Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Μέλι και κανέλα: o «φόβος» και «τρόμος» των φαρμακοβιομηχανιών

Τετάρτη, Νοεμβρίου 28, 2012
Μέλι κανέλα
Το μέλι παράγεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Είναι το μόνο τρόφιμο στον πλανήτη που δεν θα χαλάσει ή θα σαπίσει ποτέ. Μόνο θα ζαχαρώσει. Το μέλι στη πραγματικότητα θα είναι για πάντα μέλι.

Ωστόσο, όταν το αφήσετε σε ένα ψυχρό, σκοτεινό μέρος για πολύ καιρό θα στερεοποιηθεί. Όταν συμβεί αυτό απλά χαλαρώνουμε το καπάκι από το βάζο που το έχουμε και βάζουμε το δοχείο με το μέλι σε ζεστό νερό, όχι όμως βραστό. Σβήνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε να υγροποιηθεί. Στη συνέχεια είναι τόσο καλό όσο ήταν και στην αρχή.

Συμβουλή

Ποτέ να μην βράσετε το μέλι ή να το βάλετε σε φούρνο μικροκυμάτων γιατί έτσι θα σκοτωθούν τα ένζυμά του.

Η αλήθεια για το μέλι με κανέλα

Είναι σίγουρο ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν θα ήθελαν οι παρακάτω πληροφορίες να κάνουν τον γύρο του κόσμου. Έχει διαπιστωθεί ότι ένα μίγμα του μελιού και κανέλας θεραπεύει τις περισσότερες ασθένειες. Οι επιστήμονες σήμερα δέχονται επίσης, το μέλι ως «RamBan» (πολύ αποτελεσματικό) φάρμακο για όλα τα είδη ασθενειών. Το μέλι μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς παρενέργειες σε κάθε είδους ασθένειες.

Αν και το μέλι είναι γλυκό, εάν ληφθεί στη σωστή δοσολογία ως φάρμακο, αυτό δεν βλάπτει ακόμα και τους διαβητικούς ασθενείς. Το World News, ένα περιοδικό στον Καναδά, στην έκδοσή του με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1995, έχει δώσει τον ακόλουθο κατάλογο των ασθενειών που μπορεί να θεραπευτούν με μέλι και κανέλα, όπως έχει ερευνηθεί από δυτικούς επιστήμονες:

Καρδιοπάθεια
Κάντε μια πάστα από μέλι και κανέλα σε σκόνη, απλώστε την πάνω στο ψωμί, αντί για μαρμελάδα και να την τρώτε τακτικά για το πρόγευμα. Μειώνει τη χοληστερόλη στις αρτηρίες και σώζει από καρδιακή προσβολή. Επίσης όσοι είχαν ήδη μια καρδιακή προσβολή, αν κάνουν αυτή τη διαδικασία καθημερινά, θα τους βοηθήσει να μην ξαναπάθουν. Η τακτική χρήση της πιο πάνω διαδικασίας βοηθά στη σωστή λειτουργία της αναπνοής και δυναμώνει τους παλμούς της καρδιάς. Όσο μεγαλώνουμε, οι αρτηρίες και οι φλέβες χάνουν την ευελιξία τους και φράζουν. Το μέλι και η κανέλα αναζωογονούν τις αρτηρίες και τις φλέβες.

Αρθρίτιδα
Ασθενείς με αρθρίτιδα, μπορούν να λαμβάνουν καθημερινά, πρωί και βράδυ, ένα φλιτζάνι ζεστό νερό με δύο κουταλιές μέλι και ένα μικρό κουταλάκι του γλυκού σκόνη κανέλας. Εάν λαμβάνεται τακτικά, ακόμη και οι χρόνιες αρθρίτιδες μπορεί να θεραπευτούν. Σε μια πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, διαπιστώθηκε ότι όταν οι γιατροί φρόντιζαν τους ασθενείς τους με ένα μείγμα από μια κουταλιά της σούπας μέλι και μισό κουταλάκι του γλυκού κανέλα σε σκόνη πριν από το πρωινό, διαπίστωσαν ότι μέσα σε μια εβδομάδα, από τα 200 άτομα που είχαν υποστεί την φροντίδα, σχεδόν 73 ασθενείς είχαν εντελώς απαλλαγεί από τον πόνο και μέσα σε ένα μήνα, κυρίως όλοι οι ασθενείς που δεν μπορούσαν να περπατήσουν ή να μετακινηθούν, εξαιτίας της αρθρίτιδας, άρχισαν να περπατάνε χωρίς πόνο.

Κυστίτιδα
Πάρτε δύο κουταλιές της σούπας σκόνη κανέλας και ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό και πιείτε το. Καταστρέφει τα μικρόβια στην ουροδόχο κύστη.

Πονόδοντος
Κάντε μια πάστα από ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα σε σκόνη και πέντε κουταλάκια του γλυκού μέλι και απλώστε την στο δόντι που σας πονάει. Μπορείτε να το απλώνετε τρεις φορές την ημέρα μέχρι το δόντι σταματήσει να σας πονά.

Χοληστερόλη
Δύο κουταλιές της σούπας μέλι και τρία κουταλάκια του γλυκού κανέλα σε σκόνη, αναμιγμένα σε 456 γραμμάρια νερού τσαγιού, που χορηγείται σε έναν ασθενή χοληστερόλης, έδειξε ότι μειώνει το επίπεδο της χοληστερόλης στο αίμα κατά 10% μέσα σε δύο ώρες. Όπως αναφέρεται και στους ασθενείς αρθρίτιδας, εάν λαμβάνεται τρεις φορές την ημέρα, κάθε χρόνια χοληστερόλη θεραπεύεται. Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο εν λόγω περιοδικό, το αγνό μέλι όταν λαμβάνεται με φαγητό ανακουφίζει από την χοληστερόλη.

Κρυολόγημα
Αυτοί που πάσχουν από κοινά ή σοβαρά κρυολογήματα πρέπει να λαμβάνουν μια κουταλιά της σούπας χλιαρό μέλι με 1/4 κουτάλι κανέλα σε σκόνη καθημερινά, για τρεις ημέρες. Η διαδικασία αυτή θα θεραπεύσει περισσότερο τον χρόνιο βήχα, το κρυολόγημα και θα καθαρίσει τα ιγμόρεια.

Διαταραχές στομάχου
Όταν το μέλι λαμβάνεται με σκόνη κανέλας θεραπεύει τον πόνο στο στομάχι και επίσης καθαρίζει τα έλκη του στομάχου από τη ρίζα.

Αέρια στομάχου (φουσκώματα)
Σύμφωνα με τις μελέτες που έγιναν στην Ινδία και την Ιαπωνία, έδειξαν ότι αν το μέλι λαμβάνεται με κανέλα σε σκόνη το στομάχι απαλλάσσεται
από τα αέρια.

Ανοσοποιητικό σύστημα
Καθημερινή χρήση του μελιού και σκόνης κανέλας δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει τον οργανισμό από βακτήρια και ιούς. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το μέλι έχει διάφορες βιταμίνες και σίδηρο σε μεγάλες ποσότητες. Η συνεχής χρήση του μελιού δυναμώνει τα λευκά αιμοσφαίρια του αίματος για την καταπολέμηση των βακτηριδίων και των ιών.

Δυσπεψία
Κανέλα σε σκόνη αναμιγμένη με δύο κουταλιές της σούπας μέλι όταν ληφθεί πριν το φαγητό ανακουφίζει και χωνεύεται το βαρύ γεύμα.

Γρίπη
Ένας επιστήμονας στην Ισπανία απόδειξε ότι το μέλι περιέχει ένα φυσικό συστατικό το οποίο σκοτώνει τα μικρόβια γρίπης και σώζει τον ασθενή από γρίπη.

Μακροβιότητα
Τσάι από μέλι και λίγη κανέλα σε σκόνη, όταν λαμβάνεται τακτικά, συλλαμβάνει τη φθορά του γήρατος. Πάρτε τέσσερις κουταλιές μέλι, ένα κουτάλι σκόνη κανέλας και τρία φλιτζάνια νερό και βράστε τα. Πίνετε 1/4 φλιτζανιού, τρεις με τέσσερις φορές την ημέρα..

Ακμή
Τρεις κουταλιές της σούπας μέλι και ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα σε σκόνη πάστα. Εφαρμόστε αυτήν την πάστα για τα σπυράκια πριν από τον ύπνο και να πλένουν το επόμενο πρωί με χλιαρό νερό. Εάν γίνεται καθημερινά για δύο εβδομάδες, αφαιρεί τα σπυράκια από τη ρίζα.

Παθήσεις του δέρματος
Εφαρμόστε μέλι και κανέλα σε σκόνη σε ίσα μέρη στις περιοχές που χρήζουν θεραπείας. Έκζεμα, λειχίνες και σε όλους τους τύπους των λοιμώξεων του δέρματος.

Αδυνάτισμα
Καθημερινά το πρωί, μισή ώρα πριν από το πρωινό με άδειο στομάχι και το βράδυ, πριν τον ύπνο, να πιείτε μέλι και κανέλα σε σκόνη βρασμένα σε ένα φλιτζάνι νερό. Εάν λαμβάνεται τακτικά, μειώνει το βάρος ακόμη και στο πιο παχύσαρκο άτομο. Επίσης, πίνοντας αυτό το μίγμα τακτικά, δεν επιτρέπει στο λίπος να συσσωρευτεί στο σώμα, ακόμη και αν κάποιος ακολουθεί διατροφή πλούσια σε θερμίδες.

