Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκλογές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκλογές. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Αγαπητέ λαέ... Τα ήθελες και θα τα πάθεις!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2015
Αγαπητέ Ελληνικέ Λαέ

Είσαι ακόμα τόσο γοητευμένος από τον Αντρέα που μόλις βρήκες τον επόμενο τον θρόνιασες στην πρωθυπουργική καρέκλα για τα καλά.

Δεν έχει σημασία που πήρε την μόλις 8 μηνών εκλογική σου ετυμηγορία και την έκανε κουρελόπανο.

Δεν πειράζει που πήρε το ΟΧΙ σου του 62% και το έκανε ΝΑΙ στα πόδια της Φράου.

Δεν έχει καμία σημασία που έστησε το δικό του κυβερνητικό επιτελείο, ξεδοντιάζοντας κάθε αριστερή φωνή μέσα στο ίδιο του το κόμμα, τόσο γρήγορα, ψυχρά και ξεδιάντροπα που ξεπέρασε και τον Αντρέα σε κυνισμό.

Δεν πειράζει που, αν και αυτοαποκαλείται Αριστερός, έφερε το πιο σκληρό και ανεφάρμοστο από τα 3 μνημόνια.

Τώρα, με τη δική σου ψήφο, θα στο εφαρμόσει κιόλας.

Αγαπητέ λαέ, μπορεί να ξίνιζες λίγο τα μούτρα με τον προηγούμενο ακροδεξιό γαλάζιο αρχηγό, αλλά φαίνεται ότι ο μάγκας ο νέος σου πάει καλύτερα, γι αυτό και τον αντάμειψες.

Άλλωστε είναι κι αυτός τόσο «μάγκας» όσο κι εσύ.

Εντάξει, λίγο πιο καλοταϊσμένος από κάτι εξοπλιστικά, αλλά που θα πάει θα ξεχαστεί κι αυτό.

Αγαπητέ λαέ, πριν 3-4 μέρες άκουσες ένα φασίστα να αναλαμβάνει την «πολιτική ευθύνη» για μία δολοφονία. Και τον αντάμειψες γι αυτό με την τρίτη θέση στις εκλογές.

Αγαπητέ λαέ, γέλαγες για χρόνια με την καρικατούρα των κεντρώων, τώρα όμως που δεν σου έμειναν και πολλές εναλλακτικές, έβαλες αυτόν και την οικογένειά του στη Βουλή, ενώ επέλεξες να αφήσεις απ’ έξω 2-3 παρατάξεις με αντιμνημονιακή φωνή.

Αγαπητέ λαέ γούσταρες για λίγο τα «καμώματα» Βαρουφάκη, σου άρεσε που κάποιος τους έλεγε την αλήθεια κατά πρόσωπο.

Ένιωσες ίσως και κάποια δικαίωση που αυτή η «πυροβολημένη» κόρη του μπαμπάκα της πήγε κι έβγαλε κι ένα πόρισμα που θα μπορούσε να σου γλιτώσει τα χρωστούμενα, γιατί είναι γνωστό πως ο μάγκας ο Έλληνας είναι αυτός που δεν πληρώνει τα χρέη του.

Αλλά την ώρα της κάλπης αγαπητέ λαέ πήγες και έριξες την ψήφο σου αλλού. Άλλωστε, πριν ακόμα ψηφίσεις, φρόντισες να λοιδωρήσεις αυτούς που λίγες εβδομάδες πριν προσκυνούσες και απολάμβανες.

Τέλος, αγαπητέ λαέ, αυτή τη φορά εν μέρει αδιαφόρησες.

Βέβαιος ότι όλοι είναι ίδιοι, αποφάσισες κατά το ήμισυ να μην τους κάνεις τη χάρη και να κάτσεις καναπέ. Άφησες το άλλο μισό σου να αποφασίσει και για σένα.

Παραδόθηκες οριστικά κοινώς.

Ψήφισες τους δολοφόνους. Επιβράβευσες το ΠΑΣΟΚ και την Ένωση Κέντρου! Ή απλώς αυτοφιμώθηκες.

Αγαπητέ λαέ

Τώρα που θα αρχίσουν σωρηδόν να έρχονται τα παλούκια

Τώρα που ξαφνικά θα ανακαλύψεις ότι δε θα σε κυβερνά ο νέος Αντρέας αλλά ο ήδη διορισμένος Ολλανδός «επίτροπος» των δανειστών

Τώρα που θα δεις να ανταμείβονται επιτέλους με παραγραφές οι φοροφυγάδες και οι της λίστας Λαγκάρντ, την ίδια ώρα που επιτέλους θα σου πάρουν τα σπίτια γιατί αποδείχτηκες ανίκανος να τα προστατέψεις από τα αρπακτικά

Τώρα που θα δεις να ισοπεδώνονται τα τελευταία απομεινάρια της Μεταπολεμικής Ελλάδας και της Ελλάδας της Μεταπολίτευσης

Τώρα που θα ξυπνήσεις στον χειρότερο μνημονιακό εφιάλτη της πενταετίας και θα τον ζήσεις γιατί εσύ τον έφερες, εσύ τον συντήρησες κι εσύ τελικά τον επιθυμείς ακόμα και τώρα

Μην ξεχάσεις ποτέ

Αγαπητέ λαέ

Τα ήθελες και θα τα πάθεις.

ο Μαθηματικός

Υ.Γ. Εγώ θα συνεχίζω να ανοίγω τα μάτια στα παιδιά. Τα παιδιά είναι τα μόνα που δε φταίνε για ότι θα υποστούν στο εξής. Αγαπητέ λαέ, τα παιδιά δε σου ανήκουν. Ανήκουν στο μέλλον τους. Εσύ θα μείνεις στο παρόν σου μέχρι να σβήσεις, παραδομένος και λιγόψυχος. Αλλά θα δεις, τα παιδιά θα τον αλλάξουν τον κόσμο που θα τους δώσεις. Θα σου τρίψουν στη μούρη τα αίσχη σου, θα σου γυρίσουν την πλάτη και θα φτιάξουν τον δικό τους κόσμο.

Δεν πιστεύω πια σε τίποτα άλλο. Πιστεύω μόνο στα παιδιά και στα όνειρά τους.

(Αγαπητέ φίλε, λαός στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «μάζα». Αυτό μόνο. Να είσαι καλά.)


---------------
[πηγή]

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Η οβιδιακή μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα: σε Δημοψήφισμα υπέρ του ...μνημονίου επιχειρεί να μετατρέψει τις εκλογές! - Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Πέμπτη, Αυγούστου 27, 2015
Έναν αγνώριστο Αλέξη Τσίπρα αντίκρισαν οι πολίτες στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι ALPHA. Πέρα από τη σημειολογία της συνέντευξης- πληθώρα όρων και εκφράσεων στα αγγλικά, αμηχανία και πολλαπλές αντιφάσεις- ο απερχόμενος πρωθυπουργός εμφανίστηκε, ουσιαστικά, ως ηγέτης ενός νέου, ακραιφνώς «ευρωπαϊκού», Κεντροαριστερού κόμματος, που έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις προγραμματικές θέσεις και τις κινηματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ.

Εντυπωσιάζει η αποκάλυψη- ομολογία του πρωθυπουργού ότι αποφάσισε τις εκλογές στις 12 Ιουλίου, δηλαδή την ίδια ημέρα που συνομολογούσε με τους «εταίρους» το τρίτο Μνημόνιο. Δεν γνωρίζουμε αν την απόφασή του αυτή την επέβαλαν οι ίδιοι οι δανειστές, ως προϋπόθεση για να εξοστρακίσει από το κόμμα του την αριστερή πτέρυγα και να το μεταμορφώσει σε μια «αξιόπιστη», απολύτως συστημική δύναμη. Γνωρίζουμε όμως ότι η κ. Μέρκελ ευλόγησε δημοσίως τις εκλογές- εξπρές ως «μέρος της λύσης και όχι της κρίσης», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι κ.κ. Γιούνκερ, Ντάιζελμπλουμ και Μοσκοβισί.

Σε κάθε περίπτωση, η ομολογία του Αλέξη Τσίπρα σημαίνει, απλούστατα, ότι εξαπατούσε το ίδιο το κόμμα του- ακόμη και τους πιο στενούς του συνεργάτες- όταν προφασιζόταν ότι θα συζητούσε τα κρίσιμα ζητήματα σε έκτακτο συνέδριο. Την ίδια στιγμή που υπέγραφε την ταπεινωτική συνθηκολόγηση με τους δανειστές, προωθούσε ο ίδιος τη ρήξη με την αριστερή αντιπολίτευση του κόμματός του ώστε να έχει λυτά τα χέρια για την εφαρμογή των μνημονιακών του δεσμεύσεων.

Η δεύτερη αποκάλυψη του Αλέξη Τσίπρα ήταν ότι ο ίδιος μεν δεν θα ηγηθεί κυβέρνησης συνεργασίας με ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι, αλλά και δεν θα προκαλέσει νέες εκλογές εάν δεν έχει αυτοδυναμία στη νέα Βουλή. Με αυτό τον τρόπο, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για μια συγκυβέρνηση συνεργασίας του κόμματός του με τα «παραδοσιακά» μνημονιακά κόμματα, έστω και με άλλον πρωθυπουργό.

Φυσικά, το μέγαρο Μαξίμου θα χρησιμοποιήσει αυτό το ενδεχόμενο για να εκβιάσει αριστερούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν, έστω και σιχτιρίζοντας, το κόμμα του κ. Τσίπρα. Για ποιο σκοπό και με τι πρόγραμμα, άραγε; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής στην πρόθεσή του να δώσει στις εκλογές χαρακτήρα λαϊκής νομιμοποίησης στο επαίσχυντο μνημόνιο. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το γεγονός δηλαδή ότι μετέτρεψε το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ της κυβέρνησής του, δήλωσε: «Το ΟΧΙ σε μια κακή συμφωνία το έκανα ΝΑΙ σε μια συμφωνία με προοπτική». Και σ' αυτή του την Οβιδιακή μεταμόρφωση, θέλει να έχει συνένοχους τους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ και τη λαϊκή πλειοψηφία. Ελπίζουμε ότι δεν θα το πετύχει.

