Διακήρυξη κατά της τρομοκράτησης του ελληνικού λαού από προσωπικότητες της Γερμανίας

Από τον Hans Koebrich, μέλος μιας ομάδας στήριξης των κινημάτων της Ελλάδας, η οποία είχε διοργανώσει εκδηλώσεις αλληλλεγγύης σε πολλές πόλεις της Γερμανίας για συμπαράσταση σε αυτοδιαχειριζόμενες δραστηριότητες της χώρας μας (ελεύθερη ΕΡΤ, ΒΙΟΜΕ, Εφημερίδα των Συντακτών, κ.ά.)  αλλά είχε πραγματοποιήσει και επίσκεψη αλληλεγγύης στη χώρα μας τον περασμένο Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:

Αγαπητοί φίλοι,

Σας επισυνάπτουμε μια διακηρυξη γερμανικών φορέων, ομάδων και προσωπικοτήτων κατά της καινούργιας εκστρατείας τρομακράτησης του ελληνικού λαού από ελληνικά και ξένα ΜΜΕ και πολιτικούς. Θα παρακαλούσαμε αν γίνεται να δημοσιεύσετε τη διακηρυξη αυτή ώστε να γνωρίζει ο ελληνικός λαός οτι ήμασταν,  είμαστε και θα είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα που δίνει για τον τερματισμό των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και την ανατροπή των Μνημονίων σε όλη την Ευρώπη!

Με αλληλλεγγύη,

Hans Koebrich

- Η φωτογραφία είναι από συνέντευξη τύπου που είχε οργανώσει στο Βερολίνο η ομάδα στήριξης.

Ακολουθεί η διακήρυξη γερμανικών φορέων και προσωπικοτήτων:

Όχι στη καμπάνια τρομοκράτησης του ελληνικού λαού, όχι στη προεκλογική ανάμειξη υπέρ της κυβέρνησης Σαμαρά από το Βερολίνο και Βρυξέλλες

Σύμφωνα με τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης της Ελλάδας, η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών σε περίπτωση μη εκλογής του προέδρου της Δημακρατίας από την παρούσα Βουλή ισοδυναμούν με την καταστροφή. Ο Γίαννης Στουρνάρας, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και πρώην υπουργός Οικονομικών, μίλησε μάλιστα για "μη αναστρέψιμες βλάβες" στην ελληνική οικονομία, λόγω της πολιτικής αστάθειας των τελευταίων ημερών! Η εγχώρια προσπάθεια τρομοκράτησης των ελλήνων πολιτών με σκοπό την πάση θυσία παράταση ζωής της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου υποστηρίζεται απερίφραστα από υψηλά ιστάμενα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία, όπως ο Γιουνκερ, διαμηνύουν σε όλους τους τόνους πως προτιμούν "γνώριμα πρόσωπα" στη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές.

Στην προσπάθεια τρομοκράτησης, συμμετέχουν ενεργά, όπως και το 2012 άλλώστε, γερμανοί κυβερνητικοί παράγοντες και σχεδόν όλα τα καθεστωτικά γερμανικά μέσα. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν στους Έλληνες είναι ένα: Μην τολμήσετε να ψηφίσετε λάθος! Οι αγορές και η υπόλοιπη Ευρώπη δε θα συγχωρέσουν μια τέτοια στάση και η Ελλάδα θα διαλυθεί πλήρως. Το σκηνικό του Τρόμου έχει ξανά περίτεχνα στηθεί, μένει να δούμε όμως αν και αυτή τη φορά μπορέσει να επηρεάσει καθοριστικά τους έλληνες ψηφοφόρους.

Η ειδοποιός διαφορά με το 2012 είναι πως η πιστή εφαρμόγη των Μνημονίων από την παρούσα κυβέρνηση έχουν φέρει την από πριν βαθία πληγωμένη ελληνική οικονομία και κοινωνία στο χείλος του γκρεμού. Η αυταρχική επιβολή μέτρων μέσω καταστολής και η συνεχής πράκαμψη θεσμών και κοινοβουλευτικών διαδικασιών έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα το δημοκρατικό πολίτευμα. Μέσω των πρόωρων εκλογών θα δινόταν επιτέλους η ευκαιρία στον ελληνικό λαό να καταψηφίσει τις βάρβαρες πολιτικές που εφαρμόστηκαν από ένα πλήρως αδίστακτο πολιτικό προσωπικό.

Στην άσκηση του νόμιμου δημοκρατικού του δικαιώματος ο ελληνικός λάος δε χρείαζεται κηδεμόνες και κακοπροαίρετους συμβουλάτορες από το εξωτερικό. Όσο για τις άμεσες ή έμμεσες απειλές από οικονομικούς παράγοντες και ηγέτες άλλων ευρωπαϊκών κρατών, αυτές θα πρέπει να καταδικαστούν δημόσιως και να αγνοηθούν.

Στο όραμα της καγκελαρίου Μέρκελ, της Ευρώπης των Αγορών, εμείς αντιπροτάσσουμε το όραμα της Ευρώπης της Αλληλεγγύης, της Ευρώπης των Λαών.

Αυτό το όραμα μας εμπνέει και το υποστηρίξαμε στις αλλεπάλληλες συναντήσεις μας με Έλληνες συναδέλφους, συνδικαλιστές, πολιτικές πρωτοβουλίες σε Ελλάδα και Γερμανία. Μέσω αυτής της στενής επάφης μας, είχαμε τη δυνατότητα να διαπιστώστουμε με τα ίδια μας τα μάτια το μέγεθος της καταστροφής που επέφεραν οι πολιτικές της Τρόικας και των εγχώριων εντολοδόχων της. Θα αντιπαλέψουμε την προπαγάνδα των ΜΜΕ και πολιτικών εδώ στη Γερμανία, που στόχο έχουν τη διαιώνιση και επέκταση των μνημονιακών πολιτικών και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού.

Υπογράφουν:

Reisegruppe und Umfeld: Erstunterzeichner:

Rolf Becker (Schauspieler, ver.di); Eberhard Rondholz (Journalist); Wolfgang Pomrehn (Journalist); Ulrike Eifler (DGB Südosthessen); Rainhard Raika (DGB Darmstadt); Prof. Dr. Céline Jouin, (SUD education); Gerd Graw (Delegierter IGM Salzgitter); Fritz Klein (BR, S-Bahn Berlin, EVG); Uwe Krug (BR, S-Bahn Berlin, GDL); Jochen Gester, Hans Köbrich, Nina Knirsch, David-S. Schumann (Arbeitskreis Internationalismus der IG Metall Berlin); Manfred Klingele (GEW Hamburg); Rainer Thoman (Unia, Zürich); Kalle Kunkel (Gewerkschaftssekretär Berlin); Cordula Muehr (Ärztin)Dr. Nadja Rakowitz (Geschäfts­führerin des Verein demokratischer Ärztinnen und Ärzte); Dr. Peter Hoffmann (stellvertre­tender Vorsitzender des Verein demokratischer Ärztinnen und Ärzte); Dr. Bernhard Winter (stellvertretender Vorsitzender des Verein demokratischer Ärztinnen und Ärzte); Dr. Gregor Kritidis (Loccumer Initiative kritischer Wissenschaftlerinnen und Wissenschaftler); Michael Aggelidis (Bonn, Rechtsanwalt, Landesvorstand DIE LINKE.NRW); Paul Michel ( Mitglied des VerDi Ortsvorstandes Schwäbisch Hall); attac Osnarbrück; Dieter Wegner, (jour fixe Gewerkschaftslinke Hamburg); Angela Müller, Alexandra Pavlou, Peter Klemm, Maria­na Munk, Lothar Zieske, Anita Friedetzki, Silke Mahlau, Rainer Basowski (Griechen­land Soligruppe attac Hamburg); Hubert Schönthaler  (DIE LINKE, Köln); Griechenland-Solidaritätskomitee Köln (GSKK)

-------------

[Πηγή]

Ευρωεκλογές 2014. Οι βασικές διαιρετικές τομές του εκλογικού σώματος, Του Χριστόφορου Βερναρδάκη

-Αυτό που κανείς εύκολα διαπιστώνει είναι η απολύτως διαφοροποιημένη συμπεριφορά μεταξύ των «εργατικών–μισθωτών» περιοχών και των «υψηλών» (αστικών) περιοχών. Οι μεν πρώτες δίνουν ισχυρά ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ, πολύ ισχυρότερα από το μέσο ποσοστό τους στις αστικές περιοχές, οι δε δεύτερες επιλέγουν με πολύ μεγάλη στατιστική σημαντικότητα την ΝΔ (και δευτερευόντως το ΠΟΤΑΜΙ).

-Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κυρίως μια εκλογική συμμαχία των «μισθωτών-εργατικών» στρωμάτων με τα μεσαία στρώματα. Λόγω της κρίσης φαίνεται ότι έχει αποκτήσει όμως ισχυρά ακροατήρια και στα μεσοαστικά στρώματα. Αντίθετα, είναι πλήρως σχεδόν απομονωμένος στις αστικές περιοχές. Το ΚΚΕ «ακολουθεί» τη χωρική γεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ουσιαστικά ότι μεταξύ των εκλογικών σωμάτων αναπτύσσεται αμφίδρομη επικοινωνία. Η ΝΔ ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη φορά, δείκτης και αυτός της μεγάλης πολιτικής-ταξικής πόλωσης που διακρίνει τον κομματικό ανταγωνισμό.

- Όπως φαίνεται από τα στοιχεία, καταγράφεται μία μεγάλη απόκλιση στην ψήφο στο εσωτερικό της μισθωτής εργασίας, μεταξύ δημόσιου τομέα και ανέργων από τη μια και σημερινών εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα από την άλλη. Στις δύο πρώτες κατηγορίες είναι εμφανές το μεγάλο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (προσοχή: στους σημερινούς μισθωτούς) φαίνεται μια σχετική αντοχή της ΝΔ, αλλά και μια ισχυρή επιρροή της ΧΑ.

*****

Εισαγωγή

Δύο χρόνια μετά τις δύο βουλευτικές αναμετρήσεις του 2012 που διαμόρφωσαν ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο στον κομματικό ανταγωνισμό, οι ευρωεκλογές του 2014 αποτέλεσαν το πρώτο «εθνικής τάξεως» εκλογικό γεγονός και απέδειξαν ότι οι βασικές τομές που συντελέστηκαν το 2012 έχουν βαθύνει και σταθεροποιηθεί.