Καρκίνος
Πρόσφατη έρευνα στην Ιαπωνία και την Αυστραλία έδειξε ότι προχωρημένες μορφές καρκίνου του στομάχου και των οστών έχουν θεραπευτεί επιτυχώς. Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτά τα είδη καρκίνου θα πρέπει να λαμβάνουν καθημερινά μια κουταλιά της σούπας μέλι με ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα σε σκόνη για ένα μήνα τρεις φορές την ημέρα.

Κούραση
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η περιεκτικότητα σε σάκχαρα του μελιού είναι πιο χρήσιμα παρά επιβλαβή στην αντοχή του σώματος. Ηλικιωμένοι που παίρνουν μέλι και κανέλα σε σκόνη σε ίσα μέρη, έχουν μεγαλύτερη εγρήγορση και ευελιξία. Ο Δρ Milton, ο οποίος έχει κάνει την έρευνα, λέει ότι η μισή κουταλιά της σούπας μέλι που λαμβάνεται σε ένα ποτήρι νερό και πασπαλισμένα με λίγη κανέλα σε σκόνη, που λαμβάνονται καθημερινά μετά το βούρτσισμα των δοντιών και το απόγευμα, περίπου στις 15:00 μ.μ.όταν η ζωτικότητα του σώματος αρχίζει να μειώνεται, αυξάνει τη ζωτικότητα του σώματος μέσα σε μια εβδομάδα.

Άσχημη αναπνοή
Οι άνθρωποι της Νότιας Αμερικής, το πρώτο πράγμα που κάνουν το πρωί, είναι γαργάρες με ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι και κανέλα σε σκόνη αναμεμιγμένα με ζεστό νερό. Έτσι διατηρούν την αναπνοή τους φρέσκια όλη την ημέρα.

------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΗΓH: Weekly World News (αναδημοσίευση από www.otyposnews.gr)

ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ:

Μέλι: Ισχυρό όπλο εναντίον μολύνσεων και άλλων ασθενειών 

Έχουμε το πιο αρωματικό και θεραπευτικό μέλι στον κόσμο!

Η κανέλα κατά του διαβήτη!

Πέντε μπαχαρικά που πρέπει να έχουμε στην κουζίνα μας

Κανέλα κατά του τοπικού πάχους και της κυτταρίτιδας

Τα γιατροσόφια της γιαγιάς

To μέλι περιέχει 180 διαφορετικές ουσίες!

The healing power of honey

The Cure in the Kitchen: Honey and Cinnamon can Cure Cancer and Arthritis

BBC News: Honey “could help fight cancer” 

eHow: Using Honey for Cancer Treatment

MedicalNewsToday: Honey-bee products in cancer treatment and prevention

DailyMail: Cancer doctors turn to the honey that can heal

University of  Waikato Honey Research Unit

Honey as a Dressing for Wounds, Burns, and Ulcers: A Brief Review of Clinical Reports and Experimental Studies

Medicinal Properties of Honey and Cinnamon

Honey treatment for Arthritis, Cholestrol and Infertility

How to reduce high cholesterol by eating like your ancestors and avoiding hydrogenated oils (part 1) 

How do I reduce high cholesterol with the least amount of time, money and effort?

What are Heaty and Cooling Foods?

Therapeutic Uses of Honey

Cinnamon – (Tvak)

Cochran, Brittany. «Honey: A sweet relief?» Xavier University. October 23, 2003.
Foreman, Judy. «Does “local honey” help prevent allergies?» Boston Globe. June 23, 2008. http://www.boston.com/news/science/articles/2008/06/23/does_eating_local_honey_help_prevent_allergies/

Hasselbring, Bobbie. «What antihistamine side effects should I watch for?» Discovery Health. August 2000. http://health.howstuffworks.com/diseases-conditions/allergies/allergy-treatments/what-antihistamine-side-effects-should-i-watch-for.htm

Hoecker, Jay, M.D. «Infant botulism: Why is honey a concern?» Mayo Clinic. May 15, 2008. http://www.mayoclinic.com/health/infant-botulism/HQ00854

McClellan, Mark B. «RE: FDA’s consideration of forcing prescription non-sedating antihistamines over the counter; docket #98P-0610.» U.S. Food and Drug Administration. August 1, 2003. http://www.fda.gov/ohrms/dockets/dailys/03/Aug03/082003/98P-0610_emc-000093.txt

Ogren, Tom. «Local honey and allergies.» Pioneer Thinking. January 26, 2004. http://www.pioneerthinking.com/to_honey.html

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Ολιγαρχίες ελέω ψήφου. Tου Περικλή Κοροβέση

Τρίτη, Νοεμβρίου 27, 2012
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αρχίσει μια γόνιμη συζήτηση κατά πόσο η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι δημοκρατία και όχι ολιγαρχία. Παράλληλα, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο η Άμεση Δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σήμερα και κάτω από ποιες συνθήκες. Και πριν μπούμε στο κυρίως θέμα μας, ας απορρίψουμε ένα μύθο που σχεδόν έχει γίνει μια ιστορική βεβαιότητα. Οι δυτικές δημοκρατίες διεκδικούν τις ρίζες τους στην Αθηναϊκή Δημοκρατία. Το πολίτευμα της Αθήνας πέθανε με την έλευση των Μακεδόνων και μέχρι στιγμής δεν έχει αναστηθεί. Ακόμα και το όνομα Δημοκρατία είχε ξεχαστεί. Οι Ρωμαίοι το αντικατέστησαν με το Res- Publica που δεν είχε ούτε το περιεχόμενο ούτε τη λειτουργία της αρχαίας Αθήνας.

Η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει ληξιαρχική πράξη γέννησης. Είναι μόνο τρεισήμισι αιώνων και γεννήθηκε στην Αγγλία του Κρόμγουελ. Και όταν μόνη της για ενάμισι περίπου αιώνα, μέχρι να έρθουν οι επαναστάσεις στην Αμερική και τη Γαλλία, που επεξεργάστηκαν η κάθε μια αυτό το μοντέλο με το δικό της τρόπο. Πάνω σε αυτά τα μοντέλα στηρίχθηκε το σύγχρονο μοντέλο του κοινοβουλευτισμού, που ήταν άγνωστο στην Αθήνα και αντίθετο με τις πολιτειακές αρχές της.
Η έννοια του κράτους στην άμεση δημοκρατία δεν υπήρχε και κυβερνούσε συλλογικά ο Δήμος, ενώ στον κοινοβουλευτισμό κυβερνάει το κράτος ερήμην των πολιτών. Και μπορεί τα πρώτα κοινοβούλια της ανθρωπότητας να ήταν μεγάλες επαναστάσεις, όσο και αν είχαν από τη γέννα τους το στοιχείο της εξουσίας μιας τάξης επάνω σε μια άλλη τάξη και το στοιχείο ανισότητας είχε διατηρηθεί ανέπαφο από την εποχή της φεουδαρχίας.

Κατά συνείδηση ή κατά τη γραμμή;

Τι γίνεται με το δικό μας κοινοβούλιο; Λειτουργεί όπως το κλασικό ή είναι διακοσμητικό, για να δίνει δουλειά σε επαγγελματίες που όλοι μοιάζουν και όλοι φορούν τα ίδια. Ο κανονισμός της Βουλής λέει πως ο βουλευτής ψηφίζει κατά συνείδηση. Όποιος όμως το κάνει, διαγράφεται αυτομάτως από το κόμμα του. Δηλαδή τα ίδια εκλεγμένα κόμματα καταργούν τη λειτουργία της Βουλής. Με τους νόμους και τα μνημόνια που ψηφίζονται, δεν μετράει η κρίση του βουλευτή, αλλά η εντολή του αρχηγού. Από τη συμπολίτευση, οι πιστοί στον αρχηγό δεν τα διαβάζουν ποτέ. Για να πας μπροστά, μετράει το «μάλιστα, αρχηγέ».
Από την πλευρά της αντιπολίτευσης, όσο και να είναι η κριτική σωστή και τεκμηριωμένη, δεν λαμβάνεται ποτέ υπόψη. Και συχνά μιλούν σε άδεια καθίσματα. Κατά κανόνα τα έδρανα της Βουλής είναι άδεια. Υπάρχουν μόνο το προεδρείο και οι κλητήρες, που είναι και οι μόνοι που παρακολουθούν όλες τις αγορεύσεις. Όσο αφορά τώρα το χειρόγραφο λόγο που απαγορεύεται, κατά κανόνα όλοι χρησιμοποιούν χειρόγραφο. Και αυτό δεν γίνεται για να αποφευχθούν τα λάθη.
Είναι για να μη να φύγεις από τη γραμμή. Υπάρχουν περιπτώσεις βουλευτών που το κόμμα τούς δίνει το λόγο τους την τελευταία στιγμή και τον διαβάζουν πρίμα βίστα. Και έτσι οι βουλευτές, αντί να αγορεύουν και να επιχειρηματολογούν, μετατρέπονται σε ηθοποιούς που διαβάζουν το ρόλο. Περιττό να πούμε πως υπάρχουν βουλευτές που στη διάρκεια της θητείας τους ανοίγουν το στόμα τους μόνο για να παραγγείλουν καφέ στο κυλικείο. Ποτέ μέσα στην αίθουσα της Βουλής.

