.

“Αφου το θες ετσι, πλήρωνε τότε ΕΝΦΙΑ για να μην απολυθεί κανένας ακαμάτης-μιζαδόρος Δμ. Υπλ.”

Παραθέτω την απάντησή μου επι λέξη:

Η ομαδοποίηση μπορεί να βολεύει την σκέψη σου, αλλά αν συζητήσουμε λίγο είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσεις σε τρία βασικά πράγματα:

- Ένα, δεν είναι όλοι οι ΔΥ “ακαμάτηδες-μιζαδόροι”. Αλλιώς να πάμε σε νοσοκομείο εν μέρα εφημερίας να το συζητήσουμε.

- Δύο, η ευθύνη για τους όσους “ακαμάτηδες μιζαδόρους” όντως υπάρχουν, δεν ανήκει σε εμένα, αλλά στους ίδιους που μου βάζουν ΕΜΦΙΑ

- Τρία, με αποφάσεις όπως αυτή έχω μεγάλες ενστάσεις αν τα χρήματά μου πάνε σε ΔΥ ή σε πληρωμές που διαφωνώ

Αυτό. Ενα, δύο, τρία.

Η απάντηση:

“Πήγαινε να μεινεις στην Αργεντινή τότε Γιάννη. Δεν αντέχω νυχτιάτικα Συριζαίικη προπαγάνδα! Καληνύχτα.”

Και εδώ ξεκινάει το ποστ μας….

Τι Συριζαίικο είπα; Δεν είναι όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ακαμάτηδες μιζαδόροι. Όσοι υπάρχουν, που υπάρχουν, είναι διορισμένοι από τους ίδιους ανθρώπους που μου βάζουν ΕΝΦΙΑ. Όσο το δημόσιο ξοδεύει χρήματα αλόγιστα, έχω δικαίωμα να πιστεύω ότι οι “έκτακτες εισφορές”, τα χαράτσια και οι απρογραμμάτιστοι, άδικοι κατ’ εμέ φόροι, δεν καλύπτουν πάγιες ανάγκες, αλλά οικονομικές ανωμαλίες.

Είναι προπαγάνδα κάτι από αυτά;

Δεν είναι προπαγάνδα πχ ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι όλοι, ή έστω οι περισσότεροι “ακαμάτηδες μιζαδόροι” και είναι ότι δεν είναι όλοι; Δεν είναι προπαγάνδα ότι φύτρωσαν, ξέρω-γω, ή όλοι μαζί τους διορίσαμε, και είναι ότι μπήκαν με τις ίδιες ηγεσίες με τις σημερινές; Δεν είναι προπαγάνδα ότι κάθε ευρώ που δίνουμε πάει στο αδηφάγο δημόσιο να τα σκορπάει σε ακαμάτηδες δημοσίους υπαλλήλους, και είναι ότι κάπως πρέπει να πληρωθεί η στήριξη του Μεγάρου – και επειδή δεν υπάρχουν λεφτά, μόνο έτσι μπορεί να πληρωθεί;

Θεωρώ ότι αυτά που λέω είναι λογικά. Είναι τίμια ερωτήματα, τίμιες θέσεις. Δεν είναι πια; Είναι προπαγάνδα; Είμαι Συριζαίος;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν λέω ότι είναι τεράστια αδικία το The Mall να λειτουργεί ακόμα, ενώ χρειάστηκε να φτιαχτεί για λογαριασμό του αντισυνταγματικός νόμος (απόφαση του ΣτΕ!) για να ξεκινήσει να λειτουργεί; Που διαμαρτύρομαι γιατί αυτός που πέρασε τον φωτογραφικό νόμο, απολαμβάνει τώρα την θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν λέω ότι χρειάζεται να διερευνηθεί η υπόθεση πως χάσαμε 500 εκατομμύρια ευρώ (τουλάχιστον!) από την Hochtief, η οποία δικαιώθηκε στο δικαστήριο να μην πληρώσει ούτε ένα ευρώ ΦΠΑ που έχει ήδη εισπράξει;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αναρωτιέμαι αν πρέπει το Μέγαρο να “σωθεί” με κρατικό χρήμα, και πόσο δε μάλλον εδώ και καιρό να ρωτάω γιατί τα αρχικά δημοσιεύματα του δανεισμού των 240 εκατομμυρίων ευρώ έγιναν ξαφνικά 420 εκατομμύρια;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αναρωτιέμαι γιατί οι ένστολοι, εργαζόμενοι και με σταθερό μισθό, πρέπει να πάρουν επίδομα, ενώ τόσοι χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, μπορεί περισσότεροι, είναι αυτήν την στιγμή άνεργοι και ένα εκατομμύριο εξ αυτών είναι αποκλεισμένοι από το επίδομα ανεργίας εξαιτίας των περιορισμών που θέτει η νομοθεσία;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τον φόρο στο πετρέλαιο, που οι φτωχότεροι εξ ημών δεν έχουν να το πληρώσουν, να γίνομαι έξαλλος που κάποιοι, από την αδυναμία τους, πεθαίνουν από αναθυμιάσεις κακοφτιαγμένων μαγκαλιών; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν γίνομαι έξαλλος που, μετά από τέτοια ταλαιπωρία, ανακαλύπτεται άκοπα και χωρίς ευθύνες ότι το μέτρο δεν έπιασε;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που δεν σήμερα, δεν έχουν ρεύμα, και ταλαιπωρούνται αφάνταστα χειμώνα καλοκαίρι; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν τονίζω ότι το κόστος για να σωθούν είναι είκοσι ευρώ τον μήνα;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν γίνομαι έξαλλος, έξαλλος, που ο Σγουρός της περιφέρειας Αττικής υπόσχεται 20 εκατομμύρια ευρώ στην ΑΕΚ για γήπεδο, 10 στον Παναθηναϊκό για να φτιάξει το δικό του, και συνολικά 420 εκατομμύρια για “αθλητικές και άλλες εγκαταστάσεις” – σήμερα; Ως Συριζαίος προπαγανδιστής δεν θα κάνω το ίδιο με την Δούρου;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τις συνθήκες διαβίωσης στο έκτρωμα που ονομάζουμε νοσοκομείο φυλακών, και το οποίο, τοσο καιρό μετά, δεν έχει ακόμα περάσει στο Υπουργείο Υγείας;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τις συνθήκες διαβίωσης των εν γένει φυλακισμένων, που σε περιπτώσεις δεν βλέπουν ήλιο για έξι μήνες, επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για φύλακες; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ για την απουσία κάθε είδους ενημέρωσης όταν τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι έκαναν ταυτόχρονα απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για τα κελιά τύπου Γ; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τα κελιά τύπου Γ;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν τρελαίνομαι με τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών και προσφύγων στα “κέντρα φιλοξενίας” όταν διαμαρτύρομαι για τις εμφανώς ρατσιστικού τύπου προσαγωγές του “Ξένιου Δία”, όταν συνάνθρωποί μας παίρνουν άσυλο προστασίας ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ προς το Βέλγιο;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για την απόφαση της δικαιοσύνης να αθωώσει τον ιδιοκτήτη της φάρμας στην Μανωλάδα, λες και οι επιστάτες έδρασαν για ίδιον όφελος, και ενώ οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων εκεί είναι σήμερα χειρότερες(!) από αυτές που ήταν όταν το ανακαλύψαμε;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν ζητάω ευθύνες γιατί οι λιμενικοί που ρυμούλκησαν το καράβι στο Φαρμακονήσι δεν φρόντισαν να ασφαλίσουν με σωσίβια τους επιβαίνοντες, με αποτέλεσμα να πνιγούν άνθρωποι, παιδιά, λάθος που επαναλήφθηκε και άλλες φορές, με τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που η έρευνα μπήκε στο συρτάρι;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που τα κανάλια αποφεύγουν τον φόρο 20% επί των διαφημίσεων όπως τους έχει επιβληθεί δια νόμου – με συνεχείς αναβολές, ενώ ταυτόχρονα(!) τους επετράπη να προβάλλουν τηλεπαιχνίδια αφαιρώντας τους και την υποχρέωση καταβολής φόρου επί των κερδών;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ που σκάφος με ελληνική σημαία το σταματά παρανόμως σε διεθνή ύδατα με απειλή όπλων η Ισραηλινή κυβέρνηση και η Ελλάδα δεν αντιδρά;
Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που για ένα καπρίτσιο, έκλεισε η κερδοφόρα ΕΡΤ, και λειτούργησε ένα ελάχιστο μόρφωμά της, με το ίδιο κόστος για τον πολίτη, αλλά χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο για το που πήγαν τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, και πλέον με τους ίδιους κρατικούς ελέγχους που “καταδικάστηκαν” τόσο έντονα από τους διώκτες της;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ για την τιμή πώλησης του ΟΠΑΠ και την τιμή πώλησης του Ελληνικού;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν βλέπω ότι όσοι εμπλέκονται σε υποθέσεις λαθρεμπορίας καυσίμων αθωώνονται ή παραγράφονται τα πρόστιμά τους;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν βλέπω νόμους να απαλλάσσουν εφοπλιστές από βεβαιωμένους φόρους δισεκατομμυρίων; Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν τονίζω ότι χρειάστηκαν πέντε προσπάθειες για να επιτευχθεί αυτό που ονομάζω ντροπή;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ βλέποντας την βουλή να νομιμοποιεί, αφού έγιναν οι παρανομίες, το εργοστάσιο χρυσού στις σκουριές;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι βλέποντας δημόσια, κρατική στήριξη της διευθύνουσας συμβούλου του ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας – ενόσω γίνονται οι έρευνες εις βάρος της;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που η κοινοβουλευτικός μας έλεγχος έχει αντικατασταθεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και συμπυκνωμένους νόμους, με νομοσχέδια σε άσχετες διατάξεις;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που ένα εργοστάσιο παραγωγής πλάσματος που κόστισε εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευαστεί, έχει μείνει ως ..αποθήκη στο Μενίδι, και σύντομα, αν όχι ήδη, τα ακριβοπληρωμένα μηχανήματά του θα είναι άχρηστα – ενώ ταυτόχρονα ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ πλάσμα από άλλες χώρες, ξοδεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τους νόμους που έχει περάσει ο Υπουργός Χαράλαμπος Αθανασίου, που κατηγορείται ότι είτε αποφυλακίζουν εμπόρους ναρκωτικών, είτε αθωώνουν… τον εαυτό του;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν αντιδρώ που στα δάση, με τον πρόσφατο νόμο, θα επιτρέπεται να χτίζονται μεταξύ άλλων και …δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που η πώληση του γάλακτος απο τις εταιρίες πήρε παράταση χρόνου, με πρόσχημα την μείωση της τιμής, και αυτή η μείωση …δεν ήρθε τελικά ποτέ;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι για τις καταγγελίες ότι το Ερρίκος Ντυνάν κάνει …εκπτώσεις στα νοσήλεια υπουργών και πρώην πρωθυπουργών;

Είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής όταν διαμαρτύρομαι που περνάει νόμος οι ΔΕΚΟ και οι ΜΚΟ να απαλλαγούν από κατηγορίες σε περίπτωση που κατηγορούνται για οικονομικό έγκλημα σε βαθμό κακουργήματος;

Αυτή είναι η απάντηση; Ότι είμαι Συριζαίος προπαγανδιστής; Αυτό έχω να αντιμετωπίσω δηλαδή; Δεν συμμεριζόμαστε πια τους φόβους μας, δεν είναι κοινές οι αγωνίες μας, όλα έγιναν διλήμματα ή με τον Αλέξη, ή με τον Αντώνη; Όποιος μιλάει για όλα αυτά για τα οποία διαμαρτύρομαι είναι Συριζαίος προπαγανδιστής;

Και αν μιλάω γι’ αυτά, τότε η απάντησή που μου αξίζει είναι …να πάω να μείνω στην Αργεντινή;
Επι προσωπικού, δεν έχω πρόβλημα. Μπορεί ο καθένας να νομίζει ο,τι θέλει για μένα, μπορεί να νομίζει ότι θέλω Αλέξη, ότι ονειρεύομαι Αργεντίνες και πείνες, ότι μισώ τους δεξιούς και γι’ αυτό αντιδρώ. Μπορεί ο καθένας να με κατατάξει όπου νομίζει, ως πληρωμένο υπάλληλο της Κουμουνδούρου, ή, ακόμα χειρότερα, απλήρωτο που ζητά την αποσταθεροποίηση. Μπορεί να αντιλαμβάνεται με φρίκη ότι θέλω να θυσιάσω το μέλλον των παιδιών μου σε μία ζωή με δραχμή, σε ένα αμφίβολο μέλλον.

Πεδίο δόξης λαμπρόν, ονειρευτείτε ότι θέλετε για μένα μάγκες.

Φτιάξτε τον Συριζαίο εχθρό που ονειρεύεστε, το τέρας που θα φάει τις ελπίδες σας για την Ελλάδα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες της. Ζήστε την ζωή με τα δικά σας μέτρα, που κάποιος είναι είτε μαζί μας είτε εχθρός μας, επειδή εσείς διαλέξατε εχθρούς και φίλους όπως καταλάβατε. Μην διανοηθείτε να αναρωτηθείτε και εσείς για τα μολυσματικά, προπαγανδιστικά ερωτήματά μου.

Εγώ επιμένω για τα ερωτήματά μου αυτά, να μην βάζω πρόσημο. Ούτε κομματικό, ούτε καν πολιτικό – όπως ήμουν πάντα.

Και επειδή επιμένω επίσης ότι μιλάω σε ευφυείς ανθρώπους, θα συνεχίζω να αναρωτιέμαι, να σκέφτομαι, να αντιδρώ όπως νομίζω καλύτερα, με μοναδικό μου γνώμωνα την τίμια κριτική προς την κυβέρνηση, προς κάθε κυβέρνηση, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ και όπως την οφείλει κάθε πολίτης.

Ξαναδείτε τις ερωτήσεις μου. Μία-μία. Δεν είναι όλες, δεν είναι καν όλες του 2014. Έχει πολλές, πολλές ακόμα.

Μακρυά τα παιδιά σας λοιπόν από τις οθόνες. Το “συριζαίικο τέρας” σας συνεχίζει την φριχτή “προπαγάνδα” του. Κλείστε τα αυτιά σας, έχετε μία ελπίδα να σωθείτε.

Νισάφι.



------------------------------
Πηγή:arkoudos

Η «οργή» του Noam Chomsky

Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2014

Η «οργή» του Noam Chomsky
Ο διάσημος Αμερικάνος φιλόσοφος, πολιτικός αναλυτής και ακτιβιστής Noam Chomsky δημοσίευσε στο περιοδικό Znet ένα εκτενές κείμενο για την υποκρισία των ΗΠΑ -και της δύσης γενικότερα- σε σχέση με τις περιπτώσεις της Ουκρανίας και της Γάζας, αναφέροντας μια σειρά από περιστατικά που δεν είναι γνωστά στην ευρύτερη κοινή γνώμη. Θεωρήσαμε ότι η αξία του κειμένου είναι μεγάλη και πήραμε την άδεια του περιοδικού να το μεταφράσουμε για το ελληνικό κοινό:
Σχεδόν κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες νέων φοβερών εγκλημάτων αλλά μερικά από αυτά είναι τόσο ειδεχθή, φριχτά και κακόβουλα που καλύπτουν όλα τα άλλα. Ένα από αυτά τα σπάνια γεγονότα έλαβαν χώρα στις 17 Ιουλίου, όταν η πτήση MH17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών καταρρίφθηκε στην ανατολική Ουκρανία, σκοτώνοντας 298 ανθρώπους.

Οι «υπερασπιστές της αρετής» στον Λευκό Οίκο εξέφρασαν την «οργή τους για την αδιανόητη αυτή πράξη» στην οποία απέδωσαν «Ρωσική υποστήριξη». Ο Πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ άστραψε και βρόντηξε λέγοντας ότι «όταν 298 πολίτες σκοτώνονται» μετά από μια «τρομακτική κατάρριψη» πολιτικού αεροσκάφους «δεν πρέπει να σταματήσουμε μέχρι ο ένοχος να βρεθεί και να προσαχθεί στη δικαιοσύνη». Κάλεσε επίσης τον Putin να δώσει ένα τέλος στην ντροπιαστική προσπάθεια να αποφύγει τις σαφέστατες ευθύνες του.

Η αλήθεια είναι ότι ο «εκνευριστικός μικρός ανθρωπάκος» με την «ποντικόφατσα» (Timothy Garton Ash) έχει ζητήσει τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας αλλά αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει εξαιτίας των κυρώσεων που γενναία επέβαλε μια χώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την ώρα που οι ευρωπαϊκές χώρες φοβήθηκαν να το πράξουν.

Στο CNN ο πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, William Tayor διαβεβαίωσε τον κόσμο ότι ο Putin «είναι σαφώς υπεύθυνος για την κατάρριψη του αεροσκάφους». Για εβδομάδες τα πρωτοσέλιδα αναφέρονταν στην αγωνία των οικογενειών, τις διεθνείς προσπάθειες για την ανάκτηση των σωρών και την οργή για το αποτρόπαιο έγκλημα που «άφησε άφωνο» τον κόσμο με καθημερινά ρεπορτάζ που μετέδιδαν και την πιο αποτρόπαια λεπτομέρεια.

Κάθε εγγράμματος όμως… και σίγουρα κάθε συντάκτης ή σχολιαστής θα έπρεπε να υπενθυμίσει αμέσως μια άλλη περίπτωση, όταν ένα αεροσκάφος καταρρίφθηκε με συγκρίσιμες απώλειες: Την πτήση 655 της Iran Air που οδήγησε στο θάνατο 290 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και 66 παιδιών. Καταρρίφθηκε στον Ιρανικό εναέριο χώρο σε μια σαφέστατα εμπορική αεροπορική πτήση. Το έγκλημα όμως τότε δεν αντιμετωπίστηκε «με την υποστήριξη των ΗΠΑ» ούτε υπήρχαν αμφιβολίες για τον υπεύθυνο. Ήταν ένας κατευθυνόμενος πύραυλος του USS Vincennes που βρισκόταν στα ιρανικά ύδατα στον Περσικό Κόλπο.

