Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Να γιατί θα ψηφίσω ΝΑΙ - Του Κώστα Κάππα

Τρίτη, Ιουνίου 30, 2015
Να γιατί θα ψηφίσω ΝΑΙ - Του Κώστα Κάππα
Γιατί επιλέγω ΝΑΙ στο δημοψήφισμα
 Γιατί με βολεύει.
Δεν είμαι άνεργος. Στο κάτω – κάτω, 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, εάν είναι και φοβισμένοι και υποτακτικοί, είναι πολλαπλό όφελος για εμάς που έχουμε πρόσβαση σε κάποια κανάλια εξουσίας: Αποτελούν ανεξάντλητη δεξαμενή φτηνού δυναμικού και μου επιτρέπουν να κλείνω το στόμα του κάθε έξυπνου που ζει από τα λεφτά μου και στην ΔΙΚΗ ΜΟΥ επιχείρηση απεργεί και με εκβιάζει.
Δεν είμαι λαός. Έχω ένα επίπεδο ζωής. Σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια στην Ευρώπη, ρούχα, ποιοτικά restaurants, έχω χρήματα, τα αυξάνω αλλά και ξέρω να τα χαλάω. Γιατί πρέπει να με ενδιαφέρει εάν η κυρία Ελένη και η κάθε Ελένη, ζει με 10 ευρώ την ημέρα; Δεν θα σας απαντήσω με το κλασσικό, «Εδώ στην Αφρική τα παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα». Δεν ζω στην Αφρική και δεν είμαι η Ελένη.
Είμαι έξυπνος. Το απέδειξα με την επιτυχία μου. Γνωρίζω ότι, οποιαδήποτε συμφωνία και να ψηφιστεί, όχι μόνο θα επιβιώσω αλλά και θα πλουτίσω κι’ άλλο. Με είπαν αδίστακτο και με ρώτησαν γιατί φέρομαι έτσι. Τους απάντησα απλά «γιατί μπορώ…».
Μ’ αρέσει ο διεθνισμός. Είμαι καταναλωτής. Θέλω φτηνά και ποιοτικά προϊόντα. Γιατί πρέπει να με ενδιαφέρει εάν το λάδι είναι ελληνικό ή ισπανικό; Δεν αγοράζω λάδι για να στηρίξω τις σπουδές της κόρης του έλληνα αγρότη, αλλά για να απολαύσω τη σαλάτα μου. Εάν άνοιγα επιχείρηση ελαιολάδου και μου το πούλαγε φτηνά, θα το αγόραζα και θα το στήριζα.
Έχω τις δικές μου αξίες: δεν με απασχολούν οι αξίες. Οι λαοί μια ζωή είναι ήρωες, φιλότιμοι, αλτρουιστές, φιλεύσπλαχνοι, αγωνιστές, έχουν ήθος, αγωνιστικότητα, υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και όλα αυτά σήμερα στην Ελλάδα τα ταυτίζουν με το ΟΧΙ. Εγώ απλά είμαι πλούσιος.
Έχω τους δικούς μου στόχους. Να περνάω καλά. Δεν ψάχνω για πολιτικές, ιδεολογικές, ιστορικές ή κοινωνικές δικαιολογίες. Δεν με ενδιαφέρει τι είπε ο Πλάτωνας, τι είπε ο Αριστοτέλης, δεν με ενδιαφέρει εάν με πουν συντηρητικό. Το Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία του ονειροπόλου και απένταρου φοιτητή στα χέρια μου έγινε Μπριζόλα – Δύναμη – Εξουσία.
Δεν θέλω περιπέτειες. Δεν έχω κανένα λόγο να αγωνιστώ για οτιδήποτε. Δεν ξέρω τι σημαίνει ΕΚΑΣ, δεν ζούμε με την σύνταξη της γιαγιάς. Αν βγει το ΟΧΙ, όλοι αυτοί οι οποίοι αυτό-αποκαλούνται λαός θα πιστέψουν ότι έχουν δύναμη και θα κάνουν όνειρα. Τα όνειρα είναι επικίνδυνα όταν στο ξυπνητό τους σπάνε τα όρια μας.
Δεν είμαστε πολλοί σαν και εμένα και δεν πρέπει να είμαστε πολλοί, για να μπορεί να φτάνει η πίτα για όλους μας. Πρέπει να βρούμε εκείνους που θα μας στηρίξουν ξεφωνίζοντας στα κανάλια, στους δρόμους και στην Βουλή για τις αξίες της Ευρώπης και θα αρκεστούν σε λίγη πίτα. Πρέπει όμως να βρούμε και τους πολλούς εκείνους που θα μας στηρίξουν, θα πουν ΝΑΙ, δεν θα πάρουν πίτα αλλά θα τους δώσουμε Ευρώπη.

------------------------
[πηγή]

Γλείψε, μασκαρά! - Του Δημήτρη Δανίκα

Τρίτη, Ιουνίου 30, 2015
Γλείψε, μασκαρά! - Του Δημήτρη Δανίκα
Για το ευρώ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τις Βρυξέλλες. Για το Βερολίνο. Πάρτε τα όλα. Και τον Παρθενώνα. Ολα τα δίνω. Αρκεί το ευρώ να μη χάσω!

Να το δεις στη μικροκλίμακα της καθημερινότητάς σου. Στην προσωπική σου σχέση. Τόσο απλά. Εσύ θέλεις. Το κορίτσι ψιλοθέλει. Εσύ γουστάρεις. Εκείνη σφυρίζει αδιάφορη. Εσύ άνεργος. Εκείνη φραγκάτη. Εσύ από κάτω. Εκείνη από πάνω. Εσύ ικέτης. Εκείνη δεν ξέρει. Εσύ τα δίνεις όλα. Μα όλα. Εκείνη, πέρα βρέχει!

Αποτέλεσμα; Στο τέλος θα σέρνεσαι στα πατώματα! Πώς το λένε αυτό; Συσχετισμός δυνάμεων. Οπως περίπου ο νόμος της βαρύτητας. Οσο πιο ψηλά το «αντικείμενο» τόσο μεγαλύτερη δύναμη αποκτά καθώς πέφτει με φόρα να σε λιώσει κανονικά!

Ρίξε τώρα μια ματιά στη μεγάλη κλίμακα. Τη θηριώδη. Την απροσμέτρητη. Την εικόνα των γιγάντων. Ετσι ακριβώς συμβαίνει με εμάς τους Ελληνες και τους Ευρωπαίους πιστωτές μας.

Οσο πιο υποχωρητικός τόσο εκείνοι απαιτούν κι άλλα μέτρα. Οσο πιο ενδοτικός τόσο εκείνοι περισσότερο απαιτητικοί. Οσο εσύ πιο χαμηλά τόσο εκείνοι πιο ψηλά. Οσο πιο ικέτης τόσο περισσότερο γονατιστός στα τέσσερα να σφαδάζεις!

Γιατί αυτό; Μα επειδή φρόντισες επιμελώς και συστηματικά να ξεχαρβαλώσεις τον παραγωγικό σου ιστό. Μα επειδή ξεθεμελίωσες την οικονομία σου. Μα επειδή η εθνική σου παρθενία μετατράπηκε σε ευρωπαϊκή παρθενορραφή. Μα επειδή εσύ κι αυτοί δύο κόσμοι διαφορετικοί!

Το ερώτημα τραγικό. Πώς γίνεται ο αραμπάς να ανταγωνιστεί τη Μερσεντές; Ποτέ των ποτών!

Αφού λοιπόν από την πίσω πόρτα μπήκες χαριστικά στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Αφού επί σειρά ετών μαϊμούδιζες ότι περίπου είσαι ισότιμος και ισοδύναμος με τη γερμανική οικονομία. Και αφού κάθε κυβερνητικό προσωπικό φρόντισε να μετατρέψει τον τόπο σε στάχτες και αποκαΐδια, τώρα πλήρωνε, γονάτισε, παρακάλεσε, χάιδεψε. Γλείψε, μασκαρά!

Και όσοι ισχυρίζονται ότι για όλα φταίει ο Τσίπρας είναι τουλάχιστον ανόητοι. Για να μην πω αδιάβαστοι και μικροσυμφεροντολόγοι. Ποιος φλόμωσε το Δημόσιο; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Ποιοι πριμοδότησαν τον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι!

Ποιοι σε οργασμική συνουσία με τους μεσάζοντες και τα λαμόγια; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι.

Ποιοι ευνόησαν τη φοροκλοπή; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Ποιοι ξάφρισαν τα ασφαλιστικά ταμεία; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι. Και ποιοι εφάρμοσαν αυτό το τριτοκοσμικό παραγωγικό μοντέλο; Οι πράσινοι και οι γαλάζιοι!

Και τώρα; Η κοινωνία τρομοκρατημένη. Να φύγουμε από το ευρώ; Θεούλη μου, όχι, δεν το αντέχω. Δεν το μπορώ! Καταστρόφα. Να μείνουμε στο ευρώ. Πάση θυσία. Να τα δώσουμε όλα!

Ποια όλα; Να κουρέψουμε τις συντάξεις. Να ψαλιδίσουμε τους μισθούς. Να ξεπουλήσουμε τη δημόσια περιουσία. Να περπατάμε στα τέσσερα. Να σερνόμαστε σαν τους γυμνοσάλιαγκες!

Να κατεβάσουμε τα σώβρακα. Να, χερ Σόιμπλε. Τα κατέβασα όλα. Ελα να με «πάρεις» από πίσω. Να σου δώσω και τη γυναίκα μου. Να σου δώσω τα χέρια και τα πόδια μου. Αν επιμένεις, σου δίνω και την κόρη μου. Αντε και τον γιο μου!

Για το ευρώ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τις Βρυξέλλες. Για το Βερολίνο. Πάρτε τα όλα. Και τον Παρθενώνα. Και τα μουσεία. Και τα αγάλματα. Και τα οικόπεδα. Και τις παραλίες. Και τα βουνά. Ολα τα δίνω. Αρκεί το ευρώ να μη χάσω!

Γονατισμένος! Διασυρμένος! Κατεστραμμένος! Εξαθλιωμένος! Διακορευμένος! Τελειωμένος!

Τι είσαι μωρέ; Το πτυελοδοχείο του Σόιμπλε. Τι άλλο είσαι μωρέ; Ο καμπινές της Κριστίν Λαγκάρντ! Τι άλλο; Ο καρπαζοεισπράκτορας των Σλοβάκων! Τι άλλο; Ο Φιλιππινέζος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ!