Πού βρίσκεται το κέντρο των αποφάσεων;

Αυτή η λειτουργία της Βουλής μαρτυράει και κάτι άλλο. Το κοινοβούλιο δεν είναι κέντρο εθνικών αποφάσεων. Απλά επικυρώνει αποφάσεις που έχουν παρθεί στα πραγματικά κέντρα εξουσίας. Στην ΕΕ της Μέρκελ, στο ΔΝΤ και στην Ουάσιγκτον. Η όλη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι η ίδια με οποιαδήποτε πολιτεία των ΗΠΑ. Αν η Ελλάδα είχε δική της εθνική πολιτική, θα μπορούσε να έκανε ανοίγματα και σε άλλες χώρες που μπαίνουν στη διεθνή σκακιέρα δυναμικά με ανερχόμενες οικονομίες: Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία. Αλλά αυτό απαγορεύεται. Θα μπορούσε να είχε μια δική της πολιτική με τον αραβικό κόσμο και όχι αυτή του Ισραήλ. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι παλαιάς κοπής, που κατηγορούν τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη ως υποτελείς.
Δεν έχουν καταλάβει πως για να παίξεις κάποιο κεντρικό ρόλο σε χώρες σαν τη δική μας, πρέπει να έχεις πάρει άριστα στην υποτέλεια. Δεν είδαμε όλοι τι αγώνα έκανε ο Κουβέλης για να περάσει αυτές τις εξετάσεις; Και τα κατάφερε μια χαρά. Δεν αποκλείεται να τον δούμε και πρωθυπουργό. Αν τα καταφέρει να δημιουργήσει ένα δεύτερο εναλλακτικό πόλο εξουσίας με τον Βενιζέλο, τότε είναι όλα ανοιχτά. Το σύστημα χρειάζεται ρεζέρβες.

Στη φιλελεύθερη ολιγαρχία

Για τον Καστοριάδη η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι μια φιλελεύθερη ολιγαρχία. Τα ολιγαρχικά καθεστώτα σε όλες τις εποχές ήταν μια μικρή κάστα πλουσίων, που έπαιρνε αποφάσεις μόνο για τα δικά της συμφέροντα. Και αυτό σήμαινε νόμους και διατάγματα που στρεφόντουσαν εναντίον του συνόλου της κοινωνίας. Και αυτό γίνεται και τώρα στην Ελλάδα. Οι μονάρχες και οι αυτοκράτορες ήταν «ελέω θεού», ενώ οι σημερινοί ολιγάρχες είναι «ελέω ψήφου». Η Άρεντ υποστηρίζει πως το ιδανικό άτομο για τον ολοκληρωτισμό δεν είναι ούτε ο πεπεισμένος ναζί, ούτε ο πεπεισμένος κομμουνιστής, αλλά ο άνθρωπος που δεν μπορεί να κάνει διαχωρισμό μεταξύ γεγονότος και μυθοπλασίας (δηλαδή αγνοεί την πραγματικότητα της εμπειρίας) και μεταξύ αλήθειας και ψεύδους (δηλαδή αγνοεί τους κανόνες της σκέψης).
Έτσι έχουμε τον άνθρωπο που άγεται και φέρεται, είναι αδρανής και πάντα περιμένει να τον σώσει κάποιος άλλος. Αρχηγός ή κόμμα δεν έχει σημασία. Και εδώ έχουμε τη φωτογραφία του ψηφοφόρου που απέχει από τα κοινά, κοιτάζει μόνο το δικό του συμφέρον όπως το καταλαβαίνει αυτός, δηλαδή κατανάλωση και μια φορά στα τέσσερα χρόνια πηγαίνει και ψηφίζει. Με άλλα λόγια η δημοκρατία δια αντιπροσώπου, προϋποθέτει αδρανή πολίτη στην ίδια αντιστοιχία με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Πόσοι είναι οι «αχρείοι»

Στον «Επιτάφιο» του Περικλή, ένας τέτοιος πολίτης χαρακτηρίζεται «αχρείος» δηλαδή άχρηστος. Πόσους τέτοιους ψήφους να πήρε, άραγε, ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος κατασκευάζει τέτοιους άχρηστους πολίτες; Παλιότερα ήταν η Εκκλησία. Σήμερα, είναι κυρίως, η TV και τα ΜΜΕ. Και τα διαπιστώσαμε για μία ακόμα φορά στις προεκλογικές περιόδους. Το ψέμα και η μυθοπλασία στις εκλογές του Ιουνίου ανέβασε το ποσοστό της ΝΔ κατά 11 περίπου μονάδες. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε τι μπορούν να κάνουν οι 71 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή; Να μιλούν ματαίως στα άδεια έδρανα; Τα πράγματα αποκτούν σημασία από τον τρόπο που τα χρησιμοποιείς. Και η Βουλή μπορεί να γίνει το βήμα του ΣΥΡΙΖΑ και να απευθυνθεί στην κοινωνία και αυτή θα τον ακούσει. Με ποιο τρόπο;
Σχηματίζοντας μια κυβέρνηση μέσα στην αντιπολίτευση. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Σε κάθε νομοσχέδιο να υπάρχει ένα άλλο νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση. Και δεν είναι μόνο τα νομοσχέδια. Είναι όλα όσα κάνει μια κυβέρνηση. Από την ελάχιστη λεπτομέρεια μέχρι τα μείζονα θέματα. Αυτά πρέπει να δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την «αντικυβέρνησή» του να κάνει. Να αποδείξει έμπρακτα πώς μπορεί να κυβερνήσει.

Τι να κάνουμε

Οι βουλευτές πρέπει να ξεχυθούν στην κοινωνία, να πιάσουν το σφυγμό του κόσμου, να ενισχύσουν τα κινήματα και να φέρουν τα προβλήματά του στη Βουλή. Από τη δική μου εμπειρία ξέρω πως τέτοιες πρωτοβουλίες ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα του κόσμου και με τις κινητοποιήσεις τους μπορεί να λύσουν διάφορα προβλήματα, μικρής ή μεγάλης κλίμακας.
Αυτά όλα αν τα πράγματα πάνε κανονικά. Αλλά θα πάνε, όμως, όταν η καταστροφή αυτής της χώρας προχωράει με τέτοιους ρυθμούς και μπορεί από ένα τυχαίο γεγονός να δημιουργηθεί ένας Δεκέμβρης του 2008 και το κοινωνικό τσουνάμι μπορεί να παρασύρει τα πάντα; Οι κοινωνικές θύελλες δεν είναι τυφώνες που προαναγγέλουν την άφιξή τους Ούτε αναγγέλλουν τηλεγραφικώς τον ερχομό τους. Αυτός που τις περιμένει πρέπει να είναι έτοιμος όχι για να τις καθοδηγήσει, αλλά για να δώσει προοπτική σε βάθος χρόνου και τα κινήματα να αποκτήσουν αποτελεσματικότητα και διάρκεια.
Είδαμε πιο πάνω πως λειτουργεί το Κοινοβούλιο. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση χωρίς να στηρίζεται σε ισχυρότατο λαϊκό κίνημα και όχι ψηφοφορικό, τότε έχει δύο προοπτικές: ή να συμβιβαστεί και να μετατραπεί από Αριστερά του 21ου αιώνα σε ΠΑΣΟΚ του 21ου αιώνα, ή να προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματός του, όπου θα αντιμετωπίσει ένα βάρβαρο πόλεμο υψηλής έντασης και με πολλούς κινδύνους και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και αν πάρουμε το σενάριο πως η Χρυσή Αυγή θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, τότε τα τάγματα εφόδου θα λειτουργήσουν και μέσα στη Βουλή. Ακόμα, η καταστροφή που έχει επιτελεστεί από τα ανδρείκελα της Μέρκελ είναι τόσο μεγάλη που δεν γίνεται να διορθωθεί άμεσα. Γι’ αυτό χρειάζεται από την επομένη των εκλογών να ανακουφιστούν οι φτωχοί, οι άνεργοι και οι άστεγοι, όπως και οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι.
Πρόσφατα ο Ντράγκι, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δήλωσε πως καμία χώρα δεν έχει το δικαίωμα να μην υπακούσει στις υποδείξεις της τρόικας. Τον Ντράγκι δεν τον έχει εκλέξει κανένας. Ούτε η ΕΚΤ ελέγχεται από κάποιο ευρωπαϊκό όργανο. Και όμως μπορούν και καταργούν την κυριαρχία εκλεγμένων εθνικών κυβερνήσεων.

-------------------------------

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Πέθανε ο συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος

Τρίτη, Νοεμβρίου 20, 2012

Χρόνης Μίσσιος

ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΟΥΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ

Ο συγγραφέας των αφηγημάτων Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, και Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε; Χρόνης Μίσσιος άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Τρίτης 20 Νοεμβρίου, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Ήταν 82 ετών.

Γεννημένος στην Καβάλα το 1930, μετακόμισε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία έξι ετών, λόγω πολιτικών διώξεων. Οργανώθηκε νωρίς στην Αριστερά και στην περίοδο της Κατοχής πήρε μέρος στην Αντίσταση. Το 1947 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο και ακολούθως βρέθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι το 1962.

Με την απελευθέρωσή του οργανώθηκε στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, στην οποία υπήρξε στέλεχος. Συνιδρυτής του ΠΑΜ μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967, συνελήφθη και φυλακίστηκε μέχρι το 1973.

Το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ήταν το αφήγημα Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς (1985). Ακολούθησε το αυτοβιογραφικό πεζογράφημα Χαμογέλα, ρε… Τι σου ζητάνε; (1988) και τα μυθιστορήματα Τα κεραμίδια στάζουν (1991), Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι (1996), Ντομάτα με γεύση μπανάνας (2001).

