Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αριστερά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αριστερά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Για τέτοιο εκφυλισμό και λίγα παίρνετε! - Του Νίκου Μπογιόπουλου

Τρίτη, Μαΐου 31, 2016
.....
    Ο ένας «θρηνεί». Αλλά ψηφίζει. Από αυξήσεις στα καύσιμα μέχρι αυξήσεις στα τηλέφωνα. 
    Ο δεύτερος «πονάει». Αλλά ψηφίζει. Από κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης.
    Ο τρίτος «θλίβεται». Αλλά ψηφίζει. Από την ιδιωτικοποίηση του νερού μέχρι την προκαταβολική απαλλαγή από νομικές ευθύνες των επιτετραμμένων του ξεπουλήματος. 
    Ο τέταρτος,  την ώρα που «στεναχωριέται» να ψηφίζει «κόφτες», κάνει συστάσεις στους κομμουνιστές στη Βουλή να είναι περισσότερο… μαρξιστές.       
    Ο πέμπτος, ένας από κείνους που πήρανε το 61% όχι του δημοψηφίσματος και το κάνανε 100% προδοσία, για να τιμωρήσει – όπως λέει – τους «Μένουμε Ευρώπη», ψηφίζει ανατιμήσεις στα μακαρόνια και στα εισιτήρια ΜΜΜ την ώρα που απαλλάσσει από ΕΝΦΙΑ τη Fraport.
    Η έκτη όχι μόνο δεν αισχύνεται για την αναδρομική επιστροφή του ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους, αλλά αποκαλεί τους γερόντους και φοροφυγάδες.
    Ο έβδομος και ο όγδοος ό,τι το βράδυ ψηφίζουν σαν «σωτήριο» και «αναγκαίο» το πρωί το καταγγέλλουν ως «αντισυνταγματικό» και «εγκληματικό».
    Η άλλη κάνει «χιούμορ» λέγοντας πως αφού αντέξαμε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας, ε, θα αντέξουμε και τα 99 χρόνια της εκποίησης, που αυτή ψήφισε.
    Τέτοιο «μπρίο». Τέτοια «αστειάκια». Μόνο να: Εδώ που – ως αναμενόταν – καταντήσανε, το καλαμπούρι έλαβε τέλος.
    Τουτέστιν – κι επειδή σ’ αυτόν τον κατήφορο χωρίς πάτο τα πολλά λόγια είναι περιττά: Εκπροσωπούν ό,τι πιο χαμερπές κυκλοφορεί στο πολιτικό στερέωμα. 
    Όχι μόνο γιατί ισοπεδώνουν ακόμα και τα ερείπια που άφησαν οι προηγούμενοι.
    Όχι μόνο γιατί διογκώνουν τα βάσανα του λαού και με την ξετσιπωσιά τους«ξεπλένουν» και «δικαιώνουν» ό,τι υποτίθεται θα «έσκιζαν».
    Αλλά γιατί όλα αυτά τα προωθούν πιάνοντας στο στόμα τους ξεδιάντροπα την λέξη «Αριστερά».
    Γιατί από τις πιο βρώμικες δουλειές που επιλέχτηκαν είναι αυτή: Επιλέχτηκαν και προσφέρθηκαν για  να διασύρουν την Αριστερά.
    Ας το πάρουν χαμπάρι: Όσο κακό κι αν επιδιώκουν να προκαλέσουν στις έννοιες, στο τέλος αυτό που θα μείνει να μνημονεύεται δεν είναι η λάσπη που ρίχνουν στην Αριστερά, αλλά  ο δικός τους πολιτικός εκφυλισμός.
    Όσο κι αν μαγαρίσουν τη λέξη, όσο κι αν συκοφαντήσουν το νόημά της, η Αριστερά ήταν και θα παραμένει τέτοια επειδή δεν υπέγραψε ποτέ δηλώσεις μετανοίας.
    Η Αριστερά, το πολιτικό και ηθικό της ανάστημα,  ουδεμία σχέση έχει με «αναμορφωμένα» ανθρωπάκια που υπογράφουν μετανοιωμένα δηλώσεις Μνημονίων.
    Η Αριστερά είναι τέτοια επειδή το δικό της περιεχόμενο, της συνέπειας, τηςαπροσκύνητης στάσης, της αταλάντευτης στράτευσης με το δίκιο και την αλήθεια, προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των αγώνων επί τις θυσίες εκατομμυρίων αγωνιστών. Δεν θα τους λερώσουν αυτά τα ανθρωπάκια.
    Όσο για τα ξεπουλημένα ανθρωπάκια, το δικό τους το «βάρος» η Ιστορία θα το μετρήσει  έτσι:
    Ο μισθουλάκος των 7.000 ευρώ που παίρνουν ως αντιμίσθιο για να ψηφίζουν – βολεμένοι πια – μνημόνια,  επί τους μήνες που θα στρογγυλοκάθονται γαντζωμένοι στη βουλευτική καρέκλα.
    Για τόσο «μετράει» ο πολιτικός τους εκφυλισμός. Έτσι μετριέται το πολιτικά χαμερπέςτης ύπαρξής τους. Με τα φράγκα.  
    Αλλά και πάλι, για το έγκλημα που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν, κάθε άλλο παρά άξιος είναι ο μισθός τους. Θα έπρεπε να τους δίνουν περισσότερα.  

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Τα κωλόπαιδα της Αριστεράς

Σάββατο, Απριλίου 23, 2016
Υπάρχουν κάποια κωλόπαιδα της Αριστεράς. Ορφανά. Ανέστια. Απροστάτευτα. Ανένδοτα. Ανέραστα κάθε ξουσίας. Ονειροπόλα.
Αυτά τα παιδιά, μικρά και μεγάλα διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς στο διάβα των καιρών. Αυτό το Ηθικό Πλεονέκτημα, δεν το εξαργύρωσαν ποτέ με κανέναν ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ.
Αναμεσά τους κάμποσοι διανοούμενοι που κουράστηκαν να κάνουν δηλώσεις κι όσα έχουν να πουν τα λένε τα κείμενα τους κι η ομιλούσα σιωπή τους. Οι ποιητές είναι χεσμένοι όπως έλεγε ο Καρούζος. Εχθρικοί παραμένουν οι "διαχειριστές" πάντα απέναντι στον ποιητή. Άσχετοι και άμοιροι τής ποίησης. Δόλιοι και καχύποπτοι απέναντι στην άρρητη αλήθεια.
Και όμως. Αυτά τα παιδιά κάποια στιγμή φαντάστηκαν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Ότι μια Αριστερά θα όρθωνε το μπόι της και θα έχτιζε τα δικά της τείχη απέναντι στους βιαστές. Ότι ποτέ αυτή η Αριστερά δεν θα δικαίωνε τον Πατριάρχη του καπιταλισμού στην Ιταλία, του Ανιέλλι που είπε:
"Ο Καπιταλισμός χρειάζεται την Αριστερά γιατί μόνο αυτή μπορεί να επιβάλλει τούς κανόνες του ανέξοδα."
Αυτά τα παιδιά που κινούνται πλέον στο περιθώριο της πολιτικής, κατάπληκτα με όσα ζουν και βλέπουν περίμεναν μια Αριστερά αλλιώτικη. Την Αριστερά που εγκολπώθηκε τον Μαρξ και τον Έγκελ αλλά και την αλήθεια των ποιητών που είναι ακατάδεκτοι της ευτέλειας κι ανυπότακτοι σε ό,τι το Σύστημα θεωρεί ως αυτονόητο. Την Αριστερά που ναι μεν δεν θα επιχειρούσε τη μεγάλη επανάσταση αλλά θα έκανε ένα βήμα στην υπέρβαση. Μια αντίσταση τέλος πάντων σε ό,τι κονιορτοποιεί την αξιοπρέπεια. Μια άρνηση απέναντι σε κάθε δυνάστη. Κάτι, που θ αναδείκνυε την Ελλάδα σύμβολο αντίστασης σε ό,τι διεφθαρμένο προτείνει ο Νεοφιλελευθερισμός.
Αυτά τα παιδιά είναι ας πούμε σαν τον Περικλή Κοροβέση που μοίραζε τη βουλευτική του αποζημίωση στους πρόσφυγες του Αγίου Παντελεήμονα και που οι πόρτες του ήταν πάντα ανοιχτές για τον επαίτη και τον άστεγο. Δεν άντεξε το Σύστημα τον Περικλή. Δεν αντέχει κανέναν σαν τον Περικλή.
Αυτά τα παιδιά παραμένουν εραστές του ωραίου και του αληθινού έτσι όπως άνθισε στο θερμοκήπιο του "ωραίου Πέτρου" της ΕΠΟΝ που δεν ήταν άλλος από το Μίμη Δεσποτίδη. Ήταν εκείνος που έδωσε σάρκα και οστά στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Για να φτάσει σήμερα η κυβερνώσα Αριστερά στο σημείο να ρίξει στα απόβλητα τον Πολιτισμό με ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να εμπνεύσουν ούτε και να προτείνουν.
Αυτά τα παιδιά έχουν φύγει από το σπίτι πια.
Γιατί δεν περίμεναν ποτέ ότι θα δουν να ξεσπιτώνονται νοικοκυριού κι’ ότι θα σέρνονται φαντάσματα του εαυτού τους στα κοινωνικά συσσίτια. Δεν περίμεναν ποτέ ότι γερόντια δεν θα ‘χανε να πάρουν τα φάρμακά τους κι ότι πολλοί απ’ αυτούς θα έτειναν χέρι ελεημοσύνης. Δεν περίμεναν ποτέ ότι η χώρα τους θα ‘βγαινε έτσι στη ψυχρά στο σφυρί. Ούτε ότι σαραντάρηδες πτυχιούχοι θα ζούσαν από την πενιχρή σύνταξη των γονιών τους. Κι αντ’ αυτού ν’ ακούς για εκατομμυριούχους υπουργούς που ξέχασαν να δηλώσουν το πόθεν έσχες κι άλλους να ψάχνουν διάφορα τερτίπια για ν αποφύγουν την απολογία. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ η Αριστερά μας.
Αριστερά είναι μόνο αυτά τα κωλόπαιδα. Είναι αυτά που φέρουν στο DNA τους τη σπίθα μιας άλλης Ελλάδας που έχουν εγκολπωθεί τον Φεραίο. Που ξέρουν καλά ότι οποίος τα έχει χάσει όλα δεν έχει άλλο τίποτα να χάσει. Ελενάκια αβόλευτα κι αδούλωτα είναι που αποδέχτηκαν τη Διαθήκη του ποιητή. Εκείνη που λέει:
Αντισταθείτε σ αυτόν πού χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: Καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ αυτόν πού γύρισε στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός
Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών, στον κοντό άνθρωπο του γραφείου, στην εταιρία εισαγωγαί-εξαγωγαί, στην κρατική εκπαίδευση, στο φόρο, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αυτής τής Αριστεράς Διαθήκης είναι αποδέκτες και εκτελεστές. Γιατί αυτή είναι και η παρακαταθήκη όσων ετελεύτησαν στα μαρμαρένια αλώνια για τη λευτεριά της πατρίδας, όσων αποχαιρέτησαν για πάντα τον ήλιο στη γνωστή χαράδρα, όσων είναι θαμμένοι στις αγριάδες της Γυάρου κι όσων θάφτηκαν κάτω από ένα σωρό κοτρόνια μ΄ έναν ξύλινο σταυρό δίχως όνομα.

