"Απ’ την απαίτηση στην επαιτεία..." (ή πως το Συρτάκι του Βόλου θα «ενισχύσει το ηθικό» του έθνους που δυσπραγεί) του Στάθη

Εισαγωγικό σημείωμα: Στις 18/8/2012 ανάρτησα το άρθρο Το καραγκιοζιλίκι με το συρτάκι του Βόλου για να καταγράψω έτσι απλά την (σίγουρα μειοψηφική) άποψή μου, για αυτό το ρεζιλίκι που θα γίνονταν στην πόλη μου. Ποτέ δεν περίμενα, αυτή μου η ενέργεια, να έχει μια τέτοια απήχηση (αρνητική ή θετική δεν έχει σημασία): μέχρι στιγμής διαβάστηκε πάνω από 2300 φορές, συζητήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ.
Την σκυτάλη πήρε (στον "Ταχυδρόμο" της προπερασμένης Κυριακής) ο αειθαλής αρθρογράφος Γιάννης Μαντίδης, με ένα εξαιρετικό σημείωμά του. 
Δεν ήθελα να επανέλθω ξανά στο θέμα -υπάρχουν μύρια άλλα θέματα που μας κατατρέχουν αυτή την στιγμή- μα σήμερα, ο αγαπημένος μου Στάθης στον eniko.gr, με αφορμή αυτό το θέμα, έγραψε το παρακάτω εξαιρετικό σημείωμα και φυσικά δεν μπορούσα να το παραβλέψω. Απολαύστε το...
Απ. Μωραϊτόπουλος

* * *

Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν και 5.614 εξ ημών το γλεντάνε κιόλας χορεύοντας ομού κι όλοι μαζί συρτάκι για να μπουν στα ρεκόρ Γκίνες και ταυτοχρόνως
να «ενισχύσουν το ηθικό» του έθνους που δυσπραγεί, να «δώσουν έναν τόνο αισιοδοξίας» κι άλλα τέτοια πιασάρικα παρόμοια, απότοκα
ενός τηλεορασάκικου τρόπου σκέψης που θα άφηνε ακόμα και τον τζίτζικα (του παραμυθιού με τον μέρμηγκα) άφωνο.
Τι να πω; μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι (πλην όμως όχι! άλλη δουλειά δεν έχει ο Κύριος παρά να μηχανεύεται τον χαμό του ρωμαίικου) - μωραίνει όμως ον βούλεται απολέσαι η πολλή τηλεόραση, ο ρηχός δημόσιος λόγος, η αβάσταχτη ελαφρότης του μελό που μας δέρνει - συχνά πιο ελαφρόμυαλου κι απ’ τα τούρκικα σίριαλ που μας έχουν καρφώσει στον εγκέφαλο.
Ζεϊμπέκικα αλά Γιωργάκη μπροστά στον Τζεμ, τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια και τις πίστες, όπου πρωτοπόρησε η εθνική μας γκλαμουριά του λάιφ στάιλ και της λαμογιάς,
μόνον οικεία κακά μάς θυμίζουν πλέον, απ’ αυτά που μας έφεραν έως εδώ.
Κακέκτυπα αυτών των συμπεριφορών, όπως ο χορός των 5.614 αθλοφόρων των Γκίνες, όχι μόνον δεν εξορκίζουν την κρίση (πώς θα μπορούσαν;) αλλά βυθίζουν σε βαθειά μελαγχολία τις σκιές εκείνων που χόρεψαν άλλους χορούς, στο Ζάλογγο, το Αρκάδι, το Κούγκι - όμως τι λέω; τι ανίερες συγκρίσεις κάνω;
Ζούμε σε μια χώρα που πλέον καταδιώκονται οι νεφροπαθείς, οι ανάπηροι, οι καρκινοπαθείς, οι χρονίως πάσχοντες
κι εμείς καθόμαστε παράλυτοι στ’ αυγά μας κι ακούμε τα μέτρα να φέρνουν το ένα το άλλο.
Διότι αυτή η τακτική των αλλεπάλληλων σοκ στο ίδιο κόλπο είναι: εξαγγέλλονται, φέρ’ ειπείν, μέτρα 11,6 δισ., σε παίρνει η σφαίρα ξώφαλτσα ή ανάμεσα στα μάτια (το ίδιο είναι), αγανακτείς, βρίζεις, λέγε-λέγε τα παπαγαλάκια εμπεδώνεις τα μέτρα που σε σκότωσαν, τα μηρυκάζεις, τα χωνεύεις -εν τέλει τα αποδέχεσαι- και τότε: τσουπ
νέα μέτρα! Χειρότερα! Περισσότερα! Πανικός! Ωρύεσαι! Αλλά σε έχουν ήδη βάλει στο χέρι, σε έχουν ήδη εκπαιδεύσει να ετοιμάζεσαι για το χειρότερο! κι όταν
το χειρότερο έρχεται, εσύ ήδη άλλο ακόμα χειρότερο περιμένοντας το καταπίνεις - και πάει λέγοντας το κακό.