Όσο για το τελευταίο εύρημα του Μαξίμου, ότι δηλαδή, παράλληλα με το Μνημόνιο που επέβαλε στον ελληνικό λαό, θα έχει και ένα «παράλληλο πρόγραμμα», αντίβαρο στις ολέθριες κοινωνικές επιπτώσεις του Μνημονίου, αυτό πια αποτελεί επιτομή πολιτικής σχιζοφρένειας. Καλούν, δηλαδή, τον κόσμο να ψηφίσει ένα κόμμα που θα εμφανίζεται ως Δρ Τζέκυλ- κύριος Χάυντ: το πρωί καλός Σαμαρείτης στο κρεβάτι των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, το βράδυ κοινωνικός καταστροφέας κατ' εντολήν των Μέρκελ- Σόιμπλε. Έλεος!

Αν κάτι θα μείνει από αυτή την αποκαρδιωτική συνέντευξη ήταν η αποστροφή του κ. Τσίπρα ότι αισθάνεται «υπερήφανος» για το μνημόνιο που υπέγραψε, χαρακτηρίζοντάς το πράξη ευθύνης. Οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι που πίστεψαν σ' αυτόν δεν αισθάνθηκαν καμία περηφάνεια, μόνο οδύνη και ντροπή. Ζητούμενο είναι αυτή η ντροπή να μην απλωθεί σε ολόκληρη την Αριστερά. Να μείνει μόνο σ' αυτούς που την αξίζουν.

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


---------------------------------
[πηγή

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

5 χρόνια είχε να γελάσει τόσο πολύ το χειλάκι μας όπως σήμερα... Του AMOR

Τετάρτη, Ιανουαρίου 28, 2015
 5 χρόνια τώρα, είχε να γελάσει το χειλάκι μας όπως σήμερα... Του AMOR
Αυτό που ζούμε όλοι μας τις τελευταίες μέρες, είναι μοναδικό, πρωτόφαντο! 

Στη δουλειά, στην παρέα παντού, συναντάς ανθρώπους γελαστούς, ανθρώπους που αλληλοσυγχαίρονται, που μιλάνε για την Αλλαγή, που -επιτέλους- μιλάνε για την πολιτική!

Είναι αλήθεια, πως με έχει ξαφνιάσει ο μεγάλος αριθμός ευχάριστων ειδήσεων που ακούω κάθε μέρα. Το είχα ξεσυνηθίσει όλα αυτά τα μαύρα χρόνια της μιζέριας, τις κοροϊδίας και της αβεβαιότητας.

Τουλάχιστον 3 φορές ως τώρα σήμερα, άκουσα από ανθρώπους -μέχρι τώρα άσχετους και φοβικούς-, να μου σιγοψιθυρίζουν με χαρά ένα "Καλά αρχίσαμε...", ή "πολύ καλά τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης..." κλπ. κλπ. και έπαθα πλάκα. Ανήκουστα πράγματα ως τώρα...

Αλήθεια λέω, 5 χρόνια είχε να γελάσει τόσο πολύ το χειλάκι μας όπως σήμερα... Και να σκεφτεί κανείς, πως ακόμα σήμερα γίνονταν παράδοση - παραλαβή των περισσότερων υπουργείων. Ούτε καν αρχή της νέας κυβέρνησης δεν ήταν...

Ε λοιπόν, πως να μην αρχίσουμε να ονειρευόμαστε όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, όταν από νωρίς το πρωί ακούς -πρώτη φορά στα χρονικά μετά από τόσο καιρό-, μόνο ευχάριστες ειδήσεις; 
Δόθηκε άμεσα εντολή για το άμεσο ξήλωμα των κάγκελων γύρω απ' τη Βουλή, καταργήθηκε το 5ευρω στα Νοσοκομεία και το 1 ευρώ ανά συνταγή φαρμάκων, ο Υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι σταματούν οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις στα Πανεπιστήμια, θα επανέλθει το Πανεπιστημιακό Άσυλο, θα καταργηθούν τα εκτρωματικά Συμβούλια του Ιδρύματος των Πανεπιστημίων, θα επαναπροσληφθούν οι απολυμένοι Εκπαιδευτικοί Τεχνικών Σχολών και οι Σχολικοί Φύλακες κλπ. κλπ.

Πρώτη φορά διαπίστωσα σήμερα, πόσος κόσμος εκτιμάει την Ζωή Κωσταντοπούλου. Όλοι την θέλανε, όπως κι εγώ, Υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά μετά διαπίστωσα, διαβάζοντας διάφορα σχόλια, ότι η θέση που της προτάθηκε σαν Πρόεδρος της Βουλής, αποτελεί καθαρή αναβάθμιση. Θα είναι ο 3ος πολιτειακός άρχοντας της χώρας, μετά τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό της χώρας. Πέραν τούτου, εικάζεται πως μόνο αυτή θα μπορέσει να βγάλει στη φόρα, τις τόσες  εντολές της Δικαιοσύνης για διερεύνηση διαφθοράς πολιτικών, που χρόνια τώρα κρατούσε καταχωνιασμένες στα υπόγεια της Βουλής ο κάθε Αθανασίου και Μεϊμαράκης.

Το ότι όλο το μνημονιακό κατεστημένο αντέδρασε με έντονα αρνητικό τρόπο για την Ζωή, αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση της ορθότητας αυτής της επιλογής του Πρωθυπουργού. Βέβαια, όπως πάντα, η αντίδραση ήταν κεκαλυμμένη με σεξιστικά και στυλιστικά δήθεν επιχειρήματα, για να γίνουν στον πολύ κόσμο εύπεπτα. Το περίεργο εδώ ήταν, ότι και κάποιοι αριστεροί της πολυθρόνας, πάτησαν την πεπονόφλουδα αυτή, και μιλούσαν δήθεν για το ευέξαπτο του χαρακτήρα ή για το λαχανί παλτό της! Έλεος αχρείοι ή όπως πολύ εύστοχα καυτηρίασε η Έλενα Ακρίτα "Sorry guys,..Ο κόσμος καίγεται, το dress code της Ζωής μας μάρανε. Αν θέλετε ευάερες κι ευήλιες να ξαναψηφίζατε Γκερέκες." 

Τι άλλο να πρωτοθαυμάσω ή να πρωτοσχολιάσω σήμερα:
  • Τον ορισμό του Νίκου Βούτση σαν Υπουργό Δημόσιας Τάξης, βλέποντάς τον σε φωτογραφία πως τον είχαν "περιποιηθεί" πρόσφατα τα ΜΑΤ, στα οποία τώρα προΐσταται;
  • Το ότι για πρώτη φορά, ένας τυφλός, ο κ. Κουρουμπλής ορκίστηκε Υπουργός Υγείας;
  • Τον ορισμό για πρώτη φορά Υπουργού για την καταπολέμηση της διαφθοράς;
  • Τους νέους Υπουργούς Λαφαζάνη, και Κατρούγκαλο, όπως και τον Γιάννη Ξυδάκη Υπουργό Πολιτισμού;
  • Την ενθουσιώδη υποδοχή - συνάντηση του νέου Υπουργού Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη με τις ηρωικές καθαρίστριες μπροστά από το Υπουργείο;
  • Την εντολή για απογκετοποίηση των Εξαρχείων με ξήλωμα των κάγκελων;
  • Την -για πρώτη φορά- διαφοροποίηση της ελληνικής κυβέρνησης στην απόφαση του συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μονομερή καταδίκη της Ρωσίας για την Ουκρανία;
  • ...
Τα καλά νέα όμως, συνδυάζονται και με πολύ συμβολισμό και νεανική φρεσκάδα. Η εικόνα του Υπουργικού Συμβουλίου με έναν 40χρονο Πρωθυπουργό να προΐσταται σε καταξιωμένους συναδέλφους του που θα μπορούσαν ηλικιακά να ήταν οι γονείς του ή οι παππούδες του, είναι έξοχα αποκαλυπτική και συγχρόνως συναρπαστική! Δυστυχώς η γενιά μας, η γενιά των 50ρηδων, των 60ρηδων, απέτυχε! Ζήτω η νέα γενιά των 40ρηδων, του Τσίπρα, της Δούρου, του Γαβρίλη, της Ζωής! Είθε αυτοί να μας βγάλουν πάλι στο ξέφωτο, να λάμψη πάλι η ελπίδα, το χαμόγελο, η αξιοπρέπεια, η τιμιότητα, η προσπάθεια, η αξιοκρατία! Εμείς οι μεγάλοι, δυστυχώς αποτύχαμε. Τους παραδώσαμε μόνο στάχτη και μπούρμπερι. Και διαφθορά!

Το 2012 φοβηθήκαμε να ψηφίσουμε την Αριστερά. Τότε θα ήταν πιο εύκολα και θα το κάναμε από επιλογή μας. Τώρα το κάναμε από ανάγκη. Κι από οργή. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε βάλει πολύ νερό στο κρασί του. Επιλέξαμε ξανά τους διεφθαρμένους σαμαροβενιζέλους (με ολίγη ψευτοδημαρ!), να μας αποτελειώσουν... Θέλαμε να φάμε το αγγούρι ολόκληρο, τρομάρα μας... Και να φέρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στα ...μέτρα μας -και με ολίγη ΑΝΕΛ! Έστω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.


Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Σήμερα μπορώ να ονειρεύομαι* - Του Αλκίνοου Ιωαννίδη

Τρίτη, Ιανουαρίου 27, 2015
Σήμερα* - Του Αλκίνοου Ιωαννίδη
Σήμερα πήρα ανάσα! Είτε ξαναβουτήξω είτε όχι, έχω αέρα στα πνευμόνια και χαρά στην καρδιά.

Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και στην ανοησία που μας μικραίνει.

Σήμερα ελπίζω πως θα γίνει σύντομα παρελθόν αυτό που κυρίως εκπροσώπησε τα όσα μ’ έδιωχναν απ’ τη χώρα μου, αυτό που, όποτε ξεπηδούσε μέσα απ’ την οθόνη, ή εμφανιζόταν απρόσκλητο σε κάθε πτυχή της ζωής μου, μ’ έκανε να θέλω να κλείσω τα αυτιά και τα μάτια των παιδιών μου.

Σήμερα χαίρομαι που όλα αυτά τα χρόνια απέφυγα κάθε κομματική ανάμιξη και θέση, ώστε να μπορώ να γράφω απ' την καρδιά μου, χωρίς βαρίδια, τα όσα γράφω.

Σήμερα εγώ, ο εμμονικά ακομμάτιστος, ο (λόγω καθοριστικών για τη διαμόρφωσή μου εμπειριών) καχύποπτος απέναντι σε κάθε ηγεσία, ο χωρίς συμφέρον να εκτίθεται (και ειδικά σε περιπτώσεις που νομοτελειακά μόνο εναντίον του θα γυρίσουν), εκθέτω τη συγκίνησή μου ευχαρίστως, κι ας μου βγει και σε κακό.

