Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Πρώτη Φορά Δεύτερη Φορά Αριστεροδεξιά – by To Skouliki Tom

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 22, 2015
Ενισχυμένο κατά 7% βγήκε το κόμμα της Aποχής στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης όπου 6 στα 8 κόμματα που μπήκαν στη Βουλή κατέβηκαν με το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα. Το μνημόνιο ντε!

Καλά και η Χρυσή Αυγή μνημόνιο στηρίζει αλλά δεν το λέει ανοιχτά, αφού και να το έλεγε σιγά μην το καταλάβαιναν οι κατεστραμμένοι ψηφοφόροι της.

Οι δημοσκόποι κατάφεραν για ακόμα μια φορά να συσπειρώσουν τον κόσμο εναντίον των γελοίων δημοσκοπήσεων που κατασκεύαζαν – για να πετύχουν ακριβώς αυτό – αλλά αν ο κόσμος είναι εντελώς καθυστερημένος και τις πιστεύει, τί σου φταίνε μετά οι δημοσκόποι;

Οι εκλογές θεωρούνται απόλυτα πετυχημένες, αφού κατάφεραν αυτό για το οποίο προκηρύχθηκαν, δηλαδή για να μπει ο Βασίλης Λεβέντης στη Βουλή, οπότε ξέρουμε πλέον και επισήμως ότι η Ελλάδα διαθέτει 191.000 διαπιστωμένους ηλίθιους που μαζί με τους φασίστες ξεπερνούν το μισό εκατομμύριο.

Στα αξιοσημείωτα των εκλογών ανήκει η κατακόρυφη πτώση του Ποταμιού – που με επιβεβαιώνει αφού έγραφα πριν τις προηγούμενες εκλογές ότι το Ποτάμι θα εξαφανιστεί από το χάρτη – αλλά αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση σε κανέναν.

Το Ποτάμι δημιουργήθηκε από το σύστημα για συγκεκριμένο λόγο αλλά τώρα πια του είναι αχρείαστο. Καιρός να ξαναρχίσουν οι Πρωταγωνιστές.

Ο Αλέξης Τσίπρας αν και έφερε το σκληρότερο μνημόνιο που είχαμε ποτέ, το έπαιξε αντιμνημονιακός που θα το σκίσει εφαρμόζοντάς το και μαντέψτε: Το κόλπο έπιασε! Ο ελληνικός λαός τον ξαναψήφισε ως καλύτερο διαχειριστή του μνημονίου, λες και το μνημόνιο είναι τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας.

Από την άλλη, η Λαϊκή Ενότητα, με το λυπηρό 2,8% που απέσπασε, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι με κόμμα 30 ημερών, κενολογίες, μαγκιά-κλανιά, εθνικό νόμισμα χωρίς σχέδιο και μόνο μια Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν πας πουθενά.

Η γνώμη μου ήταν ότι η Λαϊκή Ενότητα έπρεπε να απέχει από αυτές τις εκλογές και να προετοιμαστεί σοβαρά για τις επόμενες αλλά προφανώς ο Παναγιώτης δε διαβάζει το μπλογκ μας. Δεν πειράζει! Τώρα θα μας διαβάζει κι αυτός.

Η Φώφη εκτόξευσε το ΠΑΣΟΚ. Η Φώφη εκτόξευσε το ΠΑΣΟΚ. Η Φώφη εκτόξευσε το ΠΑΣΟΚ. Το γράφω 3 φορές για να το πιστέψω.

Τέλος, το ΚΚΕ, αν θέλει μετά από 5 χρόνια μνημονίου να αυξήσει τα ποσοστά του, πρέπει να βάλει στη θέση του Δημήτρη Κουτσούμπα ένα από τα όμορφα κορίτσια της ΚΝΕ που τα έχω ακούσει να μιλάνε και τα λένε καλά, αλλά θα μου πείτε αν ήθελε, δε θα το είχε κάνει ήδη; Σωστό κι αυτό. Το 5,5% βολεύει πολλούς στον Περισσό.

Στο κείμενο μου “Ο Ατάλαντος Κύριος Τσίπρας” είχα γράψει στις 16 Ιουλίου: “Πέρα από τον προφανή κίνδυνο γιγάντωσης της ΧΑ και της τεράστιας αποχής που θα σημειωθεί στις επόμενες εκλογές, αυτό που πάει να δημιουργηθεί τώρα είναι η νόρμα 80/20. Το 80% των Ελλήνων πολιτών να δηλώνουν μνημονιακοί. Να αποδέχονται το δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).”

Έγινε ακριβώς αυτό. Το 80%, που ψήφισε, ψήφισε μνημόνιο.

Βλέπω πολλούς να δηλώνουν ευχαριστημένοι γιατί αποφύγαμε τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι – αν και οι 155 βουλευτές της συγκυβέρνησης απέχουν πολύ από την ισχυρή αυτοδυναμία – αλλά εγώ αναρωτιέμαι: Είναι τόσο χαζοί; Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι ο Τσίπρας είναι μέγας τακτικιστής και είχε καβάτζα εναλλακτικό σχέδιο συνεργασιών σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα περίμενε; Ακόμα να τον μάθουν;

Το μόνο εναλλακτικό σχέδιο που δεν υπάρχει στην Ελλάδα είναι αυτό της εξόδου από το μνημόνιο.

Κι ο κλήρος έπεσε στους δρόμους να το φτιάξουν.

Στους δρόμους λοιπόν. Θα σας δω εκεί.

by To Skouliki Tom

-----------------

Όλοι δουλεύουν για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου - Του Pitsirikos

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 22, 2015
Είναι άγρια η χαρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, των ΜΜΕ των ολιγαρχών, του Βερολίνου και των Βρυξελλών από το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Αν όλοι αυτοί χαίρονται για το γεγονός πως η Λαϊκή Ενότητα δεν μπήκε στη Βουλή, οι πολίτες μάλλον δεν θα πρέπει να χαίρονται ιδιαίτερα.

