Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μνημόνιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μνημόνιο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Μετά και το 3ο Μνημόνιο: ας πάρουμε τα δικά μας μέτρα! - Του Γιώργου Κολέμπα

Τρίτη, Οκτωβρίου 13, 2015
Είναι σε όλους πια καθαρό ότι υπάρχουν «εμείς» και «αυτοί». Η κοινωνική συναίνεση έχει σπάσει ανεπιστρεπτί και έχουμε «τέλος εποχής». Το πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας στη χώρα - που στηριζόταν μέχρι τώρα στη συναίνεση της μεσαίας τάξης - αμφισβητείται από την πλειοψηφία της, που περνά στους «από κάτω» της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθε ο καιρός να βοηθήσουμε όλοι να καταρρεύσει ανεπιστρεπτί. 
Να μη θεωρούμε ότι τη λύση θα τη δίνουν οι κάθε φορά νέες εκλογές και ο νέος "ηγέτης" Τσίπρας με το «νέο» εξελισσόμενο σε "κεντροαριστερά" κόμμα του.
Να σταματήσουμε να είμαστε αντικείμενα διαχείρισης της πολιτικής, καταναλωτές των πολιτικών των κομμάτων και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!
Ας αρνηθούμε να πληρώνουμε το οτιδήποτε προς το υπάρχον ακόμα "κράτος τους"!
Ας μη θεωρούμε φτώχεια την έλλειψη των χρημάτων "τους", το να μη μπορούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα "τους"! 
Ας μη δεχθούμε σαν ανεργία την έλλειψη μισθωτών θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις τους! 
Ας απορρίψουμε την "ανάπτυξή τους" και το καταστροφικό μέλλον που ετοιμάζουν για τις μελλοντικές γενιές και τη φύση! 
Ας μη ξοδευόμαστε πια μόνο σε ειρηνικές ή μη ειρηνικές πορείες, συλλαλητήρια και "μητροπολιτική βία", που "αυτοί" είτε μπορούν και αγνοούν, είτε τις αντιμετωπίζουν με όλο και μεγαλύτερη κρατική βία, προκαλώντας τη διαιώνιση του κύκλου της βίας. Ας δρούμε με μεθόδους αυτοάμυνας και αντιστρέφοντας τα μέσα της οικονομικής ασφυξίας πάνω μας, να πετύχουμε την κατάρρευση των λειτουργιών των μηχανισμών του κράτους τους! 
Ας αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες, δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγγύης, ομάδες παραγωγών, συναιτερισμούς και συνεργατικές ομάδες, να μετατρέπουμε τις επιχειρήσεις που κλείνουν, σε επιχειρήσεις κοινωνικής, αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας με αυτοδιαχείριση από τους εργαζόμενους σε αυτές και παραγωγή που να ικανοποιεί τις κοινωνικές βιοτικές ανάγκες. Να δημιουργήσουμε νέες μονάδες παραγωγής κοινωνικής βάσης. Να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες ανταλλαγές, δημιουργώντας "τοπικά νομίσματα" και εναλλακτικούς θεσμούς χρηματοδότησης, κ.λπ, κ.λπ.!
Ας δημιουργήσουμε κινήσεις πολιτών με τη μορφή "δημοκρατίας εν δράσει", που παρεμβαίνοντας στη τοπική κοινωνία και στη τοπική αυτοδιοίκηση θα δημιουργήσουν θεσμούς άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα και θα μετατρέψουν τους σημερινούς ΟΤΑ σε θεσμούς αυτοκυβέρνησης! 
Ας απορρίψουμε "το παγκόσμιο χωριό" και τη παγκοσμιοποίηση και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη, τοπικοποιημένη, οικολογική αμεσοδημοκρατική κοινωνία της ισοκατανομής πόρων και εξουσιών! 
Ας αρχίσουμε να οικοδομούμε τις δομές της σε σχέση απόρριψης, αντιπαράθεσης και ρήξης με τις δομές του κράτους τους! 
Ας αποφασίσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα για τη μετάβαση στη μετά την "ανάπτυξη" και τον καπιταλισμό εποχή!
Τι περιμένουμε; Δεν υπάρχουν «σωτήρες»!
Αποδείχθηκε στην πράξη ότι όλο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς και των εναπομεινάντων πρασίνων, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Και δε θα το αντιμετωπίσουμε όσο η πλειοψηφία των νεοελλήνων-που ανήκει στη μεσαία τάξη-δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα επιστροφής στο προ των μνημονίων καταστροφικό καταναλωτικό μοντέλο και όσο οι "πολιτικά σκεπτόμενοι" δε βλέπουν ότι η πολιτική της ανάθεσης στο υπάρχον κομματικό σύστημα της διαχείρισης των κοινών υποθέσεων,  θα πρέπει να ξεπερασθεί. Όσο δε σταματάμε να είμαστε διαχειριζόμενα αντικείμενα,  καταναλωτές-όπως έχουμε συνηθίσει-των προγραμμάτων των κομμάτων που βρίσκονται ή διεκδικούν την εξουσία.
Ας "ξεβολευθούμε"-όσοι βολεύονται ακόμα-και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!
Να διαμορφώσουμε ένα νέο είδος πολιτικής που θα στοχεύει στην ευζωία μας και θα στηρίζεται όχι πλέον στη διαμεσολάβηση, αλλά στη συμμετοχή, στη αυτοεκπροσώπηση, στην αυτοοργάνωση!
Ήλθε ο καιρός, που τα κοινωνικά κινήματα της αλληλεγγύης, του συνεργατισμού, της αντίστασης στην καταστροφή του περιβάλλοντος, και γενικότερα της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης, του ελευθεριακού κοινοτισμού, της ριζοσπαστικής οικολογίας και προστασίας του κλίματος, της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας, θα χρειασθεί να γίνουν και πολιτικά, και συνδεόμενα μεταξύ τους να μετατραπούν σε ενιαίο πολιτικό κίνημα μετάβασης σε μετακαπιταλιστική κοινωνία . Σε ένα κίνημα δηλαδή που θα διεκδικήσει  την αλλαγή πορείας της ελληνικής κοινωνίας «εδώ και τώρα». Δεν υπάρχει χρόνος για μετάθεσή της στο απώτερο μέλλον.
Μπορούμε να  ξεκινήσουμε από την Ελλάδα, όχι μόνο επειδή είναι ο «ναυαγός» του σημερινού μοντέλου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά γιατί δοκιμάσθηκε και η "εναλλακτική λύση" της αριστεράς στις σημερινές συνθήκες με παταγώδη αποτυχία.
Αυτή η νέα ριζοσπαστική πολιτική θα χρειασθεί να αγνοήσει όλα τα μέχρι τώρα ανυπόστατα για την ευζωία μας κριτήρια, όπως το ΑΕΠ, τα χρέη κ.λπ. και να νοηματοδοτήσει με νέες έννοιες και αξίες, την καθημερινότητα του "μέσου" πολίτη. Να δημιουργήσει μια νέα ατομική και κοινωνική συνείδηση, η οποία θα κατανοήσει ότι επιτέλους δε μπορεί η ανθρωπότητα να καταναλώνει και να εξαφανίζει σταδιακά τους πόρους ενός πεπερασμένου πλανητικού οικοσυστήματος.
Ούτε να αυτοκτονεί "με το πηρούνι και το κουστούμι της".  Αλλά να επιδιώξει μια αξιοβίωτη ζωή που θα συνοψίζεται στα εξής απλά συνθήματα:
-Αντί του σημερινού όλο και πιο γρήγορα και επιφανειακά: πιο αργά και σε βάθος
-Αντί του όλο και περισσότερα: ποιότητα, επάρκεια, τα λιγότερα είναι συνήθως αρκετά
-Αντί του όλο και πιο ανταγωνιστικά: συνεργατικά και αλληλέγγυα
-Αντί του όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο μακριά και παγκοσμιοποιημένα: πιο μικρά, πιο κοντά και τοπικά
-Αντί μια χρήσης και με ημερομηνία λήξης: πιο γερά και επανάχρηση
-Αντί για το απρόσωπο και ομογενοποιημένο της μαζικής παραγωγής: πιο όμορφα και προσωπικά
-Αντί μόνο για όποιον έχει χρήματα και μέσω της αγοράς: πιο δίκαια, για τον καθένα που το έχει ανάγκη, από τον καθένα που μπορεί!
Να διαμορφώσουμε «από τα κάτω» ένα απαραίτητο ρεαλιστικό και ελκυστικό πολιτικό πρόγραμμα για την ευζωία για το ξεπέρασμα της σημερινής κατάρρευσης και συγχρόνως για τη μετάβαση σε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία, που θα στηριχθεί:
-στην οικονομία των βιοτικών αναγκών και στα "κοινά" όσον αφορά στο περιεχόμενο,
-στον συνεργατισμό-συνεταιρισμό όσον αφορά στις σχέσεις παραγωγής,
-στη συλλογική-κοινοτική-δημοτική ιδιοκτησία όσον αφορά στα μέσα παραγωγής,
-στην εγγύτητα, τις μικρές αποστάσεις και την ελεύθερη ενέργεια των ΑΠΕ, όσον αφορά στο μικρότερο δυνατό οικολογικό αποτύπωμα
-Στην άμεση δημοκρατία όσον αφορά στις αποφάσεις και τους πολιτικούς θεσμούς.
----------------
[πηγή]

Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

ΧΕΣΕ ΜΑΣ ΡΕ «ΣΥΝΤΡΟΦΕ»! - Του Καρτέσιου

Κυριακή, Αυγούστου 30, 2015
ΧΕΣΕ ΜΑΣ ΡΕ «ΣΥΝΤΡΟΦΕ»! - Του Καρτέσιου
Υπάρχουν γιατροί που μπαίνουν για 3ήμερη εφημερία σε νοσοκομείο και δεν κλείνουν μάτι. Υπάρχουν εργάτες που χτυπάνε συνεχόμενα δωδεκάωρα στα καμίνια και τρέμει το φυλλοκάρδι τους μη γίνει η στραβή και δεν ξαναγυρίσουν σπίτι τους. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σκυμμένοι δουλεύοντας χαμαλίκι από το ξημέρωμα ως τη νύχτα. Οπότε χέσε μας ρε Τσίπρα με το ηρωικό σου 17ωρο διαπραγματεύσεων. Μια φορά το έκανες και θα μας το χτυπάς για ολόκληρη ζωή. Γελάνε οι αλιεργάτες στα καΐκια με την κούραση που έριξες και τους λακέδες να πηγαινοφέρνουν φουα γκρα, νεράκι Άλπεων και κρεμ μπριλέ για να μην πέσει το σάκχαρο.