Σήμερα ελπίζω πως όσα έθρεψαν το ναζιστικό φίδι μπορούν να εξαλειφθούν. Μαζί τους, αναπόφευκτα, θα εξαλειφθεί κι αυτό.

Σήμερα χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα. Χαίρομαι που, ενώ έφτασα τόσο κοντά, δεν την εγκατέλειψα και είμαι εδώ τώρα, μαζί με τους ανθρώπους του τόπου μου, μπροστά σε ένα αύριο άγνωστο, επικίνδυνο, δύσκολο αλλά δικό μας.

Σήμερα νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε μια χώρα που ξεκινά επιτέλους τον αγώνα της για δικαιοσύνη και ανθρωπιά, όρθια, γυμνή και σίγουρη, ενάντια στην απάνθρωπη ψύχρα των λογιστών του θανάτου.

Σήμερα ο τόπος μου από κακό παράδειγμα γίνεται πρόταση.

Σήμερα οι ξένοι φίλοι μου, καλλιτέχνες και μη, προοδευτικοί και μη, μας κοιτάνε αλλιώς. Πάλι σαν ούφο βέβαια, αλλά αλλιώς...

Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως δεν θα αντιμετωπίζομαι πια από τους προύχοντες, εγώ και ο κάθε πολίτης, σαν υποτακτικός, άσχετος, λίγος, αμελητέος, ανεπαρκής, ανίκανος, απατεώνας, ζητιάνος, ουτοπιστής, παράξενος, ρομαντικός, χέστης, ηλίθιος και μόνος.

Σήμερα νιώθω πως χαμογέλασαν, έστω και λειψά, τα νεκρά παιδιά του Βουνού, οι κατατρεγμένοι, οι βασανισμένοι, οι φυλακισμένοι, οι εκτελεσμένοι, οι αφημένοι να σαπίζουν ανώνυμοι στα χαντάκια της ιστορίας, οι ήρωες που εξαφάνισε η αφήγηση των κουστουμαρισμένων, φρεσκοξυρισμένων συνεργατών κάθε λογής κατακτητών. Κι ας μην είναι μόνον έτσι, κι ας μην είναι ακριβώς έτσι, κι ας είναι δύσκολα θέματα αυτά για να τα πιάνουμε εύκολα στο στόμα μας.

Σήμερα εύχομαι να ακούσει κάποιος τα παιδιά μας που αγκομαχούν λυπημένα κάτω από ένα σύστημα παιδείας απάνθρωπο, βλακώδες και αναποτελεσματικό.

Σήμερα εύχομαι ο ασθενής, ο ορφανός, ο μετανάστης, ο φυλακισμένος, ο άνεργος και ο φτωχός να γίνουν οι πρωταγωνιστές της σκέψης και της έμπρακτης έγνοιας μας.

Σήμερα εύχομαι ο Πολιτισμός να πάψει να θεωρείται πολυτέλεια για αργόσχολους και να γίνει το ψωμί και το νερό της κάθε μέρας και της ψυχής μας. Όλος ο Πολιτισμός και όχι μόνον αυτός των διασήμων. Να γίνει συγκάτοικος στο σπίτι μας και πρόσωπό μας εντός και εκτός συνόρων.

Σήμερα εύχομαι το ποδόσφαιρο να γίνει ξανά ένα άθλημα και όχι η γλώσσα μιας άναρθρης χώρας.

Σήμερα ξέρω πως χωρίς την ακούραστη συμμετοχή όλων μας, θα επιστρέψουμε σε κυβερνήσεις λοβοτομής. Πως δεν μας παίρνει πια να απέχουμε, να κριτικάρουμε από μακριά, να θέτουμε την διακυβέρνηση έξω από το όριο της φωνής, της γνώμης και της πράξης μας.

Σήμερα εύχομαι η Ευρώπη να γίνει Ευρωπαϊκή, κι εμείς κομμάτι της ουσίας της.

Σήμερα τα παιδιά μου, που πάλευα να φύγουν, να ζήσουν αλλού, μπορώ να τα ονειρεύομαι μεγάλα και δημιουργικά εδώ, στον τόπο τους.

Σήμερα επαναπατρίζω οριστικά τα όνειρα, τα σχέδια και τις προσδοκίες που τοποθέτησα αλλού, τότε που ετοιμαζόμουν να τα ακολουθήσω στα ξένα.

Σήμερα δέχομαι ευχαρίστως να πληρώσω όσα αναλογούν στην χρόνια ανοχή μου απέναντι σε διαφθορείς και διεφθαρμένους, καθώς και την όποια συμμετοχή μου, από άγνοια, αδυναμία, υποχρέωση ή συνήθεια, στο παιχνίδι τους. Φτάνει να πληρώσουν αναλογικά και αυτοί.

Σήμερα χαίρομαι που δεν ζήτησα και δεν πήρα τίποτα ιδιωτικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και χαίρομαι διπλά που δεν θα ζητήσω τίποτα ιδιωτικά από τις επόμενες.

Σήμερα μπορώ να ονειρεύομαι μια συλλογική διακυβέρνηση αντί για εξουσία. Θα πέσω έξω, το ξέρω, μου το φωνάζουν η πραγματικότητα και η ιστορία. Όμως, και μόνο που μπορώ να το ονειρεύομαι, είναι μεγάλο πράγμα.

Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως σύντομα η σχέση Εκκλησίας-Κράτους θα τελειώσει. Γιατί δεν τιμά κανέναν από τους δύο και υποτιμά θρήσκους και άθρησκους πολίτες.

Σήμερα εύχομαι η Κύπρος να αντιμετωπιστεί επιτέλους με τη σοβαρότητα, τη γνώση, τη συνέπεια και την αγάπη που της αξίζει. Γιατί, αν χαθεί, θα χαθεί μαζί της και η Ελλάδα.

Σήμερα ελπίζω πως μπορεί να ανεβεί επιτέλους το επίπεδο του πολιτικού λόγου.

Σήμερα ελπίζω πως η πολιτική μπορεί κάποτε να πάψει να αποτελεί βρισιά.

Σήμερα μαζεύω τα κομμάτια μου, τινάζω τη σκόνη δεκαετιών από τα όνειρά μου και ετοιμάζομαι για τα δύσκολα που ακολουθούν.

Σήμερα, επιτέλους, ελπίζω.

Και εύχομαι το σήμερα να κρατήσει στο αύριο.


Αλκίνοος Ιωαννίδης, 25/1/15


* Το κείμενο αυτό είναι το αποτύπωμα της παρούσας στιγμής. Γράφτηκε με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων των σημερινών εκλογών, με την υπερβολή της συγκίνησης, που κι αυτή πρέπει να καταγράφεται.



Διαβάστε κι αυτό:
5 χρόνια τώρα, είχε να γελάσει τόσο το χειλάκι μας όπως σήμερα... Του AMOR 

-------------------
[Πηγή]

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Φίλοι και σύντροφοι σ'αυτές τις κρίσιμες εκλογές ας αφήσουμε την Υποκρισία κατά μέρος! - Του AMOR

Σάββατο, Ιανουαρίου 24, 2015
Φίλοι και σύντροφοι σ'αυτές τις κρίσιμες εκλογές ας αφήσουμε την Υποκρισία κατά μέρος! - Του AMOR
Έχω κουραστεί να διαβάζω κριτικές και μεγάλα λόγια από φίλους και συντρόφους του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για το πόσο αριστερός είναι ο Σύριζα, για το πως θα γίνει ένα νέο έστω καλύτερο ΠΑΣΟΚ, για τις κωλοτούμπες που έκανε (και κάνει) σε θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρώ κλπ. κλπ. Τους λέω, το 2012 που ήταν σωστότερος ο Σύριζα δεν τον ψήφισε ο κόσμος και ξαναψήφισε τους σαμαροβενιζέλους. 

Τότε είχε ο λαός να κάνει την Αλλαγή από επιλογή, τώρα θα κάνει την όποια επιλογή του, από Ανάγκη! 

Αυτός είναι ο λαός μας, σ' αυτή την κοινωνία ζούμε όλοι μας, δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν ισχύει το "όταν ο λαός δεν ψηφίζει σύμφωνα με τις απόψεις μας, ας αλλάξουμε τον λαό!". Προφανώς ο λαός δεν ήθελε εκείνο τον Σύριζα, τον ήθελε σαν τα μούτρα του, γιαλαντζί αριστερό, τι να κάνουμε...

Ήμαστε, νομίζω, πάντα άξιοι της τύχης μας, αυτή την αριστερά θέλουμε, αυτή την αριστερά φτιάχνουμε. Και ο Σύριζα έβαλε νερό στο κρασί του, συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις μας, υπέκυψε στα κελεύσματα των φόβων μας. 

Το σημαντικότερα επίδικα αυτών των εκλογών στις 25 του Γενάρη είναι τα εξής:
  • να ξεκουμπιστούν τα σαμαροβενιζελικά κρυφοφασισταριά από το πολιτικό μας γίγνεσθαι,
  • να σταματήσει η μνημονιακή λαίλαπα και επιτέλους να ανασάνει ο κόσμος,
  • να ξεβρακωθούν οι ποταμίσιοι, δημαρίτες, γαπίτες και Σία και να μπουν στον κάλαθο των αχρήστων,
  • να εξαφανιστεί η ναζιστική συμμορία και τέλος
  • να γίνει μια νέα αρχή με (έστω κάποιο) αριστερό πρόσημο, να αρχίσει ο κόσμος να ελπίζει ξανά, για το μέλλον του, για τα παιδιά του, για μια καλύτερη Παιδεία, Υγεία και μείωση της ανεργίας.
Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη και κάτω από την ασφυκτική προπαγάνδα σχεδόν όλων των ΜΜΕ και των πληρωμένων ψευτοδημοσιογράφων τους και κάτω από το σχεδόν καθημερινό σφυροκόπημα των ψευτοδημοσκοπήσεων, ο πολύς κόσμος έχει δυστυχώς ένα δίλημμα: Σύριζα ή σαμαροβενιζέλοι στην όποια εκδοχή τους! Έτσι είναι τα πράγματα, είτε το θέλουμε -εμείς της εκτός Σύριζα αριστεράς- είτε όχι. Ας αποφασίσουμε λοιπόν χωρίς ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ τι θέλουμε. 