Κι όμως, καλύτερα που δεν μπήκε στην Βουλή η Λαϊκή Ενότητα.

Αν η Λαϊκή Ενότητα είχε μπει στην Βουλή, θα έχανε πολύτιμο χρόνο από τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει για να γίνει ένα κανονικό κόμμα, και όχι ένα άθροισμα προσωπικοτήτων· ο ένας μήνας δεν ήταν αρκετός για να συμβεί αυτό.

Επίσης, η Λαϊκή Ενότητα θα έχει τον χρόνο να δει τα λάθη που έκανε, να αντιληφθεί πως χρειάζεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα -και όχι να επαναλαμβάνει τις ανοησίες του ΣΥΡΙΖΑ που κατέρρευσαν- και να σκεφτεί ξανά την εκλογική συνεργασία σε ένα κοινό μέτωπο με άλλα κόμματα.

Είναι πολύ θετικό που η Λαϊκή Ενότητα δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή.

Είναι πολύ σημαντικό αυτή η Βουλή να μην έχει καθόλου ελπίδα μέσα.

Να είναι μια Βουλή της απελπισίας.

Γιατί αυτό είναι αυτή η Βουλή: μια Βουλή ήττας και απελπισίας. Και προδοσίας.

Πρέπει οι πολίτες να μην παίρνουν αέρα από πουθενά. Να είναι όλα μαύρα στη Βουλή.

Αυτό θα γιγαντώσει τις αντιδράσεις των πολιτών και θα φουντώσει το κίνημα. Χωρίς μισόλογα πια.

Παρατηρώ τη λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -και μετά τις εκλογές- και βλέπω για μια ακόμα φορά το μίσος αυτού που προσκύνησε για αυτόν που δεν προσκύνησε.

Επίσης, η λύσσα κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου -που δεν είναι πια στην Βουλή- δείχνει και κάτι άλλο: το φόβο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Γιατί όλοι ξέρουμε πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα επιστρέψει.

Η παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα γίνεται όλο και πιο αισθητή δια της απουσίας της από την Βουλή.
Ο νέος πρόεδρος της Βουλής θα συγκριθεί αμέσως με την Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να γίνει πρόεδρος της Βουλής. Ο Δραγασάκης -που είναι παλιά πουτάνα- ήδη αρνήθηκε.

Βέβαια, κάποιος θα δεχτεί -μπορεί και ο Δραγασάκης που από κάπου θα τον κρατάνε κι αυτόν- να γίνει πρόεδρος της Βουλής, και αυτός έχει καεί ήδη.

Οι επιτροπές της Βουλής και οι φάκελοι που ήταν στα χέρια της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα θαφτούν ξανά, όπως γινόταν επί δεκαετίες, πριν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Μαζί με τις επιτροπές και τους φακέλους θα καεί και ο νέος πρόεδρος της Βουλής.

Όσο λείπει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, τόσο πιο παρούσα θα είναι.

Όλοι μοιάζουν να ξεχνούν κάτι: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου γνωρίζει πια τα πάντα για τις υποθέσεις και τους φακέλους που βρίσκονται στη Βουλή.

Κακά τα ψέματα, ο Αλέξης Τσίπρας -στο διάστημα των επτά μηνών της πρώτης πρωθυπουργίας του- έπαιρνε λάμψη, αίγλη και δύναμη από τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Τώρα ο Τσίπρας ξέμεινε με τον Δραγασάκη, τον Βούτση και τον Φίλη. Θλιβερή ομάδα για πολιτική. Καλή για ταβέρνα, ωστόσο.

Το σημαντικότερο για έναν πρωθυπουργό δεν είναι ο ίδιος αλλά η ομάδα των ανθρώπων που θα επιλέξει να έχει γύρω του.

Αυτή την ομάδα την επιλέγει ο ίδιος. Κι εκεί φαίνεται το μυαλό του.

Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε Φλαμπουράρηδες.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει καεί ήδη.

Ελπίζω η Ζωή Κωνσταντοπούλου να έχει μάθει από τα λάθη του Αλέξη Τσίπρα.

Επίσης, ελπίζω να μην εμπιστεύεται και να μην αγαπάει τόσο πολύ πια ανθρώπους σαν τον Αλέξη Τσίπρα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έρχεται.

Τι είπατε;

(Δεν έβαλα τυχαία την φωτογραφία του μεταλλαγμένου Αλέξη Τσίπρα με τη BMW και τους μπράβους. Αυτή δεν είναι εικόνα πολιτικού της Αριστεράς. Αυτή είναι η εικόνα ανθρώπου που είναι χαρούμενος που, για μια ακόμα φορά, έπιασαν τόπο τα ψέματά του και εξαπάτησε τους ψηφοφόρους και τα στελέχη του κόμματός του. Βέβαια, έχει και την αγωνία και τον φόβο ότι αυτό δεν θα συμβαίνει για πάντα. Όχι, Αλέξη, δεν θα συμβαίνει για πάντα.)

Του Pitsirikos

----------------------

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Αγαπητέ λαέ... Τα ήθελες και θα τα πάθεις!

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2015
Αγαπητέ Ελληνικέ Λαέ

Είσαι ακόμα τόσο γοητευμένος από τον Αντρέα που μόλις βρήκες τον επόμενο τον θρόνιασες στην πρωθυπουργική καρέκλα για τα καλά.

Δεν έχει σημασία που πήρε την μόλις 8 μηνών εκλογική σου ετυμηγορία και την έκανε κουρελόπανο.

Δεν πειράζει που πήρε το ΟΧΙ σου του 62% και το έκανε ΝΑΙ στα πόδια της Φράου.