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Μετά και το 3ο Μνημόνιο: ας πάρουμε τα δικά μας μέτρα! - Του Γιώργου Κολέμπα

Τρίτη, Οκτωβρίου 13, 2015
Είναι σε όλους πια καθαρό ότι υπάρχουν «εμείς» και «αυτοί». Η κοινωνική συναίνεση έχει σπάσει ανεπιστρεπτί και έχουμε «τέλος εποχής». Το πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας στη χώρα - που στηριζόταν μέχρι τώρα στη συναίνεση της μεσαίας τάξης - αμφισβητείται από την πλειοψηφία της, που περνά στους «από κάτω» της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθε ο καιρός να βοηθήσουμε όλοι να καταρρεύσει ανεπιστρεπτί. 
Να μη θεωρούμε ότι τη λύση θα τη δίνουν οι κάθε φορά νέες εκλογές και ο νέος "ηγέτης" Τσίπρας με το «νέο» εξελισσόμενο σε "κεντροαριστερά" κόμμα του.
Να σταματήσουμε να είμαστε αντικείμενα διαχείρισης της πολιτικής, καταναλωτές των πολιτικών των κομμάτων και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!
Ας αρνηθούμε να πληρώνουμε το οτιδήποτε προς το υπάρχον ακόμα "κράτος τους"!
Ας μη θεωρούμε φτώχεια την έλλειψη των χρημάτων "τους", το να μη μπορούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα "τους"! 
Ας μη δεχθούμε σαν ανεργία την έλλειψη μισθωτών θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις τους! 
Ας απορρίψουμε την "ανάπτυξή τους" και το καταστροφικό μέλλον που ετοιμάζουν για τις μελλοντικές γενιές και τη φύση! 
Ας μη ξοδευόμαστε πια μόνο σε ειρηνικές ή μη ειρηνικές πορείες, συλλαλητήρια και "μητροπολιτική βία", που "αυτοί" είτε μπορούν και αγνοούν, είτε τις αντιμετωπίζουν με όλο και μεγαλύτερη κρατική βία, προκαλώντας τη διαιώνιση του κύκλου της βίας. Ας δρούμε με μεθόδους αυτοάμυνας και αντιστρέφοντας τα μέσα της οικονομικής ασφυξίας πάνω μας, να πετύχουμε την κατάρρευση των λειτουργιών των μηχανισμών του κράτους τους! 
Ας αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες, δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγγύης, ομάδες παραγωγών, συναιτερισμούς και συνεργατικές ομάδες, να μετατρέπουμε τις επιχειρήσεις που κλείνουν, σε επιχειρήσεις κοινωνικής, αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας με αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους σε αυτές και παραγωγή που να ικανοποιεί τις κοινωνικές βιοτικές ανάγκες. Να δημιουργήσουμε νέες μονάδες παραγωγής κοινωνικής βάσης. Να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες ανταλλαγές, δημιουργώντας "τοπικά νομίσματα" και εναλλακτικούς θεσμούς χρηματοδότησης, κ.λπ, κ.λπ.!
Ας δημιουργήσουμε κινήσεις πολιτών με τη μορφή "δημοκρατίας εν δράσει", που παρεμβαίνοντας στη τοπική κοινωνία και στη τοπική αυτοδιοίκηση θα δημιουργήσουν θεσμούς άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα και θα μετατρέψουν τους σημερινούς ΟΤΑ σε θεσμούς αυτοκυβέρνησης! 
Ας απορρίψουμε "το παγκόσμιο χωριό" και τη παγκοσμιοποίηση και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη, τοπικοποιημένη, οικολογική αμεσοδημοκρατική κοινωνία της ισοκατανομής πόρων και εξουσιών! 
Ας αρχίσουμε να οικοδομούμε τις δομές της σε σχέση απόρριψης, αντιπαράθεσης και ρήξης με τις δομές του κράτους τους! 
Ας αποφασίσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα για τη μετάβαση στη μετά την "ανάπτυξη" και τον καπιταλισμό εποχή!
Τι περιμένουμε; Δεν υπάρχουν «σωτήρες»!
Αποδείχθηκε στην πράξη ότι όλο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς και των εναπομεινάντων πρασίνων, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Και δε θα το αντιμετωπίσουμε όσο η πλειοψηφία των νεοελλήνων-που ανήκει στη μεσαία τάξη-δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής στο προ των μνημονίων καταστροφικό καταναλωτικό μοντέλο και όσο οι "πολιτικά σκεπτόμενοι" δε βλέπουν ότι η πολιτική της ανάθεσης στο υπάρχον κομματικό σύστημα της διαχείρισης των κοινών υποθέσεων,  θα πρέπει να ξεπερασθεί. Όσο δε σταματάμε να είμαστε διαχειριζόμενα αντικείμενα,  καταναλωτές-όπως έχουμε συνηθίσει-των προγραμμάτων των κομμάτων που βρίσκονται ή διεκδικούν την εξουσία.
Ας "ξεβολευθούμε"-όσοι βολεύονται ακόμα-και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!
Να διαμορφώσουμε ένα νέο είδος πολιτικής που θα στοχεύει στην ευζωία μας και θα στηρίζεται όχι πλέον στη διαμεσολάβηση, αλλά στη συμμετοχή, στη αυτοεκπροσώπηση, στην αυτοοργάνωση!
Ήλθε ο καιρός, που τα κοινωνικά κινήματα της αλληλεγγύης, του συνεργατισμού, της αντίστασης στην καταστροφή του περιβάλλοντος, και γενικότερα της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης, του ελευθεριακού κοινοτισμού, της ριζοσπαστικής οικολογίας και προστασίας του κλίματος, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας, θα χρειασθεί να γίνουν και πολιτικά, και συνδεόμενα μεταξύ τους να μετατραπούν σε ενιαίο πολιτικό κίνημα μετάβασης σε μετακαπιταλιστική κοινωνία . Σε ένα κίνημα δηλαδή που θα διεκδικήσει  την αλλαγή πορείας της ελληνικής κοινωνίας «εδώ και τώρα». Δεν υπάρχει χρόνος για μετάθεσή της στο απώτερο μέλλον.
Μπορούμε να  ξεκινήσουμε από την Ελλάδα, όχι μόνο επειδή είναι ο «ναυαγός» του σημερινού μοντέλου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά γιατί δοκιμάσθηκε και η "εναλλακτική λύση" της αριστεράς στις σημερινές συνθήκες με παταγώδη αποτυχία.
Αυτή η νέα ριζοσπαστική πολιτική θα χρειασθεί να αγνοήσει όλα τα μέχρι τώρα ανυπόστατα για την ευζωία μας κριτήρια, όπως το ΑΕΠ, τα χρέη κ.λπ. και να νοηματοδοτήσει με νέες έννοιες και αξίες, την καθημερινότητα του "μέσου" πολίτη. Να δημιουργήσει μια νέα ατομική και κοινωνική συνείδηση, η οποία θα κατανοήσει ότι επιτέλους δε μπορεί η ανθρωπότητα να καταναλώνει και να εξαφανίζει σταδιακά τους πόρους ενός πεπερασμένου πλανητικού οικοσυστήματος.
Ούτε να αυτοκτονεί "με το πηρούνι και το κουστούμι της".  Αλλά να επιδιώξει μια αξιοβίωτη ζωή που θα συνοψίζεται στα εξής απλά συνθήματα:
-Αντί του σημερινού όλο και πιο γρήγορα και επιφανειακά: πιο αργά και σε βάθος
-Αντί του όλο και περισσότερα: ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά
-Αντί του όλο και πιο ανταγωνιστικά: συνεργατικά και αλληλέγγυα
-Αντί του όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο μακριά και παγκοσμιοποιημένα: πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά
-Αντί μια χρήσης και με ημερομηνία λήξης: πιο γερά και επανάχρηση
-Αντί για το απρόσωπο και ομογενοποιημένο της μαζικής παραγωγής: πιο όμορφα και προσωπικά
-Αντί μόνο για όποιον έχει χρήματα και μέσω της αγοράς: πιο δίκαια, για τον καθένα που το έχει ανάγκη, από τον καθένα που μπορεί!
Να διαμορφώσουμε «από τα κάτω» ένα απαραίτητο ρεαλιστικό και ελκυστικό πολιτικό πρόγραμμα για την ευζωία για το ξεπέρασμα της σημερινής κατάρρευσης και συγχρόνως για τη μετάβαση σε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία, που θα στηριχθεί:
-στην οικονομία των βιοτικών αναγκών και στα "κοινά" όσον αφορά στο περιεχόμενο,
-στον συνεργατισμό-συνεταιρισμό όσον αφορά στις σχέσεις παραγωγής,
-στη συλλογική-κοινοτική-δημοτική ιδιοκτησία όσον αφορά στα μέσα παραγωγής,
-στην εγγύτητα, τις μικρές αποστάσεις και την ελεύθερη ενέργεια των ΑΠΕ, όσον αφορά στο μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα
-Στην άμεση δημοκρατία όσον αφορά στις αποφάσεις και τους πολιτικούς θεσμούς.
----------------
[πηγή]

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Μερικές Επισημάνσεις - Ερωτήσεις Προς τους συντρόφους της Λαϊκής Ενότητας - (Του Pitsirikos - AMOR)

Τρίτη, Αυγούστου 25, 2015
Προς τους συντρόφους της Λαϊκής Ενότητας - Του Pitsirikos
Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, για την οικονομία του κειμένου, θεωρώ δεδομένο πως οι προθέσεις σας είναι καθαρές και όχι ένα βρόμικο παιχνίδι τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Παραθέτω μερικές σκέψεις. Όπως θα έλεγε και ο Λένιν, take it or leave it.

Αν πραγματικά πιστεύετε στο κάλεσμα που κάνατε και επιθυμείτε συνεργασία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, θα πρέπει να το αποδείξετε.

Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ακούσετε και τις δικές τους προτάσεις. Για την ώρα, δεν το κάνετε.

Είναι κάπως άκομψο από τη μία να κάνετε κάλεσμα και από την άλλη να ανακοινώνετε ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας τον Στάθη Σταυρόπουλο.

Αυτό, βέβαια, δεν έχει να κάνει με την επιλογή του προσώπου. Και τον Μαρξ να επιλέγατε ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας, το ίδιο θα έλεγα. Χώρια που αγαπάω τον Στάθη περισσότερο από τον Μαρξ.