Και τι άλλο; Ο αρχιμαλάκας των Βρυξελλών. Αλλά πού ’σαι, να ξέρεις, αρχιμαλάκας με ευρώ!


--------------------
[πηγή]

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Δημοψήφισμα: Επτά κρίσιμες μέρες.- Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Κυριακή, Ιουνίου 28, 2015
Δημοψήφισμα: Επτά κρίσιμες μέρες. Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση η πολύ σκληρή μάχη των επόμενων επτά ημερών μπορεί να κερδηθεί.
 

1. Το πρωί του Σαββάτου ο ελληνικός λαός ξύπνησε σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη. Το «όχι» του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του στο ιταμό τελεσίγραφο των δανειστών έβγαλε- επιτέλους- τη χώρα από την κινούμενη άμμο όπου την είχε βυθίσει ο κάκιστος συμβιβασμός της 20ής Φεβρουαρίου. Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σενάρια οικονομικής πολιορκίας, κοινωνικής πόλωσης και πολιτικής ανωμαλίας βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Περνάμε απολύτως κρίσιμες ώρες, που απαιτούν απ’ όλους μας ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, καθολική στράτευση και κυρίως αποφασιστικότητα.

2. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου- όχι βέβαια στρατιωτικού, αλλά οικονομικού, πολιτικού και ψυχολογικού. Αυτόν τον πόλεμο δεν τον ξεκίνησαν ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του- ίσα ίσα, έκαναν το παν για να τον αποφύγουν, παραχωρώντας πολύτιμο πολιτικό έδαφος, χρήμα και χρόνο στον αντίπαλο. Τον πόλεμο τον ξεκίνησαν, από την επομένη κιόλας της 25ης Ιανουαρίου, οι ξένοι επικυρίαρχοι, με μια προσπάθεια μεταμοντέρνου πραξικοπήματος, που ενδέχεται να καταγραφεί από την Ιστορία ως πολιτικό πείραμα πρώτης γραμμής, πολύ διαφορετικής μορφής, αλλά ανάλογης σημασίας με εκείνο του Πινοτσέτ, εναντίον της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας στη Χιλή. Από τα χαράματα του Σαββάτου, η ελληνική κυβέρνηση πήρε τα όπλα της και μπήκε κι αυτή σ’ έναν πόλεμο που δεν επέλεξε, αποφεύγοντας την  ύστατη στιγμή την ταπεινωτική παράδοση. Όμως δεν μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο η κυβέρνηση ή τα κόμματα που τη στηρίζουν. Τον πόλεμο μπορεί να τον δώσει πραγματικά και να τον κερδίσει μόνο ο οργανωμένος λαός. Η εβδομάδα προς το δημοψήφισμα είναι η πρώτη, καθοριστικής σημασίας για το μέλλον, μάχη αυτού του πολέμου. Εδώ θα κριθούν όλοι.

3. Το ψυχόδραμα της «διαπραγμάτευσης», που κράτησε πέντε μήνες, ήταν εν πολλοίς η σύγκρουση δύο αυταπατών. Η διαπραγματευτική ομάδα της κυβέρνησης είχε την αυταπάτη ότι οι δανειστές θα υποχωρήσουν, έστω και την ύστατη στιγμή, προσφέροντας μια κακή μεν, πλην πολιτικά διαχειρίσιμη συμφωνία, αφενός μεν γιατί θα φοβούνταν το οικονομικό κόστος της ρήξης, αφετέρου δε λόγω των εσωτερικών τους αντιθέσεων ή και των αντιθέσεών τους με τις ΗΠΑ. Η πλευρά των δανειστών, συνηθισμένη από την εύκολη παράδοση των Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλου, πίστευε ότι και ο Αλέξης Τσίπρας είναι κουτάβι που γαυγίζει, αλλά δεν δαγκώνει. Ότι στο τέλος, με το πιστόλι του bankrun στον κρόταφο, θα παραδινόταν άνευ όρων και θα υπέγραφε μια συμφωνία που θα διέλυε την κυβέρνηση και το κόμμα του, για να δρομολογήσει τη μετατροπή ενός ακρωτηριασμένου ΣΥΡΙΖΑ σε νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία, όμηρο των νέων κυβερνητικών του εταίρων, όπως το ΠΟΤΑΜΙ. Κι οι δύο πλευρές συμπεριφέρθηκαν σαν τους επιβάτες της κλινάμαξας, που δεν ξυπνούν παρά την ώρα της σύγκρουσης. Και η σύγκρουση ήρθε.

4. Μέχρι την τελευταία στιγμή, η διαπραγματευτική ομάδα της κυβέρνησης έκανε το παν για να αποφύγει τη σύγκρουση. Η πρόταση των 47 σελίδων που κατέθεσε αποτελούσε Μνημόνιο με υφεσιακά μέτρα οκτώ δις ευρώ. Κρατούσε ωστόσο δύο στοιχεία που την έκαναν- ίσως- οριακά διαχειρίσιμη: κάποια στοιχειώδη κοινωνική δικαιοσύνη στον επιμερισμό των βαρών («να πληρώσουν οι πλούσιοι, και όχι τα συνήθη υποζύγια») και κάποια δέσμευση ουσιαστικής ελάφρυνσης για το χρέος. Το ισχυρότατατο μέτωπο ΔΝΤ- Σόιμπλε αφαίρεσε και τα δύο αυτά στοιχεία, καθιστώντας σαφέστατο ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν οικονομικής, τεχνοκρατικής φύσης, αλλά ξεκάθαρα πολιτικό: να ταπεινωθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά ο Τσίπρας, η κυβέρνησή του και κυρίως ο ελληνικός λαός, αυτό το απείθαρχο στρατιωτάκι που δεν λέει να κάτσει στη σειρά του και βάζει τρελές ιδέες ανυπακοής και ανταρσίας στους υπόλοιπους υποτελείς. Με άλλα λόγια, εκβίασαν τον Αλέξη Τσίπρα να περάσει τον Ρουβίκωνα όχι μόνο χωρίς τα όπλα του, αλλά και χωρίς τα ρούχα του. Προς τιμήν του, δεν το έκανε.

5. ΑΝ γίνει το δημοψήφισμα και ΑΝ κερδηθεί- δύο πολύ μεγάλα ΑΝ- θα αποτελέσει δρόμο χωρίς γυρισμό, για την κυβέρνηση, το λαό και τη χώρα. Ήδη, με την προσωρινή έστω ρήξη με τους δανειστές, κάηκε και η απαράδεκτη πρόταση των 47 σελίδων και η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται από τίποτα, όπως δεν δεσμεύονται από τίποτα οι αντίπαλοι. Ο κόσμος που θα ψηφίσει ΟΧΙ στη συμφωνία των δανειστών θα ξέρει πάρα πολύ καλά, ανεξάρτητα από το περιορισμένο ερώτημα του δημοψηφίσματος, ότι το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ βρίσκεται ούτως η άλλως μπροστά μας και- είτε το βλέπει ως επιβεβλημένη, λυτρωτική έξοδο από το θάλαμα βασανιστηρίων του κ. Σόιμπλε, είτε ως το μη χείρον έναντι της αιώνιας λιτότητας- θα είναι έτοιμος να το αποδεχθεί αν καταστεί εκ των πραγμάτων αναγκαία. Το κυριότερο, τα καταιγιστικά γεγονότα της εβδομάδας που έρχεται, η πόλωση και οι συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα, θα παρασύρουν και τα δύο στρατόπεδα σε μια δίνη ριζοσπαστικοποίησης. Την 6η Ιουλίου θα βρεθούμε, ούτως ή άλλως, σε μια άλλη Ελλάδα, με μια άλλη Αριστερά και έναν άλλο λαό- για το καλύτερο ή το χειρότερο.

6. Ακριβώς γιαυτό το λόγο, οι δανειστές και τα ελληνικά κέντρα πραγματικής εξουσίας θα κάνουν το παν για να μη γίνει το δημοψήφισμα (κι αν δεν τα καταφέρουν, για να το κερδίσουν, επιστρατεύοντας κάθε νόμιμο και βρώμικο μέσο). Η απόφαση του Eurogroup για τερματισμό του προγράμματος και ο αναμενόμενος τερματισμός του ELA στις τράπεζες, σημαίνουν απλούστατα επιτάχυνση του bankrun, ώστε οι πολίτες να πάνε στις κάλπες με κλειστές τράπεζες και επιβολή capital controls (Το τελευταίο δεν είναι τόσο τραγικό: λίγοι θα υποφέρουν αν μπορούν να σηκώσουν από την τράπεζα «μόνο» 500 ευρώ τη μέρα, άλλωστε η Κύπρος δεν έζησε και την Αποκάλυψη με capital controls επί δύο χρόνια). Ο ιταμός αποκλεισμός Βαρουφάκη από τη συνεδρίαση του Eurogroup από τους Ντάισελμπλουμ- Σόιμπλε (τον οποίο αποδέχτηκαν, ρουφώντας τη μύτη τους, τα ανθρωπάκια που τους πλαισιώνουν) ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι η Ελλάδα ήδη βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός ευρώ, για να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει τους «αγανακτισμένους πολίτες». Οι Γάλλοι έχουν δικαίωμα να λένε ΟΧΙ στο ευρωσύνταγμα κι οι Βρετανοί έχουν δικαίωμα να κάνουν δημοψήφισμα με το ερώτημα της απόσυρσης από την ΕΕ, χωρίς κανείς να τολμά να αμφισβητήσει τη δημοκρατία και την κυριαρχία τους. Αλλά ένα ελληνικό δημοψήφισμα για μια εξοντωτική οικονομική συμφωνία είναι αιτία πολέμου.

Στην προσπάθεια ματαίωσης του δημοψηφίσματος και δημιουργίας κλίματος πολιτικής ανωμαλίας, Σαμαράς και Βενιζέλος προσπάθησαν να εμπλέξουν και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κ. Παυλόπουλος, ένας συντηρητικός πολιτικός, ο οποίος ωστόσο απέφυγε, παρά τις τρομερές πιέσεις, να βάψει τα χέρια του με αίμα το Δεκέμβρη του 2008, δεν διανοείται να περάσει στην πολιτική Ιστορία του τόπου σαν καινούργιος Γλύξμπουργκ των καινούργιων Ιουλιανών.