Δεν έχει καμία σημασία που έστησε το δικό του κυβερνητικό επιτελείο, ξεδοντιάζοντας κάθε αριστερή φωνή μέσα στο ίδιο του το κόμμα, τόσο γρήγορα, ψυχρά και ξεδιάντροπα που ξεπέρασε και τον Αντρέα σε κυνισμό.

Δεν πειράζει που, αν και αυτοαποκαλείται Αριστερός, έφερε το πιο σκληρό και ανεφάρμοστο από τα 3 μνημόνια.

Τώρα, με τη δική σου ψήφο, θα στο εφαρμόσει κιόλας.

Αγαπητέ λαέ, μπορεί να ξίνιζες λίγο τα μούτρα με τον προηγούμενο ακροδεξιό γαλάζιο αρχηγό, αλλά φαίνεται ότι ο μάγκας ο νέος σου πάει καλύτερα, γι αυτό και τον αντάμειψες.

Άλλωστε είναι κι αυτός τόσο «μάγκας» όσο κι εσύ.

Εντάξει, λίγο πιο καλοταϊσμένος από κάτι εξοπλιστικά, αλλά που θα πάει θα ξεχαστεί κι αυτό.

Αγαπητέ λαέ, πριν 3-4 μέρες άκουσες ένα φασίστα να αναλαμβάνει την «πολιτική ευθύνη» για μία δολοφονία. Και τον αντάμειψες γι αυτό με την τρίτη θέση στις εκλογές.

Αγαπητέ λαέ, γέλαγες για χρόνια με την καρικατούρα των κεντρώων, τώρα όμως που δεν σου έμειναν και πολλές εναλλακτικές, έβαλες αυτόν και την οικογένειά του στη Βουλή, ενώ επέλεξες να αφήσεις απ’ έξω 2-3 παρατάξεις με αντιμνημονιακή φωνή.

Αγαπητέ λαέ γούσταρες για λίγο τα «καμώματα» Βαρουφάκη, σου άρεσε που κάποιος τους έλεγε την αλήθεια κατά πρόσωπο.

Ένιωσες ίσως και κάποια δικαίωση που αυτή η «πυροβολημένη» κόρη του μπαμπάκα της πήγε κι έβγαλε κι ένα πόρισμα που θα μπορούσε να σου γλιτώσει τα χρωστούμενα, γιατί είναι γνωστό πως ο μάγκας ο Έλληνας είναι αυτός που δεν πληρώνει τα χρέη του.

Αλλά την ώρα της κάλπης αγαπητέ λαέ πήγες και έριξες την ψήφο σου αλλού. Άλλωστε, πριν ακόμα ψηφίσεις, φρόντισες να λοιδωρήσεις αυτούς που λίγες εβδομάδες πριν προσκυνούσες και απολάμβανες.

Τέλος, αγαπητέ λαέ, αυτή τη φορά εν μέρει αδιαφόρησες.

Βέβαιος ότι όλοι είναι ίδιοι, αποφάσισες κατά το ήμισυ να μην τους κάνεις τη χάρη και να κάτσεις καναπέ. Άφησες το άλλο μισό σου να αποφασίσει και για σένα.

Παραδόθηκες οριστικά κοινώς.

Ψήφισες τους δολοφόνους. Επιβράβευσες το ΠΑΣΟΚ και την Ένωση Κέντρου! Ή απλώς αυτοφιμώθηκες.

Αγαπητέ λαέ

Τώρα που θα αρχίσουν σωρηδόν να έρχονται τα παλούκια

Τώρα που ξαφνικά θα ανακαλύψεις ότι δε θα σε κυβερνά ο νέος Αντρέας αλλά ο ήδη διορισμένος Ολλανδός «επίτροπος» των δανειστών

Τώρα που θα δεις να ανταμείβονται επιτέλους με παραγραφές οι φοροφυγάδες και οι της λίστας Λαγκάρντ, την ίδια ώρα που επιτέλους θα σου πάρουν τα σπίτια γιατί αποδείχτηκες ανίκανος να τα προστατέψεις από τα αρπακτικά

Τώρα που θα δεις να ισοπεδώνονται τα τελευταία απομεινάρια της Μεταπολεμικής Ελλάδας και της Ελλάδας της Μεταπολίτευσης

Τώρα που θα ξυπνήσεις στον χειρότερο μνημονιακό εφιάλτη της πενταετίας και θα τον ζήσεις γιατί εσύ τον έφερες, εσύ τον συντήρησες κι εσύ τελικά τον επιθυμείς ακόμα και τώρα

Μην ξεχάσεις ποτέ

Αγαπητέ λαέ

Τα ήθελες και θα τα πάθεις.

ο Μαθηματικός

Υ.Γ. Εγώ θα συνεχίζω να ανοίγω τα μάτια στα παιδιά. Τα παιδιά είναι τα μόνα που δε φταίνε για ότι θα υποστούν στο εξής. Αγαπητέ λαέ, τα παιδιά δε σου ανήκουν. Ανήκουν στο μέλλον τους. Εσύ θα μείνεις στο παρόν σου μέχρι να σβήσεις, παραδομένος και λιγόψυχος. Αλλά θα δεις, τα παιδιά θα τον αλλάξουν τον κόσμο που θα τους δώσεις. Θα σου τρίψουν στη μούρη τα αίσχη σου, θα σου γυρίσουν την πλάτη και θα φτιάξουν τον δικό τους κόσμο.

Δεν πιστεύω πια σε τίποτα άλλο. Πιστεύω μόνο στα παιδιά και στα όνειρά τους.

(Αγαπητέ φίλε, λαός στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «μάζα». Αυτό μόνο. Να είσαι καλά.)


---------------
[πηγή]

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Guardian: Όποιος κι αν εκλεγεί, ένας Ολλανδός κοστουμαρισμένος θα διοικεί την Ελλάδα

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 19, 2015
Οι Έλληνες καλούνται στις κάλπες την Κυριακή. Όμως, όποιος κι αν είναι ο επόμενος «ένοικος» του Μεγάρου Μαξίμου, δεν θα διοικεί τη χώρα, προειδοποιεί η βρετανική εφημερίδα Guardian.