Οι έξυπνοι διάλογοι, το χιούμορ, η ζωηρή αφήγηση και ο αυτοβιογραφικός χαρακτήρας των κειμένων του, στα οποία αποτυπώνεται η μεταπολεμική και μεταπολιτευτική καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, σε ένα κλίμα γλυκόπικρου νατουραλισμού, τον κατέστησαν δημοφιλή συγγραφέα στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Τα τελευταία χρόνια ζούσε ως «κοσμοκαλόγερος» στο Καπανδρίτι.





Τελευταίες συνεντεύξεις του Χρόνη Μίσσιου:
Χρόνης Μίσσιος 1930-20-11-2012


Χρόνης Μίσσιος
Βιβλία:
(2009) Ο Χρόνης Μίσσιος διαβάζει Χρόνη Μίσσιο, Bond-us music [κείμενα, αφήγηση]
(2001) Ντομάτα με γεύση μπανάνας, Γράμματα
(1996) Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι, Γράμματα
(1991) Τα κεραμίδια στάζουν, Γράμματα
(1988) Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;, Γράμματα
(1985) Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, Γράμματα
————————–
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2009) Παλίμψηστο Καβάλας, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2001) Βόλος: Μια πόλη στη λογοτεχνία, Μεταίχμιο

------------------------------
Πηγή:Χρόνης Μίσσιος

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Το διάβασμα ωφελεί σημαντικά την υγεία

Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2012
Στην εποχή της οικονομικής κρίσης που «ρίχνει» και τους πιο ψύχραιμους από εμάς, ένα καλό βιβλίο μπορεί να είναι το «αντίδοτο» που αναζητάμε για να ξεφύγουμε από τα βάσανά μας, να συγκεντρώσουμε και πάλι το μυαλό μας, να καταλαγιάσουμε το στρες και μακροπρόθεσμα ίσως να γλιτώσουμε απ’ το Αλτσχάιμερ.
Το συμπέρασμα προέρχεται από πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, οι οποίες εξέτασαν εάν και πως επηρεάζει το ψυχαγωγικό διάβασμα την ψυχή και το σώμα μας. Να τι έδειξαν:
*Διεύρυνση της προσοχής. Η νευροεπιστήμονας Σούζαν Γκρίνφιλντ, επίτιμη καθηγήτρια Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, λέει πως το διάβασμα μας βοηθεί να συγκεντρωνόμαστε καλύτερα επειδή διευρύνει την προσοχή.
«Τα μυθιστορήματα έχουν αρχή, μέση και τέλος – μία δομή η οποία ενθαρρύνει τον εγκέφαλό μας να σκέφτεται σε μία σειρά και να συσχετίζει τις αιτίες, τις συνέπειες και την σημασία τους», εξηγεί στην εφημερίδα «DailyMail».

«Είναι ζωτικό να μάθει κάποιος αυτή την αλληλουχία από την παιδική ηλικία, όταν ο εγκέφαλος είναι πιο εύπλαστος. Και γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να διαβάζουν οι γονείς στα παιδιά τους από τη νηπιακή ηλικία. Όσο περισσότερο διαβάζουμε, τόσο καλύτερη γίνεται αυτή η ικανότητα».
*Καταπολέμηση του στρες. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ έδειξε ότι το διάβασμα είναι μία από τις πιο αγχολυτικές δραστηριότητες. Μόλις έξι λεπτά διάβασμα αρκούν για να μειωθούν τα επίπεδα του στρες που νιώθουμε κατά τα σχεδόν δύο τρίτα!
Μάλιστα, το διάβασμα επιδρά πιο γρήγορα και είναι πιο αποδοτικά ως αγχολυτικό απ’ όσο η μουσική, μια βόλτα, το να καθίσει κάποιος να πιει έναν καφέ ή ένα βιντεοπαιχνίδι. Οι ψυχολόγοι αποδίδουν το όφελος αυτό στο ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι αναγκασμένο να συγκεντρωθεί σε ό,τι διαβάζει, με αποτέλεσμα να αποσπάται η προσοχή μας απ’ ό,τι μας βασανίζει.
«Η μελέτη μας έδειξε πως έπειτα από 6 λεπτά διάβασμα, τα επίπεδα στρες στον οργανισμό των εθελοντών μειώθηκαν κατά 68%», εξήγησε ο νοητικής νευροψυχολόγος δρ Ντέιβιντ Λιούις. «Αντίστοιχα, με την μουσική μειώθηκαν κατά 61%, με έναν καφέ κατά 54%, με μία βόλτα κατά 42% και με ένα βιντεοπαιχνίδι κατά 21%. Το να “χάνεται” κανείς σε ένα αγαπημένο του βιβλίο, αναδείχτηκε το καλύτερο μέσον χαλάρωσης».
Η χαλάρωση των εθελοντών μετρήθηκε με βάση παραμέτρους όπως οι καρδιακοί παλμοί και η μυϊκή ένταση.

*Εκγύμναση του μυαλού. Το διάβασμα δεν είναι μία παθητική δραστηριότητα, αλλά μια αληθινή άσκηση για το μυαλό, καθώς για να διαβάσουμε ενεργοποιείται ολόκληρος ο εγκέφαλος και ουσιαστικά μπαίνουμε σε μία «διαφοροποιημένη κατάσταση του συνειδητού», κατά τον δρα Λιούις.
Μαζί του συμφωνεί ο δρ Τζων Στάιν, ομότιμος καθηγητής Νευροεπιστήμης στο Κολέγιο Magdalen του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. «Όταν “χανόμαστε” σε ένα καλό βιβλίο ενεργοποιείται η φαντασία μας και αυτό είναι εξίσου καλό για την ενεργοποίηση του εγκεφάλου με την αληθινή πράξη».
Μελέτες με λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες (fMRI) του εγκεφάλου έδειξαν πως όταν διαβάζουμε και φανταζόμαστε τοπία, ήχους, μυρωδιές και γεύσεις, ενεργοποιούνται οι ανάλογες περιοχές του εγκεφάλου όπως συμβαίνει και όταν στ’ αλήθεια βλέπουμε μπροστά μας μια όμορφη εικόνα της φύσης, ακούμε μουσική, γευόμαστε ένα φαγητό ή μυρίζουμε ένα άρωμα που μας αρέσει.
Οι ίδιες μελέτες έχουν δείξει πως κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει όταν βλέπουμε τηλεόραση ή παίζουμε ένα βιντεοπαιχνίδι.
*Βελτίωση της όρασης και της ακοής. Πρόσφατη έρευνα του νευροεπιστήμονα δρα Στάνισλαβ Ντεχάνε, καθηγητή Πειραματικής Νοητικής Ψυχολογίας στο College de France και διευθυντή της Μονάδας Νοητικής Νευροαπεικόνισης του Εθνικού Ιδρύματος Ιατρικής Έρευνας (INSERM) της Γαλλίας, έδειξε ότι το διάβασμα μπορεί να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται ο εγκέφαλος τις οπτικές πληροφορίες, αλλά και την ακουστική ικανότητά μας.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Science», έδειξε ακόμη πως τα οφέλη αυτά δεν αποκομίζουν μόνο όσοι μαθαίνουν να διαβάζουν από παιδιά, αλλά και όσοι μαθαίνουν ανάγνωση μετά την ενηλικίωσή τους. Επιπλέον, η ενίσχυση αυτών των ικανοτήτων οδηγεί και σε βελτίωση της ικανότητας αντίληψης του λόγου (της ομιλίας), έγραψαν οι ερευνητές.
*Προστασία από την άνοια. Μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϋ, έδειξε πως όταν κάποιος διαβάζει καθημερινά από την παιδική ηλικία, διατρέχει μειωμένο κίνδυνο να παρουσιάσει μεγαλώνοντας τις χαρακτηριστικές «πλάκες» στονεγκέφαλο που υποδηλώνουν νόσο του Άλτσχαϊμερ.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Archives of Neurology» και πραγματοποιήθηκε σε άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω.
*Οι επαναλήψεις
Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι πως όλα τα παραπάνω δεν τα αποκομίζουμε μόνο όταν διαβάζουμε ένα νέο, συναρπαστικό βιβλίο, αλλά και όταν διαβάζουμε για δεύτερη, τρίτη ή πολλοστή φορά κάποιο που αγαπήσαμε πολύ – και το οποίο είχαμε αποκτήσει σε μια πολύ πιο ανέμελη εποχή της ζωής μας.
Η μελέτη που το αποκάλυψε αυτό δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of ConsumerResearch». Όπως έδειξε, η εκ νέου ανάγνωση ενός αγαπημένου, παλιού βιβλίου δρα καταπραϋντικά στον ψυχισμό μας, προκαλώντας μας ολοένα εντονότερο αίσθημα ικανοποίησης και αυξημένη γνώση και πνευματική εγρήγορση.
Επιπλέον, κατά την πρώτη ανάγνωση εστιάζουμε γενικά στην πλοκή και στους χαρακτήρες, αλλά κατά την δεύτερη αναβιώνουμε τα συναισθήματα που μας είχε προκαλέσει όταν το πρωτοδιαβάσαμε – και μάλιστα πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι την πρώτη φορά.

«Είναι σαν να επιστρέφει κάποιος στο μέρος όπου πέρασε ως παιδί τα πιο ευτυχισμένα καλοκαίρια της ζωής του», εξήγησε παραστατικά η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Κρίστελ Αντόνια Ράσελ, επίκουρη καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο, στην Ουάσινγκτον.
-------------------------------
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Weekend

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

«Σελανίκ» Βιβλίο του Β. Τσιράκη

Τρίτη, Νοεμβρίου 13, 2012
«Σελανίκ» Βιβλίο του Β. Τσιράκη
Παρουσίαση του ιστορικού μυθιστορήματος "Σελανίκ" στο Βόλο. 
Πέμπτη 15 Νοέμβρη 8:30μμ βιβλιοπωλείο "Χάρτα", Σκενδεράνη 16Β.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Αντώνης Αντωνίου, Μιχάλης Δικαιάκος και ο συγγραφέας.
Σελανίκ ή Σολούν ή Σαλονίκ, οι ονομασίες της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης στην περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας και αφετηρία του μυθιστορήματος οι κοσμογονικές αλλαγές που πυροδότησε η κατάρρευση της.

