Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δημοκρατία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δημοκρατία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

H κοινοτοπία του καλού - Του Νώντα Σκυφτούλη*

Τετάρτη, Αυγούστου 05, 2015
H κοινοτοπία του καλού - Του Νώντα Σκυφτούλη*
Ολόκληρος ο οργανωτικός ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να γίνει λαϊκός, μεγάλη αντιμνημονιακή παράταξη εθνική ΚΑΙ κυβερνώσα; Εγινε. Και να τώρα: η καθολική απογοήτευση και ο βοναπαρτισμός έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην κοινωνία.
Βοναπαρτισμός για τους «αμύητους» είναι η κατάσταση όπου τα συμφέροντα όλων των τάξεων των στρωμάτων των κομμάτων αλλά και των κινημάτων (κι ας κάνουν τον ψόφιο κοριό) διαθλώνται στο πρόσωπο του ηγέτη. Με δύο γλώσσες με δύο σκεπτικά, καθόλου εύκολος για εσωκομματικούς και εξωκομματικούς αντιπάλους. Μάλιστα.
Οι υπόλοιποι είναι αλήθεια ότι κάτι είχατε ακούσει από τον σύγχρονο κόσμο του αισθητού, αλλά η ιδεολογική ηγεμονία βλέπετε και η επιστημονικότητα (!!!) του ιστορικού υλισμού αυτή η φενάκη που και «γριές ομπυασμένες τις μετατρέπει σε καλλονές» και μας ταράξατε στον «εξηλεκτρισμό» και στον εθνικισμό, στις γνωστές φούσκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Δεν μπορούμε εμείς, μπορεί το Κράτος. Οχι σχέδιο εξόδου, αλλά το κράτος θα τα κάνει όλα. Καλός ο Τσίπρας, αλλά τώρα που «έφυγε» από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κακός. Δεν υπάρχει εναλλακτική; Πέσατε από τα σύννεφα; Δεν υπάρχει δικαιολογία. Πάλι από την αρχή δεν γίνεται. Οσοι το σκέφτονται ματαιοπονούν. Παρακολουθήστε λοιπόν πού θα τον πάει «ΤΟ ΚΥΜΑ» τον Αλέξη.
Οι υπόλοιποι, στα γνωστά ήθη της λέξης σύντροφος: μαχαιρώματα πισώπλατα, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, φράξιες, ανταγωνισμοί και ό,τι άλλο διαθέτει η φαρέτρα της ιεραρχίας του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δηλαδή του συγκεντρωτισμού και της ιδεολογίας. Και αυτό συμβαίνει χρόνια είτε αφορά ένα αντάρτικο είτε μια συντροφική κουζίνα (γνωστά και πέραν της Αριστεράς). Αυτά.
Ολα αυτά όμως και πολλά άλλα που δεν μας επιτρέπει η έκταση του κειμένου να επεκταθούμε συγκροτούν την κοινοτοπία του καλού (μιας και το πρόσημο είναι αριστερό και καλά) εκτός από ένα: το ΟΧΙ.
Το ΟΧΙ που δεν ήταν διαχειρίσιμο. Και παρά τις αρλούμπες που ακούγονται περί διαχειρισιμότητας του ΟΧΙ από το καθεστώς, η κυβέρνηση διαχειρίζεται το ΝΑΙ και μάλιστα με εθνική ομοψυχία.
Σε αυτά τα καθολικά ΟΧΙ δεν συμμετέχουν όλοι, γιατί διαισθάνονται ότι αυτό που απελευθερώνει είναι πέρα από τις δυνάμεις τους. Και αυτή η πλειοψηφία που διαμορφώθηκε τρομοκράτησε και θα τρομοκρατεί πλέον τις ιθύνουσες τάξεις, τις κυβερνήσεις αλλά και τα συστημικά ανατροφοδοτούμενα κινήματα και όλους που έχουν να χάσουν την ιδιωτική τους φύση ή τη βολική μιζέρια τους.
Δημιούργησε κοινωνικό και πολιτικό δεσμό για απρόβλεπτες μελλοντικές αναστατώσεις (που σύντομα θα δούμε).
Τώρα που αυτή η ψευτοπόλωση μνημόνιο-αντιμνημόνιο (αυτός ο ρεφορμισμός του υπάρχοντος) έχει οριστικά ξεπεραστεί και οι κονκισταδόρες της Αριστεράς επέστρεψαν από τον Ατλαντικό με βρεγμένα τουλάχιστον τα παπούτσια (για να πούμε και του στραβού το δίκιο που λένε όλοι) διακόπτοντας το σύντομο καλοκαίρι της Αριστεράς, θα επαναλάβω μερικά πράγματα που συλλογικά έχουν καταγραφεί γιατί η επανάληψη βοηθά στη μάθηση.
Αλλά προϋπόθεση η σύγχρονη αντιεξουσιαστική κριτική και ο αντίστοιχος σχεδιασμός του χώρου που διαπερνά χρόνια τώρα όλα τα οριζόντια εγχειρήματα στην Ευρώπη έξω από την αγορά το κράτος και τα κόμματα να είναι η επαρκής συνθήκη οποιασδήποτε κοινωνικής πρακτικής έξω από την ανάθεση. Και αυτή η σύγχρονη αναρχική-αντιεξουσιαστική κριτική όχι σαν αφήγημα αλλά σαν κοινωνικό πράττειν αποκατάστασης του αισθητού κόσμου.
1. Το Πέρα από την ΕΥΡΩΠΗ υποδηλώνει ότι η Ευρώπη δεν είναι δημοκρατική. Εδώ και χρόνια έχει εγκατασταθεί το καθεστώς του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ με αιχμή του δόρατος το κράτος ελέγχου και τους νόμους-φίμωτρο.
Οχι, δεν έχει σχέση με τον παλιό ολοκληρωτισμό της ιδεολογίας και της παραγωγής αφαιρέσεων που νομιμοποιούνταν από τη φύση ή την κοινωνία. Πρόκειται για τον σύγχρονο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ όπου ο ρόλος της ιδεολογίας αντικαταστάθηκε με τον ρόλο της οικονομίας του χρήματος και των αγορών ως φυσική νομοτέλεια.
Ο ολοκληρωτισμός είναι ένα πλαίσιο που ΔΕΝ διαπραγματεύεται. Αποδιοργανώνεται ή καταστρέφεται.
Και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι έχουν τρομάξει από τον Λεβιάθαν που από τον ΧΟΜΠΣ και μετά οικοδομούν.
Να επαναφέρουμε την αστική δημοκρατία είναι ματαιοπονία μιας επανάληψης.
Ηρθε ο καιρός για τη ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας και να μιλήσουμε ανοικτά για την Αμεση δημοκρατία εκτοπίζοντας τον μύθο της ανάθεσης.
2. Η κοινωνική οικονομία που ανακάλυψε πρόσφατα η Αριστερά και άλλοι δεν θα κρατικοποιηθεί και οι προσπάθειες κομματικοποίησης και κρατικοποίησης θα μας βρουν μπροστά τους. Αυτοθέσμιση όλων των εγχειρημάτων τυπικών και άτυπων έξω από το κράτος και τους ιδιώτες και ό,τι αφορά τα εγχειρήματα αυτά καμιά μεσολάβηση από υπουργεία, δήμους και λοιπούς συγγενείς.
Για εμάς τα εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας που πρώτοι τα εισαγάγαμε πολιτικά στην Ελλάδα είναι το ορμητήριο, το έδαφος, μιας αναμέτρησης με το υπάρχον κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που διεξάγεται καθημερινά με το εντός και το εκτός αυτής της διαδρομής. Δεν αρκεί η τροποποίηση του παλιού νόμου όπως έγινε με τις καθαρίστριες και την ΕΡΤ, αλλά η ενεργός συμμετοχή και η ΔΙΚΤΥΩΣΗ από τα κάτω.
3. Η αναδιάρθρωση των γεωργικών καλλιεργειών τώρα, με βάση τη βιοποικιλότητα, η απεξαρτημένη τοπική καλλιέργεια, τα νέα μοντέλα συνεργατικής συνείδησης, τα σύγχρονα μοντέλα οριζόντιας διακίνησης των προϊόντων είναι η απάντηση στα πολυεθνικά λόμπι αγροεφοδίων, παραγωγής και εμπορίας τροφίμων. Διεπαγγελματικές ελεύθερες ενώσεις αγροτών, γεωπόνων, ειδικών τεχνολόγων, καταναλωτών, σε τοπικό επίπεδο, με αντικείμενο τον τοπικό γεωργικό σχεδιασμό και την ορίζοντια διακίνηση των προϊόντων. Αυτά αφορούν τους νέους και εκεί απευθυνόμαστε για μια νέα αθωότητα στη γεωργική παραγωγή.
Συνοψίζοντας: Τα μεγάλα μέτωπα που είναι το νερό και τα φράγματα, η ενέργεια, τα απορρίμματα, ο επανοικειοποιημένος δημόσιος χώρος, τα σύγχρονα υλικά, κοινωνικά και διανοητικά Κοινά, η αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία, η άμεση διάθεση αγαθών, η Χαλκιδική, η ΒΙΟΜΕ, η αυτοδιαχείριση όλων των οπτικοακουστικών μέσων και οι ψηφιακές άδειες δεν καλύπτονται απ’ την επίκληση της νομιμότητας, γιατί ο ίδιος ο αγώνας έχει δημιουργήσει το δικό του δίκαιο και θέτει σοβαρά προβλήματα στο πρόταγμα της ανάπτυξης και στις επενδύσεις.
Οι νέες επαναστάσεις έχουν ξεκινήσει, ο σχεδιασμός του χώρου (χωρικότητας) και της εξόδου από τον κρατισμό και τον καπιταλισμό προϋπόθεση στερέωσης της επερχόμενης γενικευμένης αυτονομίας.
ΥΓ.: Κύριε Πανούση, στις 18-25 Αυγούστου θα είμαστε στην Ιερισσό και θα κάνουμε βόλτα στις Σκουριές. Επιτρέπετε;