Αντί για αυτό, η συγκεκριμένη «τιμή» θα ανήκει σε έναν «κοστουμαρισμένο» Ολλανδό οικονομολόγο των Βρυξελλών, με τον τίτλο του Γενικού Διευθυντή της Υπηρεσίας Υποστήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων της Κομισιόν, γράφει η βρετανική εφημερίδα.

Πρόκειται για τον Maarten Verwey, ανώτατο αξιωματούχο του υπουργείου Οικονομικών της Ολλανδίας, ο οποίος εντάχθηκε στην Κομισιόν το 2011 και είχε το ρόλο του επικεφαλής της Κύπρου, ο οποίος έχει αντίστοιχη θέση στην taskforce της Ε.Ε για την Ελλάδα.

Οι εξουσίες του είναι άνευ προηγουμένου, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian. «Και παρότι λίγοι ψηφοφόροι στους δρόμους της Αθήνας έχουν ακούσει το όνομά του, πολλοί καταλαβαίνουν ότι το πώς θα ψηφίσουν κάνει λίγη διαφορά για το τι θα συμβεί στη συνέχεια», προσθέτει.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μάχονται για την πρωτιά στις εκλογές. Ομως, υπό τους δρακόντειους όρους του νέου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, για ρευστό με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις, η Αθήνα ουσιαστικά «παρέδωσε στους Ευρωπαίους δανειστές τον έλεγχο για τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές».

Το μνημόνιο κατανόησης με τις λεπτομέρειες για την τριετή συμφωνία και το δάνειο των 86 δισ. ευρώ απαιτεί από την κυβέρνηση «να συμβουλεύεται και να συμφωνεί με την Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις σχετικές ενέργειες… πριν αυτές οριστικοποιηθούν και υιοθετηθούν νομοθετικά». Σε αντάλλαγμα για το δάνειο, η Ελλάδα- που πρέπει να αποπληρώσει περίπου 1,3 δισ. των δανείων της το Δεκέμβριο και άλλα 6 δισ. το 2016- έχει δεσμευθεί να αναθεωρήσει δραστικά την οικονομία της και να κάνει ριζικές αλλαγές στην Υγεία, την κοινωνική πρόνοια, τις συντάξεις και τη φορολογία, υπενθυμίζει η βρετανική εφημερίδα.

Περίπου 120 νόμοι πρέπει να περάσουν φέτος, με τις μελλοντικές δόσεις του δανείου να εξαρτώνται από ικανοποιητικές τριμηνιαίες αξιολογήσεις προόδου, τονίζει ο Guardian.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Αγορά», το 20μελές επιτελείο του Verwey ουσιαστικά θα συγγράψει τους νόμους για όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής, από τη φορολογία για τις επιχειρήσεις και τα εργασιακά, μέχρι την Υγεία και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, ενώ θα προετοιμάσουν ενδιάμεσες εκθέσεις κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης της οικονομίας. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο Ολλανδός θα έχει απευθείας επικοινωνία με το γραφείο του πρωθυπουργού, έπειτα από σχετική απαίτηση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Πριν καν το σχηματισμό της, η νέα κυβέρνηση είναι δεσμευμένη για την επίτευξη μίας σειράς σκληρών στόχων, ανάμεσά τους να διαμορφώσει το προβλεπόμενο πρωτογενές έλλειμμα από 1,5% σε 0,25% έως το τέλος του οικονομικού έτους και να φτάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μεσοπρόθεσμα. Πρέπει να βελτιώσει τη φορολογική συμμόρφωση και τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, όπως και να συγκεντρώσει περισσότερα χρήματα μέσω μέτρων, όπως η κατάργηση των φορολογικών ελαφρύνσεων για τους αγρότες, η αύξηση του ΦΠΑ και ο έλεγχος των προμηθειών υγείας.

Αλλαγές στο συνταξιοδοτικό αναμένεται να εξοικονομήσουν 1% του ΑΕΠ έως το 2016 και το όφελος των μεταρρυθμίσεων 0,5%. Επιπλέον, πρέπει να αναθεωρηθεί η νομοθεσία για την αγορά εργασίας, να απελευθερωθούν αγορές όπως εκείνη της ενέργειας και τα κλειστά επαγγέλματα, όπως των συμβολαιογράφων να ανοίξουν. Για να εκσυγχρονιστεί το κράτος και η δημόσια διοίκηση, πρέπει να μεταρρυθμιστεί η Δικαιοσύνη, να περικοπούν τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων και να «απολιτικοποιηθεί» η γραφειοκρατία.

Οι δανειστές θα έχουν ιδιαίτερα μεγάλο λόγο στη διάσωση των ελληνικών τραπεζών, τονίζει ακόμη ο Guardian. «Παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις και από τα δύο κόμματα που προηγούνται πως αν εκλεγούν θα προσπαθήσουν να αμβλύνουν τις επιπτώσεις, τα μέτρα διαμορφώνουν ένα δύσκολο νομοθετικό πρόγραμμα από το οποίο ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, όποιο κι αν είναι το όνομά του, θα το βρει δύσκολο- αν όχι αδύνατο- να αποκλίνει.


----------------

Συμπεράσματα προ εκλογών - Του Περικλή Κοροβέση

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 19, 2015
Συμπεράσματα προ εκλογών - Του Περικλή ΚοροβέσηΚατά κανόνα τα συμπεράσματα βγαίνουν μετά τις εκλογές. Ειδικοί όλων των κατηγοριών μάς αναλύουν τα αποτελέσματα και μας δείχνουν τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων. Ενδιαφέροντα πράγματα, δεν λέω.

