Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα vromostomos. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα vromostomos. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Ιούδας κρεμάστηκε από μια συκιά Φώτη μου, δεν έγλειφε (και) το ΣΥΡΙΖΑ...

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 14, 2014
Ο Ιούδας κρεμάστηκε από μια συκιά Φώτη μου, δεν έγλειφε (και) το ΣΥΡΙΖΑ...
Αν οι άνθρωποι δεν είχαν φιλοδοξίες, αυτήν τη στιγμή ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να επικοινωνούσα μαζί σας θα ήταν να πήγαινα από σπηλιά σε σπηλιά και να χάραζα μηνύματα στους βράχους τους. Η φιλοδοξία κινητροδοτεί και χάρη σε αυτό το συναίσθημα που διακατέχει ορισμένους ανθρώπους έχω τη δυνατότητα σήμερα να σας γράφω μέσα από έναν ιστότοπο. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι επιλεκτική και πολλές φορές επισκέπτεται ακόμα κι άτομα που μπερδεύουν τη σκιά τους με το μπόι τους. Αυτό συμβαίνει συχνάκις με τους έλληνες πολιτικούς, τους οποίους αν ρωτήσεις τί πιστεύουν για τον εαυτό τους θα σου απαντήσουν πως αποτελούν μια μεταμοντέρνα σύνθεση Μεγαλέξανδρου, Καίσαρα και Ναπολέοντα. Αν, πάλι, κάτσουμε κι αξιολογήσουμε τα "επιτεύγματά" τους, θα δούμε πως αν ζούσαν στη Μακεδονία τού 4ου αιώνα π.Χ., στη Ρώμη τού 1ου αιώνα π.Χ. ή στη Γαλλία τού 19ου αιώνα δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από αξιολύπητοι, γλοιώδεις αυλοκόλακες...

Ιδιαίτερη θέση στην τελευταία κατηγορία κατέχει ο Φ. Κουρέλης, ο οποίος περιμένει τώρα ως αντάλλαγμα για τη συμβολή του στη...διάσωση της πατρίδας να τον εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αποδεικνύεται, ωστόσο, αφελέστερος κι από όσο τον είχα μετρήσει. Είναι δυνατό να πιστεύει ότι οι σαμαροβενιζέλοι έχουν πετάξει το όνομά του στο τραπέζι γιατί τον θέλουν υποψήφιό τους για διάδοχο του προέδρου Παπούλη κι όχι για να αποδομήσουν οποιαδήποτε συνεργασία τής ΜΝΗΜΑΡ με το ΣΥΡΙΖΑ; Ακόμα δεν έχει καταλάβει πως είναι τελειωμένος και για το σύστημα, το οποίο ναι μεν βοήθησε να κρατηθεί στα πόδια του με την κυβερνητική του σύμπραξη αλλά αυτό δεν έχει καμιά πρόθεση να του απονείμει την τιμητική αποστρατεία τού Προέδρου της Δημοκρατίας; Τόσο θολωμένος είναι πια από τη γλύκα τής ψευδεπίγραφης εξουσίας ώστε να έχει πείσει και τον εαυτό του πως μπορεί να γίνει ο "πρώτος πολίτης" τής χώρας;...

Κάποιος πρέπει να σε ξυπνήσει "σύντροφε" Φώτη από το όνειρο που ζεις και να σου υπενθυμίσει τη σκληρή πραγματικότητα. Είσαι πρόεδρος ενός κόμματος το οποίο στις τελευταίες εκλογές πήρε μικρότερο ποσοστό κι από τους Κυνηγούς. Από αυτό το...απόκομμα έχουν ήδη αποχωρήσει οι μισοί, εκείνοι δηλαδή που βλέπουν πως οι δικές τους αστήρικτες από τη λογική φιλοδοξίες δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν πλέον από εσένα. Αυτοί ήταν οι "φίλοι" σου Φώτη μου, ποντίκια που αντικρίζοντας το πλοίο να βυθίζεται το εγκαταλείπουν για να υπηρετήσουν την ελίτ από άλλα μετερίζια. Αν αυτό σου είναι πάντως παρηγοριά, η Ιστορία θα ασχοληθεί μαζί σου. Μην περιμένεις, όμως, να γραφτούν ύμνοι για την "προσωπικότητά" σου.

Αντιθέτως, θα σε θυμόμαστε με την ίδια νοσταλγία με την οποία μνημονεύουμε τον Εφιάλτη, τον Ιούδα ή τους γερμανοτσολιάδες, ως έναν "αριστερό" δηλαδή που την ώρα που ο ελληνικός λαός ζούσε μια οικονομική γενοκτονία εκείνος πρόδωσε την ιδεολογία του κα το δικό του παρελθόν για να συμμαχήσει με τα φερέφωνα της διαπλοκής, τους νεοφιλελεύθερους εθνικιστές και τους σοσιαλδημοκράτες συνοδοιπόρους τους. Και το ότι έφυγες για να κρατήσεις τα προσχήματα και για να παραμείνεις μια δήθεν χρυσή εφεδρεία τού κατεστημένου σε κάνει ακόμα περισσότερο γελοίο Φώτη μου. Τουλάχιστον ο Ιούδας είχε την ελάχιστη αξιοπρέπεια να κρεμαστεί από μια συκιά αντί να γλείφει τον Ιησού για λίγα ψίχουλα συγχώρεσης... 

Του vromostomos

---------------------------
Πηγή:tripioevro

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Το Κόμο από την κωμωδία Αλέξη απέχει ελάχιστα...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 08, 2014
Είναι αλήθεια ότι όσο πιο ευνοϊκό είναι το διεθνές περιβάλλον για την κυβέρνηση της Αριστεράς τόσο ευκολότερο θα γίνει το έργο της στο εσωτερικό. Προφανώς η Ελλάδα δεν μπορεί από μόνη της να βάλει τάξη στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα ή να καταπολεμήσει τις εξωχώριες εταιρίες και είναι δύσκολο να εφαρμόσει πολιτικές δίκαιης αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου όταν οπουδήποτε αλλού εφαρμόζονται μέτρα λιτότητας σε βάρος των μικρομεσαίων. Γι' αυτό καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας και συζητά ακόμα και με το διάβολο σε διεθνή φόρα, όπως αυτό του Κόμο, προκειμένου να αποδαιμονοποιήσει στο εξωτερικό τον εαυτό του και το κόμμα του και να προσπαθήσει να πείσει για την ανάγκη να ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο. Μόνο που αυτό δεν μπορεί να γίνεται την ίδια ημέρα κατά την οποία στην Θεσσαλονίκη εγκαινιάζεται η Διεθνής Εκθεση και πραγματοποιείται πανεργατικό συλλαλητήριο. Κι αυτό γιατί οποιοσδήποτε στρατηλάτης μπορεί να ενημερώσει τον Αλέξη Τσίπρα πως πρώτα θεμελιώνεις την εξουσία σου στην πατρίδα σου και μετά περνάς τα σύνορά της. Οποιος ξεκινά ανάποδα, όπως έκανε για παράδειγμα κι ο ρεζίλης των Παπανδρέου επί πρωθυπουργίας του, στο τέλος καταντά κονφερασιέ σε παγκόσμια συνέδρια αλλά "μετακομίζει" στην πολιτική αφάνεια και στην ιστορική αυτογελοιοποίηση...