Ο Διοικητής ενός κοντινού σκάφους των ΗΠΑ, ο David Carlson, κατά την διάρκεια της έρευνας κατέθεσε ότι «αναρωτήθηκε φωναχτά εκφράζοντας την δυσπιστία του» όταν «το Vincennes ανακοίνωσε την πρόθεσή του» να επιτεθεί σε ένα προφανέστατα πολιτικό αεροσκάφος. Σκέφτηκε ότι το «Ρομπο-κρούιζερ» (σ.μ. εκ του «Ρόμπο-κοπ») όπως ονόμαζαν μεταξύ τους το Vincennes εξαιτίας της επιθετικής του συμπεριφοράς «ένοιωσε την ανάγκη να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του Aegis (ενός εξελιγμένου αντιαεροπορικού συστήματος για καταδρομικά πλοία) στον Περσικό Κόλπο και θεώρησε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία να δείξει την αξία του».

Δύο χρόνια αργότερα ο Διοικητής του Vincennes και ο επικεφαλής αξιωματικός για την αεράμυνα έλαβαν το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής «για την εξαιρετικά αξιέπαινη συμπεριφορά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους» και την «ήρεμη επαγγελματική ατμόσφαιρα» κατά την περίοδο όπου καταρρίφθηκε το Airbus, το οποίο δεν αναφέρθηκε κατά την βράβευση.

Ο Πρόεδρος Reagan κατηγόρησε τους Ιρανούς και υπερασπίστηκε τις αποφάσεις του καταδρομικού το οποίο «ακολούθησε πάγιες εντολές και ευρέως γνωστές διαδικασίες προκειμένου να προστατευθεί από ενδεχόμενη επίθεση». Ο διάδοχός του, ο G.Bush, διακήρυξε ότι «δεν πρόκειται ποτέ να ζητήσω συγνώμη εκ μέρους των ΗΠΑ -δεν με νοιάζει ποια είναι τα γεγονότα… δεν είμαι τύπος που ζητάει συγνώμη εκ μέρους της Αμερικής».

Χωρίς υπεκφυγές, σε αντίθεση με τους βάρβαρους της Ανατολής.

Υπήρξαν λίγες αντιδράσεις: χωρίς οργή, χωρίς απεγνωσμένες αναζητήσεις για τις σωρούς, χωρίς παθιασμένες καταγγελίες των υπευθύνων, χωρίς δακρύβρεχτους θρήνους από τον Πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΗΕ για την «τεράστια και συγκινητική απώλεια». Οι Ιρανικές κατηγορίες επισημάνθηκαν ορισμένες φορές αλλά απορρίπτονταν ως «στερεοτυπικές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ» (Philip Shenon, New York Times).

Αυτό το ασήμαντο γεγονός άξιζε μονάχα μερικές σκόρπιες αναφορές στα ΜΜΕ των ΗΠΑ σε σχέση με ένα τεράστιο και πραγματικό έγκλημα στο οποίο ο δαιμονικός εχθρός ίσως έχει έμμεση συμμετοχή.

Μια εξαίρεση ήταν η London Daily Mail στην οποία ο Dominick Lawson έγραψε ότι οι «απολογητές του Putin» μπορεί να αναφέρουν την επίθεση στην Iran Air, αλλά η σύγκριση στην πραγματικότητα δείχνει τις υψηλές ηθικές μας αξίες σε αντίθεση με τους μίζερους Ρώσους που προσπαθούν να αποφύγουν τις ευθύνες τους για την MH17 ενώ η Ουάσιγκτον αμέσως ανακοίνωσε ότι το αμερικανικό καταδρομικό κατέρριψε το ιρανικό αεροσκάφος - δικαιωματικά. Τι πιο ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο θα μπορούσε να επιδείξει κανείς προκειμένου να αποδείξει την «αρχοντιά» μας σε σχέση με την διαφθορά τους;

Γνωρίζουμε γιατί οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι μάχονται στις χώρες τους αλλά κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί για ποιο λόγο το Vincennes βρισκόταν στα Ιρανικά χωρικά ύδατα. Η απάντηση είναι απλή. Υπερασπιζόταν τον φίλο της Ουάσιγκτον, Saddam Hussein, κατά την δολοφονική επιθετικότητα του κατά του Ιράν. Για τα θύματα η κατάρριψη δεν ήταν μικρή υπόθεση. Ήταν σημαντικός παράγοντας προκειμένου το Ιράν να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει να μάχεται άλλο, σύμφωνα με τον ιστορικό Dilip Hiro.

Αξίζει να θυμηθούμε την αφοσίωση της Αμερικής στον φίλο της Saddam. Ο Reagan τον έβγαλε από τη λίστα των τρομοκρατών ώστε να μπορεί να δέχεται βοήθεια προκειμένου να συνεχίσει την επίθεσή του στο Ιράν και αργότερα αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα φριχτά εγκλήματα κατά των Κούρδων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χημικών όπλων, μπλοκάροντας το καταδικαστικό ψήφισμα του Κογκρέσου. Επίσης αναγνώρισε στον Saddam προνόμιά που μέχρι τότε είχε μόνο το Ισραήλ: Δεν υπήρξε σοβαρή αντίδραση όταν το Ιράκ επιτέθηκε με πυραύλους στο USS Stark σκοτώνοντας 37 άτομα από το πλήρωμα, όπως ακριβώς έγινε και με το USS Liberty που δέχτηκε επαναλαμβανόμενες επιθέσεις από ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη και τορπίλες το 1967, σκοτώνοντας σε αυτή την περίπτωση 34 ανθρώπους.

Ο διάδοχος του Reagan, Bush, προσέφερε ακόμα περισσότερη βοήθεια στον Saddam, που τη χρειαζόταν επειγόντος μετά την προκήρυξη του πολέμου στο Ιράν. Ο Bush επίσης προσκάλεσε Ιρακινούς πυρηνικούς επιστήμονες στις ΗΠΑ για εξειδικευμένη εκπαίδευση στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Τον Απρίλιο του 1990 ο Bush έστειλε μια αντιπροσωπεία του Κογκρέσου με επικεφαλής τον μετέπειτα υποψήφιο για το χρίσμα ρεπουμπλικάνο, Bod Dole, προκειμένου να μεταφέρει τους θερμούς του χαιρετισμούς προς τον φίλο του Saddam, να τον διαβεβαιώσει ότι θα πρέπει να αγνοεί την κριτική των «υπεροπτικών και χαϊδεμένων ΜΜΕ» και να τον ενημερώσει ότι η κριτική είχε αφαιρεθεί από τη Φωνή της Αμερικής. Όλα αυτά συνέχισαν μέχρι ο Saddam να μετατραπεί σε ένα νέο Hitler λίγους μήνες αργότερα μην υπακούοντας πια σε εντολές, ή ίσως παρεξηγώντας τες, οπότε και εισέβαλε στο Κουβέιτ, με τις γνωστές συνέπειες, που παρόλο που αξίζει να ανακεφαλαιώσουμε θα τις αφήσω για τώρα στην άκρη.

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα περιστατικών που χάθηκαν στη λήθη. Ένα από αυτά είναι η πτήση των Αερογραμμών της Λιβυής που χάθηκε σε μια αμμοθύελλα το 1973 όταν χτυπήθηκε από ισραηλινά jet εφοδιασμένα με αμερικανικό οπλισμό δύο λεπτά πριν φτάσει στον προορισμό της, στο Κάιρο. Τότε τα θύματα ήταν μόνο 110 άνθρωποι. Το Ισραήλ είχε κατηγορήσει τον Γάλλο πιλότο με την βοήθεια των New York Times που υποστήριξαν ότι η κίνηση του Ισραήλ ήταν «στη χειρότερη περίπτωση… μια πράξη αναισθησίας που ούτε η βαρβαρότητα των προηγούμενων ενεργειών των Αράβων δεν μπορεί να δικαιολογήσει». Το περιστατικό ξεχάστηκε γρήγορα στις Ηνωμένες Πολιτείες με λίγη κριτική. Όταν η πρωθυπουργός του Ισραήλ, Golda Meir, έφτασε στις ΗΠΑ τέσσερις ημέρες αργότερα βρέθηκε αντιμέτωπη με κάποιες ενοχλητικές ερωτήσεις αλλά επέστρεψε στο σπίτι της με δώρο μερικά νέα στρατιωτικά αεροσκάφη.

Οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες και όταν η αγαπημένη των ΗΠΑ τρομοκρατική οργάνωση της Αγκόλα UNITA ισχυρίστηκε ότι κατέρριψε δύο πολιτικά αεροσκάφη περίπου την ίδια περίοδο.

Επιστρέφοντας στο αυθεντικά φρικτό έγκλημα (στην Ουκρανία) οι New York Times ανέφεραν ότι ο Αμερικάνος Πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη «πνίγηκε (από συγκίνηση) καθώς μιλούσε για τα παιδιά που πέθαναν από τη συντριβή της πτήσης των Μαλαισιανών Αερογραμμών (και) ο υπουργός των Εξωτερικών της Ολλανδίας, Frans Timmermans, μπορούσε μετά βίας να συγκρατήσει την οργή του βλέποντας εικόνες με ανθρώπους να παίρνουν τις βέρες από τα δάχτυλα των θυμάτων».

Στην ίδια συνεδρίαση, συνεχίζει το ρεπορτάζ, υπήρχε επίσης «μια απαγγελία ονομάτων και ηλικιών παιδιών που σκοτώθηκαν στην διάρκεια της τελευταίας επίθεσης των Ισραηλινών στη Γάζα». Η μόνη αντίδραση, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ήρθε από τον Παλαιστίνιο απεσταλμένο, Riyad Mansour, που σταμάτησε για λίγο (συγκινημένος) την απαγγελία.