Θα περίμενα από τον οξυδερκή Στάθη να σας επισημάνει πως είναι φάουλ η ανακοίνωση του ονόματός του τώρα, πριν συζητηθούν οι προτάσεις και των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Βέβαια, μπορεί να το έκανε και να τον αγνοήσατε ή να μην τον ρωτήσατε καν.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε αν λέτε «ΟΧΙ μέχρι τέλους».

Αν είναι να επιμείνετε στο αποτυχημένο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου -και έτσι και γιουβέτσι-, δεν έχει καν νόημα να συνεργαστεί κάποιος μαζί σας ή να σας ψηφίσει. Ας ψηφίσει τον Αλέξη που είναι πιο όμορφος από τον Λαφαζάνη.

Θέλετε πρόγραμμα εξόδου από το Μνημόνιο ή θέλετε μόνο να εκλεγείτε;

Αν θέλετε πρόγραμμα εξόδου από το Μνημόνιο, θα πρέπει να προτείνετε ένα άλλο σχέδιο, γιατί το υπάρχον σχέδιο κατέληξε σε Μνημόνιο. Πιστεύω αυτό να το έχετε αντιληφθεί.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, σταματήστε να βγαίνετε στα κανάλια των ολιγαρχών.

Οι ολιγάρχες ηττήθηκαν κατά κράτος στο δημοψήφισμα, οπότε δεν έχετε κανένα λόγο να πιάνετε στασίδι στα κανάλια τους σαν τους πρώην συντρόφους σας στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες -και τα μέσα τους στο Διαδίκτυο- είναι πιο δυνατοί από τους σάπιους και χρεοκοπημένους ολιγάρχες.
Είστε με τους πολίτες ή με τους ολιγάρχες. Αποδείξτε το.

Ως ΣΥΡΙΖΑ, λέγατε πως θα διαλύσετε τους ολιγάρχες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε το αγαπημένο κόμμα των ολιγαρχών και ο Αλέξης Τσίπρας το χρυσό τους αγόρι.

Εσείς γιατί τους νομιμοποιείτε;

Επίσης, αν πιστεύετε πως το να βγαίνει ο Στάθης Λεουτσάκος πέντε φορές την ημέρα στον ΣΚΑΪ -και να λέει ασυναρτησίες σε πολύ κακά ελληνικά- σας κάνει καλό, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, το σημαντικότερο:

Οφείλετε μια συγγνώμη στους πολίτες.

Δεν φύγατε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα. Φύγατε όταν ο Τσίπρας εξήγγειλε εκλογές και ξέρατε πως δεν θα είστε στις εκλογικές λίστες.

Επί χρόνια ανεχτήκατε την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, και επί πέντε μήνες ανεχτήκατε την καταστροφική διαπραγμάτευση, χωρίς να ξεχωρίσετε την θέση σας.

Ναι, ξέρω, στα κομματικά όργανα εκφράζατε τις αντιθέσεις σας.

Ναι, αλλά αυτό οι πολίτες δεν το ξέρουν ούτε είναι υποχρεωμένοι να το ξέρουν. Και δεν φροντίσατε να το μάθει. Αφήσατε τον Παππά και τον Φίλη να κάνουν ανακοινώσεις και διαρροές.

Οπότε, βγείτε όμορφα και ωραία, και πείτε μια καθαρή συγγνώμη στους πολίτες.

Δεν φαντάζεστε πόσο καλό θα σας κάνει αυτό.

Μην πέσετε στην παγίδα του «δεν έγινε και τίποτα, και θα μας ψηφίσουν επειδή είμαστε οι γνήσιοι αριστεροί».

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, θα μπορούσατε να είστε και πρώτο κόμμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Αλλά αυτό δεν θα γίνει με τον Λαφαζάνη να προσπαθεί να καπελώσει το Όχι.

Χρειάζονται συνεργασίες, καθαρές συμπεριφορές, ξεκάθαρο σχέδιο, και αντίληψη της κοινωνίας.

Οι πολίτες ψήφισαν Όχι αλλά, για την ώρα, δεν βλέπω να τους λαμβάνετε σοβαρά υπόψη σας.

Αντιθέτως, πάτε πάλι σε μια οργάνωση από τα πάνω -με «τρανταχτά» ονόματα-, ενώ οι πολίτες και η οργάνωση από τα κάτω απουσιάζουν.

Σε κάθε περίπτωση, εγώ σας εύχομαι να έχετε επιτυχία.

Με κάποιους από εσάς περπατήσαμε για χρόνια στους ίδιους δρόμους, στους ίδιους αγώνες, και ξέρω πως είστε έντιμοι.

Βέβαια, δεν σας ψήφισα ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν με έπειθε.

Για την ώρα, ούτε εσείς με πείθετε.

Έχετε χρόνο να μου αλλάξετε γνώμη.


Του Pitsirikos

Διαβάστε και το 2ο άρθρο του Pitsirikos Προς τους συντρόφους της Λαϊκής Ενότητας





♦♦♦♦♦♦

(Στις παραπάνω επισημάνσεις του πιτσιρίκου προσθέτω μερικά ακόμη:
  • Μιλάτε για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους: πως θα ορισθεί αυτό; Σωστό είναι διαγραφή όλου του Χρέους.
  • Δεν μιλάτε πουθενά για στάση πληρωμών πάραυτα!
  • Πρέπει οπωσδήποτε να ξέρει ο λαός το εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από ΕΕ, ασχέτως νομίσματος και αναλυτικά πως ακριβώς θα γίνει.
  • Λέτε αν χρειασθεί εμείς έχουμε σχέδιο εξόδου, δλδ. δεν θα εφαρμοστεί το σχέδιο εξόδου άμεσα μόλις είστε κυβέρνηση ή θα δούμε πρώτα αν χρειασθεί κλπ. κλπ., επιχειρηματολογία που θυμίζει Σύριζα....
 Αυτά τα ολίγα για την ώρα.
AMOR 25/8/2015) 

Ένα πιο αναλυτικό άρθρο του Λαπαβίτσα διαβάστε εδώ, όμως ακόμη κι αυτά που σ' αυτό αναφέρονται δεν υπάρχουν πουθενά επίσημα στο πρόγραμμα της ΛΑΕ.

-----------------------
[Πηγή]

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

Ζωή Κωνσταντοπούλου (γιατί «όλοι ΔΕΝ είναι ίδιοι»!)

Τετάρτη, Αυγούστου 05, 2015
Ζωή Κωνσταντοπούλου (γιατί «όλοι ΔΕΝ είναι ίδιοι»!)
Με αφορμή τη σημερινή συνέντευξη Τύπου της Προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου -με αντικείμενο τον απολογισμό του έως τώρα έργου και τον προγραμματισμό για το επόμενο διάστημα στην προεδρία της Βουλής- θέλω να εκφράσω την στήριξή μου στο πρόσωπό της.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου -και κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ψήφισαν τα προαπαιτούμενα μέτρα- κρατούν ακόμα όρθια τη σημαία των θέσεων που έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση τον περασμένο Ιανουάριο.

Η στοχοποίηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου ήταν προφανής από τις πρώτες ημέρες της στην προεδρία της Βουλής. Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για το πρόσωπό της και οι συκοφαντίες ήταν -και είναι- στην ημερήσια διάταξη των ΜΜΕ των ολιγαρχών.

Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής -με κορυφαία την Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος- είναι ο κύριος λόγος που έχει στοχοποιηθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Γιατί κατάλαβαν πως η Κωνσταντοπούλου δεν θα έθαβε τις εξεταστικές επιτροπές, όπως έκαναν οι προηγούμενοι πρόεδροι της Βουλής.

Πια είναι εντελώς κατανοητό από όλους πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει στοχοποιηθεί μόνο από τα συστημικά ΜΜΕ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και από την ηγετική ομάδα του κόμματός της.

Η άρνηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου να υποκύψει στον εκβιασμό και να ψηφίσει τα προαπαιτούμενα μέτρα έχει προκαλέσει την οργή του Μεγάρου Μαξίμου.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα που έχει επιλέξει να έχει γύρω του θα πρέπει να οργιστούν με τους εαυτούς τους.

Αυτοί υπέκυψαν στον εκβιασμό και αγνόησαν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, και όχι η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Αν έχει κάποια αξία η γνώμη μου, πρέπει να στηριχτούν από τους πολίτες η Ζωή Κωνσταντοπούλου και όσοι βουλευτές δεν υποκύπτουν στον εκβιασμό.

Η λογική του «όλοι ίδιοι είναι» μας οδηγεί κατευθείαν στον φασισμό.

Ελπίζω και εύχομαι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ -που δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό- να κρατήσουν τις θέσεις τους μέχρι το τέλος. Όποιο κι αν είναι αυτό το τέλος.

Θέση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι οι καρέκλες.

Θέση της Αριστεράς είναι η ανιδιοτέλεια. Θέση της Αριστεράς είναι η αλήθεια. Θέση της Αριστεράς είναι η ευθύτητα.

Όταν κάνεις σημαία σου την αξιοπρέπεια, πρέπει να ξέρεις και τι σημαίνει αξιοπρέπεια.

Και πρώτα απ” όλα, πρέπει εσύ ο ίδιος να είσαι αξιοπρεπής.

(Κάποιοι αναγνώστες -λίγοι είναι η αλήθεια- μου γράφουν πως «έστριψα». Δεν έστριψα εγώ, ο Αλέξης Τσίπρας έστριψε. Να θυμίσω πως, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα, έγραψα «H Πρώτη Φορά Αριστερά έγινε Πρώτη Φορά Δημοκρατία». Εκεί, μεταξύ άλλων, έγραφα «ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που επικαλείται τη λαϊκή κυριαρχία και προσφεύγει σε δημοψήφισμα». Βέβαια, όταν έγραφα αυτό το κείμενο, δεν ήξερα πως ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το δημοψήφισμα με την ελπίδα να κυριαρχήσει το ΝΑΙ, ούτε ότι θα πήγαινε μια εβδομάδα μετά να κάνει συμφωνία που περιείχε αυτά ακριβώς τα οποία αρνήθηκαν οι πολίτες στο δημοψήφισμα. Από την άλλη, όπως μάθαμε εκ των υστέρων, αυτά δεν το ήξερε ούτε ο Γιάνης Βαρουφάκης -που ήταν στενός συνεργάτης του-, εγώ θα τα ήξερα;)

(Εννοείται πως η στήριξη στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που τιμούν τον όρκο τους, ισχύει όσο συνεχίζουν να το κάνουν. Οπαδός δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου.)