Τα «τελευταία» κάθε φορά μέτρα έχουν διαρκώς ουρά, έχουν διαρκώς συνέχεια. «Νέα μείωση μισθού» σου λένε, δεν βγαίνουν τα 11,6 δισ., χρειαζόμαστε 13,5 δισ. που είναι 18,2 δισ. - χραπ
σου κόβουν και το πενθήμερο!
Σου κόβουν ό,τι απέμεινε απ’ τον 13ο και τον 14ο μισθό (σήμερα απ’ τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους, αύριο από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα) και εσύ το καταπίνεις κι αυτό διότι κάτι άλλο ακόμα χειρότερο περιμένεις. Κι ύστερα σου φταίει ο διπλανός σου, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ που έγινε ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν γίνεται ΠΑΣΟΚ, σου φταίνε όλοι, άρα
ουδείς.
Κι αυτοί που όντως φταίνε συνεχίζουν το «Σοκ και Δέος», την «Καταιγίδα της Ερήμου» με τον πανικό, τους «λαγούς», τις διαρροές, τα παπαγαλάκια, τρελαίνεσαι, μπερδεύεσαι, τα παρατάς κι αφήνεις μόνον την απελπισία σου να ελπίζει...
Σε τι όμως μπορεί να ελπίζει η απελπισία; σε σχολεία που έχουν φέτος βιβλία, αλλά δεν έχουν πετρέλαιο;...
Είναι το αποκατασταθέν αυτονόητο (να έχουν δηλαδή βιβλία τα σχολεία) ικανή συνθήκη για να πραγματώνεται το αδιανόητο, να μην έχουν δηλαδή πετρέλαιο, απρόσκοπτη διδασκαλία, όλο και πιο πλούσιους πόρους;

Δεν πάμε μόνον στραβά σαν τον κάβουρα, αλλά και προς τα πίσω σαν τους ηττημένους στρατούς - ίσως όμως πάλι, μπορεί και να κάνω λάθος. Ισως ένα συρτάκι (στα κάρβουνα) να είναι κάτι που θα μπορούσε να με εγκαρδιώσει, αν και οι αναστενάρηδες σ’ αυτήν τη χώρα είναι πολύ λιγότεροι από 5.614!
Αρα, στερούμεθα εμπροσθοφυλακής...

------------------------
Πηγή: enikos.gr

Το καραγκιοζιλίκι με το συρτάκι του Βόλου

Δεύτερη Έκδοση 23/08/12 13:30:
Την παρακάτω Πρώτη Έκδοση του άρθρου μου αυτού, την κοινοποίησα για δημοσιοποίηση (έστω σαν προσωπική επιστολή) σε όλα τα ΜΜΕ του Βόλου (Εφημερίδες "Θεσσαλία", "Ταχυδρόμος", στο e-volos) αλλά και στα enikos.gr & alfavita.gr. Μόνο ο "Ταχυδρόμος" τη δημοσίευσε. Στη "Θεσσαλία" έστειλα και δεύτερη κοινοποίηση -όπου μιλάω ότι δεν πιστεύω σε ενδεχόμενη προληπτική λογοκρισία- αλλά φευ με αγνόησαν και πάλι (δεν θέλουν προφανώς να... στεναχωρήσουν τα αφεντικά τους, Δήμαρχο και Περιφερειάρχη). Εντέλει το γνωστοποίησα στο everybody του Πανεπιστημίου με το παρακάτω πρόλογο και έγινε χαμός: μέσα σε 36 ώρες αναγνώστηκε πάνω από 800 φορές και διαβάζεται ακόμα έως τώρα. Και δεν νομίζω ότι διαβάζεται έτσι από απλή περιέργεια, αλλά επειδή, λίγο πολύ, αρκετός κόσμος συμφωνεί με το περιεχόμενό του. Ευχαριστώ τους (έως τώρα) 2 Καθηγητές, μια συνάδελφο και έναν (γνωστό) Δημοσιογράφο, που με μηνύματα ή τηλεφωνικά, επικοινώνησαν μαζί μου.