Η επίθεση των Ισραηλινών στη Γάζα αυτό τον Ιούλιο ωστόσο προκάλεσε και την αντίδραση της Ουάσιγκτον. Ο πρόεδρος Ομπάμα «επανέλαβε την “έντονη καταδίκη“ του για τις ρουκέτες και τις επιθέσεις από τα τούνελ που έκαναν κατά του Ισραήλ οι στρατιώτες της Χαμάς», όπως δημοσιεύει το The Hill. «Επίσης εξέφρασε την “αυξανόμενη ανησυχία” του σχετικά με τον αριθμό νεκρών αμάχων στη Γάζα», χωρίς όμως να καταδικάζει. Η Γερουσία συμπλήρωσε την εικόνα αποφασίζοντας ομόφωνα να υποστηρίξει τις ενέργειες του Ισραήλ, καταδικάζοντας «την απρόκλητη εκτόξευση ρουκετών κατά του Ισραήλ» από τη Χαμάς, καλώντας ταυτόχρονα «τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Mahmoud Abbas να διαλύσει την συμφωνία ενότητας με τη Χαμάς και να καταδικάσει τις επιθέσεις κατά του Ισραήλ».

Όσο για το Κογκρέσο, ίσως θα έπρεπε να συνταχθούμε με το 80% της κοινής γνώμης που αποδοκιμάζει τις επιδόσεις του, αν και η λέξη «αποδοκιμάζω» είναι μάλλον πολύ ήπια σε αυτή την περίπτωση. Αλλά προς υπεράσπιση του Obama ίσως ο ίδιος να μη γνωρίζει τη κάνει το Ισραήλ στη Γάζα με τα όπλα που έχει την ευγένεια να του προσφέρει. Άλλωστε στηρίζεται στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες που είναι πολύ απασχολημένες να συλλέγουν τηλεφωνικές συνομιλίες και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τους πολίτες οπότε δεν υπάρχει χρόνος για άλλες υποθέσεις. Ίσως σε αυτή την περίπτωση να έχει μια αξία να πούμε ξανά αυτά που θα έπρεπε όλοι να γνωρίζουμε.

Ο στόχος του Ισραήλ είναι εδώ και καιρό πολύ απλός: Η βήμα-βήμα επιστροφή στον «κανόνα» (αν και τώρα μπορεί να ζητάει ακόμα περισσότερα). Ποιος είναι όμως ο «κανόνας»;

Για τη Δυτική Όχθη ο «κανόνας» υπαγορεύει την συνέχιση της παράνομης κατασκευής οικισμών και υποδομών έτσι ώστε να γίνει εφικτή η ενσωμάτωση τους με το Ισραήλ, όποια αξία και αν έχει αυτή, εξωθώντας ταυτόχρονα τους Παλαιστίνιους σε υποβαθμισμένες γειτονιές όπου θα τους επιβάλλεται καταστολή και βία.

Τα τελευταία 14 χρόνια ο «κανόνας» έλεγε ότι οι Ισραηλινοί σκοτώνουν πάνω από δύο παιδιά παλαιστινίων την εβδομάδα. Η πιο πρόσφατη ισραηλινή κτηνωδία ξεκίνησε μετά την βίαιη δολοφονία τριών ισραηλινών παιδιών που ζούσαν σε ένα εποικισμό στην υπό κατοχή περιοχή της Δυτικής Όχθης. Ένα μήνα πριν δύο παλαιστινιακά παιδιά δολοφονήθηκαν στην πόλη της Ραμάλας στη Δυτική Όχθη αλλά αυτό δεν έφερε δημοσιότητα, δικαιολογημένα αφού αποτελεί ρουτίνα. «Η θεσμοθετημένη περιφρόνηση για τις ζωές των Παλαιστινίων στην δύση μας βοηθάει να κατανοήσουμε όχι μόνο γιατί οι παλαιστίνιοι καταφεύγουν στη βία» αναφέρει ο σεβάσμιος αναλυτής για τη Μέση Ανατολή, Mouin Rabbani «αλλά και την πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας».

Λίγο-λίγο (αυτή η περιφρόνηση της δύσης) επέτρεψε στο Ισραήλ να επιταχύνει το σχέδιό του για τον χωρισμό της Γάζας από τη Δυτική Όχθη. Αυτό το πρόγραμμα συνεχίζεται με εντατικό ρυθμό πάντα με την υποστήριξη των ΗΠΑ από τότε που η Αμερική και το Ισραήλ αποδέχτηκαν την συμφωνία του Όσλο, που περιέγραφε τις δύο περιοχές ως μια αναπόσπαστη εδαφική ενότητα. Μια ματιά στον χάρτη εξηγεί αυτό το σκεπτικό. Η Γάζα προσφέρει την μοναδική πρόσβαση των Παλαιστινίων στον υπόλοιπο κόσμο, οπότε αν οι δύο περιοχές χωριστούν όποια αυτονομία και αν επιτρέψει το Ισραήλ στους κατοίκους της Δυτικής Όχθης αυτοί θα βρίσκονται στην πραγματικότητα φυλακισμένοι μεταξύ εχθρικών κρατών, του Ισραήλ και της Ιορδανίας. Η φυλάκιση αυτή μπορεί να γίνει ακόμα πιο ασφυκτική όσο το Ισραήλ συνεχίζει το συστηματικό πρόγραμμα εξώθησης Παλαιστινίων από την Κοιλάδα του Ιορδάνη και την βήμα-βήμα αποίκησή του.

Ο «κανόνας» στη Γάζα περιγράφεται με λεπτομέρειες από τον Νορβηγό ηρωικό χειρούργο, Mads Gilbert, που εργάστηκε στο κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας κατά την διάρκεια των πιο ειδεχθών εγκληματικών επιθέσεων και που επέστρεψε εκεί για την κρίση αυτών των ημερών. Τον Ιούνιο του 2014, λίγο πριν την πρόσφατη επίθεση του Ισραήλ κατέθεσε μια αναφορά για την κατάσταση του συστήματος υγείας της Γάζας στο UNRWA, τον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών που προσπαθεί απεγνωσμένα και με ελάχιστα κεφάλαια για τη φροντίδα των προσφύγων.

«Τουλάχιστον το 57% των νοικοκυριών στη Γάζα είναι σε κατάσταση επισιτιστικής ανασφάλειας και περίπου το 80% είναι πλέον αποδέχτες της ανθρωπιστικής βοήθειας» αναφέρει ο Gilbert. «Η επισιτιστική ανασφάλεια και η αύξηση της φτώχειας σημαίνει επίσης ότι οι περισσότεροι κάτοικοι δεν μπορούν να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες σε θερμίδες, ενώ το 90% του νερού στη Γάζα έχει κριθεί ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση». Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη αφού το Ισραήλ χτυπάει ξανά τις εγκαταστάσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, αφήνοντας πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους κάτω από το όριο των παροχών που είναι απαραίτητες για τη ζωή.

Ο Gilbert αναφέρει ότι «τα παιδιά της Γάζας υποφέρουν. Ένα μεγάλο ποσοστό επηρεάζεται από το τεχνικό υποσιτιστικό καθεστώς που επιβάλλεται από το Ισραήλ με τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Η αναιμία στα παιδιά κάτω των δύο ετών στη Γάζα είναι τουλάχιστον στο 72,8%, ενώ οι αποβολές, ο νανισμός και η έλλειψη βάρους έχουν μετρηθεί στα 34,3%, 31,4% και 31,45% αντίστοιχα». Και η κατάσταση χειροτερεύει καθώς η έρευνα προχωράει.

Ο διακεκριμένος δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Raji Sourani, που παρέμεινε στη Γάζα κατά την περίοδο των ετών όπου το Ισραήλ επέβαλλε την κτηνωδία και τον τρόμο αναφέρει «Η πιο συνηθισμένη κατηγορία που άκουγα όταν άρχισαν οι συζητήσεις για κατάπαυση του πυρός ήταν «προτιμάμε να πεθάνουμε από το να επιστρέψουμε στην κατάσταση που είμασταν πριν από αυτόν τον πόλεμο. Δεν το θέλουμε πια αυτό. Δεν έχουμε αξιοπρέπεια, περηφάνεια. Είμαστε απλώς στόχοι και μάλιστα πολύ φτηνοί στόχοι. Είτε η κατάσταση θα βελτιωθεί είτε καλύτερα να πεθάνουμε». Και σας μιλάω για διανοούμενους, ακαδημαϊκούς, απλούς πολίτες. Όλοι έλεγαν το ίδιο».

Ανάλογα αισθήματα έχουν εκφραστεί και στο παρελθόν: είναι καλύτερο να πεθάνεις με αξιοπρέπεια από το να στραγγαλιστείς σιγά-σιγά από το βασανιστή σου.

Για τη Γάζα ο στόχος του «κανόνα» εξηγήθηκε ευθέως από τον Dow Weissglass, έμπιστο του Ariel Sharon, τον άνθρωπο που διαπραγματεύτηκε την απόσυρση των Ισραηλινών εποίκων από τη Γάζα το 2005 η οποία τότε χαιρετήθηκε ως μια μεγάλη χειρονομία του Ισραήλ. Η απόσυρση στην πραγματικότητα δημιούργησε ένα «εθνικό τραύμα» που γελοιοποιήθηκε αναλόγως από τους Ισραηλινούς σχολιαστές, μεταξύ των οποίων ήταν και ο κορυφαίος κοινωνιολόγος του Ισραήλ, ο αείμνηστος Baruch Kimmerling.

Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα ήταν ότι τα Ισραηλινά γεράκια, με επικεφαλής τον Sharon, συνειδητοποίησαν ότι θα ήταν λογικό να μεταφέρουν τους παράνομους κοστοβόρους οικισμούς από την κατεστραμμένη Λωρίδα της Γάζας σε επιδοτούμενους οικισμούς σε άλλα μέρη των κατεχόμενων εδαφών, τα οποία το Ισραήλ προτίθεται να διατηρήσει. Αλλά αντί απλά να τους μεταφέρουν, κάτι που θα ήταν απλό, ήταν σαφέστατα πιο χρήσιμο να παρουσιαστεί στον κόσμο η εικόνα μικρών παιδιών που παρακαλούσαν τους στρατιώτες να μην καταστρέψουν τα σπίτια τους αντί για κραυγές «ποτέ ξανά» που θα έφερναν αυτονόητες επιπλοκές. Αυτό που κάνει αυτή τη φάρσα τόσο προφανή είναι ότι είχε επαναληφθεί όταν το Ισραήλ έπρεπε να εκκενώσει το Αιγυπτιακό Σινά το 1982. Ωστόσο (η σκηνοθεσία αυτή) ήταν αποτελεσματική για το κοινό που απευθυνόταν εντός και εκτός της Αμερικής.

Ο Weissglass προσέφερε την δική του περιγραφή για την μεταφορά των οικισμών από τη Γάζα σε άλλα κατεχόμενα εδάφη: «Αυτό που συμφωνήθηκε στην πραγματικότητα με τους Αμερικάνους ήταν ότι δεν θα αμφισβητηθούν ποτέ ξανά οι βασικοί οικισμοί που βρίσκονται στην Δυτική Όχθη και ότι για τους υπόλοιπους θα συζητήσουμε ξανά όταν οι Παλαιστίνιοι μετατραπούν σε Φινλανδούς»- αλλά όχι οποιοδήποτε είδος Φιλανδών, σε ένα ειδικό που αποδέχεται ήσυχα τους κανόνες μιας ξένης δύναμης. «Σημασία έχει η δέσμευση της πολιτικής διαδικασίας» συνεχίζει ο Weissglass. «Και παγώνοντας τη διαδικασία αποτρέπεις την εγκαθίδρυση ενός Παλαιστινιακού κράτους αποφεύγοντας μαζί την συζήτηση για τους πρόσφυγες, τα σύνορα και την Ιερουσαλήμ. Ουσιαστικά το συνολικό πακέτο που ονομάζεται Παλαιστινιακό κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, έχει αφαιρεθεί από την ημερήσια διάταξη μας επ’ αόριστον. Και όλα αυτά με την επικύρωση του προέδρου Bush και των δύο σωμάτων του Κογκρέσου.

Ο Weissglass εξήγησε επίσης ότι οι κάτοικοι της Γάζας θα παραμείνουν «σε δίαιτα, αλλά δεν θα πρέπει να πεθάνουν στην πείνα» - κάτι που δεν θα βοηθούσε την φήμη του Ισραήλ. Με την περιβόητη τεχνική αποτελεσματικότητα τους οι Ισραηλινοί εμπειρογνώμονες καθόρισαν με ακρίβεια πόσες θερμίδες θα πρέπει να δέχονται οι Παλαιστίνιοι καθημερινά ίσα για να επιβιώνουν, στερώντας επίσης τα φάρμακα και ό,τι άλλο θα χρειάζονταν για να ζούνε αξιοπρεπώς. Ο Ισραηλινός στρατός τους περιορίζει από στεριάς, θάλασσας και αέρος δημιουργώντας αυτό που ο Βρετανός Πρωθυπουργός, David Cameron, περιέγραψε ως στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Η απόσυρση του Ισραήλ το άφησε απόλυτο κυρίαρχο της Γάζας επιβάλλοντας την δύναμη ενός κατοχικού στρατού υπό το διεθνές δίκαιο. Και για να κλείσουν καλά οι τοίχοι της φυλακής οι Ισραηλινοί απέκλεισαν τους Παλαιστίνιους από μια ευρύτερη περιοχή κατά μήκος των συνόρων συμπεριλαμβανομένου και του ενός τρίτου των σπάνιων καλλιεργήσιμων εκτάσεων της Γάζας. Η δικαιολογία είναι η ασφάλεια των Ισραηλινών, η οποία όμως θα μπορούσε να επιτευχθεί εξίσου καλά με τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας από την πλευρά των Ισραηλινών συνόρων, ή ακόμα καλύτερα τερματίζοντας την άγρια πολιορκία και τις άλλες τιμωρίες.

Η επίσημη αφήγηση λέει ότι μετά την γενναιόδωρη κίνηση των Ισραηλινών και την παράδοση της Γάζας στους Παλαιστίνιους -με την ελπίδα ότι θα δημιουργούσαν μια αναπτυσσόμενη κοινωνία- αποκαλύφθηκε η αληθινή τους φύση αναγκάζοντας τους Ισραηλινούς να τους βομβαρδίζουν προκειμένου να γίνουν μάρτυρες και να δυσφημιστεί το Ισραήλ. Η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική.

Λίγες εβδομάδες αφού τα Ισραηλινά στρατεύματα αποσύρθηκαν κρατώντας τον έλεγχο οι Παλαιστίνιοι διέπραξαν ένα μεγάλο έγκλημα. Τον Ιανουάριο του 2006 ψήφισαν με λάθος τρόπο στις εκλογές που οι διεθνείς παρατηρητές χαρακτήρισαν ελεύθερες και έδωσαν τον έλεγχο του κοινοβουλίου στη Χαμάς. Τα ΜΜΕ τονίζουν συνεχώς ότι η Χαμάς είναι αφοσιωμένη στην καταστροφή του Ισραήλ. Στην πραγματικότητα οι ηγέτες της έχουν επανειλημμένα καταστήσει σαφές και ρητά ότι η Χαμάς δέχεται τη λύση των δύο κρατών στη βάση της διεθνούς συμφωνίας που υπογράφτηκε πριν από 40 χρόνια και έκτοτε μπλοκάρεται από τις ΗΠΑ. Αντίθετα το Ισραήλ είναι αποφασισμένο στην καταστροφή της Παλαιστίνης, πέρα από κάποια περιστασιακά ανούσια λόγια για την εφαρμογή της συμφωνίας.

Είναι αλήθεια ότι το Ισραήλ αποδέχτηκε τον Οδικό Χάρτη για την δημιουργία των δύο κρατών που ξεκίνησε από τον Bush και εγκρίθηκε από το Κουαρτέτο (ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΗΕ και Ρωσία). Άλλα κατά την αποδοχή ο Sharon προσέθεσε 14 επιφυλάξεις οι οποίες ουσιαστικά τον εξουδετερώνουν. Τα γεγονότα ήταν γνωστά στους ακτιβιστές αλλά αποκαλύφθηκαν στο ευρύ κοινό για πρώτη φορά στο βιβλίο του Jimmy Carter «Παλαιστίνη: Ειρήνη και όχι Απαρτχάιντ». Ωστόσο τα στοιχεία χάθηκαν στους σκοτεινούς διαδρόμους της δημοσιογραφίας.

Η (μη αναθεωρημένη) πλατφόρμα του κυβερνώντος κόμματος στο Ισραήλ, Likud, «απορρίπτει κατηγορηματικά τη δημιουργία παλαιστινιακού αραβικού κράτους δυτικά του ποταμού Ιορδάνη». Και για εκείνους που έχουν εμμονές σε ανούσιους Οδικούς Χάρτες μια από τις βασικές συνιστώσες του κόμματος Likud, το Herut, δεν έχει εγκαταλείψει ακόμα το ιδρυτικό του δόγμα σύμφωνα με το οποίο το έδαφος και στις δύο πλευρές του Ιορδάνη είναι μέρος του ομόσπονδου κράτους του Ισραήλ.

Το έγκλημα των Παλαιστινίων τον Ιανουάριο του 2006 τιμωρήθηκε αμέσως. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ -με την Ευρώπη να σέρνεται ντροπιαστικά από πίσω- επέβαλε σκληρές κυρώσεις στον πληθυσμό και το Ισραήλ ενέτεινε την άσκηση βίας. Μέχρι τον Ιούνιο, όταν οι επιθέσεις κλιμακώθηκαν απότομα, το Ισραήλ είχε ήδη βάλει με πυρά των 155 χιλιοστών πάνω από 7.700 φορές στα βόρεια της Γάζας.

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ γρήγορα ενεργοποίησαν τα σχέδιά τους για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα προκειμένου να ανατραπεί η εκλεγμένη κυβέρνηση. Όταν η Χαμάς είχε το θράσος να αποτρέψει τα σχέδια αυτά οι ισραηλινές επιθέσεις και η πολιορκία εντάθηκαν με τη δικαιολογία ότι η Χαμάς είχε πάρει τον έλεγχο της Γάζας με τη βία – κάτι που δεν είναι εντελώς ψευδές, ωστόσο παραλήφθηκε κάτι μάλλον κρίσιμο.