 

*Νώντας Σκυφτούλης, μέλος στην Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

-----------------

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

41η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας - Πέπη Ρηγοπούλου, Από τον Άγνωστο στον Κανένα, Βουλή των Ελλήνων | 24.07.2015

Σάββατο, Ιουλίου 25, 2015
41η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας - Πέπη Ρηγοπούλου, Από τον Άγνωστο στον Κανένα, Βουλή των Ελλήνων | 24.07.2015
Θέλω να ευχαριστήσω την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου , την Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, για την τιμή που μου έκανε να με καλέσει σήμερα εδώ. Θέλω να πω ότι είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι σε αυτήν και σε όποιαν άλλη επέτειο. Και δεν είναι τυχαίο. Ένιωσα την υποχρέωση να είμαι σήμερα εδώ λόγω των κρίσιμων στιγμών που περνάμε. Λόγω της ήττας που έχουμε υποστεί και που δεν πρέπει να την απωθήσουμε. 

23 Ιουλίου 1974: Είχαμε φτάσει εδώ, στο Σύνταγμα, τέτοια ώρα περίπου, στην κάτω πλευρά. Πολύς κόσμος. Είχαμε μάθει ότι έπεσε η Χούντα. Ότι τέλειωσε μετά την συντριβή στην Κύπρο ένα καθεστώς που στην ρητορική του παρουσιαζότανε ως εγγυητής των πατρώων εδαφών. Τα ξύλινα σπαθιά και οι αρχαίες στολές που παρήλαυναν στο Παναθηναϊκό στάδιο στις εορτές της «Πολεμικής αρετής των Ελλήνων» δεν είχαν σταθεί ικανά να αποτρέψουν την εθνική καταστροφή. Ειπώθηκε ότι οι αποθήκες του στρατού ήταν άδειες, ότι υποβρύχια που ξεκίνησαν πήραν εντολή να γυρίσουν πίσω, ότι κάποιοι πολέμησαν μέχρις εσχάτων και ότι κάποιων άλλων που πιάστηκαν αιχμάλωτοι χάθηκαν τα ίχνη . Χωρίς μια ταφή αντίστοιχη με αυτήν των αφανών που περιγράφει ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο. Η ανακούφιση για την πτώση των δικτατόρων την ημέρα εκείνη, συγκάλυπτε, απωθούσε το τραύμα.


24 Ιουλίου 2015: Είμαστε πάλι σήμερα εδώ, στο Σύνταγμα, 41 χρόνια και μία ημέρα μετά. Η αλλαγή καθυστέρησε μια μέρα λόγω τη αργοπορημένης άφιξης του αεροπλάνου που μετέφερε από την Γαλλία τον Κ. Καραμανλή. Είμαστε λοιπόν πάλι εδώ, για να θυμηθούμε την ημέρα εκείνη αλλά και για να μιλήσουμε για σήμερα. Σήμερα που ζούμε και πάλι ένα νέο τραύμα. Ο τόπος στον οποίο βρισκόμαστε, είναι φορτισμένος από συμβολισμούς. Τόπος μεταξύ δύο πόλων: Από την μια, του Κοινοβουλίου, που από την ίδρυσή του, δυνάμεις κατοχής και δικτατορίες δοκιμάζουν να το υποβαθμίσουν, να το φιμώσουν, να το καταργήσουν. Χώρου όπου λειτουργούν διαδικασίες, διαδραματίζονται αντιπαραθέσεις και λαμβάνονται αποφάσεις που είναι όλο και πιο δύσκολο σήμερα, την εποχή των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, να έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση. Και από την άλλη, της πλατείας Συντάγματος, συμβόλου αντίστασης, όπου ξανά και ξανά χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν, συσκέφθηκαν, κάποιοι από αυτούς τραυματίστηκαν ή έδωσαν και την ίδια την ζωή τους, ας θυμηθούμε τον Δ. Χριστούλα, υπερασπίζοντας την τιμή και την ίδια την ύπαρξη αυτού του χώρου. Οι δύο αυτοί πολύτιμοι και εξ ίσου σημαντικοί χώροι συνυπάρχουν δίπλα -δίπλα: Η οργανωμένη πολιτική συναπόφαση των αιρετών εκπροσώπων της Βουλής, και η άμεση και αυθόρμητη σε μεγάλο βαθμό έκφραση της πλατείας, που καταγράφει τον παλμό του κάθε πολίτη είναι- ή τουλάχιστον πρέπει να είναι- συμπληρωματικές. Πρέπει να γίνουν η βάση για μια σύνθεση σε ένα ανώτερο πολιτικά και πολιτισμικά επίπεδο. Σύνθεση που σήμερα, όταν οι εξουσιαστές πασχίζουν να τσακίσουν θεσμούς, σχέσεις, ψυχές, είναι πιο αναγκαία παρά ποτέ.