Η Μεταπολίτευση ανέδειξε τρία μεγάλα κόμματα εξουσίας: τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Την πλειοψηφία τους τη στήριξαν στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Πράγμα που σημαίνει πως αυτή η μάζα των ψηφοφόρων είναι χειραγωγήσιμη και αρκεί ο κατάλληλος «πολιτικός λόγος» σε συνδυασμό με την κατάλληλη επικοινωνία, συν τα απαραίτητα χρήματα για τις εκλογικές εκστρατείες και προβολές.

Προϋπόθεση βέβαια γι’ αυτές τις μετακινήσεις είναι η απογοήτευση που τους δημιούργησε το κόμμα τους. Αρα ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του επιλέγει τον πιο γοητευτικό ολιγάρχη και τον πιο χαρισματικό δημαγωγό. Οπως είναι γνωστό, καμιά προεκλογική δέσμευση δεν τηρείται. Οσο μεγαλύτερο είναι το δόλωμα τόσο μεγαλύτερο είναι και το ψάρι.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που κατεβαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στις πλατείες. Αυτοί κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια, οργανώνουν διαμαρτυρίες και απεργίες ή παίρνουν πρωτοβουλίες για μια σειρά από κοινωνικά ή περιβαλλοντικά προβλήματα. Και εδώ είναι σαφές πως υπάρχει μια άλλη πολιτική που δεν εκφράζεται διά αντιπροσώπου, αλλά από τους ίδιους τους συμμετέχοντες.

Και είναι αυτή η πολιτική που πολεμιέται λυσσαλέα από τους «αντιπροσώπους» του λαού με ελεεινές συκοφαντίες και άγρια αστυνομική καταστολή. Κάποιος θα θέσει εύλογα το ερώτημα τι απέδωσαν όλες αυτές οι κινητοποιήσεις από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Οχι και πολλά πράγματα, είναι αλήθεια, αλλά όχι και ασήμαντα. Το ερώτημα είναι πάντα ποιος ηγείται αυτών των κινημάτων που μπορούν να μετατραπούν σε εικονική πραγματικότητα και να κάνουν την όλη ιστορία θέαμα. Π.χ. το ΚΚΕ, που κάνει συλλαλητήρια σαν θέατρο δρόμου. Ας μην ξεχνάμε πως και οι εργοδότες οργανώνουν συλλαλητήρια. Πάντως ό,τι έχει κερδίσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα και είναι αυτό που ονομάζουμε δικαιώματα και πολιτισμός το οφείλουμε σε αυτό το κόμμα του «δρόμου», με δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες διώξεις. Και εδώ ας μου επιτραπεί μια παράξενη πρωτοβουλία.

Να βγάλω τα συμπεράσματά μου για τις εκλογές πριν από τις εκλογές. Οποια και αν είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, θα είναι μια κυβέρνηση ακριβώς όπως τη θέλουν οι Βρυξέλλες. Το κυρίαρχο μοντέλο είναι συνεργασία Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών, που δημιούργησαν το «εξτρεμιστικό κέντρο» για να εφαρμόσει όλες τις εντολές και επιταγές του Νεοφιλελευθερισμού.

Δηλαδή, κατάργηση όλων των κεκτημένων των εργαζομένων. Και αυτό έκαναν στο μέτρο που μπορούσαν στις ίδιες τους τις χώρες. Ας πούμε στη ζώνη Α’. Στη Β’ ζώνη, όπου περιλαμβάνονται οι PIGS (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία), καθώς και στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, υπάρχει μια άλλη πολιτική. Αυτές προορίζονται για αποικίες. Η νέα αποικιοκρατία ονομάζεται Ε.Ε.

Το πείραμα άρχισε από την Ελλάδα και πέτυχε πλήρως. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφτιλίστηκε διεθνώς (τις συνέπειες της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρωπαϊκή Αριστερά θα τις δούμε σε ένα από τα επόμενα σημειώματα), διασπάστηκε όπως ακριβώς ήθελαν οι Βρυξέλλες, βάζοντας τον Τσίπρα να υπογράψει μια συμφωνία που είναι η παράδοση της Ελλάδας ως αποικίας άνευ όρων. Και ο Τσίπρας ταπεινώθηκε και έχασε κάθε αξιοπιστία. Και αυτό σημαίνει πως η Βουλή δεν θα παίζει κανέναν ρόλο.

Ολα θα έρχονται έτοιμα προς επικύρωση. Και εδώ έχουμε μια κρίση του κοινοβουλευτισμού που ίσως έχει φτάσει πια στα όριά του. Και αυτό είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για την άνοδο του νεοναζισμού, που πια δεν βρίσκεται προ των πυλών, αλλά εντός.

Τι θα κάνει η νέα κυβέρνηση; Τα ίδια με τις προηγούμενες, αλλά με πιο γρήγορους ρυθμούς, γιατί αυτό απαιτούν οι Βρυξέλλες, και μετά τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, χάνεται μια ισχυρή αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. Αυτό θα είναι έργο μικρών κομμάτων, εφόσον κατορθώσουν και μπουν στη Βουλή. Περίπτωση Λαϊκής Ενότητας. Και εδώ έχουμε τα εξής παράδοξα της πολιτικής. Η ΛΑ.Ε., που λίγο-πολύ έχει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα παλέψει για να μπει στη Βουλή, ενώ ο Τσίπρας που τα ανέτρεψε όλα και πέρασε στην όχθη των μνημονίων μπορεί να έρθει και πρώτος.

-----------------

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Ένα πράγμα δε θα σου συγχωρήσω Αλέξη Τσίπρα - Από την Έμμυ Χριστούλα

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 15, 2015
Επί εφτά μήνες κοιτάζαμε τον αντάρτη πάνω στο τραπέζι, όπως οι κυνηγοί του Αγγελόπουλου.

Με μια τεράστια τρύπα στο στήθος, ΄΄ όπως τον γέννησε η γαλλική επανάσταση, όπως τον γέννησε η μάνα του η Ισπανία, ένα σκοτεινό συνωμότη ΄΄.