Οταν ο πρωθυπουργός υπόσχεται ψίχουλα στην ομιλία του στην Θεσσαλονίκη κι ο αντιπρόεδρός του επικαλείται τον θεό για να βρεθούν οι 180 βουλευτές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να μην οδηγηθούμε σε εκλογές δεν είναι δυνατό ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης να αρκείται σε επικοινωνιακές αντιπαραθέσεις με πρώην ευρωπαίους αξιωματούχους, όπως ο Ζ.Μ. Μπαρόζο, και στα κομπλιμέντα πρώην πρωθυπουργών, όπως ο Ρ. Πρόντι. Θα έπρεπε να βρίσκεται στη συμπρωτεύουσα, να σηκώσει άμεσα το γάντι και να ζητήσει προσφυγή στις κάλπες εδώ και τώρα. Οσο, όμως, αφήνει αποκλειστικώς και μόνο την οικονομική γενοκτονία να κάνει τη δουλειά γι' αυτόν κι εκείνος περιορίζεται σε επισκέψεις σε Λέσχεις Μπίλντερμπεργκ και προσκυνήματα εικονισμάτων στο Αγιο Ορος οι σαμαροβενιζέλοι ανακαλύπτουν το χρόνο για να συλλέξουν τις 180 ψήφους που χρειάζονται για να γαντζωθούν στις καρέκλες τους μέχρι το 2016. Και να είστε βέβαιοι, ειδικώς στην περίπτωση του Β. Βενιζέλου ο οποίος θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με μια σειρά ποινικών υποθέσεων όταν χάσει τα γαλόνια του, πως θα κάνουν τα πάντα, με την οικονομική υποστήριξη φυσικά των νταβατζήδων τους, για να κρατηθούν στις θέσεις τους. Ακόμα και χρηματική εξαγορά βουλευτών ή και κήρυξη πολέμου για να παραταθεί η θητεία τού προέδρου Παπούλη...

Οσο το σύστημα χτυπά λυσσαλέα το ΣΥΡΙΖΑ και τρέμει και μόνο στην πιθανότητα ανόδου του στην εξουσία, τα μαντάτα θα είναι καλά για το λαό. Οταν δω στα δελτία ειδήσεων του MEGA ή του ΑΝΤ1 να έχουν σταματήσει να ταυτίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση με τον βελζεβούλ και θα αρχίσουν να αγιοποιούν τον Αλεξη Τσίπρα, τότε θα ανησυχήσω πραγματικά, μολονότι διατηρώ ήδη πολλές αμφιβολίες για το κατά πόσο αυτή η Αριστερά διαθέτει το πρόγραμμα και τα στελέχη ώστε να μην διαχειριστεί απλώς την καταστροφή αλλά να αλλάξει εντελώς το πολιτικό και οικονομικό μοντέλο σε αυτήν τη χώρα. Γι' αυτό και η κριτική μου στο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τα ίδια κίνητρα με αυτή τού Γ. Πρετεντέρη, για παράδειγμα.

Αν, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να κερδίσει την αυτοδυναμία και να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με ψεκασμένους εθνικιστές και μισαλλόδοξους τύπου Π. Καμμένου ή Ν. Νικολόπουλου ή με τους "μετανοημένους" τού ΠΑΣΟΚ και της ΜΝΗΜΑΡ (έτσι κι αλλιώς δύσκολα τους βλέπω εντός τής επόμενης Βουλής) και τους "ποταμίσιους" του Στ. Θεοδωράκη, που έκαναν τη βρόμικη δουλειά για την ελίτ στις ευρωεκλογές και τώρα φυσιολογικώς ξεφουσκώνουν, οφείλει να βρίσκεται κάθε ημέρα στο δρόμο, να προτείνει λύσεις ανατροπής κι όχι απλώς να λέει "όχι" και, κυρίως, να δρα. Στη Λατινική Αμερική η Αριστερά κέρδισε τις καρδιές των πολιτών όχι μόνο γιατί αντιστεκόταν λεκτικώς στην καταδυνάστευσή τους αλλά γιατί, για παράδειγμα, έχτιζε σχολεία και υποδομές υγείας για τους απόκληρους του καπιταλισμού. Πολύ θα ήθελα να έβλεπα και το ΣΥΡΙΖΑ αντί να σπαταλήσει πάλι χρήματα στις επόμενες εκλογές για αφισοκολλήσεις και τηλεοπτικά σποτ να τα χρησιμοποιήσει για τέτοιου είδους σκοπούς. Αυτή θα είναι και η καλύτερη απόδειξη ότι το εννοεί όταν ισχυρίζεται πως είναι αριστερό κόμμα...

Του vromostomos

--------------------
Πηγή:tripioevro

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

"Η καρδιά μου είναι πιο κοντά στους άγριους άρρωστους με τα φτερά, στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς"...