Το πρόβλημα της απόστασης μεταξύ κυβερνήσεων και λαών, μεταξύ κοινωνιών και της οργανωμένης εκπροσώπησής τους, πρόβλημα που οδηγεί και τους δύο αυτούς πόλους στην αλλοτρίωση, δεν είναι βέβαια μόνον ελληνικό. Είναι ευρωπαϊκό και παγκόσμιο και επίσης διαχρονικό. Το πρόβλημα ωστόσο δεν παραμένει ίδιο στην ιστορική διαδρομή. Άλλοτε βρίσκει ευρηματικές και θετικές απαντήσεις. Άλλοτε, όπως πολλές φορές σήμερα, απειλεί να μας οδηγήσει σε τέλμα και αδιέξοδο. Και αυτό διότι με την παγκόσμια επέλαση του νεοφιλελευθερισμού η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δραματική: Το παγκόσμιο χωριό μας πάσχει από την νόσο της αποπροσωποποίησης. Αξίες και συμπεριφορές, δοξασίες και εκπαίδευση, μορφές παραγωγής και συναπόφασης πλήττονται. Οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί, όσο και όπως λειτουργούν σε όλο τον κόσμο, τείνουν να απογυμνώνονται όλο και πιο πολύ από την ουσία τους και από την ικανότητά τους να λαμβάνουν ουσιαστικές αποφάσεις, η δυσκίνητη γραφειοκρατία γίνεται όλο και πιο άσκημη, ας θυμηθούμε τα κτίρια των Βρυξελλών με τους ατέλειωτους διαδρόμους μια σύγχρονη εκδοχή του Πύργου της Βαβέλ, κτίρια καταθλιπτικά, που συγκεντρώνουν ανθρώπους από τις πιο ωραίες πόλεις του κόσμου, το Παρίσι, την Ρώμη, την Πράγα, το Βερολίνο, ενώ τα πραγματικά κέντρα αποφάσεων μετακινούνται όλο και περισσότερο εκτός των πολιτικών θεσμών και των ίδιων των κρατών. Στο κενό που δημιουργείται ανθίζουν εξωθεσμικές ομάδες συμφερόντων που λυμαίνονται τον πλανήτη. Με δυο λόγια. Οι κοινοβουλευτικές δημοκρατίες μεταλλάσσονται σε φιλελεύθερες ή ακριβέστερα σε νεοφιλελεύθερες ολιγαρχίες. Με έντονο το στοιχείο του ναρκισσισμού: Αν δεν επιβεβαιώσω στον άλλο την εικόνα μου, θα τον εξαφανίσω.


Στοιχείο της μετάλλαξης αυτής είναι και ο τρόπος με τον οποίο οι νεοφιλελεύθερες εξουσίες της πολιτικής και των Μέσων κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουν την σημερινή Ελλάδα και φέρονται απέναντί της. Όπως έδειξε διεξοδικά και έρευνα που πραγματοποιήσαμε στο ΕΚΠΑ, η διαστρέβλωση της εικόνας της χώρας μας που έγινε και γίνεται συστηματικά όλα αυτά τα πέντε χρόνια, περιλαμβάνει όχι μόνον την πολιτική και την οικονομία αλλά και ολόκληρο τον πολιτισμό μας, από τις αξίες και τις συμπεριφορές μέχρι την σεξουαλικότητα και την μαγειρική. Στους σημερινούς Έλληνες επιφυλάσσεται συχνά μια ρητορική αντιμετώπιση στο πλαίσιο της «εξαίρεσης» αν όχι της «ανωμαλίας», σε ένα βαθμό αντίστοιχη προς αυτή που γνώρισαν οι Εβραίοι με τις γνωστές τραγικές συνέπειες, στον 20ο αι. Η διαστρέβλωση αυτή της εικόνας της σύγχρονης Ελλάδας και οι λόγοι για τους οποίους προωθείται συνιστούν κατ’ αρχήν απειλή για την δημοκρατία, για τα όποια ψήγματα της, στην ήπειρό μας. Όσο η μήνις των Μέσων και της πολιτικής ρητορικής εξελίσσεται και αναπτύσσεται στο οικονομικό, το πολιτικό αλλά και το πολιτισμικό επίπεδο, τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνον, η δημοκρατία και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες καταντούν όλο και πιο πολύ ένα κενό κέλυφος. Που πρέπει να τονίσω ότι οφείλουμε ακόμα και έτσι να μην το αποδιαρθρώσουμε περαιτέρω, αλλά να το ξανακτίσουμε. Στις πολιτικές της καταστροφής που κάποιοι προωθούν οφείλουμε να απαντήσουμε με πράξεις δημιουργίας. Αλλά θα προσθέσω κάτι ακόμη: Ότι όσοι λοιδορούν και συκοφαντούν τους σημερινούς Έλληνες σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο υποσκάπτουν επίσης συνειδητά ή ασύνειδα και το μοντέλο, ή μάλλον πιο σωστά, το σπέρμα δημοκρατίας όπως το ονομάζει ο Κ. Καστοριάδης, που άνθησε στην αρχαία Ελλάδα, με την οποία μας αρνούνται κάθε σχέση, ακόμα και αυτήν την έμμεση, την μέσα από ρωγμές, που μπορεί να τροφοδοτήσει δημιουργικά το φαντασιακό ατόμων και λαών και συγχρόνως στο δικό τους φαντασιακό επίπεδο συνεχίζουν να μας συγκρίνουν μαζί τους .