Υπάρχουν μακροχρόνια άνεργοι σακατεμένοι από την κατάθλιψη, καταστηματάρχες που συλλέγουν μύγες, έμποροι που πεταλώνουν ψύλλους, απλήρωτοι επί μήνες εργαζόμενοι, δανειολήπτες έτοιμοι για την κρεμάλα που έχουν να κλείσουν μάτι από την αγωνία και το άγχος 1.865 νύχτες, 865 νύχτες, 65 νύχτες ή μόνο 2 νύχτες γιατί είναι φρέσκοι στην απόγνωση του τίποτα που φέρνουν τα μνημόνια. Οπότε χέσε μας ρε Τσίπρα με το ηρωικό σου 17ωρο διαπραγματεύσεων που έκανες μαζί με τον Τσακαλώτο. Γελάει η κούραση μαζί σου.

Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς ρε «σύντροφε»; Ότι κουράστηκες 17 ώρες και το καλύτερο που μπόρεσες να κάνεις είναι να φέρεις ένα ακόμη μνημόνιο; Κι ότι είσαι υπερήφανος γι’ αυτή τη συμφωνία; Αν κάτι ξεχώριζε τον Τσίπρα από τους υπόλοιπους ήταν ότι δεν διέθετε τον κυνισμό και την αλαζονεία των προηγούμενων. Να όμως που πρόλαβε κι αυτός ν’ αλλάξει στα γρήγορα. «Όποιος θέλει να πενθήσει έχει το δικαίωμα να πενθήσει. Εμείς προχωράμε μπροστά» είπε ο κ. Τσίπρας μιλώντας στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι είστε εσείς που προχωράτε μπροστά ρε Τσίπρα; Και ποιοι είναι αυτοί που τους επιτρέπεις να πενθήσουν; Λίγη ντροπή ρε!

Λες κατάμουτρα σ’ έναν λαό που σε στήριξε, τον ξεγέλασες, του υποσχέθηκες λαγούς με πετραχήλια και τον φόρτωσες μ’ ένα ακόμη μνημόνιο ότι άμα θέλει να πενθήσει ας πενθήσει κι εσύ στ’ αρχίδια σου; Πώς την έχεις δει μωρέ; Πού είναι μια γαμημένη συγγνώμη σε όλο αυτό που έκανες; Λες δίχως ίχνος ντροπής «εάν ο ελληνικός λαός μάς αποδοκιμάσει, ας κυβερνήσουν όσοι κατέστρεψαν τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια». Ποιος λαός, ρε απίστευτε; Εσύ δεν κυβέρνησες με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Εσύ δεν πέρασες το Μνημόνιό σου με τις ψήφους εκείνων που κατέστρεψαν τον τόπο τα τελευταία 40 χρόνια; Αυτό σου είπε ο λαός να κάνεις; Είσαι ελάχιστος ρε γαμώτο.

Και πήρε ο επικοινωνιακός μηχανισμός της Κουμουνδούρου το άλλοθι του Ηγέτη «κανείς δεν μπορεί να χρεώσει σε μένα και στη μάχη των επτά μηνών όλα τα στραβά των προηγούμενων 40 χρονών» και το μοίρασε στους «συντρόφους» των social media ώστε να το διακινήσουν ως ύψιστο επιχείρημα: «Φταίει μια κυβέρνηση 7 μηνών και όχι αυτοί που κυβέρνησαν 40 χρόνια;».

Ηλίθιο επιχείρημα που διαλύεται πιο γρήγορα κι από πυροτέχνημα.  

Πρώτον, τι έκανε στους 7 μήνες ο Τσίπρας για να δείξει, έστω, ότι έχει την πρόθεση να ελέγξει τις ευθύνες των δραστών της κατάντιας μας τα τελευταία 40 χρόνια; Τίποτα! Όχι μόνο συνεργάστηκε μαζί τους, χαριεντίστηκε, κάθισε στο ίδιο τραπέζι, δέχτηκε τη στήριξή τους αλλά, κυρίως, τους απενεχοποίησε μπαίνοντας και ο ίδιος στο κάδρο των αρχηγών που ακολούθησαν τραγικές πολιτικές λιτότητας και εξαθλίωσης.

Δεύτερον, μήπως εννοούν οι «σύντροφοι» ότι έχουμε την υποχρέωση να περιμένουμε 40 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να αποκτήσουμε δικαίωμα να τον κρίνουμε; Αν ναι, είναι τρελοί. Θα τον κρίνουμε όποτε θέλουμε και όπως γουστάρουμε. Αυτός υποσχέθηκε να μας υπηρετήσει, δεν είμαστε εμείς οι υπηρέτες του. Βάζουμε όρους, δεν βάζει όρους. Μας πούλησε ένα πολιτικό προϊόν. Ήταν χαλασμένο, ψεύτικο, άχρηστο, το επιστρέφουμε. Αν μας βλέπει ως πελάτες εκείνος, θα τον δούμε ως γυρολόγο εμείς. Δεν κατάλαβα από πού μπορεί να αντλεί δικαίωμα ασυλίας στην κριτική του ο κάθε Τσίπρας έστω και για μία ημέρα. Χαζέψαμε εντελώς;

Τρίτον και θλιβερότερο, αν ακολουθήσουμε αυτή τη λογική σχέσης χρόνου διακυβέρνησης και αναλογίας ευθυνών τότε δεν θα πρέπει να λέμε κουβέντα για το «ΠΟΤΑΜΙ» και τον Σταύρο Θεοδωράκη. Να το βουλώσουμε. Καμία κριτική. Το 2014 ιδρύθηκε και δεν κυβέρνησε ούτε μια μέρα. Δεν έχει ευθύνες για τίποτα, σωστά; Να περιμένουμε να κυβερνήσει κι αυτός για άλλα 40 χρόνια κι ύστερα να τολμήσουμε να μιλήσουμε για εκπροσώπηση διαπλοκής, υπεράσπιση συμφερόντων των δανειστών και τα υπόλοιπα. Ή, ας πούμε, να μη μιλάμε για τη Χούντα. Πόσο είχαμε Χούντα; 7 χρόνια μόνο, χαχα, τι ωραία! Τι είναι 7 χρόνια μπροστά σε 40; Αν είχαμε Χούντα επί 40 χρόνια, βεβαίως και να την κρίναμε, αλλά μόνο με 7 δεν είναι σωστά πράγματα αυτά! Είστε εντελώς ηλίθιοι γι’ αυτό και δεν ρωτάω αν το έχετε καταλάβει ότι είστε εντελώς ηλίθιοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ακόμη σε φάση προθέσεων ή υποσχέσεων. Κυβέρνησε! Δεν έδωσε απλώς δείγματα πολιτικής. Δεν μας έφερε ένα ντέμο αριστερού μνημονίου για να το δοκιμάσουμε κι αν μας αρέσει να το κρατήσουμε. Πήγε και υπέγραψε ολόκληρο το Μνημόνιο που ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ! Αυτό κρίνουμε επικοινωνιακοί καραγκιόζηδες της πλάκας. Την προηγούμενη καταστροφή μας την κρίναμε. Την απορρίψαμε. Τους εκπροσώπους της τούς σιχαθήκαμε, τους κυνηγήσαμε, μαζευτήκαμε στο Σύνταγμα και τους κράξαμε, τους φτύσαμε σε χωριά και σε πλατείες, τους καταψηφίσαμε και δώσαμε το δικαίωμα στον ΣΥΡΙΖΑ να βρει τις ποινικές ευθύνες και να τιμωρήσει τους ενόχους. Ρε γαμώτο, ούτε σε παιδί νηπιαγωγείου δε μπορώ να τα πω πιο απλά.

«Εμείς θα τηρήσουμε την συμφωνία επειδή είμαστε υποχρεωμένοι να την τηρήσουμε» είπε ο Ηγέτης στη συνέντευξή του στον ALPHA. Τριετές είναι το νέο μνημόνιο. Χαραγμένη πολιτική. Υφεσιακή. Λιτότητας. Με απολύσεις. Με λουκέτα. Με την πρώτη μείωση συντάξεων να έχει ήδη έρθει. Με ένα κάρο προαπαιτούμενα που ψηφίστηκαν ώστε να πανηγυρίσουμε την υπερήφανη επιτυχία της «Συμφωνίας» και τον ντουβρουτζά ακόμη δεν τον ξέρουμε γιατί τα κρυφά μέτρα θα έρθουν από Οκτώβριο.

Καταλάβατε τώρα τι είναι αυτό που κρίνουμε ρε slogan machines της Κουμουνδούρου; Την εξασφαλισμένη καταστροφή του μέλλοντός μας. Και όχι, δεν θα τη συμψηφίσουμε με το κατεστραμμένο παρελθόν μας για να αθωώσουμε τον Τσίπρα. Τις μαλακίες τύπου «ήταν πολύ καλό παιδί, έπεσε όλη η γειτονιά από τα σύννεφα» τις εξαντλήσαμε στον Λάκη τον Φονιά, γιατί φοβόμασταν μη βγει από τη φυλακή και μας θάψει. Τον Τσίπρα θα τον κρίνουμε ως πολιτικό που έφερε το Τρίτο Μνημόνιο και δηλώνει ότι θα το εφαρμόσει πιστά. Είτε σας αρέσει είτε όχι, δεν θα γαμήσουμε την πραγματικότητα για να βολέψουμε τις μαλακίες σας.

---------------------

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

«ΕΓΩ, ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΓΩ»… - Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Σάββατο, Αυγούστου 29, 2015
«ΕΓΩ, ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΓΩ»… - Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Υπάρχουν στιγμές που παρακολουθώντας την πολιτική επικαιρότητα μένεις άφωνος. Τέτοια στιγμή είναι όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με συμπεριφορές θηριώδους επίθεσης εναντίον της νοημοσύνης σου. 

Τέτοια ήταν η επίθεση, στο πλαίσιο ενός ρεσιτάλ εγωπάθειας, που εξαπέλυσε εναντίον του ελληνικού λαού ο κύριος εγώ Τσίπρας στην πρώτη του προεκλογική τηλεοπτική συνέντευξη (στον «Άλφα» και την κυρία Παπαϊωάννου). 

Η συνέντευξη του κυρίου εγώ Τσίπρα αποτελεί χαρακτηριστικό προανάκρουσμα του μεγέθους της δημαγωγίας και του πολιτικού ψεύδους με το οποίο θα πορευτεί ο κύριος εγώ πρωθυπουργός μέχρι τις κάλπες. 

Οι δηλώσεις του, οι τοποθετήσεις του, το ύφος του, οι δοκησισοφίες του θα πρέπει να διδάσκονται σε όλα τα κολέγια του μικρομακιαβελισμού

Θα έπρεπε να περιέχονται στην διδακτέα ύλη όλων των φαρισαϊκών κατηχητικών για το πώς το μαύρο βαφτίζεται άσπρο.