Επιβάλλεται να επισημανθεί προκαταβολικά ότι ο τύπος των ευρωεκλογών δεν είναι ταυτόσημος με των βουλευτικών. Οι ευρωεκλογές είναι εκλογές «β’ τάξεως» όπως ονομάζονται συνήθως στη βιβλιογραφία, εκλογές δηλαδή που έχουν χαμηλότερης ισχύος κεντρικά διακυβεύματα: α) δεν εκλέγουν κυβέρνηση και επομένως δεν κρίνουν ευθέως την εντολή διακυβέρνησης και, β) προσφέρονται περισσότερο για μια «ιδεολογική καταγραφή» σε σχέση με την πολιτική «πραγματική» προτίμηση. Τούτων δοθέντων, τα δεδομένα τους πρέπει να τα δούμε περισσότερο ως «τάση», παρά ως απόλυτα συγκρίσιμα με τις βουλευτικές εκλογές στοιχεία. Ολες οι παρατηρήσεις του κειμένου πρέπει να θεωρηθούν «αρχικές», οι οποίες τις επόμενες ημέρες πρέπει να δουλευτούν βαθύτερα.

Η «εκλογική εκκαθάριση» της διετίας κατέγραψε λοιπόν τα εξής γενικά δεδεομένα: α) την εκλογική νίκη ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, γεγονός ιστορικής σημασίας τόσο για το ελληνικό κομματικό σύστημα όσο και για τα ευρωπαϊκά, και μάλιστα με ποσοστό σχεδόν ισοδύναμο με των βουλευτικών εκλογών, β) τη μεγάλη εκλογική μείωση των κομμάτων της συγκυβέρνησης (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ/Ελιά) που υποχώρησαν κατά 11.5%, μετατόπιση ιλιγγιώδης στα εκλογικά χρονικά, γ) την συρρίκνωση του τρίτου εταίρου της συγκυβέρνησης του 2012, της ΔΗΜΑΡ, γεγονός πάντως που είχε προεξοφληθεί τουλάχιστον ένα χρόνο πριν, δ) την επικύρωση της εκλογικής ανόδου της Χρυσής Αυγής, που πλέον αποτελεί βασική συνιστώσα του κομματικού συστήματος και, ε) την χαμηλότερη των προσδοκιών τους καταγραφή σχημάτων όπως οι ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ και το νεοσύστατο «κεντροαριστερό» ΠΟΤΑΜΙ.

1. Η συμμετοχή στις εκλογές/αντιπολιτικές στάσεις

Οι ευρωεκλογές του 2014 διεξήχθησαν μία εβδομάδα μετά τον α’ γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Η χρονική επιλογή των δύο εκλογών είχε εμφανή επίδραση στην εκλογική συμμετοχή τη β’ Κυριακή. Όπως φαίνεται αναλυτικά στον Πίνακα 1, από 6.088.121 ψηφοφόρους την Κυριακή του α’ γύρου το εκλογικό σώμα μειώθηκε στις ευρωεκλογές σε 5.932.100, δηλαδή κατά 156.021 άτομα. Σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου 2012 η μείωση φτάνει τα 284.698 άτομα, ενώ σε σχέση με τον Μάιο του 2012 τα 544.718 άτομα (!). Η μείωση του εκλογικού σώματος συνέβαλε στο να διαμορφώσει για τα κόμματα της συγκυβέρνησης ένα ελαφρώς καλύτερο φαινομενικά αποτέλεσμα, αφού είναι σχεδόν βέβαιον από τις έρευνες εκλογικής συμπεριφοράς ότι η αύξηση της συμμετοχής θα ενίσχυε αριθμητικά και ποσοστιαία τα κόμματα της μη-συγκυβέρνησης. Το στοίχημα της μεγαλύτερης προσέλευσης στην κάλπη δεν επιτεύχθηκε για τα αριστερά κόμματα (κυρίως για τον ΣΥΡΙΖΑ).

ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 1996-2014

ΕΚΛΟΓΕΣ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΨΗΦΙΣΑΝΤΩΝ
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 1996	6.978.656
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 1999	6.712.684
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2000	7.026.527
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ 2002	7.267.049
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2004	7.573.368
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004	6.283.637
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ 2006	7.110.538
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2007	7.355.026
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009	5.261.355
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2009	7.044.479
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ 2010	5.988.678
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2012 (Α)	6.476.818
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2012 (Β)	6.216.798
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ 2014	6.088.121
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014	5.932.100

Πηγή: ΥΠΕΣ, Εκλογικά Αποτελέσματα

Ετσι, η πραγματική αποχή καταγράφηκε στο 28.5% σε ό,τι αφορά στις ευρωεκλογές, ενώ ήταν 27% περίπου στον α’ γύρο των Περιφερειακών/Δημοτικών.

Παραμένει βεβαίως το γενικό συμπέρασμα, ότι η εκλογική συμμετοχή στην Ελλάδα μειώνεται σταθερά σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Συγκριτικά με τις Βουλευτικές εκλογές του 2004 το εκλογικό σώμα εμφανίζεται μειωμένο κατά 1.641.268 ψηφοφόρους, εκτινάσσοντας την αποχή σε τεράστια για τα ελληνικά ιστορικά δεδομένα επίπεδα. Η οικονομική και κοινωνική κρίση σχετίζεται, όπως φαίνεται, ευθέως με την εμπιστοσύνη στον κοινοβουλευτισμό και στις εκλογές.

Ταυτόχρονα, όπως φαίνεται στον Πίνακα 2, ενισχύθηκε αρκετά η επιλογή της άκυρης/λευκής ψήφου, τόσο σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές όσο και σε σχέση με τις δύο βουλευτικές εκλογές του 2012.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2: Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ–ΑΚΥΡΗΣ ΨΗΦΟΥ 1996-2014

ΕΚΛΟΓΕΣ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΕΥΚΩΝ / ΑΚΥΡΩΝ	ΠΟΣΟΣΤΟ % ΤΩΝ ΨΗΦΙΣΑΝΤΩΝ
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 1996	198.607	2.8
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 1999	283.988	4.2
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2000	158.516	2.2
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ 2002	441.918	6.1
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2004	166.667	2.2
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004	161.005	2.5
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ 2006	467.015	6.6
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2007	196.020	2.7
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009	133.818	2.5
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2009	186.137	2.6
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ 2010	545.880	9.1
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2012 (Α)	152.682	2.4
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ 2012 (Β)	61.334	1.0
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ 2014	434.241	7.1
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014	225.494	3.8

Πηγή: ΥΠΕΣ, Εκλογικά Αποτελέσματα

2. Η χωρική γεωγραφία της ψήφου–η συνέχεια της «ταξικής πόλωσης» 

Οι Ευρωεκλογές του 2014 πιστοποίησαν τη μεταβολή της εκλογικής βάσης των κομμάτων. Θα έλεγε κανείς ότι στην ουσία σταθεροποίησαν την «εικόνα» του Ιουνίου 2012, η οποία πλέον δεν πρέπει να θεωρείται «μεταβατική». Αντιθέτως, η κοινωνική διαστρωμάτωση της ψήφου στις ευρωεκλογές έδειξε ότι «μεταβατική» ήταν η εικόνα που είχε προκύψει τον Μάιο του 2012.

Στον Πίνακα 3 καταγράφεται η «χωρική» κατανομή της ψήφου και διαγράφεται η διαφοροποιημένη εκλογική βάση των κομμάτων, αλλά και η εμβάθυνση της ταξικής πόλωσης που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουνίου ’12. Το ποσοστό των κομμάτων ανά κατηγορία περιοχής είναι ορθότερο να συγκρίνεται όχι με τόσο με το εθνικό ποσοστό αλλά με το ποσοστό στις αστικές περιοχές. Αυτό που κανείς εύκολα διαπιστώνει είναι η απολύτως διαφοροποιημένη συμπεριφορά μεταξύ των «εργατικών–μισθωτών» περιοχών και των «υψηλών» (αστικών) περιοχών. Οι μεν πρώτες δίνουν ισχυρά ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ, πολύ ισχυρότερα από το μέσο ποσοστό τους στις αστικές περιοχές, οι δε δεύτερες επιλέγουν με πολύ μεγάλη στατιστική σημαντικότητα την ΝΔ (και δευτερευόντως το ΠΟΤΑΜΙ).

ΠΙΝΑΚΑΣ 3: Η εκλογική επιρροή των κομμάτων στις Ευρωεκλογές 2014 σε επιλεγμένες περιοχές βάσει της κοινωνικοεπαγγελματικής (κ/ε) τους τυπολογίας (ποσοστά %)

	ΣΥΡΙΖΑ	ΝΔ	ΧΑ	ΕΛΙΑ	ΠΟΤΑΜΙ		ΚΚΕ	ΑΝΕΛ
ΕΘΝΙΚΟ ΠΟΣΟΣΤΟ	26.6	22.7	9.4	8.0		6.6	6.1	3.5
ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ	26.1	21.6	8.2	7.6		7.2	6.2	3.6
«Υψηλές περιοχές»
Βουλιαγμένη	16.0	41.5	7.4	5.3		8.9	2.6	4.5
Βούλα	19.9	36.6	6.8	5.8		8.8	3.0	3.8
Ψυχικό	13.2	49.8	5.9	5.4		8.7	2.0	1.6
Φιλοθέη	12.3	52.5	5.1	5.0		9.2	1.5	1.6
Εκάλη	7.8	59.0	4.6	4.2		7.4	1.4	1.9
ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ «Υψηλών»	13.8	47.9	6.0	5.1		8.6	2.1	2.7
«Υψηλές – μεσαίες περιοχές»
Χολαργός	27.4	24.9	7.3	6.7		8.1	5.0	3.2
Αγ. Παρασκευή	27.4	26.2	7.0	7.1		8.0	4.9	3.2
Χαλάνδρι	27.3	25.6	7.0	6.4		8.7	5.6	3.1
Βριλήσσια	26.3	26.8	7.0	6.4		9.4	4.6	2.9
Μαρούσι	27.1	25.3	7.3	6.8		8.8	5.3	3.4
ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ «υψηλών – μεσαίων»	27.1	25.7	7.1	6.7		8.6	5.1	3.2
Μεσαίες περιοχές
Ελληνικό	28.4	19.1	7.5	6.3		9.2	8.9	3.6
Ζωγράφου	29.2	22.3	8.0	7.4		7.0	7.6	3.0
Γαλάτσι	30.8	17.8	8.8	6.7		7.9	8.1	3.3
Βύρωνας	32.6	18.9	8.0	6.3		7.2	9.2	3.1
ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ «μεσαίων»	30.2	19.5	8.1	6.7		7.8	8.4	3.2
Περιοχές «μισθωτών εργατών»
Καματερό	32.1	14.4	10.9	6.4		6.5	10.1	3.8
Κερατσίνι	33.0	14.4	10.7	5.7		6.7	9.6	3.8
Νίκαια	34.3	13.7	10.2	6.0		6.5	11.2	3.9
Αγ. Ιωάννης Ρέντη	34.3	15.1	12.1	5.4		6.1	7.4	4.1
Περιστέρι	34.9	15.6	9.6	5.6		6.4	9.9	3.6
Αιγάλεω	34.5	15.1	9.9	6.0		6.6	9.5	3.5
ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ «μισθωτών -εργατικών περιοχών»	33.8	14.7	10.6	5.8		6.4	9.6	3.8