Του Pitsirikos

--------------------
[πηγή]

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ (ΠΟΥ ΕΣΙΓΗΣΑΝ) - Του Στάθη

Κυριακή, Αυγούστου 02, 2015
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ (ΠΟΥ ΕΣΙΓΗΣΑΝ) - Του Στάθη
Θα ήθελα να προσθέσω στο κυνήγι που έχει εξαπολυθεί εναντίον του κ. Βαρουφάκη, ως στοιχείο εναντίον του, ότι ο πρώην εγκάρδιος υπουργός του κ. Πρωθυπουργού τρώει τα βράδια παιδάκια και βράζει σίδερα για να τα κάνει χρυσάφι, ώστε να κατασκευάσει επιτέλους τη χρυσή δεκάρα του Σκρουτζ Μακ Ντακ και να επαναφέρει με ασφάλεια τη χώρα στη δραχμή ο Γκαστόνε!..


'Οντως απορώ! Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που καλοβλέπουν την ανθρωποφαγία εναντίον του κ. Βαρουφάκη (ή που κάνουν τα στραβά μάτια) δεν καταλαβαίνουν ότι οι ωμοφάγοι, που τρώνε τώρα ζωντανόν τον Γιάνη, δοκιμάζουν τι γεύση θα έχει αύριο στο στόμα τους ο κ. Τσίπρας;
Τι νομίζουν όσοι κάνουν γαργάρες; ότι η στάση τους είναι λιγότερο γελοία και λιγότερο επικίνδυνη απ’ τις κραυγές Πανούση; O οποίος έφθασε να μιλήσει ακόμα και για «εσχάτη προδοσία»!! (Καλά, ο άνθρωπος αυτός, ο κ. Πανούσης, αναδεικνύεται σε κλόουν με περικεφαλαία. Ο απύλωτος στόμας του έχει πει τα πάντα! ακόμα και ότι οι μπάχαλοι μπορεί να βάλουν βόμβες στο σπίτι του κ. Τσίπρα - σαν να τους έβαζε την ιδέα να πάνε να βάλουν! Απίθανος! Αλλά πάντα στην κυβέρνηση! Πάντα με τις ευλογίες του κ. Τσίπρα.)

Ομως, αυτό που συμβαίνει με τον κ. Βαρουφάκη είναι πολύ σοβαρό και εκθέτει το ήθος της Αριστεράς. Διότι είναι κάποιοι απ’ την κυβέρνηση που ρίχνουν κρυφά λάδι στη φωτιά εναντίον του. Κι άλλοι στα φανερά. Και το χειρότερο: κάποιοι έχουν «δώσει» τον κ. Βαρουφάκη. Και κάποιοι άλλοι τον έχουν εγκαταλείψει. Αυτά είναι πράγματα ιταμά.

Ο κ. Βαρουφάκης δεν πληρώνει μόνον τη δική του αμετροέπεια, την ανεπάρκεια (όπως απεδείχθη) και τον αφόρητο ναρκισσισμό του, αλλά πληρώνει κυρίως τον ρεβανσισμό ενός ολόκληρου συστήματος,

της Διαπλοκής, της Διαφθοράς και της Υποτέλειας,

ένα σύστημα που είδε τον χάρο με τα μάτια του, γλίτωσε και τώρα αντεπιτίθεται. Και θα αντεπιτεθεί στη συνέχεια με ακόμα μεγαλύτερο μένος. Ως το τέλος. Αυτοί που γλίτωσαν τα ειδικά δικαστήρια απειλούν τώρα με ειδικό δικαστήριο (κατ’ αρχάς) τον κ. Βαρουφάκη, κι ύστερα βλέπουμε, ώστε ο καραγκιόζης αυτός λαός επιτέλους να σκάσει.

Και η κυβέρνηση «λιάζεται», το κόμμα «ψειρίζεται». Διότι όλα αυτά γίνονται με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ και τη συνενοχή ορισμένων Συριζαίων. Η αντίδραση τρώει την εκδίκησή της σε πιάτο ζεστό, κι όχι κρύο, άρκεσαν έξι μόλις μήνες για την παλινόρθωση των ντόμπερμαν που δίνουν τώρα ξεδιάντροπα και δημοσίως στον κ. Τσίπρα συμβουλές κι επαίνους. Βρήκαν και τα κάνουν!..

Πώς όμως φθάσαμε έως εδώ; Δεν θα κάνω απολογισμό. Θα κάνω μια μικρή ανακεφαλαίωση:
  
1. Ο ελληνικός λαός, συκοφαντημένος (ως τεμπέλης, διεφθαρμένος και λαϊκιστής), παραπλανημένος (από Σημίτηδες, Καραμανλήδες και Γιωργάκηδες), αιχμαλωτισμένος (απ’ τα μνημόνια), αντί να κάτσει στα αυγά του και να πάει ακόμα πιο δεξιά (όπως συνήθως γίνεται στην Ευρώπη), εξανέστη και πήγε πιο αριστερά.

2. Ο κ. Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση μέσα στην οποίαν αισθανόταν ασφαλής (παρέα της Αίγινας) και την οποίαν διέτρεχαν παλιές παθολογίες. Και συστημικές και κομματικές. Ας είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει 36%, αλλά η υποστήριξη του λαού στη νέα κυβέρνηση και τον κ. Τσίπρα προσωπικώς εξελίχθηκε σε υπερδιπλάσια.

3. Ταυτοχρόνως με τη νέα κυβέρνηση ανεδύθη και το λεγόμενο «περιβάλλον» Τσίπρα. Ας είναι. Με το οποίον επίσης ο ίδιος αισθανόταν ασφαλής. Παρ’ ότι αδόκιμο και αδόκητο για τα αριστερά ήθη, το «περιβάλλον» αντιμετωπίσθηκε εν πρώτοις θετικά.

Παραλλήλως άρχισαν και οι πρώτες δυσάρεστες εκπλήξεις. Η νέα κυβέρνηση εις ουδέν «προσκλητήριο προς τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας» προέβη για να κυβερνήσει, αλλά άρχισαν να σκάνε άνθρωποι σαν τον κ. Σαγιά, τον κ. Μάρδα κι άλλους! Γνωστούς στους παροικούντες την (σημιτική) Ιερουσαλήμ, αλλά αγνώστους στους απλούς ανθρώπους, δεξιούς κι αριστερούς, σε όλους τους αγωνιστές της ζωής.

4. Αρχαίες παθολογίες του δικομματικού μονοκομματισμού άρχισαν να επαναλαμβάνονται, σύμβουλοι και παρασύμβουλοι στα Υπουργεία να προσλαμβάνονται, κρατικά παράσιτα και κομματικά ρουσφέτια (πλην όμως με ικανά στελέχη του κόμματος στην απέξω) άρχισαν να δείχνουν ότι άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Απόδειξη το ίδιο το κυβερνητικό έργο. Αν εξαιρέσουμε πέντε-δέκα Υπουργούς που έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά και τρία-τέσσερα σωστά μέτρα που ελήφθησαν, τα υπόλοιπα αφέθηκαν να σαπίζουν. Και μαζί τους σάπιζαν και οι προεκλογικές δεσμεύσεις του κόμματος. Κι όχι μόνον. Αλλά άρχισε να ανθεί και πάλι η επικοινωνιακή διαχείριση, το φαίνεσθαι αντί του βουλεύεσθαι και του πράττειν. Καθώς και τα πρώτα ψέματα.

Πέρασαν έξι μήνες και η Διαπλοκή ουδέν υπέστη.

Πολύ γρήγορα αυτοί που είχαν χάσει πολλά έβλεπαν να χάνουν κι άλλα μπαίνοντας στον δρόμο να τα χάσουν όλα. Κι όμως εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν την κυβέρνηση και προσωπικώς τον κ. Τσίπρα.

Στην πιάτσα έπεσε το σόφισμα ότι η (καλή) διακυβέρνηση θα αρχίσει μετά το (καλό) τέλος των διαπραγματεύσεων. Στο μεταξύ όμως και ανεξαρτήτως των διαπραγματεύσεων, καμιά προσπάθεια (πλην των τριών-τεσσάρων μέτρων που προαναφέραμε), καμιά αλλαγή. Ούτε η αρχή ανάταξης στην πρωτογενή παραγωγή, ούτε σχέδια επαναβιομηχάνισης, ούτε εξορθολογισμός των δεδομένων στον τομέα της παροχής υπηρεσιών, ούτε επανάσταση στη δημόσια διοίκηση, ούτε τίποτα. Αντιθέτως,

υπό το βάρος (και την εξέλιξη) των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση της Αριστεράς μπήκε στην πεπατημένη της Δεξιάς κι άρχισε να λαμβάνει μέτρα υφεσιακά, φορομπηχτικά, αντιαναπτυξιακά, βαθαίνοντας τη λιτότητα και την υποτέλεια.

Κάγκελο οι γεωργοί, οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι υποαμειβόμενοι, οι απλήρωτοι, κάγκελο οι μικροεπιχειρηματίες, οι επαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μαγαζάτορες, οι συνταξιούχοι. Οι νέοι συνέχισαν και συνεχίζουν να φεύγουν, οι αυτοκτονίες να πληθύνονται εκ νέου, η φτώχεια να εξαπλώνεται (οι 4 πλέον στους 10 Ελληνες), με τη Διαπλοκή άπληκτη, τη φοροδιαφυγή απρόσβλητη και την κυρίαρχη προπαγάνδα να σηκώνει κεφάλι.

Στον ίδιο χωροχρόνο με τη διακυβέρνηση άρχισαν, εξελίχθηκαν και κατέληξαν (και με τις δύο έννοιες του ρήματος) οι διαπραγματεύσεις.  

1) Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ κ.κ. Δραγασάκης, Βαρουφάκης και Παππάς πήγαν ικέτες. Διότι δεν είχαν μαζί τους Plan B. Γνωστό urbi et orbi. Διότι δεν είχαν αμέσως νομοθετήσει δέκα νομοσχέδια ανεξαρτήτως κόστους, για τα εργασιακά, τα δημοσιονομικά και τα κοινωνικά θέματα που θα είχαν χαλυβδώσει τη σχέση λαού - κυβέρνησης. Διότι δεν εκμεταλλεύθηκαν (ενώ ακόμα υπήρχαν εθνικοί πόροι) το κόστος που θα είχε το Grexit για την ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις ΗΠΑ κι όλον τον κόσμο. Διότι, ενώ γνώριζαν πως μόνον με την απειλή της ρήξης θα αποσπούσαν καλή συμφωνία, διαβεβαίωναν τους πάντες ότι δεν θα θέσουν σε κίνδυνο τα γερμανικά σχέδια (εναντίον μας). Επιπροσθέτως, ακολούθησαν τακτική κατευνασμού απέναντι στα θηρία, τα θηρία εξεπλάγησαν κι ύστερα τους έφαγαν. Είδαν ότι δεν είχαν να κάνουν με αποφασισμένους ριζοσπάστες, αλλά με αμφίθυμους ερασιτέχνες. Και τους έφαγαν, τρώγοντας την Ελλάδα λάχανο. Και ξεσάλωσαν. Τα θηρία. Μπορούσαν πλέον να δείξουν στην Ευρώπη και τον κόσμο ότι οι αριστεροί πειρασμοί μπορούν να ’χουν μόνο κακό τέλος. Κι άρχισαν να ζητάνε τη μάνα τους και τον πατέρα τους. Τη νήσο Χίο έδινε ο Κομνηνός, όλο το Αιγαίο τού έπαιρναν οι Φράγκοι. Και στο σημείο αυτό, όντως ο κ. Τσίπρας βασανίσθηκε. Διότι η διαπραγμάτευση είχε γίνει μαρτύριο του δίδειν, έδινε και δεν τελείωνε.