Οι σχολές που φιλοδοξούν να προικίσουν την πολιτική ζωή με ανδρείκελα που δεν θα κοκκινίζουν όταν ευλογούν το κρέας για ψάρι θα μπορούσαν να ζητήσουν από τον κύριο εγώ Τσίπρα την άδεια να εντάξουν την συνέντευξή του στο πρόγραμμά τους – και μάλιστα σε επίπεδο διδακτορικού – σε συνδυασμό, φυσικά, με τα όσα έλεγε πριν γίνει πρωθυπουργός.
 
Ας πάρουμε μια γεύση από τα «επιχειρήματα» με τα οποία ζητάει την ψήφο του λαού ο κύριος εγώ Τσίπρας: 

Δήλωση 1η: «Μνημόνιο από Μνημόνιο έχει διαφορά».
 
Αλήθεια, με ποιο μέτρο θα έπρεπε να μετρήσουμε την απόσταση που χωρίζει αυτή τη δήλωση του στυλ «εδώ τα καλά Μνημόνια» από εκείνες τις παλιότερες περί «κατάργησης σε ένα νόμο με ένα άρθρο» των Μνημονίων; Θα ήταν κακή ιδέα να χρησιμοποιούσαμε σαν μονάδα μέτρησης την τσίπα;
 
Δήλωση 2η: «Επειδή κάθε δανειακή σύμβαση με τους εταίρους περιλαμβάνει τον όρο Μνημόνιο δεν σημαίνει ότι όλα τα Μνημόνια είναι ίδια».
 
Παρεμφερής με την προηγούμενη αυτή η τοποθέτηση, μόνο κάπως πιο τεχνοκρατική. Βλέπετε το πρόβλημα με το Μνημόνιο Τσίπρα δεν βρίσκεται στην ουσία του, αλλά στο γεγονός ότι οι εταίροι δεν του έκαναν τη χάρη να του δώσουν κάποιο από τα παρατσούκλια που διακινούσε ο κύριος εγώ Τσίπρας προμνημονιακά: «Έντιμος συμβιβασμός», «επώδυνη συμφωνία» κλπ. 

Δήλωση 3η: «Αν συγκρίνουμε το πρώτο μνημόνιο, το δεύτερο μνημόνιο, την πρόταση Γιούνκερ με αυτό που έχουμε τελικά, θα δούμε ότι οι αριθμοί και μόνο δείχνουν τη διαφορά».
 
Στις εκλογές του Γενάρη η προεκλογική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ που δέσποζε ανά την Ελλάδα ήταν εκείνη με το σύνθημα «Ποτέ ξανά Μνημόνια». Η νέα του αφίσα πια θα είναι; «Εδώ το τρίτο, το καλύτερο»;
 
Δήλωση 4η: «Νοιώθω δικαιωμένος και περήφανος για την επιλογή μου διότι συνιστά στάση ευθύνης».
 
Αντί άλλου σχολίου, εδώ θα υπενθυμίσουμε όσα έλεγε ο κύριος εγώ Τσίπρας όταν ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (29/11/2014) περιέγραψε την«άτακτη υποχώρηση», την «αυτογελοιοποίηση» και την «παράδοση» των Σαμαρά - Βενιζέλου. Η αυτογελοιοποίηση των Σαμαρά –Βενιζέλου, έλεγε ο κύριος εγώ Τσίπρας «αμέσως μετά (σσ: τα Μνημόνια) βαφτίζεται στάση ευθύνης.Θυσία για να σωθεί η χώρα. Με τον ίδιο πάντα δραματικό και εντυπωσιακό τρόπο. Αποδεχόμενοι κι άλλα σκληρά μέτρα σε μια κοινωνία γονατισμένη, σε μια χώρα και οικονομία λεηλατημένη, σε ένα λαό εξευτελισμένο από τη συνεχή κοροϊδία, από το ψέμα, τις πλαστές υποσχέσεις που κάθε λίγο του προσφέρουν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και τώρα θέλουν άλλη μια φορά να παριστάνουν τους διασώστες». Αξεπέραστη δεν είναι η περιγραφή που κάνει ο κ.Τσίπρας για τον κύριο εγώ Τσίπρα; 

Δήλωση 5η: «Έκανα ένα συμβιβασμό, αλλά ο Τσίπρας δεν συμβιβάστηκε, δεν παραδόθηκε».
 
Θαυμάσια τοποθέτηση. Προτείνουμε στον μη συμβιβασμένο και μη παραδομένο κύριο εγώ Τσίπρα, στην επόμενη συνέντευξη, να προσθέσει και τα εξής: 

α) «Είπα ένα ψέμα, αλλά δεν είμαι ψεύτης»,
β) «Έφερα Μνημόνιο, αλλά δεν είμαι μνημονιακός»,
γ) «Έκανα τα ανάποδα απ’ όσα υποσχέθηκα, αλλά δεν είμαι κωλοτούμπας»… 
 
Δήλωση 6η: «Δεν υπερασπίζομαι το Μνημόνιο, αλλά θα το εφαρμόσω (…). Θα το εφαρμόσουμε ψάχνοντας τον τρόπο του απεγκλωβισμού από τα Μνημόνια (…). Το Μνημόνιο είναι η λάθος συνταγή, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς»

Σχόλιο πρώτο: Καμία αμφιβολία δεν έχουμε ότι θα το εφαρμόσει. Πιστά και απαρέγκλιτα. 

Σχόλιο δεύτερο: Τα εξοργιστικά παραμύθια ότι ψηφίζουμε Μνημόνια για να…«απεγκλωβιστούμε» από αυτά, είναι παλιά. Είναι γνωστά από τότε που ο «απεγκλωβισμός» λεγόταν… «απαγκίστρωση». Βέβαια, την αστειότητα ότι ψηφίζουν και εφαρμόζουν Μνημόνια για να μας… «απαγκιστρώσουν» από αυτά, τότε, δεν τα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ τα έλεγε… 

Σχόλιο τρίτο: Ότι το Μνημόνιο είναι η «λάθος συνταγή» το ξέρουμε. Το έλεγε και ο Σαμαράς και μάλιστα το έλεγε στις 12 Φεβρουαρίου 2012, όταν δηλαδή ψήφιζε το δεύτερο Μνημόνιο. Αυτά έλεγε και ο κ.Σαμαράς: «Δεν αλλάξαμε στάσηή άποψη για το μνημόνιο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αποτελείλανθασμένη συνταγή(…)», δήλωνε ο Σαμαράς στη Βουλή την ίδια νύχτα που υπερψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο. Ό,τι δήλωνε και έλεγε ο Σαμαράς, σήμερα το επαναλαμβάνει και ο κύριος εγώ Τσίπρας. Λογικό. Πώς να ανανεώσεις την γκαρνταρόμπα των «επιχειρημάτων» όταν επιχειρείς να ντύσεις το ίδιο άθλιο και γυμνό κουφάρι; 

Δήλωση 7η: «Ο Βαρουφάκης έχει πει τόσα πολλά και έχει κάνει τόσες μεταστροφές, που (…)».
 
Δεν θα κάνουμε κανένα σχόλιο για τον τρόπο με τον οποίο ο κύριος εγώ Τσίπρας μιλά, πλέον, για τους μέχρι χτες στενούς συνεργάτες του. Θυμίζουμε, μόνο, πως όταν ο Βαρουφάκης εκθείαζε ως καλό το 70% του Μνημονίου ο κύριος εγώ Τσίπρας δεν είχε διατυπώσει κάποια ένσταση για τα λεγόμενά του. Παραδεχόμαστε, πάντως, ότι για κάποιον σαν τον κύριο εγώ Τσίπρα, που έφερε το δικό του και κατά 100% «καλό Μνημόνιο», το να μη μιλάει για το «70% καλό Μνημόνιο» του Βαρουφάκη, ήταν φρόνιμο… 

Δήλωση 8η: «Η εναλλακτική αυτής της συμφωνίας (σσ: του Μνημονίου) είναι η οικονομική καταστροφή».
 
Μνημόνιο ή καταστροφή, λοιπόν… Και τι «δικαίωση» για τον Βενιζέλο, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά, τον Πάγκαλο, τον Στουρνάρα, τον Χαρδούβελη, ε;… 

Δήλωση 9η: «Ο ελληνικός λαός ήθελε συμφωνία, αλλά δεν ήθελε επιτροπεία, δεν ήθελε εξευτελισμό, δεν ήθελε υποταγή (…)».
 
Και όλα αυτά, ισχυρίστηκε ο κύριος εγώ Τσίπρας, τα… εξασφάλισε. Αλλά στη συμφωνία που έκανε ο κύριος εγώ Τσίπρας, σε κάθε σελίδα της, πολλές φορές δυο και τρεις φορές στην ίδια σελίδα, επαναλαμβάνονται μονότονα τα εξής:
-       «Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δεσμευτεί επίσημα ότι θα ενισχύσει τις προτάσεις της σε ένα σύνολο τομέων που έχουν προσδιοριστεί από τους Θεσμούς (…)»,
-       «το ταμείο (σσ: το λεγόμενο υπερΤΑΥΠΕΔ του ξεπουλήματος) θα διοικείται από τις ελληνικές αρχές υπό την εποπτεία των αρμόδιων ευρωπαϊκών Θεσμών»,
-       «η κυβέρνηση πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου»,
-       «η κυβέρνηση πρέπει σε συμφωνία με τους Θεσμούς» κλπ, κλπ. Αλήθεια, αυτός ο εξευτελισμός, αυτή η επιτροπεία, αυτή η υποταγή, στην νέα γλώσσα, στη μνημονιακή γλώσσα του κυρίου εγώ Τσίπρα, πώς λέγονται; 

Αλήθεια, αυτός ο εξευτελισμός, αυτή η επιτροπεία, αυτή η υποταγή, στη νέα γλώσσα, στη μνημονιακή γλώσσα του κυρίου εγώ Τσίπρα, πώς λέγονται; 

Δήλωση 10η: «Το «Όχι» σε μια κακή συμφωνία το έκανα «Ναι» σε μια συμφωνία που έχει προβλήματα αλλά δίνει προοπτική (…). Το δημοψήφισμα ήταν μια μεγάλη ιστορική στιγμή ανάτασης του ελληνικού λαού. (…). Πολλές φορές τα «όχι» στην ιστορία έχουν οδηγήσει σε εξελίξεις υπαναχώρησης, αλλά μένουνε στην ιστορία. Το ΟΧΙ του ’40 ακολούθησε μια 4χρονη Κατοχή, αλλά έμεινε στην ιστορία αυτό το Όχι. Έτσι κι αυτό το «όχι» θα μείνει στην ιστορία (…)».
 