Πηγή: ΥΠΕΣ, Επεξεργασία Εκλογικών Αποτελεσμάτων

Όσο κανείς «ανεβαίνει» (ή αντίστοιχα «κατεβαίνει») στην κλίμακα της κοινωνικής χωρικής διαστρωμάτωσης βλέπει με σαφήνεια τις διαφοροποιήσεις για κάθε κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κυρίως μια εκλογική συμμαχία των «μισθωτών-εργατικών» στρωμάτων με τα μεσαία στρώματα. Λόγω της κρίσης φαίνεται ότι έχει αποκτήσει όμως ισχυρά ακροατήρια και στα μεσοαστικά στρώματα. Αντίθετα, είναι πλήρως σχεδόν απομονωμένος στις αστικές περιοχές. Το ΚΚΕ «ακολουθεί» τη χωρική γεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ουσιαστικά ότι μεταξύ των εκλογικών σωμάτων αναπτύσσεται αμφίδρομη επικοινωνία. Η ΝΔ ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη φορά, δείκτης και αυτός της μεγάλης πολιτικής-ταξικής πόλωσης που διακρίνει τον κομματικό ανταγωνισμό. Είναι ισχυρότατη στις «αστικές» περιοχές (εδώ πρέπει κανείς να συνυπολογίσει, επιπλέον, και τη μεγάλη δύναμη που κατέγραψαν και τα υπόλοιπα σχήματα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, όπως οι ΓΕΦΥΡΕΣ), όμως έχει συρρικνωθεί δραματικά στις «λαϊκές» και «μεσαίες» περιοχές, ενώ φαίνεται να χάνει και τις «τάξεις-στηρίγματα», δηλαδή τα μεσοαστικά στρώματα.

Η ΧΑ βρίσκει την υποστήριξή της περισσότερο στις «λαϊκές» και «μεσαίες» περιοχές. Αντίθετα, το ειδικό της βάρος μειώνεται στις «αστικές» και «μεσοαστικές» περιοχές. Είναι επομένως δυνατό μόρφωμα, που διεκδικεί στο επίπεδο της ψήφου ένα μέρος της «λαϊκής αντισυστημικότητας».

Το ΠΟΤΑΜΙ καταγράφηκε τελικά, όπως διαφαινόταν άλλωστε, ως ένα μόρφωμα διαμαρτυρίας περισσότερο των αστικών και μεσοαστικών στρωμάτων. Η Ελιά δείχνει μια «πολυσυλλεκτικότητα» χαμηλής αντοχής. Τα ποσοστά της ήρθαν κατά βάση από την αγροτική περιφέρεια.

Μια τελική παρατήρηση για τη «χωρική» ψήφο: δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται μια εκτίμηση που είχε διατυπωθεί από κάποιον αναλυτή προεκλογικά ότι μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων και των μεσοαστικών/αστικών υπάρχει τεράστια απόσταση, ένα ασυνεχές. Τα δεδομένα δείχνουν ότι η απόσταση (δηλαδή η «πόλωση») αφορά και μεγάλο μέρος των μεσοαστικών στρωμάτων. Οι ευρωεκλογές έδειξαν ότι οι κυρίαρχες τάξεις τείνουν να μείνουν χωρίς «τάξεις-στηρίγματα», προφανώς λόγω της τεράστιας κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής μεγάλου μέρους των μεσοαστικών στρωμάτων. Η τάση αυτή μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί τους επόμενους μήνες και έως τις εκλογές.

3. Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της ψήφου – η συνέχεια της «ταξικής πόλωσης» 

Η εικόνα της χωρικής πόλωσης επιβεβαιώνεται από την κοινωνική/επαγγελματική διαστρωμάτωση της ψήφου, όπως αποτυπώνεται στον Πίνακα 4. Εδώ μπορεί να παρατηρήσει κανείς ευκρινέστερα τον τύπο κοινωνικής-εκλογικής συμμαχίας που τείνει σήμερα να διαμορφωθεί με τα υφιστάμενα κόμματα. Οι παρατηρήσεις που προκύπτουν θα πρέπει να ιδωθούν βεβαίως υπό το πρίσμα της τεράστιας αναταραχής που έχει προκληθεί στη δομή της εργασίας αυτά τα χρόνια. Οι διαφοροποιήσεις που παρατηρούνται σε γενικές γραμμές αφορούν σε μία «στροφή» προς τα αριστερά των μισθωτών του δημόσιου τομέα και της μεγάλης δεξαμενής των ανέργων, αλλά και στη διαφαινόμενη «συντηρητικοποίηση» μεγάλου μέρους της σημερινής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

ΠΙΝΑΚΑΣ 4: Η εκλογική επιρροή των κομμάτων κατά κοινωνικο-επαγγελματική κατηγορία

	ΣΥΡΙΖΑ	ΝΔ	ΧΑ	ΕΛΙΑ	ΠΟΤΑΜΙ	ΚΚΕ	ΑΝΕΛ
ΕΘΝΙΚΟ ΠΟΣΟΣΤΟ	26.6	22.7	9.4	8.0	6.6	6.1	3.5
Εργοδότες – Επιχειρηματίες	8.7	37.4	23.5	9.0	1.0	8.7	4.5
Αυτοαπασχολούμενοι Αγρότες / κτηνοτρόφοι	37,5	22.5	10.0	7.5	5.0	10.0	2.5
Αυτοαπασχολούμενοι Ελεύθεροι επαγγελματίες (επιστήμονες)	21.0	22.0	11.0	2.2	7.7	4.4	5.5
Επαγγελματίες – Βιοτέχνες – Μικροί έμποροι	32.0	12.8	11.2	4.8	7.2	3.2	5.6
Μισθωτοί Δημοσίου Τομέα	43.5	7.2	2.9	7.2	10.1	5.8	1.4
Μισθωτοί Ιδιωτικού Τομέα	21.0	20.0	15.2	6.7	7.6	8.6	1.9
Άνεργοι (για πρώτη φορά)	27.3	9.1	18.2	9.1	15.0	9.0	2.5
Άνεργοι (έχουν χάσει τη δουλειά τους)	36.3	12.9	12.9	2.4	5.6	7.3	1.4
Νοικοκυρές	28.3	24.4	9.4	6.3	3.9	7.1	3.1
Συνταξιούχοι	20.3	32.1	5.9	13.2	6.8	5.7	3.1
Μαθητές / Σπουδαστές / Φοιτητές	44.0	12.0	0	4.0	4.0	4.0	3.0

Πηγή: VPRC, Αθροιστικά Δεδομένα Εκλογικών Ερευνών, Μάιος 2014

Όπως φαίνεται από τα στοιχεία, καταγράφεται μία μεγάλη απόκλιση στην ψήφο στο εσωτερικό της μισθωτής εργασίας, μεταξύ δημόσιου τομέα και ανέργων από τη μια και σημερινών εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα από την άλλη. Στις δύο πρώτες κατηγορίες είναι εμφανές το μεγάλο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (προσοχή: στους σημερινούς μισθωτούς) φαίνεται μια σχετική αντοχή της ΝΔ, αλλά και μια ισχυρή επιρροή της ΧΑ. Με άλλα λόγια, πιθανόν η γεωγραφία του σημερινού ιδιωτικού τομέα να έχει αλλοιωθεί.

Βεβαίως, η εικόνα αυτή της ψήφου των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα προέρχεται κυρίως από τα μεσαία και ανώτερα στελέχη του. Στις κατηγορίες αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει ένα ισχνό 11.8% και 13.8% αντίστοιχα, ενώ παρατηρείται και στις δύο κατηγορίες προβάδισμα της ΝΔ με 23.5% και 20% αντίστοιχα, αλλά και εξαιρετικά υψηλά ποσοστά για την ΧΑ με 20% και 14% αντίστοιχα. Στην κατηγορία των υψηλών στελεχών του ιδιωτικού τομέα καταγράφεται και ισχυρή παρουσία του ΠΟΤΑΜΙΟΥ με 12%.

Αντίθετα, στις κατώτερες θέσεις της απασχόλησης (κατώτερο προσωπικό γραφείου, ανειδίκευτη εργασία, ειδικευμένη εργασία, ελαστική απασχόληση-part time) o ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει ένα ποσοστό κοντά στο 30%, με το μεγαλύτερο στην κατηγορία των ανειδίκευτων εργατών (33.3%).

Η κοινωνική κατανομή της ψήφου δείχνει μια μεγάλη ανακατάταξη σε σχέση με το μεταπολιτευτικό παρελθόν. Η κοινωνική κατηγορία των αυτοαπασχολούμενων αγροτών φαίνεται να κινείται πια προς τα αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΚΚΕ). Ομως, η κοινωνική κατηγορία των αυτοαπασχολούμενων επιστημονικών επαγγελμάτων (δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, κλπ) φαίνεται να κινείται μάλλον προς τα «δεξιά», δίνοντας ισχυρά ποσοστά σε ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, αλλά και ΧΑ.