2) Παρά ταύτα, υπήρχε ακόμα χρόνος και τρόπος. Υπήρχαν ακόμα πόροι, υπήρχε ακόμα ο λαός που θα μπορούσε να βγει στους δρόμους, υπήρχε (και πάντα υπάρχει) η γεωπολιτική αξία της χώρας. Ε, και; Ο κ. Τσίπρας ομολόγησε ότι «έκανε λάθος». Οτι υπέγραψε μια μεσοσυμφωνία στις 20 Φεβρουαρίου χωρίς να λάβει αντίκρισμα ούτε τα «λύτρα της». Εκπληκτα απ’ τη χαρά τους τα θηρία, άρχισαν τις μονομερείς ενέργειες, έκοψαν τις «δόσεις μας» και πάθαμε σύνδρομο στέρησης. Οικονομική ασφυξία.

3) Ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε πλέον να υπογράψει ένα μνημόνιο-μικρασιατική καταστροφή. Και πρότεινε το δημοψήφισμα. Σχεδόν σαν να ξαναβρήκε τον εαυτόν του - άλλωστε ακόμα δημοφιλής, άλλωστε ακόμα στα μάτια του λαού παλληκάρι, ένας Διγενής που αντιχαρομάχεται στα μαρμαρένια αλώνια. Και πήρε μπόι ο λαός. Ενιωσε ότι διακυβεύεται η ύπαρξή του κι έδωσε στον Αλέξη σκουτάρι 63% να κάνει τον χάροντα του αλατιού.

Δεν γνωρίζω αν ο κ. Τσίπρας ήθελε το 63% του «Οχι» και εικασίες δεν θα κάμω. Γνωρίζω όμως ότι ο Αλέξης πήρε το «Οχι» και το έκανε «Ναι». Σε όλα.

Και γύρισε πίσω στην Αθήνα, στη Σπάρτη, στη Θήβα και στη Μακεδονία φέρνοντας ένα νέο Μνημόνιο που όμοιό του δεν είχε υπάρξει. Και μας είπε ότι «δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς» παρά να σύρει την Ελλάδα προς στραγγαλισμό σε «θρίαμβο των Δανειστών» στο Βερολίνο.

4) Ωπα! Μπάστα! Αυτό το Μνημόνιο θα οδηγήσει τη χώρα σε Grexit. Ή θα την κρατήσει μέσα στην Ενωση ως Προτεκτοράτο. Με το νέο Μνημόνιο

η Ελλάδα θα είναι σε Καθεστώς Εντολής ως το 2073!!! Το ΑΕΠ της χώρας ήταν το 2010 στα 245 δισ.! Σήμερα έχει πέσει κατά 25%, στα 180 δισ.! Το χρέος της είναι στα 320 δισ., δηλαδή στο 180% του ΑΕΠ και με τα 90 δισ., το νέο δάνειο του κ. Τσίπρα, το

χρέος της Ελλάδας θα φθάσει στον Θεό (και μαζί του ένας-ένας εκδημούντες οι Ελληνες). Δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Οι υποσχέσεις ότι θα επανεξετασθεί το χρέος είναι για την ώρα υποσχέσεις, αλλά κι αν γίνουν πράξη, δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Διότι ουδείς απ’ τους δανειστές θέλει να λυθεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι εργαλείο για να γίνει η Ελλάδα αυτό που έγινε, προτεκτοράτο. Ειδική Οικονομική Ζώνη. Εντός ή εκτός της ευρωζώνης, αυτό λίγη σημασία έχει και μετ’ ου πολύ καμία.
Ετσι ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ κ.κ. Δραγασάκης, Παππάς, Βαρουφάκης, Σαγιάς κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη δουλειά που άρχισε ο Γιωργάκης και συνέχισε ο κ. Σαμαράς. Και κατόρθωσαν
το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς» να γίνει το success story της Αριστεράς. Η ντροπή είναι το λιγότερο. Το άγος (που ίσως να μην εξιλεωθεί ποτέ) είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει την κάθοδό της στον Αδη με οδηγό τη «ρεαλιστική Αριστερά»...

5) Μαζί όμως με τη «ρεαλιστική Αριστερά», την κάθοδό του για τον πολιτικό Αδη έχει αρχίσει και ο κ. Τσίπρας. Γιατί; Διότι ήδη κυβερνά με την ψήφο των αδυσώπητων πολιτικών του εχθρών. Διότι έχει ήδη διχάσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι έχει ήδη ντροπιάσει την Αριστερά. Διότι ακόμα κι αν παραμένει δημοφιλής, όπως ισχυρίζονται τα γκάλοπ που έδιναν στο «Ναι» 51-52%, όταν αρχίσουν να φαίνονται τα αποτελέσματα των νέων μέτρων, η οργή θα υψωθεί στο στερέωμα.

Τι θα κάνει στο εξής ο Αλέξης; Τι θα κάνει μετά την υπογραφή της συμφωνίας; Θα πάει σε εκλογές; Οποιο ποσοστό κι αν πάρει, δεν θα του δίνει ούτε αυτοδυναμία, ούτε αυτονομία. Ή λοιπόν θα αναγκασθεί να συγκυβερνήσει με μνημονιακούς και να αφομοιωθεί (ώσπου να τον φάνε) ή να περάσει στην αντιπολίτευση και να χαθεί (όπου επίσης θα τον φάνε). Θα τον κατασπαράξουν και στις δύο περιπτώσεις, διότι διέπραξε το θανάσιμο αμάρτημα να φέρει τον λαό ante portas και να τρομάξει την μπουρζουαζία.

Υπάρχει και μια τρίτη περίπτωση. Μιας «μεσοβασιλείας». Οπου μετά την υπογραφή του νέου Μνημονίου, ο κ. Τσίπρας θα τεθεί επικεφαλής ή θα συμμετάσχει σε μια οικουμενική κυβέρνηση - ειδικού σκοπού και (πιθανόν) μακράς πνοής που θα προκύψει απ’ την αναμόχλευση των συσχετισμών στο τρέχον Κοινοβούλιο. Εχουμε ξαναγράψει ότι θα πρόκειται για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, αλλά κυρίως θα πρόκειται για μια κυβέρνηση ανδρεικέλων. Τοποτηρητών της Τρόικας. Για μια δικτατορία. Σε μια χώρα υπό διαρκή έλεγχο, υπό διαρκή λεηλασία.

Ο,τι και να γίνει, αυτή η ιστορία δεν έχει τέλος, κι ορισμένοι απ’ όσους την έστησαν δεν θα έχουν καλό τέλος. Το ίδιο το Μνημόνιο δεν θα έχει τέλος. Τα μέτρα που προβλέπει είναι αίολα (τυχάρπαστα) και έωλα (βρομάνε), είναι ατελέσφορα και απάνθρωπα. Εξ ορισμού λοιπόν η «ρεαλιστική Αριστερά» θα φαγωθεί απ’ τους μνημονιακούς (αφού πλέον θα έχει περιφρονηθεί απ’ τον λαό), είτε πρώτη, είτε τελευταία, ο Πολύφημος θα αποφασίσει και σιγά την απόφαση…

Ομως το Μνημόνιο πρέπει να ανατραπεί. Οι Ελληνες (κατά βάθος το ξέρουμε όλοι) γνωρίζουν ότι το νεκρωτικό αυτό πράγμα δεν μπορεί να είναι η ζωή τους. Σήμερα ή αύριο, ο αγώνας για ανθρώπινη ζωή θα ξαναρχίσει, νέες πολιτικές προτάσεις για τη σχέση της χώρας με την Ενωση, για το πλαίσιο του αυτεξούσιου, για το νόμισμα, για τον επανασχεδιασμό της οικονομίας θα τεθούν εκ των πραγμάτων στην πολιτική αγορά.

Προσωπικώς, χωρίς πόνο (όσον πονέσαμε, πονέσαμε) αποχαιρετώ τα όπλα που εσίγησαν. Ξανά απ’ την αρχή. Οπως κι άλλες φορές στο παρελθόν.

Δεν είναι θέμα (μόνον) ιδεολογίας. Είναι θέμα πραγματικότητας. Η οποία διαμορφώνεται από μια οικονομική δικτατορία σε κοινωνική ζούγκλα. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι ο «τρόμος και η αθλιότητα» (των όποιων Ράιχ) δεν διαρκούν πολύ. Εκείνοι που «δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς» ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο θεός. Στις

δημοκρατίες όμως, ακόμα και τις εκφυλισμένες, ακόμα και τις αυταρχικές, οι δικτατορίες της «οικονομικής φρίκης» μπορεί να είναι το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού, αλλά είναι και το κατώτατο στάδιο του ανθρώπου.

Και ο άνθρωπος έχει πολλή μνήμη μέσα του από Προμηθέα και Ιησού, από Σπάρτακο κι Ολοκαυτώματα, για να παραδεχθεί ότι «δεν μπορεί να κάνει αλλιώς»...


******
 
(Ένα προσωπικό και συνάμα εξομολογητικό ξέσπασμα του Στάθη, για την κατάντια της πρώτη φορά Αριστεράς, των 6 μηνών που πέρασαν, όπως μόνο αυτός θα μπορούσε να γράψει! Είναι διπλά σημαντικό το κείμενο, γιατί το χαρακτηρίζει o ίδιος "αποχαιρετιστήριο", δλδ. δεν πιστεύει ότι μπορεί πλέον κάτι ν' αλλάξει, η κατρακύλα είναι προδιαγεγραμμένη "Προσωπικώς, χωρίς πόνο (όσον πονέσαμε, πονέσαμε) αποχαιρετώ τα όπλα που εσίγησαν". Και συνάμα, δεν το βάζει κάτω λέγοντας "Ξανά απ’ την αρχή. Όπως κι άλλες φορές στο παρελθόν". 