7. Σε κάθε περίπτωση, η πολύ σκληρή μάχη των επόμενων επτά ημερών μπορεί να κερδηθεί. Η άθλια στάση των δανειστών και του ντόπιου υπηρετικού προσωπικού τους έχει συσσωρεύσει τεράστια οργή και ριζοσπαστικοποίηση σε ένα μεγάλο μέρος τόσο των εργατικών, όσο και των μεσαίων στρωμάτων που ασφυκτιούν. Το στρατόπεδο του ΟΧΙ διαθέτει τρία πολύ ισχυρά, στο συνδυασμό τους, χαρτιά- την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων απέναντι σε διεθνείς τοκογλύφους και Έλληνες ολιγάρχες, της δημοκρατίας απέναντι στους νεοπραξικοπηματίες και της εθνικής κυριαρχίας απέναντι σε όσους καθηλώνουν την Ελλάδα σε ρόλο αποικίας χρέους. Η ρήξη με το ιερατείο των Βρυξελλών θα προκαλέσει αναταραχή στις αγορές και σοβαρά πολιτικά προβλήματα των κυβερνώντων, ιδίως στις χώρες της περιφέρειας. Σε λίγο θα δουν ότι το ΟΧΙ δεν είναι το «Κούγκι» κάποιων απελπισμένων. Είναι, μπορεί να γίνει, όπλο σε ένα ασύμμετρο πόλεμο, από τον οποίο έχουν κι αυτοί πολλά να χάσουν.

8. Αυτό προϋποθέτει, πρώτον, αποφασιστικότητα και γερά νεύρα- κάτι που δεν έδειξαν οι δηλώσεις Βαρουφάκη από τις Βρυξέλλες, όπου εμφάνισε το δημοψήφισμα κάτι σαν απλό διαπραγματευτικό ατού, που μπορεί να αποσυρθεί ανά πάσα στιγμή, αν μας φέρουν κάτι σαν το κείμενο των 47 σελίδων.

Δεύτερον, αποφασιστικές κινήσεις της κυβέρνησης για τον έλεγχο από την πλευρά της της Τράπεζας της Ελλάδας και των συστημικών τραπεζών, ώστε να διαχειρισθεί, εν ανάγκη με έκτακτα μέτρα, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρισκόμαστε.

Τρίτον, την άμεση κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα, με επιτροπές του «όχι» σε όλη την Ελλάδα, στηριγμένες στο σύνολο των μαχόμενων, λαϊκών δυνάμεων, με συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, εκστρατεία γειτονιά τη γειτονιά, δρόμο το δρόμο, σπίτι το σπίτι.

Τέταρτον, τις γενικές γραμμές του πολιτικού και κοινωνικού σχεδίου για  την Ελλάδα της 6ης Ιουλίου: ο ελληνικός λαός είναι σε θέση να κατανοήσει την ανάγκη να αναλάβει ρίσκα, να σηκώσει άγκυρα για «αχαρτογράφητα νερά», όπως μας λένε, όταν η μόνη εναλλακτική λύση που του προσφέρουν είναι να μείνει εσαεί καθηλωμένος στα βρώμικα νερά, σ’ αυτό το λιμάνι της αγωνίας, όπου τον βομβαρδίζουν καθημερινά χωρίς να έχει έξοδο κινδύνου. Για να το κάνει, όμως, θα πρέπει τα ρίσκα που θα πάρει να είναι ανάλογα με τα οφέλη που θα προσδοκά, έτσι ώστε ο φόβος του άγνωστου να υπερκεραστεί από τη θετική ελπίδα μιας Ελλάδας της δικαιοσύνης και της κυριαρχίας, όπου ο ίδιος ο λαός της θα είναι καπετάνιος στο καράβι της ζωής του.

--------------------

Οι 10 Μικροί Σόϊμπλε

Κυριακή, Ιουνίου 28, 2015
Οι 10 Μικροί Σόϊμπλε
Την άλλη Κυριακή ο ελληνικός λαός θα απαντήσει.

Τον μεγάλο Σόϊμπλε και στους μικρούς Σόϊμπλε εντός της χώρας.

Η απόφαση του Πρωθυπουργού τους ξάφνιασε.

Οι βυθισμένοι στην ρουτίνα “του υπογράφω τα Μνημόνια” και ύστερα με του δημοσιογράφους μου κάνω πλύση εγκεφάλου στον κόσμο, ώστε να παραμείνω στην εξουσία, ξαφνιάστηκαν, πετάχτηκαν όρθιοι.

Ο λαός θα στείλει στα σπίτια τους όσους ακόμα επιμένουν ότι οι δικοί τους πολιτικοί ήταν οι σωστοί.

Τι ζητούν οι μικροί Σόϊμπλε;

Να συνεχίσει η νέα κυβέρνηση να κάνει αυτά που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και έπεσε;

Αν ο λαός ήθελε την πολιτική του Σαμαρά, ποιος ο λόγος να ψηφίσει τον Τσίπρα;

Ότι και να συμβεί, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της ερχόμενης Κυριακής, θα είναι υπέρ του Πρωθυπουργού.

Είναι κίνηση ματ.

Ας υποθέσουμε ότι οι ξένοι τα μαζεύουν και αποσύρουν τις προτάσεις τους, όπως ήδη διακινούν τέτοιες πληροφορίες οι δημοσιογράφοι του Mega.

Θα είναι νίκη του.

Αν στο δημοψήφισμα πάρει συντριπτική πλειοψηφία το ΟΧΙ, συρρικνώνεται η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το Ποτάμι, που στηρίζουν την υπερψήφιση κάθε συμφωνίας, όποιας συμφωνίας.
Δηλαδή, τα κόμματα της αντιπολίτευσης στηρίζοντας το ΝΑΙ, στηρίζουν νέα περικοπή μισθών, νέα περικοπή συντάξεων, απόλυτη διάλυση της μικρομεσαίας τάξης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καταστροφικό Φ.Π.Α. για τον τουρισμό.

Ένα ισχυρό ΟΧΙ θα δρομολογήσει εξελίξεις στα κόμματα τους, τα οποία θα πρέπει να αλλάξουν αρχηγούς και πολιτικές.

Με την κίνηση λοιπόν αυτή ο Τσίπρας, θέλει να φανερώσει στον ελληνικό λαό, ότι πίσω από τα μισόλογα της αντιπολίτευσης κρύβεται η απόλυτη και πλήρης υποταγή σε ότι διατάσουν οι ξένοι.

Με τον τρόπο αυτό τους θέτει εκτός μάχης.

Την άλλη Κυριακή, ο ελληνικός λαός θα θέσει τα όρια του καινούργιου πολιτικού τοπίου, το οποίο θα αποσαφηνιστεί στις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν.

Το σάπιο σκηνικό της μεταπολίτευσης θα μπει στο μουσείο του παρελθόντος.

Παράλληλα με την κίνηση αυτή ο Τσίπρας, ενώνει τις φωνές διαφωνίας στο εσωτερικό του κόμματος του και της κυβέρνησης του, βάζοντας τους όλους σε μάχη ιδεολογική με τους εκβιαστές. 

Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να μικραίνει. Πρέπει να αναστραφεί η ίδια αυτή καταστροφική πορεία.

Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να ακολουθεί τον δρόμο που χάραξε ο Παπανδρέου.

Δεν μπορεί οι θεσμοί να συνεχίσουν την πλήρη αποικιοποίηση της χώρας. Με το δημοψήφισμα αυτό θα βγουν οι μάσκες όλων. Και των απλών ανθρώπων.

Τι πραγματικά θέλουμε; Πρέπει να απαντήσουμε.

Αυτός που θα ψηφίσει ΝΑΙ, θα πρέπει να ξέρει πλέον ότι θα κοπεί η σύνταξη του και σταδιακά θα φτάσει στα 280 Ευρώ, ίσως και κάτι λιγότερο. 

Αν το επιθυμεί ας ψηφίσει ΝΑΙ. 

Ακόμα και αν ένας λαός θέλει να αυτοκτνήσει ομαδικά ή να οδηγηθεί στον αργό δημοσιονομικό θάνατο που του επιβάλλουν, δεν μπορείς να του το απαγορεύσεις.

Οφείλεις ως κυβέρνηση να το στηρίξεις.

Εκείνο που δεν μπορείς να στηρίξεις, είναι να σε ψηφίζει ο λαός να μην υπογράψεις Μνημόνιο και εσυ να λες υπέγραψα διότι με πιέσαν πάρα πολύ.

Θα αρχίσουν τώρα στα κανάλια να μιλούνε για την έξοδο από το Ευρώ, για την δραχμή που έρχεται, για τον δειλό Τσίπρα που δεν θα σταθεί δίπλα στους θαρραλέους Παπανδρέου, Σαμαρά, Παπαδήμο και Καρατζαφέρη, για την ανευθυνότητα της κυβέρνησης που αντιμιλάει στην Λανγκάρτν.

Θα δείχνουν συνέχεια βενζινάδικα και ΑΤΜ, από την Δευτέρα ουρές στα σουπερ μάρκτ για ρύζια και μακαρόνια, θα διαλέγουν τα πρόσωπα που κάνουν δηλώσεις, σύμφωνες με τις απόψεις τους και θα μοντάρουν ξανά την ιστορία όπως τους συμφέρει.

Αφήστε τους να βγάλουν αφρούς. Θα πάρετε την ‘εκδίκηση’ σας την Κυριακή το βράδυ, όταν θα είναι υποχρεωμένοι να διαβάσουν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος.

Τότε θα δείτε την χλωμάδα στα πρόσωπα των 10 Μικρών Σόϊμπλε.

Τέλος, στο ερώτημα, τι θα γίνει μετά την απόφαση του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, η απάντηση υπάρχει.

Πρώτον, αν υπάρξει ισχυρό ΟΧΙ, η αντιπολίτευση δεν μπορεί να συνεχίσει να συντάσσεται με την γραμμή του Δ.Ν.Τ.

Δεύτερον, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν τους ότι ο ελληνικός λαός θέλει να παραμείνει στο Ευρώ και ζητάει από τους Ευρωπαίους να βρουν μία άλλη πολιτική, η οποία να τους επιτρέπει να ζήσουνε και να αποπληρώσουν εκείνο το χρέος που μπορούν.

Δεν είναι δυνατόν η Ευρώπη να έχει μία πολιτική.

Δεν είναι δυνατόν να εκλέγονται μόνοδεξιές φιλελεύθερες κυβερνήσεις.

Δεν μπορεί να ισχύουν οι απόψεις του Σόϊμπλε σε όλο τον κόσμο.

Δεν μπορεί να μην υπάρχουν ιδιαιτερότητες στις χώρες. 

Δεν μπορεί να παγορεύεται σε μία χώρα να εξετάζει για το πως διογκώθηκε το έλλειμα της.