-----------------------------

Πηγή: :rednotebook

 

Μήνυμα αξιοπρέπειας στις εκλογές - Του Γιάννη Μακριδάκη

Κανονικά με τέτοια κυβέρνηση και τέτοια πολιτική που εφαρμόζει αυτά τα δύο χρόνια αλλά και με όσα αναμένεται, ως γνωστόν, να εφαρμόσει, ο Σύριζα θα έπρεπε ήδη να έχει παρελάσει θριαμβευτής και απελευθερωτής στο Σύνταγμα μετά από παλλαϊκό ξεσηκωμό και πτώση της ακροδεξιάς και κατόπιν εκλογών στις οποίες θα ελάμβανε συντριπτική πλειοψηφία και αυτοδυναμία.

Αυτά βεβαίως θα είχαν συμβεί αν ο Σύριζα ήταν αξιοπρεπές κόμμα, ριζοσπαστικό που ενέπνεε και έδινε ελπίδα στους καταληστεμένους και τσαλαπατημένους επί της αξιοπρέπειάς τους πολίτες αυτής της χώρας.

Όμως ο Σύριζα από τότε που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, άλλαξε και ρότα πολιτικής. Αντί να στέκει με αξιοπρέπεια και σταθερότητα στις θέσεις του, αντί να απευθύνεται ξεκάθαρα στην κοινωνία των πολιτών, αντί να είναι μπροστάρηδες στην πορεία της κοινωνίας προς την ανατροπή του ίδιου του αναξιοπρεπούς και ιδιώτη εαυτού της οι βουλευτές και τα στελέχη του, άρχισαν όλοι μαζί την οικειοθελή βίαιη “ωρίμανσή τους”, την ευθυγράμμισή τους με τις επιταγές του συντηρητισμού για να λάβουν θέση κυβέρνησης εν αναμονή, την καθημερινή ενασχόλησή τους με τα δελτία τύπου των μουρούτηδων που είχαν στόχο να τους τραβήξουν στον βόθρο τους, την τελική διολίσθηση, τις εκπτώσεις, τις απαράδεκτες και ανήθικες δηλώσεις και ενέργειες, τον εναγκαλισμό με ανθρώπους γνωστού αναξιοπρεπούς πολιτικού παρελθόντος, την ανάδειξη πρωτοκλασσάτων στελεχών δουλοπρεπών και ανέντιμων, ανακόλουθων πολιτικάντηδων με προσωπικές οικονομικές επενδύσεις σε πολυεθνικές που απομυζούν και καταστρέφουν τον πλανήτη, έγινε δηλαδή εντός δύο ετών αναμονής εξουσίας ο Σύριζα ένα κόμμα ίδιο και απαράλλαχτο με όσα χείριστα τέτοια μάθαμε να ανεχόμαστε στους κυβερνητικούς θώκους εδώ και δεκαετίες.

Προφανώς αυτή είναι ακόμα η ελληνική κοινωνία, κοινωνία ιδιωτών και όχι πολιτών. Δεν έχει αλλάξει ακόμη η δυναμική της παρ’ όλες τις τεράστιες αλλαγές που έχουν συντελεστεί . Οπότε ένα κόμμα για να λάβει την πλειοψηφία της και να κυβερνήσει πρέπει, σύμφωνα με τα παλαιοπολιτικά δεδομένα, να την εκφράζει, πρέπει να είναι ο καθρέφτης της και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δικαιολογεί συνεργασία ακόμα και με τον διάβολο, όπως αρέσκονταν να λένε τα στελέχη του Σύριζα τότε, στην αρχή αυτής της πορείας ενδοτισμού, τότε που μασούσαν με κάθε τρόπο για να καταπιούν όπως όπως τις εισροές γνωστών για το ποιόν τους πολιτικών προσώπων στον χώρο τους και τον εφεξής συναγελασμό μαζί τους. Διάλεξαν δηλαδή όλοι τους την εύκολη πορεία της προσαρμογής παρά την δύσκολη πορεία της ανατροπής του κοινωνικού κατεστημένου.

Με γεια τους με χαρά τους λοιπόν εκεί στον Σύριζα που το σκέφτηκαν και το σκέφτονται ακόμη έτσι το “πράμα” και έγιναν ένα συμπαγές αναξιόπιστο πράμα, όπως λέει και ο ανεκδιήγητος πολιτικάντης υποψήφιος ευρωβουλευτής τους που κορδίζεται ότι έδιωξε την Σαμπιχά από το ψηφοδέλτιο διότι ήταν ακροδεξιά τσιγγάνα (γελάνε και οι όρνιθες). Με γεια τους με χαρά τους που μετρούν κουκιά και πορεύονται, που θεωρούν δεδομένους ανθρώπους-ψήφους στο σακούλι τους και πάνε να ανοιχτούν συνειδησιακά ολοένα για να προσεταιριστούν και άλλους. Με γεια τους με χαρά τους που δεν έχουν πρόβλημα να αδειάσουν συνεργάτες τους, να εκθέσουν ανθρώπους, να πράξουν αναξιοπρεπώς, να μιλήσουν δουλοπρεπώς, να γίνουν γλίτσες ξεφτίλες ανακόλουθοι και αναξιόπιστοι μόνο και μόνο για να λάβουν την πλειοψηφία στις εκλογές με παλαιοπολιτικά κριτήρια και μεθόδους και όχι με ριζοσπαστισμό και αξιοπρέπεια. Με γεια τους με χαρά τους που διάλεξαν να πορευτούν και πορεύονται ακόμη στον εύκολο απλοϊκό δρόμο που θα έπαιρνε ο κάθε ηλίθιος πολιτικάντης αν έφτανε μέχρις εκεί. Με γεια τους με χαρά τους όλα αυτά αλλά τους αξιοπρεπείς πολίτες, όσους δεν τους αρέσει να νιώθουν ότι τους έχει ο Σύριζα δεδομένους ψήφους δικούς του, όσους δεν ανέχονται την ανηθικότητα, την ιδιοτέλεια, την αναξιοπρέπεια τους χάνει καθημερινά εδώ και δύο χρόνια γι αυτό και προφανώς δεν ανεβαίνει στις δημοσκοπίσεις αλλά πέφτει κιόλας ύστερα από τόση κοσμοχαλασιά. Επίσης, όπως πολύ ευκρινώς διαφαίνεται, δεν παίρνει ούτε σημαντικό ποσοστό από τους “άλλους”, οι οποίοι προτιμούν βέβαια τους ομοίους τους παρά αυτούς που προσαρμόζονται ως όμοιοί τους. Εξ ου και η εμφάνιση των ποταμιών στην πολιτική ζωή, η ανάδυση των άλλων ακροδεξιών, των καμουφλαρισμένων πίσω το προσωπείο της απολιτίκ ποταμίσιας πέστροφας. Για όλη αυτή την κατάντια είναι συνυπεύθυνος με την ακροδεξιά που κυβερνά, ο Σύριζα που περιμένει και ενδίδει.

Η πιο αξιόπιστη και επίσημη όμως δημοσκόπηση θα είναι οι εκλογές για ευρωβουλή και περιφέρειες. Εκεί ο Τσίπρας και το επιτελείο της διγλωσσίας, της δουλοπρέπειας και της αναξιοπρέπειας πρέπει να λάβουν το μήνυμα της αποτυχίας τους, το οποίο κάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται τόσον καιρό. Οι αξιοπρεπείς πολίτες δεν δύνανται να τους ψηφίσουν ούτε καν με βαριά καρδιά, για να φύγουν οι άλλοι διότι αν πράξουν έτσι, νιώθουν ότι δεν θα διαφέρουν σε τίποτε από τους βουλευτάδες του άθλιου δικομματισμού της ακροδεξιάς, οι οποίοι με βαριά καρδιά κι αυτοί (έλεγαν ότι) ψήφιζαν τα μνημόνια δήθεν για να μην καταρρεύσει η χώρα. Αν η αριστερά θέλει να “ωριμάσει” και να γίνει δεξιά, οι “ανώριμοι” αξιοπρεπείς πολίτες δεν δύνανται να την ακολουθήσουν στην κατηφόρα της.

Κανονικά ο Τσίπρας και το επιτελείο της διγλωσσίας, της δουλοπρέπειας και της αναξιοπρέπειας που τον περιστοιχίζει θα έπρεπε ήδη να έχουν αποδεχτεί την πλήρη και καταφανή αποτυχία τους βλέποντας τα σημάδια της κοινωνίας, η οποία, παρόλα όσα οι ίδιοι αλλά κυρίως οι αντίπαλοί τους πράττουν, δεν τους αποδέχεται, δεν συμβαδίζει με αυτούς, δεν συμμετέχει, δεν τους εμπιστεύεται, το κόμμα δεν έχει μέλη καλά καλά για να στελεχώσει συνδυασμούς αυτοδιοίκησης και τρώει πόρτα από τους πολίτες τους οποίους προσεγγίζει. Αυτό και μόνο είναι η απόδειξη παταγώδους αποτυχίας των πολιτικών επιλογών τους. Οι περιφερειακές εκλογές και ευρωεκλογές απλά θα αποδείξουν και θα καταγράψουν επίσημα τα ηλίου φαεινότερα, τα οποία μονάχα οι ενδιαφερόμενοι να τα δουν και να τα αναλύσουν δεν βλέπουν και δεν δύνανται, νοητικά πιθανόν, να εκτιμήσουν.

Όπως ανήγαγαν τις κατά καιρούς απεργίες σε κομβικές ημέρες και εμβληματικές δράσεις για την πτώση της ακροδεξιάς αλλά διαψεύστηκαν όλες τις φορές οικτρά δίχως όμως να κατανοήσουν, όπως φάνηκε, το παραμικρό, με τον ίδιον ακριβώς τρόπο έχουν αναγάγει και τις επερχόμενες εκλογές ως κόμβο στην πορεία της ανατροπής της ακροδεξιάς, μιας πορείας που όμως ουσιαστικά δεν έχει αρχίσει ποτέ. Διότι ο Σύριζα επέλεξε εξ αρχής την πορεία δικής του ωρίμανσης και ενδοτισμού και όχι την πορεία ανατροπής του συστήματος και  των εκφραστών του.