Το να λέμε "θα ψηφίσω -όπως πάντα- ΚΚΕ, αλλά ελπίζω να βγει ο Σύριζα", είναι σκέτη Υποκρισία!

Το να λέμε "δεν μπορώ να ψηφίσω Σύριζα, ψηφίζω όπως πάντα ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά βέβαια δεν θέλω να ξαναβγούν οι σαμαροβενιζέλοι", είναι επίσης σκέτη Υποκρισία!

Το να λέμε όπως μια καλή φίλη στο φ/β "Πάντως όσο και να κάνουμε τους σοβαρούς κι εμείς οι ΑΝΤΑΡΣΥΟΙ -ΜΑΡΣΕΓΙΕΖΟΙ έχουμε τρελλή χαρά που θα ξωπεταχθεί σε 48 ώρες με κλωτσιές προς αγύριστο η συμμορία που μας ρούφηξε το αίμα τόσα χρόνια και μας ξεγάνωσε στη κυριολεξία !", είναι επίσης Υποκριτικό!

Προσωπικά αν είχα 2 ψήφους, ξέρω τι θα ψήφιζα, ΑΝΤΑΡΣΥΑ & Σύριζα! Έχω όμως μία ψήφο, γι' αυτό αυτή τη φορά -παρά τις πάρα πολλές αντιρρήσεις μου- θα ψηφίσω Σύριζα, και μάλιστα χωρίς τύψεις! Κι ας βγει αυτό μελλοντικά πως ήταν λάθος... Με λάθη προχωράει η ιστορία!

Επιτέλους, μια ζωή την έχουμε, δεν μπορούμε να επιλέγουμε να κάνουμε κάτι, όχι επειδή το πιστεύουμε πραγματικά, αλλά από υποχρέωση, η να μην επιλέγουμε κάτι επειδή δεν μας αντιπροσωπεύει 100%, ενώ αν επιλέξουμε το άλλο υπάρχει κίνδυνος να μην ωφελήσουμε το κοινωνικό σύνολο -για το οποίο τάχα μου αγωνιζόμαστε... 

Ο σωστός αριστερός είναι, για μένα, αυτός που ξέρει να κάνει συμβιβασμούς, όταν αυτό είναι για το συμφέρον όχι το δικό του, αλλά των πολλών!

Εύχομαι λοιπόν, καλό βόλι, με αυτοδύναμο Σύριζα και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή!


AMOR - #Απόστολος Μωραϊτόπουλος#


Διαβάστε αν θέλετε κι' αυτά:

Κουράστηκα και σας βαρέθηκα όλους! - Του AMOR 

Μισώ τους αδιάφορους - Του Antonio Gramsci

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Κουράστηκα και σας βαρέθηκα όλους! - Του AMOR

Σάββατο, Ιανουαρίου 17, 2015
Κουράστηκα και σας βαρέθηκα όλους! - Του AMOR
Έχω κουραστεί με όλους σας. Με την βλακεία σας. Το συντηρητισμό σας. Με την πρώιμη κριτική σας, σε μια ενδεχόμενη νέα κατάσταση, που ενδεχομένως θα έρθει στις 26 του μηνός...

Κουράστηκα να σας ακούω να προσπερνάτε με τόση ευκολία τα 5 χρόνια που σας πηδάνε κανονικά και με το νόμο τα κάθε λογής λαμόγια και φασιστοειδή των γνωστών 4-5 οικογενειών, ψελλίζοντας χίλιες δυο δικαιολογίες που σας έχουν πιπιλίσει στο μυαλό τα καθεστωτικά δημοσιογραφικά τσιράκια των μεγαλοεργολάβων, από τα δήθεν ανεξάρτητα ΜΜΕ. Κι αυτό γιατί βαριέστε ή ίσως ξεχάσατε κιόλας, ότι ενάμιση χρόνο τώρα υπάρχει και η πραγματική ανεξάρτητη φωνή της ERTOPEN, την οποία και στην τιβι και στο ράδιο μπορείτε κάθε μέρα και στιγμή να επιλέξετε και να ξεστραβωθείτε! 

Κουράστηκα να σας υπενθυμίζω κάθε τόσο, τον ηρωικό αγώνα που κάνουν τόσους μήνες οι απολυμένες Καθαρίστριες, οι "τρομοκράτες" κάτοικοι στις Σκουριές, οι απολυμένοι Δημοσιογράφοι της ΕΡΤ κοκ. Τους ξεχάσατε όλους. Έγιναν πλέον κι αυτοί γραφικοί για σάς... Χασκογελάτε όταν τυχόν ακούτε νέα απ' τον αγώνα τους... Α! τους καημένους λέτε, θα βαρεθούν κάποια στιγμή και θα τα παρατήσουν, λέτε.

Κουράστηκα με τη νωθρότητα και την απαισιοδοξεία σας. Τον φόβο σας. Λατρεύετε τον Φόβο σας! Μη τυχόν και σας συμβεί κάτι χειρότερο...Τι λέτε μωρέ, πότε θα πείτε στοπ, ως εδώ και μη παρέκει;

Κουράστηκα να προσπαθώ μαζί σας να συζητήσω με λογικά, καθημερινά επιχειρήματα, έστω και με λίγο συναίσθημα ή και με λίγο οργή ακόμη, κι εσείς να σκέπτεστε μόνο τη Φωτογραφία σας, το λιγοστό ΕΧΕΙ που σας έχει ακόμα απομείνει... 

Λυπάμαι, αλλά είστε τυφλοί! Και κουφοί! Βλέπετε μέχρι τη μύτη σας... Δεν σας νοιάζει τι κάνει ο διπλανός σας, αν έχει να φάει, αν μπορεί να βάλει πετρέλαιο να ζεσταθεί, αν μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά του, αν θα του πάρουν το σπίτι... Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν σας εξεγείρει! Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ να'ναι καλά! Συνηθίσατε στην κακομοιριά, στην αναξιοπρέπεια, στους πετσοκομμένους σας μισθούς -όσοι ακόμα έχουν την τύχη να' χουν δουλειά-, συνηθίσατε στην υποταγή, στο "εγώ θα βγάλω το φίδι απ' την τρύπα"-, στο "μαζί τα φάγαμε" και στο τέλος τα ρίξατε όλα στη κακιά σας τη μοίρα. "Φταίμε κι εμείς" λέτε. Το να πείτε, μήπως φταίνε και κάποια άλλοι, μήπως αυτοί π.χ. που μας κυβερνάνε 40 τόσα χρόνια ελέω θεού και τις δικιάς μας βλακείας... δεν σας περνάει απ' τον νου ε;

Σας βαρέθηκα να ζυγιάζετε με δέκα διαφορετικές ζυγαριές το ενδεχόμενο κακό που θα σας εύρη, αν τυχόν στις 26 σπάσει το ρόδι... κι έρθει ο Συριζα στην εξουσία! Τι έχετε ακόμη να χάσετε ρε; Τι σας απόμεινε ακόμη; Μήπως τα δεσμά σας; Αφήστε τον επιτέλους να εκλεγεί και μετά ξεσκίστε τον όσο θέλετε, κάντε τον την σκληρότερη αντιπολίτευση που δεν κάνατε στους κρυφοφασίστες τόσα χρόνια, βγείτε στους δρόμους με τις κατσαρόλες, με ό,τι θέλετε, σπάστε τα όλα και κάντε τα ρημαδιό, αλλά αφήστε τον επιτέλους να εκλεγεί, -ΑΝ εκλεγεί.

Κουράστηκα και σας βαρέθηκα κι εσάς ΚΚΕδες... ή το μοναστήρι να' ναι καλά! Δεν σας μπορώ άλλο. Έλεος, τι παράνοια είναι αυτή... Ακόμη και τότε το 81 με το τότε ΠΑΣΟΚ, σχεδόν πανηγυρίζατε την επερχόμενη αλλαγή (δείτε σας παρακαλώ τον Ριζοσπάστη εκείνης της εποχής), γι' αυτό κι ο κόσμος τότε σας έδωσε απλόχερα πάνω από 11% αν θυμάμαι καλά. Πως είναι λοιπόν δυνατόν σήμερα να βλέπετε σαν μεγαλύτερο εχθρό σας τον Συριζα κι όχι τους φασίστες σαμαροβενιζέλους;

Κουράστηκα και με τους υπόλοιπους της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς... Συζητήσεις επι συζητήσεων, αν ο Συριζα είναι αρκούντως αριστερός, αν είναι μια απ' τα ίδια σαν το ΠΑΣΟΚ του 81, αν θα πάει το κίνημα μπροστά ή πίσω... κλπ. κλπ. Ποιο κίνημα μωρέ; Βλέπετε πουθενά εσείς κίνημα ή είμαι εγώ τυφλός; 
Τους μόνους που κάπως καταλαβαίνω είναι τους φίλους μου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μόλις διάβασα την εξαιρετική συνέντευξη της Δ. Κουτσούμπα!), τους οποίους και θα ψήφιζα αν τα πράγματα δεν είχαν φτάσει στο γκρεμό, όπως τώρα. Όμως φίλοι μου, ο κόσμος σήμερα δεν θέλει σοσιαλισμό, δεν θέλει κομμουνισμό, είναι βαθιά νυχτωμένος! Με το ζόρι επανάσταση δεν γίνεται! Ας τον βοηθήσουμε λοιπόν, να κάνει στις 25 του μήνα ένα έστω μικρό βηματάκι. Γιατί στις 25 δεν θα ψηφίσουν από επιλογή, θα ψηφίσουν από ΑΝΑΓΚΗ, και με ΟΡΓΗ! Γιατί το δίλημμα δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΧΑΟΣ αλλά ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ή ΚΑΜΟΜΟΙΡΙΑ!

Κουράστηκα πολύ μ' όλ' αυτά είναι αλήθεια, αλλά τώρα που σας τα είπα, ξέδωσα, έφυγε ένα βάρος από μέσα μου... -είμαι και συναισθηματικός τύπος που να πάρει...

Και ας αναλάβει ο καθένας την προσωπική του ευθύνη επιτέλους, να πράξει το σωστό, μα όχι μόνο για την πάρτη του, αλλά και για τον συνάνθρωπο δίπλα του.

Του AMOR - #Απόστολος Μωραϊτόπουλος#

Εξαιρετική συνέντευξη της Δ. Κουτσούμπα: Δεν υπάρχει a priori αριστερή κυβέρνηση

Σάββατο, Ιανουαρίου 17, 2015
Εξαιρετική συνέντευξη της Δ. Κουτσούμπα: Δεν υπάρχει a priori αριστερή κυβέρνηση
Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο.

Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι Περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εκλεγμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ.



Πριν ξεκινήσουμε, πείτε μας ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση στο γαλλικό περιοδικό CharlieHebdo;

Αυτό που με απασχολεί περισσότερο σε σχέση με ό,τι έγινε στη Γαλλία είναι ακριβώς αυτό που με απασχολούσε και πριν: υπήρχαν δημοσιεύματα (ευτυχώς και ελληνικών εφημερίδων) που προειδοποιούσαν σχετικά με Ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι πηγαίνουν στη Μέση Ανατολή, εκπαιδεύονται από τους τζιχαντιστές και γυρίζουν πίσω στην Ευρώπη.

Πέρα από αυτό, υπάρχει ένα πραγματικό ταξικό πρόβλημα σε ολόκληρη την Ευρώπη: ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμών της Ευρώπης είναι κοινωνικά αποκλεισμένο. Δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι, απλά σε αυτούς μπορεί να συγκροτηθεί το ζήτημα και με την έννοια της θρησκευτικής ταυτότητας. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πολιτική πραγματικής ένταξης των μεταναστών και των κοινωνικώς αποκλεισμένων. Αυτό παράγει ανειρήνευτες κοινωνικές αντιθέσεις.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Γαλλία, μαζί με πολλές άλλες χώρες, εξόπλισαν τους τζιχαντιστές. Αυτό αναπόφευκτα θα το βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου. Δυστυχώς δεν το βρίσκουν πάντα αυτοί που το κάνουν. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πράγματα, τα οποία δεν περιμέναμε να ζήσουμε, όπως η φασιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρακολουθήσαμε τη δράση των μυστικών υπηρεσιών μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος ήταν στην ουσία ένας εμφύλιος πόλεμος. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Θέλει πάρα πολλή δουλειά.

Υπάρχει απειλή τζιχαντιστών στην Ευρώπη ή ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό;

Τα δημοσιεύματα αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα σε αρκετά μεγάλους αριθμούς ευρωπαίων πολιτών που πηγαίνουν να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών και μετά γυρνάνε στην Ευρώπη εκπαιδευμένοι. Το ίδιο συμβαίνει στη Σαουδική Αραβία και φυσικά στην Αμερική. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ISIS εξοπλίστηκε από τους Αμερικάνους για να πολεμηθεί τότε ο Άσαντ.

Πώς σχολιάζετε τα γεγονότα στη Φιλαδέλφεια και τις επιθέσεις που γίνονται από τους γνωστούς ‘’μπράβους’’ εναντίον πολιτών; Και ποιος ο  ρόλο της δημοσίευσης των 17 ονομάτων στην ιστοσελίδα της ΑΕΚ;

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ΑΕΚ (γέλια). Έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά, καθώς ως περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, παρακολουθώ από πάρα πολύ κοντά την υπόθεση. Εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι άνθρωποι σκεπτόμενοι, αριστεροί ή οτιδήποτε, όταν πρόκειται για την ομάδα τους χάνουν οποιοδήποτε κριτήριο. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Φιλαδέλφεια είναι απαράδεκτο. Για ένα διάστημα ελπίζαμε ότι η ORIGINAL δε θα πάρει τη θέση που πήρε, γιατί κουβαλάει μια διαφορετική ιστορία πίσω της.

Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας, φίλος του Πρωθυπουργού τα έχει βρει όλα έτοιμα. Ένα ολόκληρο κράτος δουλεύει για αυτόν. Αγόρασε τον ΟΠΑΠ σχεδόν τσάμπα. Είναι μέσα σε όλες τις μπίζνες και τις αποκρατικοποιήσεις κι έχει κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο, αδίκημα το οποίο τελικά παραγράφηκε. Πρόσφατα μάθαμε από τις εφημερίδες του εξωτερικού και για τα «κατορθώματα» του πλοίου του στη Λιβύη με θύματα δύο ναυτικούς. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος από το 1997 όποιον άνθρωπο μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά του τον απειλεί προσωπικά, εκτός από το κράτος που έχει στη διάθεσή του, θέλει να έχει κι έναν παρακρατικό μηχανισμό, που τον στήνει υποσχόμενος γήπεδο της ΑΕΚ. Η υπόθεση είναι πιο σοβαρή από όσο φαίνεται. Ο Μελισσανίδης δε θέλει να φτιάξει γήπεδο της ΑΕΚ αλλά να πάρει 6 στρέμματα από το Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, και 20 στρέμματα ακόμη, και να φτιάξει πολυκαταστήματα αλλάζοντας τη μορφή της περιοχής.

Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε το καλοκαίρι ένα ρυθμιστικό σχέδιο, που λέγεται Ρυθμιστικό Αθήνας-Αττικής 2020, το οποίο ενώ είναι σε πολλά θέματα γενικόλογο -ανοίγοντας πάντα το δρόμο στην πώληση πολλών περιοχών της Αττικής στο κεφάλαιο– στην περίπτωση της Φιλαδέλφειας αφιερώνει τη μισή αιτιολογική έκθεση για τη μορφή που θα πάρει η περιοχή! Επίσης, δεσμεύεται για το ποιος θα χτίσει το γήπεδο, δηλαδή η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ 1924 Α.Ε. κι όχι η Ερασιτεχνική ΑΕΚ. Είναι τόσο συγκεκριμένο, τόσο φωτογραφικό και το έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για να προμοτάρει το επιχειρηματικό σχέδιο του Μελισσανίδη, το οποίο ως προμετωπίδα έχει το γήπεδο της ΑΕΚ «Αγιά Σοφιά». Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου ήθελε στο πλάι του κι έναν ιδιωτικό στρατό.
Αυτό εμείς το έχουμε καταγγείλει και το έχουμε γράψει έτσι ακριβώς. Πρόκειται για έναν ιδιωτικό στρατό ο ποίος ηθελημένα ή αθέλητα δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του αλλά ενός μεγαλοεπιχειρηματία. Αυτό που στήθηκε λοιπόν στη Φιλαδέλφεια είναι ένας ωμός εκβιασμός και συνάμα ένας ξεκάθαρος πολιτικός εκβιασμός απέναντι στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον οποίο μάλιστα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τρόπον τινά υπέκυψε, βάσει των δηλώσεών του. Το να βγαίνει και να λέει ότι θα τους καθίσει όλους στο ίδιο τραπέζι και να κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε αυτούς που έδειραν πέντε δημοτικούς συμβούλους του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειραν τον αγωνιστή Μανώλη Καμπούρη, υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι απαράδεκτο. Του την έστησαν και τον έδειραν.

Έχουμε όμως πολύ «ξερά» κεφάλια στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και στην Αντικαπιταλιστική Ανατροπή και δε μας φοβίζουν τέτοιες πρακτικές. Αυτό που μας απασχολεί είναι το γιατί ένα κόμμα που πηγαίνει για κυβέρνηση φοβάται να τοποθετηθεί πάνω σε τέτοια πράγματα. Ο κόσμος της Φιλαδέλφειας και η Δημοτική Αρχή είναι ξεκάθαροι στο να γίνει το γήπεδο στο οικόπεδο που ήταν και πριν και να μην κοπεί ούτε ένα δέντρο. Το άλσος πρέπει να μείνει ανέπαφο.

Τα είκοσι εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας θα δοθούν τελικά;

Αυτό είναι άλλο ένα ζήτημα. Η Περιφέρεια Αττικής, δυστυχώς, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, έβαλε κανονικότατα τα είκοσι εκατομμύρια στον προϋπολογισμό για το γήπεδο της ΑΕΚ. Είπε μεν ότι δεν τα ονοματίζει, δηλαδή ότι δεν είναι του Μελισσανίδη, αλλά από το στιγμή που έτσι ορίζει το Ρυθμιστικό το οποίο, όπως είπαμε πριν, είναι πλέον νόμος, καταλαβαίνουμε όλοι τη συνέχεια.

Θεωρείτε κρίσιμες τις παρούσες εκλογές;

Νομίζω ότι αυτό που φαίνεται σε αυτές τις εκλογές είναι η σαπίλα του πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχουν πια ιδεολογικές διαφορές. Όχι ότι υπήρχαν πριν, αλλά τώρα είναι πλέον ολοφάνερο. Οι μεταγραφές των βουλευτών ομοιάζουν με εκείνες των ποδοσφαιριστών: πάνε όπου τους δώσουν τα περισσότερα! Με αυτή την έννοια ναι, είναι κρίσιμο να καταψηφιστούν όλες οι δυνάμεις του μνημονιακού τόξου και τα παραφερνάλια. Το απίστευτο είναι ότι εμφανίζονται ως κάτι «νέο» κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ του Μπόμπολα και των συν αυτώ ή το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου με υποψήφιο τον Ανδρέα Γεωργίου Παπανδρέου στην Πάτρα! Παρουσιάζονται ως κομιστές του νέου αυτοί οι άνθρωποι! Σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά αν αντί αστικής δημοκρατίας, έχουμε βασιλευομένη. Είναι κρίσιμες λοιπόν οι εκλογές για να μαυριστεί όλο αυτό το σάπιο σύστημα.

Κρισιμότερη όμως θα είναι η επόμενη μέρα. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι τώρα, σε αντίθεση με το 2012, ο κόσμος που πηγαίνει να ψηφίσει την Αριστερά δεν το κάνει με ελπίδα, αλλά από απελπισία. Σε αυτό η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη, αφού δεν θέλησε αυτά τα δύο χρόνια να μετασχηματίσει τίποτα ουσιαστικά. Θέλησε να μετασχηματιστεί ο ίδιος για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το βλέπεις καθαρά ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ απλώς για «να φύγουν οι άλλοι». Αυτό θα είναι και το πρόβλημα της επόμενης μέρας.

Υπάρχει επίσης κι εκείνο το κομμάτι του κόσμου που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αποκλεισμένο που θα απέχει. Μην ξεχνάμε επίσης και τους αποκλεισμένους από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, τους 18άρηδες που ζουν εδώ και δεν τους δόθηκε το δικαίωμα ψήφου και νέους που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Δεν είμαι αναρχική, αλλά πιστεύω στ’ αλήθεια ότι αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Όμως, μέσω των εκλογών μπορείς να στείλεις ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα -και πρέπει σε αυτές τις εκλογές να είναι υπέρ της συγκρουσιακής αριστεράς αυτό το μήνυμα. Θα ήθελα να πάρει ένα 3% η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α κι έτσι ο κόσμος να απαντήσει στους εκβιασμούς της όποιας Μέρκελ.