Η εξεταστική για το χρέος ήταν αυτή που οδήγησε την Λανγκάρντ στην αλλαγή στάσης.

Ήθελε να εξαναγκάσει την κυβέρνηση να υπογράψει, αμέσως μετά να χάσει την δεδηλωμένη και είχαν έτοιμο τον Θεοδωράκη για Πρωθυπουργό.

Την ανατροπή αυτή την σχεδίαζαν εδώ και καιρό.

Ο Τσίπρας σιωπηλός περίμενε διαπραγματευόμενος μέχρι την τελευταία στιγμή.

Τώρα ήρθε η ώρα της αλήθειας.

Δεν μπορεί να σταθεί μία Ευρώπη επιμένοντας σε μία μόνο πολιτική και μάλιστα απολύτως καταστροφική και αυτί διαπιστωμένο από όλους. Εχθρούς και φίλους.

Του Λάκη Λαζόπουλου

-----------------------

Another Brick in the Eurozone ή εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ΑΤΜ

Κυριακή, Ιουνίου 28, 2015
Another Brick in the Eurozone ή εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ΑΤΜ
Πλέον, έχουν ειπωθεί και γραφτεί τα πάντα. Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να προσφέρει ένα ακόμα άρθρο. Μάλλον τίποτα. Τι άλλο να πεις γι’ αυτήν την Ευρώπη των «Σόιμπλε»;

Τι να πεις γι’ αυτήν την Ελλάδα των προσκυνημένων και επίορκων; Αυτών που αποζητούν δικαίωση για τα εγκλήματά τους, στην εξαθλίωση των Ελλήνων και στην άνευ όρων παράδοση της χώρας. Στην ολοσχερή μετατροπή της σε αποικία χρέους.

Για τι πράγμα να γράψεις; Για Δημοκρατία και Εθνική ανεξαρτησία; Για ελεύθερους ανθρώπους; Έλληνες, Ιταλούς, Ισπανούς, Γάλλους και όλους τους λαούς που ονειρευτήκαμε μια Ενωμένη Ευρώπη;

Τι να πεις για τη ζωή όλων μας που έγινε γκρίζα και πικρή; Το χειρότερο δεν είναι τα χρώματα και οι γεύσεις που χάθηκαν. Είναι ότι θέλουν να βάλουν τα όνειρα των λαών στην παρανομία. Ναι, στην παρανομία. Γιατί αυτοί που ονειρεύονται κάποια στιγμή θα ονειρευτούν και την απελευθέρωσή τους και τότε θα θελήσουν να αποτινάξουν όσα τους πνίγουν.

Οι λέξεις για το ιερατείο της ΕΕ και τους ντόπιους υπαλλήλους τους έγιναν αδειανά πουκάμισα. Γι’ αυτούς, εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ΑΤΜ. «Η τέχνη είναι η μόνη εναπομένουσα πολέμιος της ισχύος που κατήντησε να έχει στους καιρούς μας η ποσοτική αποτίμηση των αξιών». Αυτά είχε πει (μεταξύ άλλων) ο Οδ. Ελύτης στην απονομή του Νόμπελ.

Αντί για ένα ακόμα άρθρο, θα ακολουθήσω αυτά που είπε. Θα το κάνω αλληγορικά με την ελπίδα οι συμπατριώτες μου να κατανοήσουν την αλληγορία. Ίσως και να αναγνωρίσουν τους «Σόιμπλε» και τις «Μέρκελ» στα πρόσωπα.

Another Brick in the Wall



We don't need no education
We don’t need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

We don't need no education
We don’t need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

Ουσιαστικά το δημοψήφισμα είναι για την Δημοκρατία, την Εθνική ανεξαρτησία, την αποφυγή της μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους. Ας υψώσουμε το ανάστημά μας έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην λένε τα λόγια από το πρώτο μέρος στο μουσικό έργο των Pink Floyd «The Wall».

Daddy’s flown across the ocean.
Leaving just a memory
A snap shot in the family album
Daddy what else did you leave for me?
Daddy what you leave behind for me?
All in all it was just a brick in the wall
All in all it was all just a bricks in the wall

Μετάφραση



Ο μπαμπάκας έχει πετάξει πέρα από τον ωκεανό
Αφήνοντας μόνο μία ανάμνηση
Μία φωτογραφία της στιγμής στο οικογενειακό άλμπουμ
Μπαμπάκα τί άλλο άφησες για μένα;
Μπαμπάκα τί άφησες πίσω για μένα;
Τελικά ήταν μόνο ένα τούβλο στον τοίχο
Τελικά ήταν μόνο τούβλα στον τοίχο.


---------------------
[πηγή]

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Η δικιά μου απάντηση είναι ξεκάθαρη και είναι ΌΧΙ

Σάββατο, Ιουνίου 27, 2015
Ήταν 8 του Φλεβάρη όταν ο Αλέξης Τσίπρας έκλεινε τις προγραμματικές του δηλώσεις λέγοντας μεταξύ άλλων “είμαστε σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουμε μέχρι τέλους”. Από τότε κύλησε πολύ νερό, με πολλά λάθη στο εσωτερικό αλλά και σωστές κινήσεις που υπήρχαν στις υποσχέσεις του, και πολλές υποχωρήσεις στο εξωτερικό αλλά και συνεχή προσπάθεια για να καταφέρει κάτι καλύτερο από ό,τι του πρόσφεραν, από ό,τι οι άλλοι θα είχαν υπογράψει δίχως αντίρρηση. Πολλά, πάρα πολλά ίσως μπορούμε να καταλογίσουμε στον πρωθυπουργό, όχι όμως ότι δεν διαπραγματεύτηκε, ότι δεν έβγαλε το λάδι στους δανειστές, ότι δεν υπήρξε το σκληρό καρύδι που δεν περίμεναν, ότι έβγαλε ποτέ -απ’ την άκρη του μυαλού του έστω- πως κουβαλάει μαζί του και τον καθαρό λόγο της αριστεράς. Πέντε μήνες και φτάσαμε στο χτες, στο απροχώρητο, στο σκληρότερο τελεσίγραφο των, τάχα μου, εταίρων μας.
Τι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας; Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό που τον λοιδόρησαν όταν συγκινούνταν προφέροντάς το στις 8 Φλεβάρη: υπηρέτησε το Σύνταγμα της χώρας. Όταν κάθε άλλη εναλλακτική εξαντλήθηκε, κατέφυγε σε αυτό και στον λαό που από αυτό ορίζεται ως κυρίαρχος. Με δημοψήφισμα του δίνει πρώτη φορά τη δυνατότητα, μετά από σαράντα χρόνια, να ξαναορίσει με άμεση απόφασή του το μέλλον του. Το δίλημμα; Ναι ή όχι στην πρόταση των δανειστών. Η δικιά μου απάντηση είναι ξεκάθαρη και είναι όχι.

  • Όχι γιατί πρώτη φορά μου δείχνουν ότι με σέβονται.
  • Όχι γιατί πρώτη φορά μετά από δεκαετίες κάποιος Έλληνας πολιτικός δε βγαίνει στο εξωτερικό με το κόμπλεξ του κατώτερου συγγενή απ’ το χωριό.
  • Όχι γιατί δε θέλω η ψήφος μου να συμβάλλει στη διαιώνιση των αδικιών, στα βάρη πάντα στους φτωχούς, πάντα στους αδύναμους.
  • Όχι γιατί είμαι ένας απ’ το 1,5 εκατομμύριο ανέργων που δημιούργησαν τα ναι των προηγούμενων.
  • Όχι γιατί τα διαβάσματά μου, οι ποιητές, οι φιλόσοφοι και οι συγγραφείς που με διαμόρφωσαν, με πείθουν να μην φοβάμαι τίποτα όταν υποστηρίζω τα ιδανικά μου.
  • Όχι γιατί αυτό είναι η αξιοπρέπεια: να διαλέγω εγώ πώς θα παλέψω για τη ζωή μου και πώς εν τέλει θα τη ζήσω.
  • Όχι γιατί κοιτάζω σε κανάλια και πολιτικούς ποιοι υποστηρίζουν το ναι και τρέχω με σιγουριά για το σωστό μου απέναντι.
  • Όχι γιατί γεωγραφικά είμαι στην Ευρώπη, ιδεολογικά όμως είμαι σε όλο τον πλανήτη, δεν έχω ανάγκη την υποταγή για να μείνω εκεί.
  • Όχι γιατί είκοσι χρόνια τώρα έχω φάει τις σόλες των παπουτσιών μου σε πορείες και συγκεντρώσεις υποστηρίζοντας κι άλλα όμοια όχι όπως στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, στην παράδοση του Οτσαλάν, στον πόλεμο στο Ιράκ, στην αστυνομική ασυδοσία (απ’ τον θάνατο του Γρηγορόπουλου ως των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ), στην εξόντωση των Παλαιστίνιων, στους φράχτες της Ευρώπης, στα μνημόνια, στους φασίστες της Χρυσής Αυγής.
  • Όχι γιατί δεν ξεχνάω ότι το ευρώ ή η δραχμή είναι ένα εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής. Ένα απλά εργαλείο στην υπηρεσία μας κι όχι εμείς στη δικιά του.
  • Όχι γιατί μια ακόμη υπογραφή θα στείλει κι άλλους φίλους μου κι άλλους γνωστούς μου μετανάστες στο εξωτερικό ζώντας κάπου που δε θα θέλουν, μακριά από όσους θέλουν.
  • Όχι γιατί είναι κάτι αρνήσεις που δεν τις φτάνουν όλα τα ναι του κόσμου. Είναι κάτι αρνήσεις που συστήνονται στο ξημέρωμα πεταλούδες και τις βρίσκει το βράδυ δράκους.
  • Όχι γιατί είμαι αριστερός. Με γνώση και συναίσθηση της σοβαρότητας της απόφασής μου θα πάω να ψηφίσω, με σφιγμένη γροθιά θα αγωνιστώ απέναντι σε όσα δύσκολα θα έρθουν και την ίδια σφιγμένη γροθιά θα υψώνω για να υπενθυμίζω στους δικούς μου ότι όσο δε με απογοητεύουν, όσο με υπολογίζουν θα είμαι δίπλα τους.
------------------------
[πηγή]

Όταν δάκρυσε η Ιστορία … Της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Σάββατο, Ιουνίου 27, 2015
Όταν δάκρυσε η Ιστορία … Της Κατερίνας Ακριβοπούλου
Εκείνοι με τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα κι εμείς με τις παρακαταθήκες μας, καταχωρισμένες στη συλλογική συνείδηση και το ομαδικό θυμικό, χωρίς ενοχές και συμπλέγματα.