Εδώ πια η ιστορική ακροβασία συναγωνίζεται την πολιτική τυμβωρυχία.Εδώ πια ο «αριστερός» πολιτικός αμοραλισμός ενώνεται σε σάρκα μία με την επιθετική πολιτική ξιπασιά. Την πολιτική ξιπασιά που προσπαθεί να σερφάρει πάνω στα κλέη των άλλων, να κουρσέψει δάφνες από αγώνες άλλων, να κρυφτεί πίσω από διδάγματα που αυτή η ξιπασιά και τα έχει ξεπουλήσει και προσπαθεί να τα κοντύνει στα μέτρα της.
  • Αλήθεια, τι μας υπόσχεται ο κύριος εγώ Τσίπρας μετά το «όχι» του λαού που αυτός το έκανε «ναι»: Μας υπόσχεται 4χρονη κατοχή;…
  • Πώς μπορεί να μιλά για το Όχι του ’40, το οποίο το ακολούθησε μια 4χρονη εποποιία Αντίστασης, εκείνος που πήρε το «όχι» του δημοψηφίσματος για να το κάνει «ναι», ένα «ναι» επαίσχυντης συνθηκολόγησης σε  ένα Μνημόνιο που οι συνέπειές του ξεπερνούν τις τρεις δεκαετίες;
  • Αλήθεια, φανταζόμαστε τι ιστορικός βιασμός θα ήταν, εκείνοι που μετά Όχι του λαού το ’40 είπαν «περάστε» στις Μέρκελ της εποχής, να κρύβονται πίσω από το Όχι που είχαν προδώσει και να παριστάνουν τους συνεχιστές του Όχι που όμως εκείνοι το είχαν κάνει «μάλιστα», «γιαβόλ» και «γιές»!
Τι ιστορικοί παραλληλισμοί! Τι πολιτικάντικο τσαλαβούτημα στην Ιστορία! Τι φτηνή δημαγωγία! 

Με μια κουβέντα: Τι πολιτικό θράσος! Αντάξιο και καταδεικτικό, προφανώς, κάποιου που πήρε το 62% του «Όχι» του λαού για να το κάνει μέσα σε 48 ώρες 100% «Ναι». Για να το κάνει 100% Μνημόνιο. Για να το κάνει 100% αναξιοπιστία. Και για να ξεδιπλώνει πάνω σε αυτό το «Όχι» (τι «αριστερό» θράσος!) το 100% της πολιτικής του εξαπάτησης. 

----------------------
*Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr την Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Η οβιδιακή μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα: σε Δημοψήφισμα υπέρ του ...μνημονίου επιχειρεί να μετατρέψει τις εκλογές! - Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Πέμπτη, Αυγούστου 27, 2015
Έναν αγνώριστο Αλέξη Τσίπρα αντίκρισαν οι πολίτες στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι ALPHA. Πέρα από τη σημειολογία της συνέντευξης- πληθώρα όρων και εκφράσεων στα αγγλικά, αμηχανία και πολλαπλές αντιφάσεις- ο απερχόμενος πρωθυπουργός εμφανίστηκε, ουσιαστικά, ως ηγέτης ενός νέου, ακραιφνώς «ευρωπαϊκού», Κεντροαριστερού κόμματος, που έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τις προγραμματικές θέσεις και τις κινηματικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ.

Εντυπωσιάζει η αποκάλυψη- ομολογία του πρωθυπουργού ότι αποφάσισε τις εκλογές στις 12 Ιουλίου, δηλαδή την ίδια ημέρα που συνομολογούσε με τους «εταίρους» το τρίτο Μνημόνιο. Δεν γνωρίζουμε αν την απόφασή του αυτή την επέβαλαν οι ίδιοι οι δανειστές, ως προϋπόθεση για να εξοστρακίσει από το κόμμα του την αριστερή πτέρυγα και να το μεταμορφώσει σε μια «αξιόπιστη», απολύτως συστημική δύναμη. Γνωρίζουμε όμως ότι η κ. Μέρκελ ευλόγησε δημοσίως τις εκλογές- εξπρές ως «μέρος της λύσης και όχι της κρίσης», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι κ.κ. Γιούνκερ, Ντάιζελμπλουμ και Μοσκοβισί.

Σε κάθε περίπτωση, η ομολογία του Αλέξη Τσίπρα σημαίνει, απλούστατα, ότι εξαπατούσε το ίδιο το κόμμα του- ακόμη και τους πιο στενούς του συνεργάτες- όταν προφασιζόταν ότι θα συζητούσε τα κρίσιμα ζητήματα σε έκτακτο συνέδριο. Την ίδια στιγμή που υπέγραφε την ταπεινωτική συνθηκολόγηση με τους δανειστές, προωθούσε ο ίδιος τη ρήξη με την αριστερή αντιπολίτευση του κόμματός του ώστε να έχει λυτά τα χέρια για την εφαρμογή των μνημονιακών του δεσμεύσεων.

Η δεύτερη αποκάλυψη του Αλέξη Τσίπρα ήταν ότι ο ίδιος μεν δεν θα ηγηθεί κυβέρνησης συνεργασίας με ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- Ποτάμι, αλλά και δεν θα προκαλέσει νέες εκλογές εάν δεν έχει αυτοδυναμία στη νέα Βουλή. Με αυτό τον τρόπο, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για μια συγκυβέρνηση συνεργασίας του κόμματός του με τα «παραδοσιακά» μνημονιακά κόμματα, έστω και με άλλον πρωθυπουργό.

Φυσικά, το μέγαρο Μαξίμου θα χρησιμοποιήσει αυτό το ενδεχόμενο για να εκβιάσει αριστερούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν, έστω και σιχτιρίζοντας, το κόμμα του κ. Τσίπρα. Για ποιο σκοπό και με τι πρόγραμμα, άραγε; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής στην πρόθεσή του να δώσει στις εκλογές χαρακτήρα λαϊκής νομιμοποίησης στο επαίσχυντο μνημόνιο. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το γεγονός δηλαδή ότι μετέτρεψε το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ της κυβέρνησής του, δήλωσε: «Το ΟΧΙ σε μια κακή συμφωνία το έκανα ΝΑΙ σε μια συμφωνία με προοπτική». Και σ' αυτή του την Οβιδιακή μεταμόρφωση, θέλει να έχει συνένοχους τους αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ και τη λαϊκή πλειοψηφία. Ελπίζουμε ότι δεν θα το πετύχει.

Όσο για το τελευταίο εύρημα του Μαξίμου, ότι δηλαδή, παράλληλα με το Μνημόνιο που επέβαλε στον ελληνικό λαό, θα έχει και ένα «παράλληλο πρόγραμμα», αντίβαρο στις ολέθριες κοινωνικές επιπτώσεις του Μνημονίου, αυτό πια αποτελεί επιτομή πολιτικής σχιζοφρένειας. Καλούν, δηλαδή, τον κόσμο να ψηφίσει ένα κόμμα που θα εμφανίζεται ως Δρ Τζέκυλ- κύριος Χάυντ: το πρωί καλός Σαμαρείτης στο κρεβάτι των χειμαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, το βράδυ κοινωνικός καταστροφέας κατ' εντολήν των Μέρκελ- Σόιμπλε. Έλεος!

Αν κάτι θα μείνει από αυτή την αποκαρδιωτική συνέντευξη ήταν η αποστροφή του κ. Τσίπρα ότι αισθάνεται «υπερήφανος» για το μνημόνιο που υπέγραψε, χαρακτηρίζοντάς το πράξη ευθύνης. Οι αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι που πίστεψαν σ' αυτόν δεν αισθάνθηκαν καμία περηφάνεια, μόνο οδύνη και ντροπή. Ζητούμενο είναι αυτή η ντροπή να μην απλωθεί σε ολόκληρη την Αριστερά. Να μείνει μόνο σ' αυτούς που την αξίζουν.

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


---------------------------------
[πηγή

Χθες έγινε στο Βόλο με αρκετή επιτυχία η 1η συνάντηση γνωριμίας-συντονισμού για το ΟΧΙ που διοργάνωσε ο @jodigraphics15

Πέμπτη, Αυγούστου 27, 2015
Χθες έγινε στο Βόλο με αρκετή επιτυχία η 1η συνάντηση γνωριμίας-συντονισμού για το ΟΧΙ που διοργάνωσε ο @jodigraphics15
Χθες, έγινε στο κορδόνι της παραλίας του Βόλου, η πρώτη συνάντηση γνωριμίας - συντονισμού, που διοργανώνει εντελώς μόνος του, -ο βολιώτης τη καταγωγή, κι εδώ κι 6 χρόνια οδοντίατρος στην Ολλανδία-, πασίγνωστος για τα περίφημα - καυστικά γραφιστικά του στο διαδίκτυο εδώ και χρόνια, ο @jodigraphics15, κατά κόσμον Δημήτρης.

Η συνάντηση ξεκίνησε με πολύ λίγο κόσμο στις 7:00. 'Οταν φτάσαμε εμείς -εγώ με τη γυναίκα μου- στις 7:15, είμασταν δεν είμασταν καμιά δεκαριά, όμως σε ένα μισάωρο περίπου, θες απ' την κινητοποίηση που έκανε ο ίδιος ο Δημήτρης (πολύ λίγο σ' αυτό βοήθησε κι η αφεντιά μου), θες κι από τυχαία παρευρισκόμενους εκείνη τη στιγμή θαμώνες της παραλίας, μαζεύτηκε αρκετός κόσμος, υποθέτω κάποια στιγμή πρέπει να είμασταν πάνω από 50-60 άτομα.

Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή, το ίδιο και οι πολίτες που ήθελαν να πουν την άποψή τους: πρέπει να έλαβαν το λόγο πάνω από 20 παρευρισκόμενοι, κάθε ηλικίας, από 20ρηδες έως 70ρηδες θα έλεγα.

Τα κύρια ερωτήματα ήταν:
  • Τι κάνουμε τώρα;
  • Γιατί μας πρόδωσε ο Σύριζα;
  • Τι ψηφίζουμε στις επερχόμενες εκλογές;
  • Πως εξηγείται η κωλοτούμπα εν μια νυκτί του Τσίπρα, το ηρωικό ΟΧΙ να το κάνει ΝΑΙ και να νεκραναστήσει την τελειωμένη μνημονιακή αντιπολίτευση;
  • Γιατί δεν δίνουν στην Βουλή το τι συζητήθηκαν στο συμβούλιο των αρχηγών υπό τον ΠτΔ;
  • Γιατί δεν ζήτησε συγνώμη ο Λαφαζάνης για την 6μηνη συμμετοχή του στην κυβέρνηση, όπου σημειωτέον δεν έκανε τίποτα το δραστικό όπως π.χ. να σταματήσει το κακό στις Σκουριές;
  • Με ποιο σκοπό διοργανώνει ο Δημήτρης αυτές τις συγκεντρώσεις, αν θα κατεβεί υποψήφιος; κ.α. συναφή
  • και πολλά άλλα που δεν θυμάμαι τώρα.