Τι είναι αυτό που αμφισβητείται σήμερα μέσα από την χρήση αυτών των στερεοτύπων; Ας δώσουμε, χωρίς διαθέσεις νοσταλγίας, λίγη προσοχή στο αρχαίο ελληνικό αυτό σπέρμα δημοκρατίας που συνεχίζει να εμπνέει – άλλοτε απλώς ρητορικά αλλά κάποτε και ουσιαστικά- τις σύγχρονες δημοκρατίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Γνωρίζουμε όλες και όλοι – τουλάχιστον σε γενικές γραμμές - σχετικά με τους θεσμούς π.χ. της αθηναϊκής δημοκρατίας. Την εκκλησία του δήμου, την βουλή, τα δικαστήρια, τους άρχοντες και τους στρατηγούς. Αποτελεί- και όχι λανθασμένα- κοινό τόπο ότι η αρχαία δημοκρατία διοικούνταν κατά την έκφραση του Περικλή όχι από τους ολίγους, τους ολιγάρχες όπως θα λέγαμε, αλλά τους πολλούς. Αλλά αυτό είναι μέρος μόνον της αλήθειας. Στην πόλη μετρούσαν επίσης και οι επιλεγμένοι με κλήρο άρχοντες, αλλά κυρίως οι εκλεγμένοι πολιτικο-στρατιωτικοί ηγέτες, οι στρατηγοί. Με άλλα λόγια αν θα έπρεπε να αναζητήσουμε το μυστικό των καλών στιγμών της αθηναϊκής δημοκρατίας- διότι υπήρξαν και κακές- θα το βρούμε στην σύνθεση τριών στοιχείων. Της άμεσης δημοκρατίας που σε δεδομένες στιγμές μπορούσε να αποφασίσει απολύτως ελεύθερα για τα έργα των ανθρώπων ή και για τους χρησμούς των θεών, όπως έγινε στα Περσικά με τον χρησμό για τα ξύλινα τείχη του οποίου η ερμηνεία ετέθη σε ψηφοφορία. Του σχεδιασμού των εκλεγμένων ηγετών δεύτερον, που για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Θουκυδίδη διάβαζαν την συγκυρία όταν ακόμα ήταν για τους περισσότερους στο σκοτάδι- έτι εν τω αφανεί- και, χωρίς να γελαστούν από τα επιφαινόμενα, πρότειναν τα αναγκαία. Και τέλος του προσώπου. Όχι μόνον του ηγέτη, του Περικλή, που δεν πρέπει να λησμονούμε ότι πάντα ήταν αιρετός και ανακλητός. Αλλά και του οποιουδήποτε πολίτη, που όπως ο Διόδοτος στον Πελοποννησιακό, τόλμησε να αντιπαρατεθεί στον παντοδύναμο δημαγωγό Κλέωνα και να σώσει τους Μυτιληναίους. 


Ας πω δυο ακόμη λόγια για τον Διόδοτο. Ο Διόδοτος που δεν ξανακούμε ποτέ το όνομά του, ήταν ένας απλός πολίτης, ή καλύτερα, κατά την ρήση του Κορνήλιου Καστοριάδη, ο mister nobody. Ο κύριος ούτις, ο τίποτας Ωστόσο θα κερδίσουμε πολλά αν σκεφτούμε πώς, αυτός, ο «μη αναγνωρίσιμος», όπως θα χαρακτηριζόταν κομψά σήμερα στην κοινωνία του θεάματος που ζούμε, είχε παραχθεί: Είχε ενδεχομένως πολεμήσει στη Σαλαμίνα ή και σε άλλες μάχες. Είχε μάθει γράμματα απαγγέλλοντας Όμηρο. Ήταν θεατής του Αισχύλου και του Αριστοφάνη. Είχε περπατήσει στην Ακρόπολη και στην Αγορά, κάτω από τα αγάλματα των τυραννοκτόνων, και είχε ψηφίσει στην Εκκλησία και στην Ηλιαία. Με άλλα λόγια ο «άνθρωπος αυτός της βάσης», όπως θα τον λέγαμε σήμερα, αυτός που κατά κυριολεξία έβαλε «το κεφάλι του στον ντορβά» για χάρη της δικαιοσύνης, γιατί αν ζητούσες αναθεώρηση της απόφασης της προηγούμενης ημέρας στην Εκκλησία του Δήμου έβαζες το κεφάλι σου σε ένα σακκί και αν έχανες, σε θανάτωναν, ήταν προϊόν παιδείας, δηλαδή πολιτισμού. Αυτός ο κεντρικός ρόλος του πολιτισμού στην δημοκρατία και όχι κάποια αδιέξοδη νοσταλγία είναι ο λόγος που σας κούρασα με την αναφορά μου αυτή.


Το γεγονός ότι σήμερα βάλλεται από ισχυρές και βεβαίως όχι ανεξάρτητες από εξουσιαστικά κέντρα δυνάμεις ο πολιτισμός της σύγχρονης Ελλάδας δεν είναι βέβαια ανεξάρτητο, όπως είπα, από το ότι βάλλεται από πολλές πλευρές η δημοκρατία μας. Και εννοείται ότι πρέπει να βρούμε τα μέσα, τις φόρμες, τις ρητορικές για να αντιμετωπίσουμε, μέσα και έξω από την Ελλάδα, την επίθεση αυτή που απειλεί να αφανίσει τον τόπο. Αλλά δεν θα μπορέσουμε να αντισταθούμε αποτελεσματικά αν δεν κατορθώσουμε, βασισμένοι και στην εμπειρία αντίστασης που έχει αποθησαυρίσει η κοινωνία μας αυτά τα δίσεκτα χρόνια, να δημιουργήσουμε παιδεία ικανή να διαμορφώσει πολίτες που να πιστεύουν στον εαυτό τους, στον τόπο τους, στον άνθρωπο απανταχού γης και άρα στον πολίτη, ικανό να αντισταθεί. Παιδεία δεν είναι όμως μόνον η εκπαίδευση. Παιδεία είναι η επικοινωνία που σήμερα νοσεί δραματικά, είναι η θρησκεία ή αν θέλετε οι θρησκείες και τα δόγματα, είναι η δημοκρατική στον λόγο και στην πράξη πολιτική, είναι ακόμη μια καθημερινότητά ευθύνης και αλληλεγγύης. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια δημοκρατική επανάσταση παιδείας μέσα μας και γύρω μας. Χρειαζόμαστε την παιδεία εκείνη, που ασκείται στις σχολές, στο κοινοβούλιο, στον δρόμο, που θα πείσει τον κάθε mister ή misses nobody, ότι μπορεί να είναι ο σύγχρονος Διόδοτος που θα υψώσει το ανάστημά του ή το ανάστημα της απέναντι στην αδικία που πνίγει σήμερα έναν ολόκληρο λαό, που είτε ψήφισε όχι είτε ναι, είτε απείχε γιατί δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό το δημοψήφισμα, δεν μπορεί παρά να νιώθει κάθε μέρα και πιο πολύ την ταπείνωση, τον εμπαιγμό που του επιφύλαξαν οι επικυρίαρχοι και την καταστροφή που τον απειλεί. Απέναντι σε αυτή την απειλή αντιστεκόμαστε για την ψυχή μας, την χώρα μας, την Ευρώπη, τον κόσμο. Και η αντίσταση αυτή είναι το θεμέλιο για κάθε άλλο βήμα.