Είναι ένα κείμενο που με εκφράζει απολύτως, διότι φέρνω βαρέως, που έκανα (ακόμα ένα) μεγάλο λάθος στη ζωή μου, και, ενώ δεν με εξέφραζε πλήρως, ψήφισα στις 20 του Γενάρη, τον Συριζα -που να μου κόβονταν το χέρι. Ας είναι. Ο αγώνας συνεχίζεται. Μια ζωή ΑΝΤΙ! Ξαναρχίζουμε απ' την αρχή, ώσπου να φύγουμε από τούτο τον κόσμο...
AMOR 2/8/2015)


******


--------------------------------
Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Το μέλλον ανήκει σε εμάς, όχι στον Τσίπρα - Του Pitsirikos

Σάββατο, Ιουλίου 25, 2015
Το μέλλον ανήκει σε εμάς, όχι στον Τσίπρα - Του Pitsirikos
Η κυβέρνηση της Πρώτη Φορά Αριστερά προσγείωσε απότομα τους πολίτες που την πίστεψαν, με αποτέλεσμα η κοινωνία να έχει παγώσει μέσα στο καλοκαίρι.

Ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε πολύ γρήγορα ένας απατεώνας.

Ο άνθρωπος που δήλωνε μετά την εκλογή του «θα πρωτοτυπήσω και θα μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου» απέδειξε πολύ γρήγορα πως δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ακόμα λαμόγιο που θέλει να γαντζωθεί στην εξουσία.

Μάλιστα, ο Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε τους ανιδιοτελείς αγώνες και τις θυσίες του κόσμου της Αριστεράς, για να πετύχει τον σκοπό του να γίνει πρωθυπουργός. Και χτες, είχε το θράσος να μιλήσει για Δημοκρατία.

Τόση χυδαιότητα, ούτε από δεξιό πρωθυπουργό δεν είδαμε.

Η κατάθεση του στεφανιού στο μνημείο για τους εκτελεσθέντες στην Καισαριανή -από έναν άνθρωπο που μερικούς μήνες μετά αγνόησε επιδεικτικά την βούληση των πολιτών, όπως εκφράστηκε μέσα από ένα δημοψήφισμα- αποδεικνύει πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι αδίστακτος.

Αδίστακτοι και χυδαίοι είναι και οι άνθρωποι που επέλεξε να έχει γύρω του.

Αλήθεια, μια και τους δρόμους τους ξέρουμε καλά και λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, θυμάται κάποιος έστω και έναν άνθρωπο από το επιτελείο του Τσίπρα σε κάποιους από τους κοινούς μας αγώνες;

Κανένας. Ούτε ένας.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε κολασμένα να γίνει πρωθυπουργός.

Χρειαζόταν ένα κόμμα για να το πετύχει. Αυτό το κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα που ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε τον σκοπό του, δεν χρειάζεται τους «συντρόφους» του στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και οι περισσότεροι αποδεικνύονται εξίσου απατεώνες με τον Τσίπρα.

Ο επόμενος στόχος του είναι να παραμείνει αρεστός στις ντόπιες και ξένες ελίτ, ώστε να αποφευχθεί η οικουμενική κυβέρνηση και να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός.

Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να συνεχίσει να είναι ο άνθρωπός τους στην Αθήνα.

Καλή του επιτυχία. Για να την πληρώσει πολύ ακριβά.

Βέβαια, ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα στη μεγαλομανία του, έκανε κι ένα μεγάλο λάθος:

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος είναι η μόνη μας περιουσία αυτή τη στιγμή.

Σε αντίθεση με τον απατεώνα Τσίπρα που είναι ικανός να πει τα πάντα και τα αντίθετά τους -για να παραμείνει πρωθυπουργός-, εμείς έχουμε χρέος να πρωτοτυπήσουμε και να μείνουμε συνεπείς στο ΟΧΙ που βροντοφωνάξαμε στις 5 Ιουλίου.

Αυτό το ΟΧΙ μας ενώνει.

Αυτό το ΟΧΙ θα μας οδηγήσει σε όμορφες και άγριες ημέρες.

ΟΧΙ.



-----------------
[πηγή]

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

ΑΣΕ ΜΑΣ ΡΕ ΤΥΠΑΚΟ

Σάββατο, Ιουλίου 18, 2015
ΑΣΕ ΜΑΣ ΡΕ ΤΥΠΑΚΟ
«Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να αποτελέσουμε μία μικρή παρένθεση μέσα στο χρόνο», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη χθεσινή ομιλία του στη Βουλή. Ευτυχώς δεν αναφέρθηκε σε «αριστερή παρένθεση». Ίσως να ντράπηκε, αν και δεν το νομίζω. Δεν θεωρώ ότι πλέον αυτός ο τύπος μπορεί να ντραπεί για κάτι. Η «αριστερή παρένθεση» δεν άνοιξε ποτέ ώστε να κινδυνεύει να κλείσει. Γενικώς, δεν άνοιξε ποτέ κάποια παρένθεση. Συνεχίστηκε η ίδια ακριβώς πολιτική με νέο μνημόνιο, υφεσιακά μέτρα, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ενίσχυσης των τραπεζών.

Όχι, αυτός ο τύπος δε θα μας τρελάνει. Δε θα μας πείσει ότι η μνημονιακή πολιτική μπορεί να εξυπηρετηθεί και να υπηρετηθεί από αριστερή κυβέρνηση. Αυτός ο τύπος δεν θα μας πείσει ότι εκπροσωπεί την Αριστερά κι ότι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε προδότες, τρελοί, γραφικοί και επικίνδυνοι για τον τόπο. Μας τα είχαν πει ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς. Μας τα είπε ξανά ο Σταύρος Θεοδωράκης. Όμως αυτοί δεν έλεγαν ότι είναι αριστεροί. Ο Αλέξης Τσίπρας μόνο μια ευκαιρία έχει πλέον να εμφανιστεί ως αριστερός και αυτή είναι σε μασκέ πάρτυ στις απόκριες. Κατά τα λοιπά, είναι ένας από τους αντιπάλους, τους απέναντι, τους υποταγμένους.

Είπε επίσης ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στη Βουλή: «Ο μεγάλος αντίπαλος για τις δυνάμεις της προόδου και της Αριστεράς βρίσκεται εντός των τειχών. Είναι οι δυνάμεις της ολιγαρχίας, των καρτέλ, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, οι δυνάμεις της διαφθοράς και της διαπλοκής, της γενικευμένης φοροδιαφυγής, αυτές οι δυνάμεις που ευνοήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις μνημονιακές πολιτικές αλλά και από αυτούς που κυβερνούσανε τον τόπο, μην το ξεχνάμε αυτό».

Ποτέ δεν πίστεψα ότι είναι ηλίθιος και άρα μιλάμε για συνέχιση της εξαπάτησης, σε όσους λίγους κι αν απέμειναν να εξαπατούνται. Άκου τύπε, υπάρχεις ακόμη στην κυβέρνηση μόνο και μόνο επειδή σε στηρίζουν τα κόμματα και οι πολιτικοί που εκπροσωπούν ξεκάθαρα τις «δυνάμεις της ολιγαρχίας, των καρτέλ, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, τις δυνάμεις της διαφθοράς και της διαπλοκής, της γενικευμένης φοροδιαφυγής, αυτές τις δυνάμεις που ευνοήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις μνημονιακές πολιτικές».

Κάθε μέρα που την περνάς ως πρωθυπουργός τη χρωστάς στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που εσύ κατήγγειλες επί χρόνια ως κόμματα διαπλοκής με τους ολιγάρχες του τόπου και εσύ μιλούσες για βουλευτές που ανήκαν στα payroll τους. Τα κομματικά ΜΜΕ που ελέγχεις πλήρως δεν είναι εκείνα που αναφέρονταν στον Σταύρο Θεοδωράκη ως «ξεσκονίστρα» και «αχυράνθρωπο» του Μπόμπολα; Αλήθεια έλεγαν κι αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί θες να πιστέψουμε ρε τύπε ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι «της ολιγαρχίας, των καρτέλ, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, των δυνάμεων της διαφθοράς και της διαπλοκής, της γενικευμένης φοροδιαφυγής, των δυνάμεων που ευνοήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις μνημονιακές πολιτικές», αλλά και η «σφουγγαρίστρα» του Μπόμπολα σε στηρίζουν χωρίς κανένα αντάλλαγμα;

Ποιον θες να πείσεις όταν λες ότι θα κυνηγήσεις τα μεγάλα συμφέροντα την ώρα που χαζογελάς μαζί τους, στηρίζεις τις πολιτικές τους, στηρίζουν την κυβέρνησή σου και τους άφησες να αλωνίζουν στις Βρυξέλλες εκ μέρους σου εκπροσωπώντας τάχα μου και δήθεν μια «εθνική προσπάθεια»; Ακόμη κι ο πιο καλοπροαίρετος πολίτης αυτής της χώρας που μπορεί ακόμη να πιστεύει ότι είσαι θύμα εκβιασμών στο εξωτερικό είναι βέβαιος ότι είσαι θύμα και εκβιασμών στο εσωτερικό. Όμως ούτε το ένα είσαι, ούτε το άλλο. Καμιά μάχη δεν έδωσες στις Βρυξέλλες, καμιά μάχη δεν θα δώσεις και στην Αθήνα.

Ένας πρωθυπουργός παντός καιρού είσαι. Και πιγκουίνος και καμηλιέρης. Αυτό, βασικά, σε κάνει ένα τεράστιο ΤΙΠΟΤΑ. Δεν σ’ ενδιαφέρει. Έπαιξες τον ρόλο σου και τον έπαιξες καλά. Χάρισες και άλλα 25 δισ. στις τράπεζες διαγράφοντας τις ελπίδες και το μέλλον των πολιτών ενώ η σεισάχθεια που είχες υποσχεθεί προέβλεπε ακριβώς το αντίστροφο. Δεν εκβιάστηκες ποτέ και από κανέναν. Δεν έχεις ιδέα τι θα πει εκβιασμός. Εκβιασμός είναι αυτός που κάνουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες ενώ οι δανειολήπτες έχουν φορτωθεί σούμα πάνω από 75 δισ. ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και να συνεχίζουν να τους εκβιάζουν.

Κατάλαβες τι εστί εκβιασμός; Ποτέ κι από κανέναν δεν εκβιάστηκες. Παραχωρήσεις και συμφωνίες έκανες. Στο παιχνίδι ήσουν. Πούλησες τον κόσμο που σε εμπιστεύτηκε μέχρι και την ημέρα του δημοψηφίσματος. Έγινες το ίδιο με τους άλλους. Όλα σε προσχεδιασμένη βάση τα έκανες. Ένα μόνο ξέχασες. Ότι είσαι νέος στην ηλικία κι έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου να ζήσεις με το βάρος της προδοσίας.