 Οι σημαντικότερες απόψεις που ακούστηκαν:
  • Το εκτός ΚΚΕ μνημονιακό μπλοκ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ζωή Κωσταντοπούλου και λοιποί, πρέπει με τον ένα ή άλλο τρόπο ενωμένοι, να οδηγήσει τον κόσμο του ΟΧΙ μέχρι τέλους, έξω από τα δεσμά των μνημονίων, της ΕΕ και της υποτέλειας.
  • Αποκρούστηκε από τους περισσότερους, η άποψη που ακούστηκε από κάποιους για συνειδητή αποχή.
  • Κυρίως από τον Δημήτρη, αλλά κι από άλλους, τονίστηκε η ανάγκη συνέχισης μιας τέτοιας αλληλοενημέρωσης σαν κι αυτή που ξεκίνησε σήμερα, είτε μέσω του διαδικτύου είτε μέσω προσωπικών συζητήσεων.
  • Κάποιοι μίλησαν αυτοκριτικά για το λάθος που έκαναν στις 25 του Γενάρη να ψηφίσουν Σύριζα, ενώ κανονικά θα ψήφιζαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
  • Ασκήθηκε δριμεία κριτική για την κωλοτούμπα του Σύριζα, όμως και η ΛΑΕ δεν έμεινε στο απυρόβλητο για την έως τώρα πολιτική και τακτική της.
  • Μεγάλη εντύπωση έκανε η θερμή αποδοχή απ' τους περισσότερους, του ονόματος της Ζωής Κωσταντοπούλου, για την τίμια κι έντιμη στάση της, όσο και για την αντοχή της.
  • Τέλος ακόμα και το μεταναστευτικό συζητήθηκε, κι ενώ αρχικά έδειχνε να πηγαίνει σε άσκημους ατραπούς, με τη συμβολή των ψυχραιμότερων, κατέληξε σε όμορφη και συναινετική άποψη για το δράμα των κυνηγημένων προσφύγων, των οποίων το δράμα θα σταματήσει αν αρθούν οι γενεσιουργές αιτίες που το δημιούργησαν.
Στα Παραλειπόμενα:
Κάποιος δήθεν ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος, θέλησε κάποια στιγμή -και μάλιστα επώνυμα- να πάρει το λόγο, κι αφού άρχισε να λέει κάποιες κοινότοπες παπαριές, στο τέλος δήλωσε σχεδόν περήφανος που βοήθησε να βγει ο Μπέος...! Σε χρόνο dt οι περισσότεροι τον σταμάτησαν χλευάζοντάς τον και τον ανάγκασαν να φύγει άρον - άρον εν μέσω επευφημιών.
Εν κατακλείδι οφείλω να πω, πως κ' εμείς που συμμετείχαμε όπως κ' ο Δημήτρης που την διοργάνωσε, πρέπει όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι. Για αρχή ήταν μια όντως αρκετά καλή και πετυχημένη διοργάνωση. Η επόμενη θα' ναι καλύτερη.

Πολλά μπράβο κι ευχαριστώ στο κουράγιο και στην προσπάθεια του Δημήτρη. Μακάρι να βρει μιμητές.

(AMOR, @Apomor) 27/8/2015

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

«ΤO KΡΑΤΟΣ» (ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ) «ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ» - Του Στάθη

Τετάρτη, Αυγούστου 26, 2015
Όταν πριν από λίγους μήνες το Κομμουνιστικό (κατά συνθήκην) Κόμμα της Κίνας ανακοίνωσε (και η Λαϊκή Εθνοσυνέλευση αποφάσισε) ότι η χώρα αλλάζει αναπτυξιακό μοντέλο, δίνοντας προτεραιότητα στην ανάπτυξη μιας εσωτερικής αγοράς εν σχέσει προς τις εξαγωγές, οι υποψιασμένοι ένιωσαν να τους ζώνουν μαύρα φίδια. Λίγους μήνες μετά, τα εν λόγω μαύρα φίδια έχουν βάλει στη μέση τον κινέζικο δράκο και τον δαγκώνουν ανηλεώς. Δαγκώνοντας ταυτοχρόνως και τις ουρές τους. Κι ύστερα το κεφάλι τους. Διότι αυτά τα φίδια δεν έχουν μυαλό ή μάλλον έχουν τόσο μυαλό όσο ο καπιταλισμός - δηλαδή κουκούτσι.

Οι κρίσεις του καπιταλισμού πυκνώνουν. Διότι αν υποθέσουμε ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι Χ τρισ., οι χρηματοπιστωτικές δοσοληψίες παγκοσμίως είναι Χ τρισ. επί 100! Ηγουν χάος. Ηγουν ο πόλεμος έρχεται καταπάνω μας με δρασκελιές. Κατά τα άλλα, η Γερμανία κοιτάζει πώς θα προσπορισθεί μερικά ψωροεκατομμύρια απ' το χρέος της Ψωροκώσταινας και οι ΗΠΑ πώς θα πουλάνε χρέος για μεταξωτές κορδέλες στην Κίνα (καθότι σε αμερικανικά ομόλογα, δηλαδή σε χρέος, αποταμιεύει και η χώρα της Ουράνιας Γαλήνης).

Περνάει απαρατήρητο (;) ότι οι τοπικές συρράξεις με παγκόσμιο αντίκτυπο πληθύνονται και βαθαίνουν χρόνο με τον χρόνο, φέρνοντας όλο και πιο κοντά την «τελική λύση» ενός παγκόσμιου και ολοκληρωτικού πολέμου. Που, συν τοις άλλοις, θα θέσει τέλος και στους προβληματισμούς μας «εάν κάπου αλλού στο σύμπαν υπάρχει νοήμων ζωή», διότι τέτοια ζωή, μετά από έναν τέτοιον πόλεμο, δεν θα υπάρχει καθόλου στη Γη - ή, εάν κάποια απομεινάρια της συνεχίσουν να υπάρχουν, θα είναι η (ψευτο)ζώσα απόδειξη της ανοησίας που η νοήμων ζωή επέδειξε.

Οσο για την Ελλάδα (κάτοικος κι αυτή του πλανήτη Γη) πάει κατά διαβόλου ή μάλλον την πάνε πριν από την ώρα της. Κι όπως

τον Προμηθέα ανέβασαν δέσμιο στον βράχο του μαρτυρίου του η Βία και το Κράτος, έτσι και την Ελλάδα ανέβασαν δέσμια στον Γολγοθά της το Χρέος και τα Μνημόνια. Δεν είναι παράξενο που η τραγωδία της χώρας μας είναι γκροτέσκ! Σε μια ήπειρο, την Ευρώπη, όπου η Γερμανία έχει τη μωρία και το θράσος να επανεμφανίζει τον εαυτόν της ως ένα ιμιτασιόν Τρίτο Ράιχ , σε έναν πλανήτη που η «πρωταρχική συσσώρευση πολέμου» κάνει στους πολίτες μικρότερη εντύπωση απ' το τελευταίο μοντέλο ενός κινητού τηλεφώνου, είναι λογικό επακόλουθο το παράλογο.

Πάνε πολλά χρόνια τώρα που ο δημόσιος λόγος δεν υπηρετεί τη δημοκρατία. Ο Ομπάμα επαναλαμβάνει τον Κλίντον και η Μέρκελ τον Τόνι Μπλερ (κι όλους μαζί ο Μπέπε Γκρίλο). Μια ενιαία ρητορική μιας ομογενοποιημένης σκέψης που μιλάει με τη γλώσσα της προπαγάνδας έχει υποκαταστήσει την πάλη των ιδεών, τις πολιτικές αντιπαραθέσεις (όταν εκφράζουν ταξικές διαφορές) κι έχει βυθίσει τις ψυχές των πολιτών σε ένα απομαγευμένο χυλό. Μόνον σε προσωπικό επίπεδο διαφεύγουν οι άνθρωποι, διότι οι συλλογικές τους δυνατότητες για κάτι τέτοιο διατελούν αιχμάλωτες του πιο ηλίθιου, του πιο διεστραμμένου και του πιο πολεμοκάπηλου συστήματος από κτίσεως κόσμου - κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα, η μεγαλύτερη αμαρτία της Αριστεράς, ότι με την αναδίπλωσή της μετά την πτώση της ΕΣΣΔ άφησε χώρο για την αντιδραστική παλινόρθωση. Μια πτώση αναπόφευκτη από τη στιγμή που η (σχεδιασμένη) οικονομία αποσυνδέθηκε απ' την (πολιτική) δημοκρατία. Το ίδιο

χυδαίο φαινόμενο (χωρίς μάλιστα τις ηθικές αναστολές των σοσιαλιστικών ιδεών) εμφανίζει σήμερα ο καπιταλισμός, όπου η οικονομική δικτατορία των ισχυρών αφανίζει την ίδια της την πολιτική διαχείριση, αφανίζει τις αστικές δημοκρατίες και κυρίως όσα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είχαν προσδώσει σ' αυτές οι μάζες με το αίμα τους.

Η λεγόμενη «ελεύθερη οικονομία» είναι η πλέον διευθυνόμενη οικονομία από τελέσεως των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων και κτίσεως Ρώμης. Παρά τους δύο παγκοσμίους πολέμους και παρά τη γνωριμία της ανθρωπότητας με την κόλαση στο πρόσωπο του φασισμού, ο 21ος αιώνας φαίνεται να 'ναι πιο θανάσιμος απ' τον 20όν, διότι ο καπιταλισμός σήμερα είναι πιο θανάσιμος από χθες! Κι αύριο θα είναι πιο θανάσιμος από σήμερα! Καθότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Είναι ένα σύστημα τυφλό, δίχως νόμο θεού ή ανθρώπου, ικανό μόνον να βγάζει κέρδος, αιματοβαμμένο κέρδος, από την εκμετάλλευση (και συνεπώς την καταπίεση) των ανθρώπων κι απ' τον πόλεμο - τη μεγαλύτερη μπίζνα όλων των εποχών απ' όταν ο Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ και ο Σίσυφος επέστρεφε απ' τον Αδη για να εξακολουθήσει να εισπράττει διόδια έστω και νεκρός.

Αυτό είναι και το μνημόνιο: ένας νεκρός που θέλει να εισπράττει διόδια. Ενας νεκρός που απονεκρώνει τη χώρα, θα την απονεκρώνει επί μακρόν, νεκρωτικός για τους ανθρώπους, τα ζώα και τα σπαρτά.