Κυρίες και κύριοι, αγαπητές φίλες και φίλοι, 


Βρισκόμαστε πολύ κοντά στο μνημείο του Αγνώστου, του μνημείου αυτού που θεωρώ ότι συμβολίζει όσους προσέφεραν τη ζωή τους όχι μόνο σε πολέμους αλλά και σε κάθε δίκαιο αγώνα. Όλους τους αγνοούμενους, τους αφανείς, αυτούς που δεν έχουν ακόμα και στον θάνατο πού την κεφαλή κλίναι. Η μνήμη της απώλειάς τους, της εκμηδένισης τους, τα προσωπικά και τα συλλογικά τραύματα δεν πρέπει να μας φοβίζουν. Γιατί μόνον όταν δούμε το τραύμα και την νόσο του σώματος και της πόλεως, έχουμε ελπίδα να κατακτήσουμε την ίαση. Μολαταύτα θα ήθελα να κλείσω όχι με μια αναφορά στο παρελθόν και τους αγαπημένους νεκρούς αλλά στο σήμερα και στους ζωντανούς. Τα λίγα λόγια που δύσκολα και αδέξια προσπάθησα να ταιριάξω για να σας μιλήσω, ας θεωρηθούν ένας χαιρετισμός σε όσες και όσους σήμερα , από διαφορετικά σημεία του πολιτικού ορίζοντα, με τον λόγο και την πράξη τους, από διαφορετικά σημεία εκκίνησης και με διαφορετικούς τρόπους προσπάθησαν και προσπαθούν να ενώσουν δημιουργικά θεσμούς και κίνημα της βάσης, ήθος, λογισμό και όνειρο. Για μια δημοκρατία που θα τιμά το όνομα της και που μόνοι και μετά πολλών θα υπερασπίζουμε. Δεν υπάρχει ασώματος λόγο. Μιλάμε σήμερα εδώ με την αναπνοή, τα νεύρα, τα τραύματα μας με το σώμα και την ψυχή μας για το σώμα και την ψυχή της χώρας μας. Τότε και τώρα.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Όχι ρε, να ΜΗ σώσετε το νερό στο Βόλο

Πέμπτη, Μαρτίου 19, 2015
Όχι ρε, να ΜΗ σώσετε το νερό στο Βόλο
Υπέπεσε στην αντίληψή μου μια καμπάνια "Σώστε το νερό στο Βόλο" (βλ.εικόνα), η οποία προφανώς αφορά τα σχέδια της δημοτικής αρχής του Βόλου να ιδιωτικοποιήσει την εταιρία ύδρευσης της πόλης.

Και ρωτάω κι εγώ: γιατί να το σώσουμε το νερό στο Βόλο, ρε παιδιά;

Δεν εξελέγη δημοκρατικότατα και με ευρεία πλειοψηφία ο Αχιλλέας Μπέος δήμαρχος της πόλης;
Εξελέγη.
Δεν ήξερε πολύ καλά όλη η βολιώτικη κοινωνία το ποιόν του Αχιλλέα Μπέου;
Το ήξερε.
Και, παρόλα αυτά, δεν τον ψήφισε;
Τον ψήφισε.
Άρα;
Άρα ο ψηφισθείς Αχιλλέας Μπέος δικαιούται να πάρει το νερό και να το πουλήσει, να το διακόψει, να του ρίξει χώματα.. ακόμα και σκατά μέσα, αν θέλει, και να το κεράσει στους πολίτες του.

Η πόλη εξέλεξε εμφατικότατα έναν απ' τους πιο προφανείς εχθρούς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να διαχειριστεί τα δημοτικά πράγματα και τώρα θα εναντιωθούμε στην απόφασή του, επικαλούμενοι τα...ανθρώπινα δικαιώματα;
Ντροπή, ρε παιδιά!
Οι Βολιώτες αποφάσισαν και ψήφισαν αυτόν που τους αξίζει.
Τώρα θα πάρουν και αυτό που τους αξίζει.

Επομένως, καλώ κάθε δημοκρατικό πολίτη να μη συμμετέχει σε αυτήν την καμπάνια.
Γιατί η λαϊκή εντολή στο Βόλο ήταν η έγκριση του προγράμματος "γαμάω και δέρνω".
Η λαϊκή εντολή ψήφισε υπέρ του δημοτικού... bullying (που' ναι και της... μοδός) και οφείλουμε να σεβαστούμε την απόφασή της.
Ο λαός είναι σοφός.
Μπορεί να 'χει και δίκιο.

 
Αχιλλέα, πούλα τα όλα!
Και βγάλε και πενήντα χρυσαυγίτες να περιπολούν την πόλη.
Έτσι, για να σφίξουν οι κώλοι.
Αυτών που είτε ψηφίζουν για χαβαλέ, είτε με οπαδικά κριτήρια, είτε με ρουσφετολογικά κριτήρια, είτε είναι φασίστες, είτε είναι της λογικής "δε βαριέσαι; Καπιταλισμό έχουμε. Όλοι ίδιοι είναι: Τί να βγει ο Μπέος... τί ο Συριζαίος!"

Ε τώρα όλοι αυτοί θα λουστούν την επιλογή τους.
Στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πλειοψηφίες.

Πούλα τα όλα Αχιλλέα!
Μην αφήσεις τίποτα.
Η λαϊκή εντολή είναι μαζί σου.


-------------------
[Πηγή]

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν άλλα έξοδα - Του Άρη Χατζηστεφάνου

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 24, 2014
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν άλλα έξοδα - Του Άρη Χατζηστεφάνου
Ας υποθέσουμε ότι υπήρχε μια χώρα με αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στην οποία το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έπρεπε να δωροδοκήσει μερικές δεκάδες βουλευτές για να παραμείνει στην εξουσία.

Ας υποθέσουμε επίσης ότι κάθε βουλευτής χρειάζεται από δυο έως τρία εκατομμύρια ευρώ για να αλλάξει την ψήφο του και λείπουν 12 βουλευτές για μια κρίσιμη ψηφοφορία. Απαιτούνται δηλαδή τουλάχιστον 36 εκατομμύρια ευρώ – πέραν αυτών που δόθηκαν για να φτάσουμε ως εκεί.

Δυστυχώς εάν υπήρχε διαρροή αυτής της πληροφορίας οι τιμές θα ανέβαιναν ενώ αρκετοί ακόμη βουλευτές που αρχικά στήριζαν την κυβέρνηση θα ζητούσαν και αυτοί αύξηση των αποδοχών τους, υπουργοποιήσεις κτλ.

Φυσικά σε μια τέτοια χώρα θα απαιτούνταν και ένας τεράστιος μηχανισμός προπαγάνδας για να συγκαλύπτει το μηχανισμό εξαγοράς βουλευτών. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης μαζί με τους αρχισυντάκτες και τους διευθυντές σταθμών θα ζητούσαν τρομακτικές αυξήσεις μισθών, ειδικά αν υπήρχε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Αν υπολογίσεις πέντε μεγάλους σταθμούς και άλλες τόσες εφημερίδες, με τους μισθούς ανώτατων στελεχών να ξεπερνούν τα δέκα χιλιάδες ευρώ το μήνα, το κόστος αυξάνεται σημαντικά.