Σαν την Αντιγόνη, που δεν ανήκε ούτε στους θνητούς, μα ούτε και στους πεθαμένους, η αριστερά επέστρεψε στο χώρο της, στο κέντρο του σκηνικού, στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας, διεκδικώντας όχι μια επιτύμβια ανθοδέσμη , αλλά τη ζωτική της συνέχεια. Ήξερε η αριστερά, σοφή από τον πόνο της, ότι με ΄΄ ορισμένες λέξεις – κλειδιά θα μπορούσε να αναβιώσει ένα νέο συλλογικό όνειρο΄΄.

Η επιστροφή της τρομοκράτησε αυτούς που ήταν βέβαιοι ότι ΄΄ οι τελευταίοι ανταρτοκομμουνιστές σκοτώθηκαν ή πέρασαν στο παραπέτασμα τέλη του 49 ΄΄ και άρα η παρουσία της είναι ένα ΄΄ ιστορικό λάθος΄΄ .

Συνέβη όμως δάσκαλε και κάτι άλλο, κάτι ακατανόητο.

Ο Βιομήχανος, ο Στρατιωτικός, ο Πολιτευτής, ο Εκδότης, οι δικοί σου κυνηγοί που τρόμαξαν για την ασθμαίνουσα ιστορία που  δημιούργησαν, αντικαταστάθηκαν από εμάς τους αριστερούς που τρομάξαμε για την ιστορία που έπρεπε να υπερασπιστούμε.

Τρομάξαμε ακόμη περισσότερο την προβολή της στο μέλλον.

Σταθήκαμε πολύ μπόσικοι στο ερώτημα ΄΄ θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αυτό που τόσα χρόνια λέμε ότι θέλουμε να κάνουμε ; ΄΄. Και αυτή η ευθύνη μας βαραίνει όλους.

Έτσι Αλέξη δεν είναι ότι δε σου συγχωρώ που αφελώς και αδιάβαστος -κυριολεκτώ– πίστεψες ότι η ισχύς του δικαίου θα κατατροπώσει την ισχύ της δύναμης.

Σε συγχωρώ, με την υποσημείωση όμως ότι επικίνδυνος δεν είναι μόνον όποιος σε ρίχνει στο λάκκο με τα φίδια, αλλά και όποιος με βεβαιότητα πιστεύει ότι ο λάκκος δεν έχει φίδια.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ ότι ως συνέπεια της παραπάνω επικίνδυνης αφέλειας δεν είχες κανένα σχέδιο διαπραγμάτευσης.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι θα έπρεπε να ξέρεις ότι  το ευρωπαικό διευθυντήριο είναι ΄΄ δράκος οπίσω, λέοντας εμπρός΄΄, ότι θα βρισκόσουν απροστάτευτος στις πιο  αντίξοες συνθήκες και άρα θα έπρεπε να ήσουν πανέτοιμος ακόμη και για ΄΄ λύσεις εν πτήσει΄΄ σε αχαρτογράφητες πορείες.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ ότι στις 3 του Ιούλη στην πλατεία Συντάγματος, μάταια  τελικά το ταχυπαλμικό μας ΟΧΙ κατέβηκε, σα μια ιδιότυπη νέκυια, στον Χριστούλα, αφού στις 6 Ιούλη ενέπαιξες  τη δυνατότητα και τη δικαιοδοσία της απόφασής μας.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση  όμως ότι οι νεκροί βοήθησαν τον Οδυσσέα να φτάσει στην Ιθάκη.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ την απελπισία που προκαλείς στον Μορέττι : ΄΄ Αλέξη πες κάτι αριστερό ρε γαμώτο!΄΄

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι  η γλώσσα είναι η λειτουργία η οποία καθιστά υπαρκτό αυτό που δεν υπάρχει. Για αυτό έχει τρομακτική ισχύ, είναι δημιουργός, δημιουργεί το ον. Εκείνη η γλώσσα σε δημιούργησε Αλέξη…

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ την πλήρη γραφειοκρατικοποίηση του κόμματος, την αποστράγγισή του από κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι  σε τούτη την ασύμμετρη μάχη θα έπρεπε να γνωρίζεις την γκραμσιανή λογική : ενώνουμε, διαρθρώνουμε, προωθούμε.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ που ποτέ δεν έθεσες την παλιά ερώτηση ΄΄ και τώρα τι κάνουμε΄΄.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι θα έπρεπε να ξέρεις τις απαντήσεις που δίναμε παλιότερα και κυρίως να γνωρίζεις ότι οι απαντήσεις μας ήταν ανεπαρκείς.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ την καταρράκωση της Δημοκρατίας.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι θα έπρεπε να την αντιλαμβάνεσαι όχι ως μία απλή θεσμική υποχρέωση, αλλά ως αξία, ως οργανωτική αρχή της κοινωνίας, ως πράξη, δράση και κυρίως συμμετοχή.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ το φτηνό πόλεμο απέναντι σε πρόσφατους συντρόφους σου, με συμμάχους τους πάλαι ποτέ εχθρούς σου.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι ο αριστερός έναντι του ήθους της αριστεράς δεν είναι απλώς φορέας, αλλά το ηθικό υποκείμενο των δράσεών του.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ ότι δε  ζήτησες συγγνώμη.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι στη θεωρία της σύγκρουσης, η αυτοκριτική νοείται ΄΄ως διαρκής επανέλεγχος, ως διόρθωση, αλλά και ως αναγνώριση της πιθανότητας και της πραγματικότητας της απόκλισης ΄΄.

Δεν είναι που δε σου συγχωρώ ότι  δείλιασες, έκανες πίσω, φοβήθηκες.

Σε συγχωρώ με την υποσημείωση όμως ότι όταν τα σταθερά περιγράμματα στην τραγωδία διαλύονται, στους τραγικούς ήρωες απομένει κάτι : η αξιοπρέπεια.