Τετάρτη, Αυγούστου 13, 2014
Ρόμπιν Γουίλιαμς
Ο "Κύκλος των Χαμένων Ποιητών" σημάδεψε τη δική μου γενιά. Ο χαρακτήρας τού καθηγητή Τζον Κίτινγκ, τον οποίο τόσο συγκινητικά είχε ερμηνεύσει ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, αποτελεί διαχρονικό πρότυπο του ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου, ο οποίος αδυνατεί να ακολουθεί νόρμες και να κοιτά τον κόσμο με τα μάτια των άλλων κι όχι με τα δικά του. Δεν ήταν παρά μια πιο "πολιτισμένη" εκδοχή μιας ακόμα μυθικής κινηματογραφικής φιγούρας, του Ράνταλ Μακ Μέρφι στη "Φωλιά του Κούκου", όπως τον υποδύθηκε ένας άλλος γίγαντας της υποκριτικής, ο Τζακ Νίκολσον. Αν όλοι οι δάσκαλοι κι όλοι οι τρελοί αυτού του κόσμου ήταν όπως ο Τζον Κίτινγκ κι ο Ράνταλ Μακ Μέρφι τα προβλήματά μας θα ήταν πολύ λιγότερα, αφού θα είχαμε κατανοήσει ότι στη ζωή έχουν σημαντικότερη αξία οι ερωτήσεις που της θέτεις κι όχι οι απαντήσεις που της δίνεις. Δυστυχώς, χαρακτήρες όπως οι πρωταγωνιστές τού "Κύκλου των Χαμένων Ποιητών" και της "Φωλιάς του Κούκου" δύσκολα δραπετεύουν από τη μεγάλη οθόνη για να γίνουν "γείτονές" μας στη φαρσοκωμωδία τής καθημερινότητάς μας.

Κι όταν ακόμα τα καταφέρνουν να γίνουν κάτι περισσότερο από ήρωες μυθοπλασίας, εμείς που κλάψαμε μαζί τους για το δράμα που πέρασαν στην τέχνη τους είμαστε οι πρώτοι που θα τους ρίξουμε το ανάθεμα αν αποκτήσουν σάρκα κι οστά στον "πραγματικό" κόσμο. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, αν σας έλεγε το παιδί σας πως ο καθηγητής του ανεβαίνει στα θρανία και ζητά από εκείνο και τους συμμαθητές του να αδράξουν την ημέρα. Θα ζητούσατε την παραδειγματική τιμωρία του από το διευθυντή του. Αναλογιστείτε, επίσης, αν βλέπατε κάποιον να προσπαθεί να σηκώσει ένα λέβητα προκειμένου να το σκάσει για να δει έναν αγώνα ποδοσφαίρου και στο τέλος να σας έλεγε, ηττημένος αλλά όχι απογοητευμένος, "τουλάχιστον προσπάθησα, έτσι δεν είναι"; Θα ήσασταν οι πρώτοι που θα του περνούσατε το ζουρλομανδύα...


"Αγάπησα τους ζωντανούς ανθρώπους, όμως η καρδιά μου ήταν πιο κοντά στους άγριους άρρωστους με τα φτερά, στους μεγάλους απεριόριστους τρελούς", γράφει ο Μίλτος Σαχτούρης, αποτυπώνοντας την αιώνια αγωνία να καλύψουμε το κενό που χωρίζει το τετριμμένο από το σπουδαίο. Και για να το πετύχουμε απλούστατα δεν υπάρχει χρόνος για κατάθλιψη, αυτή την ασθένεια των καλομαθημένων. Οι γονείς και οι παππούδες μας δεν είχαν την πολυτέλεια να κοιμούνται όλη την ημέρα για να καταπολεμούν το άγχος τής επιβίωσης. Επρεπε να παίρνουν μαζί τους την πέτρα στο μεροκάματο και να τη στύβουν για να μπορούν να τα βγάζουν πέρα οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Κι όταν η στενοχώρια τούς βάραινε πολύ τους ώμους μαζεύονταν παρέες σε σπίτια ή καπηλειά και τραγουδούσαν τον πόνο τους, χόρευαν την θλίψη τους, έπιαναν το Χάρο από το γιακά και του ψιθύριζαν "πέρνα μια άλλη ημέρα, σήμερα είσαι πολύ αδύναμος για να με νικήσεις". Μπορεί να μην είχαν ψυχοθεραπευτές, κλινικούς ψυχολόγους, πυρηνικούς φυσικούς στους οποίους να απευθύνονται για να διεκτραγωδούν τους καημούς τους, αλλά είχαν καρδιακούς φίλους που τους συμπαραστέκονταν στις δυσκολίες. Δεν διέθεταν διαδίκτυο για να εντοπίζουν τα συμπτώματα της δυστυχίας τους, ωστόσο έβγαιναν στο μπαλκόνι τους, θωρούσαν τον ήλιο κι αυτό τους ήταν αρκετό για να παίρνουν δύναμη για να συνεχίζουν τον ανήφορο...

Στην πορεία, όμως, περιπλέξαμε την ύπαρξη, ανεβάσαμε στο βάθρο ακατάληπτους ποιητές και λοιδορήσαμε τον καζαντζακικό Ζορμπά. Υποταχθήκαμε στην ηγεμονία πνευματικών ανθρώπων που έδεναν με ναυτικούς κόμπους τις λέξεις για να φαίνονται οι ίδιοι σοφότεροι από τον απλό άνθρωπο, που με ένα ζεϊμπέκικο βγάζει τη γλώσσα στον θάνατο και με ένα ποτήρι κρασί καταπίνει χίλιες στενοχώριες. Φτιάξαμε σοδειά απόφοιτων πανεπιστημίων-εξπέρ στο στρουκτουραλισμό και στο συμπεριφορισμό αλλά ανίδεων όσον αφορά τις προϋποθέσεις που οδηγούν στην ευτυχία. Θεωρητικοποιήσαμε το βίο σε τέτοιο βαθμό που τον ξεζουμίσαμε από τις βιταμίνες του. Φιλοσοφήσαμε τόσο εξαντλητικά την ύπαρξη που στο τέλος της στερήσαμε κάθε νόημα. Αγιοποιήσαμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε για να απορρίψουμε ό,τι μας δίνει χαρά. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν σκέφτονται, που παρασύρονται σαν φύλλα ποταμιού από τη δίνη τής Ιστορίας. Πλήττω, ωστόσο, και στη συντροφιά εκείνων που μπορούν να αναλύουν επί ώρες αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Δεν έχει καμιά σημασία πνευματικοί μου "τιτάνες" ποιός είναι ο γεννήτορας, μου αρκεί τα αβγουλάκια να φτιάχνουν νόστιμη ομελέτα...    

Του vromostomos

-------------------------
Πηγή: vromostomos

(Σήμερα 12/8/14 πέθανε ο -εκπληκτικός για μένα- ηθοποιός, Ρόμπιν Γουίλιαμς, σε ηλικία 63 ετών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται περί αυτοκτονίας.)

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Cry for us Argentina, not for you...

Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2014
Cry for us Argentina, not for you... Του vromostomos
Είναι αρκετοί στην Ελλάδα εκείνοι που βιάζονται να δουν το πτώμα τής Αργεντινής για να πανηγυρίσουν πάνω σε αυτό και να αισθανθούν δικαιωμένοι για το ότι είναι δειλά ανθρωπάκια που δεν τολμούν να πουν ούτε ένα "όχι" στη ζωή τους. Είναι χρήσιμο, επομένως, να υπενθυμίσω στους γερμανοτσολιάδες πως η λατινοαμερικανική χώρα αρνείται αυτήν την στιγμή να πληρώσει ένα ποσό όχι πολύ μεγαλύτερο από 500.000.000 ευρώ σε ορισμένα επενδυτικά funds (έτσι λένε τους καρχαρίες στις ημέρες μας) όχι γιατί δεν τα έχει, αλλά γιατί αν το κάνει θα κινηθούν εναντίον της οι υπόλοιποι πιστωτές της, με τους οποίους είχε έρθει σε συμφωνία το 2005 και το 2010. Η Αργεντινή, εξάλλου, μόνο χαμένη δεν βγήκε αυτήν τη δεκαετία από τη σθεναρή και υπερήφανη στάση που κράτησε απέναντι στα κοράκια των αγορών. Κι αυτό που κέρδισε είναι κάτι παραπάνω από την εθνική της ανεξαρτησία και τη δυνατότητα να ανοικοδομήσει την οικονομία της σε πιο γερά θεμέλια από αυτά που της είχε επιβάλει και ήθελε να διαιωνίσει ο νεοφιλελευθερισμός.

Οι αργεντινοί απολαμβάνουν σήμερα του παγκόσμιου σεβασμού για τη γενναία στάση τους, για το ότι στήριξαν τις κυβερνήσεις τους που τα έβαλαν με τις δικές τους τρόικες και τις νίκησαν. Στο τέλος έτσι κι αλλιώς θα είμαστε όλοι νεκροί. Δεν είναι, όμως, προτιμότερο να μας θυμούνται για την αντίσταση που δείξαμε απέναντι στη φθορά μας από το να διηγούνται οι επόμενες γενιές ιστορίες για τους τρομοκρατημένους νοικοκυραίους, που όχι μόνο δεν τόλμησαν να αντιπαραταχθούν στους βασανιστές τους, αλλά τους έπλεκαν και το εγκώμιο;...

Η Αργεντινή δεν είναι σήμερα κάποιος σοσιαλιστικός παράδεισος. Κι αυτό γιατί δεν τόλμησε ούτε αυτή να προχωρήσει στις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες δεν θα έμεναν στο να πετάξουν στην θάλασσα τους δανειστές και στην υλοποίηση επιδοματικών κοινωνικών πολιτικών, αλλά θα προχωρούσαν στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και στην παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου. Με λίγα λόγια, η Αργεντινή δεν τόλμησε να κάνει το μεγάλο άλμα από τη σοσιαλδημοκρατία στο σοσιαλισμό κι αυτό είναι το μάθημα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία είναι προ των πυλών στην Ελλάδα, ώστε να μην το επαναλάβει. Με τη στήριξη του λαού βεβαίως, γιατί αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, έχει ιστορικό χρέος να μη συμβιβαστεί με μια λογική διαχείρισης της κρίσης, η οποία θα περιοριστεί στο σκίσιμο των μνημονίων. Οι συνθήκες είναι ωριμότερες σήμερα παρά ποτέ άλλοτε τα τελευταία σαράντα χρόνια ώστε να γίνουν αλλαγές προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, που θα αποτελέσουν και πρότυπο για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς κι όχι μόνο...

Προφανώς ο δρόμος θα παραμείνει ανηφορικός για μεγάλο χρονικό διάστημα αφού τα όρνεα, εγχώρια και διεθνή, θα πέσουν για να κατασπαράξουν την Ελλάδα όπως το επιχείρησαν και με τους αργεντινούς. Την τελευταία, πάντως, φορά, που κοίταξα στο χάρτη, διάβασα στη "Wikipedia" κι ενημερώθηκα από τις ειδήσεις υπάρχει ακόμα ένα υπερήφανο κράτος που λέγεται Αργεντινή και το οποίο δεν λυγίζει μπροστά στη βουλιμία των αρπακτικών. Για την Ελλάδα πάλι εδώ κι αιώνες διαβάζω μόνο για μια αποικία, για μια μπανανία, για ένα προτεκτοράτο που κατοικείται από εθελόδουλους, φοβισμένους κι άρα εκ προοιμίου ηττημένους ραγιάδες...

Του vromostomos 

*********************************

Μερικά τουιτς για πληροφόρηση σχετικά με την Αργεντινή:


*********************************



--------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

"Ε, ρε και να ήμουν στη Μύκονο τώρα"...

Τετάρτη, Αυγούστου 06, 2014
Απόδειξη νεόπλουτου στη Μύκονο
Ελάτε, ας είμαστε λίγο ειλικρινείς: δεν σκανδαλιζόμαστε με τα ποσά και τη χλιδή που συνοδεύουν τις αρπαχτές των τραγουδιστών στη Μύκονο, αλλά με το ότι δεν είμαστε κι εμείς παρόντες στο όργιο σπατάλης. Πολλοί ανάμεσά μας θα έκαναν τα πάντα για ένα μικρό έστω τραπεζάκι κάπου στο βάθος τού "πολιτιστικού κέντρου", για να έτρωγαν έστω τα υπολείμματα από τις δαγκάνες κάβουρα και να έπιναν μόνο τον αφρό από τις εκατοντάδες σαμπάνιες που ανοίγει ο κάθε μεγιστάνας, να κάπνιζαν τη στάχτη από τα πούρα του, να χάιδευαν μόνο τα χέρια των μοντέλων που τον συνοδεύουν. Η Μύκονος δεν είναι απλώς η εξαίρεση στον κανόνα μιας χώρας που βιώνει μια οικονομική γενοκτονία. Είναι μια υπενθύμιση ενός ψεύτικου τρόπου ζωής, τον οποίο ναι μεν έχουμε χάσει, αλλά φοβάμαι πως οι περισσότεροι θα έκαναν τα πάντα για να επιστρέψουν σε αυτόν. Για σκεφτείτε το: αν αύριο μεθαύριο σας έταζαν μια υψηλά αμειβόμενη αργομισθία στο Δημόσιο, πού θα "επενδύατε" τα χρήματά σας; Στην ενίσχυση, για παράδειγμα, των αγωνιζόμενων καθαριστριών ή σε ένα πρώτο τραπέζι πίστα για να ραίνετε με γαρύφαλλα γυναίκες με μούσια και παλιμπαιδίζοντες ξεπεσμένους αστέρες;...