---------------

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Προς παραπλανημένους ΝΑΙοέλληνες - Του Γιάννη Μακριδάκη

Σάββατο, Ιουλίου 04, 2015
Προς παραπλανημένους ΝΑΙοέλληνες - Του Γιάννη Μακριδάκη
Επειδή το βέβαιον είναι ότι αυτοί που θα ψηφίσουν ναι δεν είναι μόνον οι διαχρονικά πατριδοκάπηλοι αλλά είναι και άνθρωποι καλών προθέσεων -γνωρίζω προσωπικά κάποιους-, οι οποίοι όμως είναι παραπλανημένοι και γίνονται άθελά τους πιόνια επιτήδειων που διαιρούν τις κοινωνίες για να βασιλεύουν οι ίδιοι, θα ήθελα σήμερα, παραμονή του δημοψηφίσματος να απευθυνθώ με λίγα λόγια σε αυτούς και να τους πω ότι:

Αποτελούμε όλοι μας μια κοινωνία που τα τελευταία 5 χρόνια ζει κατά κοινή ομολογία μιαν άνευ προηγουμένου οικονομική ύφεση, η οποία αυτοτροφοδοτείται λόγω των πολιτικών που ακολουθούνται και αποτελεί ένα συνεχόμενο καθοδικό σπιράλ, από τις τραγικές συνέπειες του οποίου, αργά ή γρήγορα δεν πρόκειται να γλυτώσει κανείς μας. Όποιος νομίζει ότι θα γλυτώσει είναι βαθιά πλανεμένος.

Υποστήκαμε όλοι μας προσβολές από πολιτικούς ανακόλουθους και κυνικούς, οι οποίοι εξυπηρετούσαν εμφανώς συμφέροντα άλλων, εξωτερικών παραγόντων και όχι των πολιτών που δήθεν υπηρετούσαν ως αιρετοί. Ανεχτήκαμε πραξικοπηματικές πολιτικές και παραβιάσεις του Συντάγματος, μέχρι και κυβέρνηση διορισμένου τραπεζίτη συνεργάτη των δανειστών. Εξευτελιστήκαμε και εκποιηθήκαμε όλοι μας όταν εξευτελίστηκε η δημοκρατία και όταν εκποιήθηκε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο της κοινής μας πατρίδας. Όποιος νομίζει ότι δεν εξευτελίστηκε και δεν εκποιήθηκε ο ίδιος, είναι δυστυχώς βαθιά πλανεμένος.

Αύριο Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 περνάμε όλοι μαζί πάλι ένα ιστορικό σημείο καμπής. Εμείς και μόνον εμείς το μεθοδεύσαμε, εμείς και μόνον εμείς το προκαλέσαμε, η κοινή μας κρίση, η συνισταμένη των “θέλω” μας, οδήγησαν μέχρι εδώ. Βρισκόμαστε λοιπόν εμπρός σε ένα σαφές και διαυγές ερώτημα:

Λέμε ναι ή όχι στην πρόταση των δανειστών, τα χαρακτηριστικά της οποίας εγγυώνται την συνέχιση των πολιτικών που βιώσαμε όλοι μας κατά τα 5 τελευταία χρόνια;

Κανένα άλλο δεν είναι το ερώτημα παρά μονάχα αυτό. Όποιος νομίζει ότι είναι κάποιο άλλο, έχει πέσει στην παγίδα που του έστησαν για να τον χρησιμοποιήσουν για άλλη μια φορά οι εξωτερικοί παράγοντες του διχασμού και οι εγχώριοι τοποτηρητές τους που για τα συμφέροντά του ο καθένας σκούζουν από την πρώτη στιγμή ότι το ερώτημα είναι άλλο, και δη η παραμονή ή όχι της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ. Όποιος αποδέχεται ότι πράγματι αυτό είναι το ερώτημα και το διακύβευμα, όποιος προσέρχεται στην κάλπη για να ψηφίσει σε αυτό το δήθεν ερώτημα, γίνεται όμοιος με τους εγχώριους τοποτηρητές των δανειστών, εκείνους που τόσα χρόνια εφάρμοζαν και νομιμοποιούσαν στην κοινωνία μας τις πολιτικές τους και ευελπιστούν να τις συνεχίσουν μέχρι να μας εκποιήσουν εντελώς. Εμπρός δε στην ελπίδα τους αυτή και μη διστάζοντας να υπηρετήσουν για μιαν ακόμη φορά τους εντολείς τους, θέτουν από μόνοι τους και εκ του μη όντος, το ζήτημα για το οποίο τόσον υποκριτικά διαρυγνύουν τα ιμάτιά τους ότι απεύχονται.
.
Προσωπικά ψηφίζω όχι σε κάθε μορφής συμβιβασμό με την Ευρώπη ως κυνική χρηματοοικονομική ένωση. Προσωπικά δεν με καλύπτει ούτε η πολιτική της δήθεν αριστεράς του Σύριζα, ούτε φυσικά το αριστερό μνημόνιο που κατέθεσαν, ούτε καν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, το οποίο θα ήθελα να ήταν αυτό που δεν είναι αλλά εσείς λέτε ότι είναι και θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος αν πράγματι είχατε δίκιο αλλά δεν έχετε. Παρόλα αυτά θα πάω να ψηφίσω όχι στη συνέχιση των πολιτικών εξαθλίωσης και μη σεβασμού στη δημοκρατία και στην ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια. Βγείτε κι εσείς από την πλάνη σας, μην γίνεστε υποχείρια πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των εγχώριων πατριδοκάπηλων και των έξωθεν διατακτών τους, σταθείτε στο ύψος της ιστορικής αυτής περίστασης και απαιτήστε κι εσείς να σταματήσει επιτέλους η αργή και βασανιστική συλλογική μας πορεία προς την υπανάπτυξη, την εκποίηση, την εξαθλίωση.

------------------

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Η δικιά μου απάντηση είναι ξεκάθαρη και είναι ΌΧΙ

Σάββατο, Ιουνίου 27, 2015
Ήταν 8 του Φλεβάρη όταν ο Αλέξης Τσίπρας έκλεινε τις προγραμματικές του δηλώσεις λέγοντας μεταξύ άλλων “είμαστε σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουμε μέχρι τέλους”. Από τότε κύλησε πολύ νερό, με πολλά λάθη στο εσωτερικό αλλά και σωστές κινήσεις που υπήρχαν στις υποσχέσεις του, και πολλές υποχωρήσεις στο εξωτερικό αλλά και συνεχή προσπάθεια για να καταφέρει κάτι καλύτερο από ό,τι του πρόσφεραν, από ό,τι οι άλλοι θα είχαν υπογράψει δίχως αντίρρηση. Πολλά, πάρα πολλά ίσως μπορούμε να καταλογίσουμε στον πρωθυπουργό, όχι όμως ότι δεν διαπραγματεύτηκε, ότι δεν έβγαλε το λάδι στους δανειστές, ότι δεν υπήρξε το σκληρό καρύδι που δεν περίμεναν, ότι έβγαλε ποτέ -απ’ την άκρη του μυαλού του έστω- πως κουβαλάει μαζί του και τον καθαρό λόγο της αριστεράς. Πέντε μήνες και φτάσαμε στο χτες, στο απροχώρητο, στο σκληρότερο τελεσίγραφο των, τάχα μου, εταίρων μας.
Τι έκανε ο Αλέξης Τσίπρας; Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από αυτό που τον λοιδόρησαν όταν συγκινούνταν προφέροντάς το στις 8 Φλεβάρη: υπηρέτησε το Σύνταγμα της χώρας. Όταν κάθε άλλη εναλλακτική εξαντλήθηκε, κατέφυγε σε αυτό και στον λαό που από αυτό ορίζεται ως κυρίαρχος. Με δημοψήφισμα του δίνει πρώτη φορά τη δυνατότητα, μετά από σαράντα χρόνια, να ξαναορίσει με άμεση απόφασή του το μέλλον του. Το δίλημμα; Ναι ή όχι στην πρόταση των δανειστών. Η δικιά μου απάντηση είναι ξεκάθαρη και είναι όχι.

  • Όχι γιατί πρώτη φορά μου δείχνουν ότι με σέβονται.
  • Όχι γιατί πρώτη φορά μετά από δεκαετίες κάποιος Έλληνας πολιτικός δε βγαίνει στο εξωτερικό με το κόμπλεξ του κατώτερου συγγενή απ’ το χωριό.
  • Όχι γιατί δε θέλω η ψήφος μου να συμβάλλει στη διαιώνιση των αδικιών, στα βάρη πάντα στους φτωχούς, πάντα στους αδύναμους.
  • Όχι γιατί είμαι ένας απ’ το 1,5 εκατομμύριο ανέργων που δημιούργησαν τα ναι των προηγούμενων.
  • Όχι γιατί τα διαβάσματά μου, οι ποιητές, οι φιλόσοφοι και οι συγγραφείς που με διαμόρφωσαν, με πείθουν να μην φοβάμαι τίποτα όταν υποστηρίζω τα ιδανικά μου.
  • Όχι γιατί αυτό είναι η αξιοπρέπεια: να διαλέγω εγώ πώς θα παλέψω για τη ζωή μου και πώς εν τέλει θα τη ζήσω.
  • Όχι γιατί κοιτάζω σε κανάλια και πολιτικούς ποιοι υποστηρίζουν το ναι και τρέχω με σιγουριά για το σωστό μου απέναντι.
  • Όχι γιατί γεωγραφικά είμαι στην Ευρώπη, ιδεολογικά όμως είμαι σε όλο τον πλανήτη, δεν έχω ανάγκη την υποταγή για να μείνω εκεί.
  • Όχι γιατί είκοσι χρόνια τώρα έχω φάει τις σόλες των παπουτσιών μου σε πορείες και συγκεντρώσεις υποστηρίζοντας κι άλλα όμοια όχι όπως στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, στην παράδοση του Οτσαλάν, στον πόλεμο στο Ιράκ, στην αστυνομική ασυδοσία (απ’ τον θάνατο του Γρηγορόπουλου ως των αφροαμερικανών στις ΗΠΑ), στην εξόντωση των Παλαιστίνιων, στους φράχτες της Ευρώπης, στα μνημόνια, στους φασίστες της Χρυσής Αυγής.
  • Όχι γιατί δεν ξεχνάω ότι το ευρώ ή η δραχμή είναι ένα εργαλείο άσκησης οικονομικής πολιτικής. Ένα απλά εργαλείο στην υπηρεσία μας κι όχι εμείς στη δικιά του.
  • Όχι γιατί μια ακόμη υπογραφή θα στείλει κι άλλους φίλους μου κι άλλους γνωστούς μου μετανάστες στο εξωτερικό ζώντας κάπου που δε θα θέλουν, μακριά από όσους θέλουν.
  • Όχι γιατί είναι κάτι αρνήσεις που δεν τις φτάνουν όλα τα ναι του κόσμου. Είναι κάτι αρνήσεις που συστήνονται στο ξημέρωμα πεταλούδες και τις βρίσκει το βράδυ δράκους.
  • Όχι γιατί είμαι αριστερός. Με γνώση και συναίσθηση της σοβαρότητας της απόφασής μου θα πάω να ψηφίσω, με σφιγμένη γροθιά θα αγωνιστώ απέναντι σε όσα δύσκολα θα έρθουν και την ίδια σφιγμένη γροθιά θα υψώνω για να υπενθυμίζω στους δικούς μου ότι όσο δε με απογοητεύουν, όσο με υπολογίζουν θα είμαι δίπλα τους.
------------------------
[πηγή]

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Δεν υπονομεύω εγώ την κυβέρνηση, αυτή μ'αφήνει να την υπονομεύω...*

Τρίτη, Μαΐου 12, 2015


Ο τρόπος που η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας (σ.σ.: ένας όρος που δεν πολυακούγεται τελευταίως) διαπραγματεύθηκε με τους δανειστές (τοκογλύφους) μετά τις εκλογές και έως σήμερα την οδήγησε σε θέσεις ασθενέστερες από εκείνες που κατείχε την επαύριο των εκλογών. Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει αβίαστο και στέκει εδραίο, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος - και στην πολιτική εκείνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα.