Τα χρήματα αυτών των δημοσιογράφων πληρώνονται φυσικά από μεγάλες τράπεζες είτε μέσω διαφημίσεων είτε με χαμηλότοκα δάνεια. Αν λόγου χάρη ένας σταθμός ζητούσε 95 εκατομμύρια ευρώ πριν από την ψηφοφορία εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε τι «έξοδα» θα είχε σε προεκλογική περίοδο.
Οι τράπεζες με τη σειρά τους για να βρουν τα χρήματα με τα οποία θα πληρωθούν δημοσιογράφοι και βουλευτές θα απαιτούσαν νέα στήριξη από την κυβέρνηση, με κούρεμα των χρεών τους, ευνοϊκές ρυθμίσεις κ.ο.κ

Δεδομένου όμως ότι στις δημοκρατίες ο χρηματισμός είναι παράνομος, στην υποθετική εκείνη χώρα, κάποιος θα έπρεπε να εξασφαλίσει και την στήριξη της δικαστικής εξουσίας. Άλλα έξοδα.

Η αστική δημοκρατία βλέπετε είναι ένα πολύ ακριβό χόμπι. Γι’ αυτό άλλωστε εφαρμόζεται συνήθως σε περιόδους υψηλής κερδοφορίας του συστήματος (π.χ ύστερα από μεγάλες πολεμικές αναμετρήσεις, όταν απαιτείται ανοικοδόμηση ολόκληρων χωρών) ενώ εγκαταλείπεται ή περιορίζεται αισθητά σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

Φυσικά και οι δικτατορίες έχουν τα δικά τους έξοδα. Πρέπει λόγου χάρη να διατηρείς σταθερά ή να αυξάνεις τα εισοδήματα των δυνάμεων καταστολής και του στρατού, να αγοράζεις συνεχώς νέο εξοπλισμό (π.χ drones που θα περιπολούν σε αστικά κέντρα, αύρες νερού, δακρυγόνα κ.ο.κ.)

Το πρόβλημα με την υποθετική χώρα της ιστορίας μας είναι ότι ενώ βρίσκεται σε οικονομική κρίση διατηρεί ένα πολιτικό σύστημα που δημιουργήθηκε σε συνθήκες σχετικής ευημερίας. Πληρώνει μάλιστα ταυτόχρονα το πολιτικό και το μιντιακό προσωπικό – όπως απαιτείται σε μια αστική δημοκρατία – αλλά και τις αρχές ασφάλειες, όπως συμβαίνει σε μια δικτατορία.

Σε μια τέτοια χώρα μπορείς να δώσεις μια και μόνο συμβουλή: Παιδιά, ένα καθαρό πραξικόπημα θα σας έβγαινε πολύ φτηνότερο.

Του Άρη Χατζηστεφάνου

---------------------
[Πηγή]

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Η διολίσθηση των δημοκρατιών στον ολοκληρωτισμό Του Στέλιου Ελληνιάδη

Σάββατο, Ιανουαρίου 11, 2014
Η διολίσθηση των δημοκρατιών στον ολοκληρωτισμό Του Στέλιου Ελληνιάδη
Όλοι οι ακραίοι που χρόνια τώρα μιλούν για παγκόσμια φασιστική δημοκρατία, γίνονται μέινστριμ.
Τίποτα δεν φαίνεται πια σαν κατασκεύασμα της νοσηρής φαντασίας τους. Σε λίγο, το 1984 του Όργουελ θα υπάρχει μόνο στις παιδικές βιβλιοθήκες. Και η ταινία Οι ζωές των άλλων, που περιγράφει την παρακολούθηση των αντιφρονούντων στην Ανατολική Γερμανία, φαίνεται κιόλας σαν παρωχημένη αστυνομική νουβέλα.

Αυτό που έχουν στήσει οι Αμερικάνοι, καθιστά κάθε δικτατορικό καθεστώς ανάξιο κριτικής. Ενώ πολλοί πίστεψαν ότι με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, τη στροφή της Κίνας και τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, θα ανθίσει η δημοκρατία και θα διευρυνθούν τα πολιτικά δικαιώματα, διαπιστώνουν με απογοήτευση και τρόμο ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η κατάσταση εκτραχηλίζεται σε ασύλληπτη έκταση. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Έντουαρντ Σνόουντεν, υπάλληλος της CIA, που διέφυγε παίρνοντας μαζί του φακέλους για το τέρας που κατασκευάζει η Αμερική, ανακηρύχτηκε από το περιοδικό Time σαν η δεύτερη σημαντικότερη προσωπικότητα του 2013, μετά τον Πάπα. Για την αποκάλυψη μιας αφανούς τρομακτικής πραγματικότητας που δεν έχει αμφισβητηθεί ως πλαστή ή ψευδής. Και χάρη στη σύμπραξη εφημερίδων σαν την The Guardian, δεν θάφτηκε εν τη γενέσει της. Ούτε πρόλαβαν οι μηχανισμοί να συλλάβουν, να απαγάγουν ή να δολοφονήσουν τον Σνόουντεν, όπως φάνηκε από τη δήλωση του διευθυντή του FBI Robert Mueller που συντονίζει την καταδίωξή του. Είναι πρωτοφανές, ότι υποχρέωσαν το αεροπλάνο που μετέφερε τον πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες, να κάνει αναγκαστική προσγείωση σε άλλη χώρα, επειδή υπήρχε μια φήμη ότι μπορεί να ταξίδευε μαζί του ο Σνόουντεν!
Μαζική παρακολούθηση
Οι κοινωνίες ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει περί τίνος πρόκειται, γιατί δύσκολα μπορεί να σηκώσει το βάρος των συνεπειών η πολιτική νοημοσύνη του χειραγωγημένου πολίτη. 

Συνοπτικά, το σχέδιό τους επιδιώκει να παρακολουθούνται οι πάντες, παγκοσμίως. Όχι μόνο οι κακοποιοί και οι ύποπτοι για εγκληματική δράση, ούτε μόνο οι κυβερνήσεις και οι στρατοί των εχθρικών κρατών. Οι πάντες. Κι ο αγρότης σε ένα ακριτικό χωριό και το νήπιο που φοράει μπίπερ σε ένα παιδικό σταθμό!

Παρακολουθήσεις γίνονταν ανέκαθεν. Τοποθετούσαν «κοριούς» σε σπίτια και γραφεία. «Άκουγαν» τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, άνοιγαν ταχυδρομικές επιστολές, κρατούσαν φακέλους και, σε ειδικές περιπτώσεις, παρακολουθούσαν κατά πόδας τους ταραχοποιούς. Στα δημοκρατικά καθεστώτα, αυτά αφορούσαν πολίτες που είχαν πάρε-δώσε με το νόμο και γίνονταν υπό την εποπτεία των δικαστικών αρχών. Οι παραβιάσεις του νομικού πλαισίου και των δικαιωμάτων των πολιτών, δεν ήταν καθόλου σπάνιες, αλλά συνήθως δεν επεκτείνονταν πέρα από τους «συνήθεις» υπόπτους. Ο απλός πολίτης αισθανόταν ότι ο ιδιωτικός του χώρος προστατευόταν από τους νόμους και δεν ήταν άνευ αιτίας προσπελάσιμος από τις αρχές.