Εκείνοι οικονομικοί εγκληματίες κατά συρροή κι εμείς θύματα κατ΄εξακολούθηση. Τώρα όμως τιμωροί, δίκαιοι και δικαιωμένοι.

Αγριεύτηκαν και αγρίεψαν τα τάγματα των εθελόδουλων, μόλις κατάλαβαν ότι πήγε στράφι η προπόνηση στον πάγκο των Βρυξελλών, τις τελευταίες ημέρες. Προσδοκώντας » ανάσταση νεκρών», καραδοκούσαν για αποτυχία η οποία θα οδηγούσε σε εκλογές, όπου θα κατέβαιναν από κοινού, ως ευρωπαϊκό μέτωπο. Αλλά το δημοψήφισμα ήρθε κατακούτελα και έχασαν έτσι κάθε πρόσχημα, οι «μένουμε Ευρώπη- Γερμανία». Ταυτόσημες  και οι τρεις ανακοινώσεις ( Ν.Δ. ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) βγαλμένες από το ίδιο εργαστήριο. Τρομοκρατικές, ανεύθυνες και επικίνδυνες, καθώς με τη σπέκουλα και την κακοήθεια, έστειλαν τον κόσμο νυχτιάτικα στα ΑΤΜ και τα βενζινάδικα.

Και δεν βρέθηκε ένα κανάλι να πει ότι για να διακοπεί η χρηματοδότηση του Ντράγκι, απαιτούνται οι ψήφοι από τα 3/5 των μελών του συμβουλίου της ΕΚΤ και των 17 κεντρικών τραπεζιτών και το κυριότερο η υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης. Έσπευσαν να αναμεταδώσουν τις υστερικές αντιδράσεις της BILD κατά της Ελλάδας , αλλά κουβέντα για τη διαβεβαίωση του Bloomberg ότι τη Δευτέρα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα οι ελληνικές τράπεζες.

Χαρακτήρισαν διχασμό την προσφυγή στο λαό, δείχνοντας πόσο τον περιφρονούν και αποκαλύπτοντας πόσο τον φοβούνται. Έσπερναν φήμες ότι απειλεί με παραίτηση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ θα προκηρύξει εκείνος το δημοψήφισμα, ή ότι διαφωνεί η Ζωή Κωσνταντοπούλου, την ώρα που η Πρόεδρος της Βουλής έκανε συγκινημένη δηλώσεις, έξω από το Μαξίμου!

Η μεταμεσονύκτια ανακοίνωση του πρωθυπουργού για το  δημοψήφισμα – αφού είχε κλείσει η wall street- είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πολιτική πρωτοβουλία ιστορικής σημασίας και μια ηγετική κίνηση ευρύτατου βεληνεκούς, που θα μνημονεύεται για χρόνια ως καταλύτης εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη.

Είναι η ένεση που χρειαζόταν η Ελληνική Δημοκρατία και η ανάσα που χρειαζόμασταν οι πολίτες της, για να βγούμε από την ταπείνωση, το τέλμα, την αμηχανία, το φόβο και την παράλυση.
Είναι η αφορμή να ξαναζήσει η Ελλάδα το μεγαλείο των αγώνων του 114 που έγινε 120 και ορίζει με δυο γραμμές την πεμπτουσία της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Αξιοπρέπειας. Το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, πρωταρχικό μέλημα και ζωτική ανάγκη κάθε ελεύθερου πολίτη:

 2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Είναι η υπόμνηση των φράσεων του Αλέξη  Τσίπρα στις προγραμματικές, τότε που έσπασε η φωνή του και η καρδιά μας:

«Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την ιστορία μας. Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού. Είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού. Ερχόμαστε μέσα από τις σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού και γι’ αυτό θα τον υπηρετήσουμε μέχρι τέλους. Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας» .

Είναι η στιγμή που δάκρυσε η Ιστορία από περηφάνεια και χωρίς προκατάληψη…


---------------------
[πηγή]

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Αξιοπρέπεια - Αυτή η συμφωνία δεν πρέπει να περάσει!

Τετάρτη, Ιουνίου 24, 2015
Αξιοπρέπεια - Αυτή η συμφωνία δεν πρέπει να περάσει!
Η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε νέο Μνημόνιο, αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε επειδή υποσχέθηκε πως θα καταργήσει τα Μνημόνια και θα εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Η συμφωνία -με τις προτάσεις που έκανε η ελληνική κυβέρνηση- παρουσιάζεται ως βέβαιη, και τώρα θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή.

Δηλαδή, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων θα πρέπει να πάνε τώρα στη Βουλή, και να ψηφίσουν υπέρ αυτών για τα οποία κατηγορούσαν με λύσσα επί πέντε χρόνια τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Αν αυτή είναι η «πρώτη φορά αριστερά», θα είναι και η τελευταία.

Αυτή η συμφωνία δεν πρέπει να περάσει.

Όταν εκλέγεσαι με σύνθημα την ελπίδα και την αξιοπρέπεια, πρέπει να έχεις αξιοπρέπεια.

Διαφορετικά, είσαι απατεώνας και άθλιος.

Και είσαι ακόμα πιο άθλιος επειδή υποστηρίζεις πως είσαι αριστερός, επικαλούμενος αγώνες αριστερών που δεν ζουν πια.

Η μια επιλογή για τον Αλέξη Τσίπρα είναι η προκήρυξη δημοψηφίσματος για τη συμφωνία.

Το δημοψήφισμα είναι δημοκρατικό και θα επιβεβαιώσει τη λαϊκή κυριαρχία, την οποία προβλέπει το Σύνταγμα αλλά όλες οι κυβερνήσεις το ξεχνάνε.

Κάτι μου λέει πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάει τη συμφωνία στη Βουλή αλλά σε δημοψήφισμα. Αν έχει ένστικτο επιβίωσης, αυτό θα κάνει. Η ευθύνη της συμφωνίας τον ξεπερνάει.

Η δεύτερη επιλογή είναι η παραίτηση.


Του Pitsirikos


(Έγραφα χθες:-Είναι κρίμα να έχεις ιδρώσει τη φανέλα για 90 λεπτά και στις καθυστερήσεις να βάζεις αυτογκόλ όταν θα μπορούσες να πάρεις την παρτίδα και να γράψεις ιστορία... -Κύριοι Συριζαίοι σας ψηφίσαμε για να εφαρμόσετε το πρόγραμμά σας, αν η ΕΕ δεν σας το επιτρέπει να τους καταγγείλετε δημόσια, μην προσπαθείτε όμως να μας χρυσώσετε το χάπι, γίνεστε καταγέλαστοι...-Μόνη ελπίδα, οι δανειστές να ζητήσουν επιπλέον μέτρα, που θ'αναγκάσουν τον Τσίπρα να τ' αρνηθεί, αλλιώς ψυχή βαθιά...
Αυτά.
AMOR 24/6/2015)



---------------------
[πηγή]

20.000 λεύγες υπό την Ύφεση (ή μια χαμένη ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά)

Τετάρτη, Ιουνίου 24, 2015
20.000 λεύγες υπό την Ύφεση (ή μια χαμένη ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά)
Κρατώντας μια επιφύλαξη (για τους τύπους) ώσπου να ολοκληρωθεί η συμφωνία (με τον φόβο ότι όσες αλλαγές γίνουν, θα γίνουν επί τα χείρω) δεν μπορεί κανείς παρά να παραδεχθεί ότι πρόκειται για μια ήττα, ήττα ιστορικών διαστάσεων.

Η προσπάθεια του κ. Σακελλαρίδη, φέρ’ ειπείν, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (λέγοντας ότι «αυτήν τη φορά γίνεται άλλη κατανομή των βαρών» και ότι «άλλες κατηγορίες του πληθυσμού, διαφορετικές απ’ τις συνήθεις θα επωμισθούν τα βάρη») δεν στέκει παρά στο κενό. Εν πρώτοις δεν υπάρχει «πληθυσμός», υπάρχουν τάξεις. Και θίγονται όλες. Διότι τα μέτρα αυτά είναι φορομπηχτικά, υφεσιακά και αντιπαραγωγικά.

Θίγουν τους εργάτες. Κρατάνε τους ανέργους στην ανεργία. Θίγουν τους εργαζόμενους. Θίγουν τους επιχειρηματίες, κυρίως τους μικρομεσαίους. Καταστρέφουν κι άλλο τη μεσαία τάξη. Τώρα, αν θίγουν ή αν δεν θίγουν τους μπουρζουάδες, ποσώς. Δεν παράγουν οι μπουρζουάδες τον πλούτο, απλώς τον νέμονται. Ομως όσοι παράγουν τον πλούτο, απ’ αυτά τα μέτρα θίγονται σκληρά και όχι ευάριθμοι καταστρέφονται.

Ως χθες, η κυβέρνηση άφηνε να φαίνεται ότι σώζει τουλάχιστον τους μισθούς και τις συντάξεις, ότι σώζει το Ασφαλιστικό και ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια «υποσχετική» για το χρέος. Λυπάμαι, αλλά ούτε αυτά έγιναν κατορθωτά. Οι μισθοί και οι

συντάξεις μειώνονται (διά των αυξήσεων στις κρατήσεις, τις εισφορές και τους φόρους), το Ασφαλιστικό

παραπέμπεται για «νέα μεταρρύθμιση» (όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό στα... ευρωπαϊκά) τον Οκτώβριο (όταν θα έχει γυρίσει από τις διακοπές του στα νερά της Στυγός ο Προκρούστης). Οσο

για το χρέος, χαιρετίσματα από τις ελληνικές καλένδες. Λυπάμαι, αλλά αντιθέτως προς τον Γιάνη με ένα νι, η ήττα αυτή κρατάει τα δύο ταυ που διαθέτει στο ακέραιο. Και αφορά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Διότι η Ευρώπη φαίνεται σαν να πυροβολεί τα πόδια της (δια)σύροντας στη σκλαβιά και την εξουθένωση ένα κράτος-μέλος της, ενώ στην πραγματικότητα οικοδομεί την επόμενη φάση της σε ένα τοπίο τρόμου και αθλιότητας.