Να δείξουμε ότι μπορούμε. Μπορούμε να βγούμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούμε να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, που ούτως ή άλλως έχουμε πληρώσει, μπορούμε να εθνικοποιήσουμε τις μεγάλες επιχειρήσεις και να τις λειτουργήσουν οι εργαζόμενοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε το σαθρό πολιτικό σύστημα που δεν είναι απλώς κομμάτι του προβλήματος αλλά υπηρέτης αυτής της καταστροφικής πολιτικής -και μάλιστα με το αζημίωτο. Δεν ξέρω αν μια προεκλογική εκστρατεία των 15 ημερών δίνει τη δυνατότητα να βγει προς τα έξω αυτός ο πολιτικός λόγος και να ζυμωθεί με τον κόσμο – γιατί αφορά πάρα πολύ κόσμο. Για αυτό και φρόντισαν να ορίσουν την κοντινότερη δυνατή ημερομηνία.

Ποιες συμμαχίες μπορούν να γίνουν και είναι αποδεκτές σε συνδικαλιστικό επίπεδο;

Όλες οι συμμαχίες με τον κόσμο, ο οποίος πλήττεται από αυτή την πολιτική. Σε συνδικαλιστικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Δεν είναι απλώς επιτρεπτές, αλλά αναγκαίες. Εκεί που δεν μπορεί να γίνει καμία συμμαχία είναι με την γραφειοκρατία του συνδικαλισμού, η οποία θέλει να αναπαραχθεί έχοντας ως προμετωπίδα τον κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται υπέρ του εαυτού της. Αυτό δεν έπαψε να υπάρχει ούτε μέσα στην κρίση, δυστυχώς.

Δεν μπορεί επίσης να γίνει καμία συμμαχία, με κυβερνητικούς συνδικαλιστές ανεξαρτήτως κόμματος. Κι ελπίζω να μην το ζήσουμε αυτό με τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι η Αριστερά, οι θέσεις που έχει και πρέπει να διαφυλάττει σε όλες τις εκφάνσεις της και ειδικά στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι θέσεις αρχής και δεν τις έχει απλώς για να κάνει αντιπολίτευση στην εκάστοτε κυβέρνηση. Με κυβερνητικούς λοιπόν και εργοδοτικούς συνδικαλιστές δεν γίνονται συμμαχίες, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση. Ο συνδικαλιστής εκπροσωπεί τον εργαζόμενο, δεν τον «πρακτορεύει».

Η συνδικαλιστική οργάνωση είναι όργανο της τάξης για τον εαυτό της, τρόπος επιβολής των δικών της αιτημάτων. Αυτό που πράγματι πρέπει να γίνει είναι μια αναζωογόνηση των σωματείων ειδικά μετά τις εκλογές, να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν, να μην περιμένουν νομοθετικές παρεμβάσεις αλλά να τις επιβάλλουν. Πρέπει για παράδειγμα οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ να πάνε μαζί με το κίνημα συμπαράστασης και να μπουν στην ΕΡΤ και μετά να επιβάλλουν τη νομοθετική ρύθμιση. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας, να πάνε και να απαιτήσουν από το Μάνεση να κάτσει μαζί τους σε ένα τραπέζι και να εξηγήσει γιατί έκλεισε σχεδόν τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, ενώ άνοιξε άλλες επιχειρήσεις και βγάζει υπερκέρδη. Έπειτα να επιμείνουν στην επαναπρόσληψή τους, αφού απολύθηκαν παράνομα. Το ίδιο και οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Όλα αυτά έπρεπε να γίνονται και τώρα αλλά υπάρχει μια λογική εκλογικής αναμονής. Αν το λαϊκό κίνημα δεν πρωτοστατήσει, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή.

Πιστεύετε ότι θα τονωθεί το λαϊκό κίνημα με μια αριστερή κυβέρνηση;

Εγώ δεν τη λέω a priori αριστερή κυβέρνηση. Αυτό μένει να αποδειχτεί. Ήδη πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ με πολλές θέσεις του δείχνει, δυστυχώς, προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα ενταθεί το κίνημα, αλλά σίγουρα θα τελειώσει αυτή η εκλογική αναμονή, την οποία και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε. Υπάρχει βέβαια από την άλλη και μια αναγκαστική κόπωση του κινήματος. Δεν αντιμετωπίσαμε κι εύκολα πράγματα. Φάγαμε ξύλο, δακρυγόνα, κάποιοι συνελήφθησαν άνευ λόγου και είναι υπόδικοι. Στις Σκουριές τους πάνε για εγκληματική οργάνωση. Η καταστολή ήταν απίστευτη, δεν ήταν ότι έκατσε σπίτι από μόνος του ο κόσμος.

Μετά την εκλογική αναμέτρηση μπαίνουμε σε μια νέα κατάσταση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει μπροστά και να διεκδικήσει όσα του έκλεβαν τόσα χρόνια. Εμείς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είμαστε στο δρόμο. Δεν υπήρξε κίνημα που να μην παραβρεθήκαμε. Θα είμαστε στο δρόμο και την επόμενη μέρα.

Στις 20 Γενάρη λέτε να έχουμε ανακοίνωση για τον τάφο της Αμφίπολης;

Όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα, έχουμε φτάσει στο ύψιστο σημείο της κατάπτωσης. Ελπίζω ότι δε θα τολμήσουν να το κάνουν αυτό. Μπορώ να σας πω πάντως προκαταβολικά τι θα ανακοινώσουν. Εξηγούμαι: δεν ξέρω τι θα πει η επιστημονική ομάδα. Ξέρω όμως τι θα προσπαθήσει να πει η πολιτική ηγεσία και η επικοινωνιακή σύμβουλος τάφου. Θα πουν ότι τα οστά ανήκουν σε γυναίκα μεγάλης ηλικίας, για να στρέψουν μέσω αυτού την προσοχή στο Μ. Αλέξανδρο, λέγοντας ότι είναι η μητέρα του Ολυμπιάδα και ότι έφτιαξε τον τάφο για να μεταφέρει τη σορό του γιου της από την Αλεξάνδρεια αλλά δεν τα κατάφερε κι όταν πέθανε, τάφηκε εκεί η ίδια. Θα προσπαθηθεί πάλι μια σύνδεση του Αντώνη Σαμαρά με το Μ.Αλέξανδρο οπωσδήποτε. Το εύρημα από μόνο του έχει τεράστια αξία αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από αυτούς που γράφτηκαν και διοχετεύθηκαν στον τύπο.

Ποια η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;

Τον Αλέξη Τσίπρα τον γνωρίζω από το 1992-1993. Ήμαστε μαζί στο πανεπιστήμιο με ένα έτος διαφορά. Οπότε η ερώτηση είναι εντελώς προσωπική. Έχουμε βαδίσει μαζί στους ίδιους δρόμους, δε νομίζω όμως ότι το ζήτημα σε ένα κόμμα -και μάλιστα σε ένα κόμμα που ετοιμάζεται να γίνει κυβέρνηση- είναι ατομικό. Υπό αυτή την έννοια, άλλο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι άλλο ο Αλέξης Τσίπρας και δεν έχει νόημα ποια είναι η γνώμη μου για ένα πρόσωπο.

Υπάρχει ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας αν η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α μπει στη βουλή;

Εμείς είμαστε σαφείς σε αυτό: κρίνουμε κάθε κυβέρνηση και κάθε πρόταση που μας γίνεται με βάση το πρόγραμμά της. Σε σχέση λοιπόν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δε θεωρούμε ότι μπορούν να γίνουν πράξη οι φιλολαϊκές πολιτικές που ευαγγελίζεται, εντός της ευρωζώνης και του ευρώ. Θεωρούμε ότι η έξοδος του εργατικού λαού απαιτεί σύγκρουσή και ρήξη του με αυτά. Έξοδος από την ευρωζώνη λοιπόν, κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με διαγραφή του χρέους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μονομερώς. Προς το παρόν το μόνο που γίνεται μονομερώς είναι η αύξηση του χρέους. Υπάρχει ένα χρέος το οποίο δεν αποπληρώνουμε ποτέ κι έχει ό,τι επιτόκια τους κατέβουν στο κεφάλι. Αν πάρεις τον προϋπολογισμό του δημοσίου και βγάλεις όσα δίνουμε για τους τόκους, θα έχεις λεφτά για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και για να κάνεις μια πολιτική ενάντια στην ανεργία.

Λέμε ότι πρέπει να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και αυτό δεν είναι κανένα τρελό αίτημα. Το χρήμα που έχουμε δώσει στους τραπεζίτες για την υποτιθέμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αν το είχαμε εγώ κι εσείς θα τις αγοράζαμε όλες από την αρχή. Αντ’ αυτού τις πήραν πάλι αυτοί που τις είχαν. Είχε φτάσει η μετοχή 1,5 ευρώ, μέχρι κι η κόρη μου με το χαρτζιλίκι της μπορούσε να αγοράσει, αν την άφηναν. Αν δεν εθνικοποιήσεις τις τράπεζες δεν διαγράφονται τα χρέη των νοικοκυριών που δεν μπορούν να πληρώσουν. Δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος αλλά και το ιδιωτικό. Ο κόσμος έχει πληρώσει ένα δάνειο 3 φορές κι ακόμη το χρωστάει με κίνδυνο να του πάρουν το σπίτι.

Η μονομερής διαγραφή του χρέους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει γίνει πολλές φορές στην ιστορία. Το έκανε στο παρελθόν ο Ισημερινός αλλά ακόμη και η ίδια η Γερμανία. Διέγραψαν τα χρέη τους. Ούτως ή άλλως στο τέλος αυτό θα γίνει. Το παγκόσμιο χρέος είναι τέσσερις φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Χρήματα δεν υπάρχουν, είναι «αέρας». Τα πραγματικά χρήματα είναι αυτά που παράγουμε εμείς οι ίδιοι, τα οποία όμως οι καπιταλιστές καρπώνονται και βάζουν στην Ελβετία και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Τι θα γίνει με όλα αυτά; Σε μια κυβέρνηση που θα εφάρμοζε μια πολιτική κόντρα στους τραπεζίτες και τους δανειστές θα δίναμε ψήφο ανοχής.