Οι επερχόμενες εκλογές λοιπόν, ευρωεκλογές και περιφερειακές είναι ευκαιρία των πολιτών να δείξουν στο δίπολο της αναξιοπρέπειας, της ακροδεξιάς που κυβερνά και του Σύριζα που αναμένει και εξευτελίζει τις αξίες και την αξιοπρέπειά μας, ότι δεν τους ανεχόμαστε πια. Τους μεν για τον τρόπο που κυβερνούν και ξεπουλούν την Ελλάδα και την ζωή μας, τους δε για τον τρόπο που ωριμάζουν και προοιωνίζονται μια καλή συστημική διαχείριση της κατάντιας μας.

ΥΓ

Η Αριστερά όσο συνεχίζει να ασχολείται και να μιλάει για το χρήμα και όχι για τις πραγματικές αξίες, τόσο θα είναι δέσμια του ευτελούς και αναξιοπρεπούς συστήματος που την γέννησε, την ορίζει και την περιορίζει, τόσο θα είναι μια παρωχημένη Αριστερά. Μια Μουσειακή Αριστερά όπως το ΚΚΕ και λοιπές ομοειδείς δυνάμεις ή μια ενδοτική αναξιόπιστη και αναξιοπρεπής συστημική “αριστερά” όπως ο Σύριζα.

Η Αριστερά επιβάλλεται πλέον να μιλήσει με άλλους όρους και να προβάλει στην πολιτική ζωή τις πραγματικές αξίες. Η Οικουμενική Αριστερά είναι η μόνη προοπτική ζωής για το οικοσύστημα και για την ανθρωπότητα.

--------------------------------

Πηγή:yiannismakridakis

Ο Αχ. Μπέος και το Ποτάμι δίνουν φρεσκάδα στον πολιτικό μας στίβο.

Αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στον κεντρικό και τοπικό πολιτικό στίβο, το βρίσκω πολύ ενθαρρυντικό (και διασκεδαστικό). Επιτέλους ξεπροβάλλουν νέα κόμματα και σχηματισμοί. Νέοι άφθαρτοι άνδρες (κυρίως) και γυναίκες (κατα)δέχονται να μπουν στον πολιτικό στίβο.

Έτσι χάρηκα πάρα πολύ που ένας γίγαντας της δημοσιογραφίας και του αντικειμενικού ρεπορτάζ, ο Σταύρος Θεοδωράκης, καταδέχθηκε να κατεβεί στον πολιτική. Μάλιστα χάρηκα διπλά, γιατί αμέσως τον ακολούθησε στο επίπονο -είναι αλήθεια- εγχείρημά του, μέχρι κι ολόκληρος Αντιπρύτανης Πανεπιστημίου!. Το ό,τι το νέο εγχείρημά τους θα έχει σίγουρη επιτυχία, φάνηκε από την πρώτη στιγμή: δεν πέρασαν 2-3 ημέρες από την γνωστοποίηση του Ποταμιού τους και να'σου η πρώτη δημοσκόπηση, τους δίνει διψήφια νούμερα!.

Ελπίζω σύντομα να τους μιμηθούν και άλλοι καταξιωμένοι της δημοσιογραφίας, όπως ο Βαξεβάνης -τον οποίο προσωπικά πάω με χίλια-, ο Χατζηνικολάου και άλλοι πολλοί. Έτσι θα καταφέρουμε όλοι μαζί, να σταματήσουμε επιτέλους την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αναγνωρίζει το SUCCESS STORY που καταφέραμε μόλις, με θυσίες και αγώνες 4 ετών.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τοπικό πολιτικό μας στίβο στον Βόλο. Ένας τιτανοτεράστιος, άφθαρτος συντοπίτης μας, ο Αχ. Μπέος, έβαλε πλώρη να μας σώσει από την κακομοιριά. Ποιος είναι ο Μπέος, τον ξέρει το πανελλήνιο, η μόνη διαφορά που έχει από τους άλλους υποψηφίους, είναι ό,τι αυτός είναι ήδη υπόδικος, οι άλλοι μπορεί να γίνουν μετά. Θέλει λέει, να γίνει Δήμαρχος στον τόπο του και να κάνει επιτέλους τον Βόλο Μονακό!. Τι το περίεργο. Μακάρι να είχαν κι άλλοι κότσια (κι αρχίδια) σαν κι αυτόν. Ο τόπος θα ξεβρόμιζε μια για πάντα από τους κάθε λογής πολιτικάντηδες της δεκάρας και της αρπαχτής. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις τον φέρνουν πρώτο στην αγάπη του κόσμου. Εμείς οι βολιώτες ξέρουμε να εκτιμούμε τέτοιες πρωτοβουλίες. Πλήθος υποψηφίων δημοτικών συμβούλων δέχθηκαν ήδη να τον συνδράμουν στο δύσκολο έργο του. Μάλιστα έμαθα από τις εφημερίδες πως ήδη ένας καταξιωμένος συνάδελφός μου υπέβαλε υποψηφιότητα. Ένας άλλος,, ρωτούσε χθες να μάθει το κόστος, για να υποβάλει κι αυτός υποψηφιότητα. Μόλις έμαθε ό,τι κοστίζει 250 € έκανε προσωρινά πίσω.

Έτσι μου' ρχεται να βάλω κι εγώ υποψηφιότητα κάπου. Μόνο τα 250 € με προβληματίζουν κι εμένα. Είναι και τα επίδικα αυτής της 2μηνης απεργίας που κάναμε στο Πανεπιστήμιο τις προάλλες για να σταματήσουμε τις διαθεσιμότητες των συναδέλφων, που μ' έχουν οικονομικά γονατίσει. Την επόμενη φορά θα κοιτάω κι εγώ, όπως οι περισσότεροι, μόνο την πάρτη μου, δεν είναι καιρός για απεργίες κι αγώνες τώρα.

Κατά τα άλλα ο νυν Δήμαρχος, Σκοτινιώτης κι ο Παπατόλιας χέστηκαν από τον φόβο τους από την επέλαση του Μπέου, και κάναν μεταξύ τους ειρήνη. Θα κατεβούν μαζί!. Τώρα είτε χώρια είτε μαζί το ποιος θα τους ψηφίσει, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Για την Αριστερά έχω ένα πρόβλημα. Δεν ξέρω αν ακόμη πρέπει σ'αυτήν να συμπεριλάβω τον ΣΥΡΙΖΑ -με τις συνεχείς διολισθήσεις προς την σοσιαλδημοκρατία που του επισυμβαίνουν τελευταία. Μαθαίνω ό.τι τον υποψήφιό του Πατσιαντά, οι μισοί δεν τον θέλουν. Όσο για το ΚΚΕ, καλά να'ναι το μοναστήρι!. Τελευταία αποστροφή του υποψήφιου του ΚΚΕ Νάνου: "Μπέος, Πατσιαντάς, Σκοτινιώτης είναι ένα και το αυτό, εμείς μόνο έχουμε δίκιο, που θα φέρουμε το σοσιαλισμό στο Βόλο". Εμένα πάντα μ'αρέσει αυτή η απλουστευτική λογική του άσπρου - μαύρου. Γι'αυτό η Αριστερά πάει μπροστά και συνεπαίρνει τα πλήθη.

¨Όσο για τις άλλες αριστερές δυνάμεις -τις άκρας αριστεράς ντε- ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ., βαρέθηκαν αυτή τη φορά να το συζητήσουν το θέμα, και είπαν να βάλουν υποψηφιότητα μόνο για την Περιφέρεια. Δεν πειράζει, την άλλη φορά θα βάλουνε και υποψήφιο Δήμαρχο.

Ξέχασα τη ΧΑ, αλλά αυτό το έκανα επίτηδες. Η ΧΑ επέλεξε -χωρίς να το καταλάβει- τον Μπέο, το ίδιο και η ΝΔ, που όμως για να κρατήσει τα προσχήματα όρισε και κάποιον άλλον υποψήφιο, κάποιον με μουστάκι, νομίζω, γιατί το όνομά του, λυπάμαι, δεν θυμάμαι.

Τώρα που το ξανασκέπτομαι, αν δεν έχουμε με την πρώτη φορά εκλογή Δημάρχου και πρέπει να επιλέξω την επόμενη βδομάδα μεταξύ Μπέου και Πατσιαντά (ΣΥΡΙΖΑ), θα βρίσκομαι σε πολύ μεγάλο δίλημμα ποιόν να επιλέξω.

#Απόστολος Μωραϊτόπουλος#

Είναι τρελοί οι Ιταλοί; Του Παναγιώτη Μαυροειδή

{Το παρακάτω άρθρο του Παναγιώτη Μαυροειδή, είναι ίσως το ποιό κατατοπιστικό που βρήκα στο διαδίκτυο, για τις εκλογές και την κατάντια των κομμάτων της πάλαι ποτέ Αριστεράς και όχι μόνο. Επιπλέον εξηγεί το φαινόμενο Γκρίλο (που από 0% πήρε 25%) όπως και του Μπερλουσκόνι. Μπορούμε έτσι να βγάλουμε συμπεράσματα και για την δική μας (κομματική) κατάντια.}

 
Επιφωνήματα κατάπληξης ή/και  ρίγη αγανάχτησης όλων των καθώς πρέπει φιλελεύθερων, των ταγμένων  ευρωπαϊστών και  των ‘’μοντέρνων’’ αριστερών της πεντάρας, συνοδεύουν την ανάγνωση των αποτελεσμάτων των Ιταλικών εκλογών.

 

‘’Μα πάλι τον πορνόγερο Μπερλουσκόνι οι άθλιοι; Και από πού και ως πού, πρώτο κόμμα στη Βουλή ένας άσημος λαϊκιστής  Γκρίλο που θυμίζει ένα φτηνό Λαζόπουλο;’’

Για να δούμε λοιπόν τι έλεγαν στους Ιταλούς οι παραπάνω θλιμμένοι συγγενείς της θανούσης πολιτικής σοβαρότητας και της πληγωμένης ευρωπαϊκής ταυτότητας.

‘’Οι Ιταλοί δεν είναι τρελοί. Η Ιταλία δεν έχει άλλη επιλογή από την  αύξηση των φόρων και τις διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας και το πολιτικό σύστημα, που προωθούν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση’’.