Οχι, η Ευρώπη δεν θα καταρρεύσει τώρα (απέφυγε τη ρήξη με την Ελλάδα), αλλά καταρρέει ήδη, διότι διαμορφώνει τη μελλοντική της δομή με τον πιο απάνθρωπο και συνάμα ηλίθιον τρόπο. Αυτό το πρωθύστερο των έργων της την τρώει ήδη.

Οσο για την Ελλάδα, η διατήρηση λόγου χάριν (ακόμα και η επαύξηση) του ΕΝΦΙΑ είναι το λιγότερο. Η Ελλάδα συνεχίζει να βαδίζει στο βαθύ τούνελ της λιτότητας. Και της ύφεσης. Που, αν δεν αλλάξει κάτι, θα αποδειχθεί μακρά οδός απανδόκευτος για πολλά χρόνια ακόμη. Κι αυτό η Ελλάδα το παθαίνει στα χέρια της Αριστεράς. Αν κάτι τέτοιο εν τέλει ολοκληρωθεί, τότε η Αριστερά δεν θα αφήσει πίσω της μια παρακαταθήκη, μιαν ανολοκλήρωτη προσπάθεια και μιαν ανεκπλήρωτη προσδοκία, αλλά μια χαμένη ιστορική ευκαιρία.

Των οίκων ημών εμπιμπραμένων ο ελληνικός λαός στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να σβήσει τη φωτιά. Κι ύστερα βλέπουμε. Για την ώρα, το μόνον που βλέπουμε είναι ότι τα σπίτια μας συνεχίζουν να σιγοκαίγονται. Και ανάταξη της χώρας, στη χόβολη δεν γίνεται...

ΥΓ.: Εννοείται ότι οι κουκουλοφόροι και μπαχαλάκηδες που επετέθησαν εναντίον όσων διαδήλωναν υπό το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» δεν είναι τίποτε άλλο από φασίστες (ανεγκέφαλοι, χαλαστές, προβοκάτορες, αλλά πάνω απ’ όλα φασίστες).

 Του Στάθη


---------------------
[πηγή]

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Στηρίξτε την Επιτροπή Αλήθειας

Κυριακή, Ιουνίου 21, 2015
Στηρίξτε την Επιτροπή Αλήθειας
Κάλεσμα στήριξης των εργασιών και του προκαταρκτικού πορίσματος της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που απέδειξε γιατί η Ελλάδα “δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρώσει το χρέος” υπογράφουν χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.

Σε ανακοίνωσή της η πρωτοβουλία για τη στήριξη του έργου της επιτροπής εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση. Διαβάστε την και υπογράψτε για να μην αποσιωπήσουν το έργο της.

Στους λαούς της Ευρώπης και ολάκερου του κόσμου,

Σε όλες εκείνες και όλους εκείνους που απορρίπτουν τις πολιτικές λιτότητας και δεν δέχονται να πληρώνουν ένα δημόσιο χρέος που μας στραγγαλίζει ενώ συνάφθηκε χωρίς εμάς και ενάντια σε εμάς.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κάλεσμα, συμπαραστεκόμαστε στον ελληνικό λαό που, με τη ψήφο του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, ήταν ο πρώτος στην Ευρώπη και στο βόρειο ημισφαίριο που απέρριψε τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται στο όνομα της αποπληρωμής ενός δημόσιου χρέους που έχει συναφθεί από τους «από πάνω» χωρίς το λαό και ενάντια στο λαό.  Ταυτόχρονα,  εκτιμούμε ότι η δημιουργία, με πρωτοβουλία της Προέδρου του ελληνικού Κοινοβουλίου, της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας, συνιστά ένα ιστορικό γεγονός κεφαλαιώδους σημασίας όχι μόνο για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου!

Πράγματι, αυτή η Επιτροπή, που αποτελείται από εθελοντές πολίτες που ήλθαν από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, θα βρει μιμητές σε άλλες χώρες.  Καταρχήν, επειδή το πρόβλημα του χρέους είναι μια μάστιγα που χτυπάει σχεδόν παντού στην Ευρώπη και στο κόσμο. Κατόπιν, επειδή υπάρχουν πια πάρα πολλά εκατομμύρια πολίτες που, δίκαια, θέτουν μερικά στοιχειώδη και συνάμα θεμελιώδη  ερωτήματα σχετικά με αυτό το χρέος:

«Τι απόγινε το χρήμα του τάδε δανείου, με ποιους όρους συνάφθηκε το δείνα δάνειο; Πόσοι τόκοι πληρώθηκαν, με ποιο επιτόκιο, πόσο τμήμα του δανείου ήδη αποπληρώθηκε; Πώς διογκώθηκε το χρέος παρόλο που δεν είδαμε το χρώμα του χρήματος; Ποιο δρόμο πήραν τα κεφάλαια; Σε τι χρησίμεψαν; Ποιο μέρος τους καταχράστηκε και γιατί;»

Και επίσης: «Ποιος δανείστηκε και στο όνομα ποιανού; Ποιος δάνεισε και ποιος ήταν ο ρόλος του; Πώς βρέθηκε μπλεγμένο το Κράτος, με ποια απόφαση, που λήφθηκε με ποια αρμοδιότητα; Πώς τα ιδιωτικά χρέη έγιναν «δημόσια»; Ποιος προώθησε σχέδια μαϊμούδες, ποιος έσπρωξε, ενθάρρυνε, ποιος κέρδισε από αυτά; Ποια εγκλήματα διαπράχτηκαν με αυτά τα χρήματα; Γιατί δεν αποδίδονται αστικές, ποινικές και διοικητικές ευθύνες;».

Όλα αυτά τα ερωτήματα θα αναλυθούν λεπτομερώς από την ειδική Επιτροπή που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Προέδρου της Ελληνικής Βουλής. Αυτή η Επιτροπή έλαβε επίσημη εντολή να συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που συνδέονται  με τη δημιουργία και την υπερβολική διόγκωση του δημόσιου χρέους  και να τα υποβάλλει σε ενδελεχή  επιστημονική εξέταση  προκειμένου να ορίσει ποιο μέρος του μπορεί να ταυτοποιηθεί ως  χρέος άνομο ή παράνομο ή απεχθές ή δυσβάσταχτο, και αυτό τόσο στην περίοδο των Μνημονίων, από το Μάιο 2010 μέχρι τον Ιανουάριο 2015, όσο και στη διάρκεια των προηγούμενων ετών.  Πρέπει επίσης να δημοσιεύει συγκεκριμένες πληροφορίες, προσβάσιμες σε όλους τους πολίτες, να τεκμηριώνει δημόσιες τοποθετήσεις, να προκαλεί την ευαισθητοποίηση του ελληνικού πληθυσμού, της διεθνούς κοινότητας και της διεθνούς κοινής γνώμης, και τέλος να επεξεργάζεται  επιχειρήματα και αιτήματα σχετικά με τη  διαγραφή του.

Θεωρούμε ότι είναι το πιο στοιχειώδες  δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη να ζητήσει και να του δοθούν καθαρές και συγκεκριμένες απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Εκτιμούμε επίσης ότι η άρνηση να δοθούν απαντήσεις συνιστά άρνηση δημοκρατίας και διαφάνειας από μέρους εκείνων των «από πάνω»  που εφεύραν και χρησιμοποιούν το «σύστημα-χρέος» για να κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.  Και ακόμα χειρότερα: Πιστεύουμε ότι διατηρώντας με κάθε μέσο το μονοπώλιο του δικαιώματος να αποφασίζουν για τη τύχη της κοινωνίας, οι «από πάνω» στερούν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ανδρών και γυναικών,  όχι μόνο από το δικαίωμα να αποφασίζουν, αλλά κυρίως από το δικαίωμα να πάρουν  στα χέρια τους τόσο τις δικές τους τύχες όσο και την τύχη της ανθρωπότητας!

Να γιατί, και με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση ανάγκης, απευθύνουμε σε όλους τους πολίτες, άνδρες και γυναίκες, στα κοινωνικά κινήματα, στα οικολογικά και φεμινιστικά δίκτυα και κινήματα, στα εργατικά συνδικάτα και στους πολιτικούς σχηματισμούς που απορρίπτουν  αυτή τη νεοφιλελεύθερη και όλο και λιγότερο δημοκρατική και ανθρώπινη Ευρώπη το εξής κατεπείγον κάλεσμα:

Εκδηλώστε την αλληλεγγύη σας σε αυτή την Ελλάδα που αντιστέκεται υποστηρίζοντας τώρα και έμπρακτα την Επιτροπή  Αλήθειας του ελληνικού δημόσιου Χρέους καθώς και το έργο της για την ταυτοποίηση του παράνομου, άνομου, απεχθούς ή/και δυσβάσταχτου μέρους αυτού του χρέους.
Υπερασπιστείτε την  ενάντια στις επαίσχυντες επιθέσεις που υφίσταται από εκείνους που, στην Ελλάδα και στο κόσμο, έχουν συμφέρον να κρατήσουν καλά καταχωνιασμένη την αλήθεια για το «σύστημα-χρέος».

Λάβετε ενεργά μέρος στις διαδικασίες λογιστικού ελέγχου από πολίτες, που αναπτύσσονται τώρα παντού στην Ευρώπη και αλλού.

Δικτυώστε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη σας, επειδή μόνον αυτή η υποστήριξη  και μόνον αυτή η διεθνής αλληλεγγύη είναι σε θέση να εξουδετερώσουν  το σχέδιο των ισχυρών  να προκαλέσουν ασφυξία στην Ελλάδα που παλεύει ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς: τις πολιτικές λιτότητας και το χρέος που μας στραγγαλίζει!

Απέναντι σε ένα έμπειρο, καλά συντονισμένο, οπλισμένο με τεράστιες εξουσίες και κυρίως, αποφασισμένο να πάει μέχρι τέρμα την επίθεσή του ενάντια σε όλες και όλους εμάς που αποτελούμε τη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών μας, εμείς δεν μπορούμε να έχουμε τη πολυτέλεια να αντισταθούμε χωριστά, ο καθένας στη γωνιά του.

Ας ενώσουμε λοιπόν τις δυνάμεις μας σε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στην Ελλάδα που αντιστέκεται και ας προσφέρουμε την υποστήριξή μας στην ελληνική Επιτροπή Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους, δημιουργώντας ανάλογες επιτροπές λογιστικού ελέγχου του χρέους παντού όπου αυτό είναι δυνατό.

Ο αγώνας του ελληνικού λαού είναι και δικός αγώνας και η νίκη του θα είναι και δικιά μας νίκη καθώς η ισχύς μας βρίσκεται στην ενότητά μας!