Εις ό,τι αφορά τις προθέσεις της κυβέρνησης και την εντολή που με βάση αυτές τις προθέσεις έλαβε δεν τίθεται θέμα (αν εξαιρέσουμε το ΚΚΕ, που κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για συνειδητή εξαπάτηση του λαού). Οταν όμως το αποτέλεσμα της τακτικής σου δεν δικαιώνει τις προθέσεις, τις διακηρύξεις και τους στόχους σου, το πρόβλημά σου είναι μεγαλύτερο από το πρόβλημα του αντιπάλου σου να σε οδηγήσει σε δυσχερή θέση κι από ’κεί σε δυσχερέστερη.

Κι αυτή ακριβώς η κλιμάκωση (από δυσχερή σε δυσχερέστερη θέση) είναι αυτή που χαρακτήρισε εις όσα αφορούν εμάς την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Αν θεωρήσουμε και πρέπει να θεωρήσουμε (αλλιώς κολλάμε μπρίκια) ότι οι θέσεις των δανειστών μας ήταν σαφείς και προδιαγεγραμμένες, η απόπειρά μας να τις αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπον ηττήθηκε ολοσχερώς, τα δε στρατηγήματα που ακολούθησαν την πανωλεθρία ήταν εξίσου ολέθρια. Διότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων εκείνοι που ισχυροποιούσαν διαρκώς τις θέσεις τους, μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο, δεν ήμασταν εμείς.

Επ’ αυτού υπάρχουν ευθύνες (που όμως δεν είναι της παρούσης). Δεν θα σταθώ στο λάθος που επικαλέσθηκε ο κ. Τσίπρας (εις ό,τι αφορά το ρευστόν αντίκρισμα της ημισυμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου), ούτε στην απειρία (αλλά και το ανέτοιμον!!!) που επικαλέσθηκε ο κ. Τσακαλώτος, ούτε στις κόκκινες ρίγες (έστω κόκκινες γραμμές) στο σακάκι του κ. Βαρουφάκη, όμως θα σταθώ
σε όλο αυτό το αλαλούμ με το οποίο κυβερνητικά στελέχη και στελέχη επικάλυψαν την πορεία των διαπραγματεύσεων. Ενας κονιορτός που σκεπάζοντας έδειχνε την ανυπαρξία στρατηγικής και τακτικής. Τους ελιγμούς που δεν θα έκανε ούτε ανεκπαίδευτος λοχίας χωρίς να πάει μετά να κοπανάει το κεφάλι του στον τοίχο (πριν να γκρεμισθεί κι αυτός).

Σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων οι δανειστές κέρδιζαν έδαφος με τέτοια ευκολία, ώστε να πολλαπλασιάζουν τις απαιτήσεις τους και να μετατρέπουν τους όρους τους σε υπαγορεύσεις. Κι έτσι τους λεονταρισμούς ότι θα τους «πληρώσουμε με αέρα» μάς τους επέστρεψαν (ή ήταν από μόνοι τους αυτεπίστροφοι) με τη χρηματοδοτική ασφυξία.

Ενα έπαιρναν από μας οι δανειστές και δέκα ζητούσαν. Εριξαν πάνω στο τραπέζι τα πάντα: την πονηρία, την αλαζονεία, την απληστία, άρχισαν να ροκανίζουν τον χρόνο και το κύρος της ελληνικής κυβέρνησης. Προκάλεσαν κόπωση της διαδικασίας. Εκαναν τον κ. Βαρουφάκη με τα κρεμμυδάκια, ενώ η επιχείρηση προσωπικής φθοράς του κ. Τσίπρα με την επικουρία των εδώ γκαουλάιτερ της Διαπλοκής εντείνεται, κορυφώνεται και βαθαίνει.

Η δημοφιλία του κ. Τσίπρα στα γκάλοπ (68-70%) και η υποστηρικτική διάθεση του λαού στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (πάνω από 50%) θα αποδειχθούν πολύ ασθενή αναχώματα για τους δανειστές, αν στο τέλος των διαπραγματεύσεων θα έχουν αλώσει τις δύο συν δύο κόκκινες γραμμές που έχουν απομείνει να τις υπερασπίζεται μόνη της η κυβέρνηση (με τον λαό μουδιασμένο να παρατηρεί την έκβαση). Και βεβαίως η στήριξη στον λαό, αλλά όχι και η ενεργοποίησή του είναι λάθος (αλλά ούτε αυτό είναι της παρούσης) - της παρούσης είναι πώς φθάσαμε ως εδώ και τι μπορούμε να κάνουμε στο εξής για να το ανατρέψουμε. Να το ανατρέψουμε διότι ήδη βρισκόμαστε σε έδαφος που είτε υποχωρήσουμε ακόμα πιο πίσω είτε το κρατήσουμε ,η χώρα δεν θα μπορεί να επιβιώσει στο εξής παρά μόνον ως Ειδική Οικονομική Ζώνη.


Λένε ορισμένοι και το λένε καλόπιστα ότι πρέπει να κρατήσουμε τώρα ό,τι μπορούμε και να ανακτήσουμε στο εγγύς μέλλον ό,τι η κυβέρνηση υποσχέθηκε στον λαό, αν όχι με το πρόγραμμά της, αλλά τουλάχιστον με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Διότι, αν το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων (εφόσον στο μεταξύ δεν πάθουμε κι άλλα χειρότερα) θα είναι να κρατηθούν μία, δύο η καμμία από τις κόκκινες γραμμές, η χώρα δεν θα έχει πλέον το σθένος (κι ούτε τις δυνατότητες) να ξεκινήσει για την ανάταξή της απ’ την αρχή.

Αντιθέτως, θα έχει μπει σε μια μακρά οδό λιτότητας και υποτέλειας. Μπορεί ή θέλει η Αριστερά να διαχειρισθεί κάτι τέτοιο; Μπορεί να μετατρέψει τις κόκκινες (ήδη τσαλακωμένες) γραμμές της σε «κόκκινα μνημόνια»;

Βεβαίως αυτοί που προτιμούν τον «έντιμο συμβιβασμό» από τη ρήξη έχουν δίκιο. Διότι μια ρήξη στην οποία δεν θα προχωρήσει κανείς με τους δικούς του όρους, θα είναι απλώς καταστροφική. Οπως καταστροφικός θα είναι και ένας «έντιμος συμβιβασμός» που θα «νομιμοποιεί» την παραίτηση της Αριστεράς (τώρα και αργότερα) απ’ τους στόχους εκείνους που (παρά τους συμβιβασμούς) θα κρατούσαν ζωντανή τη χώρα, έστω κι αναπνέοντας με καλάμι.

Για να δει τι μπορεί να κάνει η Αριστερά τώρα, πρέπει να δει τι έκανε και τι δεν έκανε ως τώρα.

Πήγε στις διαπραγματεύσεις χωρίς plan B. Ολοι διαθέτουν plan B και C και D, μόνον η Αριστερά, υποκύπτοντας στην εγχώρια κι εξωχώρια ιδεολογική τρομοκρατία, πήγε χωρίς plan B να διαπραγματευτεί με εκείνους που διαθέτουν ό,τι είδους plan θέλετε. Δεύτερον: έπρεπε να έχει πάει στις διαπραγματεύσεις έχοντας ήδη ψηφίσει στη Βουλή δέκα φιλολαϊκά νομοσχέδια ανεξαρτήτως κόστους. Που θα έκαναν την υποστήριξη του λαού σίδερο. Τρίτον: Με τον λαό στους δρόμους. Ενημερωμένον, οργανωμένον, έτοιμον. Ωστε να βλέπει η κοινή γνώμη στη Δύση όχι χαζογκλαμουριάρικες φωτογραφήσεις υπό την Ακρόπολη, αλλά την Ακρόπολη στο πόδι απ’ την οργή ενός λαού που παγιδεύθηκε αισχρά και σφαγιάσθηκε αισχρότερα. Τέταρτον: με μια μελέτη του κόστους που θα είχε η ευρωζώνη αν η Ελλάδα δέκα-είκοσι μέρες μετά τις εκλογές έσκαζε στα χέρια της! Πόσο θα κόστιζε στους δανειστές η απληστία τους; ένα τρισεκατομμύριο, δύο; άγνωστον;

Με δυο λόγια, έχει γίνει ένα στρατηγικό λάθος που δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε ιστορικό λάθος. Ο χρόνος που χάθηκε πολύς, ο χρόνος που μένει λίγος. Η διακυβέρνηση δεν είναι μόνον θέμα συμβολισμών (καλών όπως με τις καθαρίστριες, κακών όπως με τους διορισμούς ημετέρων), αλλά αποτελέσματος. Κι όσον η διακυβέρνηση εξαρτάται απ’ τη διαπραγμάτευση τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Αν υπάρχει χρόνος να αλλάξουν τα πράγματα και η διαπραγμάτευση να εξαρτηθεί απ’ τη διακυβέρνηση, το γνωρίζει πλέον μόνον ο κ. Τσίπρας και το στενό του περιβάλλον. Ούτε καν το Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε καν το κόμμα του. Δυστυχώς. Ο κ. Τσίπρας φαίνεται να βασίζεται στη σχέση του με τον λαό. Ακόμα προνομιακή. Σε καιρούς κινδυνώδεις, αυτό που σε ομαλούς καιρούς είναι απαράδεκτο (η προσωποπαγής διακυβέρνηση) φαίνεται τώρα σαν μια επιλογή. Κακή επιλογή ακόμα κι αν φέρει καλό αποτέλεσμα.

Συνεπώς, μόνον με άλλες επιλογές προσώπων και μεθόδων θα μπορούσε η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας να μη δίνει μια διαρκή μάχη οπισθοφυλακών, αλά να βαδίσει μπροστά. Κι αν δεν βαδίσει μπροστά, δεν θα υπάρχει έδαφος για να κάνει πίσω...

(* Ο τίτλος του άρθρου του Στάθη είναι "Ζιγκ ζαγκ, γκαπ", τον οποίον κι αντικατέστησα με το κείμενο του σκίτσου του που τον βρήκα πιο σωστό)
----------------
[Πηγή]

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.