Το περιοδικό Time (23 Δεκ. 2013), με στοιχεία που έδωσε ο Σνόουντεν, αναφορές στελεχών των μυστικών υπηρεσιών και εκθέσεις ερευνητικών φορέων, που δεν είναι απόρρητες, χαρτογράφησε το πλάνο της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA). Σε ένα συγκρότημα που απλώνεται σε 20.000 στρέμματα, στη Γιούτα, «η NSA συγκεντρώνει πληροφορίες από όλες τις γωνίες των συστημάτων επικοινωνίας του κόσμου». 

Μέχρι να δημοσιοποιηθούν τα ντοκουμέντα του Σνόουντεν, ο διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών James Clapper και ο διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Keith Alexander, διαβεβαίωναν τους γερουσιαστές ότι οι Αμερικανοί πολίτες δεν παρακολουθούνται μαζικά. Δηλώσεις που αργότερα αναγκάστηκαν να ανασκευάσουν.
Παγκόσμιο μάτι
«Σαν γενικός κανόνας, ακόμα απαιτείται δικαστικό ένταλμα για την παρακολούθηση των τηλεφωνημάτων και ηλεκτρονικών ταχυδρομείων», γράφει ο Michael Sherer. Με τον Πατριωτικό Νόμο (Patriot Act) του 2001, επιτρέπεται η μυστική παρακολούθηση υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες που αποφασίζονται από κυβερνητικές υπηρεσίες και όχι από δικαστικές αρχές. Τώρα, όμως, παρακολουθούν όλες τις επικοινωνίες σε όλο τον κόσμο. 

«Οι Αμερικάνοι σε συνεργασία με τους Βρετανούς χρησιμοποιούν ψεύτικους λογαριασμούς του LinkedIn προκειμένου να εγκαταστήσουν ιούς στους υπολογιστές ξένων εταιριών τηλεπικοινωνιών. Επίσης, η NSA παρακολουθεί τις διπλωματικές αποστολές των άλλων χωρών στους διεθνείς οργανισμούς, ακόμα και τους αρχηγούς των συμμαχικών της κρατών», όπως της Γαλλίας και της Γερμανίας!

Η NSA συνεργάζεται με τις μεγάλες αμερικάνικες εταιρίες επικοινωνιών, όπως οι Yahoo και Google, για να παίρνει το υλικό που διακινείται μέσω του διαδικτύου. Η δημοσιοποίηση της συνεργασίας ανάγκασε οκτώ από τις μεγαλύτερες εταιρίες (Apple, Microsoft, Google, Facebook κ.ά.) να ζητήσουν από την αμερικάνικη κυβέρνηση να περιοριστεί στη συγκέντρωση στοιχείων μόνο κάποιων χρηστών που καλύπτεται από τη νομοθεσία.

Ορισμένες χώρες παίρνουν μέτρα προστασίας των δικτύων και των χρηστών τους. Η δημιουργία κινεζικών μέσων αναζήτησης και κοινωνικής δικτύωσης, όπως η Weibo, αποδόθηκε από τους δυτικούς στην πρόθεση των αρχών να ασκούν έλεγχο στους χρήστες, ενώ ο βασικός λόγος δημιουργίας τους είναι η παρεμπόδιση διείσδυσης των αμερικανικών υπηρεσιών κατασκοπείας στο κινέζικο κράτος, τη βιομηχανία και την κοινωνία. Κάτι αντίστοιχο προσπαθεί να κάνει η Ρωσία και το Ιράν. Είναι γνωστή η ζημιά που προκάλεσε στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν ο «ιός» που διοχέτευσαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Στην Ινδία, οι αρχές μελετούν το ενδεχόμενο να απαγορεύσουν στους δημόσιους υπάλληλους να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά ταχυδρομεία που οι πάροχοί τους βρίσκονται στην Αμερική. Ακόμα και να χρησιμοποιούν υπολογιστές αμερικανικής κατασκευής, όπως φάνηκε από τις σχετικές δηλώσεις ανησυχίας υψηλόβαθμου στελέχους της Cisco Systems. Στην Κίνα, παρακολουθούν τα κινέζικα πανεπιστήμια, ενώ για αντιπερισπασμό εμποδίζουν τα προϊόντα μιας κινέζικης εταιρίας να κυκλοφορήσουν στις ΗΠΑ με το αιτιολογικό ότι οι Κινέζοι θα παρακολουθούσαν τους Αμερικάνους.
Πρόεδροι υπό επιτήρηση
Είναι τόσο πολύ χειραγωγημένος ο μέσος Αμερικάνος, που στο όνομα της ελευθερίας αποδέχεται και επικροτεί τις πιο ανελεύθερες πολιτικές. Εν τούτοις, η πλατιά γνωστοποίηση του γεγονότος ότι παρακολουθούνται όλοι, κλόνισε την όποια εμπιστοσύνη έχει στο κράτος και την κυβέρνησή του. Παρ’ όλο που ένα πολύ σημαντικό ποσοστό Αμερικάνων συναινούν στις παρακολουθήσεις προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος τρομοκρατικών χτυπημάτων που καλλιεργείται συστηματικά από τους μηχανισμούς προπαγάνδας, οι περισσότεροι νέοι εκφράζουν την αντίθεσή τους.

Το πολιτικό κατεστημένο αντιδρά πολύ χλιαρά. Τον περασμένο Ιούλιο, δεν πέρασε από τη Βουλή νομοσχέδιο που πρότεινε ο βουλευτής Justin Amash για περιορισμούς και περισσότερες δικαστικές εγγυήσεις στις μαζικές παρακολουθήσεις. Και εκκρεμεί από τον Οκτώβριο, το νομοσχέδιο «Νόμος Ελευθερίας» (Freedom Act), που θέτει κάποια όρια στις παρακολουθήσεις, εννοείται μόνο των Αμερικάνων. Γιατί το αμερικάνικο Σύνταγμα προστατεύει μόνο τους Αμερικανούς πολίτες. Οι ξένοι, απλοί πολίτες έως και πρόεδροι και πρωθυπουργοί, είναι εκτός προστασίας.