Αυτά έλεγε ο διορισμένος πρώην πρωθυπουργός και  τραπεζίτης Μάριο Μόντι, που ορίστηκε μέσα σε μια νύχτα από τις Βρυξέλλες, για να σώσει την Ιταλία.  Στη σύγχρονη τροϊκανή γλώσσα ο Μόντι δεν λέγεται ούτε τραπεζίτης, ούτε αστός, αλλά εξαγνίζεται με το πιο εύηχο ‘’τεχνοκράτης’’, κάτι μεταξύ επιστήμονα και αδέκαστου κριτή.  Πήρε λοιπόν αυτός,  όλα τα γνωστά και από την Ελλάδα των μνημονίων μέτρα, από τις ιδιωτικοποιήσεις, έως την κατάργηση των συμβάσεων εργασίας και τις άγριες περικοπές σε παιδεία και υγεία. Οδηγώντας σε μαζική φτώχεια τους εργαζομένους της πέμπτης βιομηχανικής δύναμης του κόσμου, σε ανεργία 11,5%, σε μαζικές απολύσεις προσωπικού στην υγεία και σε διακοπή της θέρμανσης στα σχολεία. Τον υποστήριξαν με λύσσα οι πάτρωνες του στην ΕΕ και κατάφερε να περισωθεί με ένα ποσοστό κοντά στο 9%!

Ας δούμε τώρα πως στάθηκαν απέναντι στον Μόντι, τη λιτότητα και τα άλλα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα της ΕΕ, οι βασικές διεκδικητές της  κεντρο-αριστερής διαχείρισης. Αυτοί που είχαν την αφέλεια να πιστεύουν πως θα έκαναν πάρτι απέναντι στο Μπερλουσκόνι, θεωρώντας πως τους αρκεί η υποστήριξη των ΜΜΕ, ειδικά σε μια προοπτική συμμαχίας με τον Μόντι.

‘’Ένας αριθμός πολιτικών κομμάτων είναι πρόθυμα να κατηγορούν την Ευρώπη για κάθε στρατηγικό λάθος που έχει πλήξει την Ιταλία. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη έχει συχνά, αν όχι πάντοτε, βοηθήσει αποφασιστικά την Ιταλία"

Αυτά μας λέει ο Francesco de Angelis, βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος του Μπερσάνι. Καθόλου παράξενο φυσικά, μιας και οι θλιβεροί κληρονόμοι του πάλαι ποτέ ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, είχαν και πριν υποστηρίξει τον Μόντι και την αντιλαϊκή πολιτική του, αλλά και δεν ξεχνούν να υμνολογούν την ΕΕ ότι κοστούμι και αν κόβει.

Μα δεν υπάρχει αριστερά στην Ιταλία, της Bandiera Rossa;

Πως δεν υπάρχει. Κατέβηκε και πολύ ‘’ενωτικά’’ μάλιστα στις εκλογές, βασικά συσπειρωμένη στο σχηματισμό ….’’Επανάσταση Πολιτών’’.  Ένας σιδηρόδρομος κομμάτων και κομματιδίων, από την Κομμουνιστική Επανίδρυση και τους Ιταλούς Κομμουνιστές (όμορη δύναμη κάποτε του ΚΚΕ), μέχρι οικολόγους, κινήματα πολιτών, ένα Πορτοκαλί (!) Κόμμα, άπειρους τεχνοκράτες, αρκετούς διακεκριμένους πανεπιστημιακούς. Με επικεφαλής ένα δικαστή (Ingroia), που μάλιστα έδωσε και το όνομά του να κοσμήσει τον τίτλο του κόμματος, συνεπικουρούμενος από πάμπολλους άλλους δικαστές και προφεσόρους. Η  αναγκαία ενότητα των εργαζομένων στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, στην πλήρη διαστροφή της και γελοιογραφία της. Αντι για αυτό,  παρδαλές συμπράξεις μικροαστικών, χαζοχαρούμενων, διαχειριστικών ρευμάτων, ανακατεμένων με κομμουνιστές που το Α ξεκινά με (δήθεν) ενότητα και το Ω σημαίνει ένα πολιτικό πρόγραμμα της πλάκας, ως εισιτήριο για τη Βουλή και φυσικά για το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, δηλαδή την  κυβέρνηση.

‘’Η τάση του ευρωσκεπτικισμού είναι πολύ επικίνδυνη σε αυτές τις εκλογές. Δεν είναι μόνο ο λαϊκισμός του Γκρίλο και του Μπερλουσκόνι, που έχουν βοηθήσει να δαιμονοποιείται η Ευρώπη’’.

Αυτά δήλωνε ο Niccolo Rinaldi, βουλευτής του Κόμματος των Αξιών, που συμμετέχει στο συνασπισμό   ‘’Επανάσταση Πολιτών’’ στις ιταλικές εκλογές, αλλά είναι ευρωβουλευτής που συμμετέχει στην Ομάδα των Φιλελεύθερων στο ευρωκοινοβούλιο!

‘’Επικίνδυνο’’ λοιπόν πράγμα η αντίθεση στην ΕΕ και πρέπει να ξορκιστεί ως δαιμονοποίηση.

Μα μήπως είναι υπερβολικό να κρίνουμε από μια ..δηλωσούλα; Αν διαβάσει κανείς τη σύντομη δήλωση του πολιτικού προγράμματος του συνδυασμού, θα απογοητευτεί χειρότερα (Πολιτικό πρόγραμμα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ).

Μην κουράζεστε αλλά δεν θα βρείτε τίποτα που να θυμίζει μια αριστερή και εργατική απάντηση στην καπιταλιστική επίθεση στη γειτονική χώρα, πέρα από δευτερεύουσες διεκδικήσεις, κατώτερες και από συνδικαλιστικές διεκδικήσεις συνδικάτων τύπου ΓΣΕΕ.

Θα σχολιάσουμε δύο σημεία.

Για την Ιταλική αριστερά, ευρωζώνη και ΕΕ απλούστατα ….δεν  υπάρχουν! Όπως το ακούτε, δεν υπάρχουν πουθενά στη σύντομη αυτή δήλωση. Ή μπορεί να μην ανήκει η Ιταλία σε αυτές. Πώς να εξαφανίστηκαν άραγε; Λέτε να ήταν ένας σοφός τρόπος για να βγουν με ενωτικό τρόπο τα ‘’κοινά σημεία’’ του πολιτικού προγράμματος και να μείνουν στην άκρη διαφορές για ..επουσιώδεις διαφορές; Όπως και να έχει, η μόνη ‘’θετική’’ κατεύθυνση που μπαίνει (οι ‘’θετικές προτάσεις’’ πάνω από όλα, χωρίς ‘’αρνητισμούς και εύκολες καταγγελίες’’), είναι το αίτημα για ‘’Ευρώπη των δικαιωμάτων’’, η οποία ‘’μαζί με το δείκτη του ΑΕΠ, θα πρέπει να έχει και ένα δείκτη που θα μετρά την κοινωνική πολιτική και την πολιτική για το περιβάλλον’’.  Κανονική επαιτεία του χειρίστου είδους…

Η Ιταλία όμως, έχει και ένα μεγάλο μαγικό χαρακτηριστικό:  Δεν έχει αστική τάξη, ούτε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις! Έχει μόνο ‘’μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις’’, για τις οποίες διεκδικούνται από την ιταλική αριστερά φοροαπαλλαγές ‘’αν αυτές επενδύουν στην έρευνα και την καινοτομία και δημιουργούν σταθερές δουλειές’’.

Η ιταλική αριστερά, που παίζει στα δάχτυλα την ‘’ηγεμονία’’ και τον ‘’πόλεμο θέσεων’’ του Γκράμσι, έχασε από την τσέπη του παντελονιού της στον κοινοβουλευτικό  δρόμο προς την κυβέρνηση και το σοσιαλισμό, κάθε έννοια ταξικής αναφοράς στην πολιτική της, έστω στο φραστικό προγραμματικό επίπεδο. Αλλά και έμεινε εκτός βουλής  με ένα ποσοστό κοντά στο 2%, όταν κάποτε το ΚΚΙ σκέτο, με έμβλημα ένα ‘’αναχρονιστικό’’ σφυροδρέπανο έφτανε στο 35%.

Δεν την έσωσε ούτε το κάλεσμα υποστήριξης της που απηύθυνε το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο υπογραφόταν από κοινού από Α. Τσίπρα, Μελανσόν και Λαφοντέν. (European Left urges Italy to vote for far-left anti-austerity group)

Εντάξει όλα αυτά, αλλά ήταν είναι ανάγκη να δούμε τα γεμάτα παλστικές μούτρα του Μπερλουσκόνι να γελούν;

Δυστυχώς εκεί έφτασε η Ιταλική αριστερά, όλων σχεδόν των εκδοχών (με την  εξαίρεση τη χωρίς σημαντική επιτυχία  προσπάθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών του Φεράντο). Να μετατραπεί όχι μόνο σε ακίνδυνο, αλλά και σε  σταθεροποιητικό παράγοντα για το ιταλικό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, αφήνοντας την αστική τάξη απερίσπαστη να ασχολείται μόνο με τις δικές της έριδες, στο πλαίσιο και του ανταγωνισμού/παζαριού της με τους εταίρους της στην ΕΕ. Στην Ιταλία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, σημαντικό τμήμα του κεφαλαίου-και αυτό το εκφράζει και ο Μπερλουσκόνι- διεκδικεί σύγκρουση με την ευρωζώνη, πάντα φυσικά στο πλαίσιο της ΕΕ και αυτό κάνει την Μέρκελ οπωσδήποτε να ιδρώνει.

Ο Γκρίλο με τη σειρά του, κάνει τον εξευτελισμό της ιταλικής αριστεράς να φαντάζει τέλειος. Αν κοιτάξει κανείς το πρόγραμμα του δε θα βρει θέση ούτε υπέρ ούτε κατά του ευρώ. Αλλά δυστυχώς είναι εκατό χρόνια μπροστά από την αριστερά, διότι τουλάχιστον αναγνωρίζει ότι υπάρχει θέμα καταστροφικών συνεπειών  από τη συμμετοχή της Ιταλίας σε αυτήν, αναφέρεται  διαρκώς σε αυτές, ενώ θέτει και ζήτημα δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την αποχώρηση.