Ηταν, κι αποδείχθηκε στην πορεία, σχεδόν αδύνατο η κρίση να μας διδάξει από μόνη της ταξική συνείδηση. Ο καπιταλισμός, δηλαδή η ικανοποίηση των ατομικών συμφερόντων έναντι του συλλογικού, έχει πολύ γερά θεμέλια για να γκρεμιστεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Οσο τα πρότυπα που τίθενται στο πόπολο καθορίζονται από το λάιφσταϊλ, όσο από την οικογένεια, το σχολείο, τα μέσα προπαγάνδας, την πολιτική, τη δικαιοσύνη δεν μαθαίνουμε να συγκροτούμε κοινωνίες αλλά να παλεύουμε μέχρις εσχάτων για την ικανοποίηση των ατομικών μας φιλοδοξιών η Μύκονος, με την προκλητική επίδειξη πλούτου κι οπισθίων, θα αποτελεί τον ορισμό τού επίγειου παράδεισου κι οτιδήποτε άλλο με φτηνό υποκατάστατό του. Οσο τα βαθύτερα συναισθήματα θα καταποντίζονται μπροστά στην απόλαυση των χυδαιότερων ενστίκτων μας τόσο πιο θολωμένα θα συνεχίζουμε την αναζήτηση της ευτυχίας. Οποιος λούμπεν προλετάριος πιστεύει, και είναι πολλοί αυτοί, ότι κοινωνική καταξίωση είναι να τρως τον αστακό σου και την ίδια ώρα να περιλούζεις με σαμπάνια τον αγαπημένο σου αοιδό είνα σχεδόν αδύνατο να αντιληφθεί τί σημαίνει πάλη των τάξεων, κοινωνική δικαιοσύνη, κατάργηση των διακρίσεων, ίσες ευκαιρίες για προκοπή. Πώς να δεις τί κρύβεται στο βυθό όταν σε πνίγουν οι μπουρμπουλήθρες;...

Δεν είναι κακό να διασκεδάζεις μια στο τόσο με την Κοντσίτα, την Αννα Βίσση, τον Αντώνη Ρέμο ή τον Χούλιο Ιγκλέσιας. Δεν έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που κυκλοφορούν πάντοτε με ένα σοβαροφανές προσωπείο κι αδυνατούν να αντιληφθούν πως έχει και το καλτ τις χάρες του. Αλίμονο, όμως, αν ανάγουμε το δευτερότριτο σε εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν. Χίλιες φορές να χορεύουμε στους δρόμους ξανά και ξανά το ζορμπακικό συρτάκι από το να πιστεύουν οι ξένοι ότι στην Ελλάδα το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να χορεύουν και να τραγουδούν με άσματα που περιφρονούν την ιδέα τής μουσικής. Ακόμα και η ίδια η Μύκονος είναι πιο όμορφη από την εικόνα που έχει διαλέξει η ίδια να δείχνει στον πλανήτη. Κι όμως, επιμένουμε να λειτουργούμε σα να μην είμαστε ικανοί για τίποτα άλλο από το να γινόμαστε οι γελωτοποιοί σερβιτόροι τής Ευρώπης, εκφωνητές των "ώπα" και των "άλα", ρέπλικες ευδαιμονίας σε έναν τόπο τον οποίο θερίζει η αδικία, την οποία εμείς οι ίδιοι σπονσοράρουμε ως ιδανικό. Η Μύκονος δεν είναι τίποτα άλλο από την οφθαλμαπάτη που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε για να αντέξουμε την έρημο στην οποία, πάλι εμείς οι ίδιοι, υποβιβάσαμε τη ζωή μας...

Του vromostomos
--------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Αν οι απεργοσπάστες έχουν δικαίωμα στην εργασία, οι υπόλοιποι έχουμε υποχρέωση να τους φτύνουμε...

Πέμπτη, Ιουλίου 31, 2014
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ντροπή να σε αποκαλούσαν, πόσω μάλλον να ήσουν, απεργοσπάστης. Ηταν προτιμότερο να σε έλεγαν δολοφόνο, βιαστή ή παιδόφιλο παρά να κουβαλούσες τη ρετσινιά τού ανθρώπου που, είτε από φόβο είτε από δουλοπρέπεια είτε κι από τα δύο μαζί, πήγαινε κόντρα στην πλειονότητα των υπόλοιπων συναδέλφων του που αγωνίζονταν δυναμικώς για ένα δικαιότερο αύριο. Ησουν δακτυλοδεικτούμενος ως ο τσάτσος τής εργοδοσίας, ο Εφιάλτης των λαϊκών αγώνων, ο ταξικός Ιούδας. Οι καιροί, όμως, πέρασαν, έγιναν πιο "politically correct". Σήμερα τους ρουφιάνους, τους γερμανοτσολιάδες, τους εθελόδουλους, τους ραγιάδες, τους σοβαροφανείς και τους υποτακτικούς δεν τους φωνάζουν με το όνομά τους. Αντιθέτως, τους λένε συνετούς, σοβαρούς λογικούς, φρόνιμους, ρεαλιστές ή συγκροτημένους...

Τώρα υμνούν τους κατουρλήδες απεργοσπάστες, το σύστημα τους αποθεώνει για την απόφασή τους να πηγαίνουν κανονικά στην εργασία τους σα να μην έχει συμβεί τίποτα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τα μιντιακά παπαγαλάκια τής ελίτ υπερπροβάλλουν το δικαίωμά τους να μην αντιδρούν στη σκλαβιά. Και καλά, να καταλάβω εκείνους που χάρη στα κατεβασμένα βρακιά τους έχουν εξασφαλίσει έναν καλό μισθό, μπόνους και λοιπές ανέσεις από τους διώκτες των συναδέλφων τους. Εκείνους, όμως, που ενώ γλείφουν μετά μανίας κατουρημένες ποδιές δεν έχουν γλιτώσει από την οικονομική γενοκτονία και τον εργασιακό μεσαίωνα πώς να τους δικαιολογήσω; Πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι όταν επιτρέπεις να γίνεσαι και κερατάς και δαρμένος;...

