Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Για την Σοφία Λαμπίκη και τον Γιάννη Μακριδάκη - ηττηθήκαμε μεν αλλά δεν το βάζουμε κάτω, συνεχίζουμε...

Σάββατο, Απριλίου 09, 2016

Share

& Comment

Όταν μπαίνω στο φ/β, αυτόματα, το πρώτο που προσπαθώ είναι να βρω αναρτήσεις συγκεκριμένων ανθρώπων -λιγότερων των δακτύλων του ενός χεριού- και συγκεκριμένα τη Σοφία Λαμπίκη, τον Γιώργο Τυρίκο-Εργά, τον Μακριδάκη -που εδώ και καιρό έχει δυστυχώς σιωπήσει-, τον Χρήστο Αγγελάκο, την Κρυσταλία Πατούλη και τα ποιήματα του φίλου μου Γιάννη Τσίγκρα.

Χθες βράδυ κάθισα πάλι και περιδιάβαινα -τι άλλο-, τις αναρτήσεις της Σοφίας:
ήταν όπως πάντα μια και μία, έσταζαν αλήθεια και πικρία! Μα το σημαντικότερο είναι ότι όλες οι αναρτήσεις της είναι πρωτότυπες, τολμηρές, αθυρόστομες μα προπάντων παρέχουν και πρωτογενή πληροφόρηση, ακόμα κι όταν μιλάνε για τις γάτες ή τον σκύλο της!

Διαβάζοντας την πάλι εκείνη τη στιγμή, ήμουν τόσο εντυπωσιασμένος από την οξυδέρκεια, την πικράδα όσο και την δύναμη αυτής της γυναίκας, που ήθελα να το μοιραστώ με την γυναίκα και σύντροφό μου Αριστέα:
Της λέω λοιπόν -για πολλοστή φορά- αν ποτέ μπορέσουμε να πάμε Χίο, εκτός απ' τον Μακριδάκη θα προσπαθήσουμε να συναντήσουμε από κοντά και την Λαμπίκη.

Έπειτα της διαβάζω δυνατά μια ανάρτησή της, που μόλις είχα διαβάσει, και συμπληρώνω:

το 80-90% που παίρνω απ' το φ/β είναι σχεδόν πάντα Σοφία Λαμπίκη...!

Χαρά στα παιδιά που την έχουν Καθηγήτρια!

Γιατί τα γράφω όλ' αυτά: σήμερα, μόλις πριν λίγο διάβασα αυτό απ' την Σοφία στο φ/β:

"Για να καταλάβετε τί ματαίωση υπάρχει,σιώπησε κι ο Μακριδάκης.
Δεν μπορώ να γράψω τίποτε,μου είπε στο τηλ,ηττηθήκαμε.Ναι Γιάννη,εγώ είμαι η πρώτη ηττημένη αλλά για να το βουλώσω πρέπει να με θάψουνε σε μνήμα."

Εδώ και καιρό την είχα ρωτήσει γιατί σιώπησε ο Μακριδάκης και μου απάντησε ότι αυτό το κάνει συνήθως όταν συγκεντρώνεται να γράψει καινούργιο βιβλίο, κι έτσι ησύχασα.
Τώρα μαθαίνω ότι αισθάνεται ηττημένος.

Επειδή είμαι κι εγώ ένας απ' τους ηττημένους, -που αν και μια ζωή ανένταχτος αριστερός ψήφισα Συριζα τον γενάρη του 2015 και το φέρνω βαρέως-, τους θερμοπαρακαλώ να μην το βάλουν κάτω και να συνεχίσουν, καθένας απ' το μετερίζι του, τους χρειαζόμαστε όλοι.

Όσο ζούμε προσπαθούμε να διορθώσουμε τα λάθη μας, να πάμε μπροστά, όχι ο καθένας για την πάρτη του αλλά για την κοινωνία ολόκληρη.

Τα προβλήματα μεγαλώνουν και προπάντων το πελώριο θέμα των προσφύγων μεταναστών στην χώρα μας και στην Ευρώπη θα μας συγκλονίσει συθέμελα για δεκάδες χρόνια ακόμη: ήδη εμμέσως και υπογείως στρώνεται παντού το χαλί του ρατσισμού και του ανοικτού φασισμού.

Πρέπει να αντιδράσουμε πριν είναι πολύ αργά. Για τα παιδιά μας. Για τα εγγόνια μας.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.