Το ‘’Κίνημα των 5 Αστέρων’’ του οποίου ηγείται δεν έχει κανένα αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, ωστόσο δεν διστάζει να θέσει ζήτημα για εργασία είκοσι ωρών την βδομάδα, όταν η αριστερά ζητεί φορο-απαλλαγές στις επιχειρήσεις. Η τελευταία αρκέστηκε να επιτίθεται στον Γκρίλο για λαϊκισμό. Πράγματι, ένας μέτριος πολιτικός επιστήμονας, εύκολα θα δικαιολογούσε απόλυτα αυτόν τον χαρακτηρισμό. Μέσα  όμως στο πλαίσιο της απουσίας προβολής μιας εργατικής πολιτικής από την ιταλική αριστερά, αλλά και μιας στοιχειωδώς λογικής πολιτικής για την επιβίωση των λαϊκών στρωμάτων,  το κοστουμάκι του αντι-λαϊκισμού μάλλον προδίδει μια περιφρόνηση προς το λαό. Αλλά και  αβυσσαλέα απόσταση από μια ταξική στάση, σε μια κοινωνία που πολώνεται ταξικά όσο ποτέ.

Οι εξελίξεις αυτές στην Ιταλία, τη στιγμή μάλιστα που έρχονται μετά την ταπεινωτική ήττα της ‘’κυβέρνησης της αριστεράς’’ του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, είναι εξαιρετικά ανησυχητικές. Αποτελούν ένα δυνατό σήμα κινδύνου για την κομμουνιστική αριστερά.  Η καπιταλιστική κρίση,  δε θα δώσει πράσινο φως σε μια ανέφελη πορεία της αριστεράς στο ‘’να αναλάβει τα πράγματα’’. Αντίθετα, έρχεται να υπογραμμίσει την κρίση πραγματικής εναλλακτικής αντικαπιταλιστικής προοπτικής που αυτή προσφέρει. Και αυτή η κρίση θα μετατραπεί σε σκληρή δοκιμασία, όσο αυτή η αριστερά θα κλωθογυρίζει σε πολιτικές διαχείρισης και θα μετατρέπει σε αυτοσκοπό και στόχο  το ‘’να κυβερνήσει’’ η ίδια  ή παρέα με άλλους, αντί να συμβάλλει ώστε ο ταξικός κοινωνικός αγώνας της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειονότητας να ανατρέψουν  την σαπίλα που περιβάλει τους πάντες όλο και πιο επικίνδυνα.

---------------------------------
 Πηγή: aristeroblog

Ε, ανθρωπάκο* μου, φοβήθηκες να είσαι λεύτερος…Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη

Πήγες να μιλήσεις ανθρωπάκο. Κι εκείνοι έπεσαν πάνω σου και σου είπαν, είναι ντροπή να μιλάς. Είναι ντροπή να είσαι εκείνος που θα καθορίσει τη δική του ζωή. Είναι ντροπή, μας βλέπουν όλοι… Είναι ντροπή να είσαι λεύτερος.
Ανθρωπάκο μου…
Δεν σε δικαιολογώ που φοβήθηκες. Αντίθετα, εσένα τον φοβισμένο φοβάμαι, περισσότερο κι απ’ αυτούς που σε τρομοκρατούν.
Γιατί σε είχαν μέσα στο εργαστήριο 2,5 χρόνια κι εσύ παραπονιόσουν που δεν μιλούν οι άλλοι. Κι όταν οι γύρω σου μίλησαν, τρόμαξες. Και είπες, ξαναβάλτε με στο εργαστήριο, είμαι ένα καλό και πειθήνιο πειραματόζωο. Μα έκανες και τη δική μου ζωή μέρος του πειράματός σου.
Μέχρι τώρα σε είχαν στο πείραμα χωρίς την έγκρισή σου, αφού δεν σε είχαν ρωτήσει. Τώρα σε ρώτησαν και φοβισμένος είπες, «συνεχίστε»… Έδωσες την έγκρισή σου, πλέον. Πώς θα παραπονεθείς, λοιπόν, για ό,τι σου ετοιμάζουν; Και να έλεγα ότι δεν ήξερες, θα σε καταλάβαινα. Αλλά ήξερες, ανθρωπάκο μου, ήξερες καλά. Γιατί πληρώνεις. Γιατί τα παιδιά σου είναι άνεργα. Γιατί σου έκοψαν το μισθό ή τη σύνταξη. Γιατί ο γείτονας αυτοκτόνησε. Γιατί ένας άλλος γνωστός σου είναι άστεγος και περιμένει φαγητό απ’ τα συσσίτια. Γιατί απέλυσαν το συνάδελφό σου, και σύντομα θα έλθει η σειρά σου. Γιατί το μαγαζί που ψώνιζες έκλεισε, αφού δεν είχες λεφτά να ψωνίζεις. Γιατί το παιδί στην παρακάτω γωνία λιποθυμά στο σχολείο, πεινασμένο μέρες…
Και μόνο ότι όλοι αυτοί, από όλο τον κόσμο, σε «συμβούλευαν» να δώσεις την έγκρισή σου για όλα αυτά, θα έπρεπε να σε υποψιάσει. Αλλά εσύ πείστηκες από τον Πρετεντέρη και τον Ευαγγελάτο, τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο (που βοηθούσε τον Σαμαρά), τη Μέρκελ και τις αγορές.
Ε, ανθρωπάκο, ξέρεις τι νομίζω; Φοβήθηκες τη δική σου δύναμη. Φοβήθηκες την ευθύνη να είσαι λεύτερος. Φοβήθηκες να γευτείς την ελπίδα.
Κάθισες μπροστά στην τηλεόραση για να βρεις άλλοθι για το φόβο σου. Γιατί ήθελες να φοβηθείς ακόμη περισσότερο και να τα ρίξεις κάπου.
Σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί που σε τρομοκρατούν είναι οι μεγάλοι. Τον μεγάλο τον θαυμάζουμε κιόλας. Ακόμη κι αν είναι ο τρομοκράτης μας. Και σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι οφείλεις να φοβηθείς.
Σ’ έκαναν να αναρωτηθείς: «ποιος είμαι εγώ που θα πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου»; Σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί έχουν τη δύναμη, αλλά και την αρμοδιότητα για τη ζωή σου.
Σ’ έκαναν να βλέπεις το παιδί ή το εγγόνι σου άνεργο κι απελπισμένο, αλλά να φοβάσαι όχι αυτούς που το ανάγκασαν στην ανεργία και την απελπισία, αλλά τον εαυτό σου, μην τυχόν και δώσεις στο παιδί ή το εγγόνι σου την ευκαιρία να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Και δεν ξέρει… Ενώ εκείνοι, ξέρουν…
Ανθρωπάκο, σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι αυτοί που σε έφεραν εδώ, θα σ’ ελευθερώσουν κιόλας.  Πώς μωρέ θα σ’ απελευθερώσει ο δεσμώτης σου, αναρωτήθηκες ποτέ;
Ανθρωπάκο μου, τους άφησες τόσα χρόνια να σου κάνουν τόσα πολλά. Χωρίς να βγάλεις μιλιά. Φοβισμένος ή βολεμένος. Αδιάφορος ή κερδισμένος, στις πλάτες πάντα των άλλων.
Εδώ και 2,5 χρόνια σού σακατεύουν τη ζωή, τα παιδιά, την πατρίδα. Και σου είπαν «αποφάσισε τώρα τι θέλεις να γίνει». Σου έδωσαν την «ελευθερία» να αποφασίσεις για το μέλλον σου, σου έδωσαν το «δημοκρατικό δικαίωμα» να επιλέξεις. Αφού όμως πρώτα σου είπαν – οι καταστροφείς σου, σου θυμίζω- ότι πρέπει να φοβάσαι τον εαυτό σου κι όχι αυτούς! Σου έθεσαν το δίλημμα «ή εμείς θα συνεχίζουμε να καταστρέφουμε τη ζωή σου, ή εσύ, που είσαι αδύναμος, θα πάρεις την ευθύνη». Κι εσύ φοβήθηκες, αποδεικνύοντάς τους ότι είσαι φοβισμένος ανθρωπάκος και προτιμάς να είσαι υποταγμένος παρά να σηκώσεις το κεφάλι σου. Άρα απέδειξες ότι καλώς έκαναν τον δικό σου τρόμο δική τους πολιτική πρόταση… Δεν έμαθες ότι ο Έλληνας σκύβει το κεφάλι μόνο μπροστά στους νεκρούς του, αλλά όχι από φόβο, παρά μονάχα από σεβασμό;
Ε, ανθρωπάκο. Νομίζω πως όσοι σε τρομοκράτησαν γνώριζαν πως φοβάσαι τη δύναμη και την ευθύνη σου. Γι αυτό, μάλλον με ανακούφιση, τις εκχώρησες, επιλέγοντας το σκυμμένο κεφάλι …
Σ’ έκαναν να φοβηθείς τα όνειρα των παιδιών σου, αλλά να εμπιστευτείς τους ίδιους που σκότωσαν την ελπίδα τους.
Ε, ανθρωπάκο. Πόσο ακόμη θα δολοφονείς τον εαυτό σου; Πόσο ακόμη θα τρομάζεις μήπως γίνεις λεύτερος;
Ανθρωπάκο μου, μην το βάζεις στα πόδια…
Αυτοί ξέρουν ότι έχεις τη δύναμη να είσαι Άνθρωπος. Γι αυτό σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι είσαι ανθρωπάκος…
Σ’ έκαναν να πιστέψεις ότι είσαι ανθρωπάκος. Γι αυτό φοβήθηκες να γίνεις λεύτερος άνθρωπος…
Γι αυτό και στο δευτεριάτικο φύλλο της η γερμανική εφημερίδα  «Berliner Zeitung» σε χλεύασε, γράφοντας «οι Έλληνες μέχρι χθες ήταν έτοιμοι να κάνουν επανάσταση και από σήμερα αρχίζουν πάλι να ζητιανεύουν»…
Γι αυτό ο Σαμαράς, που υποσχόταν τα «18 σημεία ανακούφισης από το μνημόνιο» και στήριξε την προεκλογική του ρητορική στον τρόμο και στο πώς κάποιος που δεν έχει κυβερνήσει καταστρέφει (!) τη χώρα, μόλις πήρε το 30% απευθύνθηκε στη Μέρκελ, κι όχι σε σένα, ανθρωπάκο, λέγοντας ότι θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του μνημονίου…
Κατάλαβες πόσο λίγο σε υπολογίζουν, φοβισμένε ανθρωπάκο;
Τώρα όμως που τους έδωσες την έγκριση να συνεχίσουν να στέλνουν χαράτσια και να σκοτώνουν τη ζωή μας, δεσμεύοντας και τα παιδιά σου κι εμένα που δεν το εγκρίναμε, να σου στείλω να πληρώσεις τα δικά μου χαράτσια; Γιατί δεν έχω άλλη δυνατότητα να πληρώνω. Γιατί εγώ ούτε τους φοβήθηκα, ούτε ήθελα να συνεχίσουν να σκοτώνουν και τα δικά σου παιδιά. Και πιστεύω ως μια μεγάλη αλήθεια και λύση στο σήμερα, αυτό που είπε λίγες ημέρες πριν τις εκλογές ο Όλι Ρεν: «στην Ελλάδα δεν είδα ποτέ κανένα πλούσιο να κλαίει. Κλαίνε μόνο τους φτωχούς, που πληρώνουν…»