Δεν υπάρχει λόγος να επανεξετάσουμε το τραγικό ρεκόρ που σημειώθηκε από τότε. Η αδυσώπητη πολιορκία και οι άγριες επιθέσεις που ονομάζονταν «κούρεμα του γκαζόν», για να δανειστώ τις χαρωπές εκφράσεις των Ισραηλινών, ήταν σαν να πυροβολείς ψάρια σε ένα κουβά και συνολικά ονομάστηκαν «αμυντικός πόλεμος». Όποτε το «γκαζόν κουρεύεται» και ο απελπισμένος πληθυσμός προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί αποφασίζεται μια κατάπαυση του πυρός, έως ότου το Ισραήλ την παραβιάσει εκ νέου με ακόμα περισσότερη βία.

Η πιο πρόσφατη κατάπαυση του πυρός συμφωνήθηκε μετά την επίθεση των Ισραηλινών τον Οκτώβριο του 2012. Παρόλο που το Ισραήλ διατήρησε την καταστροφική πολιορκία η Χαμάς τήρησε την κατάπαυση του πυρός, όπως παραδέχονται και οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι. Τα πράγματα άλλαξαν τον Ιούνιο όταν η Φατάχ και η Χαμάς υπέγραψαν μια συμφωνία ενότητας, η οποία καθιέρωσε μια νέα κυβέρνηση τεχνοκρατών στην οποία δεν υπήρχε καμία συμμετοχή της Χαμάς και η οποία έκανε δεκτές όλες τις απαιτήσεις του Κουαρτέτου. Το Ισραήλ ήταν φυσικά έξαλλο, ακόμα περισσότερο όταν μέχρι και οι ΗΠΑ έδειξαν ότι θα έδιναν την έγκρισή τους. Η συμφωνία ενότητας όχι μόνο υποσκάπτει τον ισχυρισμό του Ισραήλ ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με μια διαιρεμένη Παλαιστίνη αλλά απειλεί και τον μακροπρόθεσμο στόχο της διαίρεσης της Γάζας από τη Δυτική Όχθη και την συνέχιση της καταστροφικής του πολιτικής στις δύο περιοχές.

Κάτι έπρεπε να γίνει και μια ευκαιρία προέκυψε λίγο μετά, όταν τρία ισραηλινά παιδιά δολοφονήθηκαν στη Δυτική Όχθη. Η κυβέρνηση Netanyahu γνώριζε αμέσως ότι τα παιδιά ήταν νεκρά αλλά προσποιήθηκε το αντίθετο και ξεκίνησε μια έξαλλη επιχείρηση στη Δυτική Όχθη με στόχο τη Χαμάς. Ο Netanyahu υποστήριξε ότι είχε πληροφορίες ότι η Χαμάς ήταν υπεύθυνη για το περιστατικό. Και αυτό ήταν ψέμα όπως φάνηκε πολύ σύντομα. Δεν υπήρχε κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Ένας από τους κορυφαίους Ισραηλινούς ειδικούς για τη Χαμάς, ο Shlomi Eldar, σχεδόν αμέσως ανέφερε ότι η δολοφονία κατά πάσα πιθανότητα έγινε από μια διαφωνούσα φατριά της Χεβρώνας, η οποίο εδώ και καιρό έχει αποκηρυχτεί από τη Χαμάς. Ο Eldar προσέθεσε ότι «είμαι βέβαιος ότι δεν πήραν κανένα πράσινο φως από την ηγεσία της Χαμάς, απλά πίστεψαν ότι ήταν η σωστή στιγμή να δράσουν». Η αστυνομία έκτοτε ψάχνει δύο άτομα της φατριάς και ακόμα ισχυρίζεται, χωρίς αποδείξεις, ότι είναι μέλη της «τρομοκρατικής οργάνωσης της Χαμάς».

Η 18ήμερη επιχείρηση πάντως κατάφερε να υπονομεύσει την συμφωνία ομόνοιας που φοβόταν το Ισραήλ και να αυξήσει απότομα την καταστολή. Σύμφωνα με ισραηλινές στρατιωτικές πηγές, οι ισραηλινοί στρατιώτες συνέλαβαν 419 Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένων και 335 που συνδέονται με τη Χαμάς και σκότωσαν 6 ενώ έγιναν έρευνες σε χιλιάδες σπίτια και κατασχέθηκαν 350.000 δολάρια. Το Ισραήλ προέβη επίσης σε δεκάδες επιθέσεις στη Γάζα, σκοτώνοντας 5 μέλη της Χαμάς στις 7 Ιουλίου.

Η Χαμάς τελικά αντέδρασε εξαπολύοντας ρουκέτες για πρώτη φορά μετά από 19 μήνες, σύμφωνα πάντα με τους Ισραηλινούς αξιωματούχους, δίνοντας στο Ισραήλ το πρόσχημα για την επίθεση της 8ης Ιουλίου.

Υπήρξε ευρεία αναφορά για τις πράξεις του αυτόαποκαλούμενου «πιο ηθικού στρατού στον κόσμο» για τις οποίες θα έπρεπε να λάβει το Νόμπελ Ειρήνης, σύμφωνα με τον ισραηλινό Πρέσβη στις ΗΠΑ. Μέχρι το τέλος Ιουλίου 1500 Παλαιστίνιοι είχαν σκοτωθεί υπερβαίνοντας έτσι τα θύματα των εγκλημάτων της περιόδου 2008-9 εκ των οποίοων το 70% ήταν άμαχος πληθυσμός και μεταξύ αυτών εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά. Οι άμαχοι νεκροί του Ισραήλ ήταν τρείς. Μεγάλες περιοχές της Γάζας μετατράπηκαν σε ερείπια. Κατά την διάρκεια των σύντομων παύσεων των βομβαρδισμών οι συγγενείς αναζητούσαν απεγνωσμένα τους σωρούς των ανθρώπων τους ή το βιός τους στα ερείπια των σπιτιών τους. Η κύρια μονάδα παραγωγής ενέργειας χτυπήθηκε -όχι για πρώτη φορά, αφού αυτό αποτελεί ισραηλινή ειδικότητα- περιορίζοντας απότομα την ήδη μικρή δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ακόμα χειρότερα, μειώνοντας περισσότερο την ήδη ελάχιστη διαθεσιμότητα πόσιμου νερού. Ένα ακόμα έγκλημα πολέμου. Στο μεταξύ τα σωστικά συνεργεία και τα ασθενοφόρα δέχτηκαν επανειλημμένες επιθέσεις. Και ενώ οι θηριωδίες εξαπλώνονταν σε όλη τη Γάζα το Ισραήλ ισχυριζόταν ότι στόχος του ήταν να καταστρέψει στις σήραγγες στα σύνορα.

Τέσσερα νοσοκομεία έχουν δεχτεί επίθεση, κάθε μια από αυτές είναι ακόμα ένα έγκλημα πολέμου. Η πρώτη ήταν στο νοσοκομείο Al-Wafa στην πόλη τη Γάζας που δέχτηκε επίθεση την ημέρα που οι στρατιωτικές μονάδες εισέβαλαν στην Γάζα. Λίγες γραμμές στους New York Times σε ένα ρεπορτάζ για την εισβολή από εδάφους έγραφαν ότι «οι περισσότεροι -αλλά όχι όλοι- από τους 17 ασθενείς και τους 25 γιατρούς και νοσοκόμους εκκένωσαν το κτήριο πριν κοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα και οι βομβαρδισμοί το καταστρέψουν σχεδόν ολοκληρωτικά. Ο Ali Abu Ryala, εκπρόσωπος του νοσοκομείου υποστηρίζει ότι «η εκκένωση έγινε ενώ έπεφταν πυρά. Οι νοσοκόμοι και οι γιατροί έπρεπε να κουβαλήσουν τους ασθενείς στις πλάτες τους, κάποιοι έπεσαν στις σκάλες. Επικράτησε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση πανικού στο νοσοκομείο». Στη συνέχεια έγιναν επιθέσεις σε τρία εν λειτουργία νοσοκομεία, ασθενείς και προσωπικό χρειάστηκαν τα δικά τους μέσα για να επιβιώσουν.

Ένα έγκλημα του Ισραήλ όμως έλαβε ευρεία καταδίκη: η επίθεση στο σχολείο των Ηνωμένων Εθνών που φιλοξενούσε 3.300 τρομαγμένους πρόσφυγες που είχαν εγκαταλείψει τα ερείπια των σπιτιών τους μετά από εντολές του Ισραηλινού στρατού. Ο εξοργισμένος γενικός επίτροπος του UNWRA, Pierre Kraehenbuehl, είπε «καταδικάζουμε με τον εντονότερο δυνατό τρόπο αυτή τη σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τις ισραηλινές δυνάμεις… Σήμερα ο κόσμος στέκεται ντροπιασμένος» Έγιναν τουλάχιστον τρία χτυπήματα στον καταυλισμό των προσφύγων, σε μια περιοχή πολύ γνωστή στον Ισραηλινό στρατό. «Η ακριβής τοποθεσία του δημοτικού σχολείου Jabala, ακριβώς επειδή φιλοξενούσε χιλιάδες εκτοπισμένους πρόσφυγες κοινοποιήθηκε στον Ισραηλινό στρατό δεκαεπτά φορές προκειμένου να εξασφαλιστεί η προστασία του» συνέχισε ο επίτροπος «τελευταία φορά λίγες ώρες πριν τον μοιραίο βομβαρδισμό».