Σε συγχωρώ για όλα αυτά Αλέξη. Είναι αυτό που λέει ο ποιητής δικές μου απαιτήσεις όλα αυτά από σένα, ενώ μάντευα τη μικρότητά σου.

Ίσως και τη δική μου και για αυτό στις εναπόθεσα.

Είναι όμως  κάτι πιο βαθύ που με πληγώνει.

Ξέρεις Αλέξη τους πόνους της γης για να γεννήσει ένα στάχυ;

Ξέρεις τους πόνους της αιωνιότητας για να γεννήσει ένα τραγούδι;

Κοίτα τον αντάρτη πάνω στο τραπέζι και θα καταλάβεις.

Είναι ο παππούς μας που περιπλανήθηκε κυριαρχούμενος από μια εμμονή, χωρίς θέση στον κόσμο, σε μια εξέδρα στα διεθνή ύδατα και μακριά από τον κόσμο των ζωντανών.

Είναι ο πατέρας μας που θεωρήθηκε απροσάρμοστος στη  ρητορική τους, αυτή του ήρεμου νοικοκυρεμένου ύπνου.

Είσαι τέλος εσύ, ( τι σύμπτωση Αλέξανδρο τον έλεγαν και το μικρό στο Mεγαλέξαντρο), που σκόρπισες έναν αέρα όλο οξυγόνο, μια νέα οπτική του κόσμου, που θα μπορούσες να γίνεις η ζωντανή πολιτική αρτηρία που διατρέχει το αξίωμα : από τον πόνο στη γνώση.

Αυτό δε θα σου συγχωρήσω ποτέ Αλέξη.

Έφυγαν τόσο χρόνια, μαζί με εκείνα και εκείνους που έφυγαν με τα χρόνια, διανύσαμε τόσους πόνους για να μας πεις ότι οι πυρπολήσεις των ουρανίων είναι περιττές.

Δε με πληγώνει το γκρέμισμα της φιλοσοφίας μας, αυτή ίσως εξαντλήθηκε ιστορικά, πριν την κατάρρευση του ΄΄ υπαρκτού σοσιαλισμού΄΄, τότε  στην Παρισινή Κομμούνα, που απεδείχθη μια ΄΄οντολογική χίμαιρα΄΄, μια ΄΄ ύπαρξη ενός μη υπάρχοντος ΄΄ για 72 μέρες.

Δεν με πληγώνει που δεν μπόρεσες να κάνεις – και δεν ξέρω ποιος θα μπορέσει να το κάνει-  μια φιλοσοφική τομή που γκρεμίζει την τάξη τους, που εντοπίζει το πραγματικό και εγκαθιδρύει την υπόσχεσή του.

Και δε με εκπλήσσει που. εις το όνομα της εγγυημένης ΄΄τάξης΄΄ τους, υπονόμευσες το δικαίωμα της ιστορικής έκπληξης.

Είναι αυτό το πολιτικό σου εγώ που, στις πιο χαμηλές πολιτικές θερμοκρασίες,  διαστέλλεται και καταλαμβάνει θέση θεωρίας και οδηγού δράσης μαζί : ΄΄ αφού δεν μπόρεσα εγώ, δε γίνεται αλλιώς΄΄

Αυτή είναι η παρακαταθήκη σου Αλέξη.

Αυτό το αποτύπωμα αφήνεις στο ημερολόγιο του 2015, από το οποίο ξέρεις θα μπορούσε ίσως να ξεκινήσει μια επανάσταση σε ένα κάποιο δυστοπικό μέλλον.

Κληροδοτείς μια εμπειρία που δομεί το ιστορικό περιβάλλον του αναπόδραστου, μη επιτρέποντας ούτε ένα ανεξάρτητο, ένα ελεύθερο  όνειρο, από αυτά  που σήμερα εγγράφονται στη σφαίρα της ουτοπίας για να επιδιώξουν κάποτε την ιστορική τους  επικύρωση.

Και αναλαμβάνεις εσύ πια να κουβαλήσεις στην κουβέρτα το σώμα του αντάρτη, να τον ενταφιάσεις, σπρώχνοντας με τα χέρια σου το χιόνι που βρίσκεται γύρω από το πτώμα. Το τελευταίο χιόνι πάνω στην πληγή.

Ήχος αναιδής το λαχάνιασμα της πολιτικής σου νεύρωσης.

Και  ο χώρος βρίσκει και πάλι μια λευκότητα χωρίς διακοπή…

Κι εμείς σκόρπιοι, συντετριμμένοι, και κάποιοι τρελοί, που υπάρχει μέσα τους μια σκοτεινή ελπίδα, σηκώνονται και φωνάζουν  ΄΄ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!΄΄ μήπως και διαρρήξουν την αδιατάρακτη λευκότητα. Μαζί τους!

Έμμυ Χριστούλα

--------------------------
[πηγή]

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Ετούτα τ’ άρβυλα περπάτησαν τον πόνο

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 14, 2015
Ετούτα τ’ άρβυλα περπάτησαν τον πόνο
Φθινόπωρο φίλες μου, ας οργανώσουμε και πάλι τη γκαρνταρόμπα μας. Τι θα προτιμήσουμε φέτος; Μποτάκια Φεραγκάμο ή Βίβιεν Γουέστγουντ; Γοβάκια Μανόλο Μπλάνικ; Δωδεκάποντες Λουμπουτέν;

Μονάχα να σαρκάσω μπορώ, όταν ξέρω πως  εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες εκεί έξω θα ήταν ευτυχισμένοι με οποιοδήποτε ζευγάρι από τα φορεμένα, αθλητικά παπούτσια μας. Έχουν βλέπετε να διασχίσουν τη μισή Ευρώπη, προκειμένου να κουρνιάσουν μακριά από τον πόλεμο και τον θάνατο.