Εχουν το δικαίωμα οι εμποροϋπάλληλοι να υποκύπτουν στους εκβιασμούς των ιδιοκτητών των πολυκαταστημάτων και να εργάζονται τις Κυριακές; Το έχουν. Είναι πολύ ιερότερο, ωστόσο, το δικαίωμα των υπόλοιπων εμποροϋπαλλήλων να μην επιτρέψουν την ασυδοσία που νομιμοποίησε η κυβέρνηση και την οποία μοστράρει σα σοβαρή μεταρρύθμιση. Αν είχατε την πληροφορία ότι ο Εφιάλτης θα πρόδιδε τον Λεωνίδα, θα τον αφήνατε να το κάνει, σεβόμενοι την ελεύθερη βούλησή του; Αν μαθαίνατε ότι ο Ιούδας θα πρόδιδε τον Ιησού, θα του επιτρέπατε να τον φιλήσει στο μάγουλο, υποκύπτοντας στην ατομική επιλογή του; Γιατί, επομένως, η εργατική τάξη να σηκώνει τα χέρια ψηλά στους δυνάστες της και στους κάθε λογής τζημερικούς αυλικούς της, βροντοφωνάζοντας "σφάξε με αγά μου να αγιάσω", και να μην τα χρησιμοποιεί για να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται; Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου κλέβει τη ζωή, πόσω μάλλον να χρησιμοποιεί επιχειρήματα δημοκρατικότητας κι ατομικών ελευθεριών την ίδια ώρα που έχει ποδοπατήσει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης. Εκείνοι που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων σε βάρος των πολλών θα έπρεπε να τους απαγορεύεται ακόμα και να μιλούν για δημοκρατία...

Χθες βράδυ οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών κιαι η γεμάτη πλατεία Συντάγματος έστειλαν ένα καθαρότατο μήνυμα προς όσους καθαγιάζουν την αδικία και δαιμονοποιούν τους λαϊκούς αγώνες: "Δεν θα υποχωρήσουμε, αν δεν δικαιωθούμε", διατράνωσαν οι γυναίκες τού μόχθου για να τις ακούσει κι ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος εκείνη την ώρα ίσως να διαλογιζόταν στο γραφείο του για το πώς θα είναι καλύτερος υπηρέτης τού συστήματος ακούγοντας Σοπέν και Μπαχ κι όχι τη Χαρούλα Αλεξίου, η οποία μάλλον είναι πολύ "λαϊκιά" για τα γούστα του. Η νομιμότητα που θεσπίζεται από μια κλειστή κάστα ανθρώπων, που αποφασίζουν και διατάζουν με βάση την εξυπηρέτηση των πολύ στενών δικών τους συμφερόντων, δεν μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας για όποιον θέλει να πολεμά κατά των ανισοτήτων. Αν αύριο μεθαύριο η ελίτ απαγορεύσει εντελώς τις απεργίες (για να μην ξεφτιλίζονται κάθε τρεις και λίγο οι δικαστικοί να τις χαρακτηρίζουν παράνομες και καταχρηστικές), αν ψηφίσει νομοσχέδιο με το οποίο θα επιτρέπεται στους εργοδότες να παρέχουν μόνο ένα πιάτο φαΐ στους εργαζόμενούς τους και τίποτα παραπάνω, αν επιβάλει να μαστιγώνονται στην πλατεία Συντάγματος οι "αντιπαραγωγικοί" υπάλληλοι, εμείς τί θα κάνουμε; Θα μείνουμε άπραγοι από σεβασμό στη "δημοκρατικώς εκλεγμένη" κυβέρνησή μας; Θα υπερασπιστούμε την κοινοβουλευτική ολιγαρχία ακόμα κι όταν αυτή θα έχει εγκαταλείψει, ως μη απαραίτητα πλέον, ακόμα και τα προσχήματα; Οχι βεβαίως. Η διαχρονική απάντηση της εργατικής τάξης οφείλει να είναι πως νόμος είναι το δίκιο της και τίποτα άλλο. Κι όσο αυτό δεν συμβαίνει, έχει την υποχρέωση, κι όχι απλώς το δικαίωμα, να αντιμάχεται την αδικία με κάθε μέσο, είτε είναι επιτρεπτό από τους πρετεντέρηδες είτε όχι. Και φυσικά να φτύνει κατάμουτρα τους απεργοσπάστες όπου τους πετυχαίνει κι όχι φυσικά να τους στήνει αγάλματα ευπρέπειας...

vromostomos
-------------------------------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Οταν η δουλεία είναι το πρότυπο είμαστε υποχρεωμένοι να αντιγράψουμε τον Σπάρτακο...

Κυριακή, Ιουλίου 27, 2014
Την τελευταία εβδομάδα μπόρεσε να βρει μια χαραμάδα δημοσιότητας ο εργασιακός μεσαίωνας σε COSCO, Coca Cola, Wind, Vodafone, Πλαίσιο και ίσως και σε άλλες εταιρείες που τώρα μου διαφεύγουν και οι οποίες από την κυβέρνηση και τα μιντιακά παπαγαλάκια της θεωρούνται πρότυπα του θεωρήματος του "success story" και της "εταιρικής κοινωνικής ευθύνης". Αυτά τα παραδείγματα δεν χρησιμοποιούν, άλλωστε, οι σαμαροβενιζέλοι όταν θέλουν να μας μιλήσουν για τα οφέλη τού νεοφιλελευθερισμού, της ελεύθερης αγοράς και του μηδενικού κράτους; Στους ντόπιους και ξένους μεγαλοεπιχειρηματίες δεν ορκίζονται πίστη και προσδοκούν από αυτούς επενδύσεις δίχως φορολόγηση και με εργασιακή "ελαστικότητα" προκειμένου να μας πείσουν για τα προτερήματα του καπιταλισμού έναντι του σοσιαλισμού, τον οποίο βεβαίως ταυτίζουν με το κακέκτυπο του σοβιετικού μοντέλου ώστε να τον απαξιώνουν; Και να που έρχονται τώρα οι αποκαλύψεις, οι οποίες βεβαίως ήταν γνωστές στους παροικούντες τους επιχειρηματικούς γίγαντες κι όχι μόνο, γύρω από τις πρακτικές αυτών των εταιρειών για να ξεμπροστιάσουν την πραγματικότητα πίσω από τα βραβεία που μοιράζουν ο ένας στον άλλο οι εκπρόσωποι της ελίτ για να κρύβουν το πραγματικό, κακάσχημο πρόσωπο ενός συστήματος το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων έναντι των πολλών... 