* Δάνειος χαρακτηρισμός από το έργο του Βίλχεμ Ράιχ, «Άκου ανθρωπάκο»
------------------------------------
Πηγή:http://www.cretalive.gr

Ψηφίζω Αριστερά. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στέλνω μούντζα στους Μαυρογιαλούρους των μνημονίων και της διαπλοκής

Μέρες τώρα προσπαθώ να βρω έμπνευση να γράψω το κατάλληλο κείμενο που να ταιριάζει στον τίτλο "Ψηφίζω Αριστερά. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στέλνω μούντζα στους Μαυρογιαλούρους των μνημονίων και της διαπλοκής". Την καλύτερη λύση - ως συνήθως - μου την έδωσε ο σημερινός (και αγαπημένος μου) Στάθης, τον οποίο και παραθέτω ολόκληρο. 
Ο δικός του τίτλος είναι "Κατά Ψωροκώσταινας (Και κατά Κατοχής)".

Δεν θέλω για Πρωθυπουργό μου τον κ. Ράιχενμπαχ ή τον κ. Τόμσεν.

Γι’ αυτό δεν ψηφίζω ούτε τη Ν.Δ., ούτε το ΠΑΣΟΚ.

Δεν θέλω την Ελλάδα Προτεκτοράτο υπό την Εντολή της Τρόικας, 

δεν θέλω την Ελλάδα Ειδική Οικονομική Ζώνη που θα δουλεύει για τους Τοκογλύφους της Ντόιτσε Μπανκ.

Γι’ αυτό δεν θα ψηφίσω ούτε τον κ. Ράιχενμπαχ Σαμαρά, ούτε τον κ. Τόμσεν Βενιζέλο.

Κανείς δεν θα με αναγκάσει ανάμεσα στα δύο κακά του δικομματισμού να διαλέξω το ένα, 

ποτέ δεν θα διαλέξω ανάμεσα σε δύο Γκαουλάιτερ, τον Κουίσλινγκ που τάχα μου ταιριάζει.

Ούτε απ’ τα φύλλα συκής του δικομματισμού πρόκειται να επιλέξω, οι παραφυάδες του έβλαψαν και «βλάπτουν τη Συρία το ίδιο», αρίστευσαν σε αυτό και η κυρία Μπακογιάννη και ο κ. Καρατζαφέρης.

Δεν θα ψηφίσω αυτούς που είπαν «ναι σε όλα» στους εγχώριους Δυνατούς και τους ξένους Δυνάστες.

Βενιζέλος! Ο άνθρωπος που ψεύδεται ακόμα και στον εαυτόν του, ο άρχων της σοφιστείας. Δεν τον ψηφίζω.

Σαμαράς! Ο αντιμνημονιακός που προσκύνησε!

Δεν τον ψηφίζω.

Καρατζαφέρης! Ο Χουντίνι της Κωλοτούμπας.

Δεν τον ψηφίζω.

Μπακογιάννη! Ο καθωσπρεπισμός της Διαπλοκής.

Δεν την ψηφίζω.

Δεν ψηφίζω αυτούς που κατηγορούν τον λαό για λαϊκισμό, που διέλυσαν το κράτος και το κατηγορούν για κρατισμό, δεν ψηφίζω αυτούς που υπηρέτησαν και υπηρετούν τους «νταβατζήδες», τα λαμόγια, τους μιζαδόρους και τους αεριτζήδες. Τελεία και παύλα! Θέλω άλλη Ελλάδα.

Ο νεοφιλελευθερισμός, ο «εκσυγχρονισμός» και η μιντιακή προπαγάνδα τους έστησαν μια τυραννίδα που τώρα θα καταψηφίσω και στη συνέχεια, αν μπορέσω, θα συντρίψω.

Καμμία απειλή (για ακυβερνησία), κανένας εκβιασμός (για ξωπέταγμα της χώρας μας απ’ το ευρώ), κανένα παραμύθι (ότι δεν έχω την ισχύ να επαναδιαπραγματευθώ με οποιονδήποτε για οτιδήποτε) δεν θα με εμποδίσουν να προσπαθήσω να βρω έναν άλλον δρόμο. Δύσκολον; ίσως! αλλά όχι μονόδρομος για τον τάφο, αυτόν, που κατ΄ευφημισμόν ονόμασαν «σωτηρία».

Θα τιμωρηθούν.

Διότι η τιμωρία γεννάει λύτρωση και φέρνει ελπίδα. Αναζήτηση νέας στρατηγικής και τακτικής στη βάση της ευθύνης του ιδίου του λαού.

Θέλω μιαν άλλη Ελλάδα

που θα σέβεται τους γέροντες και δεν θα τους κόβει τη σύνταξη.

Που τα παιδιά της δεν θα γεννιούνται από χέρι στον Καιάδα για να μένουν μέσα του εφ’ όρου ζωής.

Θέλω μιαν Ελλάδα

που θα παρέχει στις νεαρές Ελληνίδες, στους νεαρούς Ελληνες και τα παιδιά των μεταναστών που ζουν μαζί μας την εκπαίδευση και την αγωγή που θα δώσει στη χώρα πολίτες

κι όχι κολλίγους ή ραγιάδες.

Θέλω να επιστρέψει ο πολιτισμός της εργασίας, θέλω την Αγορά πλήθουσα ανθρώπων κι όχι μόνον εμπορευμάτων, θέλω το μικρομάγαζο να ανθεί, τους εργάτες υπερήφανους, το κράτος και οι υπηρεσίες του να λειτουργούν, θέλω να επανέλθει 

ή μάλλον να δημιουργηθεί εκ νέου ο σεβασμός στις μεταξύ μας σχέσεις, να επαινούνται οι άξιοι, να επιβραβεύονται οι ρηξικέλευθοι, να υποστηρίζονται οι επιστήμονες. Γι’ αυτό

θα ψηφίσω Αριστερά. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Αριστερούς Οικολόγους. 

Θέλω κονδύλια για την έρευνα, την τεχνολογία, θέλω Ταμείο όπως της Νορβηγίας, όπου θα αποταμιεύει και θα δαπανά το έθνος υπέρ του λαού,

θέλω να ξαναβρούν οι πολίτισσες και οι πολίτες την αξιοπρέπειά τους, τον αυτοσεβασμό τους, το χαμόγελό τους, τις ουτοπίες τους - χωρίς ουτοπίες δεν προχωρούν οι κοινωνίες. 

Θέλω να απελευθερωθούν οι Ελληνες απ’ τον κυνισμό των αποβρασμάτων - όχι, δεν «τα φάγαμε μαζί»! Απ’ την ιδεολογική τρομοκρατία των ντόμπερμαν, την πλύση εγκεφάλου και την προπαγάνδα.

Γι’ αυτό θα ψηφίσω Αριστερά.

Θέλω να βρούμε λύσεις εδώ και τώρα, 

για την ανεργία,

για την πρωτογενή παραγωγή,

για την ενέργεια, τις τράπεζες, την παροχή υπηρεσιών, 

για την άμυνα, την υγεία, το φορολογικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση.

Για όλα αυτά λόγο πρέπει να έχει ο ίδιος ο λαός - οι δυνάμεις του είναι αστείρευτες. Διαθέτει τους επιστήμονες, τους εργάτες, τους νέους, το σθένος, τη μνήμη, τη φαντασία.

Θέλω τον σοσιαλισμό αύριο, αλλά από σήμερα ψηφίζω Αριστερά, διότι μόνον αν μπει από σήμερα ο λαός στον αγώνα, μόνον αν ο ίδιος ελέγχει τον δρόμο και το αποτέλεσμα, δεν θα βρεθούμε πάλι αύριο μπροστά σε μια γραφειοκρατική παρέκβαση ή, ακόμα χειρότερα, σε μια τυραννίδα (στο όνομα του λαού, με τον λαό στη γωνία).

Οχι άλλη κινδυνολογία.

Ο λαός μπορεί και χωρίς αυτούς που τον εξαπάτησαν και προσπαθούν να τον εξαπατήσουν εκ νέου.

Δεν υπάρχουν μονόδρομοι.

Μας έφεραν έως εδώ αυτοί που ζητούν να συνεχίσουμε στην ίδια πορεία θανάτου, πεθαίνοντας καθ’ οδόν, όπως οι Αρμένιοι αιχμάλωτοι των Τούρκων το 1915, αλλά πολλοί άλλοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας.

Δεν θα μας πάνε αμέσως στον Παράδεισο, αλλά θα μας βγάλουν απ’ τη Γεδρωσία.

Δεν είναι εύκολοι, δεν είναι δρόμοι του καναπέ, είναι δρόμοι του αγώνα. Θέλει δουλειά, δουλειά που πιάνει όμως τόπο, όχι δουλεία όπως μας προτείνουν οι Γραικύλοι.

Ώς εδώ!

Δεν ψηφίζω Μέρκελ! Ψηφίζω Ελλάδα.

Δεν διαλέγω τυράννους! Τους καταψηφίζω.

Δεν νομιμοποιώ τοκογλύφους! Θα τους δικάσω.

Διαλέγω με ποιους διαλέγομαι. Δεν διαλέγομαι με τα φερέφωνα του Δ’ Ράιχ και τα ανδρείκελα της Διαπλοκής.

Είμαι πολίτης, οπλίτης της ψήφου μου - μεγάλη ευθύνη και γι’ αυτήν λογοδοτώ στους πλησίον μου, στους συντρόφους μου, στους συμπολίτες μου, στους ίσκιους της μάνας μου και του πατέρα μου...