Η πρόεδρος της Βραζιλίας Dilma Rousseff ακύρωσε μια επίσκεψή της στο Λευκό Οίκο, μετά τις αποκαλύψεις ότι οι Αμερικάνοι παρακολουθούν την ίδια και βραζιλιάνικες εταιρίες ενέργειας. Σύμφωνα με τη Le Monde, οι Αμερικάνοι παρακολουθούν τη γαλλική πρεσβεία και τη γαλλική διπλωματική αποστολή στις ΗΠΑ. Η Ισπανία ανακάλεσε προσωρινά τον πρέσβη της στην Ουάσιγκτον μετά τη δημοσιοποίηση ότι οι Αμερικάνοι παρακολουθούν Ισπανούς πολίτες στην Ισπανία. Οι Γερμανοί γκρίνιαξαν. Οι Βρετανοί, φουλ συνένοχοι, σιώπησαν. Και οι Αυστραλοί, σταθεροί στην υπηρεσία των ΗΠΑ, βοηθούν στην παρακολούθηση της Κίνας και άλλων ασιατικών χωρών. Η Washington Post έγραψε ότι Αμερικάνοι και Βρετανοί υποκλέπτουν τα στοιχεία που διακινούνται μέσω οπτικών ινών από τους σέρβερ της Google και της Yahoo. Επίσης, ότι η NSA συγκεντρώνει τις «κινήσεις» ΠΕΝΤΕ (5) δισεκατομμυρίων τηλεφωνημάτων ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ! «6,4 εκατομμύρια λίτρα νερό χρειάζονται κάθε μέρα για να κρατούν κρύους τους σέρβερ των υπολογιστών στη Γιούτα»! Επίσης, υποκλέπτονται τα στοιχεία που διακινούνται μέσω διεθνών καλωδιακών δικτύων και δορυφορικών συστημάτων. Όλες οι λίστες, εκατοντάδες εκατομμύρια, στα κινητά τηλέφωνα και όλοι οι «φίλοι» στο facebook αντιγράφονται και αποθηκεύονται. «Το πρόγραμμα Dishfire ρουφάει όλα τα μηνύματα των κινητών τηλεφώνων και το Tracfin, όλες τις συναλλαγές που γίνονται με πιστωτικές κάρτες.» Πολλά άλλα προγράμματα, όπως τα Prism, Mainway, Bullrun, XKeyscore κ.λπ., παρακολουθούν τις ξένες μυστικές υπηρεσίες, τα ραντάρ, τις μεγάλες βιομηχανίες, τα πανεπιστήμια και άλλους φορείς και υπηρεσίες σε όλο τον κόσμο. Το περιοδικό Der Spiegel έκανε γνωστό πως οι παρακολουθήσεις των τηλεφωνημάτων της Μέρκελ έγιναν από το «σταθμό» που είναι εγκαταστημένος στην αμερικάνικη πρεσβεία στο Βερολίνο. Παρόμοιοι «σταθμοί» λειτουργούν σε 80 πρεσβείες των ΗΠΑ, για να θυμηθούμε και την έρευνα για το βανάκι που παρακολουθούσε τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, και μπήκε βιαστικά στο αρχείο.

Η NSA συνεργάζεται και με ξένες εταιρίες για να της δίνουν πρόσβαση στα στοιχεία που διακινούν. Και πληρώνει, όπως και η CIA η οποία, σύμφωνα με δημοσίευμα της The New York Times, καταβάλλει 10 εκατ. δολάρια στην ΑΤ&Τ, ετησίως, για να παίρνει τα αρχεία των πελατών της.
Ολοκληρωτική καταγραφή
«Το κινητό τηλέφωνο μέσα στην τσέπη καταγράφει όλες τις κινήσεις μας και αποθηκεύει τις πληροφορίες μέσω της παρόχου εταιρίας. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία, τα e-mail μας, και τα μηνύματα sms, που χαρτογραφούν τις κοινωνικές μας σχέσεις και καταγράφουν τις σκέψεις μας», δεν είναι τα μόνα που υποκλέπτονται από την NSA. Καταγράφονται επίσης «οι αγορές μέσω πιστωτικών καρτών που δείχνουν τις αγοραστικές μας συνήθειες και όλες οι τραπεζικές μας πράξεις. Οι κάρτες μετρό και λεωφορείων και τα εισιτήρια πλοίων και αεροπλάνων που δείχνουν τους προορισμούς μας. Οι αναζητήσεις που κάνουμε στον υπολογιστή μας μπορούν να αποκαλύψουν τις βαθύτερες επιθυμίες μας περισσότερο και από μια εξομολόγηση σε ένα φίλο.»

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι τεχνητές βαλβίδες στην καρδιά, οι ψηφιακοί καταμετρητές της πίεσης και των σφυγμών, οι κάμερες με αναγνώριση και ταυτοποίηση χαρακτηριστικών, οι «έξυπνοι» θερμοστάτες και φωτοστάτες, που δείχνουν πότε πάμε για ύπνο, οι φωτογραφίες που με την ψηφιακή μας κάμερα και όλα τα apps, οι εφαρμογές στα τηλέφωνα, υφαρπάζονται και αναλύονται από την NSA, η οποία αποτελεί ένα «μυστικό αμερικάνικο κράτος εθνικής ασφάλειας, με προϋπολογισμό 52,6 δισεκατομμύρια δολάρια και 30 χιλιάδες υπαλλήλους», χώρια από τη CIA, το FBI κ.λπ. Η NSA «συγκεντρώνει το υλικό ολόκληρων λαών που περιλαμβάνει ιστορικά στοιχεία τα οποία ανασυνθέτουν τις ζωές των ατόμων πολύ πριν κάποιοι απ’ αυτούς καταστούν ύποπτοι».

Είναι πέρα για πέρα ηρωική η αντίσταση ανθρώπων σαν τον Bradley Manning, τον στρατιώτη που έφαγε 35 χρόνια φυλακή γιατί αποκάλυψε αμερικανικά εγκλήματα στο Ιράκ, τον Julian Asange του Wikileaks, που είναι «φυλακισμένος» στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, τον Gottfrid Svartholm συνιδρυτή του Pirate Bay, που εξέδωσε η Σουηδία στη Δανία, τον Edward Snowden, που ζει στη Ρωσία με άσυλο για ένα χρόνο, τον Thomas Drake, που ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα σαν κατάσκοπος επειδή έδωσε στοιχεία στην εφημερίδα Sun της Βαλτιμόρης για τις παράνομες δραστηριότητες της NSA, και πολλών άλλων πολιτών που παλεύουν για να αποκαλύψουν πλήρως τη διολίσθηση των αστικών δημοκρατιών στον ολοκληρωτισμό.

Γιατί, όπως αναρωτιέται και ο Michael Sherer, «τι θα διαφοροποιεί τις δημοκρατικές κυβερνήσεις από τις απολυταρχικές σε μια εποχή μαζικών παρακολουθήσεων;».
(Τα στοιχεία αντλήθηκαν από The Guardian, Le Monde, Washington Post, The New York Times, Der Spiegel και, κυρίως, το περιοδικό Time, τ. 23 Δεκ. 2013,
απ’ όπου προέρχονται και όλα τα τμήματα του κειμένου που είναι σε εισαγωγικά)
Στέλιος Ελληνιάδης
---------------------------------------
Πηγή:edromos

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.