Η επίθεση καταδικάστηκε επίσης «με τον εντονότερο δυνατό τρόπο» από τον συνήθως επιφυλακτικό Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Ban Ki-moon: «Τίποτα δεν είναι πιο επαίσχυντο από μια επίθεση σε παιδιά την ώρα που κοιμούνται» είπε. Δεν υπάρχει καμία καταγραφή ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ «πνίγηκε καθώς μιλούσε για τα παιδιά που χάθηκαν» στην συγκεκριμένη ισραηλινή επίθεση ή γενικότερα στις επιθέσεις στη Γάζα.

Αλλά και η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Bernadette Meehan αντέδρασε. Είπε ότι «είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι γιατί οι χιλιάδες εσωτερικά εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι που έχουν κληθεί από τον Ισραηλινό στρατό να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους δεν είναι ασφαλείς στα καθορισμένα από τον ΟΗΕ καταφύγια στη Γάζα. Επίσης καταδικάζουμε όσους είναι υπεύθυνοι για την απόκρυψη όπλων σε εγκαταστάσεις του ΟΗΕ στη Γάζα», προσέθεσε, παραλείποντας να αναφέρει ότι οι εγκαταστάσεις αυτές ήταν άδειες και ότι τα όπλα βρέθηκαν από την UNRWA, η οποία επίσης καταδίκασε αυτούς που τα έκρυβαν εκεί τόσα χρόνια.

Αργότερα η κυβέρνηση κλιμάκωσε την καταδίκη της για αυτό το συγκεκριμένο έγκλημα -την ώρα που έστελνε περισσότερα όπλα στο Ισραήλ. Αλλά ενώ έστελνε οπλισμό ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Steve Warren είπε στους δημοσιογράφους «Είναι πλέον σαφές ότι το Ισραήλ θα πρέπει να κάνει περισσότερα προκειμένου να ανταποκριθεί στις υψηλότατες του προδιαγραφές… προστατεύοντας τις ζωές των αμάχων». Οι υψηλές του προδιαγραφές είναι ξεκάθαρες εδώ και χρόνια που χρησιμοποιούν τα όπλα των ΗΠΑ, όπως και σήμερα.

Η επίθεση στα καταφύγια του ΟΗΕ είναι ακόμα μια ισραηλινή σπεσιαλιτέ. Ένα διάσημο περιστατικό είναι ο ισραηλινός βομβαρδισμός του σαφώς προσδιορισμένου καταφύγιου προσφύγων του ΟΗΕ στην Κανά την περίοδο των επιθέσεων του Shimon Peres που άφησε νεκρούς 106 Λιβανέζους αμάχους, συμπεριλαμβανόμενων 52 παιδιών που είχαν καταφύγει εκεί. Για να σιγουρευτούμε όμως ότι το Ισραήλ δεν είναι το μόνο που αρέσκεται στον βομβαρδισμό προσφύγων θυμίζω ότι 20 χρόνια νωρίτερα o σύμμαχός του, η Νότια Αφρική επιτέθηκε στον καταυλισμό προσφύγων Cassinga, στα ενδότερα της Αγκόλα. Τον καταυλισμό αυτό λειτουργούσε η αντιστασιακή οργάνωση SWAPO της Ναμίμπια.

Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι επαινούν τον ανθρωπισμό του Ισραηλινού στρατού ο οποίος φτάνει στο σημείο να ειδοποιήσουν τους κατοίκους ότι τα σπίτια τους θα βομβαρδιστούν. Η πρακτική αυτή είναι «σαδιστική, υποκριτική και ψευδώς παρουσιαζόμενη ως έλεος» λέει η ισραηλινή δημοσιογράφος, Amira Hass: «Το ηχογραφημένο μήνυμα ζητάει από εκατοντάδες χιλιάδες να εγκαταλείψουν τα ήδη στοχευμένα σπίτια τους για ένα άλλο μέρος, εξίσου επικίνδυνο, 10 χιλιόμετρα μακριά» στην πραγματικότητα κανένα μέρος αυτής της φυλακής δεν είναι ασφαλές από τον Ισραηλινό φασισμό.

Κάποιοι θεωρούν ότι δύσκολα θα επωφεληθούν από τη μέριμνα του Ισραήλ. Μια έκκληση από την Καθολική Εκκλησία στη Γάζα περιλαμβάνει τα λόγια ενός ιερωμένου που εξηγεί τα δεινά των κατοίκων του Οίκου του Χριστού, ενός οργανισμού που περιθάλπει ανάπηρα παιδιά. Μετακινήθηκαν στην Εκκλησία της Αγίας Οικογένειας επειδή το Ισραήλ στόχευε την περιοχή αλλά τώρα, γράφει, «Η εκκλησία της Γάζας δέχτηκε εντολή να εκκενωθεί το κτήριο. Θα βομβαρδίσουν στην περιοχή Zeitun και ο κόσμος ήδη φεύγει. Το πρόβλημα είναι ότι ο ιερέας Fr George και τρεις μοναχές της Μητέρας Τερέζας έχουν 29 ανάπηρα παιδιά και 9 γριές που δεν μπορούν να κινηθούν. Πως θα καταφέρουν να επιζήσουν; Αν μπορεί κάποιος να παρέμβει σε κάποιον με εξουσία ή να προσευχηθεί, ας το κάνει».

Στην πραγματικότητα δεν πρέπει να είναι τόσο δύσκολο. Το Ισραήλ ήδη έχει ενημερωθεί από το νοσοκομείο Αποκατάστασης της Wafa. Και ευτυχώς τουλάχιστον κάποια κράτη κάνουν εκκλήσεις. Πέντε λατινικά κράτη -Η Βραζιλία, η Χιλή, το Εκουαδόρ, το Ελ Σαλβαδόρ και το Περού- απέσυραν τους πρεσβευτές τους από το Ισραήλ ακολουθώντας την Βολιβία και τη Βενεζουέλα, οι οποίες είχαν διακόψει τις σχέσεις τους με το Ισραήλ ως αντίδραση στα προηγούμενα εγκλήματα του. Αυτές οι πράξεις ήθους είναι ένα ακόμα σημάδι της αξιοσημείωτης αλλαγής στις διεθνείς σχέσεις, όσο και του ότι η Λατινική Αμερική έχει αρχίσει να απελευθερώνεται από την δυτική κυριαρχία, παρέχοντας ορισμένες φορές ένα πρότυπο πολιτισμένης συμπεριφοράς προς αυτούς που την ήλεγχαν εδώ και 500 χρόνια.

Οι ειδεχθείς αποκαλύψεις προκάλεσαν όμως μια διαφορετική αντίδραση στον «πιο ηθικό πρόεδρο του κόσμου», την συνηθισμένη: μεγάλη συμπάθεια για τους ισραηλινούς, πικρή καταδίκη της Χαμάς και εκκλήσεις για μετριοπάθεια και προς τις δύο πλευρές. Στην συνέντευξη Τύπου της 1ης Αυγούστου εξέφρασε ανησυχίες και για τους Παλαιστίνιους «που βρέθηκαν εν μέσω διασταυρούμενων πυρών» (που;) ενώ πάλι υποστήριξε σθεναρά το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί, όπως όλοι. Όχι όλοι ακριβώς. Φυσικά όχι οι Παλαιστίνιοι. Αυτοί δεν έχουν το δικαίωμα να αμυνθούν, σίγουρα όχι όσο το Ισραήλ επιδεικνύει καλή συμπεριφορά, διατηρώντας τον «κανόνα»: κλέβοντας της γη τους, βγάζοντάς τους από τα σπίτια τους, υποβάλλοντάς τους σε άγρια πολιορκία και συχνά επιτιθέμενοι χρησιμοποιώντας τα όπλα που τους προσφέρει ο προστάτης τους.

Οι Παλαιστίνιοι είναι σαν τους μαύρους Αφρικανούς της Ναμίμπια, τους πρόσφυγες στον καταυλισμό της Cassinga για παράδειγμα, που είναι όλοι τους τρομοκράτες και για τους οποίους δεν αναγνωρίζεται κανένα δικαίωμα άμυνας.

Η 72ωρη ανθρωπιστική εκεχειρία που επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ από τις 8 το πρωί της 1ης Αυγούστου κατέρρευσε σχεδόν αμέσως. Όπως έγραψα λίγες ώρες μετά υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και μια καλή συμφωνία παραμένει ασαφής στόχος. Σύμφωνα με ένα δελτίο Τύπου από το Al Mezan Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γάζα, που είναι φημισμένο για την αξιοπιστία του, ένας από τους εργαζόμενους του στη Ράφα, στα Αιγυπτιακά σύνορα, άκουσε το ισραηλινό πυροβολικό να βάλει περίπου στις 8:05 το πρωί. Στις 9:30, μετά τις αναφορές για την σύλληψη ενός Ισραηλινού στρατιώτη ξεκίνησε έντονος βομβαρδισμός από αέρος και από το πυροβολικό στη Ράφα, σκοτώνοντας πιθανώς δεκάδες ανθρώπουςκαι τραυματίζοντας εκατοντάδες που είχαν επιστρέψει στα σπίτια τους από τη στιγμή που τέθηκε σε ισχύ η εκεχειρία, παρόλο που τα νούμερα δεν έχουν ακόμα επιβεβαιωθεί.