Βεβαίως δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε τίποτα από όλα αυτά στα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής. Θα σας πουν τα πάντα για τις περούκες τού Ν. Μαζιώτη, για το ότι η γη έτρεμε την ώρα που η Ολ. Τρέμη αποχωρούσε από το "MEGA", για τις μεταγραφές-δώρα που κάνει ο Β. Μαρινάκης στην Θρυλάρα. Δεν θα μάθετε, όμως, ποτέ από αυτούς πως στη γαλέρα τής COSCO αποκαλούν τους εργαζόμενους "αναλώσιμα σκουπίδια", πως η Coca Cola διαφημίζει πως μένει στην Ελλάδα ενώ έχει κλείσει το εργοστάσιό της, πως στο Πλαίσιο χρονομετρούν ακόμα και την ώρα που περνά ένας εργαζόμενος στην τουαλέτα και δεν είναι όσο "πρέπει" παραγωγικός, πως στο "MEGA" και σε άλλα μίντια μας προπαγανδίζουν πως μαζί τα φάγαμε την ώρα που οι τράπεζες τους "κουρεύουν" και τους χορηγούν νέα παχυλά δάνεια που εσείς όχι μόνο δεν ονειρεύεστε πως θα σας "κουρέψουν" αλλά δεν σας τα έδωσαν ποτέ για λόγους "εξυγίανσής" τους, ή πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ερευνάται για σύσταση εγκληματικής συμμορίας, ένα βαρύτατο ποινικό αδίκημα.

Σας παραμυθιάζουν, επίσης, πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα και πως θα σας δώσουν κοινωνικά μερίσματα, οικογενειακά επιδόματα κι ελάχιστα εγγυημένα εισοδήματα όταν σας ανάγκασαν να ζείτε με φιλοδωρήματα γιατί σας στέρησαν τους μισθούς και τις συντάξεις σας, τις οποίες σκοπεύουν να περικόψουν κι άλλο προς τέρψη των εργοδοτών για τους οποίους επιστρέφουν το εργασιακό δίκαιο στην προ Σικάγου εποχή και στους οποίους μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές που σε εσάς είτε αυξάνουν είτε κατάσχουν ό,τι έχετε ή δεν έχετε για να τις εισπράξουν. Σας κοροϊδεύουν πως όλα αυτά είναι απαραίτητα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όταν με τους επενδυτικούς τους νόμους επιχορηγούν με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τους Κοπελούζους και τους Μυτιληναίους για να "προσφέρουν" τρείς ή τέσσερις "ολόκληρες" θέσεις εργασίας. Μας κάνουν σκλάβους κι έχουν την απαίτηση να τους θεωρούμε και σωτήρες, να τους σφίγγουμε το χέρι από ευγνωμοσύνη και να καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που θα έρθει η Αριστερά στην εξουσία για να καταστρέψει αυτόν τον "παράδεισο" που έχουν πλάσει για εμάς που τόσο "αγαπούν"...

Οταν το πρότυπο είναι η δουλεία, έχουμε όλοι μας υποχρέωση να αντιγράψουμε τον Σπάρτακο. Κι αν ακόμα δεν έχουμε το κουράγιο να αντιδράσουμε, τουλάχιστον ας πάψουμε να γινόμαστε οι χειροκροτητές των σφαγέων μας, το οποίο κάνει την ταπείνωσή μας ακόμα πιο εξευτελιστική. Η φοβική νοοτροπία τού "δεν αλλάζω τίποτα γιατί το καινούριο μπορεί να είναι χειρότερο" δεν ταιριάζει σε νοήμονα όντα, όπως άλλωστε και η επίκληση της συνωμοσιολογίας για να βγάζουμε τη δική μας ουρά έξω από την αποόδοση ευθυνών για την καταστροφή. Κανένας δεν μας κάνει χάρη που μας έχει στη δούλεψή του για πενταροδεκάρες. Αντιθέτως, εμείς του κάνουμε κι όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο καλύτερα για όλους μας. Δεν χρειαζόμαστε τις επενδύσεις κάποιων κροίσων για να επανεκκινήσει η οικονομία, αλλά τη δίκαιη αναδιανομή τού ήδη παραγόμενου πλούτου σε αυτήν τη χώρα.

Ναι, εκείνος που έχει μια επιχειρηματική ιδέα και παίρνει το ρίσκο να την εξελίξει δεν είναι δυνατό να αμείβεται το ίδιο με τον θυρωρό τού κτιρίου όπου εδρεύει η εταιρεία του. Ωστόσο, αν δεν υπήρχαν οι θυρωροί, οι κλητήρες, οι καθαρίστριες και οι υπόλοιποι υπάλληλοί του δεν θα μπορούσε να περάσει ποτέ στο στάδιο της υλοποίησης της έμπνευσής του. Κι όταν μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία η επιχειρηματικότητα είναι κατ' εξοχήν κρατικοδίαιτη, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω τα χρήματα των επιχειρηματικών τζακιών, τα οποία στην ουσία έχουν αντληθεί από το δημόσιο ταμείο, να επιστρέψουν στο λαό. Για όλα αυτά δεν απαιτείται να περικοπούν άλλες κρατικές δαπάνες, πολιτική βούληση χρειάζεται. Αυτή που δεν έχουν οι σαμαροβενιζέλοι και είναι ιστορικώς υποχρεωμένη να δείξει σε λίγους μήνες πως διαθέτει η Αριστερά για να μην καταντήσει η διακυβέρνησή της μόνο μια παρένθεση στο νεοφιλελεύθερο-νεοφασιστικό Αρμαγεδδώνα... 

Του vromostomos

-----------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Να γιατί "σέβομαι" περισσότερο τους νεοφιλελεύθερους και τους φασίστες από τους κεντροαριστερούς!