Μέσα από τη ζωή τριών οικογενειών ξετυλίγονται τα γεγονότα και οι ανατροπές που συγκλονίζουν την πόλη φτάνοντας ως το Παρίσι και τη Ζυρίχη, από την παραμονή πρωτοχρονιάς του 1900 ως το φθινόπωρο του 1916.

Τρομοκρατικές ενέργειες, η επανάσταση των νεότουρκων, η Φεντερασιόν, οι πρώτες εργατικές απεργίες, δύο επιδημίες και μια χρεοκοπία, δυο συνεχόμενοι τοπικοί πόλεμοι, η δολοφονία ενός βασιλιά, η απόβαση της Αντάντ, ο διχασμός και η εθνική Άμυνα, διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό σκηνικό που σημαδεύει βαθιά την πόλη και τους ανθρώπους της. Και δίπλα σ’ όλα αυτά οι φιγούρες του νεαρού Κεμάλ Ατατούρκ, του Αβραάμ Μπεναρόγια, του στρατηγού Σαράιγ, αλλά και του Πικάσο και του Λένιν.

Οι έρωτες, οι φιλίες, οι μεγάλες προσδοκίες, δοκιμάζονται σκληρά στις μυλόπετρες της ιστορίας, που πορεύεται με τους δικούς της κανόνες και είναι τελικά ο μεγάλος πρωταγωνιστής.

«...κι όλα αυτά μέσα σε δεκατρία μόλις χρόνια, η ιστορία προχωρά με τα κέφια της, άλλοτε σέρνεται βαριεστημένα κι άλλοτε τρέχει πίσω από το χρόνο».
 
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1:
 
Τέτοια αναστάτωση είχε να φανεί στην πόλη από τη σφαγή των προξένων, ο ήχος της έκρηξης εκκωφαντικός έφτασε ψηλά μέχρι τους λόφους του Σέιχ Σου και από τα ερημοτόπια του Σέδες ως τα αμπελοχώραφα της Καπουτζίδας, ένα πυκνό μαύρο σύννεφο φανέρωνε σε κάθε γωνιά της πόλης το κακό, πρώτη αντίδραση των κατοίκων της να κλειστούν στα σπίτια και να διπλομανταλώσουν, όχι όπως πέρυσι που έτρεχαν αλαφιασμένοι στα σοκάκια, το κακό μικρό, ο σεισμός ισχυρός μα δεν είχε αφήσει θύματα, μόνο τα ρεζιλίκια των λουόμενων στα χαμάμ, αρκετοί από δαύτους πάνω στον πανικό τους είχαν πεταχτεί τσίτσιδοι στους δρόμους.
Δειλά δειλά οι πιο περίεργοι ξεμύτισαν στις αυλές, οι φήμες έδιναν κι έπαιρναν, ένα ήταν σίγουρο, πως η έκρηξη ακούστηκε από το μόλο, μα πολεμικό πλοίο είχε να δέσει στο λιμάνι καιρό, με τούτο και με τ’ άλλο οι κάτοικοι ξεθάρρεψαν, μικροί μεγάλοι πήραν να κατηφορίσουν για την προκυμαία.
Οι έμποροι της σκεπαστής αγοράς άφησαν στο πόδι τους τους παραγιούς κι οι εβραίοι χαμάληδες ξέζεψαν τα σαμάρια τους, ο βούλγαροι χτίστες έμπηξαν τα φτυάρια τους στη λάσπη κι οι λεβαντίνοι υπάλληλοι παράτησαν τις πένες πάνω στα στυπόχαρτα, στα ελληνικά καφενεία οι καφέδες ξεχείλιζαν στα ξεχασμένα μπρίκια και στα τούρκικα μπαρμπέρικα οι σαπουνάδες είχαν στεγνώσει στα αξύριστα μάγουλα των πελατών, την ίδια στιγμή στο αυστριακό ταχυδρομείο, η κορδέλα του τηλέγραφου είχε μαζευτεί σωρός στο πολυκαιρισμένο ξύλινο πάτωμά του.
Από κάθε γειτονιά της πόλης, το Τσαΐρι στα δυτικά, το Ρογκό στο κέντρο, το Αχτσέ Μεσίντ στα ανατολικά και τον Κάμπο στα βόρεια, μέχρι το Κιλκίς μαχαλέ στο σταθμό και το Τρανσβάαλ έξω από τα παλιά τείχη, κόσμος κατηφόριζε στο λιμάνι. Και το ιππήλατο τραμ κάλπαζε κι αυτό φουριόζο από τη συνοικία των Εξοχών, με τον οδηγό του όρθιο να μαστιγώνει τα άλογα μπας και προλάβουν. Μόνο ψηλά στο Μπαΐρι, οι τούρκοι αγνάντευαν από τις αυλές των σπιτιών τους το τραγικό συμβάν, με τη στωικότητα που διακρίνει κάθε μουσουλμάνο της πόλης που σέβεται τον εαυτό του.
Στη Σκάλα χαλασμός κυρίου. Οι ζαπιέδες με φωνές και σπρωξιές έδιωχναν τον κόσμο μακριά από την αποβάθρα, παρών ο ίδιος ο Χασάν αφέντης, ο υπαρχηγός της χωροφυλακής, ο Μπουλέτ μπέης, ο πανούργος διοικητής, σπάνια άφηνε το γραφείο του, από κει είχε στήσει το περίφημο δίκτυο χαφιέδων, για τις βρόμικες δουλειές είχε το Μαύρο Ταγματάρχη, ο Αράμπ Μπίμπασι, ο φόβος και ο τρόμος των χριστιανών, είχε κατέβει κι αυτός στη Σκάλα στριφογυρίζοντας το καμτσίκι του στον αέρα.
Οι επιβάτες του Γουαλντακιβίρ στριμωγμένοι μπροστά στην ξύλινη ανεμόσκαλα ξεφώνιζαν πότε κραυγές απελπισίας και πότε παρακάλια, κάποιοι μέσα στον πανικό τους είχαν φουντάρει στη θάλασσα κουνώντας απεγνωσμένα τα χέρια, ευτυχώς τα κάθε λογής πλεούμενα του λιμανιού είχαν σπεύσει από την πρώτη στιγμή να τους περισυλλέξουν και οι σαλονικοί βαρκάρηδες φημίζονταν για το κουπί τους, στην αποβάθρα ο κόσμος σταυροκοπιόταν αναμένοντας στωικά το τέλος, κοντά μια ώρα από την έκρηξη ένας ψίθυρος σύρθηκε κατά μήκος του μόλου, κι αμέσως ένα επιφώνημα πέταξε σαν σμήνος πουλιών στον αέρα, το Γουαλντακιβίρ είχε βυθίσει και το τελευταίο κομμάτι της πλώρης του.
 