Ο πρόλογος του μηνύματος που έστειλα στο στο everybody του Πανεπιστημίου:
"Και τώρα που η κατάσταση όλων μας γίνεται δραματικά όλο και χειρότερη, που μας απαγορεύεται η γαλήνη, μας απαγορεύεται η ηρεμία, μας απαγορεύεται η αξιοπρέπεια, μας απαγορεύεται η αισιοδοξία, μας απαγορεύεται και το αυτονόητο: μας απαγορεύεται η ζωή, μας απαγορεύεται -έστω εμμέσως- και ο πολιτισμός μας!
Προεξάρχοντος του Περιφερειάρχη, του Δημάρχου και... λοιπών "αρχόντων" του τόπου μας, προσπαθούν να μας περάσουν το καρακιτσαριό, το καραγκιοζιλίκι, με το... περίφημο συρτάκι του Βόλου, για πολιτιστική εκδήλωση, δήθεν για την πόλη μας, για την Ελλάδα...!(συνέχεια στην πρώτη Έκδοση)."


Πρώτη Έκδοση
Διαβάζω εδώ και ημέρες στον τοπικό τύπο για το περίφημο... "μεγαλύτερο συρτάκι παγκοσμίως που θα γίνει στο Βόλο 31/8/12 ημέρα Παρασκευή και ώρα 8.30 στην παραλία" που φιλοδοξεί να μπει στο βιβλίο Γκίνες με τα παγκόσμια ρεκόρ και δεν το παίρνω στα σοβαρά. Σκέπτομαι ότι κάποιος μωροφιλόδοξος ιδιώτης έχει μια τέτοια φαεινή ιδέα και θέλει να την πραγματοποιήσει για πάρτι του. Εδώ όμως τα πράγματα είναι σοβαρά, δεν πρόκειται για κάποιον ιδιώτη, εδώ μιλάμε για ενέργεια που γίνεται με πρωτοβουλία και κάλυψη της Περιφέρειας, του Δήμου Βόλου, υπό την καθοδήγηση του... εξοχότατου προέδρου της ΕΚΠΟΛ κ. Κώστα Χαλέβα!

Γίνεται, λέει, για την τουριστική προβολή της πόλης μας, του Βόλου... Λες κι ο Βόλος, με τις τόσες ομορφιές του, έχει ανάγκη μιας τέτοιας προβολής. Αυτό το εγχείρημα, αν πραγματοποιηθεί, όχι μόνο δεν θα δώσει στην πόλη μας περισσότερη (ποιοτική) προβολή, αλλά θα την δυσφημίσει κιόλας. Ποιος είπε ότι το kitsch τελείωσε με τη χούντα; Πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος συμπολίτης που διατυπώνει αυτή την άποψη. 

Σ' αυτό το καραγκιοζιλίκι, ταιριάζει γάντι η σοφή παροιμία "εδώ ο κόσμος καίγεται και το... μπιπ χτενίζεται". Διότι βρισκόμαστε και σαν πολίτες και σαν τοπική αυτοδιοίκηση και σαν κοινωνία γενικότερα, μέσα σε μια οικονομική και πολιτική ομηρία από τους ληστές τροικανούς, ντόπιους και ξένους. Ο Δήμος κοντεύει να βάλει λουκέτο, ο περιφερειακός (ξανά) μπήκε στις καλένδες, η ανεργία στην περιοχή μας καλπάζει και αυτοί... τον χαβά τους.

Θα μου αντιπροτείνει κάποιος: και τί πρέπει να κάνουμε τώρα, να πέφτουμε ο ένας μετά τον άλλο απ' τα μπαλκόνια; Και βέβαια όχι. Και να διασκεδάσουμε πρέπει, αλλά και να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση. Αλλά αυτό δεν θα το κάνουμε βέβαια αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο με φτηνά πανηγυράκια αυτού του στύλ! Δόξα το Θεό, ο τόπος και πολιτισμό έχει και πολλά ήθη κι έθιμα έχει που μπορεί να αναδείξει, έστω και για τουριστικούς λόγους.

Εκείνο που με θλίβει όμως περισσότερο είναι ότι η λεγόμενη πνευματική ηγεσία του τόπου μας μέχρι τώρα σιωπά. Να υποθέσω ότι συμφωνεί μ' αυτό το καραγκιοζιλίκι; Δεν θέλω να το πιστεύω.

=====================================

Υ.Γ.(11/09/2012)

• Όσοι διάβασαν το παραπάνω άρθρο, αξίζει να διαβάσουν και το εξαιρετικό άρθρο του Στάθη, για το ίδιο θέμα εδώ.
• Ενώ αρχικά απαντούσα σχεδόν σε κάθε σχόλιο αναγνώστη, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου και επειδή πολλά είχαν επαναλαμβανόμενη θεματολογία, έπαψα να απαντώ σε καθένα ξεχωριστά. Μπορούν βέβαια και οι ίδιοι οι αναγνώστες να απαντήσουν σε σχόλια άλλων αναγνωστών.
• Αυτή είναι η τελευταία μου προσθήκη. Τέλος. Το πήραμε το Γκίνες. Πάμε για το επόμενο...

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#