Ένα ζευγάρι παλιά αθλητικά παπούτσια ή μποτάκια,  γαλότσες έστω, αυτό χρειάζονται για να βαδίσουν προς το όνειρό τους. Με δετά, βολικά παπούτσια ξεκίνησαν από την χειμαζόμενη χώρα τους – στην πλειονότητά τους τουλάχιστον, γιατί κάποιοι ξέφυγαν ξυπόλυτοι- γνωρίζοντας πολύ καλά πως έπρεπε να είναι «ετοιμοπόλεμοι», έτοιμοι να διανύσουν χιλιόμετρα. Ας είναι και χιλιάδες. Με ένα τέτοιο ζευγάρι τους χαρίζεις τον ουρανό με τ’ άστρα. Γιατί δεν είναι μόνο πως αποκτούν κάτι χρειαζούμενο. Ταυτοχρόνως, κάποιοι τους δείχνουν ότι τους σκέφτονται, τους νοιάζονται, τους υπολογίζουν.

Μια από τις πλέον συγκινητικές φωτογραφίες, είναι αυτή στον σιδηροδρομικό σταθμό Βουδαπέστης, όπου οι ντόπιοι έχουν αφήσει κλειστά παπούτσια, μποτάκια κυρίως, να τα βρουν οι πρόσφυγες. Άνθρωποι αφήνουν, άνθρωποι παίρνουν. Χωρίς καν να δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου για να πει «ευχαριστώ». Ευχαριστούν κι εκείνοι που προσφέρουν κι εκείνοι που δέχονται, γιατί τους δόθηκε αντιστοίχως μια ευκαιρία.

Όλο το καλοκαίρι, τα παπούτσια των προσφύγων με στοιχειώνουν. Μου θυμίζουν μια ακουαρέλα με τα «άρβυλα της εξορίας» που είχε ζωγραφίσει ο Γιάννης Ρίτσος στον Αη- Στράτη. Πολυφορεμένα, ταλαιπωρημένα, κι ωστόσο σε πρώτο πλάνο, και μόνο αυτά, χωρίς τον κάτοχο. Πολύτιμοι βοηθοί του. Αλλά όχι μόνο. Στον «Πέτρινο Χρόνο», που γράφτηκε στη Μακρόνησο, ο ποιητής έλεγε:

 «Σκύψε και μέτρησέ τα

Να λογαριάσεις τον δρόμο που περπάτησαν

Το δρόμο που θα περπατήσουν

Το δρόμο που δεν έχει τέλος



Ετούτα τ’ άρβυλα τα μπαλωμένα

Τα χοντροκαμωμένα

Δεν είναι για τα πόδια σου φεγγάρι

Ετούτα τ’ άρβυλα περπάτησαν τον πόνο

Περπάτησαν το θάνατο

μπάρμπα φεγγάρι το θάνατο δίχως να σκοντάψουν.»

 Γι’ αυτό λέω κι εγώ πως τα φθαρμένα αθλητικά μας παπούτσια για τους πρόσφυγες είναι σαν δυο φτερά, που τους βάζουμε τρυφερά στην πλάτη, να πετάξουν προς την ελευθερία. Ας τους τα δώσουμε.

 Έχω κάτι ακόμα να πω σε κονδυλοφόρους που ολοφύρονται για τη χαμένη αισθητική του κέντρου των πόλεων- βλέπετε οι πρόσφυγες είναι πολλοί, δεν μπορούμε να τους καταχωνιάσουμε σαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.  Έχω να πω το ίδιο και σε εκείνους που με νοσταλγία αναστενάζουν γιατί απωλέσθη η ομορφιά που είχε η Αθήνα φερ’ ειπείν στις παιδικές τους μνήμες. Μην οργίζεστε γιατί δήθεν χάλασαν οι ειδυλλιακές πόλεις των παιδικών σας χρόνων. Είχαν παραδοθεί στην πρέζα, τη σωματεμπορία, την ανομία και τη βρωμιά εδώ και δεκαετίες. Εσείς το καταπίνατε. Να καταπιείτε και τους πρόσφυγες. Εδώ είναι θέμα ανθρωπισμού, το άλλο ήταν θέμα δειλίας. Κάποτε δεν θέλατε να  βγάλετε το φίδι από την τρύπα. Γιατί το βγάζετε τώρα; Δεν καταλαβαίνετε πως αυτό είναι το φίδι του ρατσισμού;

Όταν πριν από 93 χρόνια τέτοιες μέρες έρχονταν καραβιές απ΄ τη Μικρά Ασία, οι δικοί μας πρόσφυγες  έστηναν τις σκηνές τους στο Θησείο δίπλα στον  ναό του Ηφαίστου, στις πλατείες του Πειραιά, εύρισκαν καταφύγιο στα θεωρεία του Δημοτικού Θεάτρου Αθήνας. Και τότε χάλαγε η αισθητική μερικών. Να το καταπιούν και σήμερα οι απόγονοι των θεωριών τους. Από το κράτος να ζητήσουν ευθύνες, που δεν έχει υποδομές. Αλλά στους πρόσφυγες να είναι αλληλέγγυοι.

Γιατί; Επειδή αυτό που ο Κορνάρος αποκαλούσε «του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν» είναι η ουσία της ζωής. Σήμερα αστοί, καλοβαλμένοι, διαφωνούντες με την είσοδο μεταναστών, αύριο πρόσφυγες. Κανείς δεν έχει εγγύηση πως θα τελειώσει τη ζωή του άρχοντας. Μπορεί να γίνει και σκλάβος.

Η προσφυγοπούλα (και κατόπιν γιαγιά μας) Βασιλεία, το έλεγε με μια φράση:

«Ό,τι κάνεις θα βρεις και ένα παραπάνω.»

Να το θυμάστε, πιάνει.



--------------------------

Copyright © 2014-15 Απόψεις επώνυμα™ is a registered trademark.

Designed by Templateism. Hosted on Blogger Platform.