---------------------------

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΗΛΙΘΙΟΙ

Σάββατο, Ιουνίου 20, 2015
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΗΛΙΘΙΟΙ
Υπήρχαν πάντα οι «αυτοί». Καμία έκπληξη, λοιπόν, σχετικά με τη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα με αίτημα να εξαθλιωθούν ακόμη περισσότερο οι πολλοί για να κερδίσουν οι λίγοι. Απόγονοι εκείνων που το ’41 έλεγαν «ευτυχώς ήρθαν να μας σώσουν οι Γερμανοί» και αντίγραφα εκείνων που στα Δεκεμβριανά προσκυνούσαν τον στρατηγό Σκόμπυ. Πάντα θα υπάρχουν «αυτοί» και πάντα η Ιστορία θα τους κρύβει για να μη ζούμε μέσα στη ντροπή οι υπόλοιποι. 

Οι «αυτοί» είναι οι πεμπτοφαλαγγίτες που υπόσχονται στους πολιορκητές πως τίποτε δεν θ’ αλλάξει και ότι μπορούν να πολιορκούν ήσυχοι. Είναι η απόδειξη ότι ο κίνδυνος για την ελευθερία μπορεί άνετα να μην κυκλοφορεί μόνο με μαύρα μπλουζάκια και ξυρισμένο κεφάλι, αλλά να φοράει κουστούμια και να έχει μαλλί κομμωτηρίου.

Διότι την Πέμπτη στο Σύνταγμα αυτό φώναξαν όσοι συμμετείχαν στη γιορτή των εν Ελλάδι γερμανών χριστιανοδημοκρατών. Φώναξαν την πίστη τους στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, στο φασισμό των τραπεζών, στα κέρδη των φοροφυγάδων, στην περαιτέρω εξαθλίωση των εργαζομένων, στον αφανισμό των συνταξιούχων. Φώναξαν «Ζήτω και Χάιλ η νέα γερμανική αυτοκρατορία». Συνειδητά το έπραξαν, κανένα άλλοθι ηλιθιότητας.

Οι «αυτοί» συστήνονται ως φιλελεύθεροι, ευρωπαϊστές, υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς και της ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα. Ποιος αρμοδιότερος να τους απαντήσει άραγε από τον πρόεδρο των Ιταλών βιομηχάνων που μόλις προχτές τα έχωσε στον Ιταλό πρωθυπουργό λέγοντας: «Είναι αποκαρδιωτικό το ότι η Ιταλία δεν καλείται, πλέον, σε σημαντικές ευρωπαϊκές συναντήσεις. Στην Ευρώπη υπάρχει μια διαρχία που αποτελείται από την Γερμανία και την Γαλλία και δεν βρίσκω σωστή την διαρχία αυτή». Ο πρόεδρος των Ιταλών βιομηχάνων ενοχλείται από την ηγεμονία της Γερμανίας, αλλά «αυτοί» οι τριτοκλασάτοι γιάπηδες είναι ενθουσιασμένοι.

Δυστυχώς αυτό το είδος που κατέβηκε την Πέμπτη στο Σύνταγμα είναι η τραγικότερη απόδειξη της ευρωπαϊκής παρακμής. Η Ευρώπη στα μυαλά τους δεν είναι Ιστορία, δεν είναι σύνθεση πολιτισμών, δεν έχει κανένα ανθρωπιστικό στοιχείο. Η Ευρώπη στα μυαλά τους είναι μόνο ένα κέρμα που το ρίχνεις στις slot machines του Ποταμιού και της ΝΔ, σου βγάζει τρεις σημαίες της Ε.Ε. και αναβοσβήνει η επιγραφή του τζακ ποτ «Συγχαρητήρια είσαι ευρωλάγνος!!!!». 

Οι «αυτοί» που την Πέμπτη μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα θεωρούν ότι η Ευρώπη γεννήθηκε το 1999 μαζί και λόγω του ευρώ. Γι’ αυτό και ταύτιζαν τόσο ανοήτως το «Μένουμε Ευρώπη» με το «Μένουμε στην ευρωζώνη, μένουμε στο ευρώ». Λες και οι Άγγλοι δε μένουν στην Ευρώπη, επειδή έχουν εθνικό νόμισμα. Το ίδιο και οι Σουηδοί. Όμως είναι τόσο υπερήφανοι «ευρωπαίοι» επειδή χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα με την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και το Κόσσοβο. 

Αν οι «αυτοί» πραγματικά είχαν και το παραμικρό ενδιαφέρον για την Ευρώπη και τις χώρες της, έστω για τη δική τους χώρα, τότε απλά θα την ήθελαν καλύτερη, ανθρώπινη, σοφότερη. Αλλά κυρίως ελεύθερη. Έκαναν ξεκάθαρο ότι δεν τους αφορά κάτι τέτοιο. Τους ενδιαφέρει το νόμισμα, το κέρδος, οι τράπεζες, η γερμανική κυριαρχία. Δικαίωμά τους. Και υποχρέωσή μας να σταθούμε απέναντί τους. Να προστατέψουμε ιδέες, δικαιώματα και ανθρώπους, από αυτούς που θέλουν να τα θάψουν όλα στη χωματερή της τραπεζοκρατίας. 

Έχουμε υποχρέωση να προστατευτούμε και να προστατέψουμε τα ιδανικά μας, με κάθε τρόπο. Χτες, ο πρώην υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης απείλησε ότι η λαοθάλασσα της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα βρίσκεται σε ετοιμότητα. Ελπίζω να το εννοούσε στα σοβαρά. Εδώ είμαστε, αν και δε νομίζω ότι o λαός του θα τολμήσει να βρέξει τις Louis Vuitton και τις Louboutin του σε θαλασσομαχίες. Πάλι σε κάναν αντισυνταγματάρχη von Scheiben θα τρέξει να κλαφτεί….

------------------

Και Α και ΟΥ μνημόνια παντού - Ένα φωτορεπορτάζ για τους Γιουνκερίστας της λιτότητας

Σάββατο, Ιουνίου 20, 2015

Και Α και ΟΥ μνημόνια παντού - Ένα φωτορεπορτάζ για τους Γιουνκερίστας της λιτότητας
Άστραψε η Μύκονος και βρόντηξε η Εκάλη την Πέμπτη στη συγκέντρωση του «Μένουμε Ευρώπη», που αποδείχθηκε εντέλει μια υπέροχη και διασκεδαστική συγκέντρωση, στην οποία θα μπορούσε κανείς να κάθεται σε μια γωνιά, να χαζεύει με τις ώρες και να γελάει με το θέαμα, αλλά και να δει από κοντά επιτέλους, μαζεμένους, πολλούς από αυτούς που ωφελήθηκαν από την κρίση. Δεν θέλαμε να φύγουμε. Αν δεν μας πίεζε ο χρόνος, θα καθόμασταν εκεί μέχρι να φύγει και ο τελευταίος «Ευρωπαίος».

Ήταν μια πολυφυλετική συγκέντρωση, με φυλές από εκείνες που θα συναντούσε κανείς μόνο στα γκαλά της πρέσβειρας καλής θελήσεως της Unesco κας Μαριάνας Βαρδινογιάννη ή σε βαφτίσια του Νίκου Χατζηνικολάου:







Κι εκεί που κοιτούσαμε δεξιά-αριστερά για να δούμε από που θα ξεπροβάλει και ο μπάτλερ με τα καναπεδάκια στο δίσκο, ακούγεται μια γυναικεία κολωνακιώτικη φωνή: «Ελάτε, ελάτε να κλείσουμε το δρόμο», την οποία ακολούθησαν διαδοχικά σφυρίγματα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ζύγωσε δίπλα σε αυτή την κυρία άλλη μια τέτοια μορφή, που παρότρυνε επίσης το κόσμο να κλείσουν το δρόμο:




Ενώ καμιά εικοσαριά μέτρα πιο δίπλα, άλλη μιά ευρωκομμαντάντε, της ίδια φυλής, σήκωνε κι αυτή το επαναστατικό λάβαρο για την κατάληψη του δρόμου:




Και κάπως έτσι ξεκίνησε η επανάσταση από τα σκαλάκια του Μετρό με προορισμό τους τσολιάδες, αφού πρώτα εκδιώχθηκαν τα σταλινικά περιστέρια:





Φυσικά από μια τόσο μεγάλη δεξίωση δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα ναρκωτικά:


ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΙΣ
Μετά την εκδίωξη και των τελευταίων σταλινικών περιστεριών, το χαρούμενο ευρωποίμνιο, μη νιώθοντας πια καμιά απειλή και σφυρίζοντας με πολύχρωμες σφυρίχτρες, άρχισε να κατακλύζει την Αμαλίας. Κάπου εκεί ανάμεσά τους σφύριζε πεντάχαρος και ο Μουρούτης, ο επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Σαμαρά:



Παίζει να ήταν και πρώτη φορά που άφηνε το twitter και τα υπόγεια της γαλάζιας μονταζιέρας, γι αυτό μάλλον άφησε κι αυτό το επαναστατικό μούσι. Αν φορούσε και τον μπερέ με το άστρο, φτυστός ο Τσε Γκεβάρα θα 'ταν. Ο εξεγερσιακός του οίστρος, όμως, διακόπηκε απρόσμενα όταν δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη Συγγρού, που τον ενημέρωνε ότι στην τελευταία δημοσκόπηση της ProRata τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας έπεσαν στο 13,5%:




Εκεί ήταν και ο τρελός ξεπλυμένος ακροδεξιός του χωριού, που εξακολουθεί να συνδυάζει την ναζιστόψυχη αρχαιοπληξία με τα πιο υγρά όνειρα της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπως και ο αδερφικός του φίλος «εγώ ήμουν ρε στο Μεγάλο Πεύκο»:



Εκεί ήταν και ο Γιάννης Πανούσης, όπως και ο Δρακουμέλ του Πανεπιστημίου Αθηνών:




Κάναμε λάθος. Ο Ξένιος Δένδιας τελικά είναι ο πρώτος -τώρα τελευταία τον μπερδεύουμε συνέχεια με τον Γιάννη Πανούση. Ο Κερκυραίος μεγαλοαστός, πρώτη φορά διαδηλωτής, που πριν κάνα δυο χρόνια εφάρμοζε αβέρτα την ατζέντα της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας, εκστομίζοντας αδιανόητες κοτσάνες για κάθοδο των Δωριέων και νέα άλωση, όταν δεν διέτασσε επιχειρήσεις σκούπα κατά σκουρόχρωμων και δεν εκκένωνε κοινωνικούς χώρους, διεκδικεί παράλληλα τον τίτλο του φιλελεύθερου ευρωπαϊστή.
Όσο γα τον Φορτσάκη, ο τόσο δημοκρατικός αυτός άνθρωπος και πάνω απ' όλα ακομμάτιστος, σάρωσε τα πάντα στην ολιγόμηνη θητεία του ως πρύτανης του ΕΚΠΑ (μετά από καμιά πενηνταριά ακόμα θητείες σε διάφορα πόστα που δεν θυμάται ούτε ο ίδιος) γινόμενος σύμβολο για τους απανταχού νεοφιλελέδες γιατί προσπάθησε να διώξει τα (αριστερά) κόμματα από το πανεπιστήμιο. Τόσο ακομμάτιστος που, λίγους μήνες μετά, τα παράτησε όλα για να καβατζώσει βυσματική υποψηφιότητα, με σίγουρη εκλογή, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας.