Ένα άλλο θέμα πολύ σοβαρό είναι η τιμωρία του πολιτικού προσωπικού που μας έφτασε εδώ. Όχι με την έννοια της συλλογικής ευθύνης. Ποιοι έφταιξαν, γιατί έγιναν όλα αυτά και ποιοι κέρδισαν. Αυτό είναι και βασικό αίτημα του κόσμου. Είμαι ανήσυχη γιατί βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πίσω σε βασικά αιτήματα όπως για παράδειγμα η εκκαθάριση της αστυνομίας, η κατάργηση ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και η καταγγελία και τιμωρία όλων των περιστατικών αστυνομικής βίας, τα οποία είναι πολύ συγκεκριμένα και γνωστά. Δεν τα βάζει ούτε με το δικαστικό σώμα, όπου πρέπει επίσης να γίνει μια διερεύνηση, γιατί υπάρχει ακροδεξιό κύκλωμα –πώς νομίζετε ότι έγιναν οι αναβολές δικών μελών της Χρυσής Αυγής και οι αθωωτικές αποφάσεις;

Σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κάνει πίσω και θα μας βρει απέναντι, αν ακολουθήσει τη στροφή που μοιάζει να παίρνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ψηφίστε με» για να βγάλει αυτοδυναμία και να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με αστικά κόμματα, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί αποφάσισε ήδη να «συγκυβερνήσει» με μνημονιακούς όπως π.χ με την Τζάκρη, βάζοντας τη στα ψηφοδέλτιά του. Μην ξεχνάμε ότι η Θεοδώρα Τζάκρη διετέλεσε υπουργός, υπέγραψε μνημόνια και ήταν αυτή που έστελνε τα ΜΑΤ στην Κερατέα για να καταστείλουν τον αγώνα του κόσμου.

Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στις εκλογές;

Καταρχάς στις εκλογές κατεβαίνουμε με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Απευθυνθήκαμε σε όλο το χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της -όπως λέμε- «αριστεράς εκτός των τειχών». Σε αυτό το σχέδιο ανταποκρίθηκαν δυνάμεις όπως το Σχέδιο Β’, η Παρέμβαση και άλλοι ανεξάρτητοι αγωνιστές και αγωνίστριες. Η ενίσχυση αυτής της αντισυστημικής και αντικαπιταλιστικής συμπόρευσης θα δώσει ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στο μνημονιακό τόξο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το μνημονιακό μπλοκ θα ζητήσει να κρατήσει τα κεκτημένα του έστω κι εκβιαστικά με συμμάχους τα ΜΜΕ, την Αστυνομία, τους ακροδεξιούς. Εμείς θα πρέπει να είμαστε δυνατοί, ως αντίβαρο όλων αυτών. Να νικήσουμε το φόβο που παράγεται από την ανυπαρξία εναλλακτικής.

Δεν μπορεί να φοβόμαστε για το τι θα γίνει αν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας πάρει την επιχείρησή του και φύγει. Ας φύγει! Οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν την επιχείρηση στα χέρια τους, όπως έγινε στη ΒΙΟΜΕ. Μπορούμε χωρίς αφεντικά. Η ERTOPEN επίσης απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή δημόσια τηλεόραση. Και μάλιστα είναι η ΕΡΤ που πάντα θέλαμε, ανοιχτή στους αγώνες και τα κινήματα. Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο. Πρέπει να ξανανοίξουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία και πρέπει να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου. Να ψηφίσει λοιπόν ο κόσμος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α- ΜΑ.Ρ.Σ για να διεκδικήσει την ανακούφισή του.


Συνέντευξη για το Νόστιμον Ήμαρ στην Μαρία Παρέντη και το Skouliki Tom.

(Κάθε φορά που την "συναντώ" είτε με γραπτές παρεμβάσεις είτε με τον αγώνα της, όλο και περισσότερο εντυπωσιάζομαι από την επιστήμονα και αγωνίστρια Δ. Κουτσούμπα. Έτσι και τώρα στην συνέντευξή της αυτή είναι εξαιρετικά καλή, γιατί εκτός των άλλων πολλών, ξεκαθαρίζει την -πολύ σωστή- κριτική θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι σε μια ενδεχόμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με την ισοπεδωτική κριτική του ΚΚΕ. Μακάρι μαζί με πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ, να έχουμε και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή!
AMOR 17/1/2015)

 
-------------------

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Εκλογική κρησάρα - Του Γιάννη Μακριδάκη

Κυριακή, Ιανουαρίου 11, 2015
Εκλογική κρησάρα - Του Γιάννη Μακριδάκη
Αυτές οι εκλογές θα είναι οι πλέον ευκρινείς από όλες όσες έλαβαν χώρα κατά τα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Θα δούμε πεντακάθαρα πόσο τοις εκατό των Ελλήνων πολιτών είναι:

α) μαζόχες, νοικοκυραίοι, ιδιοτελείς και υποκριτές πατριδοκάπηλοι, θύματα εκ πεποιθήσεως ψηφίζοντας τον Σαμαρά και τον ακροδεξιό εσμό των αμόρφωτων που σέρνει
β) πολιτικοί απατεώνες ψηφίζοντας το χοντρό πασόκ
γ) πολιτικά και διανοητικά καθυστερημένοι ψηφίζοντας το λεπτό πασόκ
δ) επικίνδυνα ανιστόρητοι και ασυνείδητοι ψηφίζοντας ναζί
ε) τυχοδιώκτες σαλταδόροι σταυροδοτώντας τον κάθε γελοίο που πήρε μεταγραφή σε άλλο κόμμα
στ) παλαιοαριστεροί που έχουν να κάνουν upd από την εποχή του Λένιν τουλάχιστον, ψηφίζοντας τα γνωστά
ζ) παραιτημένοι από την ζωή και την πολιτική ψηφίζοντας τον μπάρμπα φώτη
θ) γλίτσες που επιπλέουν σε ρυπαρά ποτάμια καθώς και εντελώς ανόητοι φιγουρατζήδες της ζωής

Όλοι οι υπόλοιποι, όσοι δεν θα απέχουν της ψήφου, θα είναι είτε πολίτες που πιστεύουν πραγματικά ότι ο Σύριζα μπορεί να σώσει την παρτίδα και την πατρίδα, είτε θα είναι εγκλωβισμένοι εντός του πολιτικού αυτού συστήματος που τους αναγκάζει να κάνουν έκπτωση συνείδησης για να γλιτώσουν από τους ακροδεξιούς της απαξίας, οπότε θα ψηφίσουν σύριζα, το κόμμα που εμπεριέχει φυσικά μεταξύ άλλων και όλους σχεδόν τους παραπάνω, την κάθε κατηγορία και από λίγο.

Στην αμέσως επόμενη πολιτική περίοδο θα γίνει ξεκαθάρισμα και σε αυτή την τελευταία ευρεία κατηγορία των ψηφοφόρων του Σύριζα…

Του Γιάννη Μακριδάκη

---------------

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Λαπαβίτσας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κερδίσει»

Σάββατο, Ιανουαρίου 03, 2015
Λαπαβίτσας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κερδίσει»
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα του προγράμματος προσαρμογής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 2010 από την Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) που διέθεσε τεράστια δάνεια στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης ζητώντας άνευ προηγουμένου περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αυξήσεις φόρων και κατάρρευση μισθών. Ήταν ένα τυπικό, έως ακραίο, πακέτο λιτότητας με μια διαφορά ζωτικής σημασίας: Αυτή τη φορά δεν ήταν δυνατό να περιοριστούν οι επιπτώσεις της λιτότητας μέσω της υποτίμησης του νομίσματος όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Ασιατική κρίση του 1997-98. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είχε κλείσει όλες τις εξόδους διαφυγής.

Η βίαιη λιτότητα κατάφερε να σταθεροποιήσει την Ελλάδα και να την κρατήσει εντός της οικονομικής και νομισματικής ένωσης καταστρέφοντας την οικονομία και την κοινωνία. Το δημοσιονομικό έλλειμα έχει μειωθεί δραστικά, το έλλειμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών έχει μετατραπεί σε πλεόνασμα και η προοπτική αθέτησης της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους έχει υποχωρήσει. Αλλά το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%, η ανεργία εκτοξεύτηκε πάνω από το 25%, οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί κατά 30% και η βιομηχανική παραγωγή έχει μειωθεί κατά 35%. Το ανθρώπινο κόστος των πολιτικών της τρόικας είναι ανυπολόγιστο και προσομοιάζει σε μια σιωπηλή ανθρωπιστική κρίση: Ο αριθμός των αστέγων έχει εκτοξευτεί , η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη έχει καταρρεύσει, τα συσσίτια έχουν πολλαπλασιαστεί και η παιδική θνησιμότητα έχει αυξηθεί.

Από το καλοκαίρι του 2014 η ύφεση πλησιάζει στο τέλος της, βοηθούμενη από τις ισχυρές επιδόσεις του τουριστικού τομέα. Ωστόσο η ζημιά από τις πολιτικές της τρόικας είναι τόσο σοβαρή ώστε οι προοπτικές ανάπτυξης είναι… άθλιες. Η αδυναμία είναι έκδηλη στις εξαγωγές οι οποίες κατά πάσα πιθανότατα θα κλείσουν μειούμενες το 2014 ενώ οι εισαγωγές άρχισαν να αυξάνονται μόλις η ύφεση έδειξε σημάδια υποχώρησης. Αυτή είναι η εικόνα μιας βαθιά δυσλειτουργικής οικονομίας.

Εν μέσω της καταστροφής η τρόικα επιμένει σε περαιτέρω λιτότητα για να πετύχει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό: 3% το 2015, 4,5% το 2016 και ακόμα μεγαλύτερα στο μέλλον. Σκοπός της είναι να εξυπηρετήσει το τεράστιο εξωτερικό της χρέος, το οποίο έχει ανέλθει στο 175% του ΑΕΠ από το περίπου 130% που ήταν το 2009. Περιέργως το ΔΝΤ υπολογίζει ότι η Ελλάδα θα καταγράφει ανάπτυξη κατά μέσο όρο 3,4% στα επόμενα πέντε χρόνια –με την προϋπόθεση φυσικά ότι προχωράει με ταχείς ρυθμούς στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, την απορρύθμιση της εργασίας και την απελευθέρωση της αγοράς. Η τρόικα έχει υιοθετήσει πλήρως την οικονομία του παραλόγου.