Την προηγούμενη ημέρα, στις 31 Ιουλίου, το Coastal Water Utility, ο μοναδικός πάροχος νερού στη Λωρίδα της Γάζας ανακοίνωσε ότι δεν μπορεί πλέον να προσφέρει υπηρεσίες στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης εξαιτίας της έλλειψης καυσίμων και τις συχνές επιθέσεις κατά του προσωπικού. Το Al Mezan αναφέρει ότι από τότε «σχεδόν όλες οι δομές πρωτοβάθμιας υγείας έχουν σταματήσει τη λειτουργία τους στη Λωρίδα της Γάζας εξαιτίας της έλλειψης νερού και της αδυναμίας συλλογής των απορριμμάτων. Η UNRWA είχε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο της επικείμενης εξάπλωσης νόσων εξαιτίας της διακοπής των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. «Στο μεταξύ την παραμονή της κατάπαυσης του πυρός Ισραηλινοί πύραυλοι που εκτοξεύονταν από αεροσκάφη συνέχισαν να σκοτώνουν και να τραυματίζουν αμάχους σε όλη την περιοχή».

Όταν το τρέχον επεισόδιο σαδισμού τελικά τελειώσει, όποτε και αν γίνει αυτό, το Ισραήλ ελπίζει ότι θα είναι ελεύθερο να συνεχίσει τις εγκληματικές του πολιτικές στις κατεχόμενες περιοχές χωρίς παρεμβολές, και με την στήριξη των ΗΠΑ που απολάμβανε και στο παρελθόν: στρατιωτική, οικονομική, διπλωματική και επίσης ιδεολογική με τη διατύπωση που ταιριάζει στο Ισραηλινό δόγμα. Οι κάτοικοι της Γάζας θα είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στον «κανόνα», στη φυλακή Ισραηλινής κατασκευής, ενώ στη Δυτική Όχθη μπορούν να παρακολουθήσουν εν ειρήνη το Ισραήλ να διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τα υπάρχοντά τους.

Αυτό είναι το πιθανότερο αποτέλεσμα αν οι ΗΠΑ διατηρήσουν την αποφασιστική και ουσιαστικά μονομερή υποστήριξη τους στα ισραηλινά εγκλήματα και την απόρριψή της μακροχρόνιας διεθνούς συναίνεσης σχετικά με την διπλωματική διευθέτηση των διαφορών. Αλλά το μέλλον θα ήταν πολύ διαφορετικό αν οι ΗΠΑ απέσυραν την υποστήριξή τους. Σε αυτή την περίπτωση θα ήταν δυνατό να προωθηθεί η «διαρκής λύση» στη Γάζα που ζήτησε ο υπουργός Εξωτερικών Kerry, προκαλώντας την υστερική καταδίκη του Ισραήλ επειδή η φράση θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πρόσκληση για τον τερματισμό της πολιορκίας και των τακτικών επιθέσεων του Ισραήλ. Και ακόμα πιο τρομακτικά θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως πρόσκληση για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και στο υπόλοιπο των κατεχόμενων εδαφών.

Η Ισραηλινή ασφάλεια δεν θα τελούσε υπό απειλή αν εφαρμοζόταν το διεθνές δίκαιο. Το πιθανότερο ήταν ότι θα ενισχυόταν. Αλλά όπως εξήγησε πριν από 40 χρόνια ο Ισραηλινός διοικητής Ezer Wezman, που αργότερα έγινε Πρόεδρος, το Ισραήλ «δεν θα μπορούσε να υπάρχει σύμφωνα με την την έκταση, το πνεύμα και την ποιότητα που τώρα ενσαρκώνει».

Υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις στην σύγχρονη ιστορία. Οι στρατηγοί της Ινδονησίας ορκίστηκαν ότι δεν θα εγκαταλείψουν αυτό που ο Αυστραλός υπουργός Εξωτερικών, Gareth Evans ονόμασε «Επαρχία της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ» την ώρα που έκλεινε μια συμφωνία για να κλέψει το πετρέλαιο του Τιμόρ. Και όσο οι στρατηγοί της Ινδονησίας διατηρούσαν την στήριξη των ΗΠΑ επί δεκαετίες σχεδόν σφαγής και γενοκτονίας οι στόχοι τους παρέμεναν ρεαλιστικοί. Τέλος τον Σεπτέμβριο του 1999, υπό έντονες εγχώριες και διεθνείς πιέσεις ο πρόεδρος Clinton τους ενημέρωσε ήσυχα ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει και αμέσως αποσύρθηκαν - ενώ ο Evans στράφηκε στη νέα του καριέρα ως απόστολος της «Ευθύνης Προστασίας», ώστε να είναι σίγουρος ότι θα συμμετέχει στον σχεδιασμό που επιτρέπει την δυτική βία κατά βούληση.

Μια ακόμα σχετική περίπτωση είναι η Νότια Αφρική. Το 1958 ο υπουργός Εξωτερικών της ΝΑ ενημέρωσε τον πρέσβη των ΗΠΑ ότι παρόλο που η χώρα του είχε μετατραπεί σε ένα κράτος παρία δεν υπήρχε πρόβλημα όσο συνεχιζόταν η υποστήριξη της Αμερικής. Η εκτίμησή του αποδείχτηκε αρκετά ακριβής. 30 χρόνια αργότερα ο Reagan ήταν το τελευταίο στήριγμα του καθεστώτος του Απαρτχάιντ. Μέσα σε λίγα χρόνια η Ουάσιγκτον συμφώνησε με τον υπόλοιπο κόσμο και το καθεστώς κατέρρευσε – όχι βέβαια μόνο εξαιτίας αυτού φυσικά, Ένας κρίσιμος παράγοντας ήταν ο αξιοσημείωτος ρόλος της Κούβας στην απελευθέρωση της Αφρικής, κάτι που γενικά αγνοείται στη δύση, αν όχι και στην Αφρική.

Πριν 40 χρόνια το Ισραήλ πήρε τη μοιραία απόφαση να επιλέξει την επέκταση αντί της ασφάλειας, απορρίπτοντας την πλήρη συνθήκη ειρήνης που προσφέρθηκε από την Αίγυπτο με αντάλλαγμα την απόσυρση του Ισραήλ από το Κατεχόμενο Αιγυπτιακό Σινά στο οποίο το Ισραήλ ξεκινούσε εκτεταμένα προγράμματα εποικισμών και ανάπτυξης. Προσχώρησε σε αυτή την πολιτική από τότε, κάνοντας στην ουσία την ίδια επιλογή που έκανε η Νότια Αφρική το 1958.

Στην περίπτωση του Ισραήλ αν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν να «ενταχθούν στον κόσμο» οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Οι σχέσεις εξουσίας δεν επιτρέπουν τίποτα άλλο, όπως έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά όποτε η Ουάσιγκτον ζήτησε από το Ισραήλ να εγκαταλείψει τους αγαπημένους της στόχους. Επιπλέον μέχρι τώρα το Ισραήλ χαίρει μικρής συμπάθειας, έχοντας υιοθετήσει πολιτικές που την έκαναν από μια χώρα που προκαλούσε θαυμασμό σε μια χώρα που προκαλεί φόβο και περιφρόνηση. Αυτή την πορεία ακολουθεί με τυφλή αποφασιστικότητα και σήμερα οδηγούμενη στην ηθική φθορά και την τελική καταστροφή.

Θα μπορούσε να αλλάξει η πολιτική των ΗΠΑ; Δεν είναι αδύνατο. Η κοινή γνώμη έχει μετατοπιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων και αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί εντελώς. Εδώ και κάποια χρόνια υπάρχουν αυξημένες πιέσεις στην Ουάσιγκτον προκειμένου να τηρήσει τους δικούς της νόμους και να διακόψει τη στρατιωτική βοήθεια προς το Ισραήλ. Η νομοθεσία των ΗΠΑ προβλέπει ότι «δεν πρέπει να παρέχεται ενίσχυση σε χώρες που οι κυβερνήσεις τους εμπλέκονται σε περιπτώσεις κατάφωρων παραβιάσεων που καταγγέλλονται από τους αναγνωρισμένους διεθνείς οργανισμούς για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Το Ισραήλ είναι σίγουρα ένοχο για συνεχόμενες παραβιάσεις εδώ και πολλά χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος που η Διεθνής Αμνηστία κατά τη διάρκεια της δολοφονικής επιχείρησης του Ισραήλ στο Cast Lead της Γάζας έκανε έκκληση για την επιβολή διεθνούς εμπάργκο όπλων κατά του Ισραήλ (και της Χαμάς). Ο γερουσιαστής Patrick Leahy, συντάκτης της εν λόγω διάταξης του νόμου των ΗΠΑ έχει αναφερθεί στην πιθανή εφαρμογή του συγκεκριμένα για την περίπτωση του Ισραήλ και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να προχωρήσει με την βοήθεια ενός καλού σχεδιασμού εκπαίδευσης, οργάνωσης και ακτιβισμού. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να έχει από μόνο του μεγάλη σημασία αλλά θα μπορούσε να αποτελέσει και εφαλτήριο για περαιτέρω ενέργειες, όχι μόνο για να τιμωρηθεί το Ισραήλ για την εγκληματική συμπεριφορά του αλλά και για να αναγκάσει την Ουάσιγκτον να γίνει μέρος της «διεθνούς κοινότητας» και να τηρήσει το διεθνές δίκαιο και τις αξιοπρεπείς και ηθικές αρχές.

Τίποτα άλλο δεν θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό για τα τραγικά θύματα των Παλαιστινίων που επί χρόνια είναι αποδέχτες της βίας και της καταπίεσης.

-------------------------------------------
Πηγή:thepressproject.gr
Κλικ εδώ για το πρωτότυπο

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.