Από τη μεγάλη αυτή δεξίωση δεν θα μπορούσε να λήψει  φυσικά ο νεκροθάφτης των εργασιακών σχέσεων, ούτε και ο παγκόσμιος πρωταθλητής γυρολογίας των κομμάτων:



Το παρόν έδωσαν και διάφοροι ψευτοδιανοούμενοι:




Αλλά και άνθρωποι του μεροκάματου, όπως ο Γιώ'γος Σα'αντάκος του Mega -χ'όνια τώ'α στις υπη'εσίες τις διαπλοκής. Δεξιά τον βλέπουμε να παίρνει συνέντευξη από τον γκόμενο της εφοπλίστριας:




Φυσικά τα σελέμπριτις στη συγκέντρωση ήταν περισσότερα, αλλά αυτά ήταν από τα πιο λαμπερά που είχαν την τιμή να βρεθούν στο διάβα μας.

Αξίζει βεβαίως να αναφέρουμε ότι είδαμε και τη Σοφία Βούλτεψη, αλλά μέχρι να τη φωτογραφίσουμε είχε ήδη περάσει κάτω από τα πόδια μας και αμέσως μετά κάτω από τα πόδια των παραδίπλα παρευρισκομένων για να χαθεί πάλι κάτω από τα πόδια των παραπέρα και έτσι να εξαφανιστούν τα ίχνη της.


ΤΑ ΦΡΕΣΚΟΤΥΠΩΜΕΝΑ ΠΛΑΚΑΤ
Τα πλακάτ που κυκλοφορούσαν στη συγκέντρωση ήταν κι αυτά υπέροχα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν τυπωμένα σε τυπογραφείο, έχοντας μάλιστα επάνω τους και το logo του «Μένουμε Ευρώπη». Τα πλακάτ αυτά μεταφέρθηκαν μαζικά στη συγκέντρωση μέσα σε σακούλες κι από κει άρχισαν να διανέμονται στους παρευρισκόμενους. Μόνο ένας Ευρώς γνωρίζει από ποιά κονδύλια πληρώθηκαν:





Όσο για το περιεχόμενο των πλακάτ, πολλά φάνταζαν σαν μεταφράσεις στο google translator από σκόρπια κλισέ του Σόιμπλε και του Ντάισελμπλουμ. Όμως τα περισσότερα προέρχονταν από τον κοινό τόπο της αντιαριστερής συνθηματολογίας που εκφράζει τόσο τη Νέα Δημοκρατία, όσο και τη Χρυσή Αυγή, όσο και τα νεοφιλελεύθερα μορφώματα, όπως το Ποτάμι και το κόμμα του Τζήμερου.




Η αλήθεια είναι ότι στη αρχή μας μπέρδεψαν. Σκεφτήκαμε μήπως και πρόκειται για μαζική συγκέντρωση κυριλέ τροτσκιστών που θέλουν να επαναφέρουν την επαναστατική αλλαγή της 25ης Γενάρη στα ριζοσπαστικά της νάματα καταγγέλλοντας την σταλινική παρέκκλιση. Για παράδειγμα, το πλακάτ «Δεν θα γίνουμε η τελευταία σοβιετία» εξέφραζε ευθέως την αντίθεσή του στην επικράτηση του σοσιαλισμού σε μία μόνο χώρα. Δηλαδή, τι πιο ριζοσπαστικό από το πρόταγμα της διεθνιστικής επανάστασης που οφείλουν να ακολουθήσουν και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, σπάζοντας την καπιταλιστική περικύκλωση της Ελλάδας;
Ενώ η κυρία «Να μην περάσει ο σοσιαλφασισμός» υιοθετούσε χωρίς περιστροφές την βασική πολεμική του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας στον μεσοπόλεμο κατά των σοσιαλδημοκρατών, τους οποίους αποκαλούσε σοσιαλφασίστες.


Παρά ταύτα δεν έλειψαν και τα συνθήματα κατά του Γρηγόρη Ψαριανού:



Και μιας και αναφερθήκαμε στον Ψαριανό, κανείς ασφαλώς σε αυτή τη συγκέντρωση δεν θα ανεχόταν χαρακτηρισμούς όπως «δωσίλογος»  ή «γερμανοτσολιάς». Ούτε αυτοί που εμπνεύστηκαν και εκτύπωσαν τέτοια «ναιναίκικα» πλακάτ, ούτε αυτοί που τα περιέφεραν ενσυνειδήτως και υπερηφάνως:




Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΑΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Ένας σημαιοστολισμένος ελληνοευρωπαίος σπάει το άβατο του μνημείου του αγνώστου στρατιώτη και ανεβαίνει τα σκαλιά κατευθυνόμενος προς τον προαύλιο χώρο της βουλής. Οι αστυνομικοί απλά του κάνουν παρατήρηση -αν η κυβέρνηση ήταν «φιλοευρωπαϊκή», σαν αυτήν του Σαμαρά φερ' ειπείν, το κεφάλι του τώρα θα ήταν ανοιγμένο και θα νοσηλεύονταν ετοιμοθάνατος στην εντατική του Ευαγγελισμού:


Με το που γίνεται η live σύνδεση με το δελτίο του Mega και ξεκινάει την ανταπόκριση ο Γιώ'γος Σα'αντάκος, πέφτει σύρμα και γίνεται από τους συγκεντρωμένους ένα ομαδικό ντου στα σκαλιά με τελικό προορισμό το προαύλιο της βουλής. Πρώτη απ' όλους -«ευρωπαία» κι αυτή- η χρυσαβγονεοδημοκράτισσα Χριστίνα Σιδέρη:



Την παράνομη εισβολή των Γιουνκερίστας στο προαύλιο της βουλής ακολούθησε και υποστήριξε σχεδόν όλη η, κατά τα άλλα «νομιμόφρων», γαλάζια παράταξη. Εδώ για παράδειγμα βλέπουμε εκπροσώπους από όλες τις συνιστώσες της Νέας Δημοκρατίας. Της χρυσαυγίτικης, της νεοφιλελεύθερης και της ακροδεξιάς:


Κι εκεί που περιμέναμε να γίνει, όπως πριν μερικούς μήνες, ένας συντονισμένος αφηνιασμένος πανικός στα κανάλια και στα ΜΜΕ γενικότερα, με πηχυαίους τίτλους για την «πρωτοφανή εισβολή στο προαύλιο της βουλής», βγαίνει ο Πρετεντέρης χαρούμενος στο δελτίο του Mega και κάνει λόγο για μια «πολύ ωραία εικόνα» και «από τις ωραιότερες σκηνές, που σε κάνουν να ξαναποκτάς αισιοδοξία»:


Όλα βέβαια έχουν την εξήγησή τους. Στην παρούσα περίπτωση την εξήγηση δίνει η γνωστή αρχαιοελληνική ρήση «πες μου τι σεμινάρια παρακολούθησες για να σου πω τι δημοσιογράφος είσαι».



___________________________

Αν και ειρωνικά, ο Ανδρέας Πετρουλάκης περιγράφει την κοινωνική σύνθεση των Γιουνκερίστας περισσότερο εύστοχα απ' όσο θα μπορούσε να την περιγράψει ο οποιοσδήποτε αντιμνημονιακός αρθρογράφος:
«Αυτοί της Πέμπτης δεν είναι λαός. Είναι κυρίες με γόβα στιλέτο και ακριβές τσάντες, είναι στελέχη πολυεθνικών επιχειρήσεων, είναι γιάπηδες με ντιζάιν γραβάτες, είναι πλούσιοι χωρίς προβλήματα, είναι ευρωλιγούρηδες, είναι ψευτοδιανοούμενοι που τους κουράζει ο λαϊκισμός, είναι ενεργούμενα κομμάτων, είναι υπάλληλοι εκδοτών, είναι παπαγαλάκια, είναι εκπρόσωποι των δανειστών, είναι υπερασπιστές της πρότασης Γιούνκερ.»

Ακριβώς to the point, Ανδρέα Πετρουλάκη. Από μια επίτοπια αυτοψία, αυτοί ακριβώς διαπιστώσαμε κι εμείς ότι μαζεύτηκαν την Πέμπτη, άντε και κάποιοι σκόρπιοι ψεκασμένοι φτωχομπινέδες ευρωλιγούρηδες, όπως και κάποιοι με οπαδικά κριτήρια -«ψηφίζω, γιατί έτσι ψήφιζε ο μπαμπάς μου κι ο παππούς μου»- ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας.



----------------------------
(Από χθες μαζεύω φωτογραφίες και διάφορες ιδέες για ένα άρθρο σαν κι αυτό που αναδημοσιεύω εδώ. Όλα πήγαν στο βρόντο μόλις διάβασα αυτό το άρθρο στο Jungle Report... Στο βρόντο κι ο τίτλος που είχα επιλέξει [Οι ευρωδωσίλογοι σήκωσαν την παντιέρα της επανάστασης με μότο "Γερμανία δώσε κι άλλο λιτότητα στο λαό, αρκεί εμείς να είμαστε απέξω" (Φωτορεπορταζ)]. Για ...ακόμη μια φορά ήρθα αργοπορημένος, δεν πειράζει. Απλά πρόσθεσα μερικά φωτοστιγμιότυπα ακόμη, όπως κι ένα σημαντικό μου τουιτ, που περιέχει ξεδιάντροπα το κάλεσμα που κάνει το εργοδοτικό "σωματείο" της Eurobank. Μπράβο στο Jungle Report, μπράβο και στον Καρτέσιο, του οποίου το άρθρο επίσης αναδημοσιεύω! AMOR 20-21/6/2015)


-------------------------

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.