Οσοι πολιτικοί γονάτισαν μπροστά στα μνημόνια, χάθηκαν. Ο Γιώργος του 44% έφθασε στο ναδίρ του και ο Αντώνης, απ' όταν δήλωσε «ουδείς αναμάρτητος», έχασε την ψυχή του (και μαζί της τα αυγά και τα πασχάλια). Τώρα ο Αλέξης έχει χάσει τον λόγο του,

όχι μόνον της τιμής του (εις όσα αφορούσαν τις δεσμεύσεις του προς τον λαό), αλλά και της λογικής του. Λέει πράγματα ά-λογα. Είμαι ο μόνος που μπορεί να διαχειρισθεί το μνημόνιο καλύτερα απ' τους άλλους, σαν να λέει μετά από μένα το χάος!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί από παντού, πάει για εκλογική συντριβή και η ηγεσία του, περίκλειστη στου Μαξίμου, ομιλεί για αυτοδυναμία! Σε μια οξεία πλέον κρίση λογικής ανακολουθίας, η κυβέρνηση Σαγιά - Παππά - Φλαμπουράρη διακηρύσσει ότι «δεν πρόκειται να συνεργασθεί μετεκλογικώς με κόμματα που έφεραν μνημόνια», λες και ο μεταλλαχθείς ΣΥΡΙΖΑ μάς έφερε εκ Βρυξελλών απλώς λαχανάκια. Σε μια επίσης κρίση, αλλά αυτήν τη φορά τελείως ά-λογη, ο κ. Βούτσης ισχυρίσθηκε ότι μετεκλογικώς ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα στηρίξει το μνημόνιο (που ο ίδιος έφερε) αν δεν θα είναι κυβέρνηση»!

Είναι φανερό ότι το μνημόνιο σκοτώνει (κατά τη λογική και την ηθική) όποιον γονατίζει μπροστά του. Το μόνον στο οποίο οδηγούν τα μνημονιακά «πάση θυσία» (είτε για το ευρώ, είτε για οτιδήποτε άλλο) είναι η επιβολή ατέρμονων θυσιών στους άλλους, μάλιστα ανθρωποθυσιών σε κλίμακα εκατόμβης επί εκατό κι όλο μαζί επί χίλια.

Το πάθος του Σίσυφου για τα λεφτά τον οδήγησε να εξαπατήσει τον τρομερό Αδη και να ανέβει ξανά στον απάνω κόσμο για να πλουτίσει ακόμα περισσότερο. Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε με το γνωστό μαρτύριο. Ομως ο κοσμάκης, παρότι δεν διέπραξε το δικό του αμάρτημα, τιμωρείται με τη δική του ποινή. Κατά τον ίδιο τρόπο που ο κοσμάκης πληρώνει τα σπασμένα όσων ισχυρών τα κάνουν γυαλιά καρφιά από γενέσεως χρόνου. Αν και ο καπιταλισμός είναι το νεότερο παιδί του Χρόνου (τα άλλα τα έχει φάει), είναι και το πιο άμυαλο - σαν τίποτα να μην έχει διδαχθεί και μάθει απ' τα βάσανα των θνητών. Αφιλοσόφητος, νομίζει ότι είναι αθάνατος και σκορπάει παντού στον πλανήτη τον θάνατο - ένας νεκρός Σίσυφος φιλοκερδής που το όνομά του κοροϊδεύει τη σοφία...
 
----------------------------
Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr την Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Πόσο χρέος αξίζει ο λόγος σου; - Του Στάθη

Τετάρτη, Αυγούστου 26, 2015
«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» είχε πει μια- δυο φορές ο κ. Τσίπρας, και πολλοί, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου, είχαμε συγκινηθεί. Όμως στο Σύνταγμα δεν καταγράφεται η λέξη υποτέλεια. Ούτε η λέξη μνημόνιο. Αντιθέτως στο Σύνταγμα καταγράφεται, αναγράφεται και υπογράφεται η υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προασπίζεται και να υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Με σύνταξη 390 Ευρω και μηνιάτικο 400 ευρω, αξιοπρεπής ζωή δεν υπάρχει. Ούτε καν ζωή – διότι οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Και «στις λέξεις του Συντάγματος που είμαστε» η λέξη αυτοκτονία επίσης δεν περιέχεται, αγαπητέ μου Αλέξη. Ούτε η λέξη μεγαλοστομία, ούτε η λέξη δημαγωγία.

Επίσης στο Σύνταγμα προβλέπεται η προκήρυξη εκλογών εκτάκτως, μόνον σε περίπτωση που προκύψει θέμα μείζονος εθνικής ανάγκης. Ποιό τέτοιο θέμα προέκυψε; Το μνημόνιο; Μα αυτό υπερψηφίσθηκε από το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που προσεχώρησε στην υποτελή πολιτική, όπως επίσης κι απ’ όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ασκούσαν αυτήν την υποτελή πολιτική δεκαετίες τώρα. Αν το μνημόνιο συνιστά «ανωτέρα βία», εσύ αγαπητέ μου Αλέξη την επέβαλες. Τί θέλεις τώρα; να την επιβάλλεις καλύτερα; να την επιβάλλεις με άλλους συμμάχους; ελπίζοντας σε τί; να κάνεις το μηνιάτικο των 400 ευρω, 420 σε δέκα χρόνια;

Στο Σύνταγμα υπάρχει, για εμάς που είμαστε οι λέξεις του, και μια άλλη λέξη, φοβερή ως ρομφαία αγγέλου, τρομερή όπως η ανάσα της Νεμέσεως ότι: επαφίεται η τήρησή του στο φιλότιμο των Ελληνων. Όχι στην ισχύ του Σοϊμπλε, αλλά στο φιλότιμο των Ελληνων. Το οποίον εξέφρασες μόνον και μόνον και για να τους πεις στο τέλος ότι «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς». Και τώρα με σημαία την ήττα διεκδικείς τη νίκη!

Δυστυχώς ο ελληνας πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ότι η ομολογία του πως εκβιάσθηκε,

ότι η παραδοχή του πως υπέκυψε στον εκβιασμό,

αυτομάτως τον ακυρώνει, αυτομάτως τον καθαιρεί απ’ την πολιτειακή αξία της θέσης του.

Πρωθυπουργός που ομολογεί ότι εκβιάσθηκε και υπέκυψε, αμαυρώνει το πολίτευμα και ατιμάζει τα δικαιώματα του λαού, καθώς

το Σύνταγμα τα προσδιορίζει – απ’ την ελευθερία έως τη σίτιση.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε πράγματα παράλογα, διότι είναι ανήθικα. Και μωρίας απότοκα. Ο κ. Τσίπρας πήρε όπλο ένα 63% «όχι» απ’ τον ελληνικό λαό, το έκανε εν μια νυκτί «ναι» κι έφερε, επιστρέφοντας απ’ την Εσπερία, το πιο «ανθρωποφάγο» των μνημονίων. Ακύρωσε έτσι τον εαυτόν του, ακύρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσε τη λαϊκή εντολή, προσαρτήθηκε στην εξάρτησή του από τις αντιδραστικές δυνάμεις, δίχασε το κόμμα του, πέρασε το μνημόνιο και ύστερα… παραίτηθηκε! Τον κ. Τσίπρα δεν τον «έρριξε» κανείς. Έπεσε από μόνος του

κατηγορώντας μάλιστα για «αποστάτες» όσους δεν υπερψήφισαν μαζί τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ την πολιτική τους υποταγή και τον ηθικό τους εξευτελισμό.

Ο κ. Τσίπρας νομιμοποίησε τα πεπραγμένα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, επανέφερε στην (πολιτική) ζωή τα ανδρείκελα των δανειστών. Κι όμως κατηγορεί για «αποστασία» όσους μένουν πιστοί στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνισμός; αρριβισμός; υποκρισία; τυχοδιωκτισμός;

«Πιστεύω διότι είναι παράλογο» έλεγαν οι πούροι καθολικοί, αλλά αυτό αφορά στον Θεό και τις άγνωστες βουλές του, δεν αφορά στο ψωμάκι του κοσμάκη. Το «παράλογο» δεν συνιστά πολιτική,  αλλά ψέμα με κοντά ποδάρια. Κι αυτό τρέχει να προλάβει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ: να αρπάξουν απ’ τον λαό όσες ψήφους προλάβουν, πριν να αρχίσουν να καταφθάνουν στα νοικοκυριά οι λυπητερές και τα χαράτσια.

Τόσο φθηνό; τόσο κουτοπόνηρο; Δυστυχώς ναι! Για αυτό και ο κ. Τσίπρας τρέχει στις εκλογές με διαδικασίες φαστ τρακ.

Ούτε καν προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζεται να φτιάξει. Έχει πρόγραμμα το μνημόνιο.

Όμως πρόγραμμα το μνημόνιο έχουν και η Ν. Δ. και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ; Ποιό είναι λοιπόν το επίδικο των εκλογών; αν ο κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει με τη Ν.Δ.; ή αν η Ν.Δ. θα κυβερνήσει με τον κ. Τσίπρα; Ακόμα και ο δικομματισμός μονοκομματισμός έβαζε «καλύτερα» διλλήματα! Εκτός κι αν ο κ. Φλαμπουράρης υπηρετεί άλλο μνημόνιο από εκείνο που υπηρετεί ο κ. Βορίδης.

Και λέω «υπηρετεί», διότι το μνημόνιο είναι υπαγόρευση, είναι δικτατορία.

Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας λέει ότι έκανα λάθη και τελικώς αναγκάσθηκα να αποδεχθώ το μνημόνιο (διότι εκβιάσθηκα και δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς), τί μας ζητά; τιμωρία ή συγχώρεση;

Δεν ξέρω τί έχει πάθει ο Αλέξης, αν τα λέει όλα αυτά ο ίδιος ή αν (ακόμα χειρότερα) του βάζει τις λέξεις στο στόμα ο κ. Παππάς ή όποιος άλλος, αλλά είναι παιδαριώδες να λέει κανείς ότι «επαναστατικότητα είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα»!!! Επαναστατικότητα, καλοί μου άνθρωποι, είναι να αλλάζεις την πραγματικότητα. Να αλλάξεις την πραγματικότητα των 751 Ευρώ και να την κάνεις καλύτερη. Κι όχι χειρότερη, των 400 Ευρώ. Για να την κάνεις μετά (προσφεύγοντας μάλιστα σε εκλογές) ακόμα χειρότερη, των 300 Ευρώ. Άλλωστε,

αγαπητοί μου ρηξικέλευθοι των ευφημισμών (όπως λέγεται στα σαλόνια η μπούρδα) δεν είσθε εσείς που προσγειώνεσθε στη σκληρή πραγματικότητα των γλίσχρων ευρώ, αλλά τα θύματα της πολιτικής σας. Σε αυτούς τους τάλαινες απευθύνεσθε και τους λέτε ανόσια πράγματα. Διότι, τί θα πείτε στον γεωργό στις εκλογές; Ο κ. Μάρδας θα του πληρώσει τα πετρέλαια για να καλιεργήσει; Τί θα πείτε στους ανέργους; ότι θα βρουν δουλειά «στην άλλη ζωή»; Με τί «μούτρα» θα πηγαίνουν οι Συριζαίοι στα χωριά και τις συνοικίες; τί θα λένε για τον ΕΝΦΙΑ; ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς»; ότι μας πιάσανε κώτσους; ότι σας κοροϊδέψαμε; Ότι «άλλαξαν οι συνθήκες» κι έφερε η βροχή, χαλάζι;

Το μνημόνιο έφαγε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τώρα τρώει τους ΑΝΕΛ και ό, τι απόμεινε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σβήνοντας νεκρανασταίνει τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτεί το Ποτάμι κι αφήνει χώρο στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε επιτυχία, κ. Τσίπρα.