Στην περίοδο 2010-11 οι Έλληνες αντιτάχθηκαν ενεργά στις καταστροφικές πολιτικές της Τρόικας και των εγχώριων συμμάχων της αλλά δεν κατάφεραν να τους σταματήσουν. Μετά το 2012 η ανεργία και η φτώχεια αυξήθηκαν και έγινε ακόμα πιο δύσκολη η οργάνωση της λαϊκής διαμαρτυρίας. Η εξάντληση που έφεραν οι πολιτικές της Τρόικας είναι τόσο μεγάλη ώστε οι ψηφοφόροι στράφηκαν μαζικά προς τα αριστερά με την ελπίδα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται αφενός ότι θα πετύχει μια ουσιαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους και αφετέρου ότι θα άρει τη λιτότητα με στόχο τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αντί για τα πλασματικά πλεονάσματα που απαιτούνται από την Τρόικα. Θα επανασυνδέσει τις οικογένειες στο δίκτυο της ηλεκτροδότησης, θα ανακουφίσει τους άστεγους προσφέροντάς τους τροφή και καταφύγια και θα αναλάβει άμεσα δράσεις για τη μείωση της ανεργίας μέσω δημοσίων προγραμμάτων. Έχει δεσμευθεί να μειώσει την τεράστια φορολογική επιβάρυνση και να τονώσει τις επενδύσεις σε μια προσπάθεια να πετύχει την ανάπτυξη.

Δεν υπάρχει τίποτα ριζοσπαστικό – και πολύ περισσότερο τίποτα επαναστατικό- σε αυτές τις πολιτικές. Αντιπροσωπεύουν την κοινή λογική και με αυτά θα ανοίξει ένα νέο δρόμο και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένως δηλώσει την πρόθεσή του να κρατήσει τη χώρα εντός της οικονομικής και νομισματικής ένωσης και να αποφύγει τις μονομερείς ενέργειες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ηγεσία του είναι αφοσιωμένη στην ευρωπαϊκή προοπτική και πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή της Ευρώπης από «τα μέσα».

Το πρόβλημα είναι ότι η Ε.Ε. δεν είναι καθόλου δεκτική στις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ. Οι έμποροι και οι τραπεζίτες της Γερμανίας έχουν επωφεληθεί σημαντικά από το ευρώ και δεν έχουν κανένα κίνητρο να εγκαταλείψουν τις πολιτικές λιτότητας. Το Βερολίνο έχει άλλωστε ήδη πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει την ώρα που η Ευρώπη παρουσιάζει νέα συμπτώματα αδυναμίας, με τη Γαλλία και την Ιταλία να βρίσκονται «στα σκοινιά». Υπάρχει επίσης ο Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ που λέει ασυναρτησίες σχετικά με την ποσοτική χαλάρωση, μια πολιτική που απεχθάνεται το Βερολίνο. Το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε τώρα η Γερμανία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το πρόγραμμά του.

Μια εκστρατεία κινδυνολογίας είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει τις αμέσως επόμενες εβδομάδες προκειμένου να αποτρέψει τους Έλληνες να ψηφίσουν τα αριστερά κόμματα. Σε περίπτωση που η εκστρατεία αυτή αποτύχει, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι φυσιολογικό να αναμένει την εχθρότητα της Ε.Ε., η οποία δεν στερείται όπλων. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό και μετριοπαθές αλλά δεν έχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση. Η Ελλάδα χρειάζεται σημαντική χρηματοδότηση για να εξυπηρετήσει το χρέος της το 2015, ίσως ακόμα και 20 δις ευρώ. Υπάρχουν ομόλογα την άνοιξη που θα μπορούσαν να τα διαχειριστεί, αλλά μέχρι τον Ιούλιο-Αύγουστο θα πρέπει να γίνουν επιπλέον αποπληρωμές 6-7 δις ευρώ για τις οποίες θα χρειαστεί επιπλέον χρηματοδότηση από το εξωτερικό και δεν χρειάζεται να επισημάνουμε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα βρεθεί τάχιστα σε κατάσταση ασφυξίας αν η ΕΚΤ σταματήσει την παροχή ρευστότητας.

 Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει κατά πάσα πιθανότητα ένα τελεσίγραφο προκειμένου να συνθηκολογήσει, ίσως και με αντάλλαγμα κάποια αποδυναμωμένη εκδοχή της λιτότητας. Αν το πράξει αυτό θα ήταν καταστροφικό για την Ελλάδα και μεγάλη ήττα για τους αντιπάλους της λιτότητας στην Ευρώπη. Είναι ζωτικής σημασίας ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του χωρίς συσπάσεις και με τη βοήθεια διεθνούς στήριξης. Οι γραμμές τις μάχης σχηματίζονται ήδη στην Ελλάδα.

Του Κώστα Λαπαβίτσα

----------------

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Και τώρα η σειρά μας! - του Νίκου Αραπάκη

Τρίτη, Δεκεμβρίου 30, 2014
Και τώρα η σειρά μας! - του Νίκου Αραπάκη
Αξιοπρέπεια, χρήματα, δουλειές, όλα εξαφανίστηκαν. Όμως, δεν τα υπολογίσατε καλά…

Πέντε χρόνια τρομοκρατία, εξευτελισμούς, απειλές, φτώχεια, εξαθλίωση. Πέντε χρόνια τώρα μας γεμίζετε με ενοχές: είσαι τεμπέλης, ανεπρόκοπος, εσύ φταις που είσαι άνεργος, που έκλεισες την επιχείρησή σου, που θα σου πάρουν το σπίτι, που δεν μπορείς να πας ούτε ένα κουτί γάλα στα παιδιά σου. Εσύ που δεν πήρες απόδειξη από την τυρόπιτα, που πέρασες το φανάρι με κόκκινο, που ήθελες να πηγαίνεις διακοπές με δανεικά λεφτά. Κι ας μην είχες ποτέ τη δυνατότητα για σπατάλες, κι ας πήγαινες διακοπές μόνο στο χωριό σου. Φταις. Γιατί; Διότι στο λένε αυτοί.

Κι αν έκανες το λάθος να πεις ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι αυτά που μας επιβάλλουν μας οδηγούν στο χάος, η απάντηση έτοιμη: είσαι ψεκασμένος, γραφικός, αγράμματος και χίλια δυο άλλα. Εν τω μεταξύ, η κατάσταση γινόταν ολοένα και χειρότερη. Εσείς τα ίδια και τα ίδια: οι μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόστηκαν, θυσιάζεστε, κι ας μην το καταλαβαίνετε τώρα, για το καλό σας, σε λίγο βγαίνουμε από το τούνελ. Πέρασε ένα τέρμινο, δυο, τρία… σαράντα, και φως δεν είδαμε. Σκοτάδι απόλυτο.

Κι ενώ εμείς ήμασταν ζαλισμένοι από τα απανωτά χαστούκια, εσείς συνεχίσατε να δίνετε εκατομμύρια στους απατεώνες, που μας έφθασαν εδώ που είμαστε σήμερα. Τόσα ο ΔΟΛ, τόσα το MEGA, τόσα ο ΑΝΤ1. Κι άλλα τόσα στα κόμματα της σήψης και της παρακμής.  Και πάνω απ’ όλα, δισεκατομμύρια στις τράπεζες. Στους Σάλλες, στους Λάτσηδες, στους Κωστόπουλους. Δεν σας περίσσεψε ούτε ένα ψίχουλο για τους φτωχούς, γι’ αυτούς που δεν έχουν ρεύμα, σπίτι, δουλειά. Όλα για τις τράπεζες…

Φοβηθήκαμε, είναι η αλήθεια. Όλοι κάτι είχαμε να χάσουμε. Άλλος μια κακοπληρωμένη δουλειά, άλλος λίγες οικονομίες, άλλος μια επιχείρηση που έφτυσε αίμα για να τη στήσει. Και κάναμε υπομονή. Κι αν έχουν δίκιο αυτοί; Κι αν όσα μας λένε είναι αλήθεια; Κι αν, όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, χάσουμε κι αυτά τα λίγα;

Πέρασε ο καιρός. Πέντε χρόνια για την ακρίβεια. Οι δουλειές, κακοπληρωμένες ή καλοπληρωμένες, εξαφανίστηκαν. Το ίδιο και οι ελάχιστες οικονομίες μας. Τις επιχειρήσεις τις κλείσαμε. Τα σπίτια μας τα δώσατε βορά στα όρνεα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Και τώρα;

Και τώρα δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Αξιοπρέπεια, χρήματα, δουλειές, όλα εξαφανίστηκαν. Όμως, δεν τα υπολογίσατε καλά. Ή, ίσως, να μην μπορούσατε να κάνετε αλλιώς. Σε κάθε περίπτωση, οφείλω να σας ενημερώσω ότι μαζί με όλα τα υπόλοιπα εξαφανίστηκε κι ο φόβος. Όχι καθ’ ολοκληρία, όχι από όλους, αλλά όσος έχει απομείνει δεν δύναται να τρομάξει παρά ελάχιστους, αυτούς που είναι γεννημένοι για να φοβούνται. Αλλά αυτοί είναι λίγοι, δεν σας φτάνουν.  Οι πολλοί αγανάκτησαν, τους τελείωσε και η υπομονή και ο φόβος. Τι να φοβηθεί ο άνεργος, ο άστεγος, ο πεινασμένος, αυτός που κοιμάται σε ένα σπίτι χωρίς ρεύμα, αυτός που περιμένει από ώρα σε ώρα τον κλητήρα για να του πάρει το σπίτι;

Μετάλλαξε ο φόβος σε οργή. Ξέρω, δεν το πιστεύετε, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Κατά βάθος το ξέρετε κι εσείς ότι έχω δίκιο, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς. Υπηρετήσατε, με τον πιο χυδαίο τρόπο, αυτούς που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση. Πώς να αλλάξετε τώρα στο τέλος; Αδύνατον. Κι όλα αυτά για λίγες ημέρες εξουσίας ακόμη, για μερικούς παχυλούς μισθούς και, το κυριότερο, επειδή φοβηθήκατε, όχι άδικα, ότι πολλοί από εσάς μπορεί να οδηγηθούν σε… οίκημα με κάγκελα.

Ήρθε η ώρα να εισπράξετε αυτό που σας αξίζει. Το ποιο ακριβώς είναι αυτό, θα το αποφασίσει ο λαός. Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε. Πάντως, όσον με αφορά, την απόφασή μου την έχω βγάλει: Άντε γαμηθείτε. Σιχαμένοι.

του Νίκου Αραπάκη

------------------

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.