Κυριακή, Ιουλίου 27, 2014
Κερουακ
Με φαντάζομαι να στέκομαι δίπλα σε έναν σοσιαλδημοκράτη, κεντροαριστερό ή όπως αλλιώς αποκαλούν τέλος πάντων στις ημέρες μας τους ανθρώπους με ασαφή ιδεολογία και πολύ διασαφηνισμένα συμφέροντα, και να κοιτάζουμε ένα γυμνό βασιλιά. Η αυθόρμητη αντίδρασή μου θα ήταν να πω πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οχι, όμως, και για έναν κεντροαριστερό. Αυτός θα μου έλεγε: "μη γίνεσαι απόλυτος, κοίτα πώς τα μακριά του μαλλιά καλύπτουν μεγάλο μέρος τής ωμοπλάτης του, πώς ο ήλιος σκιάζει τα απόκρυφα σημεία του, πώς το χορτάρι καλύπτει τις πατούσες του". Θα μου τα έλεγε όλα αυτά ακόμα κι αν ο βασιλιάς ήταν κοντοκουρεμένος, το σκοτάδι είχε απλωθεί παντού κι αν βρισκόμασταν στην έρημο. Κι αυτό γιατί ένας κεντροαριστερός είναι αδύνατο να δεχθεί πως το πρόβλημα βρίσκεται στο σύστημα κι όχι στα μάτια τα οποία το αντικρίζουν. Για εκείνον ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός ή, κάνοντας μια παραχώρηση, θα είχαμε τη δυνατότητα να τον ντύσουμε με ένα αξιοπρεπές συνολάκι και θα μπορούσε με αυτό να μας κυβερνά στον αιώνα τον άπαντα. Κι ας παρέμενε, στην ουσία, γυμνός...

Είμαι αλλεργικός στους ανθρώπους που δεν παίρνουν θέση για ζητήματα που, αν μη τί άλλο, αφορούν τη ζωή τους, αν όχι τη συνείδησή τους. Δεν είσαι ψύχραιμος, νηφάλιος, σοβαρός, συμβιβαστικός, καλόβολος, μετριοπαθής όταν μπροστά σου αντικρίζεις την άβυσσο κι αντί έστω να προειδοποιήσεις, αν όχι να στρέψεις τους συνοδοιπόρους σου σε άλλη κατεύθυνση, μένεις σιωπηλός κι αφήνεις το νόμο τής βαρύτητας να κάνει τη δουλειά. Δεν είσαι ηγέτης αν προσπαθείς να τα έχεις καλά με όλους, να μη δημιουργείς αντιπαλότητες και να επιλέγεις να συνδιαλλάγεσαι με τη φαυλότητα αντί να προσηλώνεσαι στο στόχο που εξαρχής είχες βάλει. Δεν αξίζεις μία αν αυτολογοκρίνεσαι για να γίνεσαι αρεστός στη μάζα ή για να μην ενοχλείς τους νταβατζήδες σου, αν καλύπτεις την ιδεολογική σου ένδεια με κοινότοπες δοκησισοφίες, αν δεν αναλαμβάνεις το ρίσκο να ακολουθείς τη διαδρομή που διάλεξες εσύ και δεν σου υπόδειξαν οι άλλοι πως είναι η καλύτερη για σένα.

Δεν είναι, δυνατό, για παράδειγμα, να είσαι δήμαρχος Αθηναίων, όπως ο Γ. Καμίνης, κι όχι μόνο να μην εκδίδεις ψήφισμα καταδίκης των δολοφονιών παιδιών στη Γάζα, αλλά να ισχυρίζεσαι κιόλας πως αυτό το θέμα είναι ασήμαντο. Προφανώς ένα ψήφισμα του δήμου Αθηναίων δεν θα σταματούσε από μόνο του τη γενοκτονία που συνεχίζεται στην Παλαιστίνη. Μόνο οι κεντροαριστεροί, ωστόσο, μπορούν να σκέφτονται τόσο μπακαλίστικα και να στέκονται σιωπηλοί ενώπιον του ολέθρου. Φίλοι μου, όταν βρισκόμαστε μπροστά στο τέρας έχουμε δύο επιλογές, ή να το σκοτώσουμε ή να συμπαραταχθούμε μαζί του. Οποιος, απλώς, του γυρίζει την πλάτη είναι καταδικασμένος να φαγωθεί με τον πιο αναξιοπρεπή τρόπο...

Η σοσιαλδημοκρατία δεν πλάστηκε για να ανατρέψει το σύστημα, αλλά για να συνδράμει στη διαιώνισή του. Προφανώς το κοινωνικό κράτος και οι επιδοματικές πολιτικές είναι προτιμότερες από τον εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο έχουμε περιέλθει. Δεν είναι, όμως, η λύση. Ποτέ δεν ήταν. Ο Οδυσσέας πρέπει να φτάσει από την Τροία στην Ιθάκη, όχι να αισθάνεται ικανοποιημένος αν ελλιμενιστεί στον Πειραιά. Η κοινωνική δικαιοσύνη δεν επιτυγχάνεται με τη φιλανθρωπία και με τη μοιρασιά από τα αποφάγια τής ελίτ, αλλά με τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και με την παροχή ίσων ευκαιριών για την παραγωγή νέου. Γι' αυτό και τρέφω, τρόπον τινά, περισσότερο σεβασμό στους νεοφιλελεύθερους ή στους φασίστες από τους κεντροαριστερούς. Οι νεοφιλελεύθεροι ναι μεν κι εκείνοι επιχειρούν να ωραιοποιούν το νόμο τής ζούγκλας, αλλά τουλάχιστον κηρύσσουν ανοιχτά το μίσος τους για το λαουτζικο και τη λατρεία τους για τα λιοντάρια και τις τίγρεις.

Την ίδια απέχθεια για το διαφορετικό και με δίχως αναστολές διαλαλούν και οι φασίστες. Τουλάχιστον δεν προσπαθούν να μας πουν πως είναι κι εν μέρει αριστεροί, πως και οι μαύροι ή οι τούρκοι είναι άνθρωποι και πως οι ίδιοι δεν είναι εθνικιστές, όπως κάνουν οι σοσιαλδημοκράτες από τη δική τους θεώρηση των πραγμάτων, οι οποίοι τσιμπολογούν ιδέες, τις βάζουν στο μπλέντερ κι αφού με αυτόν τον τρόπο έχουν χάσει όλες τις θρεπτικές τους ουσίες μάς τις δίνουν για να τις καταπιούμε αμάσητες, προσθέτοντας άφθονα συντηρητικά για να μας φαίνονται εύγευστες. Η πολιτική απαιτεί να κάνεις την ύψιστη των επιλογών: θα αγωνιστείς για τα συμφέροντα των πολλών ή των λιγών; Οποιος προσπαθεί να ισορροπήσει στο ενδιάμεσο είτε δεν έχει αντιληφθεί τον ταξικό πόλεμο που μαίνεται γύρω του είτε μάχεται με τους λακεδαιμόνιους και τους θεσπιείς με την ίδια αυταπάρνηση που επέδειξε ο Εφιάλτης στις Θερμοπυλες...

Του vromostomos
---------------------
Πηγή:tripioevro.blogspot.gr

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.