Κι όμως! εσύ εξακολουθείς να επαίρεσαι! Αισθάνεσαι λες (στο διάγγελμά σου για τις εκλογές) «περήφανος για τη μάχη που έδωσα κι εγώ και η κυβέρνησή μου». Υπερήφανος που υπέκυψες στον εκβιασμό και επειδή «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς» έφερες το μνημόνιο; υπερήφανος

που ανέλαβες τη θέση του τοποτηρητή, να τρως με στόμα ματωμένο ως άλλος Τυδέας συντάξεις και μισθούς, όνειρα και βίους ανθρώπων;

Τί είδους μέθη σε κάνει να λες ότι «αντέξαμε σε πιέσεις κι εκβιασμούς» την ίδια στιγμή που λες ότι υπέκυψες διότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς; Άντεξες ή υπέκυψες; Η μονά ζυγά δικά σου;

Πόση αμετροέπεια σε διακρίνει, όταν λες ότι «κάναμε την υπόθεση της Ελλάδας παγκόσμια υπόθεση», όταν την έκαμες ακριβώς όπως ήθελαν οι δανειστές: ένα ταπεινωμένο συντρίμι μπροστά στα μάτια της οικομένης, προτεκτοράτο κι αποικία χρέους;

Πώς μιλάς για «ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα», τη στιγμή που ενσωματώνεις την εισφορά αλληλεγγύης (σικ) στη φορολογική κόλαση;

Πώς μπορείς να δημαγωγείς ασύστολα όταν λες ότι «ζήτησα απ’ τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου να αποκτήσει το ευρωκοινοβούλιο, ως θεσμός, με άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση, ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα», ενώ γνωρίζεις ότι η Ένωση σύρεται απ’ τη Γερμανία σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;

Έρκος οδόντων και φόβο Θεού ή σέβας στους ανθρώπους δεν έχεις όταν λες ότι «δεν θα παραδώσεις ποτέ την ασπίδα των ιδεών μας και των αξιών μας», την ίδια ώρα που εγκαθιστάς γκαουλάιτερ στα υπουργεία; Ταψί είναι αυτή η ασπίδα, για να σιγοτσιτσιρίζουν πάνω της τους Ελληνες οι ανθύπατοι της Τρόικας, οι επίτροποι, οι ελεγκτές και οι κάπο;

Πώς μπορείς να ευτελίζεις με τόση ευκολία τους ποιητές όταν λες ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα» - ποιές μέρες; των μέτρων που έρχονται; της εργασιακής αγριότητας και της πλήρους απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων; Σε ποιους μιλάς; από ποιον πλανήτη; Aιδώ πάντως δεν θα τον λένε. Λυπάμαι, λυπάμαι βαθειά. Για μας και τα παιδιά μας. Και για την άγνοια κινδύνου που σε χαρακτηρίζει! Διότι τώρα μας ζητάς

να σε εμπιστευτούμε για να διαπραγματευθείς το Χρέος! πώς; όπως διαπραγματεύθηκες τις δανειακές συμβάσεις; Για ναρθεις αύριο και να μας πεις πως ούτε για το Χρέος «μπόρεσες να κάνεις αλλοιώς»; Ότι σε εκβίασαν; ότι σε εξαπάτησαν; ότι υπέκυψες, αλλά ότι «κράτησες

την Ελλάδα και τη δημοκρατία στα χέρια σου» και την «σήκωσες ψηλά»; Πόσο ψηλά στο Βάραθρο; και με πόση άβυσσο να ανοίγεται μπροστά της;! Τριακοσίων πενήντα δισεκατομμυρίων για 70 χρόνια ή τετρακοσίων είκοσι δισεκατομμυρίων για 90 χρόνια – πόσο χρέος αξίζει ο λόγος σου;…


--------------------
[πηγή]

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

«Η Χώρα μου και οι άνθρωποί της καταρρέουν»

Παρασκευή, Αυγούστου 07, 2015
«Η Χώρα μου και οι άνθρωποί της καταρρέουν»
Είμαι άφωνος.

Και όχι από χθες ή την προηγούμενη εβδομάδα. Έχω μείνει άφωνος από τις 13 Ιουλίου, όταν ο Ελληνικός αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός συμφώνησε να επιβαρύνει τη χώρα και το λαό της με ένα νέο δάνειο, το τρίτο πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα από το 2010, ταυτόχρονα με το πιο αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας που υπήρξε ποτέ.

Έχω μείνει άφωνος από τότε και, εδώ και περισσότερο από μία εβδομάδα,σκέφτηκα ότι δεν μπορώ πια να γράφω σε blogs. Μου πήρε χρόνο να καταπιώ και να απορροφήσω το σοκ. Αλλά και πάλι. Δεν μπορώ να το χωνέψω.

Δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω πώς μια Αριστερή κυβέρνηση κατέληξε να υπογράψει το χειρότερο πρόγραμμα λιτότητας που υπήρξε ποτέ. Για τον απλούστατο λόγο ότι, αν μια Αριστερή κυβέρνηση υπογράφει τέτοια συμφωνία, τι θα πρέπει να περιμένω από μια Δεξιά ή Νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να κάνει; Επιδρομή στο διαμέρισμά μου, να κλέψουν τα τηγάνια στην κουζίνα μου, την συλλογή από πήλινες γάτες και τα βρακιά μου;

Όταν η Αριστερή κυβέρνηση υπογράφει μια τέτοια συμφωνία, μπορούμε να πούμε ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει τελειώσει. Και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Πρώτα, κατηγορήσαμε τους πιστωτές ότι θέλουν να πατάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία και άλλων, τέτοιου είδους, παραδειγμάτων εντός της Ευρωζώνης. Στη συνέχεια, κατηγορήσαμε και πάλι τους πιστωτές, ειδικά τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, Σόιμπλε, και το σχέδιο του για Grexit: 5 χρόνια με πακέτα διάσωσης, 5 έτη με προσωρινό Grexit, προτού η Ελλάδα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές. Αυτή ήταν η αρχική θέση του Σόιμπλε το 2011. Στη συνέχεια, κατηγορήσαμε τη διαφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας όσον αφορά τους όρους περί“ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους”. Και τέλος, κατηγορήσαμε τον«ερασιτεχνισμό της Ελληνικής κυβέρνησης” που έστειλε στο Eurogroup το οικονομικό επιτελείο της για να εξηγήσει στους πιστωτές της Ελλάδας, σχετικά με το πώς θα πρέπει να αλλάξει η Ευρωζώνη. Για τον Βαρουφάκη και τους συνεργάτες του, τους πήρε δύο μήνες για να καταλάβουν ότι οι πιστωτές δεν έχουν τη διάθεση να ακούσουν κάποιες οικονομικές θεωρίες και επαναστατικά μανιφέστο, αλλά απλώς ήθελαν πίσω τα λεφτά τους.

Όλες μας οι κατηγορίες ήταν σωστές και λάθος ταυτόχρονα, επειδή το παιχνίδι ήταν στημένο εξ’ απαρχής του.

Όταν η Ελληνική ομάδα ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στις προτάσεις της, ήταν πολύ αργά. Ο Σόιμπλε ήταν αποφασισμένος να διώξει την Ελλάδα έξω από το Ευρώ με τις κλωτσιές και επιπλέον να «βοηθήσει» να γεφυρωθεί το χρονικό διάστημα που θα κρατούσε το Grexit με ένα δάνειο ύψους περίπου 50 δις Ευρώ. Ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Ευρώ, με ή χωρίς δραχμή, με ή χωρίς τον Σόιμπλε ή τον ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης των 50- 84 δις Ευρώ και ένα ακόμη πρόγραμμα διάσωσης. Δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα αυτή, για τους ανθρώπους της- τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς.

Πραγματικά δεν με νοιάζει, αν Βαρουφάκης φοράει κακόγουστα πουκάμισα και γιατί ήθελε να «χακάρει» τους ΑΦΜ των φορολογουμένων καθώς κάθονταν με την ομάδα του από εξειδικευμένους χάκερ και παιδικούς του φίλους. Ο Βαρουφάκης δεν είναι των προτιμήσεών μου. Ποτέ δεν ήταν. Καθώς όμως η ζωή μας στην Ελλάδα καταρρέει μέρα με τη μέρα, έχω και να διαβάσω την 2.034η συνέντευξη του Βαρουφάκη εξηγώντας τη θεωρία των παιγνίων του και την ακαδημαϊκή του υπόθεση εργασίας, την ιστορία της μητέρας του και τον πόνο του ξαδέρφου του.

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, δεν δίνω δεκάρα. Ειλικρινά, αγαπητοί μου, ως εδώ και μην παρέκει.

Έχω βαρεθεί να ακούω νομοθέτες της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται για την Πρόεδρο του Κοινοβουλίου και να ισχυρίζονται ότι “η Ζωή Κωνσταντοπούλου βασανίζει τους βουλευτές με την σχολαστικότητά της”.Ειλικρινά δεν δίνω δεκάρα.

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, έχω βαρεθεί να βλέπω βουλευτές που «βασανίζονται» κερδίζοντας € 5,000 και περισσότερα τον μήνα και απολαμβάνουν το αφορολόγητο, ενώ εμείς οι υπόλοιποι κυριολεκτικά αιμορραγούμε: οικονομικά, ψυχολογικά, σωματικά και ηθικά.

Ούτε με νοιάζει αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, αν ο Πρωθυπουργός θέλει πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να εξασφαλίσει μια σαφή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, ώστε να μπορέσει να περάσει τα νομοσχέδια λιτότητας που οδηγούν στο πουθενά.

Κωφεύω στους υπουργούς της κυβέρνησης, τα κομματικά στελέχη και τους νομοθέτες της αντιπολίτευσης που συζητάνε για το αν ο Βαρουφάκης πρέπει να κατηγορηθεί για μεγάλη ή μικρή προδοσία.