 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2
 
Ξημερώματα Μεγάλης Πέμπτης ο Στεφάν κρυμμένος πίσω από τη φουντωτή τριανταφυλλιά παρατηρούσε τις νοικοκυρές των γύρω σπιτιών να βγάζουν στο μπαλκόνι τους ένα κόκκινο πανί, σημάδι πως είχαν ολοκληρώσει το βάψιμο των αυγών, σε λίγο θα παρακολουθούσαν τη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και θα μεταλάβαιναν της αγίας κοινωνίας, στο δίπατο των Ρηγάτων επικρατούσε απόλυτη σιγή, απέναντι στο φτωχόσπιτο του Ισαάκ Μεναχέμ, ένα ξύλινο κλουβί στην άκρη μιας χορταριασμένης αυλής που μόλις χωρούσε το γέρικο κορμό μια μουριάς, έφεγγε ένα αμυδρό φως.
Ο Ισαάκ Μεναχέμ γιός χαμάλη, όταν έχασε τον πατέρα του στα δέκα του χρόνια, ο άγραφος νόμος έλεγε πως θα μπορούσε να κληρονομήσει το πόστο του στο λιμάνι, μα η μάνα του ούτε να το ακούσει, θα συνεχίσεις το σχολείο, του ξέκοψε και αμέσως έπιασε να κάνει την πλύστρα στα πλουσιόσπιτα των εβραίων βιομηχάνων και τραπεζιτών.
Ο Ισαάκ επιστρέφοντας από το σχολείο την έβλεπε στο πόδι ως αργά το βράδυ ανάμεσα στα καζάνια και τις κάθε είδους σκάφες και κουβάδες, ν’ ανάβει το τζάκι για να βράσει το βρόχινο νερό, να ετοιμάζει τα λευκαντικά, το λουλάκι και το διάλυμα στάχτης και ποτάσας, να τρίβει τα καλούπια με το άσπρο σαπούνι και τα μυρωδικά, συνήθως δαφνόφυλλα και λεμονόφλουδες κι ύστερα να αραδιάζει τα ρούχα στη σκάφη, να τα ζεματίζει και να τα τρίβει με το πράσινο σαπούνι και την αλισίβα, να σαπουνίζει, να ξεπλένει και να στραγγίζει με όλη της τη δύναμη, ώσπου να ’ρθει η ευλογημένη ώρα να τα ρίξει στα πανέρια για άπλωμα.
Ο Ισαάκ την έβλεπε μεγαλόσωμη και δυνατή να επιβάλλεται με την κορμοστασιά της, αντρογυναίκα, με τα μανίκια σηκωμένα ως τους αγκώνες, την ποδιά μόνιμα βρεγμένη και τις γαλότσες να τσαλαβουτούν στα απόνερα, μουσκεμένη στον ιδρώτα μέσα στους υδρατμούς, στα κρύα και τις ζέστες, να σκουπίζει κάθε τόσο με την ανάστροφη της παλάμης το μέτωπό της, όσο για το βήχα της ήταν πια συνήθειο της δουλειάς. Από τότε ο Ισαάκ μίσησε όχι μόνο τους εβραίους βιομήχανους και τραπεζίτες, αλλά και τους κάθε λογής αφεντάδες σε όποια φυλή κι αν ανήκαν, στα δεκαεπτά του, όταν αρρώστησε η μάνα του από χτικιό, έπιασε δουλειά στο καπνομάγαζο του Φερνάντεζ και στα είκοσι τρία του ήταν ήδη από τα ιδρυτικά μέλη της Φεντερασιόν.
Ο Ισαάκ Μεναχέμ μαντάλωσε την αυλόπορτα και επιτάχυνε το βήμα του, είχε κοντά μια ώρα ποδαρόδρομο και έπρεπε να βιαστεί μη χάσει τη βάρδια του, ο επιστάτης του, ο Σεΐτ εφέντης, δεν αστειευόταν, τις προάλλες είχε στερήσει τα μεροκάματα δυο εβραίων, το καπνομάγαζο του Φερνάντεζ, από τις πρώτες πολυώροφες καπναποθήκες της πόλης, απασχολούσε πάνω από πεντακόσιους εργάτες άνδρες και γυναίκες όλων των εθνοτήτων, τα τελευταία χρόνια είχε ξεπεράσει και την Oriental Tobacco Trading του βαρόνου Χέρτζοκ στην Καβάλα, γεγονός που σηματοδοτούσε την άνοδο του οθωμανικού εξαγωγικού καπνεμπορίου, ο Ισαάκ ήξερε καλά πως η άνοδος της παραγωγής οφειλόταν στα δικά τους χέρια, στην επεξεργασία και διαλογή των καπνών από τους πασταλτζήδες και τους ντεγκτσήδες, στις γυναίκες που δούλευαν στους φούρνους και στις ράφτρες που έραβαν τα διαλεγμένα δέματα για να αποθηκευτούν από τους στοιβαδόρους και να σταλούν στην Ανατολή, αλλά και την Αμερική και την Αγγλία, ο Μεναχέμ πέρασε στην ώρα του την πύλη του καπνομάγαζου, ο Στεφάν πίσω του κοντοστάθηκε και ρώτησε το γέρο με τη βρόμικη στολή αν έχουν ανάγκη από χέρια και πόσο πάει το μεροκάματο, του φύλακα του φάνηκε παράξενη η δεύτερη ερώτηση, τον περιεργάστηκε από τη κορφή ως τα νύχια και του απάντησε πως πρέπει να περιμένει το μεσιέ Σαντόζ, τον υπεύθυνο για το προσωπικό, ο Στεφάν του ζήτησε ακόμα να μάθει την ώρα που σχολούσε η βάρδια και φεύγοντας έφτυσε κατάχαμα χωρίς να τον ευχαριστήσει για την πληροφορία.
«Σελανίκ» Βιβλίο του Β. Τσιράκη Θεσσαλονίκη το 1900

ο Δ. Δημητούλης γράφει για το βιβλίο «Σελανίκ» του Β. Τσιράκη

Ο Χάϊντεγκερ – θα πει ο Μίλαν Κούντερα – χαρακτηρίζει την ύπαρξη με τον πασίγνωστο τύπο in-der-Welt-sein, δηλαδή είναι εν τω κόσμω. Ο άνθρωπος δεν αναφέρεται στον κόσμο όπως το υποκείμενο αναφέρεται στο αντικείμενο, όπως το μάτι στον πίνακα, ούτε καν όπως ο ηθοποιός σ’ ένα σκηνικό θεάτρου. Ο άνθρωπος κι ο κόσμος είναι συνδεδεμένοι όπως το σαλιγκάρι με το καβούκι του: ο κόσμος αποτελεί μέρος του ανθρώπου, είναι η διάσταση του και, ενόσω ο κόσμος αλλάζει, η ύπαρξη αλλάζει επίσης.
Από την εποχή του Μπαλζάκ ο κόσμος του «είναι» μας, έχει ιστορικό χαρακτήρα κι οι ζωές των προσώπων ξετυλίγονται σ’ ένα διάστημα χρόνου σηματοδοτούμενο από ημερομηνίες. Το μυθιστόρημα δε θα μπορέσει ποτέ πια ν’ απαλλαγεί από αυτή την κληρονομιά του Μπαλζάκ. Ακόμη κι ο Γκομπρόβιτς, που εφευρίσκει φανταχτερές ιστορίες δεν ξεφεύγει από την κληρονομιά αυτή. Τα μυθιστορήματα του τοποθετούνται σ’ έναν εντελώς ιστορικό χρόνο. Δεν πρέπει όμως να συγχέουμε δύο πράγματα: υπάρχει από το ένα μέρος το μυθιστόρημα που εξετάζει την ιστορική διάσταση της ανθρώπινης μοίρας κι από το άλλο το μυθιστόρημα που είναι η εικονογράφηση μιας ιστορικής κατάστασης, μια μυθιστορηματική ιστοριογραφία». (Μίλαν Κούντερα, Η τέχνη του μυθιστορήματος, εκδ. Εστία, 1988 σελ.47-48)
Σ’ αυτό λοιπόν το είδος μυθιστορηματικής ανάπλασης της ζωής των ανθρώπων – που δεν είναι παρά η μοναδική και πρωτότυπη συμπύκνωση της ζωής των κοινωνιών, η οποία με τη σειρά της ξεδιπλώνεται μέσα σ’ ένα ιστορικά συγκεκριμένο και καθορισμένο χωρόχρονο – ανήκει το καινούριο μυθιστόρημα του Βασίλη Τσιράκη με τον τίτλο Σελανίκ. Σελανίκ είναι το όνομα υπό το οποίο «εγκαλούσε» τον εαυτό της και αναγνώριζε την πολύτροπη ύπαρξη της η Θεσσαλονίκη καθ’ όλη την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας.
Η Θεσσαλονίκη της περιόδου 1900-1916 είναι ο ανομοιογενής και ασύμμετρος ιστορικο-κοινωνικός χωρόχρονος τον οποίο επιχειρεί να αποτυπώσει ο Βασίλης Τσιράκης παρακολουθώντας και «καταγράφοντας» τη ζωή, τη δράση των πρωταγωνιστών του μυθιστορηματικού του δράματος με τρόπο αποστασιοποιημένο, αλλά όχι ουδέτερο και γι αυτό ακριβώς, διεισδυτικό. Αυτή ακριβώς η «αποστασιοποιημένη» προσέγγιση συνυπάρχει αρμονικά με μια αφήγηση ρέουσα, που ενίοτε γίνεται συναρπαστική, αλλά ποτέ ανυπόφορα γραμμική κατά την εκδιπλωσή της.
Το βιβλίο συναπαρτίζεται από την εισαγωγή και τρία μέρη. Η αφηγηματική περιπλάνηση του συγγραφέα ξεκινάει την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1900. Στο μεταίχμιο του χρόνου, στην παραμεθόριο της ιστορίας. Ένας συναρπαστικός αιώνας, ο 19ος, φεύγει. Είναι ο αιώνας των συγκλονιστικών επαναστάσεων, κοινωνικών και επιστημονικών άρρηκτα συνυφασμένων με τη τραγική διαλεκτική που συνόδευσε την ανάδυση και επικράτηση του καπιταλισμού. Είναι επίσης ο γενέθλιος αιώνας της μυθιστορηματικής αφήγησης ως δραστικής μορφής πρόσληψης της πραγματικότητας. Ο αιώνας του Μπαλζάκ και του Σταντάλ, αλλά και του Φλωμπέρ επίσης, του Ντοσογιέφσκι και τόσων άλλων.
Τον αιώνα αυτόν διαδέχεται ένας άλλος, ο 20ος, που – όπως γνωρίζουμε ήδη -  αποδείχτηκε επίσης σαγηνευτικός και τραγικός ταυτόχρονα. Ένας αιώνας που όταν ανέτελλε κρατούσε σφιχτά στην φαρέτρα του μαζί με τη μελαγχολία και τη θλίψη, μεγάλες λυτρωτικές υποσχέσεις και απελευθερωτικές επαγγελίες όχι πάντοτε εκτεθειμένες στο φως της ημέρας, αλλά περισσότερο προσβάσιμες στις «μυημένες» πρωτοπορίες.
Εκεί λοιπόν, στην παραμεθόριο του χρόνου και της ιστορίας διασταυρώνονται τυχαία, δηλαδή απροσδόκητα και απρόβλεπτα τρεις οικογένειες: Ανδρέας Ρηγάτος, Ζακ Σιτελής, Θωμάς Αποστόλωφ και οι απόγονοί τους που θα αποτελέσουν τα τέσσερα κεντρικά πρόσωπα του μυθιστορήματος, ο Διονύσης Ρηγάτος, ο Στεφάν Αποστόλωφ, ο Φαμπιάν Σιτελής και η Βικτωρία Ρηγάτου. Η τυχαία συνάντηση τελείται σ’ ένα ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης το «Όλυμπος Παλλάς» που ανήκει στον Ευγένιο Καρίβογλου, έναν εκ των δραστών της μυθιστορηματικής μας περιπέτειας. Αλλά το τυχαίο, όπως ξέρουμε, είναι ο ένας πόλος μιας ακατάλυτης σχέσης στην οποία ο άλλος είναι η αναγκαιότητα στα όρια της οποίας μια αξεπέραστη διαλεκτική αλληλοδιείσδυση πραγματώνεται.
Η Θεσσαλονίκη της περιόδου 1900-1916 είναι η ιστορικά συγκεκριμένη χωρο-χρονική μήτρα εντός της οποίας ξετυλίγεται μια πρωτότυπη διαλεκτική τοιχογραφία αντιθέσεων ταξικών, εθνικών, πολιτισμικών, αλλά, επίσης του προσωπικού και του συλλογικού, του τυχαίου και του αναγκαίου. Αλλά, όπως το τυχαίο είναι η διαμεσολαβημένη πραγμάτωση του αναγκαίου, έτσι και η προσωπική ιστορία είναι η ανεπανάληπτη, πρωτότυπη συμπύκνωση της συλλογικής-κοινωνικής ιστορίας.
Η Θεσσαλονίκη βέβαια, δεν είναι ένα κενό δοχείο στο οποίο τα τέσσερα πρόσωπα -πρωταγωνιστές επιβάλλουν με τρόπο αυθαίρετο τις επιθυμίες τους. Αντίθετα – όπως δείχνει ο Βασίλης Τσιράκης με γλώσσα μυθιστορηματική και όχι «διδακτική» – οι αντιθέσεις που υπάρχουν ανεξάρτητα από τη θέληση τους, οριοθετούν την ύπαρξη τους και τις δυνατότητες μετασχηματισμού της πραγματικότητας που διαθέτουν. Αντιθέσεις που εσωτερικεύονται με σύνθετο – και ενδεχομένως και μέσα από την «πανουργία» του ασυνειδήτου – τρόπο από τα υποκείμενα, ζωοποιώντας ταυτόχρονα την ύπαρξη τους. Άλλωστε, μόνο όταν τα υποκείμενα, ατομικά και συλλογικά, συνειδητοποιούν και αξιοποιούν στην πράξη τις αντιθέσεις και αναγκαιότητες που καθορίζουν τη ζωή τους, μπορούν να μετασχηματίσουν απελευθερωτικά τις συνθήκες ύπαρξης τους.
Αποκωδικοποιώντας αυτήν τη μοναδική σχέση ανάμεσα στα υποκείμενα και τη Θεσσαλονίκη, ένας σπουδαίος και αλησμόνητος μύστης αυτής της πόλης, ο Κωστής Μοσκώφ θα γράψει: «Είναι η συντακτική λειτουργία της, ο ρόλος της στη διοργάνωση, την εξειδίκευση και την προαγωγή της παραγωγής σ’ όλη την κεντρική Βαλκανική, ο ρόλος της από το μεσαίωνα ως την απελευθέρωση σαν κύριο βιοτεχνικό κέντρο, με τη συγκέντρωση των κοινωνικών στρωμάτων που προκαλεί, τη συμμαρτυρούμενη οξύτητα της κοινωνικής πάλης, που κάτω από το αποικιοκρατούμενο πολιτικό εποικοδόμημα οδηγεί σε αδιέξοδα ή σε ολοκαυτώματα τις συγκρούσεις, είναι αυτό που τρέπει όλες τις αδύναμες συνειδήσεις στην φυγή από την ιστορία, προς το Απόλυτο, αυτό όμως που πυκνώνει και την εμπειρία της ζωής και οδηγεί κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, άλλα κοινωνικά στρώματα στη διαρκή εγρήγορση στη διάρκεια της κοινωνικής πάλης». (Κωστής Μοσκώφ, Θεσσαλονίκη, τομή της μεταπρατικής πόλης, εκδ. Στοχαστής 1978 σελ 213).
Τα τρία μέρη του βιβλίου κλιμακώνονται χρονολογικά ως εξης: Το πρώτο μέρος Απρίλης 1903, Μάρτης 1909 το δεύτερο μέρος και Μάϊος 1916 το τρίτο.Η ταυτότητα του κάθε μέρους προσδιορίζεται από τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίζονται. Το 1903 οι αναρχοσοσιαλιστές Βαρκάρηδες οι οποίοι έχουν αποσπαστεί από την ΕΜΕΟ (εσωτερική μακεδονική επαναστατική οργάνωση), στις 20 Ιούλη 1903 εξαπολύουν μια σειρά από βομβιστικές επιθέσεις. Ανατινάσσεται η οθωμανική τράπεζα, βυθίζεται το Γουανταλκιβίρ. Με κύμα διωγμών απαντά η οθωμανική εξουσία.
Το 1909 η παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας συνεχίζεται. Η επανάσταση των νεότουρκων είναι σε εξέλιξη. Αλλά την ίδια χρονιά ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη με ηγέτη τον Αβραάμ Μπεναρόγια η Φεντερασιόν, η οποία συμβάλλει δραστικά στην ανεξάρτητη πολιτική συγκρότηση της εργατικής τάξης και την υπέρβαση των εθνικιστικών διαιρέσεων στους κόλπους της.
Τέλος το 1916 έχουν προηγηθεί δύο Βαλκανικοί πόλεμοι, έχει εκραγεί ο πρώτος παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ξεσπά ο αποκαλούμενος εθνικός διχασμός με τη σύγκρουση Βενιζέλου και Κων/νου στους κόλπους της αστικής τάξης.
Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ενσωμάτωση της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης στο ελληνικό κράτος. Μια πόλη που σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 1913 είχε εξήντα δύο χιλιάδες Εβραίους, σαράντα έξι χιλιάδες Τούρκους, σαράντα χιλιάδες Έλληνες, έξι χιλιάδες Βούλγαρους και τέσσερις χιλιάδες φραγκολεβαντίνους.(σελ 129 του βιβλίου).
Μια ακόμη ευκαιρία για την απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας από τους κυρίαρχους ιδεολογικούς μηχανισμούς και ένας πρόσθετος λόγος για την ανάγνωση του βιβλίου του Βασίλη Τσιράκη. Για τη διαμόρφωση μιας αξιόπιστης εικόνας για τη Σελανίκ των αρχών του 20ου αιώνα, για πολλές από τις όψεις και τις αντιθέσεις που την διαπερνούσαν.
---------------------------------------------
Αναφορές:
ilesxi

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ 559 ΛΕΞΕΙΣ Του Κώστα Αρβανίτη

Δευτέρα, Νοεμβρίου 12, 2012
Στο καθημερινό σοκ που ο καθένας μας βρίσκεται παρακολουθώντας  την βίαιη επίθεση λόγων και μέτρων έρχεται δυναμικά  η αναγκαιότητα επανατοποθέτησης προτεραιοτήτων αξιών αναγκών και σχέσεων.

Σε αυτό τον καταιγισμό αποφασίζεις ποιοι είναι, ή πρέπει να είναι δίπλα, πλάι αντάμα και προς ποιο προορισμό.

Ποιοι σε αντέχουν και ποιους αντέχεις.
Ποιους αγαπάς και ποιους θα ήθελες να σε αγαπούν.
Πόσα «πρέπει» πρέπει να αντέχεις.

Στην κρίση πολιτικοιδεολογική αλλά και οικονομική καλείσαι, καλούμαστε, να επιλέξουμε όχι μόνο στρατόπεδο αλλά στάση, θέση που θα καθορίσει την ποιότητα και τον προσανατολισμό του νέου περιβάλλοντος .

Η τοποθέτηση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι συγκυριακή καθώς από την άνοστή μου πείρα φαίνεται, ότι οι σχέσεις μας δεν μπορεί να χτίζονται ευκαιριακά και με όρους  άμετρου εγωισμού.

Μάθαμε να μιλάμε χωρίς να ακούμε, να ζητάμε χωρίς να δίνουμε, να ασκούμε σκληρή κριτική  χωρίς αυτοκριτική.

Μερικές φορές νοιώθω  ότι και οι ιδεολογικές προσεγγίσεις ήταν εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς.

Με μια άμετρα εγωιστική θέση ισχύος από μερικά  βιβλία που διαβάσαμε  ή ακόμα και από νεανικές διαδρομές σε οργανώσεις και κόμματα που κουτσά στραβά μας «έμαθαν» να αποκωδικοποιούμε πιο εύκολα γεγονότα και καταστάσεις.

Είμαστε πολύ θυμωμένοι με αυτούς που δεν κατάλαβαν ή καθυστέρησαν να καταλάβουν.

Είμαστε πολλές φορές περισσότερο θυμωμένοι με τους αδύναμους κρίκους του συμβιβασμού, παρά με εκείνους που μας έφεραν σ αυτό το χάλι. Σα να μας βολεύει ακόμα και η τοποθέτηση του θυμού μας.

Παρατηρώ και με παρατηρώ…

Έχω  περισσότερο θυμό από σκέψη, περισσότερη οργή από εκτίμηση δίνοντας χώρο στα ανάξια ξεπετώντας τα συμπεράσματα με μια «έξυπνη» ατάκα που ενδεχομένως να δημιουργήσει εφήμερη αναγνώριση χωρίς βάθος και επεξεργασία.

Η ανάγκη - το συμφέρον - έπαιζε και παίζει ρόλο προεπιλογής των ανθρώπων που έπρεπε ή πρέπει να έχουμε κοντά μας ενώ το «θέλω» με όρους συναισθηματικούς ή  απρόβλεπτα ανθρώπινους όρους, περιορίζεται ηττημένο στις παρυφές του γραφικού.