Απλά δεν με νοιάζει. Δεν επηρεάζει τη ζωή μου, ούτε καν στο ελάχιστο. Δεν δίνω ούτε ολόκληρη ούτε μισή δεκάρα από αυτήν την λεγόμενη «Ελληνική πολιτική ατζέντα» μετά την 13η Ιουλίου.

Αυτό που με νοιάζει είναι ότι βλέπω τη χώρα μου και τους ανθρώπους της να καταρρέουν. Βλέπω τις ζωές μας στην Ελλάδα να υφίστανται μια άλλη «εσωτερική υποτίμηση», λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα. Όταν η 3η συμφωνία διάσωσης θα έχει επισφραγιστεί μέχρι την 15η ή 20η Αυγούστου, θα είμαι επίσης σε θέση να πω και πάλι πως «Βλέπω τις ζωές μας στην Ελλάδα να υποφέρουν άλλη μια «εσωτερική υποτίμηση» λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με το μήνα, και… χρόνο με το χρόνο”.

Η εσωτερική υποτίμηση κατά 40%, που έχει εδραιωθεί πλέον στην Ελλάδα από το 2010, φθάνει σε μια νέα κορύφωση παρόλο που το 3ο σχέδιο διάσωσης δεν έχει ακόμη καν υπογραφεί. Οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων που επιβλήθηκαν στις 29 Ιουνίου προκειμένου να σώσει τις τράπεζες από το να αδειάσουν, έχουν καταστρέψει τις ζωές πολλών Ελλήνων. Φίλοι μου που έχουν εργαστεί για περισσότερο από δύο δεκαετίες σε ιδιωτικές εταιρείες, εξαναγκάστηκαν σε «υποχρεωτική αργία» μαζί με τις τράπεζες: η δουλειά τους, πλήρους απασχόλησης μετατράπηκε σε 1 ή το πολύ 2 ημέρες εργασίας την εβδομάδα. Αυτό σημαίνει 4 ή 8 ημέρες εργασίας ανά μήνα. Αντίστοιχα, ο μισθός τους καταβυθίστηκε μέχρι το τέλος του Ιουλίου. Πολλοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είδαν τις ώρες εργασίας τους και τους ήδη χαμηλούς μισθούς να μειώνονται. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να τα βγάζουν πέρα χωρίς εισόδημα; Κανείς δεν νοιάζεται και κανείς δεν μιλά για αυτό. Ούτε τα εθνικά ούτε τα διεθνή ΜΜΕ μιλούν για αυτό. Εμείς συζητάμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας για αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες. Ήσυχα. Επειδή ντρεπόμαστε. Και εμείς αναρωτιόμαστε ασταμάτητα.

Άλλοι, μαστίζονται από την μακροχρόνια ανεργία ενώ δεν έχουν καμία προοπτική να βρουν μια θέση εργασίας ή ακόμη και να πάρουν σύνταξη, και έτσι αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να πουλήσουν το σπίτι τους. Αυτό δεν είναι δυνατόν στο πλαίσιο των ελέγχων κεφαλαίων. Το ποσό πώλησης θα παραμείνει στην τράπεζα και μπορεί να πέσει ακόμη και θύμα “κουρέματος καταθέσεων” μέχρι το τέλος του έτους. Μια άλλη φίλη που έχει ανάγκη να πουλήσει το δεύτερο διαμέρισμά της – μια κληρονομιά της – έτσι ώστε να έχει χρήματα για να ζήσει, δεν μπορεί ούτε να το πουλήσει. Πριν από δέκα χρόνια, το διαμέρισμα είχε αξία € 130,000. Τώρα, αν βρει έναν αγοραστή, θα πρέπει να το πουλήσει για 45,000-50,000 Ευρώ. Εκείνη προσπαθεί να το πουλήσει τα τελευταία 1,5 χρόνια. Ούτε ένας αγοραστής δεν εμφανίστηκε.

Με τις νέες αυξήσεις του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), το ποσό που πρέπει να πληρώσουμε για τα εβδομαδιαία βασικά είδη παντοπωλείου, τώρα αυξάνεται επιπλέον 15-20 Ευρώ. “Μόλις 15 Ευρώ;»μπορεί κανείς να ρωτήσει. Ναι. Αυτό είναι ένα τεράστιο ποσό, αν δεν το έχεις ή έχεις παιδιά να θρέψεις και να πληρώσεις λογαριασμούς. Το πενηντάρικο που προορίζεται ψώνια, θα έχει χαθεί ως το τέλος του μήνα. Λογαριασμοί θα παραμείνουν απλήρωτοι και τα επιπλέον χρήματα για ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας, για παράδειγμα, απλά δεν θα υπάρχουν. Είτε θα φας ή θα πεθάνεις.

Στα νοσοκομεία και τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη, η κατάσταση πάει από το χειρότερο προς το τρισχειρότερο. Ελλείψεις γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικού προσωπικού, υλικών. Χρειάζεσαι μια δόση υγρού σιδήρου; Ο μέσος χρόνος αναμονής ανέρχεται σε 3 ημέρες. Το ίδιο και για ειδικές αλοιφές, το ίδιο για το ένα και για το άλλο. Χρειάζεσαι λίγο βαμβάκι; “Ωχ, όχι τόσο πολύ, σας παρακαλώ, ένα μικρό κομμάτι,” η νοσοκόμα σου λέει ευγενικά. Μερικές φορές, τα φάρμακα ή οι αλοιφές δεν έρχονται ποτέ, απλά παίρνεις την συνταγή με το εξιτήριο απ’ το νοσοκομείο.

Στη νυχτερινή βάρδια, μια μόνο νοσοκόμα είναι υπεύθυνη για 40-50 ασθενείς, ακόμα και στο δημόσιο νοσοκομείο που περήφανα αποκαλούν «το μεγαλύτερο στην Ελλάδα, σε όλα τα Βαλκάνια βασικά”. Ούτε αυτή, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατάφεραν να αυξήσουν τις ώρες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι ασθενείς που χρειάζονται φροντίδα την νύχτα πρέπει να προσλάβουν ιδιωτική νοσοκόμα. Χρεώνουν € 8,5 ανά ώρα, € 55 για 6,5 ώρες, και ένα ωραίο πράσινο κατοστάρικο τα Σάββατα. Τα κλαδικά δικαιώματα είναι όπως και πριν από την κρίση. Αυτή είναι η ανταγωνιστικότητα για την οποία μιλάει η Τρόικα; Εργάζονται σε σταθερές βάρδιες και με το ρολόι στο χέρι: 23:00 μ.μ.-5.40 π.μ., για παράδειγμα. Μια φροντίδα 24 ωρών θα σου κοστίσει περισσότερο από € 200 και οι υπερωρίες που χρεώνουν είναι χωρίς απόδειξη.Μια μέρα, ο γιατρός σε στέλνει στο σπίτι, ημι-υγιής – ημι-άρρωστος και εντελώς άφραγκος. Στη συνέχεια, θα πρέπει να συμβουλευτείς έναν άλλο γιατρό και να πάρεις έμπειρους φροντιστές στο σπίτι, όλα πληρωμένα από την τσέπη σου. Ή να πέσεις κάτω και να πεθάνεις.

Ένα ζευγάρι χαμηλοσυνταξιούχων της διπλανής πόρτας, με την σύζυγο να βρίσκεται καθηλωμένη στο κρεβάτι και άρρωστη με άνοια, έχουν περάσει τους τελευταίους 5 μήνες μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία. Η γυναίκα χρειάζεται 24ωρη και όλη την εβδομάδα φροντίδα, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε έναν φροντιστή ή ακόμα καλύτερα έναν οίκο ευγηρίας. Οι τελευταίες αποταμιεύσεις τους είχαν δαπανηθεί σε αποκλειστικές νοσοκόμες όταν η γυναίκα εισήχθη στο νοσοκομείο. Ο άνδρας ήταν σε κατάσταση «σοκ και δέος» όταν άκουσε ότι και οι δύο θα παίρνουν 20 Ευρώ λιγότερο (στις συντάξεις τους), λόγω των αυξήσεων των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης. Ο άνθρωπος ήταν σε ένα τέτοιο σοκ που ξέχασε να πάει να πάρει τις συντάξεις τους την Παρασκευή. Ούτε την Δευτέρα πήγε.

Και μετά διάβασα για το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ), που έχει υπ’ όψιν του απαράδεκτες τουριστικές επιχειρήσεις με ψεύτικες ταμειακές μηχανές σε Μύκονο και Σαντορίνη. Ταμειακές μηχανές που δεν έχουν εγγραφεί στην εφορία. Ο πελάτης παίρνει την απόδειξή του, αλλά ο επιχειρηματίας τσεπώνει τα χρήματα χωρίς να αποδίδει στο κράτος το ΦΠΑ ή φόρους. Το υπουργείο Οικονομικών θορυβήθηκε από αυτό το νέο φαινόμενο της φοροδιαφυγής από τους ανέκαθεν έξυπνους “Έλληνες”. Αλλά “η έλλειψη προσωπικού” εμποδίζει μια επιδρομή σε όλους αυτούς με τις ψεύτικες ταμειακές μηχανές … Η μία από τις ψεύτικες ταμειακές μηχανές βρισκόταν στη Μύκονο, οι δύο στη Σαντορίνη, δηλαδή στα δύο από τα πλουσιότερα νησιά στην Ελλάδα. Επί του πρακτέου: οι ψεύτικες ταμειακές μηχανές βρέθηκαν στις πλουσιότερες περιοχές της καταχρεωμένης χώρας, με τις φτωχοποιημένες οικογένειες και κατεστραμμένη την οικονομία.

Και τότε, έχω αυτό το αναθεματισμένο συναίσθημα ότι ζω σε άλλο πλανήτη, σε ένα μακρινό σύμπαν. Και θέλω να μείνω εκεί για πάντα. Σε μια φούσκα. Μακριά από αυτή την Ελλάδα, όπου ο μισός πληθυσμός της λιμοκτονεί και έχει άμεσα ανάγκη βοήθειας και το άλλο μισό, των «έξυπνων Ελλήνων», που συνεχίζει την εξαπάτηση και φοροδιαφυγή και απολαμβάνειμια πραγματική ζωή με ψεύτικες αποδείξεις και υπέρογκες χρέωση ανά ώρα, μακριά από τις συμφωνίες λιτότητας, τις απαιτήσεις της Τρόικας και τα μισητά μνημόνια, καθώς επωφελούνται από τις ελλείψεις του Δημόσιου τομέα.


Άρθρο του Tyler Durden για το Zero Hedge 

[Κεντρική φωτογραφία του παρόντος: Φωτογραφία του Geert Goiris
Μετάφραση- επιμέλεια κειμένου : Συντακτική ομάδα Ν.]

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.