Πολιτική του άθλιου παρόντος, μας έβαλε ξεκάθαρα στο δικό της στενό χώρο σε μια αντιπαράθεση κενού.

Αν υπάρχει δηλαδή  εναλλακτική πρόταση του βεβαιωμένου θανάτου, στην ρεαλιστικότητα της κηδείας και την αξιοπρέπεια της τελετής.

Οι υπεύθυνοι  τοποθετούνται
Οι χαμένοι αλληλοσπαράσσονται … 

Η επιστροφή στην βιβλιοθήκη, η σύγκρουση με τις εφήμερες συμφεροντολογικές σχέσεις, η καταστροφή όλων των συμβιβασμών σε μια πορεία εξαγνισμού και νέας αρχής χωρίς βαρίδια ίσως να είναι μέρος της θεραπευτικής μας διαδρομής.

Σε μια  πόλη όπου οι άνθρωποι κυκλοφορούν εδώ και καιρό με σκυμμένο  κεφάλι.

Από την ήττα …
Ίσως από ντροπή …
Ίσως για να μην βλέπουν τα πρεζάκια που αργοσβήνουν…
Τους αστέγους που κρυώνουν …
Τους φασίστες που χτυπούν …
Τους Αστυνόμους που παρατηρούν…
Την ουρά των ανέργων που μεγαλώνει και ίσως ξαφνικά φωνάξει το όνομά σου…

Θαρρώ ότι σε μια τέτοια απόφαση ζωής, μόνος δεν μπορείς να πας. Η μοναξιά δεν βγάζει πουθενά …

Αξίζει να αρχίσεις πάλι να μοιράζεσαι μικρά θέλω, αλλά και τα  μεγάλα όνειρα που  θα χωρούν πολλούς, τους περισσότερους.
Για να αρχίσει πάλι ο χορός που σταμάτησε ξαφνικά στο μεσοδιάστημα της εφηβείας με την «ωριμότητα».
Εκεί που το «εγώ» προσπαθούσε να συναντήσει το «εμείς».
Και ο καθένας πριν πάει στην συνάντηση, στο συμπόσιο της γιορτής οφείλει να έχει ξεκαθαρίσει, πριν απαιτήσει τις αλλαγές στην στάση και την θέση του άλλου.

Αλλάζω για να τα αλλάξω όλα …

Το κείμενο ενδεχομένως να μη  σε αφορά…
Ήταν απλά μια μικρή προσπάθεια αυτοκριτικής σε 559 λέξεις.

----------------------------------
Προσυπογράφω. Είναι ακριβώς και η δική μου αυτοκριτική. Εκπληκτικό κείμενο.
Πηγή: http://kostasarvanitis.blogspot.gr/2012/11/559.html

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου. Τάσος Λειβαδίτης

Πέμπτη, Νοεμβρίου 01, 2012
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ' απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου
θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να λεει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.


Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.
Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουμε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό γράμμα στη μάνα σου
θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματός σου και μια λέξη: Ειρήνη
σα νάγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκερο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Τάσος Λειβαδίτης

---------------------
Ο Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988) ήταν γιος του Λύσανδρου Λειβαδίτη και της Βασιλικής Κοντοπούλου. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τις σπουδές του διέκοψαν η γερμανική κατοχή και η συνακόλουθη ένταξή του στην Αντίσταση και στράτευσή του στην ΕΠΟΝ. Κατά τη διάρκεια της κατοχής πέθανε ο κατεστραμμένος οικονομικά πατέρας του και το 1951, ενώ ο ποιητής ήταν εξορισμένος στη Μακρόνησο, η μητέρα του. Είχε τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια, μια αδερφή και τρεις αδερφούς. Ο πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος και τα παιδικά χρόνια του ποιητή ήταν ευτυχισμένα.

Τέλειωσε το γυμνάσιο στην Αθήνα. Το 1946 παντρεύτηκε τη Μαρία Στούπα, παιδική του φίλη και πολύτιμη σύντροφο σε ολόκληρη τη ζωή του, με την οποία απέκτησαν μια κόρη τη Βάσω. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε και την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία με τη δημοσίευση του ποιήματός του Το τραγούδι του Χατζηδημήτρη στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα. Το 1947 συνεργάστηκε στην έκδοση του περιοδικού Θεμέλιο. Την τετραετία 1948-1952 εξορίστηκε στο Μούδρο, τον Άη- Στράτη και τη Μακρόνησο μαζί με άλλους αριστερούς καλλιτέχνες και διανοούμενος, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Άρης Αλεξάνδρου, ο Μάνος Κατράκης και πολλοί άλλοι και συνέχισε να γράφει ποιήματα.

Το 1952 σημειώθηκαν οι εκδόσεις των έργων του Μάχη στην άκρη της νύχτας και Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας. Τρία χρόνια αργότερα οδηγήθηκε σε δίκη στο Πενταμελές Εφετείο με αφορμή την ποιητική συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου και αθωώθηκε πανηγυρικά. Σταθμό στην ποιητική του διαδρομή και σχηματικό ορόσημο της πορείας του προς τη δεύτερη, εσωτερικότερη και υπαρξιακής αγωνίας, φάση της δημιουργίας του αποτέλεσε κατά τους θεωρητικούς της λογοτεχνίας το βιβλίο του Οι γυναίκες με τ’ αλογίσια μάτια (1958 Το 1961 πήρε μέρος σε συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη ανά την ελληνική επαρχία, απαγγέλλοντας ποιήματά του και συνομιλώντας με το κοινό.

Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε στο σενάριο με τον Κώστα Κοτζιά και έγραψε τους στίχους των τραγουδιών (η μουσική του Θεοδωράκη) για την ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη Συνοικία το όνειρο, που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του νεορεαλιστικού ελληνικού κινηματογράφου και απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία.). Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Αυγή (1954-1980 με μια διακοπή κατά την επταετία της δικτατορίας του Παπαδόπουλου), το περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης (1962-1966), όπου δημοσίευσε πολιτικά και κριτικά δοκίμια. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου έμεινε άνεργος και ασχολήθηκε για βιοποριστικούς λόγους με μεταφράσεις και διασκευές λογοτεχνικών έργων σε διάφορα λαϊκά περιοδικά · παράλληλα στράφηκε με νοσταλγία προς το παρελθόν αδυνατώντας να δεχθεί τη σκληρότητα της πραγματικότητας της εποχής, στάση που αντικατοπτρίζεται στην ποίησή του αυτής της περιόδου με έμφαση στο Νυχτερινό επισκέπτη. Το 1986 εξέδωσε τη συλλογή του Βιολέτες για μια εποχή που θεωρήθηκε ως το κύκνειο άσμα του.

Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, σαν σήμερα, 30 Οκτωβρίου του 1988. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο Χειρόγραφα του Φθινοπώρου. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του Συμφωνία αρ.Ι), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976 για τη συλλογή Βιολί για μονόχειρα), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979 για το Εγχειρίδιο ευθανασίας). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Στίχοι του μελοποιήθηκαν από το Μίκη Θεοδωράκη , το Μάνο Λοΐζο , το Γιώργο Τσαγγάρη και άλλους έλληνες συνθέτες. Η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη κυριαρχείται από την σπαρακτική υπαρξιακή του αγωνία, η οποία εκδηλώνεται αρχικά ως έκφραση τρυφερότητας και συμπόνιας στα πλαίσια του αισιόδοξου σοσιαλιστικού ρεαλισμού και στη δεύτερη φάση του έργου του ως εσωτερική αναδίπλωση και αναζήτηση του νοήματος της ζωής στο παρελθόν μετά από τη διάψευση των προσδοκιών και την προδοσία του καλλιτέχνη ως αγωνιστή για έναν καλύτερο κόσμο. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τάσου Λειβαδίτη βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Τάσος Λειβαδίτης», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.390-391. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Κουβαράς Γιάννης, «Χρονολόγιο Τάσου Λειβαδίτη (1922-1938)», Διαβάζω 228, 13/12/1989, σ.20-24 και Τσιριμώκου Λίζυ, «Λειβαδίτης Τάσος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
---------------
Ασφαλής κατεύθυνση
Κι επειδή τα οικονομικά μου πήγαιναν όλο και στο
χειρότερο, άρχισα να γίνομαι εφευρετικός: κατέβαινα,
λόγου χάρη, στο υπόγειο όπου βρισκόταν ένα παλιό
χαλασμένο ρολόι, το έβαζα στην πιο κρίσιμη ώρα και
περίμενα - κι ας είναι ευλογημένο τ' όνομα του Θεού, ποτέ
δεν έπεσα έξω, ύστερα, υπερήφανος, πήγαινα στο οινομαγειρείο,
όπου ο ατμός απ' τις κατσαρόλες με γέμιζε
θρησκευτικές σκέψεις, συνωστιζόταν ο φτωχόκοσμος, μέθυσοι
με ποδοπατημένα καπέλα, λόγια χιλιοειπωμένα, σαν
τις εποχές, ώσπου, τέλος, πιωμένος, έπαιρνα από πίσω
κάποιον απ' τους νεκρούς μου κι έτσι έβρισκα πάντα το
σπίτι μου...
Από την ανθολογία Ποιήματα που αγαπήσαμε
(επιμ.: Γ.Μαρκόπουλος-Κ.Νικολάκης), εκδόσεις Εκάτη 2009)

-------------------------
Αναφορές:
Άρθρο της Κρυσταλίας Πατούλη
Πηγή: tvxs.gr

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.